Search

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan “Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun” ile 18.06.2018 tarihli “Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge” gereğince tam metin erişime açılmıştır. Bu çalışma yurt dışından Türkiye'ye gelmiş olan A1 düzeyindeki yabancı öğrencilere yazılı olarak verilen doğrudan ve dolaylı geribildirimin hal ve iyelik eklerini öğrenmelerindeki etkisini sunmayı amaçlamaktadır. Ön değerlendirme ve son değerlendirmeli yarı deneysel ve zaman serisi araştırma deseni olan bu çalışmada öğrencilere her hafta için müfredata uygun bir yazma konusu verilmiştir. Çalışmaya 19 ve 21 kişiden oluşan iki sınıf katılmıştır. Çalışmanın başında ön değerlendirme olarak ve çalışmanın sonunda son değerlendirme olarak yazma konuları verilmiştir. Öğrencilerin yazmış oldukları paragraflar incelenerek iyelik ve hâl ekleri konusunda ne kadar bilgi sahibi oldukları tespit edilmiştir. Öğrenciler ön değerlendirme ve son değerlendirme arasında beş hafta farklı konular üzerine paragraflar yazmışlardır. Yazılan her paragraf için geribildirim verilmiş ve bu geribildirimlerden yararlanarak aynı paragrafı düzelterek yeniden yazmışlardır. Bir sınıfa doğrudan geribildirim verilirken diğer sınıfa hatanın sadece altının çizilmesi ile dolaylı geribildirim verilmiştir. Son değerlendirmede ise yine farklı bir konu verilerek yeni bir paragraf yazdırılmıştır. Her iki gruba verilen tüm yazma konuları aynı olmakla beraber yazma etkinlikleri aynı haftalarda eşgüdümlü yürütülmüştür. Tüm yazma etkinlikleri sınıf içinde öğretmen gözetiminde yapılmıştır. Nicel (quantitative) bir çalışma yürütülmüş olup veriler yüzdeler şeklinde hesaplanarak yazılı düzeltici geribildirimin öğrencilerin hatalarını düzeltmelerindeki etkisi incelenmiştir. Frekans analizi ile önce öğrencinin hata sayısı belirlenmiş, ardından geribildirim aldıktan sonra öğrencinin ne kadar düzeltme yaptığı belirlenmiştir. Çalışmada elde edilen verileri desteklemek amacıyla çalışma sonunda yapılan görüşmeler ise bu çalışmanın nitel (qualitative) kısmıdır. Bu nedenle bu çalışma karışık desenli bir çalışmadır. Sonuçlar, doğrudan geribildirimin öğrencilerin özellikle hâl eklerini öğrenmelerinde daha etkili olduğunu ortaya çıkarmıştır. Ayrıca, sonuçlar dolaylı geribildirimin A1 düzeyinde öğrencilerin için yeterince açıklayıcı olamadığını ortaya çıkarmıştır. Anahtar Kelimeler: Yazılı Düzeltici Geribildirim, Dolaylı ve Doğrudan Geribildirimin Etkisi, Öğrenci Tutumları This present study aims at providing data on the effects of two types of written corrective feedback (direct feedback and indirect-underlining the incorrect part) on foreign students learning Turkish. The present study has a quasi-experimental and time-series research design. In this study, students were given writing topics appropriate to the curriculum for each week. Two classes of 19 and 21 students participated in the study. Writing topics were given as pretest at the beginning of the study and as posttest at the end of the study. In the pretest, the students wrote a paragraph. The pretest revealed how much the students already knew about the possessive suffixes and positional suffixes in Turkish. Students wrote paragraphs on different topics for five weeks between pretest and posttest. They received written corrective feedback and they were expected to rewrite their paragraphs by considering the feedback they received. One class was given direct feedback whereas the other was given indirect feedback in the form of underlining the mistake. In the posttest, a new paragraph was assigned to students. Writing activities were carried out in the same weeks with the same writing subjects for both groups. All writing activities were held in the classroom under teacher supervision. The data were computed as percentages and were analyzed under the framework of effect of two different corrective feedback types in correcting students' mistakes. In this study, the effect of indirect and direct feedback on students' learning of possessive suffixes and positional suffixes was investigated. The results illustrated that direct feedback is more effective for students in learning positional suffixes in Turkish. In addition, the results show that indirect feedback is confusing for students at level A1; therefore, it is not sufficiently descriptive. Keywords: Written Corrective Feedback, the Effect of Indirect and Direct Feedback,Student Attitudes

Problem based learning has been approved for medical education at Pamukkale University, Faculty of Medicine since 1999. An integration between the clinical education groups have been organised especially for the fourth ve fifth years. The aim of the integration, its clinical application at the first year’s results will be summarized in this paper., Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde mezuniyet öncesi dönemde 1999 yılından beri probleme dayalı öğrenim yapılmaktadır. Özellikle, 2002 yılından itibaren dördüncü ve beşinci dönemlerde klinik eğitimini içeren stajlar arasında entegrasyon oluşturulmuştur. Yazımızda klinik entegrasyonun amacı, oluşturma şekli ve ilk yıl uygulama sonuçları yer almaktadır.

DergiPark: 73039 ejovoc In this study, student satisfaction of Office Management and Executive Assistant Associate Degree program students at Vocational Schools has been examined. The purpose of the research is to reveal the degree of the school satisfaction of the students where they are trained and the futures that determine the student satisfaction. The study focuses on the determining criteria such as the attitudes of teaching staff and the other staff, peer relations, social environment and activities, curriculum and courses, freedom of opinion and the school's physical features which are thought to influence the student satisfaction. All the Office Management and Executive Assistant Associate Degree program students in Çorum province form the population of the study .The sample includes all the Office Management and Executive Assistance students of Vocational School of Hitit University and Osmancık Ömer Derindere Vocational School. Survey method has been used as the data collection method; the data were analyzed with SPSS 17.0 package program and interpreted in the tables Bu araştırmada Meslek Yüksekokullarındaki Büro Yönetimi ve Yönetici Asistanlığı Önlisans programı öğrencilerinin öğrenci doyumu incelenmiştir. Araştırmanın amacı öğrencilerin öğrenim görmekte oldukları okuldan duydukları doyum derecesini ve öğrenci doyumunu belirleyen özellikleri ortaya çıkarmaktır. Araştırmada öğrenci doyumunu etkileyeceği düşünülen öğretim elemanı ve diğer personelin tutumları, arkadaş ilişkileri, sosyal çevre ve faaliyetler, müfredat ve dersler, fikir özgürlüğü, okulun fiziki donanımı gibi belirleyici ölçütler üzerinde durulmaktadır. Araştırmanın evrenini Çorum ilindeki Büro yönetimi ve Yönetici önlisans programı öğrencilerinin tamamı oluşturmaktadır. ÖrneklemÇorum ili Hitit Üniversitesi bünyesinde bulunan Meslek Yüksekokulu ve Osmancık Ömer Derindere Meslek Yüksekokulu Büro Yönetimi ve Yönetici Asistanlığı öğrencilerinin tamamını kapsamaktadır.Araştırmada veri toplama yöntemi olarak anket yöntemi kullanılmış olup, veriler SPSS 17,0 Paket Programı ile analiz edilerek tablolar halinde yorumlanmıştır

The principal indications for exchange transfusion are hemolytic diseases of the newborn with hyperbilirubinemia. However, there are some potential complications of exchange transfusion such as infection, coagulopathies (i.e., thrombocytopenia), electrolyte abnormalities (i.e., hypocalcemia), metabolic acidosis, hypoglycemia, and necrotizing enterocolitis. Stored blood develops some platelet-white cell microaggregates. These microaggregates or blood debris have been found to produce changes in pulmonary hemodynamics in animals and have been implicated in post-traumatic pulmonary insufficiency in man. Authors suggested that pulmonary gas exchange alterations following blood transfusion were primarily due to increased dead-space ventilation secondary to vasoconstriction and occlusion of the pulmonary microvasculature because of microaggregates. In this article, a newborn with transient pulmonary perfusion abnormality who had massive exchange transfusion for Rh isoimmunization and hyperbilirubinemia was reported. © 2010 by Türkiye Klinikleri.

