Search

The aim of this case report is to present a geriatric patient who had aspirated an implant screwdriver. An 82-year-old male patient involuntarily closed his mouth during the healing cap placement phase of implant treatment, and the implant screwdriver disappeared through the pharynx. As the patient exhibited no signs of airway obstruction, it was considered that the implant screwdriver might have passed into the gastrointestinal tract. However, no foreign object was detected in the esophageal mucosa. Therefore, the procedure was repeated using C arm fluoroscopy for guidance. The examination revealed the presence of the implant screwdriver in the bifurcation of the left lower lobe bronchus, which was confirmed by posterior-anterior chest radiography. The following day, the patient underwent a flexible bronchoscopy, however the screwdriver could not be retrieved during the procedure. Further treatment was refused by the patient. After one month, the implant screwdriver was expelled through the gastrointestinal tract. At the three-year follow-up, there was no evidence of a late complication. Aspiration of screwdrivers and treatment failures of these complications are reported a small number of cases in the geriatric patients. Therefore, documentation of the rare cases is necessary to provide valuable information., Bu vaka raporunun amacı, implant anahtarını aspire etmiş geriatrik bir hastayı sunmaktır. Seksen iki yaşında erkek hasta, implant tedavisinin bir aşaması olan iyileşme başlığının takılması esnasında istemsizce ağzını kapatmış ve implant anahtarı farinkse doğru yer değiştirmiştir. Hastada hava yolu tıkanıklığı bulguları olmadığı için, implant anahtarının gastrointestinal yolağa doğru hareket ettiği düşünülmüştür; ancak özefageal mukozada yabancı cisim saptanmamıştır. Bu nedenle, uygulama C arm floroskopi rehberliğinde tekrarlanmıştır. Değerlendirmede implant anahtarının sol alt lob bronş girişinde olduğu düşünülmüştür ve bu bulgu, posteroanteriyor göğüs radyografisi ile doğrulanmıştır. Takip eden günde, hasta fiberoptik fleksibl bronkoskopiye alınmıştır; ancak implant anahtarı çıkartılamamıştır. İmplant anahtarının çıkarılmasında yaşanılan başarısızlıktan dolayı, hasta tarafından ileri tedaviler reddedilmiştir. Bir ay sonra, implant anahtarı gastrointestinal yolaktan atılmıştır. Üç yıllık takipte, geç dönem komplikasyon ile karşılaşılmamıştır. Geriatrik hastalarda, implant anahtarının yutulması ve bu komplikasyonun tedavisindeki başarısızlıklar az sayıda vaka raporunda bildirilmiştir. Bu nedenle, bu nadir vakaların belgelenmesi, faydalı bilgilerin sağlanması açısından gereklidir.

Seda Kahraman,1 Suayib Yalcin2 1Yıldırım Beyazıt University Faculty of Medicine, Department of Medical Oncology, Ankara, Turkey; 2Hacettepe University Institute of Cancer, Department of Medical Oncology, Ankara, TurkeyCorrespondence: Suayib YalcinHacettepe University Institute of Cancer, Department of Medical Oncology, Sıhhiye, Ankara, TurkeyTel +90-5053780639Email syalcin@hacettepe.edu.trAbstract: Gastric cancer (GC) is the fifth most common cancer worldwide. Despite recent improvements in treatment quality and options, advanced gastric cancer remains one of the hardest to cure cancers, with a median overall survival (OS) of 10– 12 months and a 5-year OS of approximately 5– 20%. There is an unmet need for further efforts to palliate disease-related symptoms, improve quality of life, increase tumor response rate, and prolong progression free and overall survival while balancing the toxicities of therapy. The most common type