Search

Yenidogan döneminde solunum sıkıntısı ile karsılasıldıgında, nadir olarak rastlansa da, akcigerlerin konjenital anomalilerinin hatırlanması amacıyla bu olgu sunulmustur. Konjenital kistik adenomatoid malformasyon nadir rastlanan ancak hayatı tehdit eden bir akciger anomalisidir. Yaklasık 25000 dogumda bir görülür. Dogumun ilk saatlerinde baslayan solunum sıkıntısı nedeni ile yenidogan yogun bakım ünitesine sevk edilen olgunun fizik muayenesinde solunum sıkıntısı bulguları ve pektus ekskavatus deformitesi mevcuttu. Akciger grafisinde, sol akcigerde kaba retikülogranüler görünümü, toraks bilgisayarlı tomografisinde (BT) sol akcigerde parankim içerisinde çok sayıda, yaygın, degisik boyutta hava kisti saptandı. BT ve akciger grafi bulguları ile konjenital kistik adenomatoid malformasyon Tip III ile uyumlu olarak degerlendirildi. Olgu yasamının onuncu gününde mekanik ventilatörde izlenmekte iken kaybedildi. The aim of presenting this case is that; the congenital lung abnormalities are rare, but important of differential diagnosis in newborn respiratory distress.The congenital cystic adenomatoid malformation is a rare but potentially life-threatening pulmonary anomaly. It is reported 1 in 25000 pregnancies. Respiratory distress, pectus excavatus deformity were detected in the physical examination of the infant who was accepted to our newborn intensive care unit in the first hours of his life. In the chest X-ray there was reticulogranular appearance in left lung and there was multiple, diffuse cysts which were in different size in lung parenchyma in the computerize tomography (CT) examination. The signs on the CT and X-ray were accepted as a congenital cystic adenomatoid malformation type III. The case died at his tenth day of the life during assisted mechanical ventilation.

Aortic coarctation is the congenital narrowing of aorta and is usually located at the level of proximal descending aorta. Aortic aneurysms proximal to the coarcted segment and cerebral aneurysms are frequently associated with coarctation of aorta and rupture of these lesions lead to fatal consequences. Another complication accompanying coarctation is the pseudo-aneurysm seen in surgically corrected coarctation. However, saccular or fusiform aortic aneurysm distal to the coarcted segment is a very rare condition. In this paper; computed tomography findings were presented in a 75-year-old man with saccular aneursm of the descending aorta associated with aortic coarctation., Aortun konjenital darlığı olan aort koarktasyonu, sıklıkla inen aortun proksimal kesimini tutar. Aortkoarktasyonuna eşlik eden serebral anevrizmalar ve koarkte segmentin proksimalindeki aort anevrizmaları,göreceli sık rastlanan komplikasyonlar arasında yer alırlar ve aortik rüptür ve anerizma rüptürü gibi ölümcülsonuçlara neden olabilirler. Cerrahi tedavi uygulanan olgularda görülen psödoanevrizmalar da koarktasyon ileilişkili ve sık görülen komplikasyonlar arasında sayılabilir. Bununla birlikte, koarkte segmentin distalindesakküler ya da fuziform yapıda aort anevrizması görülmesi nadir bir durumdur. Bu yazıda; göğüs ağrısı vesolunum güçlüğü nedeniyle araştırılırken aort koarktasyonu ve distal ucunda sakküler aort anevrizması saptanan75 yaşındaki erkek hasta, bilgisayarlı tomografi bulguları ile sunulmaktadır

Amaç:Transrektal ultrasonografi (TRUS) eşliğinde prostat biyopsisi yapılan hastaları gözden geçirmek veprostat kanseri tanısında yardımcı olabilecek ultrasonografik kriterleri değerlendirmek.Yöntem:Ocak 2003-Temmuz 2005 tarihleri arasında TRUS eşliğinde prostat biyopsisi alınan ve PSA değerlerigri zonda yer alan (410 ng/dl; ortalama PSA: 6.9 ± 2.7 ng/dl) 129 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. TRUSbulguları patoloji sonuçlarıyla karşılaştırıldı. Periferik zon ekoyapısı (homojen ya da heterojen) ve prostat bezikonturları (düzgün ya da düzensiz) subjektif olarak sınıflandı.Bulgular:44 hasta (% 34) prostat kanseri tanısı aldı. İncelenen kriterlerden periferik zon ekoyapısı ile periferikzonda hipoekoik nodül varlığının patoloji sonuçlarıyla istatistiksel olarak anlamlı biçimde ilişkili olduğusaptandı (p=0.000 ve p=0.007). Prostat kanseri yakalama olasılığının, periferik zonun heterojen olduğu durumda7 kat [Odds Oranı (OO): 7.06 (2.98-16.70) % 95 Güven Aralığı (GA)], periferik zonda hipoekoik nodülvarlığında ise 3 kat [OO: 2.73 (1.18-6.28) % 95 GA] arttığı görüldü.Sonuç:Prostat kanseri tanısında TRUS'nin yeri sınırlıdır ve daha çok biyopsi kılavuzu olarak kullanılır. Bununlabirlikte, bu çalışmanın sonuçları bahsedilen TRUS bulgularının varlığında kanser yakalama olasılığının anlamlıbiçimde arttığını ortaya koymaktadır. Nodüle yönelik biyopsi protokollerine benzer şekilde heterojen periferikzon varlığında alınan biyopsi örneklerinin sayısının artırılmasına dayanan bir çalışma planı ile sunulançalışmanın geçerliliği değerlendirilebilir, Purpose: To overview transrectal ultrasonography (TRUS) guided prostate biopsy cases and to evaluate the potentially useful sonographic criteria for the diagnosis of prostate cancer. Methods:Between January 2003 and June 2005, TRUS guided prostate biopsy specimens were obtained from 129 patients with a gray zone PSA level (4 - 10 ng/dl; average PSA: 6.9 ± 2.7 ng/dl). TRUS findings were compared with pathology results. Peripheral zone echostructure (homogenous or heterogeneous) and prostate contours (smooth or irregular) were classified subjectively. Presence of a hypoechoic nodule in the peripheral zone was noted, additional samples were obtained from the nodules. Results: 44 patients (34%) were found to have prostate adenocarcinoma. A statistically significant relationship was found between the peripheral zone echostructure - presence of hypoechoic nodule in the peripheral zone and pathological results (p=0.000 and 0.007, respectively). Prostate cancer detection rate increased 7 folds [Odds Ratio (OR): 7.06 (2.98-16.70) 95% Confidence Interval (CI)] when the peripheral zone was heterogeneous and 3 folds [OR: 2.73 (1.18-6.28) 95% CI] when there was a hypoechoic nodule in the peripheral zone. Conclusion:TRUS has a limited role in the diagnosis of prostate cancer and is especially used for biopsy guidance. On the other hand, the results of this study reveal a significant increase in cancer detection rate when the mentioned TRUS findings are present. Similar to the nodule targeted biopsies; the accuracy of the presented study can be evaluated with a prospective study including a larger number of biopsy specimens in case of peripheral zone heterogenity.

