Search

Aim: Quality parameters are determined with accreditation standards in higher education institutes. EAEVE carries out international accreditation practices in our country. In this study, the last statuses of Turkish veterinary faculties in accreditation processes are evaluated as of December 2020. Besides, evaluation of the current status of Ankara University Faculty of Veterinary Medicine (AUFVM) in accordance with European System of Evaluation of Veterinary Training (ESEVT) 2019 Standard Operating Procedures (SOP) criterion is aimed as an example from Turkey. Materials and Methods: In this study, the accreditation status of veterinary faculties in Turkey are evaluated. The data of AUFVM is evaluated following EAEVE’s current 2019 SOP criterion and found out that the faculty is insufficient for 7 out of 22 main indicators. Excel file provided by European System of Evaluation of Veterinary Training (ESEVT) is used to calculate of the last 3 years' data of the faculty. Results: As of December 20, there are 27 fully accredited veterinary schools out of 101 members of EAEVE. Accordingly, there are 3 approved faculties out of 13 member faculties of EAEVE in Turkey as of December 2020. AUFVM is identified as the first member and approved faculty of EAEVE. As an example of Turkey, AUFVM’s data is compared with foreign approved or fully accreditated veterinary schools and strengths and weaknesses are determined. Conclusion: This study has authentic value in terms of being the first study in Turkey according to the EAEVE's last criteria (2020) as a quality commitment of accreditation processes. Consequently, following the latest accreditation criterion for all veterinary faculties in Turkey besides with novel researches is thought to be important in achieving international standardization of veterinary education., Amaç: Yükseköğretim kurumlarında kalite parametreleri akreditasyon standartlarıyla belirlenmektedir. Ülkemizde uluslararası akreditasyon süreçleri EAEVE tarafından yürütülmektedir. Çalışmada Aralık 2020 itibariyle Türkiye’deki veteriner fakültelerinin güncel akreditasyon durumları değerlendirilmiştir. Ek olarak, Türkiye’den örnek olması açısından Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesinin (AÜVF) güncel akreditasyon durumu Avrupa Veteriner Hekimliği Eğitimi Değerlendirme Sistemi (ESEVT) ve 2019 Standart Operasyon Prosedürleri (SOP) bağlamında incelenmiştir. Gereç ve Yöntem: Araştırma kapsamında Türkiye’deki veteriner fakültelerinin akreditasyon durumları incelenmiştir. AÜVF’nin verileri EAEVE’nin güncel 2019 SOP kriterleri bağlamında değerlendirilmiş; fakülte 22 ana göstergenin yedisi açısından yetersiz bulunmuştur. AÜVF’nin son üç yılının verilerinin hesaplanmasında ESEVT tarafından sağlanan Excel dosyası kullanılmıştır. Bulgular: Aralık 2020 itibarıyla EAEVE üyesi 101 veteriner fakültesinden 27’si tam akredite durumdadır. Türkiye’de EAEVE üyesi 13 veteriner fakültesinden üçü onaylanmış (approval) statüdedir. AÜVF’nin EAEVE’ye ilk üye olan ve approval fakülte olduğu tespit edilmiştir. Türkiye’den bir örnek olarak AÜVF’nin güncel akreditasyon verileri dünyadaki tam akredite veteriner fakülteleri ile karşılaştırıldığında güçlü ve zayıf yönleri olduğu tespit edilmiştir. Öneri: Araştırma EAEVE’nin akreditasyon süreçlerinde güncel kalite taahhütleri bağlamında (2020) Türkiye’de yapılan ilk çalışma olma özelliğinden dolayı özgün niteliğe sahiptir. Sonuç olarak, Türkiye’deki tüm veteriner fakültelerinin veteriner hekimliği eğitim öğretiminde uluslararası standardizasyonun sağlanması için akreditasyon süreçlerini yakından takip etmelerinin ve değişen kriterlere göre yeni çalışmaların yapılmasının önemli olduğu düşünülmektedir.

