Search

De samenleving is de afgelopen decennia steeds individualistischer geworden. Veel mensen zijn bang dat deze winst aan individuele vrijheid ten koste gaat van de sociale solidariteit. De algemene aanname is dat het individu en het collectief elkaars tegenovergestelden zijn. Maar is deze aanname juist? Of is het mogelijk om groepen te vormen waarbinnen groepslidmaatschap samengaat met de distinctiviteit van het individu? In het huidige proefschrift laten we zien dat het mogelijk is de twee samen te brengen. Het onderzoek komt voort uit het idee dat individuele groepsleden actief kunnen bijdragen aan de vorming van een gedeelde groepsidentiteit—een inductief proces van onderaf waarbij elk groepslid als individu betrokken wordt. Hoewel individuele distinctiviteit in het gedrang kan komen als een groep wordt gevormd op basis van gelijkheid (een mechanisch of deductief proces; zoals in de uniformiteit die het leger oplegt aan haar medewerkers), laten we zien dat individualiteit met sociale solidariteit kan samengaan als een groep inductief (of organisch) wordt gevormd uit de individuele bijdragen van groepsleden. Gezamenlijk bieden de verschillende onderzoekslijnen in dit proefschrift nieuw inzicht in het samenspel tussen individuele distinctiviteit en groepslidmaatschap. We denken dat dit proefschrift wijst naar een nieuwe richting in het denken over groepen en groepsprocessen. Alleen door zowel in acht te nemen hoe groepen en individuen cognitief worden waargenomen als hoe zij fysiek interacteren, kan volgens ons recht gedaan worden aan het complexe spel tussen individu en groep in de huidige westerse samenleving.

De samenleving is de afgelopen decennia steeds individualistischer geworden. Veel mensen zijn bang dat deze winst aan individuele vrijheid ten koste gaat van de sociale solidariteit. De algemene aanname is dat het individu en het collectief elkaars tegenovergestelden zijn. Maar is deze aanname juist? Of is het mogelijk om groepen te vormen waarbinnen groepslidmaatschap samengaat met de distinctiviteit van het individu? In het huidige proefschrift laten we zien dat het mogelijk is de twee samen te brengen. Het onderzoek komt voort uit het idee dat individuele groepsleden actief kunnen bijdragen aan de vorming van een gedeelde groepsidentiteit—een inductief proces van onderaf waarbij elk groepslid als individu betrokken wordt. Hoewel individuele distinctiviteit in het gedrang kan komen als een groep wordt gevormd op basis van gelijkheid (een mechanisch of deductief proces; zoals in de uniformiteit die het leger oplegt aan haar medewerkers), laten we zien dat individualiteit met sociale solidariteit kan samengaan als een groep inductief (of organisch) wordt gevormd uit de individuele bijdragen van groepsleden. Gezamenlijk bieden de verschillende onderzoekslijnen in dit proefschrift nieuw inzicht in het samenspel tussen individuele distinctiviteit en groepslidmaatschap. We denken dat dit proefschrift wijst naar een nieuwe richting in het denken over groepen en groepsprocessen. Alleen door zowel in acht te nemen hoe groepen en individuen cognitief worden waargenomen als hoe zij fysiek interacteren, kan volgens ons recht gedaan worden aan het complexe spel tussen individu en groep in de huidige westerse samenleving.

