Search

Pancreatic cancer is one of the highest mortality types in the world and it is reported that it ranks 4th in the latest data. In recent years, studies on the treatment of the disease has focused on active substances derived from natural products. Lavender plant is known to have many biological activities including cytotoxic effects in many cancer studies. The aim of this study is to investigate the cytotoxic efficacy of essential oils of Lavandula stoechas (L. stoechas) extracted by water distillation in pancreatic ductal adenocarcinoma. Pancreatic adenocarcinoma cells (AsPC-1) were produced on high glucose DMEM medium and separated into control and L. stoechas essential oil applied group (LS). L. stoechas essential oil was obtained by water distillation method and applied to cells at different concentrations (0.1, 0.25, 0.5 and 1 µg/ml) for 24 hours. Cell viability tests were performed by MTT method and effective concentration was determined. Expression levels of EGFR and K-ras oncogenes were investigated by real-time quantitative polymerase chain reaction from mRNA samples. Viability tests showed that LS has the effective concentration of 1 µg/ml concentration. In gene expression analysis, it was found that effective concentration of LS downregulates the expression of both EGFR and Kras oncogenes. In the light of all these data, it was concluded that essential oil components of L. stoechas could be considered as a potential agent in the regression of PDAK pathogenesis. In order to be able to say this subject in full, in vivo and further studies are needed.

Osteomyelitis is a severe bone disease that is difficult to treat and causes serious socioeconomic problems. This study aimed to examine the bioactivity of hesperidin in an in vivo Staphylococcus aureus-induced osteomyelitis model. Total of 28 male Wistar Albino rats were randomly divided into 4 equal groups (n=7). Groups were designated as Group 1: Control group, Group 2: Sham group, Group 3: Osteomyelitis group, and Group 4: Treatment group (Hesperidin+Osteomyelitis). Unilateral tibial osteomyelitis was induced by administering arachidonic acid and 1×106 CFU-1 bacterial suspension through a hole drilled from the tibial crest. The rats in the treatment group were given hesperidin once a day by oral gavage for 28 days. At the end of the treatment, the effectiveness of the treatment was evaluated radiographically, biochemically, and histopathologically. The mean scores of intraosseous acute inflammation, intraosseous chronic inflammation, periosteal inflammation, and bone necrosis were evaluated histopathologically. The score was 0 in the control group, 0-2 in the sham group, 9-14 in the osteomyelitis group, and 2-6 in the treatment group. The median values of IAI, ICI, PI, BN, and total histopathological scores of the treatment group were significantly lower than the osteomyelitis group. Biochemically, oxidative stress increased significantly in the osteomyelitis model, however, it significantly decreased in the group treated with hesperidin. Nrf-2 translation levels increased by 0.2% in the sham group compared to the control group and decreased by 26% in the osteomyelitis group but increased by 42% in the treatment group compared to the osteomyelitis group. Compared to the control group, NF-kB translation levels increased by 6% and 21% in the sham and osteomyelitis groups, respectively. However, this value decreased by 9% in the treatment group compared to the osteomyelitis group. Radiographically, the combined score reduced by 65% in the treatment group in comparison to the osteomyelitis group. In conclusion, hesperidin showed anti-inflammatory activity by suppressing NF-kB and antioxidant activity by increasing Nrf-2, both of which play a role in inflammatory pathways. In light of all these findings, it can be said that hesperidin can be used as a potential therapeutic or an agent that can contribute to the treatment of osteomyelitis.