Ankara University Faculty of Veterinary Medicine Animal Breeding and Health Sciences Specialization School was established during the period of Dean Prof. Selahattin Gürtürk in 1965. In the Specialization School, which started its educational activities in 1968, postgraduate students were trained continuously for 14 years and contributed to the development of the veterinary medicine profession. After the Higher Education Law was enacted, postgraduate education was transferred to the newly opened Health Sciences Institutes with the restructuring in postgraduate education, and in this context, the functions of the Specialization High School were terminated in 1982 and the School was closed. In the study, the historical development of this School, which has become the first institution in Türkiye to provide postgraduate credit-based education in the field of veterinary medicine and which has historically become the only institution that provides specialization diplomas in the fields of veterinary medicine, is discussed. The main material of the study was the primary sources obtained from the AUVF Dean's Archive. Among these resources, there are original documents, diplomas, annual reports, guides, regulations, photographs, specialization and doctoral theses belonging to the institution. In addition, information was collected from personal archives were used. The study was supported by secondary sources such as books and periodicals. The structure of the study is organized under three headings as “establishment and structuring”, “education” and “closure”. The structuring of the school, the principals, board members and lecturers, the status of postgraduate education, course contents, specialization and doctorate education were determined, and the names and thesis information of 153 graduates of the School were obtained. The data obtained were written down in chronological order and evaluated within the methodology of history. As a result, it can be argued that with the information provided from the sources about the historical development of Ankara University Faculty of Veterinary Animal Breeding and Health Sciences Specialization School, it contributed to the history of veterinary medicine in particular and to the history of the institution in general., Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Yetiştiriciliği ve Sağlık Bilimleri Uzmanlık Yüksek Okulu, 1965 yılında Veteriner Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Selahattin Gürtürk döneminde kurulmuştur. Eğitim-öğretim faaliyetlerine 1968 yılında başlanan Uzmanlık Yüksek Okulunda 14 yıl boyunca kesintisiz olarak lisansüstü öğrenci yetiştirilerek veteriner hekimliği mesleğinin gelişimine katkı sağlanmıştır. Yükseköğretim Kanunu’nun yürürlüğe girmesinden sonra lisansüstü eğitimde gerçekleştirilen yeni yapılanma ile birlikte lisansüstü eğitim yeni açılan Sağlık Bilimleri Enstitülerine devredilmiş, bu çerçevede 1982 yılında Uzmanlık Yüksek Okulunun işlevlerine son verilerek Okul kapatılmıştır. Çalışmada, veteriner hekimliği alanında Türkiye’de ilk kez lisansüstü düzeyde krediye dayalı eğitim veren ve tarihsel süreçte veteriner hekimliğe ilişkin bilim alanlarında uzmanlık diploması veren tek kurum haline gelen bu Okulun tarihsel gelişimi ele alınmıştır. Çalışmanın ana materyalini, Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dekanlık Arşivinden sağlanan birinci el kaynaklar oluşturmuştur. Bu kaynaklar arasında kuruma ait orijinal belgeler, diplomalar, faaliyet raporları, rehberler, yönetmelikler, fotoğraflar, uzmanlık ve doktora tezleri bulunmaktadır. Bunun yanı sıra kuruma ait bilgi sahibi olan kişilerin arşivlerinden faydalanılmıştır. Çalışma, kitaplar ve süreli yayınlar gibi ikinci el kaynaklarla desteklenmiştir. Çalışmanın kurgusu “kuruluş ve yapılanma”, “eğitim-öğretim” ve “kapatılma” olmak üzere üç başlık altında düzenlenmiştir. Okulun yapılanması, görev yapmış olan müdürler ve yönetim kurulu üyeleri, lisansüstü eğitim-öğretimin durumu, ders içerikleri, uzmanlık ve doktora eğitimi veren bilim dalları ve öğretim elemanları belirlenmiş, Okuldan mezun olan kişilerden 153’ünün isim ve tez bilgilerine ulaşılmıştır. Elde edilen veriler kronolojik sıra ile yazıya aktarılarak tarih metodolojisi içerisinde değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Yetiştiriciliği ve Sağlık Bilimleri Uzmanlık Yüksek Okulunun tarihsel gelişimine ilişkin ulaşılabilen kaynaklardan sağlanan bilgilerle özelde veteriner hekimliği tarihi çalışmalarına genelde ise kurum tarihi çalışmalarına katkı sağlandığı ileri sürülebilir.