De samenleving is de afgelopen decennia steeds individualistischer geworden. Veel mensen zijn bang dat deze winst aan individuele vrijheid ten koste gaat van de sociale solidariteit. De algemene aanname is dat het individu en het collectief elkaars tegenovergestelden zijn. Maar is deze aanname juist? Of is het mogelijk om groepen te vormen waarbinnen groepslidmaatschap samengaat met de distinctiviteit van het individu? In het huidige proefschrift laten we zien dat het mogelijk is de twee samen te brengen. Het onderzoek komt voort uit het idee dat individuele groepsleden actief kunnen bijdragen aan de vorming van een gedeelde groepsidentiteit—een inductief proces van onderaf waarbij elk groepslid als individu betrokken wordt. Hoewel individuele distinctiviteit in het gedrang kan komen als een groep wordt gevormd op basis van gelijkheid (een mechanisch of deductief proces; zoals in de uniformiteit die het leger oplegt aan haar medewerkers), laten we zien dat individualiteit met sociale solidariteit kan samengaan als een groep inductief (of organisch) wordt gevormd uit de individuele bijdragen van groepsleden. Gezamenlijk bieden de verschillende onderzoekslijnen in dit proefschrift nieuw inzicht in het samenspel tussen individuele distinctiviteit en groepslidmaatschap. We denken dat dit proefschrift wijst naar een nieuwe richting in het denken over groepen en groepsprocessen. Alleen door zowel in acht te nemen hoe groepen en individuen cognitief worden waargenomen als hoe zij fysiek interacteren, kan volgens ons recht gedaan worden aan het complexe spel tussen individu en groep in de huidige westerse samenleving., During the last decades, Western societies have become increasingly individualistic. Many people fear that this gain in individual freedom threatens solidarity in society. The individual and the collective are assumed to be in opposition. But is this assumption always correct? Or is it possible to form groups in which individual distinctiveness and group membership can come into agreement?In the present dissertation, we show that such reconciliation is possible. We propose that individual group members can actively contribute to the formation of shared group identity—a bottom-up (inductive) process that involves each group member as an individual. While being a distinctive individual can be difficult when group identity is formed on the basis of commonalities (a mechanical or deductive process) as might be the case in the army or the police, this dissertation shows that individuality can be reconciled more easily with strong social solidarity when group identity is formed inductively (or organically) out of individuals’ contributions.In all, the different research lines in this dissertation provide new insights in the interplay between individual distinctiveness and group membership. We believe that this dissertation points to a new direction for thinking about groups and group processes that takes into account both how groups and individuals are cognitively perceived and how they physically interact. We believe that only the mutual consideration of both cognitive and interactive dynamics can do justice to the complex interplay between individual and society that we witness in modern Western society.

Individuality, collectivity and locus of control as micro variables of diversity. The principal aim of the study was to construct an instrument to measure individuality and collectivity as micro variables of diversity in the South African context. The Individuality-collectivity Inventory was applied to 326 university students. A factor analysis on 80 items yielded two factors. These factors were interpreted as collectivity and individuality. The two scales were subjected to an item analysis and yielded reliability coefficients of 0,86 and 0,910. A secondary aim of the study was to determine whether any correlation exists between individuality, collectivity and locus of control. The two sub-scales of the Individuality-collectivity Inventory were correlated with the three sub-scales of the Locus of Control Inventory. Statistically significant positive correlations were found to exist between individuality, internal locus of control and autonomy. The implications of the findings on the management of diversity are discussed. Opsomming Die hoofdoel van die studie was om 'n instrument vir die meting van die konstrukte individualiteit en kollektiwiteit as mikroveranderlikes van diversiteit in die Suid-Afrikaanse konteks daar te stel. Die Individualiteit-kollektiwiteitskaal is op 326 universiteitstudente toegepas. 'n Faktorontleding op 80 items het twee faktore tot gevolg gehad/ naamlik Individualiteit en Kollektiwiteit. Die twee skale is vervolgens aan 'n itemontleding onderwerp en betroubaarhede van 0,86 en 0,910 is onderskeidelik opgelewer. 'n Sekondere doelwit van die studie was om te bepaal of daar 'n verband tussen individualiteit, kollektiwiteit en lokus van beheer bestaan. Die twee sub-skale van die Individualiteitkollektiwiteitskaal is met die drie sub-skale van die Lokus van Beheer-vraelys gekorreleer. Statisties beduidende positiewe korrelasies bestaan tussen individualiteit, interne lokus van beheer en outonomie. Die implikasies van die bevindinge vir die bestuur van diversiteit word bespreek.

