Search

Transoral yaklasım, alt clivus, kraniyoservikal bileske, üst servikal lezyonlariçin tercih edilen bir yöntemdir. Yaklasımın endike oldugu durumla arasında, çesitliekstra ve intradural lezyonlar sayılabilir. Bu çalısmanın amacı, transoral yaklasımplanlanan hastalarda, olası a. vertebralis ve a. basilaris yaralanmalarını önlemekamacıyla, transoral yaklasımdaki vasküler yapılar ile kranioservikal bileske kemikyapıları arasında detaylı anatomik bilgiyi saglamak, ölçümler yapmak ve güvenlidegerleri tespit etmektir.Nörosirürjikal cerrahi tekniklerin anatomik çalısmalarda kullanılmasıçalısmanın kalitesini arttıracagı gibi, pratik uygulamada daha basarılı olunmasınısaglar. Çalısmamızda ilk basmakta, 60 adet atlas ve 20 adet axis'de ölçümleryapılmıstır. Atlas'da, arcus anterius'un kalınlıgı ortalama 7,0 ± 1,2 mm bulunmus,massa lateralis'ler arasındaki uzaklık ise ortalama 16,1 ± 1,5 mm, axis'de ise, koronalplanda dens axis'in genisligi ölçülmüs ve ortalaması 9,8 ± 0,8 mm bulunmustur. kincibasamakta ise; 10 adet kadavrada ölçümler yapılmıstır. Koronal planda dens axis'ingenisligi ölçülmüs ve ortalaması 10,1± 1,4 mm bulunmus, odontoid rezeksiyonu içinalınması gerekli olan arcus anterius genisligi (minimum turlama genisligi ) ölçülmüsve ortalaması 10,8 ± 1,1 mm bulunmustur. Üçünçü basamakta;10 adet kadavradayapılan ölçümlerde, vasküler yapılarla ilgili ölçüm sonuçlarının oldukça genis biraralıkta oldugu saptanmıstır. Söyle ki, apex dentis ile sag a. vertebralis arasındakiuzaklık ortalama 19,8 ± 1,7 mm iken sol a. vertebralis arasındaki uzaklık ortalama18,3 ± 0,8 mm olarak, apex dentis ile a. basilaris'in bifurkasyonu arasındaki uzaklıkortalama 24,5 ± 1,4 mm olarak bulunmustur. Benzer sekilde, atlas'ın arcus anterius'uile sag ve sol a. vertebralis arasındaki uzaklıgın ortalamaları sırasıyla 22,2 ± 1,5 mmve 21,3 ± 1,2 mm'dir, Ayrıca yapılan ölçümlerde atlas'ın arcus anterius'u ile a.basilaris'in bifürkasyonu arasındaki uzaklık ortalama 27,2 ± 1,2 mm olarakbulunmustur. Transoral yaklasımda, cerrahi yaklasım için güvenli alanlar budegerlerdir.Çalısmamızdan kemik yapılar ile vasküler yapılar arasında elde ettigimizsonuçların çesitliligine dayanarak, transoral cerrahide ameliyat öncesinde çesitligörüntüleme yöntemleri ile her hastanın damarlarının yerlesiminin anatomik olarakbelirlenmesi, önemli bir komplikasyon olan vasküler zedelenmeyi ve buna ikincilolarak görülebilecek morbidite ve mortalite riskini azaltacaktır.Anahtar sözcükler: Transoral yaklasım, a. vertebralis, a. basilaris, atlas, axis. Transoral approach is a preferred method for inferior clival region,craniocervical junction, and superior servical region lesions. The indications fortransoral resection of the odontoid process include various intradural and extradurallesions. The aim of this study was to determine detailed anatomical information aboutvascular structures and osseous components of craniocervical junction, to reducepossible arteria vertebralis and arteria basilaris injuries, and to show safety zones forthis approach.Using neurosurgical methods on anatomical studies provides increased qualityand successful practice. On the first step of the study sixty dried adult atlas andtwenty axis vertebrae were were evaluated anatomically. The bony drilling depth(BDD) was 7,0±1.2mm, maximum bony drilling diameter (MBDD) was 16,1±1.5mm,and the widest odontoid diameter (WOD) on coronal sections was 9,8±0.8mm. Onthe second step ten cadaver were evaluated, the distance between the two edges ofC1 anterior ring removal for odontoid resection (MDD) was 10,8 ±1.1 mm, and thewidest odontoid diameter on coronal sections (WOD) was 10,1±1.4mm. On the thirdstep vascular measures made in cadavers were determined in a broad spectrum.While the distance between dentis apex and right arteria vertebralis was measured19,8 ± 1,7 mm, the distance between dentis apex and left arteria vertebralis was 18,3± 0,8 mm. The distance between dentis apex and arteria basilalis was measured 24,5± 1,4 mm. Similarly, the distance of atlas arcus? anterior to the right arteria vertebralisand the left arteria vertebralis were measured respectively 22,2 ± 1,5 mm and 21,3 ±1,2 mm. Subsequently, the distance between atlas arcus? anterior and arteriabasilalis was measured 27,2 ± 1,2 mm. These findings have marked safety zones fortransoral approach.Various evidences found from vascular and skeleton anatomy on the studyshowed us imaging of the patients? vascular anatomy before transoral surgeryprevents vascular lesions, which was reduced not only secondary morbidity but alsomortality.Keywords: Transoral approach,vertebral artery, basilar artery, atlas, axis. 61