Süleyman Demirel Üniversitesi TIP FAKÜLTESİ DERGİSİ: 2008 Aralık; 15 (4)Osteogenezis imperfekta tedavisinde yenilikler ve pamidronat tedavisiÖzmert M.A. Özdemir*, Ilknur Kılıç*, Serap Semiz**, Maşallah Candemir***ÖzetOsteogenezis imperfekta kemik kitlesinde azalma ve kemik frajilitesinde artma ile karakterize, yaklaşık 20 000 doğumda bir görülen genetik bir bozukluktur. Klinik ve radyolojik bulgular ile tanısı kolay konulabilen hastalığın tedavisi, medikal, fizik tedavi ve rehabilitasyon ile ortopedik cerrahi eşliğinde multidisipliner bir çalışmayı gerektirir. Postnatal birinci gününde; fizik muayenede üçgen yüz, koyu gri sklera, çekilen kemik grafilerinde çoklu kırık, kemik deformiteleri, kallus formasyonu saptanan ve osteogenesis imperfekta tanısı konulan olgu, nadir görülmesi ve tedavideki yenilikleri literatür eşliğinde tartışmak amacıyla sunulmuştur. Anahtar kelimeler: Osteogenesis imperfekta, yenidoğan, tedaviAbstractNew therapeutic agents for the treatment of osteogenesis ımperfecta and pamidronate treatment Osteogenesis imperfecta (OI) is a genetic disorder that characterized by low bone mass and increased bone fragility. The prevalence of OI is estimated as 1 in 20 000 births. In the majority of cases, diagnosis of OI is easy on the basis of clinical and radiological findings. Physiotherapy, rehabilitation, and orthopaedic sugery are the mainstay of treatment for patients with OI. In this report, we present a newborn who was diagnosed as OI which is a rare disorder in childhood with clinical and laboratory findings such as triangular face, darksklera and multiple fractures, bone deformities, hyperplastic callus formation on x-rays on postnatal first day of life, to discuss new treatment methods and recent literature.Key Words: Osteogenesis imperfecta, newborn, treatment

Objective: Scintigraphy with Tc-99m dimercaptosuccinic acid (DMSA) is considered a reference method for the assessment of renal parenchymal lesions and estimation of differential renal function (DRF). Compared with Tc-99m mercaptoacetyltriglycin (MAG3), the disadvantages of DMSA are relatively higher radiation exposure to the kidney and longer procedural time. The aim of this study was to evaluate the performance of Tc-99m MAG3 dynamic renal scintigraphy in the detection of renal parenchymal defects and in the estimation of DRF in comparison with Tc-99m DMSA scintigraphy. Material and Methods: A retrospective review of the records indicated that 29 infants (20 boys and 9 girls) aged less than 1 year underwent both DMSA and MAG3 scintigraphies. The parenchymal phases of MAG3 scintigraphy were compared to DMSA images. Differential function was calculated based on the MAG3 and DMSA methods and the results were compared. Results: The findings of the two methods corresponded completely in 90% of patients. There was no significant difference between calculated DRF from DMSA and MAG3 images. There was a high correlation between the DRF obtained using the two methods (r= 0.91 and r= 0.90 for the left and right kidney, p< 0.01). The sensitivity and specificity of the MAG3 cortical images were calculated as 92% and 78%. Conclusion: We suggest that either a MAG3 or a DMSA scan can be used for the calculation of DRF. However, because of the low specificity of MAG3 cortical analysis, DMSA scintigraphy is required for the definitive diagnosis and management of renal cortical lesions. Copyright © 2009 by Türkiye Klinikleri.

Baller-Gerold syndrome (BGS) is characterized by craniosynostosis and preaxial upper-limb malformations, and it has an autosomal recessive inheritance. Valproate syndrome occurs after exposure to valproic acid in utero, and is characterized by trigonocephaly. Both syndromes can also present with other malformations. Herein, we report a female newborn and her brother who both had a history of fetal exposure to maternal anti-epileptic drugs, especially sodium valproate. On physical examination of the female patient, craniosynostosis, trigonocephaly, right radius aplasia and hypoplastic thumb, and cardiac and renal malformations were determined, and she was diagnosed with BGS phenotype. The brother's examination revealed trigonocephaly, polymastia and hypospadias, and he was diagnosed with valproate syndrome. Based on these patients, we aimed to add further evidence in the literature indicating that the use of sodium valproate alone and in combination with other anti-epileptic drugs throughout pregnancy can increase the risk of serious fetal congenital malformations depending on the doses.

Kliniğimizde, göğüs duvarı tutulumlu, kistik higromalı iki yenidoğan olguda kistler cerrahi olarak tümüyle çıkarılmıştır. Herhangi bir komplikasyon ile karşılaşümamıştır. Bu tür kistlerin atipik yerleşimli ve erken cerrahi girişimle iyi prognozlu oldukları dikkate alınmalıdır.

Objective: In this study; we evaluated the effects of possible risk factors according to the Joint Committee on Infant Hearing in preterm infants and physiologic anemia of prematurity on brainstem auditory evoked response (BAER) measurement variables. Methods: For this aim, twenty-nine term newborn infants underwent the BAER recording session between 48 hours to 7 days of age. In 29 preterm infants, BAER was performed at a mean postconceptional (gestational age + age after birth) age of 39.4 ± 0.8 weeks (38-42 weeks). Type of delivery, birth weight 0.05). Conclusion: We suggest that the effect of anemia of prematurity on BAER parameters should be studied in a larger group of infants.