Although women in Turkey were first given the opportunity to attend schools of higher education in 1914, the number of female students in higher education increased rapidly through socio-economic and cultural reforms, which were carried out following the establishment of the Turkish Republic in 1923. Merver Ansel, who graduated from the Veterinary School in Ankara in 1935, became the first female veterinarian in Turkey. In 1938, Abide Koray was appointed as research assistant at the Institute of Internal Diseases of this School thus, women have taken place in academic life. With this study, which was aimed at providing data on the first female academicians in Turkish veterinary education, 19 brief biographies were prepared by using archival documents, memoirs, oral sources and 16 photos have been reached. The biographies revealed that females started their academic career in veterinary medicine three years after the first woman graduated from the veterinary school in 1935. It was also determined that almost all female academicians carried out their academic careers in basic and pre-clinical sciences since 1947 and 1950 respectively; but after Koray (1938), the second woman academician could begin her career in clinical sciences in 1984, Türkiye’de kadınlara yükseköğrenim fırsatı ilk kez 1914 yılında verilmiş olmasına rağmen, yükseköğretimdeki kadın öğrenci sayısı 1923 yılında Cumhuriyetin kurulmasından sonra gerçekleştirilen sosyo-ekonomik ve kültürel reformlarla birlikte hızlı bir artış gösterdi. Ankara’da bulunan Veteriner Okulundan 1935 yılında mezun olan Merver Ansel, Türkiye’nin ilk kadın veteriner hekimi oldu. Bu Okulun Dahilî Hastalıklar Enstitüsüne 1938 yılında Abide Koray’ın asistan olarak atanmasıyla birlikte kadınlar akademik yaşamda da yer almaya başladı. Türk veteriner hekimliğinde ilk kadın akademisyenler hakkında veri sağlamak amacıyla gerçekleştirilen bu çalışmada arşiv belgelerinden, anılardan ve sözlü kaynaklardan yararlanılarak 19 kısa biyografi hazırlandı; 16 fotoğrafa ulaşıldı. Biyografiler, ilk kadın veteriner hekimin mezuniyetinden (1935) üç yıl sonra kadınların veteriner hekimliği alanında akademik yaşama adım attıklarını; 1947 yılından itibaren temel bilimlerde ve 1950 yılından itibaren de klinik öncesi bilimlerde kariyer yaptıklarını gösterdi. Koray’dan (1938) sonra klinik bilimlerdeki ilk kadın akademisyen kariyerine ancak 1984 yılında başlayabildi

This research conducted to determine the generalprofile of 1st year students in the Faculty of Veterinary Medicine of DicleUniversity. The aim of this study was to determine the demographiccharacteristics, family and socio-economic status, pre-university education,reasons to choose veterinary medicine profession and career expectations of thestudents. For this purpose, first year students were surveyed between the years2012-2016 and Dicle University Student Affairs Department archive data werealso used. In the study, it was found that more than half of the students wereregistered in the population of Southeast Anatolia Region, that almost half oftheir mothers were analphabet and unemployed, the majority of their fatherswere primary school graduates and self-employed, and more than half of thestudents were from economically low-income families. As a result, it isconsidered that gathering the information of the students of veterinary facultytogether and illustrating the student profile will benefit both the directorsand the academicians in terms of recognizing and evaluating the students., Bu araştırma Dicle Üniversitesi VeterinerFakültesinde öğrenim gören 1. Sınıf öğrencilerinin genel profilini belirlemekamacıyla yapılmıştır. Araştırmada,öğrencilerin demografik özellikleri, ailevi ve sosyo-ekonomik durumları,üniversite öncesi öğrenimleri, veteriner hekimliği mesleğini tercih etmenedenleri ve kariyer beklentilerinin belirlenmesi hedeflenmiştir. Bu amaçdoğrultusunda, birinci sınıf öğrencilerine 2012-2016 yılları arasında anketuygulaması yapılmış, Dicle Üniversitesi Öğrenci İşleri Daire Başkanlığı arşiv verilerindende yararlanılmıştır. Araştırmada, öğrencilerin yarısından fazlasının GüneydoğuAnadolu Bölgesi nüfusuna kayıtlı olduğu; annelerinin yarıya yakınının okumayazma bilmediği ve meslek sahibi olmadığı; babalarının çoğunluğunun ilkokulmezunu ve serbest meslek sahibi olduğu ve öğrencilerin yarıdan fazlasınınekonomik yönden düşük gelir seviyesine sahip ailelerden geldiklerisaptanmıştır. Sonuç olarak, veteriner fakültesi öğrencilerine ait bilgilerinbir araya toplanarak öğrenci profilinin resmedilmesinin hem yöneticilere hem deakademisyenlere öğrencileri tanıma ve değerlendirme olanağı sağlaması açısındanyarar sağlayacağı söylenebilir.

İnsanlık tarihinin en eski geleneklerinden biri olan “ant içme”; herhangi bir duruma ilişkin duygu ve düşüncelerde inandırıcılığın sağlanması amacıyla bazı değerler üzerine yemin edilmesi şeklinde günümüze dek uygulanagelmiştir. Kendi kendine söz vermeden, kutsal bilinen bir şeyi ya da bir kişiyi tanık göstererek yemin etmeye kadar ve çoğu kez ritüeller eşliğinde yapılan bu uygulama; gerekleri yerine getirilmediğinde psiko-sosyolojik etki ve tepkilere yol açabileceği gibi bazı durumlarda da yasal yaptırımlara başvurulmasına neden olabilmektedir. Hipokrat döneminden bugüne dek uygulanagelen hekim antlarından, Hititler zamanına dek izleri sürülen askeri antlara, özel birliklere, topluluklara ya da kurumlara adım atılırken yapılan bağlılık yeminlerinden, törenleri ile göz dolduran yurttaşlık antlarına, hatta Pauper Yemini’ne kadar geçmişten bugüne sayısız örneği olan ant içme geleneğinin günümüzdeki en yaygın