Search

Giriş: Doğuştan böbrek ve üriner sistem anomalileri (CAKUT) prenatal dönemde saptanan tüm anomalillerin yaklaşık %20-30'nu oluşturur. Bu patolojiler tek veya çift taraflı olabilir, her bir hastada farklı anomaliler eşlik edebilir (1,2).Doğuştan böbrek ve üriner sistem anomalileri, çocuklarda son dönem böbrek hastalığı nedenlerinin %30-50' sini oluşturur (2). Hastalığın prevalansı her 1000 doğumda 0,3-1,6 oranındadır (1). Böbrek ve üriner sistemin konjenitalanomalileriüriner sistem enfeksiyonları, hipertansiyon ve böbrek yetmezliğine yol açabilir.Amaç: Biz bu çalışmada Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Çocuk Nefroloji Polikliniğinde CAKUT grubuna dahil olan unilateral böbrek hipodispilazili veya unilateral skarı olan hastalarda ABPM ile kan basıncı yüksekliği ile böbrek volümü arasındaki ilişkiyi bulmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Çocuk Nefroloji Polikliniğinde izlenen 6-18 yaş aralığında 57 (32 kız, 25 erkek) tek taraflı küçük böbrekli hasta ile 30 gönüllü, sağlıklı çocuk (15 kız, 15 erkek) kontrol grubu olarak alındı. Hasta ve kontrol grubunun poliklinik ortamında kan basınçları ölçüldü ve 24 saatlik ayaktan kan basıncı monitorizasyonu (ABPM) yapıldı, serum Sistatin C ve kreatinin düzeyleri ölçülerek böbrek fonksiyonları belirlendi. Plazma renin ve anjiotensin 2 düzeyleri ölçüldü. Üriner sistem ultrasonografisi ve üst batın magnetik rezonans görüntüleme ile böbrek volümleri hesaplandı ve boya indekslendi. Ayrıca DMSA'da küçük böbrek aktivitesi hesaplandı.Bulgular: Bizim çalışmamızda polikilik kan basıncı ölçümlerinde hasta ve kontrol grubu arasında bir fark bulunmadı. ABPM ile kan basıncı ölçümlerinin karşılaştırılmasında ise iki grup arasında ''Düşüş''(Dipping) dışında anlamlı fark olmadığı görüldü. Çalışmamızda 57 hastanın 5'inde ambulatuar hipertansiyon saptandı, 2 hasta antihipertansif ilaç kullanmaktaydı. Toplam 7 hasta (%12,2) hipertansif olarak kabul edildi. Hipertansifgrupta renin anlamlı olarak yüksek bulundu (p=0,040). Ayrıca tüm hastalar ele alındığında hipertansiyon ile GFR arasında negatif bir korelasyon vardıHipertansiyonu olan hastaların DMSA da küçük böbrek fonk(%) düşüktü (p=0,015).Aynı zamanda kan basıncı ile DMSA'da küçük böbrek aktivitesi arasında da negatif korelasyon saptadık.Manyetik rezonans incelemesinde (cm3) hipertansif hastaların büyük böbrek volümü (BBV) hipertansif olmayanlara göre artmıştı (p=0,026).Hasta grubunda hemen hemen tüm kan basıncı parametreleri ile USG BBV ve BBVi, MR BBV ve BBVi arasında pozitif korelasyonlar saptandıSonuç: Doğuştan böbrek ve üriner sistem anomalili soliter böbrekli hastalarda hipertansiyon, kronik böbrek hastalığının gelişimi için önemli bir risk faktörüdür. Tek taraflı küçük böbreklerde hipertansiyon oranını normal populasyone göre yüksek bulundu.Bu bulgular bize tek taraflı küçük böbrekli hastalarda küçük böbreğin fonksiyonu ve GFR'un azalmasının kan basıncı üzerinde etkili olduğunu düşündürdü. İlginç olarak hipertrofiye uğramış böbreğin volümü ile de kan basıncı arasında pozitif korelasyon mevcuttu. Bu bize muhtemelen intrauterin dönemde kompensatuar hipertrofinin gelişmesinin postnatal dönemdeki kan basıncının yükselmesi üzerine etkilerinin olduğunu göstermektedir. Bu sonuç kompensatuar hipertrofinin gelişmesine yol açan hiperfiltrasyonun sağlam böbreğe zarar verebileceğini düşündürdü.Anahtar kelimeler:Çocukluk çağı hipertansiyonu, 24 saatlik ayaktan kan basıncı monitorizasyonu, böbrek volume, küçük böbrek, kompensatuar hipertrofi INTRODUCTION: Congenital kidney and urinary system anomalies (CAKUT) account for approximately 20-30% of the anomalies detected in the prenatal period. The prevalence of the disease is 0.3-1.6 per 1000 births. Anomalies of the congenital kidney and urinary tract can lead to urinary tract infections, hypertension and renal failure, accounting for 30-50% of end-stage renal failure in children.OBJECTIVE In this study, we aimed to investigate the relationship between blood pressure and volume in patients with renal hypodisplasia and unilateral renal scarring.MATERIALS AND METHODS: This study included 57 (32 female, 25 male) children with unilateral small kidney and age, gender and BMI similiar 30 healthy children (15 girls, 15 boys). All subjects were evaluated by casual and ambulatory BP measurements. Ambulatory BP findings were classified according to the updated American Heart Association recommendations in children. Plasma renin activity (PRA) and angiotensin 2 was measured in all patients and controls. Serum cystatin C, creatinine levels were measured and renal functions were determined. Renal US and MR examinations were performed in the patient and control group. Total renal volume was calculated and adjusted to height (defined as renal volume index). Small