ırritabıl barsak sendomu, sadece kalın barsağı ilgilendiren motilite bozukluğu olmayıp; özofagus, ince barsak ve hatta mesane de etkilenebilir. Değişen motilitenin nedeni belirgin olmamakla birlikte; son zamanlarda ıBS'de otonom sinir sistemi bozukluklarının ve anormal kolesistokinin salınımının etken olabileceği bildirilmektedir. şubat- Haziran 1999 ayları arasında prospektif olarak yapılan bu çalışma, irritabıl barsak sendromlu 28 hasta (5 erkek, 23 kadın; yaş ortalamaları 4311,8), 20 sağlıklı birey (13 erkek, 7 kadın; yaş ortalamaları 29,8 10,5), toplam 48 kişi ile gerçekleştirildi. Hastalar Manning'e göre irritabıl barsak sendromu kriterlerine uyan kişilerden seçildi. Safra koliği, sarılık ve gastrointestinal sistem cerrahisi geçirmiş bireyler çalışma grubuna alınmadı. Hastalar, klinik değerlendirme sonrası ultrasonografik olarak incelendi. Uzun süreli açlığı takiben yapılan ultrasonografide; safra kesesinin hacmi, duvar kalınlığı ve koledok çapı ölçüldü. Aynı ölçümler safra kesesi kontraksiyonunun sağlandığı kırkbeşinci dakika tokluk zamanında tekrarlandı. Açlık ve tokluk hacimlerinden safra kesesinin ejeksiyon fraksiyonu hesaplandı. Duvar kalınlığı, koledok çapı, ejeksiyon fraksiyonu arasında iki grup arasında anlamlı farklılık bulunmadı (p>0,05).Yalnızca postprandial volüm ölçümlerinde iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark mevcuttu (p

Amaç: Bu çalışmanın amacı, bölümümüzde yapılan MG incelemesinde kanser kuşkusu taşıyan, yapısal bozulma, asimetri, asimetrik opasite ve izlemde gelişen asimetrilerde biyopsi-izlem kararı verilemediğinde ya da biyopsi için lokalizasyon belirlenemediğinde US, II. Bakı US ve MRG'nin radyolojik yaklaşıma katkısını araştırmaktır.Gereç-Yöntem: Kasım 2017 – Ocak 2019 tarihleri arasında, mamografi ve ya tomosentez tetkikinde yapısal bozulma, asimetri, asimetrik opasite ve izlemde gelişen asimetri bulunan 92 olgu çalışmaya dahil edildi. Çalışmaya dahil edilen olguların tamamında ultrasonografi ve MRG incelemesi yapıldı. Ultrasonografi tetkikinde bulgular kitle ve kitlesel olmayan bulgular olarak sınıflandırıldı. Kitle dışı bulgular; parankimal heterojenite, yapısal bozulma, duktal lezyon, kist, komplike kist ve küme mikrokistler olarak sınıflandırıldı. MRG incelemesinde, lezyonlar boyanma tiplerine göre kitle, kitlesel olmayan boyanma ve odak olarak ayrıldı. Kitlesel olmayan boyanma gösteren lezyonlar dağılım paternine göre; fokal, lineer, segmental, bölgesel, diffüz olarak gruplandırıldı. İlk bakı ultrason tetkikinde görülmeyip, MRG tetkikinde tespit edilen lezyonlara yönelik, MRG görüntüleri kılavuzluk alınarak II. Bakı ultrasonografi incelemesi yapıldı. Biyopsi yapılan lezyonlar benign ve malign alt gruplara ayrıldı. İstatistiksel analizde (SPSS 21. versiyon) p

Amaç: Bu çalışmada manyetik rezonans görüntülemede, paratiroid patolojilerinin görüntüleme özelliklerini ve primer hiperpatiroidi olgularında cerrahi öncesi paratiroid lezyonlarını saptama etkinliğini araştırmak amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Radyoloji Anabilim Dalı Manyetik Rezonans Görüntüleme Ünitesine primer hiperparatiroidi tanısıyla Eylül 2014-Ekim 2016 tarihleri arasında endokrinoloji bölümünden sevk edilmiş olan ve cerrahi öncesi primer hiperparatiroidi sebebinin ve lokalizasyonun saptanması amacıyla boyun MR görüntülemesi olan 116 hastanın (89 kadın, 27 Erkek) boyun MRG, boyun USG ve paratiroid sintigrafi görüntüleri geriye dönük değerlendirildi. Bulgular patoloji sonuçlarıyla karşılaştırıldı. Bu nedenle çalışma grubuna yalnızca opere olan hastalar alındı. Sonuç olarak, primer hiperparatiroidi nedeniyle opere edilmiş ve histopatolojik tanısı olan 48 hasta çalışmaya dâhil edildi. Bunun yanındalezyon özelliklerini değerlendirmek amacıyla, kronik böbrek yetmezliği olan ve tersiyer hiperparatiroidi nedeniyle opere olmuş 2 olguyla birlikte toplam 50 hasta (37 kadın, 13 erkek) çalışmaya dâhil edildi. Bu hastaların tamamının preoperatif boyun MRG, boyun USG ve paratiroid sintigrafisi tetkikleri mevcuttu. Hastaların yaş, cinsiyet gibi demografik özellikleri, serum PTH ve kalsiyum değerleri kaydedildi. Bunun yanında patoloji sonuçlarında belirtilen lezyon sayısı, histopatolojik tanı, lezyon boyutları ve ağırlığı kaydedildi. Lezyon hacmi elipsoid hacim formülünden hesaplandı. Boyun MRG, USG ve Tc-99m 2-methoxyisobutylisonitrile (Tc-99 MIBI) paratiroid sintigrafi tetkiklerinde histopatoloji sonucuyla karşılaştırılarak adenomu saptayıp sapatayamadığı, lezyon sayı ve