Search

Objective: In this study, it was aimed to determine the eating attitudes of adolescents and the factors associated with eating attitudes during corona virus disease-19.Method: The study was carried out with the participation of 796 college students aged 10-18 years. The study data were collected through a questionnaire form by applying the face-to-face interview technique. In the questionnaire, there were questions to determine the sociodemographic characteristics of the adolescents, their eating habits before and during the pandemic, their appetite, sleep duration, and physical activity status. The Eating Attitude Test-26 (EAT-26) was used to determine the eating attitudes and behaviors of adolescents.Results: The mean age of adolescents was 13.0±1.99 years. According to the EAT-26, it was determined that 23.0% of adolescents had a negative eating attitude. The mean oral control behavior score of girls was found to be higher than boys (p, Amaç: Bu çalışmada, korona virüs hastalığı-19 pandemi sürecinde adölesanların yeme tutumlarının ve yeme tutumları ile ilişkili faktörlerinin belirlenmesi amaçlandı.Yöntem: Çalışma, 10-18 yaşlarında kolejde öğrenim gören 796 öğrencinin katılımı ile gerçekleştirildi. Çalışma verileri yüz yüze görüşme tekniği uygulanarak bir anket formu aracılığı ile elde edildi. Anket formunda, adölesanların sosyodemografik özelliklerini, pandemi öncesi ve sürecindeki beslenme alışkanlıklarını, iştah durumlarını, uyku sürelerini, fiziksel aktivite yapma durumlarını belirlemeye yönelik sorular mevcuttu. Adölesanların yeme tutum ve davranışlarının belirlemek için Yeme Tutum Testi-26 (YYT-26) ölçeği kullanıldı.Bulgular: Adölesanların yaş ortalaması 13.0±1.99 yıl idi. YTT-26 sonuçlarına göre adolesanların %23.0’ının olumsuz yeme tutumuna sahip olduğu belirlendi. Kızların ortalama oral kontrol davranış skoru erkeklerden daha yüksek bulundu (p

Sarkopeni, yaşa bağlı olarak kas kütlesi ve fonksiyonundaki kayıp olarak tanımlanmaktadır. Sarkopeniden korunmada ve sarkopenin tedavisinde beslenmenin önemli bir rol oynadığını öne süren kanıtlar giderek artmaktadır. Bu derleme, sarkopeni ile ilişkili olabilecek besin ögelerini güncel literatür doğrultusunda irdelemeyi amaçlamıştır. Protein, n-3 yağ asitleri, antioksidan vitaminler (A, E ve C vitamini) ve D vitamini ile bazı minerallerin (kalsiyum, selenyum, magnezyum, çinko) alım miktarlarının yeterli olması sarkopeniden korunmada ve sarkopeninin tedavisinde oldukça önemli görünmektedir., Sarcopenia is defined as the age-related loss of muscle mass and function. There is an increasing evidence suggesting that nutrition plays an important role in the prevention and treatment of sarcopenia. This review aimed to determine the nutrients that may be associated with sarcopenia in line with the current literature. Sufficient intake of protein, n-3 fatty acids, antioxidant vitamins (vitamins A, E and C) and vitamin D and some minerals (calcium, selenium, magnesium, zinc) seems to be very important in the prevention and treatment of sarcopenia.