uygulamaları, öğretim kurumlarının mezuniyet törenlerinin ayrılmaz bir parçası haline gelen “meslek yeminleri”dir. Bu bağlamda, Türkiye'de, veteriner hekimliği alanında ilk meslek andının, 1981 yılında, Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi’nde uygulandığı ve izleyen yıllarda diğer veteriner fakültelerinde de başlatılan bu uygulamanın yaygınlaşarak gelenekselleştiği bilinmektedir. Arşivlerde yapılan son çalışmalarda, Türkiye’de 172 yıllık veteriner hekimliği öğretiminin Yüksek Ziraat Enstitüsü (YZE) çatısı altında geçen 15 yılını kapsayan zaman diliminde, “Baytar Fakültesi” öğrencileri de dahil olmak üzere Enstitünün tüm öğrencilerine bir törenle içtirilen antların metinleri ve bu törenlere ilişkin bilgilere ulaşılmıştır. YZE’nin ilk öğretim kadrosu arasında dikkat çeken Alman öğretim üyelerinin Almanya’dan getirdikleri anlaşılan bu geleneğin, 1980’li yıllardan itibaren veteriner fakültelerinde uygulanagelen meslek yemini ile bir ilgisi bulunmamaktadır. Bununla birlikte, gerek YZE Baytar Fakültesi öğrencilerini de kapsaması; gerekse -uygulama şekliyle- Türkiye’deki benzer törenlerin en eski örnekleri arasında yer alması dikkate alındığında, bu uygulamanın hem veteriner hekimliği tarihi hem de bilim tarihi notlarına kazandırılmayı hakettiği düşünülmüş ve bu poster çalışması hazırlanmıştır., As one of the oldest traditions of the history of mankind, “oath-taking” has survived todayin the form of swearing upon moral values with an aim to establish conviction in emotions and thoughts relating tosituations. This practice, which may vary from committing oneself to something, to swearing by giving evidence to a sacred object or person, is mostly accompanied by rituals. If its requirements are not met, the practice of oath-taking may trigger psycho-sociological actions and reactions, and in some cases, may even result in legal sanctions being applied. From the oaths of the medical profession administered ever since the Hippocrates’ era and the military oaths dating back to the Hittites, to the pledges of allegiance taken when entering special unions, communities or institutions, as well as to the oaths of citizenship sworn at grand ceremonies, and even to the Pauper’s Oath, the deep-rooted tradition of oath-taking continues to be followed today, mostly through the “professional oaths” that have become an inseparable part of the graduation ceremonies of educational institutions. In this context, in 1981, professional oath-taking was administered for the first time in the field of veterinary medicine in Turkey, at the Faculty of Veterinary Medicine of Ankara University. In the ensuing years, oath-taking was also adopted bythe other Faculties of Veterinary Medicine in the country, and in the course of time,this practice became common and was even traditionalized.In recent archive research, the texts of the oaths taken by the students of the Higher Institute of Agriculture (HIA), including the students of the “Faculty of Veterinary Medicine”, during the first 15 years of the 172-year-history of scientific veterinary education in Turkey, were unearthed, and valuable information was obtained on the ceremonies organized at the HIA for oath-taking. This tradition, determined to have been imported by the German scholars of the first academic staff of the HIA from their homeland Germany, is not related with the practice of professional oath-taking administered at the Faculties of Veterinary Medicine as from the 1980s. Nonetheless, as this practice involved the students of the Faculty of Veterinary Medicine of the HIA, and given that it constitutes one of the oldest examples of oath-taking in Turkey, in view of the way it was performed, it was concluded that this practice merited reference in both the history of veterinary medicine and the history of science, thus this poster was prepared.

Prof. Dr. Hüseyin Erk, veteriner hekimliği eğitim-öğretiminde, dersleri 1873 yılından itibaren programa alınan Doğum ve Jinekoloji Biriminin ilk öğretim üyesidir. Yüksek Ziraat Enstitüsü'nün ilk mezunları arasında yer alan Hüseyin Erk, akademik yaşamına 1939 yılında başlamış, alanın ilk doktora derecesini 1946 yılında almıştır. 1950 yılında doçent olan, 1958'de profesörlüğe yükseltilen Hüseyin Erk, veteriner doğum ve jinekoloji alanında eğitim-öğretim, bilimsel araştırma ve yayım etkinliklerinin yanı sıra bu alanda görev yapacak olan diğer öğretim elemanlarının yetişmesinde de önemli görevler üstlenmiştir. Bu çalışma, Türkiye'de Veteriner Hekimliğinde Doğum ve Jinekoloji alanının öncülerinden ve önemli köşe taşlarından biri olan Hüseyin Erk'in bilimsel yaşam öyküsünü ortaya koymak ve veteriner hekimliği biyografi arşivine katkı sağlamak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Prof. Dr. Hüseyin Erk was appointed as the first academic member at the Obstetrics and Gynecology Department, of which lessons have been included in the curriculum of Veterinary since 1873. He was among the first graduates of the Veterinary Faculty of Higher Agriculture Institute. Hestarted his academic career in 1939 and took first Ph.D. degree in this field in 1946. Prof. Dr. Hüseyin Erk who became an Associate Professor in 1950 and a Professor in 1958, took charge in the education of other instructorswho have worked in this field, in addition to instruction, scientific researches and academic publishing. This study aims to present the academic career of Hüseyin Erk, who has been one of the pioneers and cornerstones in the field of Obstetrics and Gynecology in Turkish Veterinary Medicine, and to contribute to the biography archive of Veterinary Medicine.