lokalizasyonu belirlendi. MRG tetkikinde, lezyon T1 ve yağ baskılı T2 sinyal özellikleri, kontrastlanma paternleri, kenar özellikleri, lezyon hacmi (cm3), lezyon uzun boyutu (mm) kaydedildi. Difüzyon ağırlıklı serilerde sinyal özellikleri belirlendi ve ADC ölçümü yapıldı. Ultrasonografi tetkiklerinde leyzonun en büyük boyut (mm), kenar özellikleri, ekojenitesi belirlendi. Doppler US incelemesinde damarlanma özellikleri kaydedildi. Ameliyat raporlarından, yapılmış olan ameliyat yöntemi, saptanan lezyon sayısı ve lokalizasyonu öğrenildi. Her üç yöntem için duyarlılık ve pozitif öngörü değerler hesaplandı. Ayrıca her olguda dört paratiroid bezi olduğu düşünüldüğünde, patoloji saptanan bez dışındakiler normal olarak kabul edilip buna göre yöntemin duyarlılığı, özgüllüğü, pozitif öngörü değeri (PÖD) ve negatif öngörü değerleri (NÖD) hesaplandı. Buna ek olarak MR görüntülemede yalnızca kontrastsız görüntüler için duyarlılık, özgüllük, pozitif öngörü değer (PÖD) ve negatif öngörü değer (NÖD) hesaplandı. Tüm veriler IBM SPSS STATISTICS (Statistical Package for Social Sciences, version 22,0, IBM American multinational technology and consulting corporation, USA) programı kullanılarak değerlendirildi. Normal dağılım göstermeyen nicel değişkenler bakımından gruplar arasında farklılık olup olmadığının belirlenmesi için Mann Whitney U analizi yapıldı ve bu değişkenlerin tanımlayıcı istatistikleri medyan (25.-75. Persantil) şeklinde belirtildi. Normal dağılım gösteren nicel değişkenlerin tanımlayıcı istatistikleri ise ortalama ± standart sapma şeklinde verildi. Nicel değişkenler arasında ilişki olup olmadığının belirlenmesi için Spearman korelasyon analizi uygulandı. Nitel değişkenler arasında bağımlılık olup olmadığının belirlenmesi için ise kikare analizi yapıldı. P < 0.05 değerleri istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: Opere olan 50 olgudan histopatolojik olarak paratiroid dokusuna ait olduğu belirlenen 53 lezyon eksize edildi. Bunların 48'i paratiroid adenomu, 5'i ise paratiroid hiperplazisi olarak raporlandı. Eksize edilen paratiroid lezyonlarının boyut ortalaması 17,40 ± 8,26 mm (minimum 8, maksimum 47mm), hacim ortalaması 1,87 ± ,53 cm3 (minimum 0,12, maksimum 21 cm3), ağırlık ortalaması ise 5,14 ±14,38 gr 'dı (minimum 0,20, maksimum 92 gr). Lezyonların %5,6'sı lezyon sağ üst, %41,5'i sağ alt, %5,6'sı sol üst, %39,6'sı sol alt yerleşimliydi. Buna ek olarak 1 lezyon (%1,8) tiroid bezi parankiminde 3 lezyon (%5,6) ise ektopik yerleşimliydi. Ultrasonografi (USG) tetki için duyarlılık %86,7 pozitif ön görüm değeri %92 olarak saptandı. Bütüncül yöntemde ise duyarlılık %86,7, özgüllük %92,0, pozitif öngörü değeri %92,0 ve negatif öngörü değeri %95,3 olarak hesaplandı. Tc99MIBI sintigrafi yönteminin duyarlılığı %67,9, pozitif öngörü değeri ise %100 olarak belirlendi. Bütüncül yoldan ise duyarlılık %67,9, özgüllük %100, pozitif öngörü değeri %100, negatif öngörü değeri ise %89,6 olarak hesaplandı. Tc-99m MIBI tekniğinin paratiroid lezyonlarını saptama ile ilgili yapılan ROC analizinde 0,4 cm3 cut-off değerinde duyarlılık %75,0, Özgüllük %76,9, 1,24 gram cutt-off değerinde ise duyarlılık %47,2 özgüllük ise %92,31 olarak hesaplandı. Kontrastlı MR görüntülemenin paratiroid lezyonlarını saptamada duyarlılığı %98,1 pozitif öngörü değerleri ise %94,5 olarak hesaplandı. Kontrast madde verilmeden elde edilen MR görüntülerinin değerlendirilmesiyle duyarlılık %88,7, pozitif öngörü değeri %94,0 olarak hesaplandı. Bütüncül yöntemde ise kontrastlı MRG için duyarlılık %97,9, özgüllük %98,1, pozitif öngörü değeri %95,5, negatif öngörü değeri %99,3, Kontrastsız MRG için ise duyarlılık %88,6, özgüllük %97,9, pozitif öngörü değeri %94,0, negatif öngörü değeri ise %96,0 olarak saptandı. MRG'de Yağ bakılı T2A serilerde izontens görünümde 4 lezyon (%7,6) dışında lezyonların tamamı yüksek sinyal özellikleri sergilemekteydi. Difüzyon ağırlıklı görüntülemede paratiroid adenomlarında median ADC değeri 1,37 (1,27-1,50) (10-3 mm2/s), hiperplazilerde ise bu değer 0,857 (0,768-0,926) (10-3 mm2/s) olarak hesaplandı. Adenom ve hiperplazi ortalama ADC değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık gözlendi.Tartışma: Bu çalışmada elde edilen sonuçlara göre MR görüntülemenin paratioid patolojilerini saptamadaki yüksek duyarlılık ve özgüllükte bir görüntüleme yöntemidir. Ultrasonografi ile birlikte değerlendirildiğinde lenf nodu veya tiroid nodülü gibi paratiroid adenomlarıyla karışabilecek sinyal özelliklerine sahip