Search

Latince Violentia kelimesinden gelen şiddet, tüm ulusların yaşamında var olan, bütün sosyal meslekleri, yaş ve etnik grupları etkileyen, çağımızın en kontrol dışı sosyal olgularından biri olarak görülmektedir. Günümüzde artarak varlığını sürdüren şiddet olgusu, milyonlarca kişiyi fiziksel ve ruhsal yönden olumsuz etkileyen toplumsal sorunlardan biridir. Günümüzde, olumsuz iletişim şekli olarak televizyonda şiddet gösterimi önemli bir toplumsal problem olarak karşımıza çıkmaktadır. Televizyon yayınlarına bakıldığında müzik programlarından haberlere, filmlerden dizilere kadar tüm yayın türlerinde şiddete yer verildiği ve şiddet içeren televizyon programlarının saldırganlığı arttıran etkenlerin en başında geldiği görülmektedir. Gerçekte şiddetin toplum tarafından benimsenmiş ve gündelik yaşamda hiç yadırganmayan bir olgu olarak algılanışı ve bu olgunun insan davranışlarını etkilediği bilinmektedir. Bu konuda yapılan araştırmalardaki ortak nokta; televizyon yayınlarındaki şiddet unsurunun toplumun her kesimini etki altına aldığı, davranış bozukluğuna yol açtığı ve şiddet kullanımına özendirdiği yönündedir. Yine bu araştırmalarda medyanın en yıkıcı etkisinin yaşam içerisinde insanları şiddete karşı duyarsızlaştırdığı, şiddeti kanıksattığı ve normalleştirdiği dile getirilmektedir.

Purpose: Although violence is a preventable phenomenon, whose negative effects may be reduced, it should be analyzed with a holistic approach to determine its possible effects on caring behaviors, which constitute the basis of the profession of nursing. This study aims to reveal the reflections of the tendency to violence among the nursing students on their caring behavior. Materials and Methods: A survey was conducted within a convenient sample of 292 nursing students. Personal Informat ion Form, Tendency to Violence Scale, and the Caring Behaviors Inventory (CBI‐24) were used for data collection. Findings: There was a negative and moderate relationship between the tendency to violence and the scores obtained from the CBI‐24 and its subscales. Simple linear regression analysis revealed that tendency to violence explained 10% and had a significant effect on caring behaviors (β = −0.328, p < .001). Practical Implications: Tendency to violence among the nursing students might be determined before their graduation and the students with such tendencies might be closely monitored and supported to reduce these tendencies.