of GC is adenocarcinoma, which demonstrates morphological, biological, and clinical heterogeneity. A plethora of genomic alterations and the activation of numerous molecular pathways including human epidermal growth receptor 2 (HER2), epidermal growth factor receptor (EGFR), fibroblast growth factor receptor-2 (FGFR2), mesenchymal epidermal transforming factor receptor (MET), and the phosphatidylinositol 3-kinase (PI3K)/mammalian target of rapamycin (mTOR) are responsible for the complex heterogeneity of GC. Efforts to validate the therapeutic effects of inhibiting some of these aberrantly expressed pathways have failed to lead to a clinically meaningful outcome apart from the overexpression/amplification of the HER2 gene, inhibition of which has had a significant impact on clinical practice. The only available biomarkers to guide the effective treatment of patients with advanced GC are HER2 overexpression, MSI/PD-L1 status, and FGFR alterations. Various anti-HER2 agents have been evaluated after the success of the ToGA trial, but none led to a significant enough clinical improvement to be considered a viable alternative for HER2-targeted therapy in advanced GC until the global Keynote-811 trial, which added pembrolizumab to trastuzumab in combination with chemotherapy. This combination demonstrated a survival advantage for the first time in the 11 years since ToGA. Trastuzumab deruxtecan (T-DXd) was also found to be effective in patients who had already received > 2 previous lines of treatment. Despite these promising avenues, the optimal management of HER-2 positive GC still requires further development.Keywords: gastric cancer, HER-2, trastuzumab, targeted therapy

Polikistik over sendromu (PKOS), yalnızca reprodüktif bir hastalık olmayıp aynı zamanda uzun vadeli sağlık riskleri ile ilişkili görülen heterojen, metabolik bir hastalıktır. İnsülin direncinin ve metabolik bozuklukların yanı sıra, PKOS'lu kadınlarda, kronik düşük dereceli inflamasyon ve artmış oksidatif stres gösterilmiştir. DPP-4 enziminin metabolik ve inflamatuar hastalıkların patofizyolojisinde rol oynayabileceği düşünülmektedir. DPP-4 ayrıca ADA enzimiyle bağlanmaktadır. ADA ile DPP-4'ün etkileşimi, T hücre proliferasyonunda artış ve sitokin sentezi ile sonuçlanmaktadır. ADA aktivitesinin artması halinde, azalan adenozin düzeyleri ile birlikte insülin direnci, hücre proliferasyonu, inflamasyonun indükleneceği öne sürülmektedir. Bu çalışmada, PKOS'lu hastalarda insülin direnci ve inflamasyon ile ilişkili olan DPP-4 ve ADA aktivitelerini, oksidatif stres parametrelerinden serum NO düzeyi ve NOS aktivitesini kontrollerle karşılaştırmalı bir şekilde ölçmeyi, kendi aralarında ve metabolik parametrelerle olası ilişkilerini incelemeyi planladık. Ayrıca obez ve nonobez olarak 2 altgruba ayırdığımız hasta ve kontrol grubunu aynı parametreler açısından araştırdık. Çalışmaya PKOS'lu 52 kadın ve 41 sağlıklı kontrol alındı. PKOS'lu hasta ve kontrol grubunun DPP-4 aktivite düzeyleri benzer tespit edildi (19,54 ± 7,01 ve 18,24 ± 6,73 IU/l; p=0,369). Serum ADA aktivite düzeyleri PKOS grubunda kontrol grubuna göre istatiksel olarak anlamlı şekilde yüksek bulundu (0,33 (0,17-0,67) ve 0,26 (0,12-0,60) IU/l; p=0,006). Serum NO düzeyleri PKOS grubunda kontrol grubuna göre istatiksel olarak anlamlı şekilde yüksek bulundu (24,5 (13,25-58) ve 12,25 (6-24,50) µmol/l; p

