Search

Amaç: Çalışmamızda hepatit B’ye bağlı kronik karaciğer hastalarında portal hipertansiyonla ilişkili faktörlerin safra kesesi duvar kalınlığı ve motilitesi üzerindeki etkilerine bakıldı. Aynı zamanda antrum duvar kalınlığı ve mide motilitesi üzerindeki etkilerine bakılması amaçlandı. Yöntemler: Çalışmaya portal hipertansiyon bulguları olmayan 10 hasta kontrol, portal hipertansiyon gelişmiş 20 hasta olgu grubu olarak alındı. Batın ultrasonografiyle açlık, test yemeği sonrası 15.dk, 30.dk, 60.dk, 90.dk, 120.dk safra kesesi ve antrum duvar kalınlığı, postprandiyal safra kesesi volümleri ve ejeksiyon fraksiyonları ölçüldü. Bulgular: Hastaların 15’i Child Pugh A (%50), 10’u Child Pugh B (%35), 5’i Child Pugh C (%15) olarak sınıflandırıldı. Her iki grupta zamanla safra kesesi ejeksiyon fraksiyon oranlarının arttığı, safra kesesi volümlerin de azalma olduğu gösterildi. Sirozlu hastaların safra kesesi duvar kalınlık değişimi kontrol grubuna göre 30 ve 90. dk’ larda istatistiksel anlamlı ölçüde arttığı gösterildi. Sirozlu hastalarda antrum duvar kalınlığındaki değişim oranının 15, 30. ve 120. dakikalarda istatistiksel olarak anlamlı şekilde arttığı gösterildi. Sonuç: Kronik karaciğer hastalığında safra kesesi duvar kalınlığında artma ve motilitesinde azalma olduğu saptandı. Bu sonuçlardan portal hipertansiyonun tek başına sorumlu olmadığı gösterildi. Portal hipertansiyon olan ve olmayan kronik karaciğer hastalarında safra kesesi hipomotilitesi yönünden bir fark olmadığı saptandı. Safra kesesi hipomotilitesi ve kese duvar kalınlaşmasında portal hipertansiyonla ilişkili karaciğer yetmezliğine bağlı rezervin azalması, hipoalbuminemi, safra stazı bilinen önemli nedenlerdir. Ancak portal hipertansiyon dışı nörohumoral faktörlerin de sorumlu olabileceğini düşündürdüğünden bununla ilgili ileri çalışmaların yapılması gerektiğini düşünmekteyiz. Objective: In our study, the effects of factors related to portal hypertension on gallbladder wall thickness and motility in chronic liver patients due to hepatitis B were investigated. At the same time, it was aimed to investigate the effects on antrum wall thickness and stomach motility. Method: 10 patients without portal hypertension findings were included in the study as control and 20 patients with portal hypertension were included as the case group. The gallbladder and antrum wall thickness, postprandial gallbladder volumes and ejection fractions were measured by abdominal ultrasonography, 15 minutes, 30 minutes, 60 minutes, 90 minutes, 120 minutes after the test meal. Results: 15 of the patients were classified as Child Pugh A (50%), 10 as Child Pugh B (35%), 5 as Child Pugh C (15%). It was shown that ejection fraction rates increased and gall bladder volumes decreased in time in both groups. It was shown that gallbladder wall thickness change in cirrhotic patients increased statistically significantly at 30 and 90 minutes compared to the control group. It was shown that the rate of change in antrum wall thickness in patients with cirrhosis significantly increased at 15, 30 and 120 minutes. Conclusion: Increased gallbladder wall thickness and decreased motility were found in chronic liver disease. It has been shown that portal hypertension alone is not responsible from these results. It was found that there was no difference in terms of gall bladder hypomotility in chronic liver patients with and without portal hypertension. In gallbladder hypomotility and bladder wall thickening, decreased reserve due to liver failure associated with portal hypertension, hypoalbuminemia, and bile stasis are known important causes. However, we think that further studies should be carried out, as it suggests that neurohumoral factors other than portal hypertension may also be responsible.

Cancer is one of the most important causes of death in our era. Multifactorial causes are involved in the formation of cancer. The reduction of apoptosis is one of these reasons. Failure to activate apoptosis pathways can lead to resistance to the current treatment approaches of cancers. A better understanding of the molecular events that regulate apoptosis in cancers and cancer therapy form the basis of a more rational approach to the development of molecular targeted therapies in the fight against cancer.