Amaç: Günümüzde insan hayatının her alanında hızlanan teknolojik değişimlerin etkisi sağlık sektörüne de yansımış durumdadır. Sürdürülebilir bir sağlık sisteminde hastalıkların önlenmesi, tanısı, tedavi süreci ve hastaların rehabilitasyonu için sağlık/tıbbi teknolojileri önem arz etmektedir. Bu araştırma, bir ildeki hastanelerde çalışan hekimlerin ileri teknoloji kullanım düzeyinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Araştırma üniversite, devlet ve özel hastanede çalışan hekimler (n=313) üzerinde yapılmıştır. Verilerin toplanmasında Kişisel Bilgi Formu ve Hekimlerin İleri Teknoloji Kullanım Görüşleri formu kullanılmıştır. Veriler frekans, ortalama, minimum ve maksimum değerler, standart sapma, Mann Whitney U testi, Kruskal-Wallis kullanılarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Hekimlerin yaş ortalaması 36.22±10.02’dir. Katılımcıların %57.5’i erkek, % 40.6’sı 1-5 ve 11 yıl ve üzerinde hizmet süresine sahiptir. Hekimlerin İleri Teknoloji Kullanım Görüşleri toplam puan ortalaması 77.16±12.62(34-102) olarak bulunmuştur. Cerrahi bölümlerde çalışan hekimlerin dahili bölümlerde çalışan hekimlere göre, kamu hastanesinde çalışan hekimlerin özel hastanede çalışan hekimlere göre, akademik ünvanı araştırma görevlisi olan hekimlerin, şu andaki kurumunda çalışma süresi 11 yıl ve üzeri olan hekimlerin ileri teknoloji kullanımına ve teknolojinin getireceği sorunların farkında olunduğuna ilişkin görüş puan ortalaması anlamlı düzeyde daha yüksek bulunmuştur.Sonuç: Hekimlerin ileri teknoloji kullanımına yönelik olumlu görüşlerinin orta düzeyde olduğu belirlenmiştir. Bu sonuç doğrultusunda, teknolojiyi tedavide kullanmak ve değerlendirmek için uygun yöntemlerin belirlenmesinin önem arz etmesinin yanı sıra ileri teknolojinin yaygınlaşması ile koruyucu hekimlik uygulamalarının ikinci plana itilmesinin önlenmesi, tıp eğitiminin teknoloji bağımlı hekimler yetiştirecek biçimde yapılanmasının önüne geçilmesi büyük önem taşıyacağı düşünülmektedir.Anahtar Kelimeler: Hekim, İleri Teknoloji, Tıp, Aim: Today, the impact of technological changes accelerating in all areas of human life is also reflected in the health sector. In a sustainable health system, health/medical technologies are important for the prevention, diagnosis, treatment process and rehabilitation of patients. This research was conducted to determine the level of advanced technology use of physicians working in hospitals in a province.Method: The research was conducted on physicians (n=313) working in universities, public and private hospitals. Personal Information Form and Physicians' Advanced Technology Usage Opinions form were used to collect data. Data were evaluated using frequency, mean, minimum and maximum values, standard deviation, Mann Whitney U test, Kruskal-Wallis.Results: The mean age of the physicians was 36.22±10.02. 57.5% of the participants are male, 40.6% have 1-5 years of service and 11 years or more. Physicians' Advanced Technology Usage Views total score was found to be 77.16±12.62(34-102). Opinion score of physicians working in surgical departments compared to physicians working in internal departments, physicians working in public hospitals compared to physicians working in private hospitals, physicians with academic titles as research assistants, physicians with 11 years or more working time in their current institution, using advanced technology and being aware of the problems that technology will bring. was found to be significantly higher than the mean.Conclusion: It was determined that the positive opinions of the physicians towards the use of advanced technology were moderate. In line with this result, it is thought that it is important to determine the appropriate methods to use and evaluate technology in treatment, as well as to prevent preventive medicine practices from being pushed into the background with the spread of advanced technology, and to prevent the structuring of medical education in a way that will train technology-dependent physicians.

Drug administration is one of the legal and most important responsibilities of nurses. Drugs are administered in two ways, enterally and parenterally. Parenteral route is frequently used in drug administration. Intramuscular injection is a parenteral method of drug administration and involves the administration of the drug into deep muscle tissue. Intramuscular injection is an invasive nursing intervention that is frequently used in healthcare. If intramuscular injections are not done with the right method and appropriate techniques, it can cause serious complications such as nerve damage, injury to blood vessels, abscess, cellulitis, infection, pain, necrosis, granuloma and hematoma. Selection of a safe injection site away from blood vessels, great nerves and bones is an indispensable criterion for intramuscular injection. In this context, the aim of our study is to present up-to-date scientific information regarding site selection and importance in intramuscular injection applications and raise awareness., İlaç uygulamaları; hemşirelerin yasal ve en önemli sorumluluklarındandır. İlaçlar kabaca enteral ve parenteral olmak üzere iki yolla uygulanmaktadır. İlaç uygulamalarında sıklıkla parenteral yol kullanılmaktadır. İntramüsküler enjeksiyon parenteral bir ilaç uygulama yöntemidir ve ilacın derin kas dokusuna verilmesini kapsar. İntramüsküler enjeksiyon uygulaması sağlık hizmetlerinde sıklıkla kullanılan, invazif bir hemşirelik girişimidir. İntramüsküler enjeksiyonlar doğru yöntem ve uygun tekniklerle yapılmadığı takdirde sinir hasarı, kan damarlarının yaralanması, abse, sellülit, enfeksiyon, ağrı, nekroz, granülom ve hematom gibi çok ciddi komplikasyonlara neden olabilmektedir. İntramüsküler enjeksiyonda alan seçiminde kan damarlarından, büyük sinirlerden ve kemiklerden uzak güvenli bir enjeksiyon bölgesinin seçimi vazgeçilmez bir ölçüttür. Bu bağlamda çalışmamızdaki amaç; intramüsküler enjeksiyon uygulamalarında alan seçimi ve önemi konusunda güncel bilimsel bilgiyi sunmak ve farkındalık oluşturmaktır.

