Search

Increasing social and emotional development of primary school students with learning difficulties promotes equal participation in educational processes at all levels of their education. Social coexistence programmes at all school levels empower all students both emotionally and socially by promoting solidarity and creatively enhancing the learning environment. The aim of this research was for the students with learning difficulties and the teachers to evaluate a social coexistence programme implemented in a Greek Primary School. The program involved 22 students in a 4th-grade class, 4 of whom had been diagnosed with learning difficulties, and 4 members who are scientific and teaching staff of the school. In order to evaluate the actions of the programme, the multimethodological approach was applied by using a sociometric tool and a logbook, and by conducting semi–structured interviews. The research results showed that the social interaction of students with learning disabilities with their peers increased significantly after the completion of our intervention. The development of a collaborative culture in school was cited as a decisive factor for the effective implementation of social coexistence programmes by the participating adults. The results are discussed in the context of implementing similar interventions in more classes by having more students and members of the teaching staff participating as well.

The Greek seas as a part of the Eastern Mediterranean Sea, have been considered as a hotspot for the entrance of non-indigenous species (NIS). Ballast water functions as a major pathway for the spread of NIS in new environments, posing significant threats to both the ecosystems and human health. Nine non-indigenous fish species, originating from the Red Sea, have been introduced to the Greek seas since 1925. Despite the implemented laws for limiting the spread of NIS and the subsequent impacts, current global environmental issues, such as climate change and micro-plastic pollution, could result in a rapid spread and establishment of NIS in hot-spot regions, including the Greek seas. A more systematic use of advanced tools for the systematic monitoring of all NIS in the Mediterranean Sea is necessary.