This study, it was aimed to determine the effects of murt volatile oil added to the diet on Lipopolysaccharide (LPS) induced inflammation on body weight, feed consumption, feed conversion ratio, slaughter characteristics, some blood and organ parameters in quails. The study groups were formed as follows: control (commercial chick starter feed), M group (commercial chick starter + 200 mg/kg Murt volatile oil), MLPS group (commercial chick starter + 1 mg/kg-17th day and 7.5 mg/kg- 24th day intrabdominal LPS administered group) and LPS (commercial chick starter feed + 1 mg/kg 17th day and 7.5 mg/kg - 24th day intraabdominal LPS administered group). The study, 4 experimental groups consisting of 40 (4x10) quail chicks were formed and the fattening period lasted for 36 days. The study, blood and liver OSI (Oxidative stress index) values were found to be lower in the M and MLPS groups with murt supplementation than in the control groups without murt addition. During the study, the body weight value was determined lower in the groups with Murt added than in the groups without Murt addition. In addition, the feed conversion ratio was significantly better in the M group with murt supplementation between the 5th and 33rd days than in the other groups. Significant differences were determined between the groups in terms of gizzard ratio and chest+back+neck+wing ratio values. In the study, macroscopic and histopathological hyperemia was not observed in the small intestines, there was an increase in cell infiltration in other groups with added murt compared to the control group, and degeneration and necrosis of the epithelium were detected more prominently. In the study, it was determined that the addition of murt to quail compound feed had a positive effect on growth performance, feed consumption and feed efficiency., Bu çalışmada yeme katılan murt uçucu yağının Lipopolysaccharide (LPS) uyarımlı inflamasyonunda bıldırcınlarda canlı ağırlık, yem tüketimi, yemden yararlanma oranı, kesim özellikleri, bazı kan ve organ parametreleri üzerine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışma grupları, kontrol (ticari civciv başlangıç yemi), M grubu (ticari civciv başlangıç yemi +200 mg/kg Murt uçucu yağ), MLPS grubu (ticari civciv başlangıç yemi + 200 mg/kg Murt uçucu yağ + 0.25 ml LPS) ve LPS (ticari civciv başlangıç yemi + 0.25 ml LPS) şeklinde oluşturulmuştur. Çalışma toplam 40 adet (4x10) bıldırcın civcivinden oluşan 4 deneme grubu oluşturulmuş, besi süresi 36 gün sürmüştür. Çalışmada kan ve karaciğer OSİ değerleri murt ilaveli M ve MLPS gruplarında murt ilavesiz kontrol gruplarından daha düşük saptanmıştır. Çalışma süresince canlı ağırlık değeri Murt ilaveli gruplarda murt ilavesiz gruplardan daha düşük saptanmıştır. Ayrıca yemden yararlanma oranı 5-33. günler arasında murt ilaveli M grubunda diğer gruplardan önemli derecede daha iyi olmuştur. Taşlık oranı ve göğüs+sırt+boyun+kanat oranı değerleri bakımından gruplar arasında önemli farklılık belirlenmiştir. Çalışmada ince bağırsaklarda makroskobik ve histopatolojik olarak hiperemi görülmemiş, hücre infiltrasyonunun kontrol grubuna göre murt ilave edilen diğer gruplarda artış şekillenmiş ve epitelde dejenerasyon ve nekroz daha belirgin olarak tespit edilmiştir. Çalışmada bıldırcın karma yemine murt ilavesinin büyüme performansına, yem tüketimine ve yemden yararlanma oranına etkisinin olumlu yönde olduğu saptanmıştır.

Araştırmada yüksek früktoz diyeti tüketimine bağlı hücrede ortaya çıkan metabolik son ürün metilgliyoksalin in vitro beta amiloid oluşumu, ikincil haberci molekül siklik adenozin monofosfat (cAMP) ve bu molekülün parçalanmasını sağlayan fosfodiesteraz 1 (PDE1) üzerine etkilerinin araştırılması amaçlandı. Çalışmada insan orijinli glioblastoma U-87 MG (ATCC HTB-14) hücre hattı kullanıldı. Hücreler, içeriğinde %10 oranında fötal sığır serumu (FBS) ve penisilin/ streptomisin/amfoterisin B karışımı bulunduran Eagle’s Minimum Essential Medium (E-MEM) besi ortamında, 37°C, %5 CO2 ve %95 hava bulunduran steril inkübatörde üretildi. Çalışmada 1 gün önceden 24 kuyucuklu besi kaplarına ekilen hücrelere farklı konsantrasyonlarda metilgliyoksal (100- 400 um) eklendi. Süre sonunda kuyucuklara MTT (Thiazolyl Blue Tetrazolium Bromide) ayıracı eklenerek metilgliyoksalin