A. superior cerebelli ve dalları, bifurcatio basilaris, n. trigeminalis, angulus pontocerebellaris, pineal bölge, clivus ve cerebellum'un üst bölümüne yönelik cerrahi girişimler gibi operasyonlar sırasında operasyon bölgesinde bulunmaktadır ve zarar görebilir. A. superior cerebelli'nin dağılım paterni günümüzde net olarak ortaya konmuş değildir. Bu çalışmada a. superior cerebelli'nin yapısını ayrıntılarıyla tanımlamayı ve tartışmalı konulara ışık tutmayı amaçlıyoruz. Bu çalışma 60 yetişkin kadavrasında yapılan rutin otopsilerden elde edilen 120 hemispherium cerebelli üzerinde yapıldı. A. carotis interna ve a. basilaris'lerden kanule ederek damarları renklendirilmiş latex ile doldurduktan sonra beyinler formaldehid solüsyonu içerisinde fikse edildi. Bütün diseksiyonlar cerrahi diseksiyon mikroskopu kullanılarık yapıldı. 120 hemispherium cerebelli'nin tamamında a. superior cerebelli gözlendi. Bunların 92 tanesi tek kök halinde başlarken, 27 tanesi iki kök (duplikasyon), bir tanesi ise çok nadir görülen bir varyasyon olarak üç kök (triplikasyon) halinde başlıyordu. Tek kök halinde başlayan damarlardan biri ve duplikasyon tipinde başlangıç gösteren iki damarın rostral kökleri a. cerebri posterior'dan ayrılıyordu. Bunların dışında kalan diğer a. superior cerebelli'ler a. basilaris'den ayrılmaktaydı. A. cerebelli superior'ların segmentasyon paterni incelendi. Tek bir kök halinde başlayan a. superior cerebelli'lerde rostral ve caudal köklerine ayrılıyorlardı. Rostral köklerden ayrılan dallar genellikle cortex cerebelli'nin medial bölümünü beslerken, caudal köklerden ayrılan dallar lateral bölümlerini beslemekteydi. A. superior cerebelli'nin dalları olan perforator arterler, precerebellar arterler ve kortikal arterler incelendi. Perforator arterler fossa interpeduncularis, pedunculus 56cerebellî'ler ve meseneephalon'un posterior bölümünde dağılırken, precerebellar arterler cerebellomesenceprtalie fissür içerisinde a. superîor cerebelii ve/veya dallarından ayrılarak cerebellum'un iç kısımlarını ve özelliklede nucleus dentatus'u besliyordu, Kortikal arterler vermian, hemisferîk ve marginal dallarına ayrılıyordu. %35 oranında marginal arter varlığı gözlendi. A, superior cerebelii bölgedeki kraniai sinirler olan n, ocuiomotorius, n. trochlearis ve n. trigeminus ile yakın ilişki halindeydi, A, superior cerebelii veya caudal köklerinin yedi hemisferde n, trigeminus ile temas halinde olduğu gözlendi. Bütün cerebellum'larda az veya çok a, superior cerebelli dağılım paterni farklılıklar gösteriyordu, A. superior cerebelli'ye ait değişik varyasyonlar gözlemlendi. Bu durumun farkında olunmasının cerrahi girişimlere çok büyük katkısı olacaktır. Anahtar kelimeler: A. superior cerebelli, cerebellum, n. ocuiomotorius, n. trigeminus, n, trochlearis, vasküier anatomi The superior cerebellar artery ör its branehes are exposed in surgical approaehes to the basılar bifurcatio, trigeminal nerve, cerebellopontine angle, pineai region, divus, and the upper part of the cerebelium, The vaseularization pattem of the superior cerebeliar artery is stili a controversiai subject The study aimed to provide detailed information about superior cerebeliar arteries and to shed light on the îssues, which have not adequately discussed. 120 cerebeliar hemispberes frorn 60 adult cadavers were examined. Brains were obtained in routine autopsies. Internal carotid and basılarwere cannulated and înjected with colored latex. Then, the brains were embalmed in formaîdehyde, The dissections were carried out using a surgical microscope, The superior cerebellar artery (SCA) was present in eaoh of the 120 hemispheres, While the ninety-two of superior cerebellar arteries (SCAs)as a single trunk, twenty-eightas duplicate trunks and öne arose as tripiicate trunk as a very rare varîation. öne soiitary trunk and two rostrai trunks of two duplicate vessels arose from the posterior cerebral artery. The remainder arose from the basüar artery, The segmentatîon pattern of SCAs were examined. The SCAs arisîng as a single trunk bifurcated into a rostrai and a caudai trunk, corresponding to the trunks formed by a duplicate