Amaç: HSP'li hastalarımızın epidemiyolojik ve klinik özellikleri, laboratuar bulguları ve hastalıgın seyrinin incelenmesi amaçlandı. Yöntem: 2000-2006 yılları arasında, hastanemiz Çocuk Saglıgı ve Hastalıkları Klinigi'nde Henoch-Schonlein Purpurası tanısı alan ve izlenen 45 hasta retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Hastaların 27 (%60,0)'si kız, 18 (%40,0)'i erkek, kız / erkek oranı 1.5 idi.Yas ortalaması 6 yas 9 ay (8 ay-14 yas) olarak saptandı. Basvuru sikayetleri sıklık sırasına göre döküntü (%100), yürüyememe ve/veya eklem agrısı (%71,1) ve karın agrısı (%40,0) idi. Hastaların % 57,7'inde ortalama 12 gün önce geçirilmis enfeksiyon öyküsü tespit edildi. Fizik muayenede purpurik döküntü (alt ekstremite ve gluteal bölgede %100, yaygın %11,1), artrit (32 hastada, %71,1, en sık ayak bilegi ve diz eklemlerinde), ates (9 hastada, %20,0) bulundu. Laboratuar bulguları anemi (8/45 hasta, %17,7), lökositoz (6/45 hasta, %13,3), trombositoz (16/45 hasta, %35,5), sedimentasyon yüksekligi (16/25 hasta, %64,0), CRP pozitifligi (33/34 hasta, %97,0), hematüri (4/45 hasta, %8,8), proteinüri (2/45 hasta, %,4,4), gaitada gizli kan pozitifligi (14/42 hasta, %33,3) bulundu. Hematüri ve proteinüri devam etmedigi için hiçbir hastada böbrek biyopsisine gerek duyulmadı. Gastrointestinal sistem tutulumu oldugu düsünülen 17 hastaya steroid tedavisi baslandı ve ortalama 9.1 gün kullanıldı. Perforasyon, invaginasyon gözlenmedi. Ortalama 15. günde 9 hastada relaps görüldü. Santral sinir sistemi tutulumu hiçbir hastada yoktu. Sonuç: Henoch-Schonlein Purpurası çocukluk çagında sık görülen benign karakterli bir hastalık olup komplikasyon ve sekel oranı oldukça düsüktür. Aim: The aim of this study was to investigate the clinical and epidemiologic features, laboratory finding and outcome of disease in our patients with Henoch-Schönlein purpura. Methods: Fourty-five patients with Henoch-Schönlein purpura who were diagnosed and observed in our department of pediatrics between 2000-2006 were retrospectively evaluated. Results: Twentyseven (60.0%) of the patients were female and 18 (40.0%) were male, female to male ratio was1.5. Mean age of the patients was 6 year 9 months (8 months-14 years). İnitial symptoms and findings in the time of admission with decreasing frequency were purpura (100%), disability to walk and/or arthralgia (71.1%) ve stomachache (40.0%). An infection history was present in 57.7% of the patients in the last 12 days. In physical examination, purpura (lower extremity and hips 100%, diffuse 11.1%), arhtritis (32 patients, 71.1%, mostly diffused on ankle and knee), fever (9 patients, 20,0%) were discovered. Anaemia (8/45 patients, 17.7%), leukocytosis (6/45 patients, 13.3%), trombocytosis (16/45 patients, 35.5%), increased erythrocyte sedimentation rate (16/25 patients, 64.0%), positive CRP (33/34 patients, 97.0%), hematuria (4/45 patients, 8.8%), proteinuria (2/45 patients, 4.4%), positive fecal blood tests (14/42 patients, 33.3%) were determined. Renal biopsy was not needed as there was no persistant hematuria and proteinuria. 17 patients who had gastrointestinal involvement were treated with steroid therapy for a mean period of 9.1 days. Perforation and invagination was not observed. Relapse was seen in 9 patients. (mean duration 15th day). There was no nervous system involvement in any patients. Conclusion: Henoch-Schonlein Purpura is a frequent benign disease of childhood. Complicatios and sequeles are infrequent.

Drug-induced autoimmune hemolytic anemia is a quite rare state in childhood. Currently, most of the reported cases of drug-induced hemolytic anemia are those caused by the second and third generation cephalosporins. In this paper, an infant who developed autoimmune hemolytic anemia after cephalosporin treatment is reported. An eight month-old patient first received intramuscular ceftriaxone which followed by intravenous cefotaxime and oral cefixime for treatment of pyelonephritis. Laboratory tests performed during the investigation of the cause of anemia revealed: Direct Coombs test +2, reticulocyte: 2%, LDH 784 IU/L, AST 288 IU/L and ALT 178 IU/L. Anemia was assumed to be induced by cephalosporins and the cephalosporin treatment was withdrawn. On the third week of the follow-up, Coombs test became negative and the next week, hemoglobin level was increased to 13.1 g/dl without any intervention.

Amaç: Bronsiolit, küçük hava yollarının inflamatuar obstrüksiyonundan kaynaklanan ve özellikle 6 aydan küçük çocuklarda en sık hospitalizasyon nedeni olan bir hastalıktır. Bu çalısmada, klinigimize bronsiolit nedeniyle kabul edilen olguların demografik özellikleri, klinik bulguları, tedavisi ve prognozu analiz edildi. Bulgular: Olguların %59,7'si (n=40) erkek, %40,3'ü (n=37) kız olup, %40,3'ü kıs, %29,9'u ilkbahar, %23,9'u sonbahar, %6'sı yaz mevsiminde hastanemize kabul edildi. En büyük hasta gurubunu 3-6 aylık bebekler (%35,8) olusturmaktaydı. Ilk basvuru sikayetleri %85'inde öksürük, %53,7'sinde hırıltı ve %34,3'ünde atesti. Atopi öyküsü üç ve daha fazla atak geçirenlerde %41.6, bir ve iki atak geçirenlerde %20olarak saptandı. Sonuç: Ailede atopi öyküsü bulunmasının bronsiolitli olgularda atak sayısını ve steroid gereksinimini arttırdıgı görüldü. Aim: Bronchiolitis is an under respiratory tract disorder which is caused by the inflammatory obstruction of the small airways. It is also the most common reason for hospitalization of children younger than 6 months. In this study, demographic characteristics, clinical symptoms, treatment and prognoses of patients who had been admitted to our clinic due to bronchiolitis were investigated. Findings: 59.7% of patients were male, and 40.3% were female. 40.3% were admitted to our hospital in winter, 29.5% in spring, 23.6% in fall and 6% in summer. The largest group of patients consisted of infants between 3-6 months (35.9%). Initial complaints were coughing in 85%, wheezing in 53.7% and fever in 34.3%. Of the patients history of atopy was determined more frequently (41.6%) among those who suffered from three or more attacks compared with patients who experienced one to two attacks (20%). Result: A history of atopy in the patient's family increases the number of bronchiolitis attacks and the need for steroid.

Amaç: Hastanemize başvuran zehirlenme olgularının epidemiolojik ve klinik özelliklerinin gözden geçirilmesidir. Yöntem: Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Pediatri Kliniği'nde 1997-2003 yılları arasındaki zehirlenme nedeni ile başvuran 204 vaka geriye dönük olarak değerlendirildi. Bulgular: Vakaların yaş dağılımı 3 ay-16 yıl olup, zehirlenmeler en sık 13 ay-4 yaş arasında (%73) gözlendi. Erkek/kız oranı 1.12 idi. Zehirlenmelerin en sık nedeni temizlik maddelerine (%70.6) bağlı idi. Diğer nedenler besin zehirlenmeleri (%9.3), ilaç zehirlenmeleri (%10.8), insektisitler (%2.9), petrol ürünleri (%2.9), karbon monoksit zehirlenmesi (%2.0) ve akrep sokmasından (%1.5) oluşuyordu. İlaç zehirlenmelerinin en sık nedeni salisilat zehirlenmesi idi. Zehirlenmeler en sık yaz (%37.7) aylarında görüldü. Zehirlenmeler en sık öğleden sonra ve akşam (%76.9) saatlerinde görüldüğü saptandı. Zehirlenme ve hastaneye getirilme arasındaki zaman 3.4±5.8 saat idi. Vakaların %96.8'i toksik maddeyi oral almıştı. En sık görülen yakınma ve bulgular ağız içinde yanık, bulantı ve kusma görülmesi idi. Sonuç: Denizli ilinde zehirlenmelerin önlenmesi ve erken tedavisi için temizlik maddeleri başta olmak üzere, besinler, ilaçlar, tarım ilaçları, akrep zehirlenmeleri, karbon monoksit zehirlenmeleri konusunda ailelere ve okul çocuklarına yönelik eğitim çalışmaları yapılması gerektiği düşünüldü.