Tatlı su kaynakları açısından son derece zengin olan ülkemizde su kirliliğinin artışı siyanobakteriyel toksinlerin yaratacağı risklerin önemli bir işareti olmaktadır. Plansız yerleşim ve sanayi atıklarının hemen hemen hiç işlem görmeden iç sulara deşarj edilmesi bu durumun en önemli nedeni olup birçok göl, baraj gölü ve akarsuda su kalitesinin bozulmasına ve siyanobakteriyel kümelerin oluşumuna ortam hazırlamaktadır. Yüzey sularında ötrofi kasyonla birlikte aşırı alg artışı, suların kullanımını sınırlamakta, toksik türlerin bir araya gelmesiyle dünyadaki su kaynakları ve kıyı sularında insan sağlığı için büyük bir tehlike oluşmaktadır.İçerdikleri fotosentetik pigmentler nedeniyle mavi yeşil algler olarak adlandırılan siyanobakterilerin karasal ve kıyı sularında bulunan en az 46 türü omurgalılarda toksik etki oluşturmaktadır. Bu toksinler etkileri açısından; hepatotoksin, nörotoksin ve sitotoksinler olarak sınıfl andırılmakta olup, kimyasal olarak da siklik peptitler (hepatotoksik, mikrosistin ve nodularin), alkaloidler (nörotoksik, anatoksin ve saksitoksin) ve LPS (Lipopolisakarit) endotoksinler olarak üç ayrı grupta incelenmektedirler. Bu derlemede, siyanobakterilerin toksinleri ve yapıları, etki mekanizmaları, sağlık üzerine etkileri, siyanotoksin içeren suların arıtılması ve içme sularında buna ilişkin yapılan düzenlemeler konusunda derlenen bilgiler sunulacaktır, Even though we are rich in fresh water resources, the increase in water pollution is a sign of a signifi cant increase in the risks created by cyanobacterial toxins. Unplanned urban settlements and industrial waste discharge are the most important reasons for this situation and this also prepares the ground for the water quality degradation at many lakes, dam lakes and rivers and the formation of cyanonabacterial clusters. Eutrophication in surface waters with excessive algae growth, restricts the usage of water, and with the combination of toxic species in coastal waters human health is put in great danger.Because of the fact that blue-green algae cyanobactacretrias contain photosynthetic pigments, they have toxic effects on at least 46 types of vertebrates that live in interrestrialand coastal waters. Based on their effects, these toxins are classifi ed as hepatotoxin, neurotoxin and sitotoxins, and chemically they are analyzed in three separate groups: cyclic peptides (hepatotoxic, microcystins and nodular), alkaloids (neurotoxic, anatoxin and saksitoxin) and LPS. In this paper, cyanobacteria toxins and their structures, effect mechanisms, their effects on health, water treatment containing cyanotoxin and arrangements on drinking water will be discussed

Bu araştırmada Türkiye'de farklı firmalarca üretilen süzme çiçek ve salgı balı örneklerinin HMF miktarı ve diastaz aktivitesi üzerine farklı muhafaza sıcaklıklarının etkisinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Ayrıca farklı satış noktalarından orijinal ambalajlarında alınan süzme ballar, HMF miktarı ve diastaz aktivitesi yönünden analiz edilerek Türk Gıda Kodeksi (T.G.K.) Bal Tebliği'ne göre uygunlukları değerlendirilmiştir.Çalışma kapsamında fabrikalardan dolum tarihlerinde alınan A, B, C, D, E markalarına ait süzme çiçek ve salgı balı örneklerinin kalite kriterleri (nem, şeker, pH, asitlik, elektriksel iletkenlik, kül) belirlenerek başlangıç (0. gün) HMF ve diastaz aktiviteleri saptanmıştır. Örnekler, belirli sıcaklıklarda (10±2 °C , 22±2 °C , 35±2 °C) muhafaza edilerek üç aylık periyotlar (3., 6., 9. ve 12. ay) sonunda HMF ve diastaz aktivitesi yönünden analize alınmıştır. Çalışmanın piyasa taraması bölümünde, farklı satış noktalarından alınan 25 çiçek ve 25 salgı olmak üzere toplam 50 süzme bal örneğinin HMF miktarı ve diastaz aktivitesi saptanarak fruktoz, glikoz ve sakkaroz