etkin konsantrasyonu tespit edildi. Sonraki denemelerde bu konsantrasyon hücrelere uygulanarak 24 saatin sonunda alınan RNA örneklerinden PDE 1B, PDE 1B1 ve Aβ1-40 gen ekspreyon düzeyleri real time PCR metoduyla araştırıldı. Yine alınan protein örneklerinden cAMP düzeyi ise ELİSA metoduyla analiz edildi. Araştırmada yapılan canlılık kontrollerinde metilgliyoksalin 200 uM konsantrasyonu kontrol grubuna göre hücreleri %28 oranında azalttığı gözlendi. Bu konsantrasyon etkin konsantrasyon olarak kabul edilerek sonraki çalışmalar için kullanıldı. Yine metilglyoksalin hücreiçi cAMP düzeyini %31 oranında arttırdığı tespit edildi. Elde edilen gen ekspresyon verilerine göre metilgliyoksal Aβ1-40 gen ekspresyonunu 3.7 kat arttırıken, sırasıyla PDE1B ve PDE1B1 gen ekspresyonlarını ise 1.6 ve 3.3 kat baskıladığı ettiği tespit edildi. Yapılan araştırmada fruktoz diyetinin etkilenen bireylerde Alzheimer hastalığının patogenezinde anlamlı derecede etkileyeceği kanısına varıldı. Ancak konunun tam aydınlatılması için başta in vivo denemeler olmak üzere ve daha ileri araştırmalara ihtiyaç duyulmaktadır., In this study, it was aimed to investigate the effects of methylglyoxal, metabolic end product of high-fructose diets, on in vitro beta amyloid formation, secondary messenger molecule cyclic adenosine monophosphate (cAMP), and phosphodiesterase 1 (PDE1), which is responsible for the breakdown of this molecule. Human Glioblastoma U-87 MG (ATCC HTB-14) cell line was used in the study. Cells were produced in a sterile incubator at 37°C, 5% CO2 and 95% air in Eagle’s Minimum Essential Medium (E-MEM) containing 10% of fetal bovine serum (FBS) and penicillin/streptomycin/ amphotericin B mixture. In the study, different concentrations of methylglyoxal (100-400 µM) were added to the cells sown in 24-wells one day in advance. At the end of the period, MTT (Thiazolyl Blue Tetrazolium Bromide) reagent was added to the wells to determine the effective concentration of methylglyoxal. Next, PDE1B, PDE1B1 and Aβ1-40 gene expression levels were investigated by real time PCR method. The cAMP protein level was analyzed by ELISA method. In the viability tests, 200 µM concentration of methylglyoxal decreased the cell viability by 28% compared to the control group. This concentration was used as the active concentration and was used for subsequent studies. Again, methylglyoxal was found to increase intracellular cAMP level by 31%. According to the obtained gene expression data, it was found that methylglyoxal was increased Aβ1-40 gene expression by 3.7-fold, whereas PDE1B and PDE1B1 gene expressions were regulated down by 1.6 and 3.3-fold respectively. It is concluded that the fructose diet will have a significant effect on the pathogenesis of Alzheimer’s disease in affected individuals. However, further investigations are needed, especially in vivo trials, to fully elucidate the subject.

Bu çalışmada kefirin deneysel olarak oluşturulan Tip 2 Diabetes Mellitus (T2DM) ve Nonalkolik Karaciğer Yağlanmasında (NAFLD) karaciğer dokusunda oluşan hasara karşı koruyucu etkileri araştırıldı.Toplam 30 adet Wistar albino ırkı dişi rat kullanıldı. Ratlar her grupta 6 adet olmak üzere 5 gruba ayrıldı. Kontrol grubu hayvanlara herhangi bir uygulama yapılmadı. T2DM oluşturmak amacıyla hayvanlara tek doz 80 mg/kg intraperiteonal Streptozotocin, NAFLD oluşturmak için de hayvanlara yüksek yağlı rat yemi deneme boyunca verildi. Deneme grubundaki hayvanlara sırasıyla yüksek yağlı rat yemi, yüksek yağlı rat yemi+30 ml/kg kefir (oral gavaj), yüksek yağlı rat yemi+Streptozotocin 80 mg/kg intraperiteonal (İP), yüksek yağlı rat yemi+30 ml/kg kefir (oral gavaj)+ Streptozotocin 80 mg/kg (İP) verildi. T2DM oluşturulan gruba kıyasla kan glikoz düzeylerinde kefir eklenmesi ile düşme gözlendi. Ayrıca T2DM ve NAFLD grubunda serumda artan AST, ALT, total protein, kolesterol, trigliserit değerlerinin kefir eklenmesi ile azaldığı gözlendi. Histopatolojik bulgular da biyokimyasal sonuçları desteklemektedir. Kefir eklenen grubun karaciğerlerinde normale yakın histolojik yapı gözlendi. Sonuç olarak karaciğer dokusunda ciddi hasarlara neden olan T2DM ve NAFLD ye karşı kefir içeceğinin tüketilmesinin yararlı olacağı kanısına varıldı, In this study the protective effect of kefir against liver