Özet: Yoğun bakım ünitesi (YBÜ) girişimsel işlemlerin yoğun olarak uygulandığı, morbidite, mortalite ve maliyet oranlarının yüksek olduğu birimlerin başında gelir. Günümüzde sağlık hizmetlerine daha kolay ulaşılması, tıbbi teknolojinin gelişmesi, YBÜ sayısının ve kalitesinin artmasıyla birlikte hastaların bu ünitelerdeki yatış süreleri de uzamaktadır. Hastaların YBÜ’deki yatış süreleri uzadıkça uygulanan invazif girişimler artmakta ve buna bağlı olarak nazokomiyal enfeksiyon oranı da artmaktadır. YBÜ enfeksiyon oranlarının yüksek olmasında hasta ve kurum ile ilgili pek çok faktörün etkili olduğu bilinmektedir. YBÜ’de hasta sayısının fazla, sağlık personelinin az olması, yoğun bakımın mimari yapısı, el yıkamaya, dezenfeksiyona ve sterilizasyona önem verilmemesi, asepsi ve izolasyon prosedürlerine uyulmaması bu nedenlerden bazılarıdır. Nazokomiyal enfeksiyon hasta güvenliğini tehlikeye atan önemli bir sorundur. Hasta odasında önceden hastane kaynaklı bir patojenle veya Çok İlaca Dirençli Mikroorganizma (MDRO) ile kolonize ya da enfekte hasta yatmış olması durumunda bir sonra aynı yatak veya odada yatan duyarlı hastanın aynı bakteri ile kolonize ya da enfekte olma olasılığı yaklaşık %120 oranında artmaktadır. Nazokomiyal enfeksiyonları önlemek için öncelikle risk faktörlerinin bilinmesi ve gerekli önlemlerin alınması gerekir. Sadece risk faktörlerinin farkındalığı ve el hijyeni gibi basit önleyici önlemlere dikkat edilmesi bile, bu enfeksiyonların insidansını ve etkisini azaltabilir. Randle ve ark.’nın (2010) yaptıkları çalışmada çalışanların el hijyenine uyumlarının hasta ile temastan ziyade hasta çevresi ile temastan sonra azaldığı tespit edilmiştir. Bu ve bunun gibi birçok çalışma çevresel temizliğin ne denli önemli olduğunu göstermektedir. Hastane ortamında yüzeylerin etkili bir şekilde temizlenmesi patojen bulaşmasını azaltmada mutlak bir gerekliliktir. Terminal temizlik taburculuk sonrası potansiyel olarak kontamine olmuş tüm yüzeylere ve nesnelere uygulanan temizliktir. Günümüzde MDRO’ın giderek yaygınlaşması hasta ve çalışan personeli korumaya yönelik kontamine yüzeylerin uygun aseptik temizlik prosedürleri ile temizlenmesini yani terminal temizliği her zamankinden daha önemli hale getirmiştir. Hastanelerde uygulanan terminal temizliğin her zaman yeterli olmadığını, hatta çevresel kontaminasyonun arttığını gösteren birçok çalışma literatürde yer almaktadır. Terminal temizliğin yetersizliği veya temizlik sonrasında kontaminasyonun artmasının pek çok nedeni olabilir. Bu nedenlerin başında terminal temizlik ve yüzeylerin dezenfeksiyonu sırasında standartlara uyulmaması ve uygun temizlik malzemesinin kullanılmaması gelebilir. Bu bağlamda temizlik yapan personelin standartlar çerçevesinde çalışması önemlidir. Bu derleme ile hasta bakım kalitesinin artması, hasta güvenliği, morbidite, mortalite ve maliyet oranlarının azaltılması için hasta ünitelerine uygulanan terminal temizliğin önemine vurgu yapmak amaçlanmıştır. Profesyonel hemşireliğin gereği olarak tüm hemşireler Florence Nightingale’in de vurgu yaptığı gibi bakım sürecinde çevresel faktörlerin kontrolünü ve hijyenini sağlamak için çevre sağlığı konularında disiplinler arası işbirliği yapma sorumluluğunu özenle yerine getirmelidir.

