Search

In recent decades, labor markets of high-income countries such as Belgium, have been subject to a process of de-standardization. This meant that the number of people with standard, full-time jobs was decreasing while at the same time there was an increase in de-standardized jobs. De-standardized jobs are often associated with adverse health and well-being outcomes. The notion of ‘precariousness’, which pays attention to the quality of the working situation, tries to capture the consequences of de-standardization. Nevertheless, an approach that focuses exclusively on work-related aspects, risks losing sight of the broader social context in which workers are embedded. This study therefore investigated how the social context determines the impact of precarious jobs on well-being. More specifically, we investigated the role of the household context through subjective material deprivation and work-life balance. Regression analyses were conducted on the recently collected (2019) EPRES-be dataset (n = 2.707) with the aim of examining precarious employment in Belgium. The results showed a positive association between precarious employment and low well-being. The household context proved important in explaining that relationship. The effect of precarious employment on well-being was partly explained by subjective material deprivation and the work-life balance.

In dit rapport wordt dieper ingegaan op de verschillende aspecten van correspondentietesten, specifiek bij het opzetten van nulmetingen naar discriminatie bij lokale besturen als werkgever. Na een korte toelichting bij het doel van de opdracht wordt er stilgestaan bij de bredere kadering waar het concept discriminatie en correspondentietesten centraal staan. Vervolgens wordt de methodiek uitgediept en het stappenplan overlopen voor de voorbereiding, uitvoering, en analyse van de correspondentietesten. Ter afsluiting staan we stil bij hoe de testen sensibiliserend ingezet kunnen worden.

Grootouders en kleinkinderen delen vandaag de dag tientallen jaren van hun levens, en ze kunnen een belangrijke rol spelen in elkaars leven. Maar wat betekenen grootouders eigenlijk voor het welzijn van hun kleinkinderen als de ouders uit elkaar gaan? De rol van grootouders na scheiding wordt vaak over het hoofd gezien. Vlaams onderzoek geeft meer inzicht.

status: published

In de resolutie betreffende de bestrijding van discriminatie en racisme in de samenleving, die op 10 juni 2020 aangenomen werd door het Vlaams parlement, wordt onder andere wat het tegengaan van racisme en discriminatie op de arbeidsmarkt betreft, aan de Vlaamse regering gevraagd om verder in te zetten op zelfregulering door de sectoren. Voor werk en sociale economie werd daartoe de beslissing genomen binnen de Vlaamse regering (12 juni 2020) om verder versterkt in te zetten op de ingeslagen weg van sensibilisering en zelfregulering door de sectoren. Sectoren worden in het kader van de sectorconvenants hiertoe ondersteund. Principes die hierbij naar voor geschoven worden, zijn (letterlijk uit de resolutie): - ‘vrijwilligheid: gebeurt op basis van vrijwilligheid van de sectoren, onder andere met betrekking tot de vrijwillige sectorconvenants waarin zij vormen van zelfregulering (zoals zelfcontroles, praktijktesten en vorming) kunnen opnemen; - sensibiliserend: betreft een sensibiliserend instrument, geen bestraffend, waarbij werkgevers en werknemers ook worden geïnformeerd en begeleid; - vanuit de Vlaamse Overheid zetten we in op zelfregulering door de sectoren. In het kader van de vrijwillige sectorconvenants schakelen we een versnelling hoger. De sectoren verkennen, erkennen en werken systemen van zelfregulering en zelfcontroles uit. We werken een onafhankelijk en academisch monitoringsysteem uit dat discriminatie op geaggregeerd niveau in kaart brengt en dat ook wordt gebruikt om sensibiliserend te werken en waar nodig acties uit te werken die daadwerkelijk het verschil maken op het terrein.’ Via deze opdracht beogen we de uitwerking van een onafhankelijk en academisch monitoringsysteem dat toepasbaar is en ingebed kan worden in de sectorale aanpak. Om ons advies te stofferen namen we de inzichten uit recent wetenschappelijk onderzoek door. Via discussie kwamen we tot de synthese die wordt weergegeven in onderhavig document. Als het de bedoeling is deze monitoring in te zetten om finaal te komen tot een lager niveau van arbeidsmarktdiscriminatie in de Vlaamse sectoren, dan menen we dat in verschillende fasen moet gewerkt worden: meten, remediëren en opnieuw meten. Meten is weliswaar weten, maar daarom nog niet oplossen. Omgekeerd kun je pas adequaat remediëren wanneer je eerst adequaat de pijnpunten in kaart bracht. We lichten deze visie verder toe in het volgende hoofdstuk. In Hoofdstuk 2 en Hoofdstuk 3 gaan we in op het (opnieuw) meten van discriminatie in de Vlaamse sectoren op een wetenschappelijk valide manier. Welke instrumenten komen in aanmerking? Welke kwaliteitscriteria zijn cruciaal wanneer men, in het licht van de voornoemde resolutie, op sectorniveau deze instrumenten gaat inzetten? De volgende hoofdstukken zijn meer praktisch van aard wat het (opnieuw) meten van discriminatie betreft. In Hoofdstuk 4, Hoofdstuk 5 en Hoofdstuk 6 vertalen we het theoretische kader van correspondentietesten naar een praktisch kader om discriminatie tegenover specifieke groepen te meten naar de Vlaamse sectoren en reiken we hulpinstrumenten aan om deze experimenten effectief uit te voeren. Hoofdstuk 7 en Hoofdstuk 8 maken de analoge praktische vertaalslag voor instrumenten in de zelfregulerende fase. ispartof: Het terugdringen van arbeidsmarktdiscriminatie in de Vlaamse sectoren: academische visie en instrumenten status: Published online