oluşumların ayırtedilebilmesi ve yanlış pozitifliklerin önlenebileceği de göz önünde bulundurulduğunda paratiroid patolojilerini cerrahi öncesi belirlemede önemli bir basamak olarak kullanılabilecek bir tetkiktir. Cerrahi öncesi planlamada hiperparatiroidi hastalarında, herhangi bir kontraendikasyon olmadığında, boyun MRG tetkikiyle paratiroid adenom/hiperplazisi açısından tarama yapılabileceğini, sonrasında olası yanlış pozitiflikleri önlemek amacıyla USG ile ikinci bir değerlendirme sonrası operasyon planlanabileceğini düşünmüştür. Kontrast maddeye karşı alerji veya kontraendikasyon durumunda da kontrastsız MRG tetkikinin yapılması yararı olabilir. Lezyon bulunamadığı durumlarda ise sintigrafi yöntemlerine başvurulabilir. Difüzyon ağırlıklı serilerde yapılan ortalama ADC ölçümünde paratiroid adenomları ve paratiroid hiperplazilerin ortalama ADC değeleri arasında anlamlı farklılık saptanmıştır. İleride yapılacak çalışmaların daha çok sayıda paratiroid hiperplazisi içermesi ve adenom/hiperplazi ayırımı açısından ADC haritalamanın daha çok olguyla araştırılması, ayrıca farklı radyologların görüntüleri değerlendirmesiyle bulguların karşılaştırılması yararlı olacaktır. Aim: The primary aim of this study is to assess the efficiency of magnetic resonance imaging in pathologic evaluation of parathyroid lesions in patients with primary hyperparathyroidism.Materials and Methods: Retrospective observation study performed by selecting subjects among patients referred to Adnan Menderes University Hospital department of radiology with the diagnosis of primary hyperparathyroidism between September 2014 and October 2016. Among 116 patients (89 female, 27 male) whom received imaging including neck MRI, USG and parathyroid scintigraphy to evaluate for etiology and localization of the lesion, 48 patients had surgical intervention with histopathological analysis of the lesions. Also 2 patients had surgical intervention due to tertiary hyperparathyroidism. In total, 50 patients (37 female, 13 male) included in the study. All 50 patients had preoperative MRI, USG and scintigraphy evaluation. Demographic information such as age and sex, laboratory information such as serum PTH and calcium levels as well as histopathologic features such as size and weight of lesions recorded. The volume of lesions calculated using the standard formula. In order to detect the success rate in identification of lesion, size and localization, imaging results from MRI, USG and Tc-99m 2-methoxyisobutylisonitrile (Tc-99 MIBI) were compared to histopathology report. For MRI imaging T1 signal, T2 signal with fat suppression, contrast enhancement pattern, lesion Wall features, volume (cm3) and length (mm) were recorded. In diffusion weighted imaging signal features were identified and ADC measurements were recorded. In ultrasonography images size, wall features, and echogenicity of the lesions were recorded as well as vascular features using Doppler Ultrasonography. The location and number of lesions were obtained using surgical records. For analysis purposes, each patient assumed to have four parathyroid glands (integrative method). For all three methods sensitivity, specificity, positive predictive and negative predictive values calculated. Statistical analysis performed using IBM SPSS Statistics program (Statistical package for Social Sciences, version 22,0, IBM American multinational technology and consulting corporation, USA). Intergroup analysis of nonparametric data performed usingMann-Whitney U test (25-75 percentile). Standard deviation of the mean was assessed for regression analysis of parametric data. Spearman correlation was performed for analysis of ordinal data. Chi square test used to assess the correlation of categorical variables. Alfa value set as 0.05 for statistical analysis( p