tissue damage at experimental Type 2 Diabetes Mellitus (T2DM) and Nonalcoholic Fatty Liver Disease (NAFLD) was investigated. A total of 30 Wistar albino rabbit female rats were used. Rats were divided into 5 groups each group had 6 animals. Any application was done to control group animals. A single dose of 80 mg / kg intraperitoneal Streptozotocin was given to the animals to form T2DM, and a high fat rat was fed to the animals throughout the experiment to generate NAFLD. The animals in the experimental group were fed high fat rat diet, high fat rat diet + 30 ml / kg kefir (oral gavage), high fat rat diet + Streptozotocin 80 mg / kg intraperitoneal (IP), high fat rat diet + 30 ml / kg kefir Oral gavage) + Streptozotocin 80 mg / kg (IP). A decrease in blood glucose levels was observed with the addition of kefir compared to the T2DM group. Also increased serum AST, ALT, total protein, cholesterol, triglyceride levels were decreased by the addition of kefir in the T2DM and NAFLD groups. Histopathological findings also support biochemical results. In the liver of kefir-added group, close to normal histological structure was observed. As a result, it was concluded that consumption of kefir beverage would be beneficial against T2DM and NAFLD, which cause serious damage to the liver

In this study investigated thymol effects on gene expressions relative to pro-inflammatory and apoptosis in tissue fish infected four different trials were formed. All fish were infected with E. coli LPS (25 µg ml-1) expect control and only thymol (THY) supplementation (100 µg ml-1 diet) group fish. The last group was the infected fish fed with thymol supplementation diet (+THY). Kidney and liver tissues were removed 3 day after the experiment period. The gene expression levels of interleukin-1β (IL-1β) and interferon gamma (INF-γ) from pro-inflammatory cytokines; caspase 3 (Cas 3) and caspase 8 (Cas 8) from apoptotic cytokines were investigated by Real-Time PCR analyses. Decreases recorded on gene levels of IL-1β and IFNγ by LPS treatment, however it was observed that returned to the control level. The comparative results of LPS and +THY treatment showed that all gene levels significantly stimulated by up regulation. The expression levels of Cas 3 and 8 following LPS caused the increases in liver, no in kidney. However, any change was not observed in only diet application (THY). +THY application showed about 3-fold up-regulations on all gene expressions including apoptosis. It was determined to be effective by showing changes on gene levels including pro-inflammatory and apoptosis. However, further studies are required to better understand immune modulatory effect of diet supplementation feeding on the virulence mechanism of fish-infected., Enfekte balık dokusunda apoptotoz ve inflamasyon içerikli gen ekspresyonları üzerine timolün etkinliğini araştıran bu çalışmada 4 farklı grup oluşturuldu. Kontrol (C) ve yalnızca timol destekli yemleme grubu (THY-100 µg ml-1 yem) hariç, tüm balıklar E.coli LPS’i (LPS-25 µg ml-1) ile enfekte edildi. Son grup enfekte balıkların timol destekli yem ile beslenmesi (+THY) ile oluşturuldu. 3 günlük deneme süresi sonunda karaciğer ve böbrekten doku örnekleri alındı. Apoptotik sitokinlerden kaspaz 3 (Cas 3), kaspaz 8 (Cas 8); pro-inflamator sitokinlerden ise interferon gama (IFN-γ) ve interlökin 1 beta (IL-1β) gen ekspresyon seviyeleri Real-Time PCR analizleriyle araştırıldı. LPS uygulanması ile IL-1β ve IFNγ gen düzeylerinde azalmaların olduğu fakat THY ile tekrar kontrol seviyelerine ulaştığı belirlendi. +THY grubunun LPS ile karşılaştırılmalı sonuçları gösterdi ki tüm gen seviyeleri yukarı regülasyonlar ile uyarıldı. LPS enfeksiyonu Cas 3 ve 8 ekspresyon seviyelerinde karaciğerde artışlara, böbrekte ise azalmalara neden oldu. Ancak, sadece timol içeren yemle beslenen (THY) balıklarda herhangi bir değişim gözlenmedi. +THY, kaspaz içerikli tüm genlerde yaklaşık 3 misli yukarı regülasyonlar tespit edildi. Çalışmada, timolün pro-inflamator ve apoptosis içerikli gen seviyelerinde değişimler göstererek etkili olduğu belirlendi. Ancak yinede enfekte balıklar üzerinde bitkisel destekli yemlemenin immün modülasyon üzerindeki etkilerini daha iyi anlamak için daha kapsamlı moleküler çalışmalara gereksinim duyulmaktadır.