Nierziekten verlagen de levensverwachting en kwaliteit van leven en zijn erg duur. Om de farmacotherapie te verbeteren worden personalized approaches, behandelingen toegespitst op de individuele patiënt, steeds belangrijker. Het werk in dit proefschrift bevat een checklist voor doelmatigheids-onderzoek van genetische strategieën; tevens werden twee genetische strategieën voor nierpatiënten onderzocht. Uit het eerste onderzoek bleek dat het ACE-(I/D)-polymorfisme de (kosten-)effectiviteit van ACE remmers bij niet-diabetische nierziekte beïnvloedt. Het tweede onderzoek richtte zich op een polymorfisme voor de CCR5 receptor; een genetisch defect van deze receptor is geassocieerd met een verbeterde overleving bij dialyse patiënten. Een model beschreven in dit proefschrift suggereert dat farmacologische blokkade van de receptor óók klinische en economische voordelen kan bieden. Dit proefschrift beschrijft ook niet-genetische strategieën om de farmacotherapie te verbeteren. Ten eerste, juiste keuzen in voorschrijven kan economische voordelen bieden, zoals blijkt uit onderzoek naar het voorschrijven van specifieke fosfaatbinders (lanthaancarbonaat) als tweedelijns therapie. Dit proefschrift onderschrijft voorschrijven van goedkope RAAS interveniërende geneesmiddelen, aangezien er geen verschil in therapietrouw werd gevonden tussen dure en goedkope middelen. Ten tweede, farmacotherapie kan verbeterd worden door nauwkeurig te letten op bijwerkingen, zoals in dit proefschrift onderzocht werd voor de bijwerking prikkelhoest bij ACE remmers. Ten derde, farmacotherapie bij nierziekten kan verbeterd worden door een hoge zoutinname te vermijden. De effectiviteit van ACE remmers bleek namelijk groter bij minder zoutinname. Er kan geconcludeerd worden dat personalized approaches veel potentie bieden bij nierziekten. Ze kunnen niet alleen de zorg voor individuele patiënten verbeteren maar ook grote economische voordelen bieden voor de samenleving als geheel.

Nierziekten verlagen de levensverwachting en kwaliteit van leven en zijn erg duur. Om de farmacotherapie te verbeteren worden personalized approaches, behandelingen toegespitst op de individuele patiënt, steeds belangrijker. Het werk in dit proefschrift bevat een checklist voor doelmatigheids-onderzoek van genetische strategieën; tevens werden twee genetische strategieën voor nierpatiënten onderzocht. Uit het eerste onderzoek bleek dat het ACE-(I/D)-polymorfisme de (kosten-)effectiviteit van ACE remmers bij niet-diabetische nierziekte beïnvloedt. Het tweede onderzoek richtte zich op een polymorfisme voor de CCR5 receptor; een genetisch defect van deze receptor is geassocieerd met een verbeterde overleving bij dialyse patiënten. Een model beschreven in dit proefschrift suggereert dat farmacologische blokkade van de receptor óók klinische en economische voordelen kan bieden. Dit proefschrift beschrijft ook niet-genetische strategieën om de farmacotherapie te verbeteren. Ten eerste, juiste keuzen in voorschrijven kan economische voordelen bieden, zoals blijkt uit onderzoek naar het voorschrijven van specifieke fosfaatbinders (lanthaancarbonaat) als tweedelijns therapie. Dit proefschrift onderschrijft voorschrijven van goedkope RAAS interveniërende geneesmiddelen, aangezien er geen verschil in therapietrouw werd gevonden tussen dure en goedkope middelen. Ten tweede, farmacotherapie kan verbeterd worden door nauwkeurig te letten op bijwerkingen, zoals in dit proefschrift onderzocht werd voor de bijwerking prikkelhoest bij ACE remmers. Ten derde, farmacotherapie bij nierziekten kan verbeterd worden door een hoge zoutinname te vermijden. De effectiviteit van ACE remmers bleek namelijk groter bij minder zoutinname. Er kan geconcludeerd worden dat personalized approaches veel potentie bieden bij nierziekten. Ze kunnen niet alleen de zorg voor individuele patiënten verbeteren maar ook grote economische voordelen bieden voor de samenleving als geheel.