Neuroendocrine tumors arise from neuroendocrine system cells, and constitute a heterogeneous group of neoplasms. In this case report, a case of non-functional neuroendocrine tumor presented with diffuse liver metastases is discussed. Radiological and nuclear medicine examinations of a 61-year-old male patient admitted to our clinic with complaints of abdominal pain and abdominal swelling revealed multiple hypodense mass lesions consistent with diffuse metastasis in the liver. Liver biopsy showed neuroendocrine tumor in hepatic metastases. Surgical resection as a treatment option was not applicable because of her advanced age and diffuse liver metastases. Long-acting somatostatin analogue was prescribed for the patient. In the follow-up, despite reduction in the patient’s symptoms. In conclusion, it should be kept in mind that although neuroendocrine tumors, which are rare, have been asymptomatic until recently, despite their slow course, they may present as non-functional with extensive liver metastasis., Nöroendokrin tümörler, nöroendokrin sistem hücrelerinden köken alan heterojen bir neoplazma grubundan oluşmaktadırlar. Bu olgu sunumunda diffüz karaciğer metastazı ile seyreden non-fonksiyone bir nöroendokrin tümör olgusu tartışılmıştır. Kliniğimize karın ağrısı ve karında şişlik şikayetleri ile başvuran 61 yaşındaki erkek hastanın yapılan radyolojik incelelemelerde karaciğerde diffüz metastazla uyumlu çok sayıda hipodens kitle lezyonları saptandı. Yapılan karaciğer biyopsisi, hepatik nöroendokrin tümör metastazı ile uyumlu bulundu. Diffüz karaciğer tutulumu birlikte hastanın yaşının ileri olması nedeni ile cerrahi rezeksiyon düşünülmedi. Hastaya uzun etkili somatostatin analoğu başlandı. Takiplerde hastanın semptomları gerilediSonuç olarak nadir görülen nöroendokrin tümörleri yavaş seyrinin aksine tümüyle yakın zaman kadar asemptomatik seyretmesine karşın, yaygın karaciğer metastazıyla birlikte afonksiyone olarak prezente olabileceği göz önünde bulundurulmalıdır.

Çölyak hastalığı(ÇH), genetik olarak yatkın bireylerde, glutene karşı gelişen immün cevapsonucu ortaya çıkan bir hastalıktır. Klinik spektrumu, klasik malabsorpsiyondanasemptomatik sessiz şekline kadar değişkenlik gösterir. Tip 1 diyabetesmellitus ve otoimmün tiroidit gibi otoimmün hastalıklarla birlikteliği sıkçagösterilmiştir. Bu durumda, çölyak hastalığı ile inflamatuar barsak hastalığıbirlikteliği beklenebilir. Ancak literatürde bu vakalar beklenildiği kadarfazla değildir. Biz bu vakamızda uzun yıllar gelişme geriliği nedeniyle tetkikedilen ishal nedeniyle çölyak hastalığı tanısı alan fakat glutensiz diyeterağmen şikayetleri gerilemeyen, sonrasında çölyak hastalığı ile birlikte olanülseratif kolit tanısı alan bir olguyu sunduk.

Giriş: Kronikishal 4 haftadan uzun süren dışkılama sayısının ve dışkıdaki su içeriğininartması olarak değerlendirilmektedir Kronik ishal inflamatuar ishale bağlansada kolonoskopi ve üst endoskopik olarak normal değerlendirilebilir. Çalışma’daidiopatik kronik ishalde normal endoskopik ve histopatolojik bulgularınretrospektif olarak değerlendirilmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntem:Çalışmaya Manisa Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi GastroenterolojiKliniğinde 2013 Ocak-2016 Mayıs tarihleri arasında tarafından alt ve üstgastrointestinal endoskopisi yapılan ve retrospektif olarak incelenen organikhastalığı olmayan kronik ishalli 115 olgu dahil edilmiştir.Sonuç:Çalışmaya dahil edilenlerin ortalama yaşları ± SD olarak 48,2±11,3bulunmuştur. Çalışmaya dahil edilen olguların 59 (%51)’u erkek, 57(%49)’sikadın idi. Erkeklerde yaş ortalaması 48,1 ±17,2 kadınlarda ise 44,7 ±12,1 idi. Heriki cinsiyet arasında anlamlı bir fark yoktu. Histopatolojik bulgular iseterminal ileum kolon ve duedonum 71(%62) olguda normal, 12 (%10) olgudaduedonum ve terminal ileumda nonspesik inflamasyon, 5(%4) olguda terminalileumda lenfositik inflamasyon, 10 (%9) olguda duedonum ve terminalileumda eozinofilik inflamasyon,14 (%11)terminal ileumda lenfoid hiperplazi 5(%4) kollajenöz kolit olarak tespit edilmiştirTartışma: Endoskopikolarak olguları normal değerlendirsek bile mutlaka olgulardan ince barsak vekolon biopsilerini almamız gerekmektedir.