renal activity was also calculated in DMSA. RESULTS: In our study, no difference was found between the patient and the control group in the polyclinic blood pressure measurements. In comparison of ABPM and blood pressure measurements, there was no significant difference between the two groups (except Dipping). In our study, ambulatory hypertension was detected in 5 of 57 patients and 2 patients were using antihypertensive medication. A total of 7 patients (12.2%) were considered hypertensive. Renin was significantly higher in hypertensive group (p = 0.040). There was also a negative correlation between hypertension and GFR in all patientsPatients with hypertension had lower renal function in DMSA (p = 0.015). We also found a negative correlation between blood pressure and small renal activity in DMSA. Magnetic resonance imaging (cm3) showed that patients with hypertension had higher renal volume (BKV) than non-hypertensive patients (p = 0.026). There were positive correlations between USG BKV and BKVi, MR BKV and BKVi with almost all blood pressure parameters in the patient group.CONCLUSION: Hypertension is an important risk factor for the development of chronic kidney disease in patients with congenital renal and urinary tract anomalies. The rate of hypertension in unilateral small kidneys was higher than the normal population. These findings suggest that the function of small kidney and decreased GFR in patients with unilateral small kidneys are effective on blood pressure. Interestingly, there was a positive correlation between the volume of hypertrophed kidney and blood pressure. This suggests that the development of compensatory hypertrophy in the intrauterine period probably has an effect on the elevation of blood pressure in the postnatal period. This result suggested that hyperfiltration, which led to the development of compensatory hypertrophy, could damage the healthy kidney.Key Words: Childhood hypertension, ABPM, kidney volume, small kidney, compensatory hypertrophy 74

Hemodiyaliz yapılan hasta populasyonunda iki diyaliz arasındaki kilo alımının primer nedeni diyetle alınan tuz miktarıdır. Tuz alımına sekonder gelişen osmotik susama hissi, sıvı alımını beraberinde getirir. Hipervolemiye ikincil gelişen kan basıncı artışı kardiyovasküler mortalite ile ilişkilidir. Bu açıdan hemodiyaliz hastalarında diyetle alınan tuz miktarının bilinmesi önemlidir. Bu çalışmada beslenme anketi yöntemiyle hemodiyaliz hastalarında alınan sodyum miktarının hesaplanması hedeflenmiştir. Ayrıca hesaplanan sodyum miktarının geleneksel yöntemle hesaplanan sodyum miktarıyla karşılaştırması da yapılmıştır. Bu amaçla kronik hemodiyaliz programında olan ve haftada üç defa hemodiyalize giren anürik 20 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Serum sodyum düzeyine etki edebilecek komorbiditesi olan hastalar çalışma dışında bırakılmıştır. Hastaların diyaliz çıkışından bir sonraki diyaliz girişine kadarki diyetleri hastalar tarafından beslenme anketi formuna yazılmıştır. Hastaların diyaliz çıkışı ve bir sonraki diyaliz girişinde vücut ağırlıkları ölçülmüş, serum sodyum ölçümü için kan örnekleri alınmıştır. Hastalardan diyet anketi yöntemiyle elde edilen sodyum diyet sodyumu, serum sodyum örnekleri ve diyaliz giriş ve çıkışındaki toplam vücut sıvısı kullanılarak elde edilen sodyum hesaplanan sodyum olarak isimlendirilmiştir. Çalışmanın sonunda hemodiyaliz hastalarında diyetle alınan sodyum miktarının hesaplanan sodyum miktarından daha yüksek olduğu ancak bu farkın istatistiksel olarak anlamlı olmadığı görülmüştür (p:0.804). Yapılan korelasyon analizinde diyet sodyumu ile hesaplanan sodyum arasında ve diyet sodyumu ile vücut ağırlığındaki değişim arasında korelasyon olmadığı gözlenmiştir. Ayrıca hesaplanan sodyum ile vücut ağırlığındaki değişim arasında kuvvetli korelasyon olduğu tespit edilmiştir. Yaptığımız çalışmada diyet sodyumu ile hesaplanan sodyum ve vücut ağırlığındaki değişimler arasında zayıf korelasyon olması nonosmotik sodyumla açıklanabilir. Ancak bunun için daha geniş hasta populasyonlarında ileri araştırmalara ihtiyaç vardır. Dietary salt intake is the primary reason of weight gain between two dialysis for the hemodialysed patient population. Osmotic polydipsia which develops secondarily to salt intake, is accompanied by fluid intake. Increase in blood pressure secondarily to hypervolemia, is associated with cardiovascular mortality. Thus it is important to know the amount of dietary salt intake of hemodialysis patients. In this study, it is intended to calculate amount of sodium intake in hemodialysis patients by means of nutrition survey method. Furthermore, this calculated sodium intake was compared with the sodium intake which was calculated by conventional methods. For this purpose 20 anuric