Search

Research framework : This article is the result of doctoral work in political science. The dissertation was conducted between 2016 and 2022. It was financed by a grant from the French ministry for higher education.Objectives : The aim of this article is to explore the role of the family as an instance of political socialization (Zuckerman et al., 2007 ; Muxel, 2001 ; 2018) in the case of commitment to regional and minority languages as a form of alternative engagement. It is part of the study of the transmission and politicization of militant affiliations in families (Sears et Valentino, 1997 ; Muxel, 2008 ; Masclet, 2015 ; 2023).Methodology: The study is based on semi-directive biographical interviews (with activists from the languages of Brittany and Lusatia) and participant observation.Results: We show that the top-down transmission of regional/minority languages and the absence of a clear linguistic transmission help to define the modalities of activists’ commitment, as well as their way of politicizing the social world.Conclusion : Reverse socialization and the role of the extended family (e.g., grandparents) need to be taken into account to understand how the “family” entity is mobilized in linguistic activism, just as it is partly redefined by it.Contribution : This article contributes to the analysis of commitment to regional and minority languages by decompartmentalizing the notion of family socialization, in the wake of recent research in political sociology, while suggesting that politicization processes should be placed back at the heart of research on linguistic ideologies.

This article aims at analyzing the recent mutations of the Breton repertoire of contention. To do so, it proposes to look at the example of an association called "Dibab", which praised participatory democracy by organizing local votes on nationalitarian topics in small Breton towns during the year of 2015. Having a look at the trajectory of Dibab activists shows that many of them had started their militant career years ago, and were familiar to more radical pro-independence organizations. How do these activists have managed to play with different political strategies without losing their ideological frames? How have they expressed different kinds of commitment through their political practices and discourses? Observations, document studies and semi-structured biographical interviews disclose that the construction of a new participatory ideal by radical Breton activists does not prevent them from being multipositioned in the militant field, widening their action spectrum by doing so. That is why the Breton repertoire is better understood as a continuum. Indeed, long term processes and the juxtaposition of different spaces of mobilization must be taken into account in the analysis.

Cet article s’intéresse aux conditions de production d’un récit territorial régional unifié dans deux régions marquées par des mouvements de revitalisation linguistique (Grenoble et Whaley, 2006). La Bretagne abrite deux communautés linguistiques– bretonne et gallèse – porteuses de revendications de statut (Gusfield, 1986). La Lusace est un territoire revendiqué par les locuteurs des langues basse-sorabe et haute-sorabe. Les deux territoires régionaux revendiqués par les militants linguistiques diffèrent des territoires de l’action publique. Nous montrons que malgré des tentatives militantes de produire un récit territorial unifié de la région revendiquée, des rapports de concurrence et de domination entre les groupes linguistiques viennent morceler cette entreprise. En partant du postulat que l’action collective linguistique construit l’image sociale du territoire (Avanza et Laferté, 2005) tout autant que l’image sociale du territoire la construit en retour, nous nous intéressons aux usages militants des multiples récits régionaux et aux enjeux politiques qu’ils drainent.

Symbolic crusades in Lusatia and Brittany? An analysis of minority language movements from the perspective of status politics This paper proposes to analyse mobilizations for regional minority languages in Lusatia and Brittany from the perspective of “status politics”. In a post-modern context, where traditional speech communities are fragmented by territorial and social mobility, speaking a minority language seems to be a matter of personal choice, structured through engagement and activism. Assuming that languages are part of a linguistic economy shaped by power conflicts and struggle for classifications, this article approaches the promotion of regional and minority languages as a struggle for social recognition of particular cultures, styles of life and collective prestige. By using the tools of political sociology, our ambition is to examine actions for Upper and Lower Sorbian, Breton and Gallo as symbolic ones, aiming at influencing the distribution of social prestige in Lusatia and Brittany, thus exceeding mere language issues. Today, campaigners for minority languages of Lusatia and Brittany participate in “revitalization movements” which also assert visions of the social world. Drawing on semi-structured interviews with language activists and on participatory observations, the idea is to consider to what extent linguistic mobilizations can be qualified as symbolic crusades”, and in what ways this sociological notion could be useful to understand the mechanisms at work in linguistic collective action in general. Krucjaty symboliczne na Łużycach i w Bretanii? Próba spojrzenia na aktywizm mniejszości językowych poprzez analizę polityki statusu Artykuł proponuje spojrzenie na mobilizację użytkowników regionalnych języków mniejszościowych na Łużycach i w Bretanii z perspektywy polityki statusu. W ponowoczesnym kontekście, w którym tradycyjne wspólnoty komunikacyjne zostały rozbite przez wzrost mobilności terytorialnej i społecznej, używanie języka mniejszościowego wydaje się kwestią jednostkowego wyboru, realizowanego poprzez osobiste zaangażowanie i aktywizm. Przyjmując założenie, że języki stanowią element ekonomii lingwistycznej, kształtowanej przez konflikty władzy i potrzebę klasyfikacji, artykuł traktuje promowanie języków regionalnych i mniejszościowych jako walkę o akceptację konkretnych kultur i stylów życia oraz o prestiż społeczny. Korzystając z narzędzi socjologii politycznej, autorka stawia sobie za cel zbadanie działań na rzecz języków górnołużyckiego, dolnołużyckiego, bretońskiego i gallo jako działalności symbolicznej, mającej prowadzić do zmian w dystrybucji prestiżu społecznego na Łużycach i w Bretanii, a zatem wykraczającej poza kwestie czysto językowe. Obecnie działacze na rzecz języków mniejszościowych na Łużycach i w Bretanii biorą udział w „ruchu rewitalizacyjnym”, który przedstawia również własną wizję świata społecznego. Opierając się na częściowo ustrukturyzowanych wywiadach z aktywistami językowymi oraz na obserwacji uczestniczącej, autorka próbuje określić, do jakiego stopnia mobilizacja językowa może być uznana za „krucjatę symboliczną” i w jaki sposób ta wywodząca się z socjologii koncepcja może być przydatna dla zrozumienia mechanizmów funkcjonujących w szerszym kontekście działań zbiorowych o charakterze językowym.

This article compares the processes of convergence or dissonance between nationalist movements and language movements. We aim at discussing the linguistic and militants situations in two regions that are not often compared, and which are also affected by two levels of linguistic power relations. While the research in political science tends to focus on nationalist movements on a regional scale, little research has been done to date on the phenomena of competition between activists of different regional languages within the same region. By studying language claims in their context in Brittany (France) and Lusatia (Germany), we put forward the hypothesis that nationalist movements value one of the two regional languages to the detriment of the second. While activists of the Breton language (in Brittany) and the Upper Sorbian language (in Lusatia) tend to invest the regional territory and community institutions in the name of regional society as a whole, activists of the Breton (Brittany) and Lower Sorbian languages try to distance themselves from the instituting nationalist narratives by relying on diffuse and unstable repertoires of action, bearing witness to a process of double minoritarisation.