Search

Bovine viral diarrhea virus (BVDV) ülkemizde ve dünyada yaygın olarak görülmekle birlikte hastalığa karşı koruma ve kontrol stratejileri geliştirilmektedir. Koruma kontrol programlarında ön plana çıkan önlemlerden biri de aşılama olarak görülmektedir. Tez çalışmasında aşı adayı yerel BVDV suşlarının çoğalma karakterizasyonlarının, inaktivasyon kinetiğinin ve farklı adjuvantlarla hazırlanan inaktif BVDV aşı formülasyonlarının deney hayvanlarındaki serolojik yanıtlarının belirlenmesi amaçlandı. BVDV TR-21, TR-26 ve TR-15 suşlarının optimum MOI değerleri sırasıyla 1, 0,1 ve 0,1 MOI olarak tespit edildi. Ayrıca TR-21, TR-26 ve TR-15 suşlarının çoğalma eğrileri oluşturularak virus ekimini takiben en yüksektitrelere sırasıyla 48., 12., ve 36. saatlerde ulaştığı saptandı. Kimyasal olarak BEI maddesi kullanılarak yapılan inaktivasyon kinetiği çalışmasında TR-21, TR-26 ve TR-15 suşları sırasıyla 16., 10., ve 10. saatte tamamen inaktive olduğu tespit edilmiştir. Yağ bazlı, AlOH3 bazlı ve saponin adjuvantları kullanılarak oluşturulan formülasyonlarla kobay ve farelere immunizasyon işlemi gerçekleştirildi. Aşı sonrası gelişen humoral immun yanıtı belirlemek için in-house ELISA ve nötralizasyon testi uygulanarak verilerin birbirini teyit ettiği gösterildi. AlOH3 bazlı adjuvant gruplarına nazaran yağ bazlı adjuvant gruplarının aşıda etkili şekilde çalıştığı belirlendi. Yağ bazlı adjuvant gruplarında F-3 formülasyonunun 21. ve 51. günlerdeki antikor titreleri yüksek olsa da 81. ve 111. günlerde F-4 grubunun aşağısında kaldığı tespit edilmiştir. Aynı zamanda F-4 grubunda kullanılan adjuvantın yapısı gereği (w/o/w) aşı formülasyonu aşamasında kullanımının daha rahat olması açısından kolaylık sağlayacağı düşünülmektedir. Aşılarda bulunan yerel suşların önemiyle beraber homolog ve heterolog suşlara karşı etkinlikleri ortaya koyulmuştur. İleriki süreçlerde inaktif yerel aşı üretimi için uygulanabilir güncel veriler elde edilmiştir. Although bovine viral diarrhea virus (BVDV) is common in our country and in the world, protection and control strategies are being developed against the disease. One of the prominent measures in protection control programs is seen as vaccination. In the thesis study, it was aimed to determine the proliferation characteristics, inactivation kinetics of vaccine candidate local BVDV strains and the serological responses of inactive BVDV vaccine formulations prepared with differentadjuvants in experimental animals. Optimum MOI values of BVDV TR-21, TR-26 and TR-15 strains were determined as 1, 0,1 and 0,1, respectively. In addition,growth curves of TR-21, TR-26 and TR-15 strains were created and it was determined that they reached the highest titers at 48, 12, and 36 hours, respectively, after virus cultivation. In the inactivation kinetic study using BEI as a chemical, itwas determined that the TR-21, TR-26 and TR-15 strains were completely inactivated at the 16th, 10th and 10th hours, respectively. Guinea pigs and mice were immunized with formulations using oil-based (ISA 50 and 206), AlOH3-based and saponin adjuvants. In-house ELISA and neutralization test were applied to determine the humoral immune response developed after vaccination, and it was shown that the data confirmed each other. It was determined that oil-based adjuvant groups worked effectively in the vaccine compared to AlOH3-based adjuvant groups. Although the antibody titers of the F-3 formulation on the 21st and 51st days were high in the oil-based adjuvant groups, it was found to be below the F-4 group on the 81st and 111th days. At the same time, due to the nature of the adjuvant used in the F-4 group (w/o/w), it is thought that it will provide convenience in terms of being more comfortable to use in the vaccine formulation stage. The importance of local strains in vaccines and their effectiveness against homologous and heterologousstrains have been demonstrated. Applicable up-to-date data were obtained for the production of inactivated local vaccines in the future.