origin, Usually the rostrai trunk supplied fhe medial and the caudai trunk supplied the lateral parts of the cerebellar cortex. The SCA gave off perforating, precerebeilar, and cortical arteries. Thesewere examîned. The perforating arteries suppiied the interpeduncular fossa, the cerebral peduncles and the posterior parts of the mesencephaion, The precerebeilar branehes arose wîthin thecerebellomesencephalic groove and supplied the innerof the cerebellum and dentate nucleus. The corticai branches were divided into vermian, hemispheric, and margina! arteries. We found the ratio of rnargînal arteries as 35%. Süperler cerebellar artery hasreiatîonship with the oculomotor nerve, trochlear nen/e and the trîgernina! nerve. Seven SCAs ör caudal trunks were in contact with the trigeminal nerve, in cerebelium, more ör the vascularization pattern of the SCAs were different. Different variations of SCA were examined, Therefore, awareness of this fact will provide a great contribution to surgical interventtons. Key words: Cerebeilum, superior cerebellar artery, vascular anatomy, oculomotor nerve, trigeminai nerve, trochlear nerve. 68

ÖZET Orbita ve orbita içi yapıları anatomik olarak tanımlamaya yönelik kadavra çalışmalarının az sayıda olması klinik anatomi açısından bir eksiklik oluşturmaktadır. Lateral orbitotomi, orbita lateraline yerleşmiş birçok kitlenin çıkarılması amacıyla lateral orbita duvarı boyunca uygulanır. Bu çalışmada kadavradan elde edilen 10 adet orbita örneği lateral orbitotomi yaklaşımıyla incelenerek bölge anatomisi ve anatomik yapıların birbirleriyle ilişkileri değerlendirildi. Bu amaçla diseksiyon işlemi tabakalara ayrılarak gerçekleştirildi, ayrıca lateral yaklaşımla karşılaşılacak olan yapıların lokalizasyonunda kolaylık sağlayabilecek, m. rectus superior, m. rectus lateralis ve göz küresi arasında yer alan üçgen bir alan tanımlandı. Orbita içindeki yapılardan, ekstraoküler kaslar, n. opticus, n. abducens, pars orbitalis glandula lacrimalis, ganglion ciliare ve a. centralis retinae'ye ait ölçümlerin yanısıra, tanımalanan üçgen saha esas alınarak elde edilen ölçümler de bu çalışmada gerçekleştirildi. Ayrıca gözlenen varyasyonlar değerlendirildi. Orbita anatomisinin tabakalar halinde tanımlanması, bu bölge anatomisinin tanımlanmasında kolaylık sağladı. Yapılan ölçümlerin bir kısmı literatürle uyumlu bulunurken bir kısmı da ilk defa bu çalışmada elde edildi. Buna ek olarak bir kadavrada glandula lacrimalis'i innerve eden çift n. lacrimalis ve bir kadavrada da n. oculomotorius'dan anulus tendineus communis'in lateral kompartmanına (Oculomotor foramen) girmeden ayrılan ramus superior ve ramus inferior dalı dışında burada üçüncü bir dal verdiği ve bu dalın m. levator palpebrae superioris'i inneve ettiği görüldü. Anahtar sözcükler: Orbita, lateral orbitotomi, mikrodiseksiyon, anatomi ABSTRACT Lack of sufficient amount of cadaver studies to demonstrate the orbit and the structures within the orbit results in a deficiency in clinical anatomy. Lateral orbitotomy along the lateral orbital wall is performed to excise masses located in the lateral part of the orbit. In this study, regional anatomy and releationships between anatomical structures are investigated on ten orbit specimens from cadavers. The dissection of the region of interest was performed in a layer-by-layer fashion and a triangle bounded by the superior rectus muscle, lateral rectus muscle and the globe is defined to enable easy localization of the structures during lateral approach. Among the intraorbital structures, various measurements are performed on extraocular muscles, optic nerve, abducent nerve, orbital part of the lacrimal gland, the ciliary ganglion and the central retinal artery. Additional measurements are performed using the defined triangle and variations are documented. Layer- by-layer dissection made the identification of the structures easy. While some of the measurement data are in agreement with some of the published data, other data are unique. In one cadaver two lacrimal nerves innervating the lacrimal gland are found and in another cadaver oculomotor nerve, just before going through the lateral compartment of the common tendinous ring, gave off a third branch, in addition to superior and inferior branchs, which then innervated the levator palpebrae superioris muscle. Key words: Orbit, lateral orbitotomy, microdissection, anatomy 677