patients, who take place in chronic hemodialysis program and undergo hemodialysis three times a week, were included in the study. The patients with a comorbidity which may affect the serum sodium level, were excluded from the study. Patients? dietary intake from the exit to the following entry of dialysis was self-written to nutrition survey form. Body weights of patients were measured and their blood samples were taken to measure serum sodium at the exit of and before the following entry into the dialysis. Sodium amount which is obtained by patient dietary survey method is called as ?dietary sodium?, while sodium amount which is calculated by serum sodium samples and total body fluid at entry and exit of dialysis is called as ?calculated sodium?. At the end of the study, it was found that dietary sodium amount is higher than the calculated sodium amount for hemodialysis patients, however this difference was not statistically significant (p=0.804). It was observed in correlation analysis that there isn?t a correlation between dietary sodium and calculated sodium and between dietary sodium and weight changes. In addition, it was found that there is a strong correlation between calculated sodium and weight changes. In our study, poor correlation of dietary sodium with calculated sodium and weight changes can be explained by non-osmotic sodium. However, further studies with larger patient populations are required. 42

TEZ9621 Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2012. Kaynakça (s. 52-57) var. xii, 58 s. : res. (bzs. rnk.), tablo ; 29 cm. İki böbrek bir klip (2B1K) hipertansiyonu, sempatik hiperaktivite ile birliktedir. Alfa 2 adrenoseptör agonisti olan klonidin sempatik etkinliği azaltmaktadır. Bu çalışmada, klonidinin, 2B1K hipertansif uyanık sıçanlarda, ortalama arteryel kan basıncı (OKB), kardiyak sempatik (ST) ve parasempatik tonus (PT), barorefleks duyarlılığı ve vasküler otonomik etkinlik üzerindeki etkisinin saptanması amaçlanmıştır. Bu amaçla, renal arterin tek taraflı kliplenmesi ya da yalancı operasyondan 1 hafta sonrasından başlayarak, sıçanlara iki hafta boyunca klonidin (200 ?g/kg/gün, oral) ya da distile su verildi. Daha sonra, OKB’nı ölçmek ve ilaçları infüze etmek için, sırasıyla, sıçanların sol femoral arter ve venine kateterler yerleştirildi. Bir günlük iyileşmeden sonra, kardiyak ST ve PT, sırasıyla atenolol (1 mg/kg) ve atropin metil nitrat (1 mg/kg) olan kalp atım hızı (KAH) yanıtından hesaplandı. Klonidin hem yalancı operasyonlu hem de 2B1K’li sıçanlarda OKB’nı artırdı (sırasıyla p

Amaç: Çalışmamızda böbrek nakilli hastalarında ofis kan basıncı (OKB) ve ambulatuvar kan basıncı (AKB) ölçümleri arasındaki ilişkiyi ve kan basıncı kontrolü ile ekokardiografik bulgularla belirlenen kalp fonksiyonları arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçladık.Hastalar ve yöntem: Ocak 2010 ile Nisan 2011 tarihleri arasında Cerrahpaşa T.F. Transplantasyon Ünitesinde böbrek nakli sonrası takip edilen hastalar OKB ortalaması, AKB ölçümleri ve ekokardiyografi ile değerlendirilen sol ventrikül kitlesi, ejeksiyon fraksiyonu ve diyastolik disfonksiyon açısından incelendi.Bulgular: Çalışmamıza 87 hasta (38E/49K) alındı, hastaların yaş ortalaması 37.8 ± 11.6, ortalama ofis kan basıncı sistolik 123.8±13.1 mmHg, diyastolik 79.6±8.7 mmHg, ambulatuvar kan basıncı ortalama sistolik 117.1 ± 11.9 mmHg, diyastolik 74.7 ± 8.7 mmHg ve nondipper oranı % 67.8 bulundu. Dipper olan ve olmayanlarda kan basıncı parametreleri farklı bulunmadı. Ekokardiyografik parametrelerden ejeksiyon fraksiyonu nondipper grupta daha düşüktü (66.4±4.7 vs 66.3±6.1 p:0.020). Sistolik ölçümler açısından OKB AKB'den ortalama olarak 8,3 mmHg daha fazla idi ve ölçümlerin üçü hariç hepsi %95 güven aralığındaydı [38.1-(-21.5)] mmHg. Diyastolik ölçümler açısından ise OKB AKB den ortalama olarak 6,4 mmHg daha fazla idi ve iki ölçüm hariç hepsi %95 güven aralığına uyuyordu [27,2-(-14.2)]mmHg. Diyastolik disfonksiyon hastaların %32.2'sinde mevcuttu. Diyastolik disfonksiyon ileri yaş, kadaverik nakil, yüksek trigliserid seviyesi ve yüksek ofis kan basıncı ile ilişkiliydi.Sonuç: Korunmuş böbrek fonksiyonu ve iyi kan basıncı regülasyonuna rağmen böbrek nakli sonrası yüksek oranda nondipping paterne rastlanabilir, bunu belirlemek için AKB ölçümü yararlıdır. OKB ölçümleri ve AKB monitörizasyonunun birbirinin yerine değil birbirini tamamlayan yöntemler olarak kullanılmalıdır. Aim: We intended to analyze the difference between the office blood pressure (OBP) and ambulatory blood pressure (ABP) measurements and the association of blood pressure (BP) control with echocardiographic parameteres in renal transplant recipients.Methods: The posttransplant patients followed in Cerrahpaşa Medical Faculty Renal Transplant Unit between January 