Nierziekten verlagen de levensverwachting en kwaliteit van leven en zijn erg duur. Om de farmacotherapie te verbeteren worden personalized approaches, behandelingen toegespitst op de individuele patiënt, steeds belangrijker. Het werk in dit proefschrift bevat een checklist voor doelmatigheids-onderzoek van genetische strategieën; tevens werden twee genetische strategieën voor nierpatiënten onderzocht. Uit het eerste onderzoek bleek dat het ACE-(I/D)-polymorfisme de (kosten-)effectiviteit van ACE remmers bij niet-diabetische nierziekte beïnvloedt. Het tweede onderzoek richtte zich op een polymorfisme voor de CCR5 receptor; een genetisch defect van deze receptor is geassocieerd met een verbeterde overleving bij dialyse patiënten. Een model beschreven in dit proefschrift suggereert dat farmacologische blokkade van de receptor óók klinische en economische voordelen kan bieden. Dit proefschrift beschrijft ook niet-genetische strategieën om de farmacotherapie te verbeteren. Ten eerste, juiste keuzen in voorschrijven kan economische voordelen bieden, zoals blijkt uit onderzoek naar het voorschrijven van specifieke fosfaatbinders (lanthaancarbonaat) als tweedelijns therapie. Dit proefschrift onderschrijft voorschrijven van goedkope RAAS interveniërende geneesmiddelen, aangezien er geen verschil in therapietrouw werd gevonden tussen dure en goedkope middelen. Ten tweede, farmacotherapie kan verbeterd worden door nauwkeurig te letten op bijwerkingen, zoals in dit proefschrift onderzocht werd voor de bijwerking prikkelhoest bij ACE remmers. Ten derde, farmacotherapie bij nierziekten kan verbeterd worden door een hoge zoutinname te vermijden. De effectiviteit van ACE remmers bleek namelijk groter bij minder zoutinname. Er kan geconcludeerd worden dat personalized approaches veel potentie bieden bij nierziekten. Ze kunnen niet alleen de zorg voor individuele patiënten verbeteren maar ook grote economische voordelen bieden voor de samenleving als geheel.

Over de 'Levana oder Erziehlehre' (1807) van Jean Paul als voorbeeld van een opvoedingstheorie uit de Romantiek.

Over de 'Levana oder Erziehlehre' (1807) van Jean Paul als voorbeeld van een opvoedingstheorie uit de Romantiek.

De studie die hier voorligt bestaat uit drie delen. Daarin wordt een antwoord gezocht op de volgende twee vragen: (1) Welk individualiteitsconcept ligt aan Sartres filosofie ten grondslag in de verschillende fasen van zijn werk? (2) Welke zijn de consequenties van het door Sartre gehanteerde individualiteitsconcept voor de oplossing van het solipisismevraagstuk in zijn werk? In de Appendix op deze studie wordt de vraag beantwoord of een Sartriaanse ethiek mogelijk is. In deel I staat de vraag centraal welk individualiteitsconcept Sartre hanteert ter aanduiding van het transcendentale bewustzijn vanaf La transcendance (1936) tot en met L'etre et le néant (1943). Zie: Samenvatting en conclusies

De studie die hier voorligt bestaat uit drie delen. Daarin wordt een antwoord gezocht op de volgende twee vragen: (1) Welk individualiteitsconcept ligt aan Sartres filosofie ten grondslag in de verschillende fasen van zijn werk? (2) Welke zijn de consequenties van het door Sartre gehanteerde individualiteitsconcept voor de oplossing van het solipisismevraagstuk in zijn werk? In de Appendix op deze studie wordt de vraag beantwoord of een Sartriaanse ethiek mogelijk is. In deel I staat de vraag centraal welk individualiteitsconcept Sartre hanteert ter aanduiding van het transcendentale bewustzijn vanaf La transcendance (1936) tot en met L'etre et le néant (1943). Zie: Samenvatting en conclusies