Η μελέτη της ανεξάρτητης διαβίωσης των ατόμων με αναπηρία βρίσκεται τις τελευταίες δεκαετίες στο επίκεντρο του ερευνητικού ενδιαφέροντος τόσο στο γνωστικό πεδίο της εκπαίδευσης όσο και των κοινωνικών επιστημών. Το εννοιολογικό πλαίσιο το οποίο διαμορφώθηκε γύρω από την έννοια, οδήγησε στη διαμόρφωση των πρακτικών που ακολουθούνται προκειμένου η ανεξάρτητη διαβίωση να αποτελέσει επιλογή για τα άτομα με αναπηρία. Η έννοια της ανεξάρτητης διαβίωσης αποκτά έναν καθολικό χαρακτήρα και οδηγεί στη δόμηση ενός ολιστικού μοντέλου, όπου το άτομο βρίσκεται στο επίκεντρο του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει και αναπτύσσεται. Το άτομο με αναπηρία δεν αποτελεί, πλέον, κομμάτι μόνο μιας οικογένειας, αλλά μιας ολόκληρης κοινότητας και όλων των εκφάνσεών της (σχολείο, κοινότητα, οικογένεια, γειτονιά). Συγκεκριμένα για τα άτομα με νοητική αναπηρία στόχος είναι να βρεθούν τα συστατικά στοιχεία που θα βοηθήσουν ώστε να αναπτυχθούν και να εφαρμοστούν ολοκληρωμένα προγράμματα ανεξάρτητης διαβίωσης, μέσα στην κοινότητα που το κάθε άτομο έχει ζήσει την έως τώρα ζωή του. Στο επίκεντρο της παρούσας διδακτορικής διατριβής βρίσκεται η έννοια της ανεξάρτητης διαβίωσης και οι δεξιότητες ανεξάρτητης διαβίωσης των ατόμων με νοητική αναπηρία. Στόχος είναι να βρεθούν τα συστατικά στοιχεία που θα οδηγήσουν σε αποτελεσματικά προγράμματα εκπαίδευσης στην ανεξάρτητη διαβίωση. Πρόκειται για μια διαδικασία η οποία προσεγγίστηκε τόσο σε θεωρητικό επίπεδο, τι ισχύει διεθνώς, ποια προγράμματα υπάρχουν και κατά πόσο αυτά είναι λειτουργικά και αποτελεσματικά, όσο και σε πρακτικό επίπεδο, τι συμβαίνει διεθνώς και στην Ελλάδα. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να μελετηθούν οι απόψεις των γονέων, του εκπαιδευτικού προσωπικού και των ατόμων με νοητική αναπηρία για την ανεξάρτητη διαβίωση των τελευταίων. Τελικός στόχος είναι μέσα από την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων να κατασκευαστεί ένα Ερωτηματολόγιο για τις απόψεις των Ατόμων με Νοητική Αναπηρία, ένα Ερωτηματολόγιο για τις απόψεις των Γονέων και ένα Ερωτηματολόγιο για τις απόψεις του Εκπαιδευτικού Προσωπικού για την ΑΔ των Ατόμων με ΝΑ. Το δείγμα της έρευνας αποτελείται από 124 άτομα με ήπια και μέτρια νοητική αναπηρία, ηλικίας 13 ετών και άνω, 124 γονείς ατόμων με νοητική αναπηρία και 193 άτομα εκπαιδευτικό προσωπικό. Το ερευνητικό εργαλείο χωρίστηκε σε πέντε μέρη για την αποτελεσματικότερη διερεύνηση των απόψεων. Οι ενότητες που περιλαμβάνει είναι οι εξής: (α) έννοια/ χαρακτηριστικά ΑΔ, (β) παράγοντες που επηρεάζουν την ΑΔ, (γ) περιορισμοί της ΑΔ, (δ) δεξιότητες ΑΔ και (ε) πλαίσιο ΑΔ.Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων της έρευνας προκύπτει ότι η έννοια της ανεξάρτητης διαβίωσης περιστρέφεται γύρω από το θέμα του σπιτιού, το να έχει το άτομο ένα δικό του σπίτι, και γύρω από το θέμα του να αποφασίζει το άτομα με ΝΑ για το πώς θα δράσει στην καθημερινότητά του. Επίσης, τα συστήματα υποστήριξης, η οικογένεια και η κοινότητα επηρεάζουν την ΑΔ των ατόμων με ΝΑ και οι ευκαιρίες που δίνουν ή δε δίνουν αντίστοιχα και τα δύο αυτά συστήματα υποστήριξης καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό αν θα συμβεί η ΑΔ ή όχι. Σημαντικό έλλειμα εντοπίζεται στις δεξιότητες ΑΔ που θα έπρεπε να έχουν τα άτομα με ΝΑ προκειμένου να ζήσουν μόνα τους. Η γνώση των κανόνων ασφαλείας και η αυτοεξυπηρέτηση είναι οι πρωταρχικές δεξιότητες που θα έπρεπε να κατέχει ένα άτομο με ΝΑ. Τέλος, τα ανεξάρτητα διαμερίσματα μέσα στην πόλη είναι αυτά που προτιμώνται από τα ίδια τα άτομα για να ζήσουν ανεξάρτητα, ενώ οι γονείς και το εκπαιδευτικό προσωπικό προτιμούν ένα περισσότερο ελεγχόμενο περιβάλλον, υπό την επίβλεψη κάποιου επίσημου φορέα (π.χ. σχολείο, σύλλογοι).

Teachers’ attitudes towards inclusive education of typically developing and non-typically developing students are a key factor for effective school psychological support, smooth attendance of all students and seamless operation of the classroom. The purpose of the present study was to investigate the views of primary education teachers in schools of Northern Greece regarding the factors that shape their attitudes and influence their participation in promoting the joint education of disabled and non-disabled students. The research sample consisted of 48 primary school teachers in the area. The Teacher Attitudes Toward Inclusion Scale (TATIS) questionnaire was adapted and administered. The results of the study show that teachers who have been involved in inclusive education processes in the past and evaluate their participation as positive for themselves and their students, develop and establish more positive attitudes regarding the usefulness of inclusive education programmes compared to teachers who either have no positive experiences from participating in the education of students with disabilities in the general classroom or have never taught non-typically developing students. In conclusion, the organised and methodologically envisaged development of inclusive education increases the efficiency of teachers and promotes a positive learning climate in the classroom. Article visualizations