Sığır solunum sistemi hastalıkları kompleksi (BRDC) baştasığırlar olmak üzere birçok çift tırnaklı hayvan türünü etkileyen ve ülkemizdahil olmak üzere tüm dünyada yaygın olarak görülen bir problemdir. Bu çalışmadaDiyarbakır ilini temsil edecek şekilde 7 farklı ilçeden 229 sığır, 192 koyun ve12 keçi olmak üzere toplam 433 serum örneğinde Bovine viral diarrhoea virus (BVDV), Bovine herpesvirus-1 (BoHV-1), Bovinerespiratory syncytial virus (BRSV), Bovinecoronavirus (BCoV) ve Bovineparainfluenza-3 (BPIV-3) viruslarına karşı gelişmiş antikorların varlığıincelenmiştir. Virus nötralizasyon yöntemiyle belirlenen seroprevalansdeğerleri BVDV, BHV-1, BRSV, BCoV ve BPIV-3virusları yönünden sırasıyla sığırlarda %57,6, %37,6, %71,2, %75,5, %40,2;koyunlarda %39,6, %1,6, %79,7, %86,5, %16,7; ve keçilerde %66,7, %50, %100,%100, %8,3 olarak bulunmuştur. Aynı örneklem grubundan 39 sığır, 11 keçi ve 33koyuna ait örnekler RT-PCR yöntemiyle incelenmiş ve pestivirus yönünden negatifbulunmuştur. Test edilen virusların seroprevalans değerleri arasında istatistikiolarak yüksek oranda farklılık tespit edilmiştir (p, The bovine respiratory system complex (BRDC) is aviral disease that affects many ungulates, especially cattle, and is common worldwide.Total of 433 sera (229 cattle, 192 sheep and 12 goats serum) were collectedfrom seven district of Diyarbakır province, South Eastern Turkey. Serologicalanalysis by serum neutralisation assay were performed against Bovine viral diarrhoea virus (BVDV), Bovine herpesvirus-1 (BoHV-1), Bovine respiratory syncytial virus(BRSV), Bovine coronavirus (BCoV),and Bovine parainfluenza-3 (BPIV-3) viruses.Detected seroprevalence rates against BVDV, BHV-1, BRSV, BCoV and BPIV-3 were57.6%, 37.6%, 71.2%, 75.5%, 40.2% in cattle; 39.6%, 1.6%, 79.7%, 86.5% , 16.7% insheep and 66.7%, 50%, 100%, 100%, 8.3% in goats, respectively. Selected samplesfrom 39 cattle, 11 goats and 33 sheep were negative for pestivirus by RT-PCR. Astatistically significant difference was detected among seroprevalence valuesof tested viruses (p

Diyabetes Mellitus (şeker hastalığı) karbonhidrat, yağ ve protein metabolizmalarında bozuklukla karakterize, yüksek kan glukoz seviyeleriyle seyreden ve vücutta pek çok sistemi etkileyerek yaşam boyu devam eden bir hastalıktır. Diyabetin komplikasyonlarına bağlı dokularda değişiklikler meydana gelmektedir. Histopatolojik düzeyde araştırma yapmak amacıyla sıçanlarda deneysel diyabet oluşturuldu. Denekler kontrol ve diyabet grubu olarak ikiye ayrıldı. Deneysel diyabet oluşturulurken sitrat tamponunda çözülmüş streptozotosin 50 mg/kg intraperitonal olarak tek dozda enjekte edildi. Sıçanların kan şekerleri 48 saat sonra ölçüldü. Glukoz değeri 300 mg/dl üzerinde olanlar diyabetik olarak kabul edildi. Her gruptan yedi denek 7. 14. ve 21. günlerde böbrekleri çıkarıldıktan sonra sakrifiye edildi. Alınan örnekler mikroskopta incelenmek üzere tespit aşamalarından geçirilerek parafine gömüldü. Mikroskop altında kontrol grubu böbrek dokusu normal bulundu. Diyabet grubunda ise kapiller bazal membranda kalınlaşma, Bowman kapsülünde daralma görüldü. Tübüllerde ise epitel dökülmesi, vakuolizasyon ve atrofi tespit edildi., Diabetes mellitus (diabetes) is a disorder of carbohydrate, fat and protein metabolism which is characterized by high blood glucose levels and can affect many systems in the body. It is a disease that continues throughout life. Some changes can occur in the tissues due to diabetic complications. Experimental diabetes was constituted to research the histopathological changes in rats. The subjects were divided into two groups as control and diabetes. A single dose of 50 mg/kg streptozotocin dissolved in citrate buffer was injected intraperitoneally to the rats to induce diabetes. Plasma glucose levels were measured after 48 hours. Rats with plasma glucose levels>300 mg/dl were accepted as diabetic. Seven rats were sacrificed in each group at days 7, 14, and 21. after the kidneys removed. The samples were fixed and were embedded in paraffin blocks for examinating by microscope. The control group had a normal kidney tissue in the examination by microscope. Thickening in the capillary basement membrane, narrowing in Bowman's capsule and rubbing of the epithelial tübüles, vacuolization and atrophy was determined in diabetic groups.