2010 - April 2011 are included in the study with the evaluation of mean OBP level, ABP measurements and echocariographic assessment of left ventricular mass, ejection fraction and diastolic dysfunction.Results: We included 87 (38M/49F) patients to the study, mean age 37.8 ± 11.6 years, mean ofice systolic BP 123.8 ± 13.1 mmHg, diastolic BP 74.7 ± 8.7 mmHg and nondipper rate %67.8. There were no different BP parameters between the dipping and nondipping individuals. Among echocardiographic findings, ejection fraction was lower in nondippers than that in dippers (66.4±4.7 vs 66.3±6.1 p:0.020). In the terms of systolic BP measurements, office readings were on average 8.3 mmHg higher than ambulatory reciprocal values and in stead of 3 measurements,the rest were in the %95 confidence interval,[38.1-(-21.5)]mmHg. In the terms of diastolic BP measurements, office readings were on average 6.4 mmHg higher than ambulatory reciprocal values and in stead of 2 measurements,the rest were in the %95 confidence interval,[27,2-(-14.2)]mmHg. Diastolic dysfunction is found with 32.2% of the patients and was related with advanced age, transplant from cadaveric donor, high plasma triglyceride levels and high OBP levels.Conclusion: In spite of preserved kidney function and good BP regulation, nondipping patern of BP is frequently encountered between posttransplant kidney recipients and to make diagnosis of this ABPM is beneficial. OBP measurements and ABPM should be used as substitutients. 51

Sıçanlarda renovasküler hipertansiyonun neden olduğu doku hasarına ve hemodinamik değişikliklere karşı Nigella sativa’ nın koruyucu etkilerinin araştırılması.ÖZETBu çalışmada renovasküler hipertansiyon (RVH) nedenli böbrek, kalp ve beyin dokularında oluşan hasara karşı nigella sativanın koruyucu etkileri araştırılmıştır. Sham (n=8) veya 2B-1K operasyonu yapılan Wistar albino sıçanlarına operasyonun 3. haftasından başlayarak devam eden 4 hafta süresince intraperitoneal olarak nigella sativa (0.2 mg/kg/gün; n=8) veya ayçiçek yağı verilmiştir. Kalp fonksiyonlarını değerlendirmek için indirek kan basıncı ölçümleri ve ekokardiyografik görüntüleme yapılmıştır. 7. haftanın sonunda sıçanlar dekapite edilerek kan ve doku (kalp, beyin, böbrek) örnekleri alınmıştır. 2B-1K hipertansiyon, kan basıncını artırarak ve sol ventrikül fonksiyonunu azaltarak, periferal hedef organlardaki oksidatif doku hasarının göstergesi olan kalp, böbrek ve beyin dokularında glutatyon ve Na+/K+-ATPaz’da önemli ölçüde düşüş yapmış aynı zamanda lipid peroksidasyonu artırmıştır. Ayrıca endotelyal nitrik oksit sentaz (eNOS) ve indüklenebilir (iNOS) seviyeleri de 2B-1K’ye bağlı olarak değişmiştir. Bunlara ek olarak serumda asimetrik dimetilarjinin (ADMA) seviyesi artmış ve nitrik oksit seviyesi ise azalmıştır. NS ile 4 haftalık tedavi sonunda incelenen parametrelerin değerleri geri çevrilmiş; endojen antioksidanların artışı ve lipid peroksidasyonun inhibisyonu ile hedef organlardaki hipertansiyon indüklü oksidatif hasar düzelmiş ve kardiyovasküler fonksiyonlar iyileştirilmiştir. Protective effects of Nigella sativa against tissue damage and hemodynamic changes caused by renovascular hypertension in rats.SUMMARYIn the present study the protective effects of nigella sativa against renovascular hypertension (RVH)- induced kidney, heart and brain tissue damage were investigated. Wistar albino rats were divided into sham-operated (n=8) or 2B-1K groups, in which rats received either intraperitoneally nigella sativa (0.2 mg/kg/day; n=8), or vehicle (sunflower oil, n=8) starting by the 3rd week of the operation for the consecutive 4 weeks. Indirect blood pressure recordings and echocardiographic imaging were made to evaluate the cardiac function. At the end of the 7th week, the animals were decapitated and blood and tissue (heart, brain, kidney) samples were taken. 2K1C hypertension resulted in increased blood pressure, and reduced left ventricular function, leading to increased lipid peroxidation concomitant with significant reductions in glutathione, Na+/K+-ATPase in the cardiac, renal and brain tissues, indicate the presence of oxidative tissue damage in peripheral target organs. Furthermore endothelial nitric oxide synthase (eNOS) and inducible nitric oxide synthase (iNOS) levels were found to be altered due to 2B-1K. In addition, asymmetric dimethylarginine (ADMA) levels increased and nitric oxide levels were decreased in serum samples. On the other hand, 4-week treatment with NS reversed all the measured parameters, ameliorated hypertension-induced oxidative injury in the target organs and improved cardiovascular functions through the augmentation of endogenous antioxidants and the inhibition of lipid peroxidation by maintaining a balance in oxidant/antioxidant status.