Çalışma, subklinik mastitisli ineklerde süt ve süt hücrelerinde Vitamin C düzeylerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Süt örneklerinde somatik hücre sayımı yapıldı ve örnekler kontrol (1-87 x 1000 hücre), mastitli 1. grup (154-380 x 1000 hücre), 2. grup (418-812 x 1000 hücre), 3. grup (914-1928 x 1000 hücre) ve 4. grup (2614-8050 x 1000 hücre) olacak şekilde gruplandırıldı (n12). Süt hücrelerinde ve süt serumunda (yağı ve hücreleri alınmış) Vitamin C düzeyleri belirlendi ve Vitamin C ve süt somatik hücre sayısı arasındaki korelasyonlar hesaplandı. Ayrıca alınan süt numunelerinden mikrobiyolojik ekim yapılarak, etken izolasyonu ve identifikasyonu yapıldı. Subklinik mastitisli sütlerde (1, 2, 3, ve 4. gruplar) µg/106 hücredeki Vitamin C düzeyleri kontrol grubundan düşük olarak bulunurken (p0,001), süt hücresi Vitamin C düzeyleri ile süt somatik hücre sayısı arasında pozitif bir korelasyon belirlendi (r0,469, p0,001 n60). Süt serumu sonuçları ele alındığında mastitli 4. grup Vitamin C düzeyleri diğer mastit gruplarına (p0,05) ve kontrol grubuna (p0,05) göre düşük olduğu görüldü. Ayrıca süt serumu Vitamin C düzeyleri ile süt somatik hücreleri arasında negatif bir korelasyon saptandı (r-0,420, p0,01 n60). Sonuç olarak subklinik mastitisin derecesi ile ilgili olarak somatik hücre sayısının arttığı, süt serumu Vitamin C düzeylerinin düştüğü, birim hücre başına düşen Vitamin C düzeylerinin azaldığı, Vitamin C düzeyleri ile mastit arasında bir bağıntının olduğu belirlendi., In this study, it was aimed to determine the levels of Vit C in milk and milk cells of subclinical mastitic cows. Somatic cell count was determined in the quarter milk samples of all animals and the groups were scored control (1-87 x 1000 cells), mastitic 1st group (154-380 x 1000 cells), 2nd group (418-812 x 1000 cells), 3rd group (914-1928 x 1000 cells) and 5th group (2614-8050 x 1000 cells) (n12). Milk serum and milk cell Vitamin C levels were determined and the correlation between Vitamin C levels and somatic cell count were evaluated. Also microbiological diagnosis was conducted. In subclinical mastitic milks, Vitamin C levels (µg/106 cell) were lower compared to control group (p0,05). There was a negative correlation between milk serum Vitamin C levels and somatic cell count (r-0,420, p

This experiment was conducted to evaluate the influence of Spirulina platensis on growth performance, egg quality and some serum parameters of laying Japanese quails. For this experiment, 100 ten weeks-old, female Japanese quails (Coturnix coturnix Japonica) with similar body weight were caged individually and were randomly divided into four groups of 25 quails each. Quails were fed diets supplemented with 0 (control), 0.5, 1.0 and 2.0% Spirulina platensis for 8 weeks. Spirulina platensis addition did not affect feed conversion ratio, feed intake, egg production, egg weight, shape index, eggshell thickness and haugh unit, significantly (P>0.05). However, there were significant differences (P0.05). The mean egg yolk cholesterol levels dropped by 19.65 and 18.93% in the 1.0 or 2.0% Spirulina platensis supplemented groups compared with control group. In conclusion, Spirulina algae can be used safely in laying quails diets with important effects on serum parameters and egg yolk cholesterol. © 2016 PSP.

Enfekte balık dokusunda apoptotoz ve inflamasyon içerikli gen ekspresyonları üzerine timolün etkinliğini araştıran bu çalışmada farklı grup oluşturuldu. Kontrol (C) ve yalnızca timol destekli yemleme grubu (THY-100 pg ml'1 yem) hariç, tüm balıklar E.coli LPS'i (LPS-25 pg ml'l) ile enfekte edildi. Son grup enfekte balıkların timol destekli yem ile beslenmesi (+THY) ile oluşturuldu. günlük Ddeneme süresi sonunda (3 gün) karaciğer ve böbrekten doku örnekleri alındı. Apoptotik sitokinlerden kaspaz (Cas 3), kaspaz (Cas 8); pro-intlamator sitokinlerden ise interferon gama (IFN-y) ve interlökin beta (IL-1 [3) gen ekspresyon seviyeleri Real-Time PCR analizleriyle araştırıldı. LPS uygulanması ile 1L- ve IFNy gen düzeylerinde azalmaların olduğu kaydedildi fakat THY ile tekrar kontrol seviyelerine ulaştığı gözlendibelirlendi. +THY gurubunun LPS ile karşılaştırılmalı sonuçları gösterdi ki tüm gen seviyeleri yukarı regülasyonlar ile uyarıldı. LPS enfeksiyonu Cas ve ekspresyon seviyelerinde karaciğerde artışlara, böbrekte ise azalmalara neden oldu. Ancak, sadece timol içeren yemle beslenen (THY) balıklarda herhangi bir değişim gözlenmedi. +THY, kaspaz içerikli tüm genlerde yaklaşık misli upregülasyonlar yukarı regülasyonlar tespit edildi. Çalışmada, timolün pro-inflamator ve apoptosis içerikli gen seviyelerinde değişimler göstererek etkili olduğu belirlendi. Ancak yinede enfekte balıklar üzerinde bitkisel destekli yenilemenin immün modülasyon üzerindeki etkilerini daha iyi anlamak için daha kapsamlı moleküler çalışmalara gereksinim duyulmaktadır., In this study investigated thymol effects on gene expressions relative to pro-inflammatory and apoptosis in tissue fish infected four different trials were formed. All fish were infected with E. coli LPS (25 pg ml'l) expect control and only thymol (THY) supplementation (100 pg ml'1 diet) group fish. The last group was the infected fish fed with thymol supplementation diet (+THY). Kidney and liver tissues were removed day after the experiment period. The gene expression levels of interleukin-1B (IL-1B) and interferon gamma (INF-y) from pro-inflammatory cytokines; caspase (Cas 3) and caspase (Cas 8) from apoptotic cytokines were investigated by Real-Time PCR analyses. Decreases recorded on gene levels of IL—lB and IFNy by LPS treatment, however it was observed that returned to the control level. The comparative results ofLPS and +THY treatment showed that all gene levels significantly stimulated by up regulation. The expression levels of Cas and following LPS caused the increases in liver, no in kidney. However, any change was not observed in only diet application (THY). +THY application showed about 3-fold up-regulations on all gene expressions including apoptosis. It was determined to be effective by showing changes on gene levels including pro-inflammatory and apoptosis. However, further studies are required to better understand immune modulatory effect of diet supplementation feeding on the virulence mechanism offish-infected.