Among several samples of the museology initiatives from antiquity to today, the first known example in the veterinary field was founded in Alfort Veterinary School in France in 1766. Eight museology initiatives, of which one is military museum, six have been founded in Ankara and five are still active today, have been determined since the opening of the Civilian Veterinary School in Turkey. Today there are five active museums which have been founded as unique samples and they have no official licenses. Among them the Veterinary History Museum is the only one, which has a holistic collection related to whole Turkish veterinary history and as one of the world's leading museum; it takes places within the international museology literature. This study was performed in order to provide information about the museology activities in the field of veterinary medicine in Turkey and the Veterinary History Museum of Ankara University and thus to contribute veterinary history in general and museology studies in particular, İlkçağlardan bugüne kadar çeşitli örneklerine rastlanan müzecilik girişimlerinin veteriner hekimliği alanında bilinen ilk örneği Fransa’da, Alfort Veteriner Okulu’nda 1766 yılında verilmiştir. Türkiye’de Sivil Veteriner Okulu’nun açılışından bugüne kadar biri askeri nitelikte olan, altısı Ankara’da kurulan, beşi halen aktif durumda toplam sekiz müzecilik faaliyeti saptanmıştır. Günümüzde her biri alanının ilk ve tek örneği olarak varlığını sürdüren ve resmi olarak müze ruhsatı almayan bu beş sergi salonundan Veteriner Tarihi Müzesi, Türkiye’de veteriner hekimliğin tarihsel gelişimine ilişkin bütünsel koleksiyonu ile kendi alanında Dünyanın sayılı müzelerinden biri olarak uluslararası literatüre de girmiştir. Bu çalışma, Türkiye’de veteriner hekimliği alanındaki müzecilik faaliyetlerini ve Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Veteriner Tarihi Müzesi’ni ele alarak genelde veteriner hekimliği tarihine; özelde ise müzecilik çalışmalarına katkı sağlamak amacıyla gerçekleştirilmiştir

Türkiye’de veteriner hekimlik öğretimi 1970 yılına kadar Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi’nde sürdürülmüş o tarihten itibaren 19’u aktif olmak üzere 27 veteriner fakültesi açılmıştır. Bu fakültelerden biri olan Kırıkkale Üniversitesi Veteriner Fakültesi 12. fakülte olarak 1992 yılında kurulmuş ve 1998 yılında 31 öğrenci ve 12 akademisyen ile eğitim-öğretime başlamıştır. Fakülteden 2012 yılına kadar 272 veteriner hekim yetiştirilmiş; lisansüstü programlarından 31 mezun verilmiştir. Araştırma ve uygulama faaliyetleri ile bölge hayvancılığına hizmet sunulmuştur. Bu çalışma Kırıkkale Üniversitesi Veteriner Fakültesinin tarihsel gelişimini genel hatlarıyla ortaya koymak amacıyla gerçekleştirilmiştir, Veterinary education in Turkey was continued at Ankara University Faculty of Veterinary Medicine until 1970, since then, 27 faculties have opened as 19 of them are active. As a 12th faculty Kırıkkale University Faculty of Veterinary Medicine was founded in 1992 and began education with 31 students and 12 academic staff in 1998. Faculty trained 272 veterinarians and also 31 veterinarians graduated from post graduated programs until 2012. Application and research activities of the faculty have been serving animal husbandary in theregion.This study was aimed at providing general information about the historical development of Kırıkkale University Veterinary Faculty

Türkiye'de veteriner hekimliği alanında ilk doğum ve jinekoloji dersi Askerî Veteriner Okulunda 1873 yılında verilmeye başlanmıştır. İlk bağımsız Doğum Bilgisi ve Jinekoloji Kürsüsü, Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesinde 1952 yılında kurulmuştur. Bu Kürsünün kuruluşu ile birlikte bu alanın çekirdek öğretim kadrosunu oluşturan öğretim elemanları, yeni kurulan veteriner fakültelerinin kurucu kadrolarında da yer alarak Türk Veteriner Hekimliğinde doğum ve jinekoloji birimlerinin yapılandırılmasını, gelişmesini ve bu birimler için akademisyenlerin yetiştirilmesini sağlamışlardır.Türkiye'de ilk Doğum ve Jinekoloji Kürsüsünün kuruluşundan Nisan 2011 tarihine kadar veteriner fakültelerinin Doğum ve Jinekoloji Anabilim Dallarında - 74'ü halen aktif - toplam 86 öğretim üyesinin görev yaptığı saptanabilmiştir. Bu alana yönelik ilk kitabın basıldığı 1902 yılından 2011 yılı