Search

Anjiomatoid Fibröz Histiositom(AFH), genellikle çocuklarda ve genç erişkinlerde, nadir olarak görülen bir yumuşakdoku tümörüdür. Litaratürde pek çok farklı yerleşim yeri tanımlanmıştır.Bu olgu sunumunda 4 yaşında erkek hastanınkoltuk altında şişlik ile baş vurması ve operasyondan sonra patolojik olarak AFH tanısı alması tartışılmıştır. Hastanınbütün radyolojik verileri yorumlanmış ve patolojik tanısıyla karşılaştırılmıştır.Sonuç olarak; AFH radyolojik vepatolojik tanılarına yönelik, bu hastalarının değerlendirilmesinde takibinde uygulanması gereken yöntemlerle ilgiliçıkarımlarda bulunulmuştur.&nbsp, Angiomatoid fibrous histiocytoma (AFH), is a rare soft tissue tumor most commonly occurring in children and youngadult. Many different settlessments are desicribed in literature. In this case report, it has been discussed that a four-yearoldmale patien was admitted with swelling in his armpit ande he had pathologically diagnosis and AFH after surgery.All radiological data of the patient have been interpreted and compared with his pathological diagnosis. As a result,there has been inferences about the methods to be applied in the evaluation and follow-up of these patiens forradiological and pathological diagnoses of AFH.&nbsp

Treatment of fractures in patients with developmental dysplasia of hip is not clear. In patients without any pre-existing hip pathology, open or closed reduction and internal fixation is used to treat hip fractures. Total arthroplasty is used as a salvage procedure in hip fractures of young patients. Total arthroplasty serves perfect functional results in elderly patients with developmental dysplasia of hip. We presented two multi-trauma patients with developmental dysplasia of hip, and their hip fractures were treated with total arthroplasty. Painless and functional hip joints were obtained, and patients were mobilized early to prevent systemic complications. We think that total arthroplasty is the most convenient treatment method for hip fractures in patients with developmental dysplasia of hip.

Olecranon fractures represent approximately 10% of all fractures around the elbow in adults. Olecranon fractures occur by a fall or blunt trauma on the posterior tip of elbow, or by the forces generated by triceps muscle during a fall. Olecranon fractures were seen as unilateral fractures, however bilateral olecranon fractures were seen as pathological fractures. Anatomic restoration of the articular surface, repair of the extensor mechanism and full range of motion with stability are the main goals of treatment in olecranon fractures. Operative management should be performed when there is any articular incongruity or extensor mechanism deficit. Tension band fixation, intramedullary fixation, plating and proximal fragment excision are the main operative techniques which were used for the olecranon fractures. In this study, we reported two cases of bilateral traumatic olecranon fractures in patients without any concomitant systemic disease. Tension band wiring technique was used for the treatment of bilateral olecranon fractures. We preferred transcortical tension band wiring because it serves adequate stabilization and fragment compression with minimal instrumentation. When we reviewed the literature, we could not find isolated bilateral olecranon fractures in a patient without any concomitant disease. Treatment and rehabilitation of bilateral fractures served successful results with tension band wiring as unilateral fractures.

Hemofili; X'e bağlı resesif geçiş gösteren, faktör 8 veya 9 eksikliği sonucu gelişen, kalıtımsal, nadir görülen bir kanama bozukluğudur. Hemofili 5000-10000 doğumda bir görülür. Hemofili A faktör 8 eksikliği, hemofili B ise faktör 9 eksikliği sonucu gelişir. Hemofili A olguları vakaların %80'ını kapsar. Hastalık seyrinde eklem içi ve kas içi kanama atakları sık görülür. Eklemde tekrarlayan kanama atakları sinovyal membranda inflamasyona sebep olur (kronik sinovit). Bunun neticesinde eklemde gerçekleşen dejenerasyon hemofilik artropati ile sonuçlanır.Çalışmamızdaki amaç; son evre diz hemofilik artropatili hastalara uygulanan total diz artroplastisinin klinik, radyografik ve fonksiyonel orta dönem sonuçlarının cerrahi öncesi dönem ile karşılaştırarak yöntemin etkinliğini belirlemektir.