Search

Amaç: Stres üriner inkontinans tedavisinde gerilimsiz vajinal tape ve transobturator tape uygulamasının etkinliği, güvenliği ve her iki yöntemin hayat kalitesini karşılaştırmayı amaçladık.Gereç ve Yöntem: Nisan 2006 ile Nisan 2008 tarihleri arasında stres üriner inkontinans nedeniyle transobturator tape uygulanan 45 hasta ile gerilimsiz vaginal tape uygulanmış 33 hastanın verileri karşılaştırıldı. Demografik özellikleri, başarı oranı, kısa dönemdeki komplikasyonlar ve operasyonun semptomlar ve yaşam kalitesi üzerine etkileri değerlendirildi.Bulgular: Total 78 hastanın ortalama yaşı 48.77±4.78 (34-79) olarak hesaplandı. Transobturator tape yapılan hastaların ortalama operasyon süresi sırasıyla 12.89±4.09 dakika idi. Gerilimsiz vaginal tape yapılan hastaların ortalama operasyon süresi 30.21±2.89 dakika idi. Ortalama operasyon süresi gerilimsiz vaginal tape yapılan gurpta istatistiksel olarak daha yüksekti. Urogenital distress inventory-6 anketinin analizinde her iki grubun kendi içinde postoperatif dönemde anlamlı derecede düzelme olduğu tespit edildi.Sonuç: Her iki prosedür güvenli ve etkili metodlardır. Aynı zamanda hayat kaliteleri üzerine istatistiksel olarak anlamlı derecede düzelmeler yaptığını tespit ettik. Yine de stres üriner inkontinansın tedavi modalitelerinin etkinliğini değerlendirmek için randomize kontrollü ve daha uzun takip süreleri olan çalışmalara ihtiyaç vardır., Purpose: we aimed to compare the safety, efficacy and effect on life of quality of the transobturator tape to tension-free vaginal tape (TVT) in the treatment of patients with stress urinary incontinence.Material and Methods: The medical data of 45 patients who had undergone transobturator tape and 33 patients who had undergone tension-free vaginal tape between April 2006 and April 2008 were compared. The demographic characteristics, success rate, complications in the short term and the effects of the operation on the symptoms and quality of life were evaluated.Results: A total of 78 women with an average age of 48.77±4.78 (34-79) had been enrolled in this study. The average duration of transobturator tape operation was 12.89±4.09 minutes. The average duration of tension-free vaginal tape operation was 30.21±2.89 minutes. The average duration of operation was significantly longer in tension-free vaginal tape group. The analysis of responses to urogenital dstress inventory-6 questionnaire revealed that both surgical techniques provided significant improvement in quality of life for patients with stres urinary incontinence. Conclusion: Both procedures are safe and effective methods. At the same time, we found statistically significant improvements on quality of life. However, there is a need to evaluate the efficacy of treatment modalities for stress-induced urinary incontinence with randomized controlled and longer follow-up periods.