Nisan ayına kadar 27 adet kitabın ve 1580 adet bilimsel makalenin yayımlandığı; ulusal ve uluslararası düzeyde gerçekleştirilen kongre ve sempozyumlarda ise toplam 1117 adet bildirinin sunulduğu tespit edilmiştir.Veteriner fakültelerinin müfredatlarında doğum ve jinekoloji derslerinin zorunlu dersler arasında yer aldığı; ancak derslerin verildiği dönemler ve ders saatleri açısından birörnekliğin bulunmadığı saptanmıştır. Bu alana yönelik lisansüstü eğitimin ise 15 SBE'nde sürdürüldüğü ve 1982-2011 yılları arasında 56'sı yüksek lisans ve 144'ü doktora programlarından olmak üzere toplam 200 öğrencinin mezun olduğu belirlenmiştir.Sonuç olarak, Türkiye'de bilimsel veteriner hekimliğin başlangıcından 2011 yılı Nisan ayına kadar doğum ve jinekoloji alanında eğitim-öğretim, araştırma ve yayın faaliyetleri dikkate alındığında, bu alanın her geçen gün geliştiği ve zenginleştiği görülmüştür. In Turkey, the first Veterinary Obstetrics and Gynaecology course was provided in the Military Veterinary School in 1873. The first Veterinary Obstetrics and Gynaecology Department was separately established within the structure of Veterinary Faculty of Ankara University in 1952. Following this event, the academic personals of this Department have undertaken important responsibilities in constitution and development of newly founded departments and training their academicians.It could be determined that totally 86 academics, 74 of whom are still active, have carried out their duties between the establishment of the first Veterinary Obstetrics and Gynaecology Department to April 2011. Related to veterinary obstetrics and gynaecology subjects, 27 books and 1580 scientific articles were published between the years 1902 and 2011 and 1117 paper were presented in the national and international congresses and symposiums.It has been understood that veterinary obstetrics and gynaecology courses have taken place in the curriculums of veterinary faculties as mandatory lessons, nonetheless there have been no uniformities in the semestres and credits of these courses. As for the graduate education, it has been determined that this education in the field of veterinary obstetrics and gynaecology has been carried out by 15 Graduate Schools of Health Sciences and totally 200 students, 56 of whom from MS and 144 of whom from PhD programmes, were graduated between the years 1982 and 2011.In conclusion, regarding education, research and publication acvtivities of the field of veterinary obstetrics and gynaecology between beginning of scientific veterinary medicine to April 2011, it can be seen that this field has consistently grown and considerably advanced. 221

Reading and research habits, together with individual and social development, some of the most important criteria of a qualified life in our age, are among the characteristics university students are expected to have. As in every profession, veterinary professional development is possible with individual development by continuous studying and researching professional topics starting in students’ graduate years. This research provides perspectives from the veterinary students of six faculties in Turkey on reading and research interests. The researchers developed a 39-item questionnaire-type instrument, which was given to 1,359 students studying at Ankara, Aydın, Burdur, Samsun, Erzurum, and Bursa in Turkey; data were analyzed using statistical tests. The number of books veterinary students read in a year did not exceed five by 34% of respondents. Only 22.3% read more than 11 books. Students were most likely to read novels (26.1%) and least likely to read religious books (0.5%). We also found that more than half the students were willing to join the scientific research community (56.3%) and become research assistants (57.8%). The researchers found a positive increase in students’ views on reading and research interests as grade level increased, in favor of female and urban-based participants. In conclusion, the authors recommend that students be encouraged to do research, given assignments for researching various scientific topics, and provided environments to gain lifelong learning skills. Individuals who prefer reading and research will likely contribute to their personal and professional development and to their country in general.

