Search

Dudak-damak yarığı, çeşitli nedenlerle konjenital olarak ortaya çıkabilen ve çocuğun farklı gelişim alanlarını etkileyen orofasiyel bir anomalidir. Yapısal olarak görülen bu farklılık, çocukların dil ve konuşma gelişimlerinin yaşıtlarından daha geriden seyretmesine neden olabilmektedir. Erken dönemde çocukların dil gelişiminde anneler kritik bir role sahiptir. Annenin çocuğa zengin bir dil ortamı sunması ve anne-çocuk arasındaki güçlü etkileşimin çocukların dil gelişimini olumlu yönde etkilediği bilinmektedir. Bu çalışmada, DDY'li çocuğu olan annelere verilen çevrimiçi ebeveyn eğitiminin annelerin iletişim becerileri ve çocuğun dil becerileri üzerindeki etkileri incelenmiştir. Çalışmaya ifade edici dilde gecikmeler yaşayan ve 18-32 ay arasında olan 21 DDY'li çocuk ile anneleri katılmıştır. Eğitim öncesinde Anne-Çocuk İletişimini Değerlendirme (AÇİD) anketi ve çocukların dil gelişimini değerlendirmek amacıyla Türkçe İletişim Gelişim Envanteri-II (TİGE-II) formu anneler tarafından doldurulmuştur. Ardından annelerin çocuklarıyla serbest oyun oynadıkları videolar araştırmacıya gönderilmiştir. Dört hafta boyunca çevrimiçi olarak verilen eğitim sürecinde annelere yeni iletişimsel stratejiler öğretilmiştir. Eğitim sonrasında AÇİD anketi ve TİGE-II formu tekrar doldurulmuş ve anne-çocuk oyun videoları yeniden çekilerek araştırmacıya gönderilmiştir. Çalışmanın sonucunda annelerin eğitim sonrasında pozitif davranışlarında anlamlı düzeyde artış olduğu ve negatif davranışlarında anlamlı düzeyde azalış olduğu görülmüştür. Annelerin eğitim sonrası bilgi ve yeterliliklerine dair inançları ve olumlu duyguları da anlamlı düzeyde artmıştır. Annelerin eğitime ilişkin olumlu değerlendirme skorları yüksek bulunmuştur. Çocukların dil gelişiminde ise TİGE-II skorlarına göre eğitim sonrasında anlamlı düzeyde artış görülmüştür. Bu çalışma annelerin çevrimiçi ebeveyn eğitimi ile yeni beceriler kazanabildiğini ve DDY'li çocukların erken dönemde ebeveyn temelli programlarla desteklendiğinde dil becerilerinde önemli kazanımlar elde edebileceğini ortaya koymuştur. Cleft lip-palate can affect language development in children besides many other areas of development. Mothers have a critical role in language development in early childhood. It is known that language-rich environment provided by a mother to a child and strong interaction between mother and child have positive effect on language development. In this study, mothers of children with cleft lip-palate attended an online parent training that focused on supporting communication skills of mothers. The effects of the training on communication skills of mothers and language skills of their children were investigated. 21 children, aged between 18 and 32 months, with cleft lip-palate and expressive language delay and their mothers participated in the study. Before the training, mothers filled in the survey for Anne-Çocuk İletişimini Değerlendirme (AÇİD) anketi and Türkçe İletişim Gelişim Envanteri-II [Turkish Communication Development Inventory-II] (TİGE-II) intended to assess language development of the children. After the baseline data, mother-child interaction videos recorded during free play are collected. During the four-week online parent training, the mothers were taught new communication strategies. After the completion of the training, the mothers filled in the EMCC survey and TİGE-II form once again and they sent new mother-child playtime videos to the researcher. After the training, there has been significant increase in the positive communicative behaviors of mothers and significant decrease in the negative ones. The mothers' belief in and positive attitude towards their own knowledge and adequacy has increased significantly after the training. The positive evaluative scores for the training were also high. Significant increase was observed in language development of children after the training according to TİGE-II scores. Study reveals that mothers can acquire new skills through online parent training and significant outcomes can be achieved in language skills when children with cleft lip-palate are supported in early childhood through parent-based programs.

Objectives: One of the main prosodic components of language is the rate. Speaking and articulation rates are two different measurements that reflect various aspects of each other. This study mainly aimed to present preliminary normative data related to speaking rate, reading rate, articulation rate and articulation rate in reading for Turkish-speaking adults and also aimed to compare these four measurements in terms of gender. Methods: The present study included 84 university students (42 males and 42 females) aged between 19-24 years old whose native language was Turkish. Power analysis was calculated based on the articulation rate. Speech and articulation rates were measured by taking 400-syllable conversational speech samples from each participant. A text was used from the Adult II section of the Turkish version of the Stanford Binet Intelligence Test to measure their reading rates. The speaking and reading samples obtained were recorded with a voice recorder and analyzed with the PRAAT software. Results: There was a statistically significant difference both between their speaking and reading rates, and between articulation rate and articulation rate in reading. Male participants had significantly higher articulation rates in speaking and reading than females. Conclusion: The present study provided evidence that the speech rate is low and articulation rate is high in Turkish. It concluded that the significant difference between articulation rates by gender in many languages is also valid for Turkish.

Gecikmiş Dil ve Konuşma(GDK) çocukluk çağında sık görülen ve çeşitli ek riskler barındıran birdurumdur. Bu bakımdan bu gecikmelerin erkenden tanılanmasının önemi açıktır.Değerlendirmelerde en önemli ölçütlerden bir tanesi ifade edici sözcükdağarcığıdır. Klinik kararlar ise edinilen dile özgü normlara dayanmaktadır. Bugeriye dönük çalışmanın temel amacı Ocak 2014-Ocak 2018 tarihleri arasında birdil ve konuşma bozuklukları merkezine dil gecikmesi şikâyetiyle başvuran 24-47ay arasındaki 119 vakanın ifade edici sözcük dağarcıklarını incelemektir.Çalışma grubu takvim yaşına göre 6’şar aylık gruplara ayrılarak incelenmiştir. Çalışma grubunun sözcükdağarcıkları; yaş, yaş grubu ve cinsiyet değişkenleri bakımından Türkçeİletişim Gelişimi Envanteri’ndeki (TİGE I-II) semantik kategoriler temelalınarak değerlendirilmiştir. Tüm çalışma grubuna ve yaş gruplarına göresemantik kategorilerde öne çıkan sözcükler belirlenmiştir. Tüm semantikkategoriler, toplam ad, toplam sözcük sayısı, yaş ve cinsiyet değişkenleriarasındaki ilişkiler istatistiksel olarak analiz edilmiştir.Çalışmanın bulgularına göretoplam ad, eylem ve toplam sözcük kategorilerinde yaş grubu arttıkça bazıaşamalarda sözcük dağarcığı düşmektedir. Ancak bu farklılıklar istatistikselolarak anlamlı değildir. Tüm gruplarda ad sayısı eylem sayısına baskındır. Toplamad, eylem ve toplam sözcük sayısı bakımından kızların sözcük dağarcıklarıerkeklerden yüksektir. Fakat istatiksel olarak anlamlı bir farklılıkbulunmamıştır. Çalışma grubunda yaş arttıkça toplam ad, eylem ve toplam sözcüksayısı anlamlı olarak artmamaktadır (p>.05). Her bir semantik kategoribakımından, çalışma grubuna ve yaş dönemine göre öne çıkan sözcüklersunulmuştur. Bu bulgular literatür ışığında tartışılmıştır.