Search

Herbal mixtures are receiving increasing attention among dairy farming in the context of biodiversity or because they may contribute to reducing methane emissions (Wilson et al., 2020). Yield determinations were made in these fields in 2023 to monitor the growth potential (growing stage trial), annual yield and nutrient value (in progress) of chicory (Cichorium intybus) and ribwort plantain (Plantago lanceolata). Chicory, in particular, had many problems in the second year. The persistency was low, which created many open spaces, resulting in high weed pressure and the plants quickly entered the generative state. On the other hand, the regrowth of chicory is high. Plantain has good persistence and a good yield under full mowing. The yields are certainly comparable to perennial ryegrass (Lolium perenne), but with a lower N input. However, chicory is a very sensitive crop. Grazing causes a lot of losses and mechanical treatment is almost impossible. Plantain offers more options, but the question is how resilient this crop is under grazing conditions.

Herb-rich grasslands are of increasing interest due to their potential properties for reducing enteric methane (CH4) emission and increasing biodiversity. The objective of this study was to compare enteric CH4 emission of cows grazing on perennial ryegrass (Lolium perenne, LP) pastures with and without ribwort plantain (Plantago lanceolata, PL). Thirty-two dairy cows were blocked and assigned to one of the treatments: LP and LP with PL (LP-PL) in Duplo on adjacent pastures that received the same grassland management. Cows were continuously grazing for four weeks per period: two weeks of adaptation and two weeks of measurement period. The trial was repeated three times in 2022: May-Jun (period 1), Jul-Aug (period 2) and Sept-Oct (period 3). Enteric CH4 emission was measured using GreenFeed. A restricted maximum likelihood (REML) analysis was done with pasture and botanical composition (LP / LP-PL) as fixed effects and block as random effect. The CH4 production and yield was significantly higher for LP-PL compared to LP (P<0.001 and P=0.046, respectively). This study did not show a CH4 reduction potential of PL, but that may be due to the low proportion of PL in the pasture and the possibility for cows to select while grazing.

This study evaluated the effect of essential oils (EO) on fat-and-protein corrected milk (FPCM) andmilk urea of 42 cows in 3 systems: (1) fresh grass outdoors (day and night grazing, n=14); (2) fresh grass outdoors during the day, grass silage indoors at night (daytime grazing, n=14); and (3) fresh grass indoors during the day, grass silage indoors at night (daytime zero grazing, n=14). In every system, half of the number of cows were fed a concentrate with EO, the other half was fed a concentrate without EO. The study consisted of 2 periods in the growing season, both with 2 weeks acclimatisation and 2 weeks measurements. The concentrate with or without EO was fed during both complete periods and the 2 weeks measurements were analysed. For cows receiving EO, the FPCM was 30.9 kg day –1 and milk urea was 19.5 mg dL, compared with 30.4 kg day–1 (P=0.42) and 19.7 mg dl–1 (P=0.75) for cows not receiving EO. Feeding EO did not affect FPCM and milk urea in different grazing systems between April and July, although numerically FPCM was a bit higher and milk urea was a bit lower.

CONTEXT: Policy measures have been taken to improve water quality in the Netherlands. These measures include the abolishment of derogation, which allowed dairy farmers to go beyond the maximum application of 170 kg nitrogen (N) from organic fertiliser per hectare, and additional measures of the 7th Nitrates Action program. Grass-clover swards, known for their symbiotic N fixation, could be a strategy to deal with stricter N policies and can potentially improve the environmental sustainability and economic viability of Dutch dairy farms. OBJECTIVE: The aim was to assess the effects of stricter N policies on the farm structure, farm income and environmental performance of a representative Dutch dairy farm on a sandy soil, and to assess the effect of incorporating perennial ryegrass-red white clover (GCrw) swards and perennial ryegrass-white clover (GCw) swards into the grassland management of this farm using a model. METHODS: A whole-dairy farm linear programming model was used with the objective function to maximize farm income. The model was combined with a farm nutrient balance and life-cycle assessment to determine the impact on nutrient surpluses and greenhouse gas emissions. We modelled a representative Dutch dairy farm with perennial ryegrass (PRG) before and after implementing stricter N policies. Thereafter, the implications of implementing GCrw and GCw swards was assessed. RESULTS AND CONCLUSIONS: Including the policy measures increased the share of maize land (+12%), decreased the number of dairy cows (-9 cows), reduced farm income (€-18,858 yr-1), led to similar greenhouse gas emissions (∼800 kg carbon dioxide equivalents (CO2-eq) per tonne (t) of fat and protein corrected milk (FPCM)), and resulted in a lower N surplus (-65 kg ha-1 yr-1) and phosphate surplus (-4.4 kg ha-1 yr-1) for a scenario with only PRG. The use of GCrw and GCw swards could partly compensate for the reduction in farm income (€+9,255 up to +14,706 yr-1). A combination of PRG, GCrw and