Objective: In this study we investigated the value of Doppler ultrasonography (DUSG) in evaluating the endometrium of postmenopausal women receiving hormone replacement therapy (HRT).Material and Method: Sixty-five postmenopausal women constituted the material of our study. Pelvic DUSG was used to evaluate endometrial thickness and resistance index (Rl) values before and after one year of hormone replacement therapy HRT. Forty-two patients completed the study and statistical analysis was performed using paired t-test and variables using multiple regression analysis.Results: Endometrial thickness was measured as 3.5(1.5 mm after one year of therapy. The increase in thickness was statistically significant (p0.05).Conclusion: In this study we concluded that uterine artery Rl does not change significantly after HRT; this conclusion contradicts other studies in the literature. This difference may be due to the short duration of menopause in our study group.Key Words: Doppler ultrasonography,Menopause, HRT

AMAÇ: Stres üriner inkontinans tedavisinde Needleless tekniğinin tedavideki başarısını, kısa dönem komplikasyonlarını ve postoperatif erken dönemde semptom ve hayat kalitesi üzerine etkinliğinin araştırılması.YÖNTEMLER: Çalışmamıza; Temmuz/2008-Nisan/2009 tarihleri arasında idrar kaçırma şikayeti ile başvuran ve ürodinamik olarak stres üriner inkontinans tesbit edilen, sonrasında Needleless prosedürü ile opere edilen 29 hasta dahil edildi. Bu hastaların tedavi başarısı, kısa dönem komplikasyonlar, postoperatif erken dönem semptomları ve hayat kalitesi üzerine etkinliği değerlendirildi.Operasyon öncesi bütün hastaların demografik özellikleri kaydedildi ve bütün hastalara ürodinamik inceleme yapıldı. Bu inceleme sonucunda mikst üriner inkontinans ve stres üriner inkontinans tesbit edilenler çalışmaya dahil edildi. BULGULAR: Needleless prosedürü ile opere edilen hastaların 18’sinde (%62,1) SÜİ, 11’inde (%37,9) mikst üriner inkontinans mevcuttu, ancak hastaların stresle idrar kaçırma şikayeti ön plandaydı. Hastaların yaş ortalaması 46,0±7,0 yıl, ortalama doğum sayısı 3,2±1,6, ortalama BMI 29,1±4,3 kg/m2, ortalama inkontinans süresi 5,8±5,2 yıldı. Premenopozal hasta sayısı 23, postmenopozal hasta sayısı 6 olarak tespit edildi. Operasyon süresi ortalama 20,4±15,8 dakika olarak kaydedildi. Aynı seansta 8 hastaya kolporafi anterior ve posterior, 2 hastaya konizasyon ve 1 hastaya laparaskopik salpenjektomi operasyonu yapıldı. Operasyon sırasında hiçbir hastada mesane perforasyonu, üretra zedelenmesi, majör kanama ve damar ve sinir zedelenmesi meydana gelmedi.Preoperatif dönemde hastaların 1 saatlik ped testi sonuçları ortalama olarak 30,41±8,33 gr’dı. Postop kontrol döneminde 1 saatlik ped testi sonuçları ortalama olarak 8,55±6,22 gr olduğu tesbit edildi. Bu düşüş istatistiksel olarak anlamlıydı ve üriner inkontinans şiddetinde önemli ölçüde azalma olduğu görüldü.Preoperatif yaşam kalitesini değerlendirmek için yapılan UDI-6 anketi sonuçları ortalama 10,83±2,84 puandı. Postop kontrol döneminde UDI-6 anketi sonuçları ortalama 3,31±3,10 puan olarak tespit edildi. Bu azalma istatistiksel olarak anlamlıydı ve hayat kalitesinde iyi yönde değişim olduğu görüldü.Bütün hastaların kontrol döneminde postmiksiyonel rezidüel idrar volümü 100 ml’nin altındaydı (ortalama 7,93±4,68 ml).