Çalışmamıza Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji kliniğinde 2012-2020 yılları arasında 11 hastaya uygulanan toplam 14 total diz artroplastisi vakası dahil edilmiştir. Hastalar dosyalar üzerinden retrospektif değerlendirilmiştir. Değerlendirmede Amerikan Diz Cemiyeti skorlaması, Total diz artroplastisi Radyolojik değerlendirme skorlaması ve Visuel Analog Skalası kullanılmıştır. Hemofilik artropati evrelemesi için Arnold- Hilgartner ve Petterson skalası kullanılmıştır. Çalışmamızda elde ettiğimiz sonuçları preoperatif dönem ve postoperatif dönem olmak üzere ayrı ayrı değerlendirip literatür verileri ile karşılaştırdık. Hemofilik artropatili hastalara uygulanan total diz artroplastisinin eklem hareket açıklığını dramatik arttırdığını, ağrı skorlarını belirgin iyileştirdiğini ve fonksiyonel bir diz elde etmede etkin bir tedavi yöntemi olduğunu gördük. Yakın takip, multidisipliner ekip anlayışı ile komplikasyonların en aza indirgenebildiğini gözlemledik. Evaluation of Midterm Outcomes Of Total Knee Arthroplasty In Hemophilic Arthropathic Patients: Retrospective studyHaemophilia is an X-linked, recessive inherited, congenital bleeding disorder caused by a deficiency of coagulation factor 8 or 9. Hemophilia has an estimated frequency of approximately one in 5,000- 10,000 births. Hemophilia A is caused by factor 8 deficiency and hemophilia B is caused by factor 9 deficiency. Hemophilia A is more common than hemophilia B, representing %80 of the total hemophilia population. Intra-articular and intra-muscular bleeding occurs commonly. Recurrent bleeding attacks in the joint cause inflammation of the synovial membrane (chronic sinovitis). As a result progressive degeneration in the joint causes hemophilic arthropathy.The aim of this study is to evaluate the clinical, radiographic and functional midterm results of total knee arthroplasty performed to patients with end stage knee hemophilic arthropathy, compare preoperatively and determine the effectiveness of this method.In the period 2012-2020, 14 total knee arthroplasties were perfomed in 11 men with severe haemophilic arthropathy included in this study. Patients were evaluated retrospectively. American Knee Society scoring, Total knee arthroplasty radiological evaluation scoring and Visuel Analogue Scale were used to evaluation. Arnold-Hilgartner and Petterson scales were used for staging of hemophilic arthropathy.We evaluated the results obtained in our study separately in preoperative and postoperative periods and compared them with the literature datas. We found that total knee arthroplasty performed to patients with hemophilic arthropathy increases joint range of motion, improves pain scores and is an effective treatment for obtaining a functional knee.We observed that complications could be minimized with close follow-up and multidisciplinary team working. 95

ÖZET All-sütür Ankor Materayali İle Onarım Yapılan Rotator Manşet Yırtıklı Hastaların Klinik Sonuçları ve Yerinden Çıkan(Pullout) Ankorların Nedenlerinin AraştırılmasıOmuz eklemi sportif ve günlük yaşamsal aktivitelerin yerine getirilebilmesi açısından önemlidir. Eklem işlevinin büyük bir kısmını rotator manşet kası oluşturmaktadır. Rotator manşet yırtıklarında konservatif ve cerrahi tedavi yöntemleri uygulanmaktadır. Rotator manşet tamirlerinin başarısını artırmak için birçok cerrahi teknik tanımlanmış ve materyal geliştirilmiştir. Bu çalışmanın amacı, all-sütür ankor materyali ile rotator manşet onarımı yapılan hastaların klinik sonuçlarını ortaya koymak, sonuçları literatürdeki diğer ankor materyalleri ile karşılaştırmak ve pullout olduğu durumların nedenlerini belirlemektir. Kliniğimizde, Ocak 2015-Aralık 2018 tarihleri arasında klinik ve radyolojik olarak rotator manşet yırtığı tanısı konulan 131 hastaya all-sütür ankor ile artroskopik tek sıra tekniğiyle rotator manşet tamiri yapılmıştır. Hastaların 79'u kadın (%60,3), 52'si erkek (%39,7) ve ortalama yaşları 60,78 (35-80) yıl olarak hesaplanmıştır. Hastalar ortalama 28,63 ay (14 ay-54 ay) takip edilmiştir. Hastaların değerlendirilen preop ve postop Constant-Murley skorlaması, UCLA skorlaması ve VAS skorlamasına göre istatistiksel olarak anlamlı derecede iyileşme tespit edilmiştir(p

