Search

Wadis, regenwatertuinen en doorlatende verharding in New Orleans. Floris neemt je mee naar honderden voorzieningen, maar is New Orleans klaar voor een volgende storm?

Een goede organisatie van het gemeentelijke parkeerbeleid is één van de belangrijkste sleutels voor de vlotte doorstroming van tram en bus. De herinrichting van smalle straten biedt de kans om aan het openbaar vervoer en de zwakke wegge-bruikers veiligheid, comfort en voorrang toe te kennen. De goedbedoelde, systematische versmalling van rijwegen in woonwijken mag echter niet leiden tot het onmogelijk maken van zinvolle routes voor fijnmazig lijnbusverkeer. Té smal heringerichte rijwegen sluiten uitgestrekte woonwijken uit van een vlotte, comfortabele bediening door lijnbusverkeer. In een eerder artikel in Verkeersspecialist1 werden de kansen voor een vlottere doorstroming van het openbaar vervoer (OV) dankzij impliciete verkeerstechnieken, belicht. In deze bijdrage worden enkele goede praktijken van gemeentelijke wegbeheerders die een duurzame OV-doorstroming beogen, voorgesteld.

De aandacht voor de ondergrond was het afgelopen decennium tanende in ruimtelijke planning. Grootschalige milieuoperaties uit de jaren tachtig en negentig waren afgerond. Nieuw beleid was niet meer nodig. Bodemprofessionals zochten hun heil in andere thema’s. Urgente kwesties als klimaatverandering, vitale landbouw en de energietransitie brengen daar nu echter verandering in. Zelfs de milieuhygiënische kant van bodembeheer is met de vondst van PFAS en andere zeer verontreinigende stoffen weer helemaal terug in de bestuurlijk belangstelling. Dit artikel en de artikelenserie ‘Ruimte en ondergrond’ verkennen de uitdagingen en oplossingen voor het meenemen van de potentie van de ondergrond in ruimtelijke planning.

De basisindustrie is van blijvend groot belang voor het Nederlandse verdienvermogen, de directe werkgelegenheid en de positie in vele waardeketens. Volgens de recente Kamerbrief van de minister van EZK wil Nederland wil de Europese vestigingsplaats zijn voor duurzame basisindustrie. De industrie moet 23% van de totale CO2-reductiedoelstelling realiseren en zijn daarmee van wezenlijk belang voor het behalen van de klimaatdoelstellingen. Toegang tot betaalbare energie is een belangrijke voorwaarde voor het realiseren van de verduurzamingsopgave van de industrie. Een essentiële randvoorwaarde is dat de infrastructuur die nodig is voor het transport van elektriciteit, warmte, waterstof en CO2 naar de industrieclusters voldoende capaciteit heeft en tijdig beschikbaar is. Investeringen in energie-infrastructuren zijn kapitaalintensief en de onzekerheden over het energiesysteem van de toekomst zijn groot. Besluiten van nu leggen de energie-infrastructuren van de toekomst grotendeels vast en beperken toekomstige beslissingsruimte. Beslissen is urgent gezien de lange doorlooptijden tussen besluit en realisatie van infrastructuur. Uitstellen van besluiten over de aanleg van energie-infrastructuren kan er toe leiden dat klimaatdoelen niet worden gehaald. Technische knelpunten rondom de uitbreiding en aanleg van energie-infrastructuren voor de industrieclusters zijn geïdentificeerd in het adviesrapport van de Taskforce Infrastructuur Klimaatakkoord Industrie. In de voorliggende studie worden knelpunten rondom de besluitvorming voor energie-infrastructuren geïdentificeerd en worden aanbevelingen gedaan hoe de Rijksoverheid besluitvorming kan faciliteren op weg naar een betrouwbaar, betaalbaar en rechtvaardig duurzaam energiesysteem dat invulling geeft aan de klimaatdoelen.

‘Advanced Driver Assistance Systems’ – ADAS of geavanceerde rij-hulpsystemen – ondersteunen de bestuurder bij bepaalde rij-taken. Ze geven hem/haar een beter overzicht van de omgeving, waarschuwen hem/haar bij gevaarlijke situaties en zullen in de toekomst zelfs het stuur van het voertuig kunnen overnemen. Een aantal ADAS-systemen worden vanaf juli 2022 in Europa verplicht in nieuwe voertuigen. Dat die technologie ingebouwd wordt is een goede zaak. Maar minstens even belangrijk is de kennis ervan bij de bestuurders zodat zij er correct mee omspringen. ADAS zou daarom de nodige aandacht moeten krijgen in de rijopleiding en bij de verkoop van nieuwe voertuigen. Ook de wetgeving en op langere termijn de weginrichting moeten afgestemd worden op ADAS.