AmaçTek akciğer nodüllerinin malign-benign ayırımında spiral dinamik bilgisayarlı tomografinin yerini belirlemektir.YöntemÇalışmaya göğüs grafisinde, 1?3 cm çapında, tek nodül saptanan 30 erişkin hasta dahil edildi. Adnan Menderes Üniversitesi bünyesindeki etik kuruldan onay alındı. Hastalar çalışma hakkında bilgilendirildi ve yazılı onama formları elde olundu.İlk olarak, kontrastsız, tüm toraks 7 mm kesit kalınlığında 120 kV, 200 mAs, 1,5 pitch ile tek nefes tutuşta spiral olarak tarandı. Nodülün lokalizasyonu, boyutu, kenar özelliği kaydedilip içyapısı değerlendirilerek; kalsifikasyon, kavitasyon, yağ dansitesi içerip içermediği not edildi. Ayrıca mediasten 1 cm'den büyük lenf nodu açısından incelendi.Daha sonra intravenöz kontrastlı incelemeye geçilmiştir. Opak madde olarak, herhangi bir non-iyonik iyotlu bileşiğin (Omnipaque, Ultravist , Iomeron, Optiray yada Pamiray) 300mg/ml'lik solüsyonu kullanıldı. Hastalara verilecek kontrast madde dozları hasta ağırlığına göre standardize edildi.Dinamik fazlara geçmeden önce nodül lokalizasyonu belirlenerek 3 mm kesit kalınlığında, diğer parametreler aynı şekilde sadece nodül bölgesi tarandı. Kontrast madde verildikten sonra yine nodül bölgesi 3 mm kesit kalınlığında, 1., 2., 3., 4., 5., 10. ve 15. dakikalarda taranarak nodülün zamana karşı kontrastlanma eğrileri elde edildi. Nodülün dansite ölçümlerindeki en yüksek değeri ?pik kontrast değeri?, bu değeri aldığı zaman ?pik kontrast zamanı? olarak belirlendi. Pik kontrast değeri kontrastsız kesitlerdeki dansite değerinden çıkarılıp ?maksimum attenüasyon değeri? bulundu. Maksimum attenüasyon değeri olarak 15 HU eşik kabul edilip, 15 HU üzeri değere sahip nodüller malign olarak kabul edildi. Elde edilebilenlerde histopatolojik tanıya gidilerek, diğer durumda ise takip BT, PET- BT ile hastalar değerlendirildi. Dinamik kontrastlı BT 'nin duyarlılık ve özgüllüğü, değişik maksimum attenüasyon değerleri eşik değer olarak alınarak hesaplandı.BulgularÇalışmaya 12 kadın, 18 erkek toplam 30 hasta dahil edildi. Nodüllerin 12'si malign (% 40), 18'i benign (% 60) idi. Malign nodüllerin 9'u erkek, 3'ü kadın hasta idi. Malign nodüllerin patolojik tanıları 5 adenokanser (% 41), küçük hücreli dışı akciğer karsinomu-tipi belirlenemeyen 3 (% 35), 1 karsinoid (% 8), 1 yassı hücreli karsinom (% 8), 1 berrak hücreli karsinom (% 8), 1 metastaz (% 8) olarak saptandı. Hastaların yaşları 29?82 arasında değişmekteydi. Malign nodüllerde ortanca yaş 68 yıl (% 25 persentili 65 yaş-% 75 persentili 73 yaş) iken benign nodüllerde 59 yıl (% 25 persentili 46 yaş-% 75 persentili 75 yaş) bulundu. Malign ve benign grup arasında ortanca görülme yaşı açısından istatistiksel anlamlı farklılık saptanmadı (p=0,305).Malign ve benign nodüller arasında cinsiyet ve lokalizasyon açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmadı (sırasıyla p değerleri 0,121 ve 0,611). Sadece çap ve maksimum attenüasyon bakımından malign ve benign nodüller arasında anlamlı farklılık mevcuttu (sırasıyla p değerleri 0,039 ve 0,045). Malign nodüllerin ortanca çapı 2,5 cm (% 25 persentili 2 cm-% 75 persentili 2,87 cm) iken benign nodüllerin ortanca çapı 1,6 cm (% 25 persentili 1,3 cm-% 75 persentili 2,4 cm) saptandı. Malign nodüllerin maksimum attenüasyon değeri benign nodüllerden fazla bulundu. Pik kontrastlanma zamanı ortanca değeri malign nodüllerde 2,5. dk (% 25 persentili 1,25. dk-% 75 persentili 3,75 dk), benign nodüllerde 5. dk (% 25 persentili 2. dk-% 75 persentili 5. dk) olarak tespit edildi.Malign ve benign nodüller için önce ayrı ayrı tüm dakikalardaki dansite değerleri birbirleriyle karşılaştırıldı. Malign nodüller için kontrastsız dansite değeri ile tüm dakikalarla, 4. dakika ile 15. dakika ve 5. dakika ile 15. dakika arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulundu (p değerleri sırasıyla 0,003, 0,003, 0,003, 0,003, 0,008, 0,008, 0,012, 0,018 ve 0,041). Benign nodüllerde kontrastsız dansite değeri 1., 2., 3., 4., 5. ve 10. dakika ile arasında anlamlı bir ilişki bulundu (p değerleri sırasıyla 0,033, 0,001, 0,003, 0,003, 0,007 ve 0,030).15 HU eşik değer olarak alınıp duyarlılık % 92, özgüllük % 50, pozitif öngörü değeri % 58, negatif öngörü değeri % 90 olarak tespit edildi.SonuçTek akciğer nodüllerinin değerlendirilmesinde dinamik kontrastlı BT, duyarlılığı yüksek ancak özgüllüğü düşük bir tetkiktir. Klinik olarak malign- benign ayırımı yapılamayanlarda faydalı bilgiler sağlayabilir.Anahtar Kelimeler Tek akciğer nodülü, dinamik BT OBJECTIVEThe purpose of this study is to assess the value of dynamic contrast enhanced computerized tomography in the differential diagnosis of solitary pulmonary nodules.MATERIAL & METHODThirty adult patients who had a solitary pulmonary nodule ranging between 1 ? 