Çalışmamızda %89,7 tam düzelme, %6,9 kısmi düzelme ve %3,4 başarısız olarak tesbit ettik. SONUÇ: Needleless operasyonu kadında stres üriner inkontinansın cerrahi tedavisinde etkin bir yöntem olmasının yanı sıra; öğrenme ve uygulama kolaylığı, komplikasyon ve morbidite oranının düşük olması ve diğer avantajları nedeniyle bize, Needleless’ın, stres üriner inkontinans tedavisinde tercih edilebilecek bir yöntem olduğunu düşündürmektedir. Ancak uzun dönem etkinliğinin belirlenebilmesi için daha çok sayıda randomize, kontrollü çalışmalara gereksinim vardır., OBJECTIVE: To investigate the Needleless technique’s treatment success, short-term complications, and effect on early postoperative period symptoms and quality of life in the treatment of stress urinary incontinence.METHODS: 29 patients who applied between July 2008 and April 2009 with complaints of urinary incontinence, and who were urodynamically identified as not having any urge incontinence, were included into our study. These patients were then treated with Needleless surgery. The treatment success, short-term complications, and effect on the early postoperative period symptoms and quality of life were evaluated for the patients.Prior to surgery, demographic characteristics were recorded for all patients. Urodynamic evaluations were also performed on all patients. Patients identified with mixed urinary incontinence and stress urinary incontinence based on these evaluations were included into the study. RESULTS: Of the patients treated with the Needleless technique, 18 (62.1%) had SUI, and 11 (37.9%) had mixed urinary incontinence; however, the patients’ complaints of stress urinary incontinence were more prominent. The Needleless surgery was performed as described in its original procedure. The age average of the patients was 46.0±7.0 years, their mean number of births was 3.2±1.6, their mean BMI was 29.1±4.3, and their mean duration of incontinence was 5.8±5.2 years. The number of premenopausal patients was 23, while the number postmenopausal patients was 6. The mean duration of surgery was recorded as 20.4±15.8 minutes. Within the same session, anterior and posterior colporrhaphy were performed on 8 patients, conization was performed on 2 patients, and laparoscopic salpingectomy was performed on 1 patient. No bladder perforations, urethra damage, major bleeding, and blood vessel and nerve damage have occurred during surgery.During the postoperative period, the mean result of the 1-hour pad test was 30.41±8.33 gr. During the postoperative control period, the mean result of the 1-hour pad test was determined as 8.51±6.22 gr. This decrease was statistically significant, and a considerable reduction was observed in the severity of urinary incontinence.The mean score of the UDI-6 questionnaire, administered in order to evaluate the preoperative quality of life, was 10.83±2.84 points. During the postoperative control period, the mean result of the UDI-6 questionnaire was determined as 3.31±3.10 points. This decrease was statistically significant, and a considerable improvement was observed in patient quality of life.During the postoperative control period, the postvoiding residual urine volume of all patients was below 100 ml (mean 7.93±4.68 ml). In our study, we identified full recovery in 89.7% of the patients, partial recovery in 6.9% of patients, and a lack of recovery (failure) in 3.4% of the patients. CONCLUSION: In addition to being an effective method for the surgical treatment of stress urinary continence in women, we consider the Needleless surgery to be a preferable method for the treatment of stress urinary incontinence due to its ease of learning and application, low complication and morbidity rates, and other advantages. However, additional randomized, controlled studies are necessary to determine the long-term effectiveness of this technique.

Amaç: Opere edilen 58 endometrium kanseri olgusunun tanı ve tedavi açısından retrospektif değerlendirilmesidir. Materyal ve Metot: Olguları Ocak 2001-Şubat 2006 arasında Kliniğimizde tanı ve tedavi almış 58 endometrium kanseri oluşturdu. Bulgular: Olguların yaş ortalaması 60.8 ± 13.2 (25-85 yaş) idi. Histapatolojik alt gruplara bakıldığında birinci sıklıkta 45 olgu ile endometrioid adenokarsinom (%77.7) görülürken sonra sırayla 5 olgu ile seröz papiller karsinom (%8.6), 7 olgu ile clear cell komponentli mikst adenokarsinom (%12), 1 olgu ile küçük hücreli seröz karsinom (%1.7) görülmekteydi. Cerrahi