De basisindustrie is van blijvend groot belang voor het Nederlandse verdienvermogen, de directe werkgelegenheid en de positie in vele waardeketens. Volgens de recente Kamerbrief van de minister van EZK wil Nederland wil de Europese vestigingsplaats zijn voor duurzame basisindustrie. De industrie moet 23% van de totale CO2-reductiedoelstelling realiseren en zijn daarmee van wezenlijk belang voor het behalen van de klimaatdoelstellingen. Toegang tot betaalbare energie is een belangrijke voorwaarde voor het realiseren van de verduurzamingsopgave van de industrie. Een essentiële randvoorwaarde is dat de infrastructuur die nodig is voor het transport van elektriciteit, warmte, waterstof en CO2 naar de industrieclusters voldoende capaciteit heeft en tijdig beschikbaar is. Investeringen in energie-infrastructuren zijn kapitaalintensief en de onzekerheden over het energiesysteem van de toekomst zijn groot. Besluiten van nu leggen de energie-infrastructuren van de toekomst grotendeels vast en beperken toekomstige beslissingsruimte. Beslissen is urgent gezien de lange doorlooptijden tussen besluit en realisatie van infrastructuur. Uitstellen van besluiten over de aanleg van energie-infrastructuren kan er toe leiden dat klimaatdoelen niet worden gehaald. Technische knelpunten rondom de uitbreiding en aanleg van energie-infrastructuren voor de industrieclusters zijn geïdentificeerd in het adviesrapport van de Taskforce Infrastructuur Klimaatakkoord Industrie. In de voorliggende studie worden knelpunten rondom de besluitvorming voor energie-infrastructuren geïdentificeerd en worden aanbevelingen gedaan hoe de Rijksoverheid besluitvorming kan faciliteren op weg naar een betrouwbaar, betaalbaar en rechtvaardig duurzaam energiesysteem dat invulling geeft aan de klimaatdoelen.

De focus van dit hoofdstuk ligt op een aantal gekozen en nodige transities van duurzame mobiliteit binnen de gegeven infrastructuur, beschikbare middelen en de openbare ruimte in een stedelijke setting. Kortom: op weg naar een modal shift in de verdichtende stad. De komende jaren vindt het een transitie plaats naar nieuwe vervoersvormen die minder energie vragen, minder ruimtegebruik kennen, meer flexibiliteit brengen en lagere gebruikskosten met zich meebrengen. Met als belangrijke uitdagingen de vernieuwing in het openbaar vervoer (hierna OV) en actieve transport (lopen of fietsen) in de schaarse buitenruimte. De inzet op duurzame mobiliteit zorgt voor meer ontmoetingen, toegankelijke, leefbare en aantrekkelijke steden. Die toekomstige stedelijke mobiliteit is een slim samenhangend geheel van aanbod van systemen als OV, fiets, auto, stalling, overstap en energie. De menselijke maat en vervoersvraag staan daarbij centraal. Nabijheid is voor duurzame mobiliteit cruciaal en stedelijk en economisch principe van collision density is daarin een uitdaging. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/bashilckmann/ https://www.linkedin.com/in/john-bolte-0856134/

De focus van dit hoofdstuk ligt op een aantal gekozen en nodige transities van duurzame mobiliteit binnen de gegeven infrastructuur, beschikbare middelen en de openbare ruimte in een stedelijke setting. Kortom: op weg naar een modal shift in de verdichtende stad. De komende jaren vindt het een transitie plaats naar nieuwe vervoersvormen die minder energie vragen, minder ruimtegebruik kennen, meer flexibiliteit brengen en lagere gebruikskosten met zich meebrengen. Met als belangrijke uitdagingen de vernieuwing in het openbaar vervoer (hierna OV) en actieve transport (lopen of fietsen) in de schaarse buitenruimte. De inzet op duurzame mobiliteit zorgt voor meer ontmoetingen, toegankelijke, leefbare en aantrekkelijke steden. Die toekomstige stedelijke mobiliteit is een slim samenhangend geheel van aanbod van systemen als OV, fiets, auto, stalling, overstap en energie. De menselijke maat en vervoersvraag staan daarbij centraal. Nabijheid is voor duurzame mobiliteit cruciaal en stedelijk en economisch principe van collision density is daarin een uitdaging. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/bashilckmann/ https://www.linkedin.com/in/john-bolte-0856134/

