Search

Bir nota dizisini ilk dinleyişten sonra hangi bilgi akılda kalır? Taylor ve Pembrook (1983) bu soruya do majör gamındaki melodileri şarkı gibi söylemek veya onları dikte etmek görevlerini kullanarak cevap aradılar. Araştırmacılar (1) son nota için hatırlama performansının daha iyi olduğunu, (2) kontur karmaşıklığının (daha fazla yön değiştirme sayısı) doğru kontur hatırlamasını düşürdüğünü, (3) C4 (4. oktavdaki do) ile başlayan melodilerde C5 ile başlayanlara göre daha az hata yapıldığını, (4) melodinin yön değiştirdiği bir notanın hatırlanmasının eğer hemen önceki aralık geniş ise daha kolay olduğunu buldular. Bizim çalışmamız onların sonuçlarını daha geniş ve kontrollü bir uyaran seti ve kontur koruyan transpoze edilmemiş tuzakları tanıma paradigmasıyla yeniden değerlendirdi. Deneylerimizde iki farklı test düzeneği (2 alternatifli zorunlu seçmeli test ve aynı/farklı testleri) kullanıldı. Bulgularımız tam bir J şekilli seri konum eğrisi gösterdi (sonralık>öncelik>orta). Katılımcıların melodik aralıkları doğru tanıması kontur karmaşıklığı ile azaldı. Ayrıca, bir yön değiştirme notası ( veya ) değiştirildiğinde tanıma performansının daha yüksek olduğu bulundu, özellikle hemen önceki aralık geniş ise. Bu sonuçlar bize, transpoze edilmemiş karşılaştırma melodileri kullanmış olmamızın çalışmamızı basit bir perde hafızası testine dönüştürmediğini göstermektedir. Deneydeki her denemenin ardından cevabın doğruluğuna dair geri besleme verildiğinde ise performansın tüm çeşitlerdeki denemeler için yükseldiği gözlemlendi. Bunların yanı sıra, hatırda tutma aralığını da manipüle ettik. Aralığı sözel tipli anlamsız uyaranla doldurduğumuzda müziksel tipli bir uyaranla kıyasla daha az performans düşüşüne yol açtığını gözlemledik. İkinci olarak, müdahale ile test maddeleri arasındaki benzerlik arttıkça performanslar düştü (sözel < diyatonik olmayan müziksel < diyatonik müziksel uyaran). Son olarak, melodi dizilerimiz için hatırlanabilirlik ve karmaşıklık dereceleri topladık. Bu derecelerin tanıma performanslarıyla tutarlı olduğu bulundu. Sonuçlarımızı Baddeley'in (2000) ve Berz'in (1995) kısa vadeli bellek modelleriyle kıyaslayacağız. What information is retained after the first hearing of a note sequence? Taylor and Pembrook (1983) investigated for this question with melodies in C major scale using a singing back and a dictation task. They observed that: (1) recall performance for the last notes was better, (2) contour complexity (more direction changes) reduced correct contour recall, (3) fewer errors are made when the melodies started with C4 instead of C5, (4) recall for a note of direction change is better if the preceding interval is larger. Our study reassessed their results with a larger and more controlled stimulus set and a recognition paradigm with non-transposed and contour preserving lures. Two test settings (2AFC and same/different tests) were used in our experiments. We found a full J-shaped serial position curve (recency>primacy>center). Participants' correct recognition of melodic intervals decreased with contour complexity. Also, recognition performance was greater when a note of direction change ( or ) was changed, especially when the preceding interval was larger. These findings indicate that non-transposed comparison melodies did not turn our study into a simple pitch memory test. When corrective feedback was provided after each trial, performance was enhanced similarly across conditions. Furthermore, when filling the retention interval with verbal nonsense stimuli as opposed to melodic stimuli, less interference was observed. Secondly, the higher the similarity between interference and test items, the lower the performances (diatonic > nondiatonic > verbal interference). Finally, we collected memorability and complexity ratings for our note sequences. These ratings were found to be consistent with the recognition rates such that sequences rated as more memorable were indeed more memorable and those rated as more complex were recognized less well compared to those rated as less complex. Results are discussed with regards to Baddeley's (2000) and Berz' (1995) models of short-term memory. 58

1914'te Felix Hausdorff bir metrik uzayının kapalı altuzayları, Hausdorff uzayı, kümesinde bir metrik tanımladı. Bu metrik ve ona mutabık topoloji, bu çalışmanın esas gayesi olacaktır. Cebirsel geometride, buna analog bir nesne, Hilbert şeması, vardır ki bunun noktaları izdüşümsel bir çeşitleme olan X'in kapalı altşemalarına denk gelir. Biz Hausdorff uzayının, Hilbert şemasınınki ile analog bir modüler yorumlamasını vereceğiz. Hilbert şeması cebirsel geometride çeşitli yapılarda kullanılır; Hausdorff uzayını kullanarak biz bu yapıları topolojide taklit edebiliriz. Örneğin, bir cebirsel grup bir izdüşümsel çeşitlemeye etkidiğinde, Hilbert bölümü adı verilen bir bölüm X //Hilb G oluşturulabilir. Biz, bir topolojik grubun bir metrik uzayına etkidiği Hausdorff bölümünün X //Haus G üzerinde düşüneceğiz. Dikkate değer ki, bu bölüm bazı cazip özelliklere sahiptir: X kompakt olduğunda X //Haus G bölümü de kompakttır ve G de kompakt olduğunda X //Haus G bölümü alışılagelen X/G bölümüyle aynıdır. Hausdorff topolojisine ilave olarak, X'in kapalı altuzayları üzerine, X'ten Sierpinski uzayına giden sürekli fonksiyonlar kümesindeki kompakt-açık topoloji kullanılarak da topoloji kurulabilir. Her ne kadar ortaya çıkan Hilbert uzayı, Hausdorff uzayından daha kötü tabiatlı olsa da, X yerel olarak kompakt olduğunda bu güzel bir modüler yorumlama meydana çıkarıyor. In 1914, Felix Hausdorff introduced a metric, called the Hausdorff metric on the set of closed subspaces, Hausdorff space, of a metric space. This metric and the corresponding topology are the main objects of the study. In algebraic geometry, there is an analogous object called the Hilbert scheme, whose points correspond to closed subschemes of a projective variety X. We give a modular interpretation of the Hausdorff space analogous to the one for the Hilbert scheme. The Hilbert scheme is used in various structures in algebraic geometry; using the Hausdorff space we can mimic these constructions in topology. For example, when an algebraic group acts on a projective variety, one can form a quotient X //Hilb G called the Hilbert quotient. We consider the analogous Hausdorff quotient X //Haus G associated to a topological group acting on a metric space. We note that this quotient has some desirable properties: When X is compact X //Haus G is compact and when G is also compact X //Haus G is the usual quotient X / G. In addition to the Hausdorff topology, one can also topologize the set of closed subspaces of X by considering the compact open topology on the set of continuous maps from X to the Sierpinski space. Although the resulting Hilbert space is less well-behaved than the Hausdorff space, it admits a nice modular interpretation when X is locally compact. 53