Objective: Cancer is a difficult disease to cure that it affects the individual physically, emotionally, and socially, and reduces the quality of life and threatens life. Successful chemotherapy and general care depends on patient participation.This study was conducted to investigate the relationship between autonomy levels and problem-solving skills of chemotherapy patients. Method: One hundred and four patients who received chemotherapy within the past year comprised the sample of this descriptive, cross-sectional study. Data were collected using a personal information form, the Autonomy subscale of the Sociotropy-Autonomy Scale and the Problem-solving Inventory. Results: Means and standard deviations for total scores on the Autonomy subscale and Problem Solving Inventory were 66.54±20.97 and 83.46±20.00 respectively. Autonomy was positively correlated with problem-solving skills. Autonomy and problem-solving skill levels of the patients who had a university degree, were married, were residing in the city center, perceived their economic status as good, received education about chemotherapy or suffered the effects of chemotherapy were statistically significantly higher (all ps < 0.05). Conclusions: Our sample displayed moderate autonomy and poor problem-solving skills. We recommend that nurses take into account patients’ autonomy and problem-solving skill levels during chemotherapy and efforts should be made at both individual and institutional level to promote patient autonomy and improve patients’ problem-solving skills.

Bu çalışma hastanede uzun süreli yatanhastaların kendilerine bakım veren hemşirelerin cinsiyetlerine göre memnuniyetdüzeylerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Tanımlayıcı ve kesitsel nitelikteki çalışmanın evrenini 20 Kasım2015-20 Şubat 2016 tarihleri arasında birüniversite hastanesinin Beyin ve Sinir Cerrahi, Ortopedi veTravmatoloji, Göğüs Hastalıkları, Hematoloji ve Gastroenteroloji servislerindeen az yedi gün süre ile tedavisi devam eden hastalar oluşturmuştur. Çalışmaverilerinin toplanmasında; Kişisel Bilgi Formu, Newcastle Hemşirelik BakımıMemnuniyet Ölçeği kullanılmıştır. Veriler SPSS 22.0 paket programına yüklenmişve istatistiksel analizde Kruskal Wallis, Ki-Kare, Mann-Whitney U testlerikullanılmıştır. Katılımcıların genel olarak hem erkek (86,72±15,02)hemde kadın (91,26±12,60) hemşirelerden yüksekdüzeyde memnun oldukları ve bakıma ilişkin memnuniyetlerini hemşirecinsiyetinin etkilemediği saptanmıştır. Çalışmamızda19-34 yaş grubunda ki hastaların kadın hemşirelerden memnuniyet puanortalamalarının, diğer yaş grubunda ki katılımcılardan istatistiksel olarakanlamlı düzeyde (p=0,003) daha düşük bulunmuştur. Çalışmamızın sonucunda, bakım veren hemşirelerin farklı cinsiyetteolmasının hasta memnuniyeti üzerinde anlamlı bir etkisinin olmadığı ve genelolarak verilen bakım hizmetinden hastaların yüksek düzeyde memnun olduğu saptanmıştır(p