Renovasküler hipertansiyon (RVH), böbrek arterlerindeki darlığa yanıt olarak gelişen fizyolojik düzenlemeler sonucunda oluşan bir hipertansiyon çeşididir. Orta derecede egzersizin deneysel RVH modelinde olası koruyucu ve iyileştirici etkilerinin araştırılması planlanan çalışmada, 10 haftalık erkek Wistar-albino sıçanlar kontrol (taklit cerrahi), deneysel RVH uygulaması yapılmış sedanter, önce RVH oluşturulmuş sonra 9 hafta egzersiz yapmış RVH+egzersiz, önce 9 hafta egzersiz yapmış sonra RVH uygulanmış egzersiz+RVH grubu olmak üzere 4 gruba ayrıldılar. Sedanter RVH grubunda kontrol grubuna göre artmış bulunan serum IL-6, IL-2, TNF-? düzeyleri egzersiz ile kontrol grubu seviyelerine inmiştir. Sedanter RVH grubunun kalp ve böbrek dokularında artmış bulunan MDA ve MPO seviyeleri ile azalmış GSH düzeylerinin, egzersiz yapmış RVH gruplarında kontrol seviyelerine yakın düzeyde bulunmuştur. Antioksidan parametrelerden SOD ve CAT'da da RVH grubuna göre egzersiz anlamlı olarak artan değerler bulunmuştur. Aorta'da iNOS ve eNOS ekspresyonu immunhistokimyasal olarak değerlendirildiğinde sedanter RVH'da artmış iNOS reaksiyonunun egzersiz ile azaldığı bulunmuştur. Egzersiz gruplarında artmış bulunan eNOS aktivitesi kontrol seviyeleri ile paralel bulunmuştur. Bu bulgulara ek olarak aorta ile izole organ banyosunda yapılan kasılma gevşeme deneylerinden elde edilmiş veriler ışığında RVH uygulamasıyla bozulmuş endotel yapısının egzersiz ile korunduğu ortaya konmuştur. Ekokardiyografi (EKO) ölçümleri yapılan deneklerde sedanter RVH ile kötüleşmiş olan tablo egzersiz ile kontrol seviyelerine çevrilmiştir.Bu bulgular egzersizin hipertansiyon üzerine koruyucu ve iyileştirici etkileri olabileceği ortaya koymuştur. Renovascular hypertension (RVH) is a type of hypertension that develops as a result of physiological modifications in response to renal artery stenosis. In the study that was conducted to investigate the potential protective and therapeutic effects of moderate exercise training on experimental RVH, 10-week-old male Wistar- albino rats were divided into four groups as sham-operated control group, sedantary group with experimantal RVH, RVH group that was trained for 9 weeks after the surgery and RVH group which had 9-weeks training before the surgery. The increased levels of serum IL-6, IL-2 and TNF-? levels in sedentary group when compared with the control group were decreased to the levels of control group by exercise training. The malondialdehyde (MDA) and myeloperoxidase (MPO) levels were increased and glutathione (GSH) levels were decreased in both heart and kidney tissues of sedentary RVH group, while the levels of those in RVH groups that performed exercise training were close to those of the control group. Moreover, in these groups superoxide dismutase (SOD) and catalase (CAT) levels as antioxidant parameters, were also significantly increased when compared with those of sedantary RVH group. The expressions of iNOS and eNOS in aorta that were evaluated by using immunohistochemistry showed elevated iNOS reaction in sedantary RVH group, but was found to be diminished in the RVH groups that have exercised. On the other hand, eNOS activity was reduced in the sedentary RVH group, while in the exercised group eNOS leves were elevated to the levels of the control group. In addition to these findings, the results of the contractile response experiments on isolated aorta?s demonstrated that increased contractile and reduced relaxation in the aorta of sedentary RVH groups was partially reversed in the aorta of rats that had exercise training. Similarly, electrocardiogram recording showed that cardiac functions were deteriorated with RVH and exercise training prevented these alterations. Current results demonstrate that exercise training ameriolates renovascular hypertension-induced oxidative damage and improves cardicavascular function, which appears to involve the protection of endothelial NO system and the modulation of oxidant-antioxidant balance. 69

Giriş: Dünya nüfusunun hızla yaşlanmasıyla beraber kronik hastalığa sahip bireylerin sayısı oldukça atmıştır. Kronik hastalıklarının hedef organ hasarı oluşturulduğu düşünülürse erken tanı ve tadavi halk sağlığı açısından önemli bir yer tutar. Çalışmamızdaki amaç toplumda müdahale edilmediğinde görme kaybına yol açacak retinal hastalıkların varsa derecesi ve risk faktörünü ortaya koyabilmekti.Gereç yöntem: Eskişehir ili Kaymaz beldesi , Esentepe , Şirintepe , Osmangazi semtlerine bağlı sağlık ocaklarına çağrılan 40 yaş üzeri 5182 olgunun non midriatik fundus kamara ile 45? derece ile çekilen fundus fotoğrafları taranıp hastalar risk faktörleri ile değerlendirildi. Bulgular : YBMD sı her iki cinsiyette eşit dağılıyordu ve yaş ve düşük eğitim düzeyi ile birlikte artıyordu. VKİ , SKB , DKB, alkol ve sigara kullanımı ile YBMD arasında bir ilişki bulunmadı. DR şiddeti yaş, geçen süre, insülin kullanımı, VKİ , düşük eğitim düzeyi, SKB ,DKB ile ilişkili bulundu. HTRP şiddeti kadın cinsiyet, VKİ , yaş ve eğitim seviyesi düşüklüğü ile ilişkili iken sigara ve alkol kullanımı ile iilşki görülmedi.Tartışma özellikle toplum kökenli çalışmalarla karşılaştırıldığında risk faktörleri ve hastalıkların görülme riskleri hemen hemen aynı bulundu. Hastane kökenli çalışmalarda oranlar biraz daha