Search

Amaç: Yüksektibial osteotomi özellikle genç ve aktif hastaların alt ekstremite dizilimbozukluğuyla birlikte seyreden medial kompartman tutulumlu diz osteoartritinintedavisinde kabul edilen ve yaygın olarak kullanılan cerrahi bir yöntemdir.Yüksek tibial osteotomide kullanılan cerrahi teknikler yıllar içinde değişse detemel prensipler hep aynı kalmıştır. Bununlabirlikte fiksasyon araçlarının gelişmesi ile birlikte aktiviteye dönüşün dahaerken ve daha agresif izin verilmesihastanın patolojisine, beklentisine ve yeteneklerine göre rehabilitasyon veegzersiz programlarının güncellenmesini gerektirmektedir. Bu derlemenin amacı gelişencerrahi yöntemlere uygun olarak yüksek tibial osteotomide en güncel fizyoterapive rehabilitasyon uygulamalarına genel bir bakış açısı sunmaktır. Sonuç: Yüksek tibial osteotomi öncesi ve sonrasında uygulananrehabilitasyon uygulamaları ile ilgili güncel yaklaşımlar oldukça kısıtlıdır.Cerrahi sonrası ilk hedef günlük yaşam aktivitelerinde optimal düzeydefonksiyonel bağımsızlığı kazandırmak ve yaşam kalitesini arttırmaktır. Hastalarauygulanan fizyoterapi ve rehabilitasyon programı her hastaya özgü olmalı veegzersiz uygulamaları basamak basamakilerlemelidir. Ayrıca hastanın özellikle ekstremite üzerine ağırlık verme ve fizikselaktiviteye dönüş zamanı açısından uygun bir şekilde bilgilendirilmesi veyönlendirilmesi gerekmektedir.

Background Foot and ankle profile has long been considered to contribute to the development of knee osteoarthritis (OA). It may alter the mechanical alignment and dynamic function of the lower limb especially knee functions. It is important to determined compensatory changes in the foot and ankle posture in patients with different grades of knee osteoarthritis. Because it may help in understanding the role of foot orthoses, footwear modifications or treatment strategies on alignment and function of knee Objectives This present study was designed to assess the changes in foot and ankle profile among different grades of knee OA. Methods Patients were assessed with physical examination including foot and knee specifically and anteroposterior and lateral direct radiographies. All patients were divided into four groups for medial compartment OA severity by using the Kellgren-Lawrence grading system of knee OA on weight bearing knee radiographies. The Western Ontario and Mc Master University Osteoarthritis Index (WOMAC) questionnaire was performed to assess pain and the functional status of the patients. Structural foot profile was assessed by the Foot Posture Index (FPI) system and American Orthopaedic Foot and Ankle Society (AOFAS) anklehindfoot and midfoot scales. Results The study included forty-four patients with mean age 57.1212.2 years. In terms of severity of knee OA groups; percentages for grade 0-1,2,3 and 4 were 25%,22.7%,25%,27.2% respectively. In the grade 4 and 3 with knee OA; WOMAC total score, pain and function subscale scores were higher (p Conclusion The study indicates that differences of the severity of OA have influence on the foot and ankle profile to different degrees. Therefore, it is clinically important to give appropriate orthotics advice or treatment to patients with different degrees of OA to correct the pronation of foot to different degrees. References [1] Saito, I., Okada, K., Wakasa, M., Abe, H., & Saito, A. (2018). Foot pressure pattern, hindfoot deformities, and their associations with foot pain in individuals with advanced medial knee osteoarthritis. Gait & posture, 59, 83-88. Disclosure of Interests None declared

Hastanede yatan yaşlı bireylerde, hastaneye yatışlarından taburculuklarına kadar geçen sürede mobilitelerinde azalma, fiziksel aktivitelerinde ciddi kayıplar görülmektedir. Çalışmamızın amacı, hastanede yatan yaşlı bireylere uygulanan fizyoterapi ve rehabilitasyon programının, bireylerin fiziksel aktivitelerine, fonksiyonel becerilerine ve yaşam kalitelerine olan etkisini araştırmaktı. Çalışmaya Hacettepe Üniversitesi-İç Hastalıkları Anabilim Dalı- Geriatri Bilim Dalı tarafından takip edilen hastane servisinde yatan, çalışma ve kontrol grubuna rastgele seçilen toplam 124 hasta dahil edildi. Çalışma grubundaki geriatrik hastaların fonksiyonel düzeylerine uygun olarak, fizyoterapist tarafından ortalama 30 dk aktif fizyoterapi ve rehabilitasyon programı uygulandı. Kontrol grubundaki geriatrik hastalar ise egzersizleri bireysel olarak uyguladı. Tüm olguların demografik bilgileri, kognitif fonksiyonları, kas kuvveti, komorbid hastalık varlığı, fonksiyonel mobilite, fiziksel aktivite, günlük yaşam aktiviteleri, düşme korkuları, yaşam kaliteleri ve depresyon durumları değerlendirildi. Günlük yaşam aktiviteleri ve depresyon durumları üç ay sonra tekrar sorgulandı. Sosyodemografik veriler açısından gruplar benzerdi (p>0.05). Fizyoterapi alan çalışma grubunun mobilite düzeyinde artış ve hastaların her gün sorgulanan fiziksel aktiviteleri düzeylerinde gelişme bulundu (p0.05). Çalışma grubundaki geriatrik hastaların günlük yaşam aktivitelerinde, yaşam kalitelerinde ve depresyonlarında anlamlı iyileşme görüldü (p0.05). Increment in mobility ability and improvement in the daily questioned physical activity levels were found in the study group that received physiotherapy (p0.05). Improvement was seen in daily living activity, quality of life and depression levels in the study group (p