Amaç: Bu çalışma, Türk Veteriner Hekimliğinin önemli yapı taşlarından olan fizyoloji alanının duayen akademisyenlerinden 103 yaşını dolduran meslek çınarımız Prof. Dr. Ahmet Noyan’ın hem bilimsel yaşam öyküsünü ortaya koymak hem de veteriner hekimliği biyografi arşivine katkı sağlamak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Gereç ve Yöntem: Çalışmanın materyalini Prof. Dr. Ahmet Noyan’ın Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi arşivinde bulunan özlük dosyaları ve özel arşivinde olan orijinal dokümanlar oluşturmuştur. Konu ile ilgili eksik bilgiler yüz yüze röportaj yapılarak tamamlanmıştır. Belge analizi sonucunda elde edilen bilgiler retrospektif olarak değerlendirilerek yazıya aktarılmıştır. Arşiv belgelerinin künyeleri ve gerekli açıklamalar dipnotlarda belirtilmiştir. Bulgular: Prof. Dr. Ahmet Noyan, YZE Veteriner Fakültesinden 1940 yılında mezun olmuş, fakültenin Fizyoloji Enstitüsünde 1943 yılında asistan olarak göreve başlamıştır. Lisansüstü eğitimini 1949 yılında ABD’de tamamladıktan sonra ülkesine dönen Noyan, 1951’de do- çent, 1961’de profesör unvanı almış ve 1973’den itibaren Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Fizyoloji AD ve sonra Fen Fakültesi Biyoloji Bölümünde çalışmalarını sürdürmüştür. Meslek yaşamında 40 yılı aşkın sürede ulusal ve uluslararası alanda birçok bilimsel ve mesleki faaliyetlerde bulunan Noyan, 1984 yılında emekliye ayrılmıştır. Ülkemizde hayvan biyolojisinde radyoizotop araştırmalarına öncülük eden Noyan’ın alanında sıradışı bir başarı örneği olarak nitelendirilen “Yaşamda ve Hekimlikte Fizyoloji” adlı dev eseri, 19 baskısı ile tıp ve veteriner hekimliği öğrencilerinin başucu kitapları arasına girmiştir. Bilimsel kimli- ğinin yanı sıra şiir ve resim sanatına da ilgi duyan Noyan; Türkiye’de günümüzde kullanılan veteriner hekimliğine ait meslek amblemini de tasarlayıp çizen kişi olarak tarihe geçmiştir. Öneri: Veteriner hekimliği mesleğinde iz bırakan meslek büyüklerimizin biyografi çalışmaları veteriner hekimliği tarihi alanında yapılan çalışmalar arasında önemli bir yere sahiptir. Belli bir alanda emeği geçen, alana katkı sunan, diğer meslek büyüklerinin de biyografilerinin çalışılması genç meslektaşlara öncülük ederek motivasyon sağlayacağından, biyografi çalışmalarının lisans ve/veya lisansüstü derslerde müfredata eklenerek işlenmesi önerilebilir., Aim: This study was carried out in order to reveal the scientific life story of 103 year old Prof. Dr. Ahmet Noyan, who left a mark in the veterinary profession, as well as to contribute to the biography archive of veterinary medicine. Materials and Methods: Prof. Dr. Ahmet Noyan's personal files in the archive of Ankara University Faculty of Veterinary Medicine and original documents in his private archive were created. Missing information on the subject was completed by interviewing face to face. The information obtained from the document analysis was evaluated retrospectively and transcribed. Identification of archive documents and necessary explanations are given in footnotes. Results: Professor Dr. Ahmet Noyan who is a doyen academician of physiology which is one of the basic constituents of Turkish Veterinary Medicine; graduated from the HAI VF in 1940, and took up a position as an assistant in 1943. After completing his graduate education in the USA in 1949, Noyan returned to his country, became an associate professor in 1951 and a professor in 1961. Since 1973 he has continued his studies in the Department of Physiology at HUFM of Science Department of Biology. Noyan, who has been involved in many scientific and professional activities in national and international fields for more than 40 years in his professional life, retired in 1984. His book named “Physiology in Life and Medicine", which is described as an extraordinary example of success in his field, has become one of the bookmarks of medical and veterinary medicine students with its 19 edition. He was the pioneered of radioisotope researches in animal biology in Turkey and was deemed worthy of various awards as a scientist. Noyan, who went down in history as the person who also designed and drew the occupational emblem of veterinary medicine used today in Turkey, is interested in poetry and painting. Conclusion: Biography studies of the elderly professionals who left their marks to the veterinary medicine have important place in history writings. Studying the biographies of elderly professionals and adding relevant courses to the curriculums can be suggested as they provide motivation and inspiration to the younger colleagues.