BACKGROUND: Surgical and non-surgical cosmetic interventions are on the rise, also in minors. Therefore, the society, healthcare system and government are searching for an ethical-medical-legal framework. Numerous studies have shown the importance of patient selection. The absence of psychopathology correlates with a good outcome of cosmetic interventions. Since July 2013, the law in Belgium requires a consultation with a child psychiatrist or child psychologist before minors are allowed to undergo cosmetic intervention. AIM: To evaluate the clinical impact and effectiveness of this Belgian law. METHOD: Retrospective research of all patient evaluations by an independent child psychiatrist in the context of this law at the University Hospital, Free University Brussels from 12/07/2013-12/07/2017. Descriptive analysis of following variables as mentioned in the report of the child psychiatrist: type of cosmetic intervention, socio-demographic data, psychosocial problems, (symptoms of) child psychiatric diagnoses, recommendations. RESULTS: Thirty-seven patients consulted a child psychiatrist before a planned cosmetic intervention, 36 of them had an otoplasty and 1 a rhinoplasty. Twelve patients had symptoms of at least 2 psychiatric disorders for whom further examination was required. However, these did not constitute a contraindication for the cosmetic intervention. None of the patients had (symptoms of) a body dysmorphic disorder. CONCLUSION: Mainly patients who underwent otoplasty and with an obvious deviation from appearance that caused suffering were evaluated at the University Hospital, Free University Brussels four years after implementation of the law on cosmetic interventions. No child psychiatric contraindications for the cosmetic intervention were found in this population. It seems more useful to nuance this legislation and ask more specific for advice from a child psychiatrist in patients with risk factors. The identification of patients with a possible (child) psychiatric disorder remains of utmost importance.