In dit rapport wordt een inventarisatie gegeven van de (nieuwe) energie-infrastructuur die noodzakelijk is voor de Nederlandse industrieclusters om hun klimaatdoelen te halen. Belangrijke aspecten zijn de kosten, de taakverdeling tussen industrie en overheid bij het ontwikkelen van de infrastructuur en deruimtelijke, institutionele en technische knelpunten. De voorgestelde CO2-reductiemaatregelen verschillen per cluster afhankelijk van de specifieke bedrijven en productieprocessen in het cluster. Uit de clusterplannen wordt duidelijk dat drie reductieopties voor alle clusters onmisbaar zijn voor het halen van de doelstellingen: CO2-afvang en -opslag, duurzame elektrificatie van processen en grootschalige inzet van waterstof voor hoge temperatuur warmte en feedstock. Dit betekent dat niet alleen technologische innovaties binnen het cluster noodzakelijk zijn, maar dat ook de energie-infrastructuur nodig om deze energiedragers te transporteren versterkt en/of nieuw ontwikkeld moet worden.Deze nieuwe energie-infrastructuur valt buiten de directe verantwoordelijkheid van de bedrijven in de industrieclusters maar is wel bepalend voor het slagen van de energietransitie. Geconcludeerd wordt dat een vernieuwde energie-infrastructuur gericht op de nieuwe vraagprofielen vanuit de industrie essentieel is voor het halen van de klimaatdoelen.Deze infrastructuur moet uiterlijk 2030 beschikbaar zijn omdat de verwachting is dat nieuwe technologieën zoals waterstof en elektrificatie dan de belangrijkste CO2-reductieopties worden. Bij het ontwikkelen van deze infrastructuur is er een belangrijke taak weggelegd voor de overheid als beheerder van een infrastructuur die toegankelijk is voor meerdere vraag- en aanbodpartijen. Gezien de onzekerheden in toekomstige vraag en aanbod van energiedragers, de kosten van de infrastructuur en regelgeving is het niet waarschijnlijk dat de industriële marktpartijen deze rol op zich kunnen nemen.

The TraCS3 partners will meet in Groningen, The Netherlands on the 12th-14th of September. The Lead Partner Hanze University of Applied Sciences is organizing the three days kick off meeting to present and discuss the state of the art of the innovation infrastructure regional policies, to highlight the project milestones and agree on the project implementation procedures. All participating regions will deliver presentations, discuss project future activities and outputs to achieve. The kick off meeting will start interregional learning processes sharing knowledge and good practices in the North Netherlands and will include the Site visit and Round Table discussions.

In large organizations, innovation activities often take place in separate departments, centers, or studios. These departments aim to produce prototypes of solutions to the problems of operational business owners. However, too often these concepts remain in the prototype stage: they are never implemented and fall into what is popularly termed the Valley of Death. A design approach to innovation is presented as a solution to the problem. However, practice shows that teams that use design nevertheless encounter implementation challenges due to the larger infrastructure of the organization they are part of. This research aims to explore which organizational factors contribute to the Valley of Death during design innovation. An embedded multiple case study at a large heritage airline is applied. Four projects are analyzed to identify implementation challenges. A thematic data analysis reveals organizational design, departmental silos, and dissimilar innovation strategies contribute to the formation of, and encounters with, the Valley of Death. Arising resource-assignment challenges that result from these factors are also identified. Materialization, user-centeredness, and holistic problem framing are identified as design practices that mitigate encounters with the Valley of Death, thus leading to projects being fully realized. https://doi.org/10.1111/dmj.12052 LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/christine-de-lille-8039372/

In large organisations, innovation activities are often located in separate departments, centres or studios. These departments aim to produce prototypes of solutions to the problems of operational business owners. However, too often these concepts remain in the prototype stage: they never cross the valley of death to become implemented. A design approach to innovation is presented as a solution to the problem. However, practice shows that teams that use this approach nevertheless encounter this problem due to the larger infrastructure of the organisation they are part of. This research aims to explore which factors contribute to the valley of death for design innovation. Additionally, this paper presents first insights into how design practices help to mitigate this phenomenon. An embedded multiple case study at a large heritage airline is used to study this phenomenon. A thematic analysis of the data finds that organisational design, departmental silo’s and dissimilar innovation strategies contribute to the valley of death. The issues with resource-assignment that result from these factors are displayed. Last, materialization, usercenteredness and holistic problem-framing are indicated as practices that help to mitigate this problem. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/christine-de-lille-8039372/

Tijdens een lezing voor de Groningse Ingenieursvereniging besprak Martien Visser zijn kennis en inzichten in de huidige stand van zaken van de energietransitie en ontwikkelingen in de toekomst.

Een exploratieve studie naar de financieel-economische implicaties van de invoering van een baten-lastenstelsel bij de Nederlandse Rijksoverheid voor de instandhouding van civieltechnische netwerken. Doel is om als professioneel opdrachtgever op basis van bedrijfseconomische beginselen de instandhoudingsactiviteiten optimaal te sturen. Hiermee kan een infrastructuurnetwerk effectief en efficiënt blijven voldoen aan de maatschappelijke wensen en behoeften naar vervoer en transport.