Diluting slurry is a possible option to reduce ammonia emission after application by shallow injection. The dilution of manure and possible reduction of ammonia emissions may lead to higher emissions of the greenhouse gas nitrous oxide (N2O). In 2020 and 2021, a mowing trial was executed at two locations in Overijssel on sandy soil. Two dilutions were used: 1 part manure to ½ part water (1:0.5) and 1 part manure to 1 part water (1:1). This has been compared to applying undiluted manure. In 2021 N2O was measured at one of the mowing trials. In the same years (2020-2021) ammonia emission measurements were carried out at one (other) location during the fertilization season. At eight points in time, the ammonia emission was compared with undiluted and diluted (1:0.5), both applied with a shallow injection. There was no significant (N and DM)yield difference between the objects with undiluted manure and diluted manure (in none of the manure-water ratios). Splitting (diluted) manure over four instead of three cuts led to a slightly lower (significant) yield on average. The differences in total N2O emissions between undiluted and diluted slurry were not statistically significant. The N2O emissions of undiluted and diluted slurry were much lower than those of the nitrate fertilizer CAN. The ammonia emission study did not lead to an effect of dilution on the ammonia emission. No robust emission reduction could be observed over the eight performed experiments. Dit rapport is gra, Het verdunnen van mest is een mogelijke optie om ammoniakemissie na toepassing met een zodenbemester te verminderen. Het verdunnen van mest en mogelijke reductie van de ammoniakemissie kan leiden tot hogere emissies van het broeikasgas lachgas (N2O). In 2020 en 2021 is op twee locaties in Overijssel een maaiproef uitgevoerd op zandgrond. Er werden twee verdunningen gebruikt: 1 deel mest op ½ deel water (1:0,5) en 1 deel mest op 1 deel water (1:1). Dit werd vergeleken met het toedienen van onverdunde mest. Gedurende één jaar (2021) zijn in een van de maaiproeven lachgasmetingen gedaan. In dezelfde jaren (2020 en 2021) zijn tijdens het bemestingsseizoen op één (andere) locatie ammoniakemissiemetingen uitgevoerd. Op acht tijdstippen is de emissie vergeleken tussen onverdund en verdund (1:0,5), beide toegediend met een zodenbemester op zandgrond. Er was geen significant opbrengstverschil (Ds en N) tussen de objecten met onverdunde mest en verdunde mest (in geen van de mest-waterverhoudingen). Het splitsen van (verdunde) mest over vier in plaats van drie sneden leidde gemiddeld tot een iets lagere (significante) opbrengst. De verschillen in totale N2O-emissie tussen onverdunde en verdunde mest waren niet statistisch significant. De lachgasemissies van onverdunde en verdunde mest waren veel lager dan die van de nitraatmest KAS. Het ammoniakemissieonderzoek heeft niet geleid tot een effect van verdunning op de ammoniakemissie. Over de acht uitgevoerde experimenten kon geen robuuste emissiereductie worden waargenomen.

Dutch dairy farms are facing further strengthening of legislation to minimize the environmental impact of production. One of these recent policy measures is the planned abolition of derogation. Derogation allowed dairy farmers to go beyond the 170 kg N ha-1 of animal manure under specific conditions. Establishing grass-clover swards might be a strategy towards more sustainable production and to deal with the uncertainty imposed by expected policy changes and other external factors such as feed and mineral fertilizer prices. The aim of this study was to quantify and evaluate the environmental and economic implications of implementing a perennial ryegrass-white clover or a perennial ryegrass-red+white clover sward on a representative dairy farm with sandy soils in the Netherlands in a post-derogation era. The changes in environmental impacts (e.g. nitrogen losses), economic performance (e.g. labour income) and farm configuration (e.g. diet composition) were assessed. We combined a whole-farm dairy model based on linear programming with a nutrient balance to quantify and evaluate the environmental and economic implications. Results show that the use of clover swards after derogation abolition could be an economically viable strategy and can result in a lower N surplus depending on the sward type.