The aim of this study was to investigate the neuroprotective effects of caffeic acid phenethyl ester (CAPE) on phosphodiesterase 4 (PDE4) mRNA isoenzymes, oxidant and antioxidant defence in ischemia/reperfusion (I/R) injured rat brains. Twenty-one rats were randomly divided into three equal groups: sham-control, ischemia/reperfusion (I/R) and I/R+CAPE. Rats in sham-control group underwent only surgical intervention without bilateral common carotid artery occlusion. Ischemia/reperfusion was induced by bilateral common carotid artery occlusion with atraumatic clips for 30 min, followed by artery reopening. The I/R+CAPE group was subjected to the same surgical procedure as I/R group, but CAPE was administered intraperitoneally at the dose of 15 ?mol kg-1twice, 1 h before occlusion and at 12thh of reperfusion. The rats were sacrificed 24 h after I/R. The cAMP concentration was analyzed by ELISA and PDE4 isozyme mRNA transcriptions were evaluated by qRT-PCR methodology in the brain cortex. Ischemia-induced NO production was significantly attenuated by CAPE in the cerebral cortex. CAPE significantly enhanced GSH-Px activity, while SOD, CAT and XO activities non-significantly changed, as compared to the I/R group. CAPE significantly decreased PDE4A and PDE4B transcripts, without changing cAMP levels compared to I/R group. Ischemia-induced neurologic deficit scores were reduced by CAPE. These results suggest that CAPE slightly modulates the antioxidant defense system and NO release in rat brain during global cerebral ischemia/reperfusion injury. In addition, CAPE treatments produce the neuroprotective effect by reducing the levels of some PDE4 transcriptions.

Stres faktörleri organizmada yol açtığı oksidatif ve yangısal hasarlar ile canlılarda yaşlanmadan kansere kadar çeşitli bozukluklara yol açar. Kafeik asit fenetil ester (CAPE), propolisin bileşiminde yer alan antioksidan, anti-inflamatuar ve immünstimulan etkilere sahip fenolik bir bileşiktir. Bu araştırmada hidrojen peroksit (H2O2)'in insan akciğer epitel hücrelerinde (A549) neden olduğu hasara karşı CAPE'in muhtemel antioksidan ve anti-inflamatuar etkileri in vitro hücre kültürü ortamında çeşitli spektrofotometrik ve gerçek zamanlı ters transkripsiyon polimeraz zincir (RT-PCR) yöntemleri ile araştırıldı. Yirmi dört saat süresince hidrojen peroksit (100 µM) ile inkübasyonu hücre viyabilitesinde % 41 azalmaya neden olurken, CAPE (5 µM) uygulaması bu kaybı %37 oranında azaltarak koruyucu etki gösterdiği saptandı (p0.5), CAPE tarafından güçlendirildiği saptandı (p0.5), CAPE significantly supported (p

İn Vitro Pankreatik Ductal Adenokarsinomda Lavandula Stoechas Esansiyel Yağının Sitotoksik Etkilerinin AraştırılmasıPankreatik kanser, dünya genelinde ölüm oranı en yüksek kanser türlerinden biridir. Pankreatik kanserin ölüm oranının yüksek olmasının nedenleri; erken tanı zorluğu, hızlı metastaz kabiliyeti, radyoterapi ve kemoterapiye cevap vermemesidir. Bu nedenlerden dolayı konu hakkında araştırmalar doğal ürünlerden elde edilen etken maddelere yoğunlaşmıştır. Lavanta bitkisinin antibakteriyel, askarisidal, antifungal, kemoterapotik ilaçların yan etkilerini bertaraf etme, hepatoprotektif ve renopretektif gibi birçok biyolojik aktiviteye sahip olduğu bilinmektedir. Bununla birlikte, lavanta ekstraktının birçok kanser çalışmasında sitotoksik etkileri olduğu da rapor edilmiştir. Çalışmanın amacını yöremizden toplanan esansiyel yağı su distilasyon yöntemiyle çıkarılan Lavandula stoechas'ın pankreatik duktal adenokarsinomda sitotoksik etkinliğinin araştırılması oluşturmaktadır. Bu amaçla araştırmada deney materyali olarak insan orijinli AsPC-1 pankreatik adenokarsinom hücre hattı kullanılmıştır. Hücreler DMEM besiyerinde üretilerek, kontrol(kont) ve etken madde uygulanan gruplar (LS) olarak ayrılmıştır. Lavandula stoechas esansiyel yağı, su distilasyon yöntemiyle elde edilerek, farklı konsantrasyonlarda (0.1, 0.25, 0.5 ve 1 µg/ml) ve 24 saat hücrelere uygulanmıştır. Süre sonunda MTT metoduyla hücre