3 cm on chest X-Ray were enrolled in this prospective study. The study was approved by the ethical committee of Adnan Menderes University. Patients were informed about the study and signed consent was obtained.First of all; single breath-hold pre-contrast thorax CT examination was done with the following parameters: slice thickness: 7 mm, 120 kVp, 200 mAs, pitch: 1,5/1. The nodule was localized; diameter and the contour properties were noted. Then, the internal characteristics of the nodule such as the presence of calcification, cavitation or fat tissue density was evaluated. In addition, mediastinal lymph nodes bigger than 1 cm were also noted.The second step of the study was the contrast enhanced scan. One of the widely used non-ionic iodinated contrast materials (Omnipaque®, Ultravist ®, Iomeron®, Optiray® or Pamiray®) were given via the intravenous route. Contrast material amount was standardized according to the patient weight.The nodules were re-scanned after contrast material injection at 1st, 2nd, 3rd, 4th, 5th, 10th and 15th minutes, and the time versus enhancement curves were derived. The maximum enhancement value was accepted as the ?peak enhancement value?; the time for this value was named as the ?peak enhancement time?. Pre-contrast density of the nodule was subtracted from the peak enhancement value to define the ?maximum attenuation value?. The threshold value for maximum attenuation was set as 15 HU, and the nodules with maximum attenuation value above this level were accepted to be malignant. The results of this study were compared with histopathological diagnosis when tru-cut biopsy samples were available; otherwise follow-up CT and/or PET-CT results were used for comparison. Sensitivity and specificity values of the dynamic contrast enhanced CT were calculated according to the maximum attenuation threshold.FINDINGSThirty patients (F/M : 12/18) were enrolled in this prospective study. Twelve nodules (40 %) of the nodules in the study group were malignant, rest of the nodules (N=18, 60 %) were benign lesions. Nine patients in malignant group were men. The histopathological diagnosis of the malignant nodules were as follows: 5 adenocarcinoma (41 %), 3 non-small cell undifferentiated cancers (35 %), 1 carcinoid (8 %), 1 squamous cell cancer (8 %), 1 clear cell carcinoma (8 %) and 1 epithelial cancer metastasis (8 %). Age of the patients ranged between 29-82 years. Median age of the malignant patients was 68 years (25th percentile: 65 years ? 75th percentile: 73 years). Median age of the patients with benign lesions was 59 years (25th percentile: 46 years ? 75th percentile: 75 years). No statistical difference was found between the median age of benign or malignant patients (p=0.305).No statistical significant difference was present for gender of the patients and the location of the nodules between malignant and benign groups (p= 0,121 and p=0,611, respectively). On the other hand, diameter and the maximum attenuation values of the malignant nodules were significantly higher than the benign nodules (p= 0,039 and p=0,045, respectively). Median diameter of the malignant nodules was 2.5 cm (25th percentile: 2.0 cm ? 75th percentile: 2,87 cm), median diameter of benign nodules was 1,6 cm (25th percentile: 1,3 cm ? 75th percentile: 2,4 cm). Median value of peak enhancement time was 2,5 minutes for malignant nodules (25th percentile: 1,25 minutes ? 75th percentile: 3,75 minutes) and 5 minutes for benign nodules (25th percentile: 2 minutes ? 75th percentile: 5 minutes).First of all, the average density values calculated for consecutive scans were compared to each other. The difference between the pre-contrast scan and all the post-contrast consecutive scans for malignant nodules were statistically significant (p0,005). There was not also a significant difference between the post-contrast 15th minute and the pre-contrast scans of benign lesions, totally different than the malignant ones (p=0,086).Sensitivity, specificity, positive and negative predictive values for this study according to the 15 HU threshold were 92 %, 50 %, 58 % and 90 %, respectively.CONCLUSIONDynamic contrast enhanced CT is a highly sensitive but not so specific test for the assessment of solitary pulmonary nodules. The test may aid in the diagnosis of the selected cases, if the malignant or benign discrimination is not possible clinically.Keywords: Solitary pulmonary nodule, dynamic contrast enhanced CT 78