ÖZETAmaç : Bu çalışmada EMA'nın adölesan iskelet gelişimi üzerindeki etkilerinin tespit edilmesi için; EMA'nın adölesan dönemde epifizyel büyüme plağı üzerine olabilecek muhtemel etkilerini araştırmayı amaçladıkMateryal metod: Sıçanlar rastgele 3 eşit gruba ayrıldılar. Kontrol grubuna (K) ilave herhangi bir uygulama yapılmadı. EMA etkisine maruz bırakılan gruptaki (E) sıçanlar her gün 1 saat süreyle kesintisiz 900 MHz EMA etkisine maruz bırakıldı. Sham grubuna (S) her gün bir saat EMA uygulanmaksızın pleksiglass fanus içinde tutuldu. Deney bitiminde sakrifiye edilen sıçanların bacakları diz ekleminden ampute edildi. Preperatta ratgele seçilen 3 farklı bölgeden epifizin total uzunluğu ve her bir zonun ( dinlenme, proliferasyon, hipertrofi) uzunlukları ölçüldü. Ayrıca her bir preperatta rastgele seçilen 3 farklı alanda; epifizyal plağın kahverengi nukleuslu TUNEL (+) kıkırdak hücreleri apopitotik olarak kabul edilerek apopitotik hücrelerin sayısı yüzde olarak ifade edildi.Bulgular : Apopitozun fizis katmanlarından en fazla hipertrofi katmanında gözükmesine rağmen elektromanyetik alana maruz kalan farelerin kontrol gruplarıyla kıyaslandığında hipertrofi katmanlarında apopitoz açısından anlamlı bir ilişki olmadığı görülmekte fakat proliferatif ve dinlenme katmanlarında anlamlı değişiklikler olduğu saptanmıştır. Fizis katmanları arasındaki uzunluklar karşılaştırıldığında toplam fizis katmanlarının uzunluğunun elekromanyetik alana maruz kalmayla değişmediği bunun yanında dinlenme katmanında elektromanyetik alana maruziyet ile anlamlı değişiklikler olduğu gözlemlenmiştir. Elektromanyetik alana maruziyet sonucunda fizisteki apoptoz ve katmanların tümünün uzunlukları arasındaki ilişkiye baktığımızda fizis katmanlarının toplam uzunluğu ile apopitoz arasında anlamlı bir ilişki olmadığı bunun yanında dinlenme katmanında EMA'a maruziyet ile apopitoz ve katman yükseklikleri arasında pozitif yönde ve anlamlı bir ilişki olduğu gözlemlenmiştir. Sonuç : Sonuç olarak EMA, hem apopitozis hem de uzunluk anlamında fizisin bazı katmanlarında anlamlı değişikliklere neden olduğu gözlemlenmiştir. EMA 'nın fizisin normal yapısında değişikliklere neden olduğu açıkça belli olmasına rağmen bunun olumlu ya da olumsuz mu olduğu karmaşık olup bu konudaki çalışmaların daha ileri düzeyde yapılması gerekmektedir. Anahtar kelimeler : Elektromanyetik alan , Büyüme plağı , Apopitozis, Adölosan Rat Purpose: In this study, our aim is to determine the probable effects of EMF's on epiphysial growth plate in adolescent period for determining EMF's effects on adolescent skeleton development and preventing the problems that might be stem from those effects in adultry period.Material/Method: Rats are randomly divided into three equal groups. Any implementation is not applied to first group which is specified as control group (K). Rats are subjected to EMF effect (E) for one hour at same the time of every day. Sham groups rats are kept in bell glass every day for one hour without subjecting to EMF effects. At the end of the experiment, sacrificed rats' leg's knees are amputed. From three different area, total length of epiphysis and each zone's lengths are given in terms of micrometer. Also, In three different area that are randomly chosen at each preparate, chondrocytes are identified in three different zones (dinlenme, proliferasyon ve hipertrofik) of epiphysial plate. Tunel (+) cartilage cells with brown nucleus are accepted as apopitotik and apopitotik cells are stated in terms of percentages.Findings: Despite the fact that apopitoz is observed mostly in hipertrofi layer, rats which are subjected to EMF do not have any meaningful relation in the sense of apopitos in hipertrofi layers compared to control groups. Though, meaningful changes are observed in proliferatif and dinlenme layers. When lengths between fizis layers are compared, It is observed that total lengths of fizis layers do not change with the EMF exposure. On the other hand, In dinlenme layer, meaningful changes are observed with EMF exposure. When we examine the relation between lengths of apoptoz in fizis and lengths of all layers, It is observed that as a result of EMF exposure there is no meaningful relation between total lengths of fizis layer and apopitoz. Besides, a positively and meaningful relation is observed between EMF exposure and apopitoz and layer heights.Result: As a result, EMA has some meaningful effects on some layers of fizis in the context of both apopitozis and length. Although, It is obvious that EMA causes changes on normal structure of fizis, It is complicated to determine whether these are positive or negative and studies in this area are needed to be conducted at advanced levels.Keywords: Electromagnetic field, growth plate, apopitozis, adolescent rat 75