Restriksiyon Parça Uzunluk Polimorfizmi (RFLP) tekniği kullanılarak tüm genomun analizinde Bovine Herpesviruses-1 (BoHV-1) suşlarını BoHV-1.1, 1.2a, 1.2b olmak üzere üç alt tipte sınıflandırılmaktadır. Bu alt tipler klinik bulgular göre de değerlendirilmektedir ancak bu yönde henüz net bir ilişkilendirme yapılmamıştır. Çoğunlukla BoHV-1.2b, genital hastalık bulgularıyla ilişkilendirilmektedir. Bu çalışmada solunum yolu hastalığından alınan nazal sürüntü örneğinde BoHV-1 izolatı elde edilmiştir. Bu çalışmada ayrıca, genomun UL44 (Glikoprotein C) bölgesini hedefleyen filogenetik analiz ve UL39 - US3 bölgelerini hedefleyen, yeni geliştirilen bir multipleks PCR analizini takiben Hind III enzimi kullanılarak uygulanan RFLP ile alt tiplendirme gerçekleştirilmiştir. Aynı zamanda izolasyon başarısı iki farklı devamlı hücre hattında karşılaştırılmıştır. SFT-R hücre hattı, BoHV-1 saha örneklerinin izolasyonunda MDBK hücre hattına nazaran daha duyarlı bulunmuştur. Elde edilen izolat (ID:8640), BoHV-1.2b olarak sınıflandırılırken, Cooper suşundan serolojik olarak ayırt edilemediği değerlendirildi. Mevcut çalışma, BoHV-1.2b'nin Türkiye'deki ilk izolasyonunu bildirmesinin yanı sıra klinik solunum yolu hastalığından nadir tespit edilen BoHV-1.2b izolasyonunu bildirmektedir. Sonuçlar ayrıca kolay ve hızlı alt tipleme için PCR tabanlı RFLP analizinin etkinliğini gösteren veriler içermektedir. Ancak BoHV-1 saha izolatlarının genetik çeşitliliğine bağlı olarak bu teknik üzerine daha fazla araştırma yapılmasına ihtiyaç duyulmaktadır.

Sığır solunum sistemi hastalıkları kompleksi (BRDC) başta sığırlar olmak üzere birçok çift tırnaklı hayvan türünü etkileyen ve ülkemiz dahil olmak üzere tüm dünyada yaygın olarak görülen bir problemdir. Bu çalışmada Diyarbakır ilini temsil edecek şekilde 8 farklı ilçeden 229 sığır, 192 koyun ve 12 keçi olmak üzere toplam 433 serum örneğinde Bovine viral diarrhoea virus (BVDV), Bovine herpesvirus-1 (BoHV-1), Bovine respiratory syncytial virus (BRSV), Bovine coronavirus (BCoV) ve Bovine parainfluenza-3 (BPIV-3) viruslarına karşı gelişmiş antikorların varlığı incelenmiştir. Virus nötralizasyon yöntemiyle belirlenen seroprevalans değerleri BVDV, BHV-1, BRSV, BCoV ve BPIV-3 virusları yönünden sırasıyla sığırlarda %57,6, %37,6, %71,2, %75,5, %40,2; koyunlarda %39,6, %1,6, %79,7, %86,5, %16,7; ve keçilerde %66,7, %50, %100, %100, %8,3 olarak bulunmuştur. Aynı örneklem grubundan 39 sığır, 11 keçi ve 33 koyuna ait örnekler RT-PCR yöntemiyle incelenmiş ve pestivirus yönünden negatif bulunmuştur. Test edilen virusların seroprevalans değerleri arasında istatistiki olarak yüksek oranda farklılık tespit edilmiştir (p

INTRODUCTION: Sepsis is an important cause of mortality and morbidity, and inflammatory response and oxidative stress play major roles underlying its pathophysiology. Here, we evaluated the effect of intraperitoneal etanercept administration on oxidative stress and inflammation indicators in the kidney and blood of experimental sepsis-induced rats. METHODS: Twenty-eight adult Sprague Dawley rats were classified into Control (Group 1), Sepsis (Group 2), Sepsis+Cefazolin (Group 3), and Sepsis+Cefazolin+Etanercept (Group 4) groups. Kidney tissue and serum samples were obtained for biochemical and histopathological investigations and examined for the C reactive protein (CRP), tumor necrosis factor-alpha (TNF-α), triggering receptor expressed on myeloid cells (TREM), and malondialdehyde (MDA) levels. RESULTS: The levels of TNF-α, TREM, and MDA in serum and kidney samples were significantly higher in rats from sepsis group than in rats from control group (p < 0.05). Group 3 showed a significant reduction in serum levels of TNF-α, CRP, and TREM as compared with Group 2 (p < 0.05). Serum TNF-α, CRP, TREM, and MDA levels and kidney TNF-α and TREM levels were significantly lower in Group 4 than in Group 2 (p < 0.05). Serum TNF-α and TREM levels in Group 4 were significantly lower than those in Group 3, and histopathological scores were significantly lower in Group 3 and Group 4 than in Group 2 (p < 0.05). Histopathological scores of Group 4 were significantly lower than those of Group 3 (p < 0.05). CONCLUSIONS: Etanercept, a TNF-α inhibitor, may ameliorate sepsis-induced oxidative stress, inflammation, and histopathological damage.