Changes in grass quality during day and night can be relevant for both research and practice. In research a representative sample of the provided grass is essential for reliable results, and for practice it can affect management decisions. In a zero-grazing system, grass is brought to the barn two to three times a day and afterwards fed in small portions which might lead to a decay of grass quality. In a pasture, fresh grass quality can change during the day and night under the influence of sunlight and selection by the cows.In a grazing trial on the Dairy Campus, it was examined how grass quality was affected over time. In the zero-grazing system, a sample was taken on 7 occasions during a 24-h period to assess the quality. In the 24-h grazing system, fresh grass samples were taken from the same plot around 8 am and 6 pm. The samples were analysed on feed quality. It appeared that mowing fresh grass twice a day and providing it in small portions over the day did not result in a significant change in feed quality. During grazing, it was found that in the evening the sugar content was higher and the crude protein content lower. There was no significant difference in the other components. These results show that time of sampling fresh grass in pasture needs to be taken into account in grazing research.

A damage threshold for reseeding grassland on dry sandy soil has been established by means of model calculations, literature research and analysis of grass variety research. The increase in grassland renewal due to additional drought stress was quantified for two levels of groundwater extraction for drinking water extraction. Experimental dairy farm De Marke that is located in the water extraction area 't Klooster was taken as starting point. The increase in yield depression and the additional costs for renewal have been translated into standard amounts for additional grassland renewal., Door middel van modelberekeningen, literatuuronderzoek en analyse van grasrassenonderzoek is een schadedrempel voor herinzaai van grasland op droge zandgrond vastgesteld. Daarbij is de toename van herinzaai door extra droogtestress gekwantificeerd voor twee niveaus van grondwateronttrekking voor waterwinning. Het melkveeproefbedrijf De Marke dat in het waterwingebied ’t Klooster ligt, is hierbij als uitgangspunt genomen. De toename van de opbrengstdepressie en de extra kosten voor herinzaai zijn vertaald in normbedragen voor extra herinzaai.

Gewasopbrengsten zijn in de loop der jaren veranderd, en ten behoeve van het mestbeleid is inzicht nodig in de mate waarin de afvoer met stikstof (N) en fosfaat (P) ook is gewijzigd. Afvoer van N en P wordt veelal berekend uit min of meer gemeten opbrengsten en gewasspecifieke verstekwaarden voor de N- en P-gehalten. Deze verstekwaarden zijn grotendeels ontleend aan proeven van tientallen jaren geleden. Zo wordt nog veel gebruik gemaakt van de database ‘Kiezen uit Gehalten III’ die goeddeels gebaseerd is op een publicatie van Beukeboom uit 1996, en de Adviesbasis voor de bemesting van akkerbouw- en vollegrondsgroentengewassen van Van Dijk uit 2003. Er zijn aanwijzingen dat gestegen opbrengsten samengaan met gedaalde gehalten, waardoor een actualisatie van N- en P- gehalten in geoogst product nodig is. N- en P-gehaltes zijn bepaald voor bouwlandgewassen met een groot areaal. Hiervoor is een uitgebreide dataset opgezet met voornamelijk gegevens uit het onderzoek en deels uit de praktijk voor de periode 1990-2019. N- en P-gehaltes zijn voornamelijk bepaald op basis van situaties met bemesting rondom het adviesniveau. Ten opzichte van eerder gehanteerde verstekwaarden zijn N- gehalten uit de voorliggende studie lager, met uitzondering van consumptieaardappelen waarbij het gehalte vergelijkbaar was, en zetmeelaardappelen en snijmais waarbij het gehalte hoger was. De P- gehalten uit de voorliggende studie zijn lager voor consumptieaardappelen, suikerbieten en granen, vergelijkbaar voor pootaardappelen en peen, en hoger voor zetmeelaardappelen, ui en snijmais. Voor een aantal gewassen heeft grondsoort invloed op het N- of P-gehalte en zijn afzonderlijke gehalten voor klei en zand gegeven. Opbrengstniveau heeft soms effect op het gehalte: N- en P- gehalten nemen af met toenemend opbrengstniveau bij de gewassen suikerbiet, zaaiui en wintertarwe. Dit is ook het geval voor de N-gehalten bij snijmais en korrelmais, en het P-gehalte bij zomergerst. Bij de gewassen pootaardappel