canlılık testleri yapılarak etkin konsantrasyon tespiti gerçekleştirilmiştir. Alınan mRNA örneklerinden ise, pankreatik duktal adenokarsinoma hücrelerinin patogenezinde önemli rol oynayan EGFR ve K-Ras oncogenlerinin ekspresyon düzeyleri tam zamanlı kuantatif polimeraz zincir reaksiyonuyla araştırılmıştır. Elde edilen verilere göre LS'in 1 µg/ml konsantrasyonunun etkin konsatrasyonu olduğu canlılık testleriyle ortaya konulmuştur. Yine yapılan gen ekspresyon analizlerinde etkin konsantrasyonda LS'in hem EGFR hem de K-Ras ekspresyonlarını down regüle ettiği tespit edilmiştir. Tüm bu bilgilerin ışığında lavandula stoachas esansiyel yağ bileşenlerinin PDAK patogenezininde potansiyel bir ajan olarak düşünülebileceği kanısına varılmıştır. Bu konunun tam olarak söylenebilmesi için ise in vivo ve daha ileri seviye araştırmalara ihtiyaç duyulmaktadır. Anahtar kelimeler: Pankreatik ductal adenokarsinom, Lavandula stoechas, sitotoksitite. Investigation of Cytotoxic Effects of Lavandula Stoechas Essential Oil in In Vitro Pancreatic Ductal AdenocarcinomaPancreatic cancer is one of the highest mortality types in the world. The reasons for the high mortality rate of pancreatic cancer include difficulty in early diagnosis, rapid metastasis ability and nonresponsiveness to radiotherapy and chemotherapy. For these reasons, research on the subject has focused on active substances derived from natural products. Lavender plant is known to have many biological activities such as antibacterial, ascarisidal, antifungal, protective effect against side effects of chemotherapeutic drugs, hepatoprotective and renopretective. In addition, lavender extract has been reported to have cytotoxic effects in many cancer studies. The aim of this study is to investigate the cytotoxic efficacy of essential oils of Lavandula stoechas extracted by water distillation in pancreatic ductal adenocarcinoma.For this purpose, AsPC-1 pancreatic adenocarcinoma cell line of human origin was used as experimental material. Cells were produced on DMEM medium and separated into control and active agent applied group (LS). Lavandula stoechas essential oil was obtained by water distillation method and applied to cells at different concentrations (0.1, 0.25, 0.5 and 1 µg / ml) for 24 hours. At the end of the period, cell viability tests were performed by MTT method and effective concentration was determined. Expression levels of EGFR and K-Ras oncogenes, which play an important role in the pathogenesis of pancreatic ductal adenocarcinoma, were investigated by real-time quantitative polymerase chain reaction from mRNA samples taken after 24 hours incubation. According to the data obtained, viability tests showed that LS has the effective concentration of 1 µg / ml concentration. In gene expression analysis, it was found that effective concentration of LS downregulates the expression of both EGFR and Kras oncogenes.In the light of all these data, it was concluded that essential oil components of lavandula stoechas could be considered as a potential agent in PDAK pathogenesis. In order to be able to say this subject in full, in vivo and further studies are needed.Key words: Pancreatic ductal adenocarcinoma, Lavandula stoechas, cytotoxicity. 53

Araştırmada yüksek früktoz diyeti tüketimine bağlı hücrede ortaya çıkan metabolik son ürün metilgliyoksalin in vitro beta amiloid oluşumu, ikincil haberci molekül siklik adenozin monofosfat (cAMP) ve bu molekülün parçalanmasını sağlayan fosfodiesteraz 1 (PDE1) üzerine etkilerinin araştırılması amaçlandı. Çalışmada insan orijinli glioblastoma U-87 MG (ATCC HTB-14) hücre hattı kullanıldı. Hücreler, 25 cm2 lik flasklarda ve içeriğinde %10 oranında fötal sığır serumu (FBS) ve penisilin/ streptomisin/amfoterisin B karışımı bulunduran Eagle's Minimum Essential Medium (E-MEM) besi ortamında, 37oC, %5 CO2 ve %95 hava bulunduran steril inkübatörde üretildi. Çalışmada 1 gün önceden 24 kuyucuklu besi kaplarına ekilen hücrelere farklı konsantrasyonlarda metilgliyoksal(100- 