Amaç: Bu araştırmanın amacı, hemodiyalize giren hastalarda yaşam kalitesinin saptanması ve ilişkili faktörlerin değerlendirilmesiydi. Yöntem: Bu araştırma, hemodiyalize giren 74 hasta (erkek: 29, kadın: 45) ile yürütüldü. Bireylerin sosyodemografik özellikleri, hastalık bilgileri, beslenme alışkanlıkları, besin tüketim sıklıkları ve yaşam kaliteleri anket formu ile sorgulandı ve antropometrik ölçümleri alındı. Yaşam kalitesinin değerlendirilmesinde böbrek hastalığı yaşam kalitesi formu (KDQOL-36,1.3) kullanıldı. Bulgular: KDQOL-36,1.3 toplam puan ortalaması 57.07±18.98’di. Yaşı 65’ten küçük olanların yaşam kalitesi (62.41±16.43), ≥65 olanlara göre (51.44±20.06) daha yüksekti (p=0.012). Kardiyovasküler hastalığı ve hipertansiyonu olan bireylerin yaşam kaliteleri, olmayanlardan daha düşüktü (sırasıyla p=0.016, p=0.012). Egzersiz yapan bireylerin yaşam kalitesi (63.56±17.21) egzersiz yapmayanlardan (49.84±18.44) daha yüksekti (p=0.001). Kuşluk öğününü atlayanların KDQOL-36,1.3 puanları 59.42±18.52 olup, atlamayanlara göre daha yüksekti (p=0.034). Bel-kalça oranı ile KDQOL-36,1.3 puanı arasında pozitif yönlü zayıf bir ilişki bulunmaktaydı (r=0.280, p=0.016). Sonuç: Bu çalışmada, hemodiyalize giren hastaların orta düzeyde bir yaşam kalitesine sahip oldukları belirlendi. Yaşam kalitesinin yaş, kronik hastalık varlığı, egzersiz yapma ve kuşluk öğününü atlama durumu ile ilişkili olduğu saptandı. Bel-kalça oranı ile pozitif yönlü zayıf ilişki belirlenmesi, bu hasta grubunda antropometrik ölçüm takibinin önemini gösterdi. Objective: To determine the quality of life in hemodialysis patients and to evaluate the associated factors. Method: This study was conducted with 74 hemodialysis patients (male: 29, female: 45). Individuals' sociodemographic characteristics, disease information, eating habits, frequency of food consumption, and quality of life were questioned using a questionnaire form, and anthropometric measurements were taken. The Kidney Disease Quality of Life Instrument (KDQOL-36,1.3) was used to evaluate the quality of life. Results: The mean score of KDQOL-36,1.3 was 57.07±18.98. Hemodialysis patients aged

Diabetes mellitus (DM) is a chronic disease affecting a significant portion of the world’s population and is associated with obesity. The primary strategy in the treatment of obese individuals with type 2 DM is to achieve weight loss through lifestyle changes. Indirect calorimetry is the most reliable method for calculating resting metabolic rate (RMR), an important component of total energy expenditure. When indirect calorimetry is not available, energy equations can be used. There are various equations developed in several studies. Gougeon, Huang, Ikeda and Martin’s equations are aimed at diabetic patients. Studies have shown that FAO/WHO/UNU, Harris-Benedict, Huang equations, and bioelectric impedance analysis predict a higher RMR compared to indirect calorimetry. Gougeon added plasma glucose level as a variable to the equation developed for obese diabetics and stated that they obtained a more accurate RMR results. Additionally, the Mifflin equation has been shown to be more accurate in obese diabetics. In conclusion, although energy equations can give accurate results in healthy individuals, they don’t provide accurate results in older individuals or patients. Therefore, energy equations should be selected individually and sensitively. When indirect calorimetry is not available, the use of equations with a high accuracy rate may provide convenience in determining the energy requirement., Tip 2 diabetes mellitus (DM), dünya nüfusunun önemli bir bölümünü etkileyen ve obezite ile ilişkilendirilen kronik bir hastalıktır. Tip 2 diyabetli obezitesi olan bireylerin tedavisinde birincil strateji, yaşam tarzı değişiklikleri yoluyla ağırlık kaybının sağlanmasıdır. Toplam enerji harcamasının önemli bir bileşeni olan dinlenme metabolik hızının (DMH) hesaplanmasında en güvenilir yöntem indirekt kalorimetredir. İndirekt kalorimetreye ulaşım mümkün olmadığında enerji denklemleri kullanılabilmektedir. Çeşitli araştırmalarla geliştirilen farklı enerji denklemleri bulunmaktadır. Gougeon, Huang, Ikeda ve Martin formülleri diyabetlilere yöneliktir. Yapılan çalışmalarda, FAO/WHO/UNU, Harris-Benedict, Huang denklemlerinin ve biyoelektrik impedans analizinin indirekt kalorimetreye kıyasla DMH’ı daha yüksek tahmin ettiği gösterilmiştir. Gougeon, obezitesi olan diyabetlilere yönelik geliştirmiş olduğu denkleme, değişken olarak plazma glikozunu eklemiş ve daha doğru DMH sonucu elde ettiklerini belirtmiştir. Ayrıca, Mifflin denkleminin obezitesi olan diyabetiklerde daha doğru sonuç verdiği gösterilmiştir. Sonuç olarak, enerji denklemleri, sağlıklı bireylerde doğru sonuçlar verebilmesine karşın daha yaşlı veya hasta bireylerde yeterince doğru sonuçlar vermemektedir. Bu nedenle, enerji denklemleri bireysel olarak hassasiyetle seçilmelidir. İndirekt kalorimetreye ulaşılamadığında, doğruluk oranı yüksek denklemlerin kullanımı enerji gereksinimini belirlemede kolaylık sağlayabilir.