Grassland management is an important part of farm management on a dairy farm.A web application is being developed for dairy farmers to predict the dry matter productionand fodderquality. In a practical pilot on five dairy farms, the model-based estimate of dry matter yield and crude protein content of grass has been compared with grass height and reflection measurements respectively fresh grass analyzes. Due to instabilitythe web application could not yet be used, the test was carried out after the growing season. The prediction of grass yields and crude protein contents gave a mixed picture, sometimes with a good approximation of reality, but sometimes also with clear deviations. For yield, it mainly concerned an underestimation for the first cut and an overestimate for cuts after grazing.For protein, the content was especially overestimated in relatively young grass. Model improvements and combining growth prediction with measurement data make it possible to improve the reliability of estimates., Graslandbeheer is een belangrijk onderdeel van het bedrijfsmanagement op een melkveebedrijf. Om te voorspellen hoeveel gras waar staat en wat de kwaliteit hiervan is, wordteen webapplicatie ontwikkeld voor melkveehouders. In een praktijkpilot op vijf melkveebedrijven isde modelmatige schatting van drogestofopbrengst en ruw eiwitgehalte van gras vergeleken met respectievelijk grashoogte-en reflectiemetingenen vers grasanalyses. Doordat de webapplicatie nog niet ingezet kon worden,is de test na het groeiseizoen uitgevoerd. De voorspelling van de grasopbrengsten en ruw eiwitgehalten gaf een wisselend beeld, met soms een goedebenadering van de werkelijkheid, maar somsook duidelijke afwijkingen. Voor opbrengst betrof het vooral een onderschatting voor de eerste snede en een overschatting voor sneden na beweiding.Voor eiwit werd het gehalte vooral in relatief jong gras overschat. Door modelverbeteringen en hetcombineren van groeivoorspelling met meetdata is het mogelijk om de betrouwbaarheid van de schattingen te verbeteren.

Model calculations have been used to explore the technical and economic consequences and effects on soil subsidence and greenhouse gas emissions for a dairy farm on peat soil in the province North Holland of The Netherlands (IPV project farm) of wetting measures. The wetting measures concerned pump-driven submerged drains with different target levels for the groundwater table (30, 40 and 50 cm below mowing field), ditch water level raising, trench infiltration and cattail cultivation and combinations of these measures, which are being experimented within the IPV project. The measures have been compared with a common situation with a ditch water level of 50 cm below mowing field. Apart from pump-controlled submerged drains with a target level for the groundwater table of 50 cm below mowing field, all waterlogging measures and combinations of measures led to extra waterlogging and loss of grass production, which in particular increased the costs for feed purchase. As a result, the economic operating result can be drastically reduced. Pump-driven submerged drains with a target groundwater level of 30 cm below ground level and trench infiltration at a trench distance of 12,5 m gave the largest estimated reduction in ground level subsidence and greenhouse gas emissions (CO2 en N2O). Trench infiltration appears to be more cost effective, given the high cost of pump-controlled submerged drains., Met modelberekeningen zijn voor een melkveehouderijbedrijf op veengrond in Noord Holland (IPV-projectbedrijf) de technische en economische consequenties en effecten op bodemdaling en broeikasgasemissies van vernattingsmaatregelen verkend. De vernattingsmaatregelen betroffen pompgestuurde onderwaterdrains met verschillende streefpeilen voor de grondwaterstand (30, 40 en 50 cm beneden maaiveld), slootpeilverhoging, greppelinfiltratie en lisdoddeteelt en combinaties van deze maatregelen, waar in het IPV mee geëxperimenteerd wordt. De maatregelen zijn vergeleken met een gangbare situatie met een drooglegging van 50 cm. Afgezien van pompgestuurde onderwaterdrains met een streefpeil voor de grondwaterstand van 50 cm beneden maaiveld, leidden alle vernattingsmaatregelen en combinaties van maatregelen tot extra vernatting en verlies van grasproductie, waardoor vooral de kosten voor voeraankoop stegen. Het netto bedrijfsresultaat kan hierdoor drastisch verminderen. Pompgestuurde onderwaterdrains met een streef-grondwaterstand van 30 cm beneden maaiveld en greppelinfiltratie bij een greppelafstand van 12,5 m gaven de grootste geschatte reductie van maaivelddaling en broeikasgasemissie (CO2 en N2O). Greppelinfiltratie lijkt kosteneffectiever te zijn, gezien de hoge kosten voor pompgestuurde onderwaterdrains.