Gelişimsel kalça displazisi olan erişkin hastalarda, cerrahi hazırlık aşamasında hastalık hakkında ayrıntılı bilgi edinilerek, daha etkin cerrahi tedavi uygulanmasına yardımcı olmak amacıyla bu çalışma yapılmıştır. Araştırmaya sadece bir kalça ekleminde yüksekte kalça çıkığı olan (Hartofilakidis Sınıflaması Tip 3) ve diğer kalça ekleminde GKD olmayan 10 hasta dahil edildi. Hastaların hem çıkık hem de sağlam taraflarında femur ve asetabuluma ait birçok uzunluk, açı ve hacim ölçümü yapıldı.Çıkık tarafta femur başı üst noktası ile trokanter minör arası mesafe kısa, trokanter minör ile interkondüler notch arası mesafe ise uzun bulundu. Dolayısı ile trokanter minöre göre uzunluk ayarlaması yapılan total kalça artroplastisi ameliyatlarında bu durumun göz önüne alınması önem arz etmektedir. Çalışmamızda femoral anteversiyon ölçümü, sağlam taraf kalça ekleminde ortalama 33,61, çıkık taraf kalça ekleminde ortalama 26,38 derece olarak bulundu. Trokanter minörün çıkıntısının femura göre rotasyonuna bakıldığında çıkık tarafta belirgin bir şekilde retrovert olduğu belirlendi. Trokanter minörün 20 mm aşağısından itibaren distale doğru gidildikçe çıkık tarafta femoral kanal çapının sağlam tarafa göre daha geniş olduğu tespit dildi. Trokanter minör seviyesinde hem çıkık hem de sağlam tarafta mediolateral çap anteroposterior çaptan fazla, trokanter minörün distalinde ölçüm yapılan tüm seviyelerde ise bu durum tersine dönerek hem çıkık hem de sağlam tarafta anteroposterior çap mediolateral çaptan daha fazla olarak belirlendi. Femur en dar intramedüller kanal çapına bakıldığında çıkık taraf sağlam tarafa göre daha genişti. Ayrıca trokanter minörün 20 mm distal seviyesindeki ortalama korteks kalınlığı, çıkık tarafta anlamlı bir şekilde ince olarak bulundu. Çıkık taraftaki asetabulumun ön arka çapını, ön dudak ve arka dudak kalınlığını, derinliğini, hacmini sağlam tarafa göre daha az bulduk. Sağlam taraf ile çıkık taraf karşılaştırılmasında en büyük orandaki anatomik yetersizlik posterior dudak kalınlığında tespit edildi. Asetabulum hacimlerinin karşılaştırılmasında sağlam taraf asetabulum hacmi, çıkık tarafın 2.3 katı olarak bulundu. Asetabulumun gerek hacim olarak gerekse kemik yapılar olarak farklılıkları TKA esnasında asetabular komponentin uygun bir şekilde uygulanmasının güçlüğünü ortaya koymaktadır.Yüksekte çıkık nedeniyle var olan yapısal anatomik değişikliklere ek olarak vücut postüründen yürüyüş fizyolojisine kadar birçok fonksiyonun bozulması, hastaların çıkık taraftaki ekstremitelerine diğer taraftan daha az yük vermesine ve böylece o taraftaki kemiksel gelişimlerin yetersiz kalmasına neden olmaktadır. Bu durum TKA ameliyatı esnasında göz önünde bulundurulmalı ve oluşabilecek komplikasyonlara karşı tedbirli olunmalıdır. Özellikle TKA planlanan hastalarda daha kolay bir cerrahi teknik uygulayabilmek ve ameliyat sonrasındaki komplikasyon risklerini azaltarak başarıyı arttırabilmek için ameliyat öncesi dönemde cerrahi hazırlık aşamasında çok kesitli bilgisayarlı tomografi çekilmesinin faydalı olabileceğini düşünmekteyiz. This study is aimed to help for performing effective surgical treatment by obtaining detailed information in surgical preparation phase about the disorder in adult patients with developmental dysplasia of the hip (DDH).Patients who have high dislocation only in one and just one hip joint (Hartofilakidis Classification Type 3) were included in this study. Multiple lengths, angles and volumes of femur and acetabulum were measured on both dislocated and normal side of the patients.Our results show that distance between the top of the femoral head and trochanter minor was shorter, whereas the distance between trochanter minor and the intercondylar notch was