Epilepsy is a disease characterized by seizures. In most patients with epilepsy, seizures can be controlled using anti-epileptic drugs, but in the type of epilepsy called resistant epilepsy, drugs are not effective on seizure control. In addition, the undesirable side effects of antiepileptic drugs in some patients lead to the cessation of antiepileptic use. In these and similar cases, the ketogenic diet, which is not a pharmacological treatment type, is considered as an alternative treatment method. The basic reality suggesting that the ketogenic diet can play an effective role in the treatment of epilepsy is that instead of glucose, which is the main energy substrate for neurons, ketone bodies are used in some cases such as hunger. Again, different ketogenic diets have been created to enable the formation of ketone bodies and provide ease and flexibility to the ketogenic diet. Depending on the tolerability of patients in the treatment of epilepsy, one of these ketogenic diet variations can be used. This review was conducted to evaluate the effect of ketogenic diet on epilepsy., Epilepsi; nöbetler ile karakterize bir hastalıktır. Epilepsi hastalarının çoğunda nöbetler anti epileptik ilaçlar kullanılarak kontrol edilebilmektedir ancak dirençli epilepsi olarak adlandırılan epilepsi türünde, ilaçlar nöbet kontrolü üzerine etkili değildir. Buna ek olarak, bazı hastalarda ilaçların istenmeyen yan etkileri, antiepileptik ilaç kullanımının kesilmesine neden olmaktadır. Bu ve benzeri durumlarda, farmakolojik bir tedavi türü olmayan ketojenik diyet, alternatif tedavi yöntemi olarak önerilmektedir. Ketojenik diyetin epilepsi tedavisinde etkin rol oynayabileceğini düşündüren temel gerçeklik ise, nöronlar için ana enerji substratı olan glikoz yerine, açlık gibi bazı durumlarda keton cisimlerinin kullanılıyor olmasıdır. Keton cisimlerinin oluşmasını sağlayan ancak ketojenik diyete uygulama kolaylığı ve esnekliği sağlaması adına farklı ketojenik diyet türleri oluşturulmuştur. Dirençli epilepsi tedavisinde hastaların tolere edebilirliğine göre bu ketojenik diyet yaklaşımları kullanılabilmektedir. Bu derlemede, ketojenik diyet ve türlerinin dirençli epilepsi üzerine etkisinin derlenmesi amaçlanmıştır.

Amaç: Bu araştırma, tip 2 diyabetli bireylerin satın alma davranışları ve besin etiketi okuma alışkanlıklarının incelenmesi amacıyla yapılmıştır.Yöntem: İzmir’de bir kamu hastanesine başvuran 18 yaş ve üzeri toplam 162 tip 2 diyabetli birey araştırma kapsamına alınmıştır. Anket formu kullanılarak bireylerin sosyo-demografik bilgileri, satın alma davranışları ve besin etiketi okuma alışkanlıkları değerlendirilmiştir.Bulgular: Bireylerin yaş ortalaması 60.35±11.26 yıl olup, %37.7’si erkek ve %62.3’ü kadındır. Bireylerin alışveriş yaparken aldıkları üründe en çok etkilendikleri kriterlerin; fiyatı (%44.4), ürün/marka ile ilgili daha önceki deneyimleri (%28.4), üretici firma ve marka ismi (%11.7) olduğu belirlenmiştir. Bireylerin %72.2’sinin besin etiketleri üzerinde bulunan ‘enerji ve besin ögeleri’ tablolarını hiçbir zaman incelemediği saptanmıştır. Diyabetlilerin çoğunluğunun besin etiketinde hangi bilgilerin yer alması gerektiğini (%80.9) ve etikette yer alan bilgileri nasıl kullanacağını (%82.1) bilmediği belirlenmiştir. Ambalajlı bir besinin etiket bilgisinde yer alan ve bireylerin bu besini satın alma durumunu en çok etkileyen bileşenlerin; yüksek oranda şeker içermesi (%10.5), mısır şurubu, glikoz şurubu içermesi (%8.6) ve fruktoz içermesi (%6.8) olduğu saptanmıştır.Sonuç: Bireylerin genelde besin etiketlerini okumadığı ve etikette yazan bilgileri anlamadığı saptanmıştır. Besin etiketi kullanımının diyabetin yönetimi üzerinde etkili olabilmesi için besin etiketlerinin daha iyi anlaşılması gerekmektedir. Bu nedenle diyabetli bireylere besin etiketi okuma ile ilgili eğitim verilmesinin gerekli olduğu düşünülmektedir.