ÖZET3XOPRQHUWURPERHPEROL37(PRUWDOLWHRUDQÃ/ÂNVHNVÃNJUÂOHQELUKDVWDOÃNWÃU37(PTEWDQÃVÃQà NR/PDN NOLQLV/HQOHULQ NDUúÃODúWÃֈ ]RU ELU GXUXPGXU 3XOPRQHU DQMLografiWDQÃVÃQGD HWNLQ ELU /QWHP ROPDVÃQD UD÷PHQ SDKDOà LQYD]LY YH NRPSOLNDV/RQODUà RODQ ELU/QWHPGLU%XQHGHQOHJÂQÂPÂ]GHSXOPRQHUWURPERHPEROLWDQÃVÃQGDLQYD]LYROPD/DQoDEXNAnjiografiXODúÃODELOHQ YH HWNLQ ELU /QWHP RODQ 6SLUDO %LOJLVD/DUOà 7RPRJUDILN 3ulmoner(SBTPA) WHUFLK HGLOPHNWHGLU dDOÃúPDODUOD KDOHQ LQYD]LY ROPayan PHWRGODU NXOODQÃODUDNWDQÃVDODOJRULWPDODU/DSÃOPDNWDGÃUSBTPA LOH 37( WDQÃVà DODQODUGD &HQHYUH NOLQLN NXUDOODUÃQÃQ WDQÃVDO%X oDOÃúPDGDHWNLQOL÷L DUDúWÃUÃOGà $/UÃFD 37( WDQÃVà DODQ YH DOPD/DQ ROJXODUGD 37( ULVN IDNWUOHULQLQtranstorasikNOLQLN EXOJX YH EHOLUWLOHULQ DUWHU/HO NDQ JD]ÃQÃQ J÷ÂV JUDILVLQLQ YHHNRNDUGL/RJUDIL EXOJXODUÃQÃQ D/ÃUW HGLFLOL÷L YH 37( DoÃVÃQGDQ '-dimer GX/DUOÃOÃֈ ]JÂOOÂ÷Âpozitif ve negatif EHNOHQHQ GH÷HUL LOH YHQ] 'RSSOHU XOWUDVRQRJUDILQLQ '86 SR]LWLI YHQHJDWLI EHNOHQHQ GH÷HUL DUDúWÃUÃOGà 37( LOH SXOPRQHU DUWHU JHQLúOLNOHUL DUDVÃQGDNL LOLúNL/HEDNÃOGÃ$NFL÷HUSDUDQNLPYHSOHYUDOEXOJXODUÃQÃQ37(DoÃVÃQGDQQHPLLQFHOHQGL6%73$LOHPT(WDQÃVÃQGD/DQÃOJÃ/DQHGHQRODQGXUXPODUEHOLUOHQGL37(WDQÃOÃKHUROJXGD3XOPRQHU$UWHU%LOJLVD/DUOà 7RPRJUDILN 2EVWUÂNVL/RQ øQGHNV 2UDQà 3$%72ø2 KHVDSODQGà YH EXQXQ&HQHYUHNOLQLNRODVÃOÃNJUXSODUÃYHKDVWDVXUYH/LLOHLOLúNLVLDUDúWÃUÃOGÃPulmoner WURPERHPEROL úÂSKHVL RODQ ROJXQXQ 6%73$ JUÂQWÂOHUL ELUbirindenED÷ÃPVÃ]ELULWRUDNVUDG/RORMLVLNRQXVXQGDGHQH/LPOLGL÷HULJHQHOUDG/RORJLNLGH÷HUOHQGLULFLWDUDIÃQGDQUHWURVSHNWLIRODUDNLQFHOHQGL37(WDQÃVÃLNLGH÷HUOHQGLULFLQLQRUWDNNDUDUÃLOHNondu.kontrastlanmada yetersizlikøNLGH÷HUOHQGLULFLDUDVÃX/XPoRNL/LEXOXQGX9DVNülerolan LNL KDVWD oDOÃúPDGDQ oÃNDUÃOGà YH VRQXo RODUDN 37( WDQÃVà ROJXGD NRQGXROJXGDGÃúODQGÃHiçbir klinik bulgu veya belirti PTE DoÃVÃQGDQ DQODPOà EXOXQPDGà $QFDN WHN EDúÃQDPTE olmayan olgulardaJ÷ÂV D÷UÃVà DQODPOà ID]OD L]OHQGL 0DOLJQLWHQLQ 37(¶OLolgulaUGD GDKD ID]OD ROGX÷X JUÂOG S $UWHU/HO NDQ JD]à RUWDODPDODUÃQÃQ 37(¶/LTranstoraVLN HNRNDUGL/RJUDIL EXOJXODUÃQGDQ VDGHFH WULNÂVSLWD/ÃUW HGLFL ]HOOL÷L EXOXQPDGÃ/HWPH]OL÷LYHSXOPRQHUKLSHUWDQVL/RQELUOLNWHOL÷L37(¶OLROJXODUGDGDKDID]ODEXOXQGX*÷ÂVD-GLPHU¶LQJUDILVL EXOJXODUÃQGDQ KLoELUL 37( DoÃVÃQGDQ DQODPOà GH÷LOGL 37( DoÃVÃQGDQGX/DUOÃOÃֈ ]JÂOOÂ÷ SR]LWLI EHNOHQHQ GH÷HUL QHJDWLI EHNOHQHQ GH÷HUL ,DUS SR]LWLIEHNOHQHQGH÷HULQHJDWLIEHNOHQHQGH÷HULEXOXQGXorta&HQHYUH NXUDOODUÃQD JUH ROJXODUÃQ ¶VL /ÂNVHN NOLQLN RODVÃOÃN ¶LNOLQLN RODVÃOÃN µL GÂúÂN NOLQLN RODVÃOÃNWD/Gà 6DGHFH /ÂNVHN NOLQLN RODVÃOÃN LOH 37(DUDVÃQGD LOLúNL VDSWDQGà S 37(¶OL ROJXODUGD 3$%72ø2 RUWDODPDVà VWDQGDUWGHYLDV/RQÂROXSNOLQLNRODVÃOÃNJUXSODUÃQGDDQODPOÃIDUNOÃOÃ÷DVDKLSWLSPulmoner tromboembROLOL ROJXODUGD 6%73$ LOH HQ VÃN VDSWDQDQ SDUDQNLP EXOJXVXDWHOHNWD]L/GL3DUDQNLPDOEXOJXODUGDQVDGHFHNDPDúHNLOOLRSDVLWH37(¶OLROJXODUGDGDKDID]ODJUÂOG S .DPD úHNLOOL RSDVLWH RODQ YH ROPD/DQ ROJXODUÃQ 3$%72ø2 RUWDODPDVÃmevcuttu (p:0,000). Plevral effüzyon görülmesi PTE olan ve olmayan grupDUDVÃQGD IDUNOÃOÃNDUDVÃQGD DQODPOà IDUNOÃOÃN JVWHUPHGL 3XOPRQHU DUWHU JHQLúOLN RUWDODPDODUÃQGD 37( RODQ YHROPD/DQJUXSDUDVÃQGDDQODPOÃIDUNOÃOÃNEXOXQPDGÃdDOÃúPD JUXEXQGDNL ROJX /DúDPÃQà ND/EHWPLúWL %X ROJXODUÃQ KHSVL /ÂNVHN NOLQLNRODVÃOÃNWD/GÃYHEHúLQGH37(PHYFXWWX37(¶OLGUWROJXQXQ 3$%72ø2¶ÃGL÷HUROJXQXQPTE olmayan olgunun ölüm nedeni konjestif kalp3$%72ø2¶à RODUDN VDSWDQGÃölüm nedeni ise akut myeloblastik/HWPH]OL÷L 37(¶OL YH 3$%72ø2¶à RODQ ROJXQXnOVHPLGHNLWÂPU/ÂNÂ/GÂ'L÷HUROJXODUÃQOÂPQHGHQL37(LGL.6RQXo RODUDN EX oDOÃúPDGD NOLQLN EXOJX-EHOLUWLOHU ODERUDWXYDU YHULOHUL 37( WDQÃVà LoLQ/HWHUVL] EXOXQGX 37( WDQÃVÃQGD NOLQLN RODVÃOÃN EHOLUOHQPHVL DPSLULN /DNODúÃPD JUH GDKDHWNLQGLU$QFDNEXoDOÃúPDGDGÂúÂNYHRUWDNOLQLNRODVÃOÃ÷ÃQ37(WDQÃVÃQÃGÃúODPDGÃ÷ÃJUÂOGÂ*ÂQÂPÂ]GH 6%73$ 37( WDQÃVÃQGD HWNLQ ELU /QWHP ROPDNOD ELUOLNWH VRQXoODU WURPEÂV YDU/DGD /RN úHNOLQGH VÃQÃIODQGÃUÃOPÃúWÃU7URPEÂV PLNWDUà KDNNÃQGD /RUXP /DSÃOPDPDNWDGÃU3XOPRQHU DUWHU/HO ELOJLVD/DUOà WRPRJUDILN REVWUÂNVL/RQ LQGHNV RUDQà WURPEÂV D÷ÃUOÃ÷ÃQÃJVWHULUYHNOLQLV/HQHKDVWDQÃQSURJQR]XKDNNÃQGDILNLUYHUHELOLU. SUMMARYTHE VALUE OF SPIRAL COMPUTED TOMOGRAPHIC PULMONARYITS RELATIONSHIP WITH CLINICAL AND$1*ø2*5$3+< $1'LABORATORY DATA IN THE DIAGNOSIS OF PULMONARY EMBOLISMPulmonary thromboembolism (PTE) is a common disorder associated withconsiderable mortality. The diagnosis of PTE remains one of the difficult problem confrontingclinicans. Although PTE can accurately be diagnosed with pulmonary angiography, it isexpensive, invasive and have risk of complications. So recently, spiral computed tomographicpulmonary angiography (SCTPA) was used to diagnose PTE because it is relativelynoninvasive, fast and effective technique. Studies aiming to construct appropriate diagnosticalgorithms using non-invasive diagnostic methods are still in practice.The aim of this study was to investigate the role of SCTPA in the diagnosis of PTEand its relationship with the Geneva clinical rules. The discriminatory role of PTE riskfactors, clinical