fazlaydı. Sonuç: YBMD, DR ve HTRP gelişiminde ve progresyonunda yaş, cinsiyet, hastalığın süresi, hastalığın iyi kontrolü ve diğer metabolik parametreler ve yaşam biçimi etkili olabilmekte bu bağlamda kısa zamanda geniş kitlelerle ulaşmak erken tanı koyup ve tedavisini erken yapmak toplum sağlığı açısında önemli olabilir.Anahtar Kelimeler: Diyabet, Hipertansiyon, Yaşabağlı maküler dejenerasyonHipertansif retinopati, Diyabetik retinopati Background: With rapidly aging, the number of individual with chronic disease has been fairy increased. When considering the target organ damage of chronic diseases, early diagnose and treatment has an important place for public health. Therefore, we aimed to determine the degree of retinal diseases which cause vision loss when not be treated and its risk factors. Material and Methods: Totally 5182 patients over 40 years who invited to health centers from Kaymaz Town and Esentepe, Şirintepe and Osmangazi Wards in Eskişehir City were assessed for risk factors by scanning fundus photographs using nonmidriatic fundus camera of 45 degree. Results: AMDs were equal in both gender and they increased with aging and low education level. There were no association between VKI, SKB, DKB, GIB, alcohol and cigarette consumption and AMD. The severity of DR was associated with age, time, insulin usage, VKI, low education level, SKB, DKB. While the severity of HTRP was associated with female gender, VKI, age and low education level, it was not associated with cigarette and alcohol consumption.Discussion: The risk factors and seen risks of diseases were found similar to those from population-based studies. The ratios from hospital-based studies were slightly higher. Conclusion: The age, gender, duration of disease, better disease control, other metabolic parameters and life style can be effective in development and progression of AMD, DR and HTRP. Therefore, as soon as possible, reaching a wide population mass, early diagnose and management may be important for community health.Key Words: Diabet, Hypertension, Adult macular degeneration, diabetic retinopathy,Hypertansive retinopathy 90

Amaç: Renovasküler hipertansiyon; sekonder hipertansiyonun en sık görülennedenidir. Prevelansı, değerlendirilen grubun yasına ve klinik özelliklerine göredeğisir. Renovasküler hipertansiyonun %90'nından aterosklerotik hastalık olupfibromüsküler displazi, arterit, anevrizma ve emboli diğer nedenlerdir. Uzun dönemdeböbrek yetmezliğine, kontrolsüz hipertansiyona ve tekrarlayan pulmoner ödemataklarına yol açar. ?lk basamak tanısında Doppler ultrasonografi (DUSG),bilgisayarlı tomografik anjiyografi (BTA) veya manyetik rezonans anjiyografi (MRA)kullanılsa da kesin tanı ve tedavi için dijital substraksiyon anjiyografi (DSA) sarttır.DSA ile primer stent uygulanması günümüzde önerilen tedavi yöntemidir. Biz buçalısmada kliniğimizde primer renal stent uygulanmıs olan hastaların uzun dönemtakip sonuçlarını retrospektif olarak inceledik.Gereç ve Yöntem: Bir Ocak 2003 ile 1 Ocak 2009 tarihleri arasında, renal arterstenozu (RAS) nedeniyle refere edilip stenotik lezyona stent uygulaması yapılan 58hasta çalısmaya dâhil edildi. Bu amaçla; stent uygulaması yapılan hastalara ait bilgilerhastalara ait dosyalar incelenerek kaydedildi. Hastaların hastaneye basvuru nedenleri(hipertansiyon, böbrek yetmezliği, insidental); ateroskleroz için risk faktörleri(hiperlipidemi, diyabetes mellitus, sigara); eslik eden vasküler hastalık (koroner arterhastalığı, serebrovasküler hastalık, periferik arter hastalığı, aort anevrizması); ilk tanıyöntemi (DUSG, BTA, MRA, DSA) ve ilk tanı yöntemi ile hesaplanan yaklasıkdarlık yüzdesi belirlenerek not edildi. Renal arter stenozunun etiyolojik nedeni(aterosklerotik, fibromüsküler displazi, arterit), renal arter tutulum bölgesi (osteal,proksimal, distal), etkilenen renal arter sayısı (bilateral, unilateral, soliter), DSA'dasaptanan darlığın yüzdesi kayıtlar incelenerek belirlendi. Hasta takiplerinde yapılanDSUG ve/veya DSA ile takip süresi, takipte ölçülen pik sistolik velosite değeri, renalarter aortik velosite oranı, yapılan kontrol DSA'da restenoz olup olmadığı kayıtlarincelenerek belirlendi. Elde edilen veriler istatiksel analizde kullanıldı.Bulgular: Çalısmaya dahil edilen hastaların yas ortalaması 60± 16 yıl olup %59'sikadın idi. Hastaların %59'u sigara kullanırken, %35'inde diyabet, %74'ündehiperlipidemi mevcuttu. Eslik eden vasküler hastalık açısından hastaların %74'ündekoroner arter hastalığı, %55'inde serebrovasküler hastalık, %33'ünde periferik arterhastalığı, %5'inde de aort anevrizması mevcuttu. Hastaların tamamına yakını (%98)hipertansiyon nedeniyle basvururken %55'inde böbrek yetmezliği nedeniylebasvurmustur. Sadece bir hastada insidental RAS saptanmıstır. 58 hastanın 50'indeaterosklerotik RAS varken 6 hastada FMD'ye bağlı, 2 hastada da arterite bağlı RASolduğu belirlenmistir. Hastaların %81'inde unilateral, %19'unda bilateral böbrektutulumu olduğu görülmüstür. Lezyonların %50'sinin osteal, %45'inin proksimal,%5'inin distal yerlesimli olduğu bulunmustur. Tanı için 30 hastada DUSG, 6 hastadaBTA, 5 hastada MRA, 17 hastada ise doğrudan DSA kullanılmıstır. Ultrasonografi iletakip süresi ortalama 14±11 ay iken, DSA ile bu süre 11±11 ay idi. Pik sistolik84velosite değeri ?200 m/sn olan 13 hasta (%39) mevcutken kontrol DSA'sı yapılan 51hastadan 20'sinde (%39) restenoz saptanmıstır. Restenozu olan hastalarda restenozakadar geçen süre ortalama 15±12 aydı. Doppler USG sonrası DSA yapılan 18 hastaiçin yapılan korelasyon analizinde renal arter PSV değeri, restenozu olan hastalardarestenozu olmayanlara göre istatiksel olarak anlamlı biçimde daha yüksekti (ortalamaPSV değerleri sırasıyla 234±75 ve 113±50 m/sn; %95 güven aralığı için p