Cumhuriyet'in erken dönemlerinde Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün önderliğinde ülkenin çağdaş ülkeler seviyesine çıkarılabilmesi amacıyla birçok ülkeden alanında uzman bilim adamlarının getirilmesi, veteriner hekimliği ve ülke hayvancılığına hatırı sayılır katkılar sunmuştur. Bu uzmanlar çeşitli illerde hayvancılık işletmelerini-kurumlarını ve laboratuvarları ziyaret ederek araştırma ve incelemelerde bulunmuş, birçoğu görüş ve önerilerini raporlar halinde Ziraat Vekâletine sunmuştur. Veteriner hekimliği tarihi araştırmaları kapsamında erken cumhuriyet döneminde , ülke hayvancılığına ve veteriner hekimliğe katkı sağlamak üzere yurt dışından ülkeye gelen bilim adamlarını ele alan bütünsel bir araştırma bulunmamaktadır. Bu dönemde, Türkiye'ye gelerek hizmetlerde bulunan bilim adamlarını saptamak ve katkılarını belirlemek amacıyla gerçekleştirilen çalışmada, arşiv belgeleri, Ziraat Vekâleti Mütehassıs Raporları ve diğer basılı kaynaklardan elde edilen veriler biraraya getirilmiştir. Bu uzmanlardan 14'üne ait bilgilere ve 11 uzmana ait fotoğrafa ulaşılmıştır. Türkiye'ye gelen yabancı uzmanların çalışmaları sonucunda hazırlanan raporların, ülke hayvancılığı ve veteriner hekimliğin gelişmesi amacıyla sunulduğu, raporlarda yer alan çeşitli görüş ve önerilerin ülkenin ilerleyebilmesi adına önemli birer katkı olarak değerlendirilebileceği ileri sürülebilir. In early republican period through Ghazi Mustafa Kemal Atatürk's aim to raise the nation to the level of contemporary civilizations, a large number of acknowledged specialists were invited from numerous countries and these specialists provided remarkable contributions to the fields of veterinary medicine and animal husbandry in Turkey. These specialists performed visits to livestock establishments and laboratories across the country and carried out research and inspections and then submitted reports to the Ministry of Agriculture. The research on the history of veterinary medicine shows that there has been no comprehensive study that collectively evaluates all of the specialists invited from foreign countries for the improvement of the fields of veterinary medicine and animal husbandry. With this study, which was aimed to investigate the specialists that arrived in Turkey in the early Republican period , 14 brief data relating the specialists were prepared by using archival documents, Ministry of Agriculture Specialists Reports and other sources and 11 photos have been reached. It can be said that the reports of foreign specialists coming to Turkey are presented for the development of animal husbandry and veterinary medicine and that the various opinions and suggestions in the reports can be regarded as important contributions to the progress of the country.

Tarama Sözlüğü, 13'üncü yüzyıldan 19'uncu yüzyıla kadar yazılmış olan 227 eserin taranması ile oluşturulan, öz Türkçe sözlerin tanıklarıyla birlikte verildiği, tarihi nitelikli bir sözlüktür. İki dizi halinde 12 cilt olan Tarama Sözlüğü; 1935 yılından 1977 yılına kadar sürdürülen 42 yıllık bir çalışmanın ürünüdür. İlk cildinin yayımlandığı tarihten bu yana, Türkoloji alanında büyük bir boşluğu dolduran, yerli ve yabancı uzmanlar tarafından sürekli kaynak olarak kullanılan Tarama Sözlüğü, eski metinlerle ilgilenen herkesin yararlandığı bir başyapıt niteliği taşımaktadır. Çalışma, bu sözlüğün tüm ciltlerinin incelenerek başlı başına bir konu olarak hayvan, hayvancılık ve veteriner hekimliğe ilişkin sözcüklerin gerçekleştirilmiştir. Bu amaçla toplam 1120 sözcük saptanmıştır. Sözcüklerden 340'ının (%30,35) hayvanlara ilişkin isimlendirmelere, 129'unun (%11,51) anatomi terimlerine, 119'unun hayvancılığa (%10,62), 115'inin (%10,26) hastalıklara ilişkin sözcüklere, 57'sinin (%5,08) üremeye, 43'ünün (%3,83) ilaç, tedavi ve uygulamalara, 36'sının (%3,21) hayvansal gıdalara, 35'inin (%3,12) hayvan maddelerine, 21'inin (%1,87) avcılığa, 225'inin (%20,08) diğer sözcük ve sözcük gruplarına ilişkin olduğu tespit edilmiştir. Tarama Sözlüğü'nün hayvan, hayvancılık ve veteriner hekimliği yönüyle değerlendirildiğinde zengin bir söz varlığına sahip olduğu, bu çalışma ile konuya ilişkin araştırma yapmak isteyen kişilere kolaylık sağlayabilecek derli toplu bir başvuru kaynağı sunulduğu ileri sürülebilir. The Tarama Sözlüğü, compiled from the 227 books written between 13th and 19th centuries, is a historically important sourcebook that presents genuine Turkish proverbs along with their attestations. Published in two series with 12 volumes, the Tarama Sözlüğü is a product of 42 years spanning from 1935 to 1977. Since the publishing of its first volume, the Tarama Sözlüğü has not only filled the gap in the realm of Turkology but also has been utilized by both local and foreign scholars as a perpetual sourcebook and has become a masterpiece that has attracted numerous lovers of ancient texts. In the present study, it is aimed to derive the words related to animals, husbandry, and veterinary medicine from all volumes of the Tarama Sözlüğü, in an attempt to create a lexical compilation from these words. A total of 1120 words were elicited. Of these, 340 (30.35%) were related to animals, 129 (11.51%) to anatomical terms, 119 (10.62%) to stockbreeding, 115 (10.26%) to diseases, 57 (5.08%) to animal reproduction, 43 (3.83%) to drugs, treatment, and practices, 36 (3.21%) to food of animal origin, 35 (3.12%) to animal products, 21 (1.87%) to hunting, and 225 (20.08%) to other terms and word groups. As a result it can be said that this thesaurus encompasses a rich vocabulary in the realm of animals, husbandry and veterinary medicine and this study is a well-compiled sourcebook convenient for the researchers of this field.