evrelemede olgular en sık 18 (%38.3) olgu ile Evre Ib olarak tesbit edilirken, gradeleri tarandığında en sık 36 (%60) olgu ile grade 2 izlenmekteydi. Hastaların tanı aşamasında transvaginal ultrasonografi ile ölçülen endometrial kalınlıkları ortalama 15.9 ± 4.95 (5-36 mm) ve CA 125 değerleri 92.6 ± 258.9 (4.4-1566 U) idi. Postoperatif dönemde 16 (%28.3) olguya adjuvan radyoterapi yapılırken, 6 (%13.3) olguya ise adjuvan kemoterapi uygulandı. Ortalama takip süresi 15.6 ± 5.2 ( 1-43) ay olan olguların 5i (%8.3) kaybedildi.Sonuçlar: Endometrium Kanserleri tanı konulduktan sonra uygulanan tedaviye, tümörün histopatolojik tipi, grade ve myometrial invazyon gibi faktörlere bağlı olarak prognoz değişkenlik gösterir., Objective: The evaluation of 58 operated endometrial cancer patientsby means of diagnosis and treatment. Material and method: The cases were 58 endometrium cancer patients thet were diagnosed and treated in our clinic between January 2001 and February 2006. Results: The median age was 60.8 ± 13.2 (25-85 years of age). Considered to due to histopathologic subgroups, the most common was endometrioid adenocarcinoma with 45 cases (%77.7) followed by 5 cases of serous papillary carcinoma (%8.6), 7cases of mixed adenocarcinoma with clear cell component (%12) and 1 case of small cell carcinoma (%1.7). Surgical staging revealed the most common stage to be stage Ib1 (%38.3 of cases) and when patients screened for their grades,%60 (36) of cases found to be Grade II. The median endometrial tickness measured by transvaginal ultrasonograpy was 15.9 mm (5-36 mm). The estimated mean Ca 125 value was 92.6 U (4.4-1566). In the postoperative period,17 (%28.3) of cases were treated with adjuvant radiotherapy and 8 (%13.3) of them were treated with adjuvant chemotherapy. The medien follow up period was 15.6 ± 5.2 (1-43) months. Five (%8.3) of cases were died in follow up period. Conclusion: The prognosis of endometrium cancer patients vary due to the treatment, the histopathologic type,grade and the lvel of myometrial invasion.

Amaç: Opere edilen 81 over kanseri olgusunun demografik parametreler, histopatolojik tanıları, tedavi ve takip özellikleri ve bu parametreler arasındaki ilişkinin değerlendirilmesidir.Metod: Ocak 2001- Şubat 2006 tarihleri arasında Haydarpaşa Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğinde tanı ve tedavi almış 81 over kanseri olgusu retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Olguların %46,9u postmenapozal dönemde olup,yaş ortalaması 51,1 ± 17,7 (12-82 yaş) idi. Hastaların Histopatolojik dağılımlarını 60 olgu (%74,2) ile epitelyal over kanserleri, 11 olgu (%13,5) ile Borderline over kanserleri, 10 olgu (%12,3) ile nonepitelyal over kanserleri oluşturmaktaydı. Cerrahi evreleme sonrasında en sık 27 olgu (%33,3) ile Evre 3c, ikinci sıklıkta 20 olgu (%24,7) ile Evre 1a ve en sık 30 olgu (%44.1) ile grade 2 tespit edildi. Hastaların preoperatif CA 125 değerleri 715,2 ± 1268,1 U/ml ( 5,8- 5855)olarak saptandı. Bu değer Borderline over kanserlerinde 72,6 ± 80,3 U/ml (12,9- 265,6 U/ml) iken, malign over kanserlerinde 799,6 ± 13273 U/ml (5,8-5855 U/ml) olarak tespit edildi. 57 olguya (%70,5) optimal cerrahi uygulanırken, 14 olguya ise suboptimal cerrahi uygulandı. Ortalama takip süresi 1-69 ay (17,7 ± 15,6) olan olguların 14 ü (%17,3) takipleri yapılırken kaybedildi. Sonuç: Over kanserlerinin spesifik bir tarama testi yoktur ve erken tanısı güçtür. Bu nedenle büyük çoğunluğu ileri evrede yakalanırlar ve mortalite oranları yüksektir. Prognoz uygulanan cerrahi yöntem, tümörün histapatolojik tipi, evre, grade ve hastanın yaşı, genel durumu gibi faktörlere bağlı olarak değişkenlik gösterir., Objective: The evaluation of 81 operated ovarian cancer cases by menas of demographic parameters,diagnosis,treatmant and follow-up with comparison of these variables.Matreial and method: 81 women with ovarian cancer treated in our clinic have been retrospectively analyzed. Results: The median age was 51 (12-82) years of age. The %46.9 (38) of the patients were postmenopausal. 