Amaç: Skleroderma (SSc) ciltte ekstrasellüler matriks artışı, damar hasarı, immunulojik anormallikler ve fibrozisle giden sistemik bir hastalıktır. Endotelin-1 SSc etyolojisinde, hastalığın klinik bulgularının ortaya çıkmasında ve progresinde önemli bir role sahiptir. Yapılan çalışmalar yeni tedavi stratejilerinin gelişmesine neden olmuştur. Endotelin-1 düzeyi ve reseptör polimorfizmleri hastalığın kliniği ve tedavi yaklaşımını etkiliyor gözükmektedir. Çukurova Bölgesindeki skleroderma hastalarında plazma ET-1 düzeyinin hemodinamik ve klinik bulgularla ilişkisini incelemek, ET reseptör B G57S ve ET reseptör A -231G>A polimorfizmlerinin sıklığı ve bu polimorfizmlerin hemodinamik ve klinik bulguları ile olan ilişkisini araştırmakGereç ve yöntem: Skleroderma tanısı alan 43 (2/41, E/K) hasta ve 42 (0/42, E/K) sağlıklı kontrol grubu çalışmaya alındı. Plazma ET-1 düzeyine ELİSA yöntemiyle bakıldı. ET reseptör B G57S ve ET reseptör A -231G>A polimorfizmlerinin belirlenmesinde PCR-RFLP tekniği uygulandı. Kardiyak bulguları transtorasik ekokardiyografi ile değerlendirildi. 24 saatlik Holter ile nabız, sistolik ve diastolik kan basınçları ölçüldü. Akciğer bulguları solunum fonksiyon testleri ve bilgisayarlı tomografi ile değerlendirildiBulgular: Skleroderma hastalarında plazma ET-1 düzeyi 7,23±2.15 fmol/ml (ortalama±SS) iken, kontrol grubunda 4,10±1,06 fmol/ml (ortalama±SS) bulundu. Hasta grubunda kontrol grubuna göre istatitiksel olarak anlamlı oranda yüksek bulundu (pA polimorfizmleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (5/43, 0/42) (p=0,023). ET reseptör A -231G>A polimorfizmleri ile plazma ET-1 düzeyi, hemodinamik parametreler, klinik bulgular arasında korelasyon gözlenmedi. Hasta ve kontrol grubunda ET reseptör B G57S polimorfizmi gözlenmediSonuç: Skleroderma hasta grubunda kontrol grubuna göre plazma ET-1 düzeyi ve ET reseptör A -231G>A polimorfizmleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu. Plazma ET-1 düzeyi ve ET reseptör A -231G>A polimorfizmlerinin hemodinamik ve klinik bulgularla ilişkisi saptanmadı. ET reseptör polimorfizmleri ile hastalık bulguları arasında ilişki gösterilememesine karşın, daha geniş hasta populasyonu ile çok merkezli çalışmalara ihtiyaç olduğu düşünüldü.Anahtar Kelimeler:Skleroderma, endotelin-1, endotelin reseptör A -231G>A polimorfizmi, endotelin reseptör B G57S polimorfizmi, Holter, ekokardiyografi, kan basıncı, pulmoner arter basıncı Purpose: Scleroderma is a fibrotic condition characterized by immunological abnormalities, vascular injury and increased accumulation of extracellular matrix proteins in the skin. It has been well known that endothelin-1 has a significant role in etiology of systemic sclerosis, clinical symptoms and progression of disease. Clinical trials have led to researchers to develop new treatment modalities. It is possible that endothelin-1 level and receptor polymorphisms may influence the clinical course of disease and the therapeutic approaches. Aim of the study is to investigate the relationship between plasma level of ET-1 and the hemodynamic and clinical findings in patients with scleroderma living Çukurova Region. We also intended to analyze the incidence of ET receptor B G57S and ET receptor A -231G>A polymorphisms in patients with scleroderma and correlation between these polymorphisms and the hemodynamic and clinical findingsMethods: Forthy-three patients (2M/41F) with scleroderma and 42 healthy controls (0E/42K) were taken into the study. Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) utilized to determine the ET-1 level in plasma. ET receptor B G57S and ET receptor A -231G>A polymorphisms were established by PCR-RFLP. Transthoracic echocardiography were done to scleroderma group. Twentyfour-hour Holter blood pressures measurmets were done to both groups. Respiratory function tests were also carried out. Pulmonary status was assessed by HRCTResults: Patients with scleroderma had significantly higher plasma endothelin-1 levels compared to normal subjects (pA polymorphisms between two groups (5/43 vs 0/42) respecticaly (p=0,023). We have found no association between ET receptor A -231G>A polymorphisms and plasma ET-1 levels, hemodynamic or clinical findingsConclusion: In this study, it is statistically significant increase in plasma ET-1 levels and ET receptor A -231G>A polymorphisms were found in patients with scleroderma compared to normal subjects. A relationship between plasma ET-1 levels, ET receptor A -231G>A polymorphisms and hemodynamic/clinical symptoms has not been established.Larger multicenter studies are needed to eveluate the effect of the polymorphism on the clinical findings of sclerodermaKey Words: Scleroderma, endothelin-1, endothelin receptor A -231G>A polymorphism, endothelin receptor B G57S polymorphism, Holter, echocardiography, blood pressure, pulmonary arter pressure. 91