Objective: To analyse socioeconomic inequalities in all-cause mortality among men and women in nine European urban areas during the recent economic crisis, and to compare the results to those from two periods before the crisis. Method: This is an ecological study of trends based on three time periods (2000-2003, 2004-2008 and 2009-2014). The units of analysis were the small areas of nine European urban areas. We used a composite deprivation index as a socioeconomic indicator, along with other single indicators. As a mortality indicator, we used the smoothed standardized mortality ratio, calculated using the hierarchical Bayesian model proposed by Besag, York and Mollié. To analyse the evolution of socioeconomic inequalities, we fitted an ecological regression model that included the socioeconomic indicator, the period of time, and the interaction between these terms. Results: We observed significant inequalities in mortality among men for almost all the socioeconomic indicators, periods, and urban areas studied. However, no significant changes occurred during the period of the economic crisis. While inequalities among women were less common, there was a statistically significant increase in inequality during the crisis period in terms of unemployment and the deprivation index in Prague and Stockholm, respectively. Conclusions: Future analyses should also consider time-lag in the effect of crises on mortality and specific causes of death, and differential effects between genders. Objetivo: Analizar las desigualdades socioeconómicas en la mortalidad por todas las causas en hombres y mujeres de nueve áreas urbanas europeas durante la reciente crisis económica, y comparar los resultados con dos periodos previos a la crisis. Método: Estudio ecológico de tendencias basado en tres periodos (2000-2003, 2004-2008 y 2009-2014). Las unidades de análisis fueron las áreas pequeñas de nueve zonas urbanas europeas. Se utilizaron un índice compuesto de privación socioeconómica como indicador socioeconómico y otros indicadores simples. Como indicador de mortalidad se usó la razón de mortalidad estandarizada suavizada, calculada utilizando el modelo jerárquico bayesiano propuesto por Besag, York y Mollié. Para analizar la evolución de las desigualdades socioeconómicas se utilizó un modelo de regresión ecológico que incluía el indicador socioeconómico, el periodo y la interacción de ambos. Resultados: Se observaron desigualdades significativas en la mortalidad en los hombres para casi todos los indicadores socioeconómicos, periodos y áreas urbanas. Sin embargo, no hubo cambios significativos en las desigualdades en el periodo de crisis. Aunque las desigualdades entre las mujeres fueron menos comunes, hubo un incremento significativo en las desigualdades en mortalidad en el periodo de crisis en términos de desempleo y del índice de privación en Praga y Estocolmo, respectivamente. Conclusiones: Futuros análisis deberán tener en cuenta el tiempo transcurrido entre la crisis y su efecto en la mortalidad, así como diferentes causas de mortalidad y el efecto diferencial entre géneros. This study is a part of the EURO-HEALTHY project (Shaping EUROpean policies to promote HEALTH equity) and has received funding from the European Union's Horizon 2020 research and innovation programme (Grant Agreement No 643398). Dagmar Dzúrová and Michala Lustigova were also supported by Charles University (UNCE/HUM 018).

In dit artikel bestuderen we ten eerste in hoeverre de gezonde levensverwachting op 50-jarige leeftijd (GLV50) verschilt tussen migranten en niet-migranten in België, Nederland en Engeland & Wales. Ten tweede bestuderen we voor de twee laatstgenoemde landen ook de verandering hierin tussen 2001 en 2011. Gegevens over bevolking, sterfte en zelf-gerapporteerde gezondheid komen uit de bevolkingsregisters, de census en gezondheidsenquêtes. De GLV50 is berekend voor niet-migranten, westerse en niet-westerse migranten naar geslacht. Decompositietechnieken zijn gebruikt om te bepalen of verschillen in GLV50 tussen de herkomstgroepen en veranderingen in GLV50 over tijd kunnen worden toegeschreven aan verschillen in sterfte of gezondheid. De resultaten laten zien dat, voor mannen en vrouwen in de drie landen, oudere – met name niet-westerse migranten naar verwachting minder jaren in goede gezondheid leven dan oudere niet-migranten. Dit verschil kan voornamelijk worden toegeschreven aan gezondheidsverschillen. Waar in Nederland de verschillen in GLV50 tussen migranten en niet-migranten gedaald zijn over de tijd, zijn de verschillen in Engeland & Wales toegenomen.Verbeteringen in GLV50 kunnen voornamelijk toegeschreven worden aan afname in sterfte. Interventies gericht op het verkleinen van ongelijkheden in gezondheid en sterfte tussen ouderen met en zonder migratieachtergrond zouden zich moeten focussen op preventie, vooral onder niet-westerse migranten.