60 (%74.2) of the cases were epithelyal ovarian cancer, followed by 11 cases of borderline ovarian tumor and 10 cases of non-epithelial ovarian cancer. When classified by surgical staging, the cases were found to be most commonly stage IIIc with 27 (%33.3) of the cases.The secon most common stage was stage Ia with 20 (%24.7) of the cases.In histopathologic assesment most commonly identified stage was stage II with 30 (%44.1) patients. The mean Ca-125 value was found to be 715.2U/ml (5.8-5855 U/ml) for all cases, 72.6 U/ml (12.9-265.6 U/ml) for Borderline ovarian tumors and 799.6 U/ml (5.8-5855 U/ml) for malignant ovarian cancers. Optimal surgery was performed for 57 (%70.5) of the cases and suboptimal surgery for 14 (%17.5) of them. Only 14(%17.3) of the cases died due to ovarian cancer whose avarage follow-up period was 17.7 (1-69) months. Conclusion: Ovarian cancer doesnt have a specific screening test and its early diagnosis is difficult. That is why most of the cases are diagnosed at advenced stages with high mortality rates. The prognosis is related to surgical method performed,stage,grade and patients age.

Fallop tüpü primer karsinomu milyonda 3-3.6 oranında görülen son derece nadir bir jinekolojik malignite olup, literatürde bildirilen olgu sayısı sınırlıdır. Yetersiz olgu sayısı tanı ve tedavi yöntemlerinin seçiminde güçlükler yaratmaktadır. Primer tuba karsinomu sıklıkla peritoneal ve lenf yoluyla uterus, adneksler ve pelvik lenflere yayılım göstermektedir. Olgumuzda ise, literatürde bizim rastlamadığımız labia majora metastaz saptandı.Güncel klinik deneyimimiz ve tanıda karşılaşılan güçlükler literatür bilgisi ışığında tartışıldı., Primary fallopian tube carcinoma is extremely unusual gynecolgical malignancy with incidence of 1/3-3.5 million and with limited data in literature. Because of rarity and inefficient data there are some considerable difficulties in diagnosis and in choosing appropriate treatment method. Primary fallopian tube carcinoma most oftenly spreads to uterus, overs and pelvic lymphatics via peritoneal or lymphatic paths. Our fallopian tube carcinoma case is interesting because of its metastasis to labia majora that has not been cited or published before. We aimed to represent and discuss this interesting case with the current knowledge.

Bu çalışma ile çok az görülen strumal karsinoid olgusu ve tanıdaki güçlüklerin literatür bilgileri eşliğinde tartışılması amaçlandı. Primer strumal karsinoid tümör, genellikle benign davranış gösteren over tümörüdür. Karın ağrısı şikayeti ile başvuran hastada, yapılan muayene ve tetkikler sonucu batında kitle tespit edildi. Opere edilen hastanın intraoperatif frozen sonucunun malign bildirilmesi üzerine, histerektomi, bilateral salpingooferektomi, lenf disseksiyonu, infrakolik omentektomi, apendektomi ve evreleme uygulandı. Histopatolojik ve immunohistokimyasal sonuç, sol overde Strumal Karsinoid olarak bildirildi. Evre Ia olarak değerlendirilip tedavisi planlanan hasta kontrollerine gelmek üzere taburcu edildi., Since the strumal carcinoid is seen very rarely and there are difficulties in its diagnosis, we find it valuable to discuss our case under the light of the literature data. Primary strumal carcinoid which is a very rare entity, is generally an ovarian tumor that shows benign behavior. The physical examination and other diagnostic approaches revealed a mass in the abdomen of the patient who applied with a complaint of abdominal pain. As the result of intraoperative pathological consultation of the patient was malignant, radical surgery and staging were performed. Histopathological and immunohistochemical evaluation of the tumor was reported as Strumal Carcinoid in the left ovary with stage Ia.