signs and symptoms, arteriel blood gas values, chest radiography andtransthorasic echocardiography findings in patients with or without PTE were also elucidated.Sensitivity, spesifity, positive and negative predictive values of D-dimer test, and positive andnegative predictive values of venous Doppler ultrasonography for the diagnosis of PTE wereanalyzed. The relationship of pulmonary artery diameters with PTE was examined. Lungparenchymal and pleural findings were evaluated for their value in the diagnosis of PTE. Thepitfalls causing misdiagnosis in PTE during SCTPA were defined. Pulmonary arterialcomputed tomography obstruction index ratio (PACTOIR) was calculated for each patienthaving PTE and the relation between PACTOIR with Geneva clinical probability and patientsurvey was investigated.Spiral computed tomographic pulmonary angiography images scans of 90 patientswith suspicion to have PTE were retrospectively reviewed for the presence of PTE by twoindependent radiologists. First radiologist was experienced in thorasic radiology and thesecond was a general radiologist. Presence of PTE was established by consensus of tworadiologists. IQWHUREVHUYHUDJUHHPHQWRQ37(ZDVYHU/JRRGBut two patients whohad poor arterial opacification were excluded from the study in consensus. Finally PTE wasdiagnosed in 37 patient (42%) and was excluded in 51 patient (58%).None of the clinical signs and symptoms was statistically significant for PTE. Chestpain alone were observed in patients without PTE rather than patients with PTE (p:0,019).Malignancy was seen in patients with PTE rather than than patients without PTE (p:0,035).Arteriel bood gas averages were found to be indiscriminative for PTE. Tricuspit insufficiencywith pulmonary hypertension detected on transthorasic echocardiography was the onlyfinding that was meaningful for PTE. None of the signs on chest radiography sign weremeaningful for PTE. D-dimer had a sensitivity of 94%, specifity of 27%, positive predictivevalue of 48%, and negative predictive value of 87%, while venous Doppler ultrasonographyhad a positive predictive value 100%, negative predictive value 33,3% for the diagnosis ofPTE.According to Geneva rules 27,2% of the patients had high, 52,3% had intermadiate,%20,5 had low probability in terms of the PTE. Only high clinical probability group had acorrelation to PTE (p:0,003). The average of PACTOIR of patients with PTE was %33,98 (standard deviation ± 25,05). The average PACTOIR showed significant difference betweenclinical probability groups (p:0,000).The most encountered finding concerning lung parenchyma on SCTPA of patientswith PTE was atelectasis. Among all of the parenchymal signs, only wedge shaped opacitywas encountered in patients with PTE rather than those without PTE (p:0,016). The averageof PACTOIR showed significant difference between patients with or without wedge shapedopacity (p:0,000). No statistically sigificant difference was found in the frequency of pleuraleffusions between patients with or without PTE. On behalf of the measurements of pulmonaryartery, no significant difference was found in the pulmonary artery diameter ratio betweenpatients with PTE and patients without PTE.Six patient had died in our study group. All of these patients were within the highclinically probability group and five of them had PTE. Four patient with PTE had 75%PACTOIR and the other had 7,5% PACTOIR. The patient without PTE was supposed to diebecause of congestive heart failure. The patient, with PTE and 7,5% PACTOIR, the cause ofdeath was tumor burden of acute myeloblastic leukemia. In the remainder the cause of deathwas PTE.In conclusion, clinical signs, symptoms and laboratory results were found to beinadequate for the diagnosis of PTE. Determination of the clinical probability is moreaccurate than empirical assesment for PTE diagnosis. But this study showed that low andintermediate clinical probabilities may not exclude the diagnosis of PTE and requires imagingstudies. Nowadays SCTPA has been accepted to be an effective diagnostic tool in thediagnosis of PTE. The results of SCTPA are mainly reported as negative or positive for thepresence of PTE. Unfortunately almost no attempt has been made to report the amount oftrombuse involving the pulmonary arteries. Pulmonary arterial computed tomographyobstruction index ratio may demonstrate the amount of thrombus, and by menas of the index,clinicians may predict the prognosis of the patient with PTE. 97