Deze studie ging na in welke mate de drie categorieën van maatregelen uit het actieplan tegen discriminatie op de Brusselse huisvestingsmarkt van 2018 een effect hebben gehad op de bereidheid van vastgoedmakelaars om in te gaan op een discriminerende vraag. We organiseerden hiervoor 283 mystery calls omtrent etnische discriminatie en 237 mystery calls omtrent discriminatie op basis van de inkomensbron. Uit de resultaten bleek dat 25% van de makelaars in Brussel bereid is om op vraag van de eigenaar kandidaat-huurders van vreemde origine op de één of andere manier nadeliger te behandelen. Daarnaast is 34% bereid hetzelfde te doen bij kandidaat-huurders met een sociale uitkering. Deze vormen van discriminatie op basis van de etnische afkomst en de inkomensbron zijn expliciet bij wet verboden. Frappant is bovendien dat bijna één op de drie makelaars die bereid is om etnisch te discrimineren en één op de vijf makelaars die bereid is om te discrimineren op basis van de inkomensbron, spontaan aangeven dat wat ze beloven te doen in strijd is met de antidiscriminatiewetgeving. Daarnaast zijn er antwoorden die in een ‘grijze zone’ vallen. Vastgoedmakelaars stellen immers vaak voor om een lijst met potentiële kandidaat-huurders op te stellen, waaruit de eigenaar vervolgens kan kiezen. Deze handelswijze is niet onwettelijk, maar kan wel de discriminatie faciliteren omdat op die manier de klanten de mogelijkheid krijgen om alsnog te discrimineren. Om de impact van het actieplan tegen discriminatie na te gaan, kunnen we het percentage van makelaars dat in 2018 bereid was om te discrimineren vergelijken met het percentage makelaars dat in de studie van 2017 bereid was om te discrimineren. Uit deze vergelijking blijkt dat de bereidheid om te discrimineren op basis van etnische afkomst significant gedaald is van 43% naar 25%, maar dat de bereid om te discrimineren op basis van de inkomensbron niet significant gedaald is (een verandering van 37% naar 34%). We kunnen hieruit evenwel geen causale conclusies trekken tussen het actieplan en de gevonden discriminatiepatronen, aangezien er in deze studie geen controlegroep van makelaars in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest op wie het actieplan niet van toepassing was. Ook voor alle mogelijke andere verklaringsfactoren konden we niet controleren (bv. het bredere maatschappelijke klimaat of de vraag en het aanbod op de huurwoningmarkt).

Dit onderzoek ging aan de hand van 943 correspondentietesten het voorkomen van etnische discriminatie na op de private huurwoningmarkt in Antwerpen. Uit de analyses blijkt dat kandidaat-huurders met een Maghrebijnse naam systematisch benadeeld worden in vergelijking met kandidaat-huurders met een Belgische naam. Bij 40% van de huuradvertenties op Immoweb kregen Maghrebijnse kandidaten geen reactie of werden ze niet voor een bezoek uitgenodigd, terwijl kandidaten met een Belgische naam wel werden uitgenodigd voor een plaatsbezoek. De etnische discriminatie lag opmerkelijk hoger bij particuliere verhuurders (50%) dan bij vastgoedmakelaars (30%).