içerikleri ile birlikte değerlendirilmiştir. Örneklerin HMF miktarları Yüksek Performans Sıvı Kromatografisi (HPLC), diastaz aktiviteleri UV Spektrofotometre ile belirlenmiştir.Elde edilen bulgulara göre, bir yıl boyunca 10±2 °C ve 22±2 °C'de muhafaza edilen çiçek ve salgı balı örneklerinin ortalama HMF değerleri T.G.K. Bal Tebliği'nde sınır HMF değeri olarak belirtilen 40 mg/kg`ı aşmazken, 35±2 °C'de muhafaza edilen örneklerde hızla artarak 6. aydan itibaren 40 mg/kg üzerinde saptanmıştır. Ayrıca örneklerin bir yıl boyunca 10±2 °C ve 22±2 °C'deki ortalama diastaz aktiviteleri T.G.K. Bal Tebliği'nce belirtilen sınır değer olan 8'in altına düşmezken 35±2 °C'de muhafaza edilen çiçek balları için bu değer 6. aydan itibaren 8'in altında saptanmıştır.Yine çalışma kapsamında, farklı satış noktalarından alınarak HMF değeri ve diastaz aktivitesi belirlenen bal örneklerinin analiz sonuçlarına göre; 25 çiçek balı örneğinden 2'si HMF değeri, 1'i diastaz aktivitesi, 7'si ise HMF değeri ve diastaz aktivitesi yönünden, 25 salgı balı örneğinden 4'ü HMF değeri, 1'i ise HMF değeri ve diastaz aktivitesi yönünden T.G.K Bal Tebliği'nde sınır HMF değeri olarak belirtilen 40 mg/kg ile en az 8 olması gereken diastaz aktivite değerine uygun olmadığı saptanmıştır.Sonuç olarak tüketime sunulan süzme ballarda, gerek üretim sırasında uygulanan ısı işlemi, gerekse muhafaza sıcaklığına bağlı olarak artan HMF değeri ile azalan diastaz aktivitesi firmalarca belirlenen raf ömrünü kısaltmaktadır. Balda oluşan HMF'nin gıda güvenliği ve halk sağlığı yönünden potansiyel risk olduğu bilinmektedir. Bala ait uygun üretim ve muhafaza koşulları sağlanarak, başta HMF ve diastaz olmak üzere tüm kalite kriterlerinin Türk Gıda Kodeksi Bal Tebliği'ne uygunluğu raf ömrünün sonuna kadar sağlanmalıdır.Anahtar Sözcükler : Bal, Diastaz aktivitesi, HMF, HPLC, Muhafaza Sıcaklığı This research aims to document the effect of the storage conditions on the HMF value and distase activity of flower and honeydrew honey samples collected from several producers. Besides, jar-packed strained honey samples collected at several markets were also analyzed for HMF value and diastase activity so as to evaluate their suitability to Turkish Food Codex.Strain flower and honeydrew honey samples, which collected from five companies (A, B, C, D, E) after filling proccess, were considered for different quality criteria (pH, acidity, electrical conductivity,mousture, ash, sugar) and their initial HMF values and diastase activities were determined. Honey samples were stored under different temperatures (10, 22, 35 °C) and analyzed per three monthly period in a year (3rd, 6th., 9th and 12th) for HMF value and diastase activity. In order to analyzed the honey samples in market level, 25 flower and 25 honeydrew honey samples were collected various stores and their HMF values and diastase activities were analyzed, considered together with the fructose, glucose, saccarose contents. HMF values and diastase activities of samples were determined by HPLC (High Performance Liquid Chromotography) and U.V. spectrophotometer, respectively.According to the findings, while the average HMF values of strain flower and honeydrew honey samples which were stored at 10±2 °C and 22±2 °C for a year did not exceed the limit value ( 40 mg/kg) recommended in the Turkish Food Codex, the ones stored at 35±2 °C showed a rapid increase in HMF values after six month storage. Furthermore, diastase activities of the above mentioned samples stored at 10±2 °C ve 22±2 °C did not drop below the Turkish Food Contex criteria (8