Not Available

Amaç: Yabancı cisim aspirasyonları çocuklarda oldukça sık görülür ve ölümlere yol açabilir. Bu çalışmada solunum sistemi yabancı cisimleri araştırılarak klinik özellikleri ve sonuçları incelendi. Yöntem: Ağustos 2000 - Temmuz 2002 tarihleri arasında yabancı cisim aspirasyonu tanısı koyulan 32 vaka retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Vakaların % 59'u erkek, % 41'i kız ve % 84'ü üç yaşın altındaydı. Anne eğitim düzeyi vakaların % 38'inde lise ve üstündeydi. En sık rastlanan başvuru şikayetleri sırasıyla öksürük, morarma, nefes darlığı, hırıltılı solunum, kusma ve ateşti. Çeşitli kuruyemişler (% 63) ve diğer besin maddeleri (% 25) en sık aspire edilen materyalleri oluşturuyordu. Yabancı cisimlerin dağılımı vakaların % 48'inde sağ ana bronş, % 33'ünde sol ana bronş, % 5'inde trakea, % 9'unda larinks ve % 5'inde her iki ana bronştaydı. Vakaların % 66'sı ilk 24 saat içinde hastanemize başvururken, % 34'ü daha geç getirilmişti. Erken ve geç başvuranlar vakalar arasında ateş ve dispne semptomları ile radyolojik bulgular açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı (p

INTRODUCTION: There is a lack of information on the cost of treating trauma in children in developing countries. Therefore, in the pediatric emergency unit of a university hospital in Turkey, we prospectively investigated the cost factors of pediatric trauma and attempted to identify cost predictors. METHODS: We prepared questionnaires and charts for 91 children (50 boys, 41 girls) admitted with multiple trauma to obtain data on age, gender, date and mechanism of injury, site of injury, type of the treatment and length of hospital stay. We studied the physical findings, Pediatric Trauma Score (PTS), Revised Trauma Score (RETS) and pediatric Glasgow Coma Scale (GCS) score, and we totalled all hospital-based costs according to Ministry of Health guidelines. RESULTS: The mean (and standard deviation [SD]) age of the children was 79.4 (52.3) months. Motor vehicle crashes accounted for 45% of the injuries, followed by falls (41%) and bicycle accidents (14%). The mean (and SD) total cost of care was US dollar 376.60 (dollar 428.20) (range from dollar 20-dollar 1995). The cost associated with motor vehicle crashes was higher than that for the other injury types (p < 0.05). Seventeen patients required major and 27 patients required minor surgical treatment, whereas 44 patients were treated conservatively; 3 died. Forty-eight percent of patients were referred from another hospital, and the cost of care of referred patients was significantly higher than for those admitted directly (p < 0.001). The mean (and SD) duration of hospital stay was 98 (150) hours. Total cost correlated directly with the duration of hospital stay and distance of the referred hospital or accident scene from our hospital (p < 0.001, r = 0.827 and 0.374 respectively), but the cost correlated inversely with the PTS, the RETS and the pediatric GCS score (p < 0.001, r = -0.339, -0.301 and -0.453 respectively). CONCLUSION: Our findings indicate that the cost of pediatric trauma is high and may be predicted from admission data and trauma scores.

In our study, cerebrocortical electrical activity was recorded as an indicator of bilirubin neurotoxicity. Bilirubin especially affects the thalamus and cerebral cortex. Inasmuch as rhythmic oscillations on the EEG arise from the interaction between cortex and thalamus, electrophysiologic effects of bilirubin on the rhythmic oscillations with long-term postnatal age were investigated. Brain maturation was also analyzed with power spectral analysis quantitatively. For this purpose, 141 EEG records were taken (in the first week, 15th d, at the end of the first month, and at the third month) from 17 infants with hyperbilirubinemia and 22 healthy infants. In all records, the major frequency component was formed by the delta frequency in both groups. In the first records of the hyperbilirubinemia group, the delta frequency was higher than the control group; however the theta, alpha, and beta frequencies and the amplitude levels were lower (p < 0.001). These changes were found to be significantly correlated with the bilirubin levels (p < 0.001). On the 15th d the amplitude of the hyperbilirubinemia group increased to similar levels as the control group. At the frequency bands of delta and theta, there were significant changes related to postnatal age (p < 0.001). In all cerebral regions, the delta frequency decreased and the theta frequency increased with age. However, in the hyperbilirubinemia group the delta frequency was higher, the theta frequency was lower, and the changes between the groups disappeared in the third month despite the differences at all regions of the brain. In terms of the vertex, k complex, and sleep spindle, there were no differences between both groups in the third month (p > 0.05). We conclude that hyperbilirubinemia affects the cerebrocortical electrical activity but appears to be time limited.

The levels of lipid peroxidation in sera of asymmetric small-for-gestational-age (SGA) babies at the second hour of fife were investigated. Lipid peroxidation levels, measured as malondialdehyde (MDA), were 3.3 +/- 1.1 and 3.9 +/- 1.2 mmol/L in SGA and appropriate-for-gestational age (AGA) groups, respectively. The difference was not significant (p >0.05). This result may indicate that free radical scavengers are sufficient in SGA babies.

The concentration of serum ferritin reflects the extent of iron stores in premature infants. We aimed to determine serum ferritin levels and iron status in asymmetric small for gestational age (SGA) babies. This study was performed on 21 SGA babies and 19 appropriate for gestational age (AGA) babies. Hemoglobin, iron, iron binding capacity and ferritin levels were inevestigated in the first six hours after the birth. Hemoglobin levels in the SGA and control groups were 20.9 ± 1.3 (19.4-23.4 g/dl) and 19.6 ± 0.8 (18.5-21.5 g/dl), respectively (p = 0.001). Serum ferritin levels in the SGA and AGA groups were 58.36 ± 20.1 ng/ml and 90.46 ± 30.5 ng/ml, respectively. Ferritin levels were found lower in the SGA group (p < 0.001). In the SGA group, decreased serum iron and increased iron binding capacity were found but the difference was not significant (p > 0.05). Decreased ferritin levels may result from either impaired iron transport associated with uteroplacental vascular insufficiency or increased iron utilization during enhanced erythropoiesis in conditions characterized by chronic fetal hypoxia. Our results stress the significance of iron supplementation and careful anemia follow-up in term SGA babies. Because anemia progress early, beginning iron therapy as soon as possible is a necessity in SGA babies as in prematures.

Bu çalışmada; eoprotinin prematüre bebeklerde vücut ağırlığı artış hızına etkisi incelendi. Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'nde 1999-2000 tarihlerinde Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesinde yatan 26 prematüre bebek çalışmaya alındı. Onaltı prematüre bebeğe zenginleştirilmiş anne sütü, 10 bebeğe ise sadece anne sütü verildi. Eoprotin (milupa, 3 gram eoprotin; 0.6 gram protein, 11 kkal enerji içermektedir) bebekler tam oral olarak beslenmeye başladığında 100 ml anne sütüne 3 gram olarak eklendi. Günlük kilo alımı eoprotin verilen grupta kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulundu. Vücut ağırlığı artış hızını arttırmak amacıyla prematüre bebeklerde eoprotin kullanılabilir. In this study; the effect of eoprotin on the weight gain rate of preterm babies were investigated. Twenty six preterm babies hospitalised in the Neonatal Intensive Care Unite of the Pamukkale University Hospital between 1999-2000 were evaluated. Enriched mothers milk was given to 16 babies, while the remaining 10 had only theirs mothers' milk. Eoprotin (milupa, 3 g eoprotin; 0.6 g protein, 11 kcal) was added in a dosage of 3 grams per 100 mililiters in expressed human milk when the preterm infants began to be fed fully enterally. Daily weight gain in the eoprotin group significantly increased compared to the control group. We suggest that eoprotin should be used in preterm babies to increase weight gain rate.