Verschillende gemeentes in België streven ernaar jonge, middenklasse gezinnen aan te trekken. Dit kan echter leiden tot gentrificatie en de verdringing van de oorspronkelijke inwoners. Om verdringing tegen te gaan, is het nodig te weten waar gentrificatie plaatsvindt. Van Criekingen (2008, 2009) ontwikkelde methodes om gentrificatie in kaart te brengen met de Census en paste deze toe in Brussel. De Census heeft echter het nadeel dat ze niet vrij beschikbaar is en slechts elke tien jaar verzameld wordt. Willen gemeenten sneller ingrijpen, is er nood aan een methode die voor kortere periodes kan gebruikt worden. De bijdrage van deze onderzoeksnota is daarom het uitwerken van een methode die gemeentebesturen in staat stelt die buurten te identificeren waar zich verdringing kan voordoen door snel en gemakkelijk socio-economische veranderingen te meten over kortere periodes met vrij beschikbare data. Met deze vrij beschikbare data is het onmogelijk om verdringing of de opwaardering van de huizenstock te meten. De methode die we uitwerken maakt gebruik van een samengestelde maat voor socio-economische status. In vergelijking met de individuele indicatoren heeft deze samengestelde maat het voordeel individuele variaties weg te filteren en zo een meer algemeen beeld te schetsen van de socio-economische situatie. Deze samengestelde maat wordt gebruikt om de buurten te identificeren die zowel tot de meest achtergestelde buurten van de stad behoren als de buurten waar de socio-economische status het sterkst stijgt. Ter illustratie wordt deze methode toegepast op de Gentse situatie tussen 2004 en 2009. Hoewel de uitgewerkte methode te kort schiet om gentrificatie in kaart te brengen, kan ze gemeentebesturen helpen te bepalen welke buurten van nabij moeten opgevolgd worden.

As of June 2017, 65.6 million people worldwide have been forcibly displaced due to war, persecution, or to seek better social or economic conditions for themselves and their families. Migration and exposure to new environments may have implications for health. This case study describes exploratory data collection among foreign-born people in Belgium, a leading immigrant destination. We conducted community-based data collection, focusing on neighborhoods and spaces in Brussels with high numbers of immigrants and asylum seekers. The lessons learned are presented here as an example of preliminary research with a fluid population. We highlight some of the challenges in recruiting and ethical considerations we encountered.

Le non-enregistrement de la migration temporaire peut etre a l’origine d’ecarts importants entre les taux de mortalite selon qu’ils sont calcules sur la base de la residence legale, effective ou habituelle des personnes decedees. Les taux les plus indiques sont, selon nous, ceux obtenus a partir de la residence habituelle. Les residents habituels sont en effet les plus exposes aux risques attaches a une ville donnee. Les recensements, les statistiques d’etat civil et les certificats de deces de Belgique nous permettent de calculer les taux de mortalite de populations ayant leur residence habituelle dans trois grandes villes belges (Bruxelles, Liege et Schaerbeek) en 1910 et de les comparer aux taux jusqu’a present calcules selon le lieu du deces. De facon tres significative, l’existence d’institutions medicales dans de grandes agglomerations comme Liege et Bruxelles accroit artificiellement les taux bases sur les deces qui surviennent sur leur territoire. Le contraire est vrai pour la commune suburbaine de Schaerbeek : beaucoup de personnes qui y ont leur residence habituelle decedent ailleurs. Ces resultats suggerent que, pour certains groupes d’âges, la surmortalite a Bruxelles au xixe et au debut du xxe siecle peut etre imputee en partie au grand nombre de personnes decedant dans la capitale sans y avoir leur residence habituelle.

Een Belg, een Marokkaan en een Turk komen op sollicitatiegesprek: het zou het begin van een even flauwe als foute mop kunnen zijn. Maar in het België van vandaag is dit helaas geen grap en speelt afkomst bij het solliciteren nog steeds een rol. Nochtans zou iedereen in dit land gelijk moeten zijn, zo staat het ook in de grondwet. De werkelijkheid is anders. Of het nu door hun leeftijd, geslacht, afkomst, fysieke beperking of seksuele oriëntatie is, veel mensen worden benadeeld als ze een job of woning zoeken, uitgaan, winkelen of zelfs gewoon over straat wandelen. In zijn boek gaat Pieter-Paul Verhaeghe niet enkel na hoe dit komt, maar stelt ook concrete maatregelen voor. Hij gelooft sterk in de kracht van praktijktests om jezelf en anderen van vooroordelen bewust te maken en zo discriminatie te bestrijden. Want in het verkeer doen flitspalen veel bestuurders hun gedrag aanpassen. Zou het niet zinvol zijn dat er in de strijd tegen discriminatie en voor gelijkheid ook dergelijke instrumenten komen?