İnflamasyon hipertansiyon hastalarında hipertansiyon patogenezinde ve hedef organ hasarı gelişiminde önemli rol oynamaktadır. Diyabetik olmayan hipertansif hastalarda mikroalbuminüri aşikar olamayan hedef organ hasarı için bir belirteçtir. Bununla birlikte hipertansif hastalarda idrarda albumin atılımının patogenezi tam olarak aydınlatılamamıştır. Son yıllarda literatürde diyette alınan tuzun bu hasta grubunda hedef organ hasarı ile ilişkili olabileceğini bildiren veriler artmaktadır. Bu çalışmanın amacı primer hipertansiyon hastalarında günlük tuz alımı ile albuminüri ve inflamasyon ilişkisini araştırmaktır. İkiyüz doksan primer hipertansiyon hastası (175 erkek, 115 kadın, ort yaş: 53±11 yıl) çalışma kapsamında değerlendirildi. Diyabeti, malingnansisi ve akut enfeksiyonu olan hastalar çalışma dışı bırakıldı. Hasta dosyalarından 24 saatlik ambulatuvar kan basıncı ölçümleri, 24 saatlik idrarda sodyum atılımları, serum albumin, kreatinin, BUN, glukoz, elektrolit, hemoglobin, lipid ve inflamasyon belirteçleri (CRP,sedimentasyon) kaydedildi. Hastalar 24 saatlik idrardaki sodyum değerlerine göre iki gruba ayrıldı. Grup I; yüksek tuz alanlar (>120 mEq/gün, n=139) ve grup II; düşük tuz alanlar (?120 mEq/gün, n=151) olarak sınıflandırıldı. İki grup karşılaştırıldığında gruplar arasında yaş, cinsiyet, diyet alışkanlıkları, benzeri demografik özellikler, hipertansiyon süreleri ve kullandıkları antihipertansif ilaçlar açısından fark tespit edilmedi. Düşük tuz alan grup II'deki hastalarla grup I'deki hastalar karşılaştırıldığında ortalama CRP düzeylerinin daha yüksek olduğu saptandı (sırası ile 0,60±0,33 vs. 0,44±0,21 mg/l, p=0.001). Yüksek tuz alımı ile 24 saatlik idrarda albumin atılımı arasında ilişki tespit edildi. Yüksek tuz alanlarda albumin atılımı, düşük tuz alanlara göre daha fazla bulundu (sırası ile 60,3±28 vs. 53,6±25 mg/gün, p=0.034). Her iki grup istatistiksel açıdan karşılaştırıldığında ambulatuvar sistolik ve diyastolik kan basınçları, glomerüler filtrasyon hızları, hemoglobin düzeyleri, sedimentasyon düzeyi ve lipid düzeyleri anlamlı bir fark tespit edilmedi. Bu çalışma primer hipertansiyon hastalarında yüksek tuz alımı ile inflamasyon ve albuminüri arasında ilişki olabilecğini göstermektedir.Anahtar Kelimeler: Hipertansiyon, Tuz, İnflamasyon, Albuminüri Inflammation may play a critical role in the pathogenesis of hypertension and cardiovascular disorders such as atherosclerosis. Microalbuminuria has been associated with subclinical organ damage in non-diabetic hypertensive patients. Recently it was proven as a predictor of cardiovascular mortality in long-term studies. Even though the pathogenesis of increased urinary, albumin excretion is at present still unclear. The aim of this study was to evaluate the relationship between salt intake and inflammation and albuminuria in nondiabetic patients with primary hypertension.Two hundred ninety hypertensive patients (175 male and 115 female, mean age; 53±11 years) without diabetes were recruited in the study. Ambulatory blood pressure measurements, 24-hour urinary excretion of sodium (24 h UNa+) and albumin, serum creatinin, BUN, glucose, electrolytes, albumin, hemoglobulin, lipid levels, inflammatory markers (C reactive protein (CRP), erythrocyte sedimentation rate (ESR)) were evaluated. Patients were stratified into two groups according to 24 h U UNa+: low sodium intake (?120 mEq/day; group I= 151 patients), high sodium intake (>120 mEq/day; group II=139 patients).No difference was observed demographic findings such as age, gender, dietary habits and number and class of anti-hypertensive agents. In group-II, the mean value of CRP was significantly higher than patients in group-I (0,60±0,33 vs. 0,44±0,21 mg/l, respectively p=0.001). High sodium intake showed also a positive relationship with urinary albumin excretion. Amount of albumin excretion in group-II was higher than in group-I (60,3±28 vs. 53,6±25 mg/gün, respectively p=0.034). Systolic and diastolic blood pressure, glomerular filtration rate, hemoglobin levels, ESR, and lipid levels did not show significant variation and difference between groups.The present study may support the hypothesis that high sodium intake are associated with inflammation and albuminuria in primary hypertensive patients. Our findings suggest that one mechanism underlying the relation systemic inflammation and albuminuria may be sodium intake.Key Words: Hypertension, Salt, Inflammation, Albuminuria 43

52

ÖZET Çalışmamızda sıçanlarda iki böbrek bir klip deneysel RVH modelini oluşturduk. Klipsiz böbrekler yüksek kan basıncı ve yüksek ANJ II etkisine maruz kalırken, klipli böbrekler yüksek kan basıncı etkisinden korunmuş olup yüksek ANJ II etkisine maruz kalmaktadır. Çalışmamızda yalnızca PRA ölçümü yapıldı ve ANJ II artışım dolaylı olarak düşündük- Yapılmış çalışmalarda invivo olarak ANJ H'nin sıçanlarda bir çok renal hücre popülasyonunda fenotipik ve proliferatif değişiklikler yaptığı görülmüştür. Ayrıca ANJ II kalpte miyositlerin hipertrofiye olmasına ve fibroblastlann proliferasyonuna katkıda bulunmaktadır. Fakat ANJ IFnin hemodinamik ve nonhemodinamik etküerini birbirinden ayırmak mümkün olmamıştır. Çalışmamızda sol böbrek ağırlıkları hipertansif gruplarda kontrol grubuna göre anlamlı olarak azalmıştı (p

26