Kaskad mide, midenin nadir görülen normal anatomik bir varyasyonudur. Bu anomalide fundus mide korpusunun arkasında ve altında yer alır. Kaskad midenin gastrointestinal sistem opaklı grafilerinde gastrik volvulusla benzerlik gösterdiği bildirilmiştir. Kliniğimize kusma şikayeti ile başvuran iki hastada kaskad mide tanısı konuldu. Hastalar konservatif tedaviye olumlu yanıt verdiler. Midenin, literatürde nadir olarak tanımlanan bu normal anatomik varyasyonunu hatırlatmak ve gastrik volvulusla karışabileceğim vurgulamak üzere iki olgu bildirildi.

Unaffected but consanguineous parents suggest autosomal recessive inheritance of a previously apparently undescribed syndrome of camptodactyly, fibrosis of the medial rectuse muscle of the eye, severe myopia, facial anomalies, joint contractures, and mild scoliosis in 13-year-old Turkish girl and her 11-year-old brother. The girl also had ptosis.

Fetal malnütrisyon postnatal dönemdeki gelişimi de etkilediğinden, yenidoğan bebeklerin gebelik yaşlarına göre İntrauterin büyüme ve gelişmesinin değerlendirilmesi, fetal malnütrisyonlu olanların yakından izlenmesi gereklidir. Bu çalışmada Denizli bölgesinde 756' sı term, 73 ' ü preterm 829 yenidoğan bebeğin ortalama doğum ağırlığı, boy ve baş çevresi değerleri hesaplanarak, pondéral indekslerine göre fetal beslenme durumları ve bunu etkileyen faktörler araştırıldı. Ağırlık, boy, baş çevresi ve pondéral indeks için aritmetik ortalama ± standart deviasyon (SD) term bebeklerde sırasıyla 3233±441 gr, 49.5±1.9 cm, 34.5±1.3 cm ve 2.64±0.36; pretermlerde ise 2268±647 gr, 44.9±3.7 cm, 31.7±2.1 cm ve 2.44±0.35 bulundu. Term bebeklerde ortalama ağırlık, boy, baş çevresi değerleri erkeklerde kızlara göre fazla bulunurken (p0.05). Term bebeklerin % 14.9'unda, preterm bebeklerin % 15. l'inde fetal malnütrisyon saptandı. Term ve preterm bebeklerde fetal malnütrisyon bakımından cinsler arasında fark bulunmadı. Fetal malnütrisyon annenin gebelikten önceki, ağırlığının 50 kg'ın altında olması, erken membran rüptürü, günde 5-10 adet sigara içilmesi ile ilişkili bulundu.

Faktör VII eksikliği otozomal resessif geçişli nadir bir hastalık olup hafiften ağır dereceye kadar değişeıvJıemorajik diatezle karakterizedir. İntrakranial hemoraji saptanan yenidoğan bebekler ise az sayıda bildirilmiştir. Parsiyel tromboplastin zamanı normal iken protrombin zamanı uzamış ise faktör VII eksikliğinden şüphelenilmelidir. Kesin tanı için spesifik faktör VII düzeyi araştırılmalıdır. Bu makalede tekrarlayan intrakranial kanamaları olan bir yenidoğan bebek sunulmuş ve faktör VII eksikliğinin klinik özellikleri ve tedavisi tartışılmıştır.

Akut otitis media çocuklukta sık görülen enfeksiyon hastalıklarından birisidir. Hastalığın gelişiminde çeşitli intrinsik ve ekstrinsik faktörler rol oynamaktadır. Bu araştırmada da akut otitis medialı çocuklarda sigara dumanı ve diğer dış etken¬ler araştırılmıştır. Çocuğun sigara dumanına maruz kalması akut otitis media geçirmesi yönünden bir risk faktörü oluştur¬mazken üst solunum yolu enfeksiyonu açısından bir risk faktörü olarçık saptandı.

Beken, Serdar/0000-0002-8609-2684; BAS, AHMET YAGMUR/0000-0002-1329-2167; Bulbul, Ali/0000-0002-3510-3056; Karatekin, Guner/0000-0001-7112-0323, WOS: 000534242500056, PubMed: 31851725, Objective To investigate the early neonatal outcomes of very-low-birth-weight (VLBW) infants discharged home from neonatal intensive care units (NICUs) in Turkey. Material and methods A prospective cohort study was performed between April 1, 2016 and April 30, 2017. the study included VLBW infants admitted to level III NICUs. Perinatal and neonatal data of all infants born with a birth weight of.1500 g were collected for infants who survived. Results Data from 69 NICUs were obtained. the mean birth weight and gestational age were 1137 +/- 245 g and 29 +/- 2.4 weeks, respectively. During the study period, 78% of VLBW infants survived to discharge and 48% of survived infants had no major neonatal morbidity. VLBW infants who survived were evaluated in terms of major morbidities: bronchopulmonary dysplasia was detected in 23.7% of infants, necrotizing enterocolitis in 9.1%, blood culture proven late-onset sepsis (LOS) in 21.1%, blood culture negative LOS in 21.3%, severe intraventricular hemorrhage in 5.4% and severe retinopathy of prematurity in 11.1%. Hemodynamically significant patent ductus arteriosus was diagnosed in 24.8% of infants. Antenatal steroids were administered to 42.9% of mothers. Conclusion the present investigation is the first multicenter study to include epidemiological information on VLBW infants in Turkey. Morbidity rate in VLBW infants is a serious concern and higher than those in developed countries. Implementation of oxygen therapy with appropriate monitoring, better antenatal and neonatal care and control of sepsis may reduce the prevalence of neonatal morbidities. Therefore, monitoring standards of neonatal care and implementing quality improvement projects across the country are essential for improving neonatal outcomes in Turkish NICUs., Turkish Neonatal Society [2-2016]; Turkish Neonatal Society, This study was supported by the Turkish Neonatal Society, http://www.neonatology.org.tr, number 2-2016, received by AYB. Turkish Neonatal Society funded the study's online registry system. the funder had no role in study design, data collection and analysis, decision to publish, or preparation of the manuscript.