400 um) eklendi. Süre sonunda kuyucuklara mtt ayıracı eklenerek metilgliyoksalin etkin konsantrasyonu tespit edildi. Sonraki denemelerde bu konsantrasyon hücrelere uygulanarak 24 saatin sonunda alınan RNA örneklerinden PDE 1B, PDE 1B1 ve Aβ1-40 gen ekspreyon düzeyleri real time PCR metoduyla araştırıldı. Yine alınan protein örneklerinden cAMP düzeyi ise ELİSA metoduyla analiz edildi. İnkübasyon süresi sonunda gruplardan hücre yoğunluk ve Kongo red boyaması ile amiloid birikim görüntüleri fotoğraflandı. Araştırmada yapılan canlılık kontrollerinde metilgliyoksalin 200 uM konsantrasyonu kontrol grubuna göre hücreleri %28 oranında azalttığı gözlendi. Bu konsantrasyon etkin konsantrasyon olarak kabul edilerek sonraki çalışmalar için kullanıldı. Yine metilglyoksalin hücreiçi cAMP düzeyini %31 oranında arttırdığı tespit edildi. Elde edilen gen ekspresyon verilerine göre metilgliyoksal Aβ1-40 gen ekspresyonunu 3.7 kat arttırıken, sırasıyla PDE1B ve PDE1B1 gen ekspresyonlarını ise 1.6 ve 3.3 kat baskıladığı ettiği tespit edildi. Çalışmada Kongo red boyaması sonucunda metilgliyoksal eklenen hücrelerin merkezlerinin mavi renkte ve periferlerinde ise sarı, yoğunlaşmış amiloid birikimlerinin olduğu gözlendi. Yapılan araştırmada fruktoz diyetinin etkilenen bireylerde Alzheimer hastalığının patogenezinde anlamlı derecede etkileyeceği kanısına varıldı. Ancak konunun tam aydınlatılması için başta in vivo denemeler olmak üzere ve daha ileri araştırmalara ihtiyaç duyulmaktadır. Anahtar kelimeler: Alzheimer, cAMP, fosfodiesteraz, amiloid protein ABSTRACTThis research aimed to investigate the effects of methylglyoxal, which is a metabolic end product in the cell due to high fructose diet consumption, on beta-amyloid formation in vitro, secondary messenger molecule cyclic adenosin monophosphate (cAMP) and its effect on phosphoesterase 1 (PDE1), which degrades this molecule.Human glioblastoma U-87 MG (ATCC HTB-14) cell line was used in the study. Cells were maintained in a sterile incubator at 37 ° C, 5% CO 2 and 95% air in Eagle's Minimum Essential Medium (E-MEM) medium containing 25% fetal bovine serum and 10 % fetal bovine serum (FBS) and penicillin / streptomycin / amphotericin B mixture. Methylglyoxal was added at different concentrations (100-400 μM) to the cells cultured in 24-well flask one day before. At the end of the period, the effective concentration of methylglyoxal was determined by adding MTT reagent to the wells. In subsequent experiments, this concentration was applied to the cells, and the expression levels of PDE 1B, PDE 1B1 and Aβ1-40 gene from the RNA samples taken at the end of 24 hours were investigated using real time PCR method. Again, cAMP levels of the protein samples were analyzed by ELISA method. At the end of the incubation period, groups of cells were photographed for amyloid aggregation images with cell density and Congo red staining.In the viability tests performed in the study, it was observed that the concentration of 200 μM of methylglyoxal decreased the cells by 28% compared to the control group. This concentration was taken as the effective concentration and used for further studies. Again, it was determined that methylglyoxal increased the cellular cAMP level by 31%. According to the obtained gene expression data, methylglyoxal increased the Aβ1-40 gene expression 3.7-fold, while the PDE1B and PDE1B1 gene expressions were downregulated 1.6 and 3.3-fold, respectively. In the study, it was observed that as a result of the Congo red dyeing, the centers of the methylglyoxal-added cells were surrounded by blue color and the peripheries were surrounded by yellow-colored condensed amyloid aggregatesIn the present thesis, it was concluded that the fructose diet would significantly affect the pathogenesis of Alzheimer's disease in affected individuals. However, in order to fully illuminate the subject, further research is needed, especially in vivo experiments.Key words: Alzheimer, cAMP, phosphodiesterase, amyloid protein 52