De voorbije jaren kwamen praktijktesten uitgebreid in de media. Academici brachten grootschalige discriminatie op de woning- en arbeidsmarkt aan het licht door middel van praktijktesten. Verschillende middenveldorganisaties en politici pleiten dan weer om praktijktesten te gebruiken om discriminerende bedrijven of verhuurders aan te pakken. Dit overzichtsartikel wil een brug slaan tussen beide werelden en nagaan in welke mate praktijktesten gebruikt kunnen worden als wetenschappelijke methode én als beleidsinstrument in de strijd tegen discriminatie. We maken eerst op basis van drie criteria een typologie op van de technieken om discriminerend gedrag te testen: situatietesten, correspondentietesten, mystery calls/visits en mystery mails. We staan hierbij telkens stil bij hun ontstaansgeschiedenis, toepassing en voor- en nadelen. Deze typologie is zeker niet algemeen aanvaard, maar ze kan toekomstig onderzoek conceptueel sturen. Vervolgens bespreken we hoever het onderzoek naar praktijktesten als beleidsinstrument staat. Er is beperkte wetenschappelijk evidentie dat praktijktesten in bepaalde omstandigheden en onder bepaalde voorwaarden effectief, haalbaar en ethisch verantwoord zijn. Wij zijn daarom voorzichtige voorstanders van het gebruik van praktijktesten als beleidsinstrument tegen discriminatie.

Arbeidssociologie richt zich op de studie van het sociale fenomeen ‘arbeid’. Arbeid heeft een erg belangrijke plaats in ons leven. Daarom zijn sociologische vragen over arbeid bijzonder divers. Arbeidssociologen buigen zich onder meer over de manier waarop we ‘arbeid’ organiseren in onze samenleving, of staan stil bij de rol van de verschillende actoren die vorm geven aan het arbeidsbestel: werknemers, werkgevers, vakbonden, de overheid… Ze analyseren ook de gevolgen van arbeid voor werknemers en de samenleving, bijvoorbeeld op het vlak van zingeving of sociale ongelijkheid. De arena’s van het arbeidsbestel geeft een actueel overzicht van de arbeidssociologische kennis en inzichten, die toelaten actuele arbeidsvraagstukken te begrijpen en er kritisch over te reflecteren. Het boek besteedt aandacht aan de drie arena’s van het arbeidsbestel: de arbeidsorganisatie, de arbeidsmarkt en de arbeidsverhoudingen. Ook de historische ontwikkeling van ons arbeidsbestel komt aan bod. Dit basiswerk is bedoeld voor iedereen die een inzicht wil verwerven in de sociologische concepten achter ons arbeidsbestel. Voor studenten in de sociologie, andere sociale wetenschappen en economische wetenschappen is het verplicht studiemateriaal. De kwaliteit van dit handboek is gegarandeerd door de interuniversitaire samenwerking die eraan ten grondslag ligt.