Background To evaluate the prevalence, risk factors and treatment of retinopathy of prematurity (ROP) in Turkey and to establish screening criteria for this condition., Methods A prospective cohort study (TR-ROP) was performed between 1 April 2016 and 30 April 2017 in 69 neonatal intensive care units (NICUs). Infants with a birth weight (BW)=1500 g or gestational age (GA) 1500 g or GA> 32 weeks with an unstable clinical course were included in the study. Predictors for the development of ROP were determined by logistic regression analyses., Results The TR-ROP study included 6115 infants: 4964 (81%) with a GA 32 weeks. Overall, 27% had any stage of ROP and 6.7% had severe ROP. A lower BW, smaller GA, total days on oxygen, late-onset sepsis, frequency of red blood cell transfusions and relative weight gain were identified as independent risk factors for severe ROP in infants with a BW=1500 g. Of all infants, 414 needed treatment and 395 (95.4%) of the treated infants had a BW, Conclusions Screening of infants with a GA

Bu çalışmada sıçan yavrularında hipoksi?reoksijenizasyon (H/R) modeli uygulanarak oluşturulan intestinal hasarda, H/R'den önce profilaktik uygulanan resveratrol ve melatonin koruyucu etkileri araştırıldı.Bir günlük 28 adet Wistar albino türü sıçanlar randomize olarak Kontrol, NEK, Resveratrol+NEK, Melatonin+NEK olmak üzere dört gruba ayrıldı. Kontrol ve NEK grubuna % 0.9'luk serum fizyolojik, Resveratrol+NEK grubuna resveratrol 30 mg/kg/gün, Melatonin+NEK grubuna melatonin 10 mg/kg/gün, günde bir kez üç gün süreyle verildi. Dördüncü günde, kontrol grubu dışındaki tüm sıçanlar hava geçirmez kapalı bir ortamda, önce beş dk süreyle % 100 CO2, hemen ardından beş dk % 100 oksijen solutularak, H/R yöntemiyle NEK modeli oluşturuldu. H/R'den en az dört saat sonra tüm sıçanlar dekapite edildi. Histopatolojik ve biyokimyasal incelemeler için barsak doku örnekleri alındı. Barsak doku örneklerinden biyokimyasal olarak malondialdehid (MDA) ve redükte glutatyon (GSH) düzeyleri ölçüldü.Çalışma sonunda, histopatolojik olarak en ağır hasarlanmanın NEK grubunda olduğu, Resveratrol ve melatoninin NEK'e karşı histopatolojik olarak belirgin koruyucu olduğu saptandı. Barsak dokusunda MDA düzeylerinin NEK grubunda belirgin arttığı, buna karşın GSH aktivitesinin belirgin azaldığı görüldü. Resveratrol ve melatoninin MDA düzeylerini belirgin azalttığı, GSH aktivitesini belirgin arttırdığı görüldü.Sonuç olarak H/R'nun ratlarda NEK gelişiminde önemli bir risk faktörü olduğu, Resveratrol ve Melatoninin NEK'e karşı belirgin koruyucu etkilere sahip oldukları bulundu. In this study, the protective effects of resveratrol and melatonin were investigated in rats with hypoxia/reoxygenation (H/R) induced intestinal injury.One day old, 28 wistar-albino rat pups were randomly divided into four groups as Control, H/R (NEC), Resveratrol+NEC, Melatonin+NEC. Saline solution % 0.9 for control and NEC group, resveratrol (30mg/kg/day) for Resveratrol+NEC group, melatonin (10mg/kg/day) for Melatonin+NEC group were admitted for three days once daily intraperitonealy. On day four, all rats except for control group were placed into a chamber of 100% CO2 for five min, then they were reoxygenized with 100% O2 for the next five min. All rats were sacrified at least four hour after the H/R. Intestine tissue samples (ITSs) were extracted for histopathological connective tissue score (CTS) and biochemical examination. The levels of malonyldialdehyde (MDA), and glutathione (GSH) were measured on ITSs.At the end of the study, the NEC group had the worst CTS. Resveratrol and melatonin had histopathologically significant protective effect on intestinal injury (p

Amaç: Kronik akciğer hastalığı riski olan mekanik ventilatöre bağlı düşük doğum ağırlıklı yenidoğanlara steroid tedavisi uygulanmaktadır. Çalışmamızda neonatal dönemde eşit etkin dozda deksametazon, betametazon ve metilprednizolon tedavisinin, ayrıca yüksek doz deksametazon tedavisinin hipokampusta nöron kaybına etkisi ve beyin ağırlığının vücut ağırlığına oranı karşılaştırıldı.Gereç ve Yöntem: Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Deney Hayvanları Laboratuvarı'nda üretilmiş olan Sprague-Dawley ratlar (Denizli, Türkiye) çalışmaya alındı.1. Grup, kontrol; 2. grup betametazon; 3. grup, metilprednizolon; 4. grup, düşük doz deksametazon; 5.grup, yüksek doz deksametazon grubuPostnatal 3., 4. ve 5. günlerde kontrol grubuna serum fizyolojik, ikinci gruba betametazon, üçüncü gruba metilprednizolon, dördüncü gruba düşük doz deksametazon, beşinci gruba yüksek doz deksametazon tedavisi azaltılan dozlarda subkutan verildi. Vücut ağırlıkları ilaçlar verilmeden önce postnatal 1., postnatal 3-5 günlerde ve postnatal 7. günde dekapitasyon öncesinde ölçüldü. Postnatal 7. günde beyin kraniyotomi ile çıkarıldı. Beyin ağırlıkları ölçüldü. Beyin dokusu simetrik olarak ikiye bölünerek bir yarısı TUNEL boyama için hazırlandı.Bulgular: Yüksek doz deksametazon grubunda hipokampusta Aİ sayısı diğer gruplardan anlamlı olarak fazlaydı (p0.05).Sonuç: Sonuç olarak betametazonun hipokampusta nöron kaybına yol açmadığı ve beyin ağırlığını sadece yüksek doz deksametazonun etkilediği sonucuna varılmıştır. Purpose: Dexamethasone has been applied to ventilator-depended premature infants with chronic lung disease to improve lung function. In this study, the effects of the equivalent doses for antiinflammatory potency of neonatal dexamethasone, betamethasone and methylprednisolone have been evaluated on in situ cell death in hippocampus and on ratio of brain weight to body weight in rats. Same comparision has also been performed with high and low dose dexamethasone treatment.Material and Method:Groups were prepared as follows:Group 1, control; group 2:,betamethasone; group 3, methylprednisolone; group 4, low dose dexamethasone; group 5, high dose dexamethasone groupAt postnatal 3rd, 4th and 5th days pups at first, second, third, fourth and fifth groups were injected with saline, betamethasone, methylprednisolone, low and high dose dexamethasone respectively. The treatments were given subcutaneously with tapering doses.Body weight was measured on PD1, PD 3-5 before the treatment was given and on PD 7 before the decapitation. On PD 7 brain weights were measured and divided into two hemisphers. One hemisphere was processed for TUNEL method.Results: AI was significantly higher in high dose dexamethasone group than the other groups (p