Purpose: Vitamin B12 deficiency is highly prevalent. It may be caused by malabsorption or low intake and may trigger macrocytic anemia, neuropsychiatric and clinical symptoms. We aimed to detect the endoscopic evidence for vitamin B12 deficiency in the patients who referred to our clinic.Material and Methods: We retrospectively scanned the patients referred to Celal Bayar University, Faculty of Medicine, Department of Gastroenterology for vitamin B12 deficiency and underwent upper gastrointestinal endoscopy for this reason from May 2014 to May 2016. We examined all other reasons that might cause vitamin B12 deficiency for all patients and excluded those with other pathologies or receiving medication.Results: The patients’ mean age was 48.13 and 56.7% of them were female. The control group had a mean age of 48.6. The control group had a mean age of 48.6. Of the patients with vitamin B12 deficiency, 24.3% had no pathology in the stomach or duodenum, while 86.4% presented no pathology in the duodenum. Thirty-four percent of the control group had no pathology in the stomach or duodenum. Eighty-two percent of the cases presented normal duodenal endoscopy findings.Conclusion: Vitamin B12 deficiency is a highly prevalent pathology that may lead to a series of clinical symptoms including neuropsychiatric and hematological symptoms. Treatment provides a notably positive response, and its etiology is important for treatment. The present study found no significant difference between the age- and gender-relevant control group and the patient group in terms of gastritis and duodenal pathologies., Amaç: B12 vitamin eksikliği sık gözlenir. Emilim ya da alım azlığı nedeniyle oluşabilir. Makrositer anemi, nöropsikiyatrik bulgular ile kilinik bulgular verebilir. Polikliniğimize başvuran hastalarda B12 vitamin eksikliğinde endoskopi bulgularını saptamak istedik.Gereç ve Yöntem: 2014 Mayıs ve 2016 Mayıs ayları arasında Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi Gastroenteroloji Bilim Dalı’na B12 vitamin eksikliği nedeniyle yönlendirilen ve bu nedenle üst gastrointestinal sistem endoskopisi uygulanan hastalar retrospektif olarak tarandı. Tüm hastalarda B12 vitamin eksikliğine neden olabilecek diğer sebepler gözden geçirildi ve ek patolojileri saptanan ya da ilaç kullanımı olan hastalar çalışma dışı bırakıldı.Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 48.13 olarak saptandı. 56.7%’ si kadındı. Kontrol grubunun yaş ortalaması 48.6 olarak saptandı. Kontrol grubunun yaş ortalaması 48.6 olarak saptandı. B12 vitamin eksikliği hastalarının 24.3%’ ünde hem mide hem de duodenumda patoloji saptanmaz iken, 86.4%’ ünde duodenumda patoloji saptanmamıştır. Kontrol grubunun 34%’ ünde hem mide hem de duodenumda patoloji saptanmamıştır. Olguların 82%’ inde duodenum endoskopi bulguları olağan bulunmuştur.Sonuç: B12 vitamin eksikliği toplumda sık görülen, nöropsikiyatrik ve hematolojik bulgular gibi klinik semptomlara neden olabilen bir patolojidir. Tedavi ile belirgin cevap alınır ve etiyolojisi tedavi açısından önemlidir. Çalışmamızda yaş-cinsiyet uyumlu kontrol grubu ile karşılaştırılan hasta grubunda gastrit ve duodenal patolojiler açısından anlamlı bir farklılık saptanmamıştır.

Background/aims: The aim of this study was to evaluate retrospectively the consistency of the diagnoses by endoscopists and pathologists, to determine whether the endoscopic diagnosis is adequate, and to compare the endosco- pic and pathological diagnoses of Helicobacter pylori. Materials and Met- hods: 1597 subjects who underwent an upper endoscopy and an endoscopic biopsy (antrum and corpus) were recruited retrospectively from Celal Bayar University Gastroenterology Department in Manisa, Turkey between January 2008 and January 2010. Results: The specificity was 86.8%, sensitivity 30.8%, positive predictive value 19.4%, and negative predictive value 92.4% between the endoscopically normal and pathologically normal cases. The spe- cificity was 30.8% and sensitivity 85.3%, with a positive predictive value of 89.6% and a negative predictive value of 23.1% between gastritis shown en- doscopically versus pathologically. The specificity was 99.1% and sensitivity 96.4%, with a positive predictive value of 84.3% and negative predictive va- lue of 99.8%, between malignancy shown endoscopically versus pathologi- cally. Helicobacter pylori was positive in 653 (40%) patients. Conclusions: Although the endoscopic and pathological diagnoses were compatible, espe- cially when examining malignancy and gastritis, and despite the fact that the endoscopic evaluations of the upper gastrointestinal system were deemed to be normal, a biopsy is still recommended., Giriş ve Amaç: Çalışmanın amacı endoskopist ve patologların üst gastroin testinal mukoza tanıları arasındaki uyumu araştırmak ve endoskopik ve patolojik tanılara göre Helikobakter pilori sıklığını belirlemekdir. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi Gastroenteroloji kliniğinde Haziran 2008-Haziran 2010 yılları arasında üst gastrointestinal sistem endoskopisi ve biyopsisi yapılan 1597 olgu retrospektif incelenerek dahil edilmiştir. Bulgular: Endoskopik olarak normal bulunan olguların patolojik olarak normal değerlendirilmesinde özgüllük %86.8, duyarlılık %30.8, pozitif prediktif değer %19.4 ve negatif prediktif değer %92.4, endoskopik olarak gastrit değerlendirilen olguların patolojik olarak da gastrit olarak değerlendi rilmesinde özgüllük %30.8, duyarlılık %85.3, pozitif prediktif değer %89.6 ve negatif prediktif değer %23.1, endoskopik olarak malign değerlendirilen olgularda patolojik olarak da malign değerlendirilmede özgüllük %99.1, duyarlılık %96.4, pozitif prediktif değer %84.3 ve negatif prediktif değer %99.8 olarak bulunmuştur. Helikobakter pilori %40 olguda pozitif olaraksaptanmıştır. Sonuç: Her ne kadar endoskopistlerin malinite ve gastrit olarak değerlendirdikleri olgular tanı olarak patologlar ile uyumlu olsa da yalnızca bu gruplardan değil mutlaka endoskopik olarak normal nitelendirilen olgulardan da biyopsi alınması önerilir.