Het doel van dit onderzoek was om na te gaan welke specifieke vastgoedmakelaars in Gent discrimineren. We organiseerden hiervoor tussen november 2016 en november 2017 in totaal 871 juridische praktijktesten bij 86 makelaars die actief zijn op de Gentse huurwoningmarkt. In 14% van geteste huuradvertenties was er sprake van etnische discriminatie: kandidaat-huurders met een Turkse of Arabische klinkende naam werden voor dezelfde vacante huurwoning systematisch minder uitgenodigd om de woning te bezichtigen dan kandidaat-huurders met een Belgisch klinkende naam. Bij 15% van de geteste huuradvertenties vonden we een significant patroon van discriminatie op basis van ‘handicap’ terug: kandidaat-huurders met een fysieke of mentale beperking werden in die gevallen niet uitgenodigd om de woning te bezichtigen terwijl de kandidaat-huurders zonder een beperking wel. De makelaars werden meermaals getest om betrouwbare uitspraken op het niveau van de individuele makelaar te kunnen doen. Van de 86 geteste makelaars in Gent zijn er 12 makelaars waarbij er een significant patroon van discriminatie gevonden werd. We hebben geen indicatie dat kleine makelaars meer of minder zouden discrimineren in Gent dan grote makelaars. Uit simulaties blijkt bovendien dat indien de 12 discriminerende makelaars niet langer zouden discrimineren, alle kandidaat-huurders evenveel kans zouden moeten hebben – ongeacht afkomst of handicap – om uitgenodigd te worden om de woning te bezichtigen. Met andere woorden, slechts een kleine minderheid van makelaars zorgt voor de meeste discriminatie in Gent.

“In de dood is iedereen gelijk” stelt het gezegde. Hoewel uiteindelijk iedereen sterft, weten we ondertussendat tussen arm en rijk grote verschillen in levensverwachting bestaan. Maar dat ook de plaatswaar je woont jouw overlevingskans kan bepalen, is veel minder bekend. In het ene dorp leef je langerdan in het andere. In het vroegmoderne Vlaanderen had dat niet zozeer met armoede te maken,maar met ecologische omstandigheden. Terwijl onderzoek aantoont dat wie vandaag aan de kust ofin een waterrijke omgeving woont doorgaans gezonder is, was dat in het verleden geenszins hetgeval.

Deze studie onderzoekt het voorkomen van discriminatie door vastgoedmakelaars op de private huurmarkt in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest door middel van praktijktesten en mystery shopping. Discriminatie verwijst in deze studie naar de nadelige en niet te rechtvaardigen behandeling van kandidaat-huurders omwille hun etnische afkomst, leeftijd, mentale of fysieke handicap, inkomensbron, gezinssamenstelling en gender. Deze discriminatiestudie is vrij uniek in Europa omwille van haar grootschaligheid op het vlak van het aantal uitgevoerde praktijktesten en mystery calls en het aantal onderzochte discriminatiegronden.

Deze studie onderzoekt hoe en in welke mate de socio-economische positie van de man en van de vrouw een rol speelt in wie de gezinswoning verlaat bij echtscheiding: enkel de man, enkel de vrouw of beiden. We verwachtten dat de partner met meer financieel vermogen, kennis en vaardigheden dan de andere partner beter in staat is om de gezinswoning op te eisen en te onderhouden. De analyses zijn gebaseerd op gegevens uit de survey ‘Scheiding in Vlaanderen’ (N = 3.039) en de ‘Algemene Socio-Economische Enquête 2001’ die werd gelinkt aan rijksregistergegevens voor de periode 2001-2006 (N = 61.573). De resultaten tonen aan dat, globaal genomen, vrouwen iets vaker de gezinswoning verlaten dan mannen. In lijn met de vooropgestelde hypothese, loopt de vrouw echter minder risico om de gezinswoning te verlaten als ze ouder, hoger opgeleid en als enige tewerkgesteld is. Verder vonden we ook genderspecifieke verbanden. Zo halen hoger opgeleide vrouwen meer voordeel uit hun bevoorrechtte positie dan hoger opgeleide mannen. Wanneer beide partners hetzelfde hoge opleidingsniveau delen, is het vooral de man die de woning verlaat. Uit vrees voor de negatieve repercussies van een echtscheiding – die vaak ook hoger liggen bij vrouwen – kunnen hoog opgeleide vrouwen extra gemotiveerd geraken om door middel van hun vermogens en vaardigheden de gezinswoning op te eisen., This study investigates how and to what extent the socio-economic positions of husband and wife play a role in the decision of who moves out from the family home: only the man, only the woman, or both. We expected that the partner with more financial power, knowledge and skills will have a greater chance to claim and maintain the family home. The analyses are based on the survey ‘Divorce in Flanders’ (N = 3.039) and the ‘General Socio-Economic Survey 2001’ linked to national register data for the period 2001-2006 (N = 61.573). The results show that, in general, women more often leave the family home than men. However, in line with the proposed hypothesis, the woman is more likely to remain in the family home if she is older, higher educated and if she was the only person employed in the household. There are also a number of gender specific results. Women seem to benefit more from an educational advantaged position than men do. The man is more likely to leave the family home when both partners share the same high level of education. The negative repercussions of a divorce – which are often also higher among women – might stimulate highly educated women more than men to claim the family home.