Özet Çin’in Wuhan şehrinde 2019 yılında ortaya çıkan COVID-19 kısa sürede birçok ülkeye yayılarak pandemi düzeyine ulaşmıştır. Gebeler bu süreçte riskli grupta yer almaktadır. COVID-19’un, fetusu nasıl etkileyeceği ve virüsün doğum sırasında fetüse geçip geçemeyeceği net değildir. Bugüne kadar anne sütünde COVID-19 tespit edilmemiştir, ancak onunla savaşacak antikorların bulunduğu bildirilmiştir. Anne sütünde bulunan laktoferrin, salgısal immunoglobulin A (sIg-A), α-laktalbumin ve oligosakkaritler gibi immünolojik bileşenlerin yenidoğanı enfeksiyonlara karşı koruduğu bildirilmektedir. Ayrıca bu virüsün emzirme yoluyla bulaştığına dair mevcut bir kanıt bulunmamaktadır. Dünya Sağlık Örgütü, Amerika Birleşik Devletleri Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezleri, Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu, Emzirme Hekimliği Akademisi ve Birleşmiş Milletler Nüfus Fonu gibi kuruluşlar COVID-19 pandemi sürecinde anne sütü ile beslenmenin önemli olduğunu vurgulamaktadır. COVID-19 tanısı almış veya semptomlarını taşıyan emziren annelerin gerekli önlemleri alarak bebeklerini emzirmeye devam etmeleri önerilmektedir. Bu derlemede COVID-19 pandemi sürecinde anne sütü ile beslenmenin önemi ve beslenme ilkeleri güncel kılavuzlar doğrultusunda incelenmiştir.Anahtar Kelimeler: COVID-19, anne sütü, emzirme.AbstractThe COVID-19, which emerged in Wuhan, China in 2019, has reached a pandemic level by spreading to many countries in a short time. Pregnant women are in the risky group in this time. It is not clear how the COVID-19 will affect the fetus and whether the virus can pass to the fetus during birth. To date, the COVID-19 has not been detected in the breast milk, however, antibodies which are available to fight with it were reported in the breast milk. Immunological components such as lactoferrin, secretory immunoglobulin A (sIg-A), α-lactalbumin and oligosaccharides which are existed in breast milk are reported to protecting the newborn from infections. In addition, there is no evidence that the coronavirus is transmitted through breastfeeding. Organizations such as The World Health Organization, The Centers for Disease Control and Prevention, The United Nations Children’s Fund, The Academy of Breastfeeding Medicine and The United Nations Population Fund emphasize that breastfeeding is important during the COVID-19 pandemic period. Breastfeeding mothers who are diagnosed COVID-19 or showing symptoms are recommended to continue breastfeeding by taking the necessary precautions. In this review, the importance of breastfeeding and nutritional principles during the COVID-19 pandemic period were examined in line with current guidelines.Keywords: COVID-19, human milk, breastfeeding.