Background and Aims: The aim was to assess the characteristics of patients with upper gastrointestinal system bleeding in our clinic. Materials and Methods: The patients with upper gastrointestinal system bleeding admitted to Çorum State Hospital Gastroenterology Department between May 2006 - May 2007 were retrospectively evaluated. The patients were assessed for age, sex, complaints, history of medication, management, history of bleeding, laboratory findings, endoscopic findings, need for transfusion, hospitalization duration and mortality. Results: Ninety- seven patients with upper gastrointestinal system bleeding admitted to our department. Of the patients, 66 (68.1%) were male and 31 (31.9%) were female (p, Giriş ve Amaç: Üst gastrointestinal sistem kanama tanısı ile başvuran ve takip edilen olgularımızın özelliklerini değerlendirmek. Gereç ve Yöntem: 2006 Mayıs-2007 Mayıs dönemi arasında Çorum Devlet Hastanesine yatan üst GİS kanamalı hastalar retrospektif olarak incelendi. Hastalar yaş, cinsiyet, başvuru şikayetleri, ek hastalıkları, ilaç kullanımı, kanama öyküsü, laboratuvar değerleri, endoskopik bulgular, uygulanan tedavi, transfüzyon ihtiyacı, yatış süresi ve mortalite açısından değerlendirildi. Bulgular: Toplam 97 hasta yatışı oldu. Hastaların 66'sı (%68.1) erkek, 31'i (%31.9) kadın (p < 0.05) dı. Başvuru şikayetleri; melena 58 (%60.5) kişi, hematemez 14 kişi, hematemez ve melena 25 (%25) kişiydi. Hastaların kullandığı ilaçlar; nonsteroidal antiinflamatuvar ilaçlar 22 (%23) kişi, aspirin 14 (%14.5) kişi, klopidogrel 7 (%8) kişi, oral antikoagülan ilaçlar ve aspirin 11 (%12) kişi, bilinen ilaç kullanım öyküsü olmayanlar 43 (%42.5) kişidir. Başvuran hastaların 18 (%18.5)’inde koroner arter hastalığı, 21 (%21.6) kişide by pass öyküsü, 11 (%10.6) kişide diabetes mellitus, 17 (%16.4) kişi koroner arter hastalığı ve diabetes mellitus, 16 (%15.5) kişi çeşitli eklem ağrıları nedeniyle ilaç kullanan hastalar, 5 (%4.85) kişi serebrovasküler hastalık tanısı ile tedavi gören hastalar, 9 (%8.7) kişi bilinen bir rahatsızlığı olmayanlardı. Ortalama geliş hemoglobini 7.2 g/dl, hematokrit %21’di. Üst gastrointestinal sistem endoskopisinde en sık saptanan bulgular sırasıyla; bulbus ülseri 37 (%35.8) kişi, eroziv gastrit 16 (%15.5) kişi, Mide ülseri 25 kişi (korpus ülseri %9.3, antrum ülseri %14.9) mide kanseri 9 kişi (%8.7), Malt lenfoma 4 (%3.8) kişi, özofagus varisi 6 (%5.8) kişi bulundu. Sonuç: Koroner arter hastalığı, serebrovaskuler hastalığı, diabetes mellitus ve romatizmal hastalığı olanlarda gastrik şikayetler var ise tedavilerine mide asit inhibitörü eklenmesinde fayda vardır.