Overqualification leads to stress, anxiety and depression and can therefore pave the way for bad mental health. Other research however claims that overqualification doesn’t necessarily engender discontentment. It can result in better work performances, positive future expectations and a larger chance of experiencing upward mobility. This qualitative study shows that the dichotomy in possible outcomes can be explained by the broader ‘coping resources’ that are, or are not, accessible for overqualified employees. Feeling connected with the job, encountering a sense of significance and meaning and experiencing social support from colleagues stimulate the viewpoint of an overqualified job position as an opportunity and a challenge. These coping can even counter the perception of feeling overqualified for a job. Lack of these positive coping resources, on the other hand, gives rise to stress and unhealthy outcomes. Apart from these job characteristics, there is also evidence of a social stigma connected to overqualified work employment. This article offers a renewing insight in the underlying mechanisms and determinants of social stress as a consequence of overqualification.

This paper focuses on the intergenerational transmission of age at first marriage from mothers to daughters in rural Holland before and during the early stages of the fertility transition. We use a detailed dataset with two generations of marriages stemming from the province of North-Holland in the Netherlands. Multilevel models are used to analyse the effect of first generation family characteristics on second generation daughters? ages at first marriage. A crucial advantage compared to conventional family reconstitution studies is that we traced daughters wherever they migrated in the Netherlands. The results clearly indicate that age at first marriage was to some extent inherited from mothers to daughters. Yet, the inheritance effect is not common to all social classes and religious denominations. It is present among the working and middle classes but virtually absent among farmers. It is strong among Protestants but weak among Catholics. These findings support suggestions in the recent literature that family inheritance of reproductive behaviour is stronger in societal circumstances with less group pressure and more individual decision-making.

Hoewel de werkzaamheid van moeders in België relatief hoog ligt, is dit voor moeders met een migratie-achtergrond vaak niet het geval. Aan de hand van longitudinale data van de Kruispuntbank en het Rijksregister wordt onderzocht hoe arbeidsmarkttrajecten rond de geboorte van een eerste kind verschillen naargelang de herkomst van de moeder, en of de transitie naar ouderschap een groter effect heeft op de werkzaamheid van vrouwen met een migratie-achtergrond dan het geval is bij Belgische vrouwen.

Deze bijdrage gaat over de demografische ontwikkelingen in België en meer in het bijzonder de sterke bevolkingsgroei van de laatste jaren. Na een korte beschrijving van het contrast tussen het demografisch regime van voor en na de eeuwwisseling onderzoeken we de mechanismen die verantwoordelijk zijn voor de transitie naar demografische groei. We concentreren ons in dit artikel op de veranderingen die zijn opgetreden in migratiestromen. Twee onderzoeksvragen staan hierin centraal: welke maatschappelijke veranderingen hebben die ommekeer in migratiestromen tot stand gebracht en in welke mate is de Belgische demografie een weerspiegeling van een Europese trend? We starten vanuit een Europees perspectief zoomen in op België om vervolgens in te gaan op de diepgaande demografische transformatie van de Belgische samenleving.