significantly longer on the dislocated side. Thus, it is important to consider this information in the total hip arthroplasty when using length adjustments based on trochanter minor. In our study, the mean femoral anteversion measurement was found 33.61 degrees on the unaffected side and 26.38 degrees on the dislocated side, respectively. Rotation of trochanter minor according to femur was found significantly retroverted on the dislocated side. Femoral canal diameter was found wider than the unaffected side from 20 mm below the trochanter minor towards the distal end. Mediolateral diameter greater than anteroposterior diameter at the trochanter minor level on both dislocated and unaffected side, anteroposterior diameter was greater than mediolateral diameter on both dislocated and unaffected side at the distal of trochanter minor. The narrowest diameter of the femoral intramedullary canal on the dislocated side was wider than the other side. Also at the level of 20 mm distal to the trochanter minor, mean cortical thickness was also found significantly thin on the dislocated side.Anteroposterior diameter, thickness of anterior and posterior lips, depth and volume of acetabulum on the dislocated side was found lesser than the unaffected side. The most anatomical failure was detected in posterior lip thickness when compared the dislocated side and unaffected side. Volume of acetabulum on the unaffected side was 2.3 times greater than dislocated side. The differences of volume and bone structure of acetabulum reveals the difficulty of appropriate positioning for the acetabular component during total hip arthroplasty.In addition to the structural anatomical changes due to high dislocation, deterioration of many functions such as body posture and walking physiology, the weight load on the dislocated side decreases and this leads to inadequate bone development on the affected side. This situation should be considered for avoiding complications during total hip arthroplasty. Multi-slice computerized tomography assessment may be beneficial in the preoperative period in order to perform an easier surgical procedure, reduce the risk of postoperative complications, and increase the success of surgery, in patients undergoing total hip arthroplasty. 61

Dabigatranın öncü ilacı olan dabigatran etexilate (Pradaxa, Boehringer Ingelheim), yeni geliştirilen, trombini yüksek afinitede ve spesifitede geri dönüşümlü olarak inhibe eden oral bir antikoagülandır. Mevcut kullanımda olan bazı antikoagülan ajanların aksine, sabit dozda uygulanması, yiyecek ve ilaç etkileşimine girmemesi, moniterizasyon gerektirmemesi avantajlarıdır. Gerek oral kullanımından kaynaklanan kullanım kolaylığı gerekse yan etki güvenilirliği nedeniyle giderek artan sıklıkta kullanılmaktadır.Bu çalışmada dabigatran etexilatın kırık iyileşmesi üzerine etkisi, rat tibialarında kırık modeli oluşturularak radyolojik ve histolojik olarak değerlendirilmiştir. Çalışma için 36 adet, ortalama ağırlıkları 250 gr olan, 4-5 aylık Spraque Dawley cinsi, dişi sıçan kullanıldı. Rastgele seçilerek 6'şarlı 6 gruba ayrılan hayvanların sağ tibialarına kırık oluşturuldu ve internal tespit uygulandı. 1. ve 2. gruba dabigatran etexilate %0,5'lik hidroksietilselüloz içinde çözelti haline getirildikten sonra 10 mg/kg olacak şekilde oral gavaj ile sırasıyla 1.gruba 2 hafta ve 2. gruba 4 hafta boyunca günde tek doz olacak şekilde verildi. 3. ve 4. gruba ise benzer şekilde hazırlanan dabigatran etexilate 50 mg/kg olacak şekilde 3. gruba 2 hafta, 4. gruba 4 hafta verildi. 5. ve 6. gruplar ise sham grubu olarak belirlendi. 5. gruba 2 hafta, 6. gruba ise 4 hafta boyunca sadece %0,5'lik hidroksietilselüloz çözeltisi verildi. 1., 3. ve 5. gruplar 14. günde; 2., 4. ve 6. gruplar 28. günde sakrifiye edilerek tibiaları radyolojik ve histolojik olarak değerlendirildi.Radyolojik ve histolojik değerlendirmede 14 ve 28. günlerde ilgili gruplarda farklılık olmadığı; kırık iyileşmesinin normal seyrinde devam ettiği gözlendi.Sonuç olarak radyolojik ve histolojik değerlendirmelerin eşliğinde dabigatran etexilatın ratlarda kırık iyileşmesi üzerine herhangi bir etkisinin olmadığı kanaatine varıldı. Dabigatran etexilate, prodrug of dabigatran, is a new developed anticoagulant which inhibits reversibly thrombin with high affinity and specifity. Despite currently used anticoagulant agents, no monitoring requirement and administration in a fixed dose without drug-drug or food-drug interactions are its main advantages. With these advantages and low side effects its usage has been widened worlwide.In this experimental study we perform a rat tibia fracture model and evaluate the effect of dabigatran etexilate on fracture healing by both radiological and histological. 