ÖZETPRENATAL DÖNEMDE KULLANILAN BETAMETAZON VEDEKSAMETAZONUN HİPOKSİK YENİDOĞAN RAT HİPOKAMPÜSÜNDEAPOPTOZİSE VE AKCİĞER DOKUSUNDA SERBEST OKSİJEN RADİKALLERİÜZERİNE ETKİLERİAmaç: Deksametazon ve betametazon gibi sentetik kortikosteroidler, prematür doğum riskiolan annelerde fetal akciğer maturasyonunu artırmak için yaygın olarak kullanılmaktadır.Neonatal hayvan modellerinde yapılan çalışmalarda serebral hipoksik-iskemiden sonranöronal hücre ölümünde apoptozisin rolü olduğu gösterilmiştir. Prenatal dönemde verilensteroidlerin, normal veya hipoksik yenidoğanlarda beyin dokusunda apoptozis ve akciğerdokusunda serbest oksijen radikalleri üzerine etkilerini araştırmak amacıyla bu çalışmayapılmıştır.Gereç ve Yöntem: Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Deney Hayvanları Laboratuvarı'ndaüretilmiş olan Wistar albino ratlar ile çalışmaya başlandı.1. Grup: Kontrol grubu2. Grup: Betametazon grubu3. Grup: Deksametazon grubu4. Grup: Hipoksi grubu5. Grup: Betametazon-hipoksi grubu6. Grup: Deksametazon-hipoksi grubuGebeliğin 17., 18. ve 19. günlerinde, 2. ve 5. gruptaki ratlara betametazon; 3. ve 6.gruptaki ratlara deksametazon; 1. ve 4. gruptaki ratlara serum fizyolojik subkutan olarakverildi. Hipoksi uygulanan yenidoğan ratlar 3 saat hipokside bırakıldıktan (%8 O2 ile) sonraoda havasında reoksijenize edildi. İşlemlerden 24 saat sonra yenidoğan ratların beyinleri veakciğerleri çıkarıldı. Beyin dokusunda apoptozis bakılırken, akciğer dokusunda MDAdüzeyleri ölçüldü.Bulgular: Hipokampal bölgede birim alana düşen apoptotik hücre sayısı deksametazongrubunda betametazon ve kontrol grubuna göre yüksek bulunurken (P

7. ÖZET Giriş: İndirekt hiperbüirubinemi, yenidoğan döneminde sık karşılaşılan sorunlardan birisidir. Yaşamın ilk 5 gününde term yenidoğanların % 60'mda, preterm yenidoğanların % 80'ninde sanlık gözlenir. Bilirubin üretiminde artış, karaciğere alımda azalma, bilirubin konjugasyonundaki bozulma, enterohepatik sirkülasyonundaki artış çoğu vakada patolojik sanlık nedenidir. Ancak, sanlığı olan vakaların % 50 'sinde neden olan faktör aydınlatılamamaktadır. Aile öyküsü ve Asya ırkına sahip olma gibi bazı risk faktörleri patolojik sanlık gelişiminde genetik faktörlerin rol oynadığını göstermektedir. UGT1A1 enzimi bilirubin konjugasy onunda anahtar enzimdir. Bu enzimdeki defektler Crigler Najjar, Gilbert's Sendromu gibi familyal nonhemolitik unkonjuge hiperbilirubinemiye neden olabilir. UGT1A1 genindeki mutasyon ve polimorfizmlerin ırklar arasında değişkenlik gösterdiği bulunmuştur. Bu çalışmada, bölgemizde doğan yenidoğanlarda UGT1A1 genine ait promotor bölgedeki TATA kutusundaki polimorfizmlerin açıklanamayan patolojik yada uzamış yenidoğan sanlığına katkısı araştınlacaktır. Gereç ve yöntem: Çalışmaya Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde takip edilen, 37.gebelik haftasından büyük, doğum ağırlığı 2500 gramın üzerinde olan toplam 70 yenidoğan alındı. Bu 70 yenidoğanın, 23 'ünde patolojik (grup 1), 24 'ünde uzamış sanlık (grup 2) vardı ve bu yenidoğanlarda sanlığa neden olabilecek bir risk faktörü yoktu. Kalan 23 yenidoğan (grup 3; kontrol) takip sırasında klinik olarak sanlığı olmayan sağlıklı yenidoğanlardı. UGT1A1 enzimi biyokimyasal metodla ölçülemeyecek kadar labil olduğu için genetik düzeyde çalışılması gerekmektedir. Periferik kan örneğinden klasik methodla DNA izolasyon yapılıp, PCR amplifikasyonu kullanılıp UGT1A1 69genine ait promoter bölgedeki A(TA)n TAA dizi analizi incelendi. Takiben, PCR ürünleri DNA dizi analiz sistemi ile yorumlandı. Bulgular: Çalışmaya alman 70 infantm; 7'sınde (%10) TA7/TA7 genotipi (homozigot anormal allel), 17'sinde (%24,3) TA6/TA7 genotipi (heterozigot) ve 46'smda (%65,7) TA6/TA6 genotipi (homozigot normal allel) saptandı. Patolojik sanlık grubunda 2 (%8,7) yenidoğanda, kontrol grubunda ise 5 (%21,7) yenidoğanda TA7/TA7 genotipi tespit tespit edilirken, uzamış sarılık grubunda bu genotip bulunmadı. Bu üç grup arasında istatistiksel fark saptanmadı.ayrıca, en yüksek tespit edilen serum bilirubin düzeyleri ve genotipler arasında da farklılık gözlenmedi. Sonuç: Bizim yöremizde TA7/TA7 ve TA6/TA6 genotipinin nadir olmadığını ve bu polimorfizmin tek başına nedeni aydınlatılamayan patolojik ve uzamış sanlık etyolojisinde önemli rol oynamadığını saptandı. 70 8.SUMMARY ASSOCIATION OF NEONATAL HYPERBILIRUBINEMIA WITH BILIRUBIN UDP-GLUCURONOSYLTRANSFERASE POLYMORPHISM Introduction: Indirect hyperbilirubinemia is a common problem in newborn period. 50% of the term and 80% of the preterm babies are jaundiced during the first 5 days of life. Increased production of bilirubin, deficiency of hepatic uptake, impaired conjugation of bilirubin, and increased enterohepatic circulation of bilirubin account for most cases of pathologic jaundice in neonates. In half of the cases, however, no such factors are identified. Risk factors such as Asian ethnic group and a family history of the condition suggest that a genetic factor may be playing a role in the development of pathologic jaundice. UDP-glucuronosyl transferase 1A1 (UGT1A1) is the key enzyme for bilirubin conjugation. Defects in this enzyme can cause a nonhemolytic unconjugated hyperbilirubinemia such as Crigler-Najjar syndrome and Gilbert's syndrome. The major polymorphisms and mutations found in UGT1A1 gene show variability between different races. In this study, we will investigate whether a TATA box polymorphism in the promoter of the UGT1A1 is a contributory factor in unexplained pathologic or prolonged neonatal jaundice. Patients and Methods Seventy neonates, who were followed up in the Pamukkale University Hospital and whose gestational ages were > 37 weeks and birth weights were >2,500 g were included in this prospective study. Of these 70 infants, 23 had pathologic (group 1), 24 had prolonged indirect hyperbilirubinemia (group 2) and they had no known risk factors. The remaining 23 infants (group 3; controls) were healthy neonates who were born in our hospital and had no clinical jaundice during their follow-up period. 71Because UGT1A1 is too labile to be measured by classic biochemical methods, nonhemolytic unconjugated hyperbilirubinemia is ideally studied at the genetic level. After genomic DNA was obtained by standard methods from peripheral leukocytes, analysis of the A (TA)n TAA motif in the promoter region of the UGT1A1 gene will be performed by PCR. The followed PCR products were seguenced with an automated fluorescence sequencer. Result: These seventyinfants en rolled in the study, 7 (10%) had TA7/TA7 genotype (homozygous for abnormal allel), 17 (24,3%) had TA6/TA7 genotype (heterozygous), and 46 (65,7%) had TA6/TA6 genotype (homozygous for abnormal allel). Two (8,7%) infants in pathologic group and 5 (0%) infants in controls group had TA7/TA7 genotype, whereas in the group of prolonged indirect hyperbilirubinemia this genotype had not established. The differences among the three groups were not statistically significant. Also no differences were observed among different genotypes and pik serum total bilirubin concentrations. Conclusion: We showed that TA 7/7 and TA 6/7 genotypes are not rare in our population and the presence of these polymorphisms alone does not play a significant role in the etiology of unexplained pathologic or prolonged neonatal hyperbilirubinemia. 72 92