Background and aim: This study aims to evaluate the association between neck circumference (NC) and several cardio-metabolic risk parameters, to compare it with some anthropometric variables. Methods: A total of 331 women, aged 20-49 years were recruited. Anthropometric measurements (body weight, height, waist and neck circumferences) and biochemical parameters [serum fasting blood glucose (FBG), fasting blood insulin (FBI), triglycerides, high-density lipoprotein cholesterol (HDL), low-density lipoprotein cholesterol (LDL), and fibrinogen] were collected. Homeostasis model assessment-estimated IR (HOMA-IR) was calculated. Results: According to World Health Organization criteria, percentages of women with normal weight, overweight, obese and morbidly obese were 14.2%, 31.7%, 44.7%, 7.9%, respectively. Seventy-one percent of women had NC less than 37 cm, while that of twenty-nine percent of the women had higher. NC was moderately correlated with BMI, WC, FBI, HOMA-IR, and fibrinogen. A positive weak correlation was found between NC and FBG (p=0.031), TG (p=0.000), and LDL cholesterol (p=0.016). Moreover, a negative weak correlation was found between NC and HDL cholesterol (p=0.000). A positive relationship between plasma fibrinogen and body weight (r=0.222), BMI (r=0.242), WC (r=0.187), TG (r=0.124), and LDL cholesterol (r=0.118) were detected whereas a negative relationship were found between HDL cholesterol and plasma fibrinogen (r=- 0.119) levels. Conclusion: A significant relation is existent between neck circumference and cardio-metabolic risk factors. NC could be used, it is easy to implement, an effective anthropometric measurement to the prediction of cardio-metabolic risks. Its usage together with anthropometric measurements such as waist and hip circumferences, waist-hip ratio and BMI which are widely used to determine cardio-metabolic risks can provide clinical benefits.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırmanın amacı, diyet polikliniğe başvuran 20-49 yaş arası kadınlarda obezite prevalansının ve ilişkili risk faktörlerinin saptanmasıdır.YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu araştırma, diyet polikliniğine başvuran 1117 kadın ile yürütülmüştür. Kadınların vücut ağırlıkları ve boy uzunlukları ölçülerek beden kütle indeksleri hesaplanmış, vücut bileşimi biyoelektrik impedans analizi ile değerlendirilmiş, bel çevresi ölçümü yapılmış ve bel/boy oranı hesaplanmıştır. Bireylerin fiziksel aktivite durumunun belirlenmesi için, bireylerin fiziksel aktivite kayıtlarından yararlanılmıştır. Ayrıca, obeziteyi etkileyebileceği düşünülen değişkenlerin BKİ ile ilişkisi değerlendirilmiştir.BULGULAR: Kadınların %71.3'ünün obez olduğu saptanmıştır. Artan yaş, eğitim düzeyinin düşük olması ve evli olma obezite oranını arttırmaktadır. Dört ve üzerinde doğum yapan kadınların tamamına yakını (%95.0) obezdir. Beş kişiden daha kalabalık bir ailede yaşayan kadınlarda obezite oranı, beş kişiden az bir ailede yaşayanlara göre anlamlı olarak daha yüksektir. Ayrıca, sigarayı bırakan (%83.3) ve sedanter (%85.1) olan kadınların büyük çoğunluğunda obezite mevcuttur.TARTIŞMA ve SONUÇ: Diyet polikliniğine başvuran yaklaşık her dört kadından üçü obezdir. Obezite için saptanan en önemli risk faktörleri; artan yaş, düşük eğitim düzeyi, evli olma, 4 ve üzerinde doğum yapma, beş kişiden daha kalabalık bir ailede yaşama ve sedanter olma olarak belirlenmiştir., INTRODUCTION: To assess the prevalence of obesity and its risk factors in 20-49 year old women who admitted to diet clinic.METHODS: This study was carried out with 1117 women. Body Mass Index was calculated by the formula: body weight/height (kg/m²), body composition was assessed by bioelectrical impedance analysis; waist circumference was measured and waist/height ratio was calculated. For determining the physical activity status of individuals, individual physical activity records were investigated. In addition, the variables associated with obesity were assessed in relation to BMI.RESULTS: A total of 71.3% women were obese. Increased age, low education levels, and being married were the factors which increase the rate of obesity. Nearly all of the women (95%) who had ≥4 parity were obese. When compared to women who lives in a family more than five people, obesity rate was significantly higher in women who lives in a family less than five people. In addition, majority of women who quit smoking (83.3%) or have a sedentary life-style (85.1%) were obese.DISCUSSION AND CONCLUSION: Approximately, three out of four women is obese who applied to the diet clinic. The most important risk factors of obesity are increased age, low educational level, being married, having ≥4 parity, living in a family more than five people and having sedentary lifestyle.