36 female Spraque Dawley, mean 250 gr weighted female rats was used. Animals divided to 6 groups, each consisting 6 rats then performed right tibial fracture and internal fixation. Oral dabigatran etexilate for rats was a suspention in %0,5 hydroxyethylcellulose and administered to rats via oral gavage. 1st and 2nd groups had 10 mg/kg daily dose respectively for 2 and 4 weeks. As the same way prepared solution 3rd and 4th groups had 50 mg/kg daily dose for 2 and 4 weeks. 5th and 6th groups assigned as sham groups; only hydroxyethylcellulose solution was administered for 2 and 4 weeks. 1st, 3th and 5th groups sacrificied at 2 weeks; 2nd, 4th and 6th groups sacrificied at 4 weeks. Then their right tibias evaluated radiologically and histologically and the results compared.After radiologic and histological evaluation there was no significant difference between drug groups and sham groups at 14 and 28 days and there was no impairment in fracture healing.As a result, we established dabigatran etexilate has no effect on fracture healing in rats according to radiological and histological evaluations. 58

Bu deneysel çalışmada 28 adet Spraque Dawley tipi dişi ratın sağ dizleri kullanıldı. Ratlar kontrol, SF, AS ve HA olmak üzere 4 gruba ayrıldı.Deneysel osteoartrit modeli oluşturmak için; kontrol grubu dışındaki gruplardaki ratlara medial menisektomi uygulandı. Kontrol grubundaki ratlara ise artrotomi sonrası başka bir işlem uygulanmadı.Yeterli kıkırdak hasarını sağlamak için; ratların hareket etmelerine izin verilerek 3 hafta beklenildi. 3. haftanın sonunda SF grubundaki ratların sağ dizlerine 0,1ml serum fizyolojik, AS grubundakilere 0,1ml amniyon sıvısı, HA grubundakilere ise 0,1ml 15mg/ml konsantrasyonunda yüksek molekül ağırlıklı hiyaluronik asit eklem içi injeksiyon yoluyla uygulandı. Bu eklem içi injeksiyonlar aynı şekil ve dozlarda olmak üzere; 4. ve 5. haftaların sonlarında da tekrarlandı.6.hafta sonunda tüm ratlar servikal dislokasyon uygulanılarak öldürüldü. Sağ diz eklemleri alınarak, fiksasyon ve dekalsifikasyon uygulandı. Uygun kesitler Safranin-O boyası ile boyandıktan sonra, ışık mikroskobu altında Mankin skorlama sistemi kullanılarak değerlendirildi.Gruplar arasındaki istatistiksel karşılaştırma Kruskal Wallis varyans analizi (Post- hoc olarak Bonferroni düzeltmeli Mann Whitney U testi) kullanılarak yapıldı. Sonuç olarak AS ve SF grupları arasında anlamlı fark olduğu görüldü (P0,008). İn this experimental study we utilize the right knees of 28 Spraque Dawley type female rats. The rats were divided into 4 groups named as control, SF, AS and HA.İn order to obtain an experimental osteoarthritis model; we perform medial menisectomy to the rats except control group. We did not apply another process after arthrotomy to the rats belong to control group.To supply an adequate cartilage injury; we allow rats to move in a period of 3 weeks. After this period we practise 0,1ml saline solution to the right knees of the rats in SF group, 0,1ml amniotic fluid to the AS group and 0,1ml high molecular weight hyaluronic acid with a concentration of 15mg/ml to the HA group through intraarticular injection. This intraarticular injections were repeated as the same dose and form, at the end of week 4 and 5.At the end of week 6; all rats were euthanized by cervical dislocation. The right knee joints were taken, then fixation and decalcification was applied. The appropriate cross-sections were stained with Safranin-O, then examined under light microscope by using Mankin scoring system.Comparisons among groups were performed by using Kruskal Wallis analysis of variance (Mann Whitney U test with Bonferroni correction as post-hoc test). Consequently there was a statistically significant difference between AS and SF groups (P0,008). 46