ÖZET PRETERM ANEMİSİ VE DİĞER RİSK FAKTÖRLERİNİN ABR ÜZERİNE ETKİSİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ Preterm bebeklerin işitme fonksiyonlarını etkileyen birçok risk faktörünün olduğu bildirilmiştir. Çalışmamızda, bu risk faktörlerinin işitme üzerine olan etkileri ABR kayıtlan ile değerlendirilmiştir. Bu amaçla gebelik yaşlan 27-36 hafta olan 29 preterm bebeğin ve gebelik yaşlan 38-41 hafta olan 29 sağlıklı term bebeğin hem sağ hemde sol kulağından 70 ile 90 dB'de olmak üzere toplam 116 ABR kaydı alınmıştır. ABR kayıdı preterm bebeklerde postkonsepsiyonel yaşlan 38-42 haftada, term bebeklerde doğumdan sonraki 3. ve 7. günler arasında iken yapılmıştır. Sağ ve sol kulak arasında istatiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır. Aynı postkonsepsiyonel yaştaki preterm bebekler ile term bebeklerin ABR parametreleri karşılaştırıldığında, aralarında istatiksel olarak anlamlı fark saptanmamıştır. Fizyolojik anemisi olan preterm bebekler ile fizyolojik anemisi olmayan preterm bebeklerin ABR parametreleri karşılaştırdığında, aralarda istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edilmemiştir. Preterm bebeklerde aminoglikozid tedavisinin (amikasin ve/veya netilmisin) ve cinsiyetin (erkek veya kız) ABR parametreleri üzerine olumsuz etkisi görülmemiştir. Preterm bebeklerde 90 dB'de ABR parametreleri ile hematolojik parametreleri (demir, demir bağlama kapasitesi, ferritin, hemoglobin, hematokrit, MCV, RDW) arasında korelasyon saptanmamıştır. Preterm bebeklerde 90 dB'de ABR parametreleri ile ABR kaydı sırasındaki Bç ve ABR kaydı sırasındaki vücut ağırlığı arasında korelasyon tespit edilememiştir. Doğum şeklinin (spontan vajinal yol ile veya sezaryen), doğum ağırlığının, fototerapinin, Apgar skorunun ABR parametrelerinden bazılarını etkilediği görülmüştür. 36Sonuç olarak, preterm bebeklerde görülen preterm anemisinin ABR parametrelerini etkilemediği tespit edilmiştir. Riskli bebeklerin işitme yolunun maturasyonu ve işitmesi hakkında bilgi sahibi olmak için ABR yapılmasını öneriyoruz. 37 SUMMARY THE EVALUATION OF ANEMIA OF PREMATURITY AND THE OTHER RISK FACTORS ON ABR It has been reported that many risk factors have effects on the hearing function of preterm infants. In this study, we have evaluated the effects of the risk faktors on the hearing with ABR records. For this aim, 1 16 ABR records have been taken right and left ear at 70 and 90 dB in gestational ages between 27-37 weeks of 29 preterm infants and gestational ages between 38-41 weeks of 29 healthy term infants. ABR has been recorded between the 38 th and the 42 th weeks of postconceptional age for preterm infants, between the 3 rd and the 7 th days of life for term infants. There was no statically significant difference between right versus left ear. There was no significant difference with same postconceptional age preterm infants versus term infants in terms of ABR parameters. When the preterm infants with anemia of prematurity compared with nonanemic preterm infants, in terms of ABR parameters, we found no statically significant difference between those two groups. We didn't find any negative effect of aminoglycozid ( amikacin and/or netilmicin) therapy and gender type (male or female) on ABR parameters in preterm infants. No correlation was found between ABR parameters and hematologic parameters ( iron, iron binding capacity, ferritin, hemoglobin, hematocrit, mean corpuscular volume, red cell distribution width), at 90 dB in preterm infants. Besides, no correlation was found between ABR parameters and cranial circumference during ABR records and body weight during ABR records at 90 dB in preterm infants. We found that, type of delivery (spontaneous delivery or caesarean section), birth weight, phototherapy and Apgar scores affected some of the ABR parameters. 38As a conclusion we found that anemia of prematurity didn't affect on the ABR parameters. We recommend that, ABR should be done in infants under risk, to have information about the maturation of hearing. 39 57

ÖZET Hiperbilirübinemi yenidoğan döneminde en sık görülen problemlerden birisidir. Bilirübinin nöronal fonksiyonlar üzerine baskılayıcı etkileri bilinmekle birlikte mekanizması henüz açıklanamamıştır. Çalışmamızda bilirubin nörotoksisitesinin bir göstergesi olarak serebrokortikal elektriksel aktivite kaydedilmiştir. Bilirübinin beyinde özellikle talamus ve serebral kortekse etkisi nedeniyle elektoensefalografık incelemelerde korteks ile talamus arasındaki etkileşimden kaynaklanan EEG ritmisitesi üzerine olan elektrofızyolojik etkileri ve bu etkilerin uzun dönemde postnatal yaş ve beyin maturasyonu ile ilişkisi kant itatif bir yöntem olan `power spectral analysis` ile incelenmiştir. Bu amaçla 17 sarılıklı, 22 sağlıklı miyadında doğmuş yenidoğanda üç aylık döneme kadar (ilk hafta içinde, 15. günde, birinci ve üçüncü ayda) toplam 141 EEG kaydı alınmıştır. Her iki grupta da tüm çekimler süresince major frekans komponentini delta aktivitesi oluşturmuştur. Sarılıklı grupta ilk çekimlerde delta aktivitesi kontrol grubuna göre daha yüksek; teta, alfa ve beta frekansları ve amplitüd düzeyleri ise daha düşük saptanmıştır (p0.05). Bu bulgularla; hiperbilirübineminin beyin maturasyonunda geçici bir gecikmeye neden olduğu kanısına varılmıştır. 73 SUMMARY THE EFFECTS OF HYPERBILIRUBINEMIA ON CEREBROCORTICAL ELECTRICAL ACTIVITY IN NEWBORNS Hyperbilirubinemia is one of the most common problems during the newborn period. The depressive effect of the bilirubin on neuronal function is known, however the mechanism has not been well defined yet. In our study, cerebrocortical electrical activity has been recorded as an indicator of bilirubin neurotoxicity. Bilirubin affects especially thalamus and cerebral cortex. Because EEG rhytmicity rising from the interaction between cortex and thalamus, the electrophysiological effects of bilirubin on EEG rhythmicity with the long term postnatal age were investigated. Brain maturation was also analysed with `power spectral analysis` quantitatively. For this purpose, 141 EEG records have been taken (in the first week, 1 5th day, at the end of first month and 3rd month) from 17 hyperbilirubinemia and 22 healthy infants. During all of the records, the major frequency component was formed by the delta activity in both groups. At the first records in the hyperbilirubinemia group the delta activity was higher than the control group, however the teta, alpha and beta frequencies and the amplitude levels were lower (p0.05). In our study, we reported that hyperbilirubinemia caused temporary delay on brain maturation. 74 83