Grass and forage maize are important forage crops in ruminant production systems in the temperate regions in northwest Europe. High yields of these crops contribute to farm profitability and local provision of feed, and hence local circularity of biomass and nutrients. Variety choice is an important option to raise potential and actual yields. We analysed 40 years of perennial ryegrass and 25 years of forage maize yield data from Value of Culture and Use (VCU) experiments to determine genetic and non-genetic trends of yields in time. For maize, we calculated an annual genetic trend of +173 kg DM ha−1 and a non-genetic trend of +65 kg DM ha−1. Further analysis of the non-genetic trend showed that maize yields increased with increasing temperature sum during the growing season, and with earlier sowing. The feeding value of forage maize showed a genetic trend of +1.7 feed unit milk (VEM) kg DM−1 year−1. The annual genetic gain of perennial ryegrass was +44 kg DM ha−1. In the grass trials we found opposing non-genetic trends for cutting and grazing. Further analysis of the non-genetic trend showed that drought and the number of days with ground frost during the growing season had a negative effect on yield. We compared the average yields and trends in VCU trials with those of on-farm yields. The on-farm maize yields showed an annual trend of +195 kg DM ha−1. We estimated an average realisation of the genetic gains of 75 % in farming practice, implying a widening gap between genetic potential and on-farm yields. Averaged over the entire period, on-farm maize yields were 4.6 t DM ha−1 (24%) lower than the yields of the VCU trials. The average annual on-farm grass yields did not show any trend, and were 1.6 t DM ha−1 (13%) lower than the yields of the VCU trials. In conclusion, our study revealed significant positive genetic and varying non-genetic trends in DM yields of forage maize and perennial ryegrass, the two dominant forage crops in the Netherlands. On-farm yields s

For dairy farmers a good estimate of the current grass yield is essential for grassland planning. To see to what extent grass yield and nitrogen content can be measured with remote sensing, spectral reflection measurements were compared in a field trial with dry matter yields and nitrogen content of mown grass (‘ground truth’ data). These yields and contents were also used to validate a model-based estimate of the grass yield and the nitrogen content or crude protein content. A practical comparison has also been made with grass height measurements. Reflection measurements gave a rough estimate of the dry matter yield. By making a distinction between location and by including basic growth data, the estimate improved considerably. A model-based growth prediction gave a better estimate of the dry matter yield and improved even further in combination with reflection measurements or grass height. With the current techniques, nitrogen content of grass appears to be difficult to measure and predict., Voor melkveehouders is een goede inschatting van de actuele grasopbrengst essentieel voor graslandplanning. Om te zien in hoeverre met remote sensing grasopbrengst en stikstofgehalte gemeten kan worden, zijn in een veldproef spectrale reflectiemetingen vergeleken met de drogestofopbrengst en het stikstofgehalte van gemaaid gras (‘ground truth’ data). Deze opbrengsten en gehalten zijn tevens gebruikt voor validatie van een modelmatige schatting van de grasopbrengst en het stikstofgehalte of ruw eiwitgehalte. Als praktische referentie is tevens een vergelijk gemaakt met grashoogtemetingen. Reflectiemetingen gaven een ruwe schatting van de drogestofopbrengst. Door onderscheid te maken in locatie en door basale groeidata mee te nemen verbeterde de schatting aanzienlijk. Een modelmatige groeivoorspelling gaf een betere schatting van de drogestofopbrengst en verbeterde nog meer in combinatie met reflectiemetingen of grashoogte. Het stikstofgehalte van gras blijkt vooralsnog nauwelijks te meten met remote sensing en ook lastig te voorspellen.

Temperature sum is considered inaccurate for the optimal application time of nitrogen fertilizer. Possibly soil temperature is a better estimate for this. On peat soil (KTC Zegveld) a field trial has been carried out, in which fertilizer was applied with or without slurry at different soil temperatures. The total period, which according to the temperature sum is regarded as optimal for spreading, was even six weeks. The spreading moments in this period gave the smallest differences in grass yield and the (relatively) highest grass yields. The hypothesis that taking into account soil temperature leads to a higher Nitrogen utilization, and therefore dry matter yield, was not confirmed by the trial in 2018., De temperatuursom wordt als een grove maat beschouwd voor het gewenste toedieningstijdstip van stikstofkunstmest. Mogelijk dat bodemtemperatuur hiervoor een betere schatter is. Op veengrond (KTC Zegveld) is een veldproef uitgevoerd, waarbij kunstmest al of niet in combinatie met drijfmest bij een verschillende bodemtemperatuur is toegediend. De totale periode die volgens de temperatuursom wordt aangemerkt als optimaal strooimoment bedroeg maar liefst zes weken. De strooimomenten die in deze periode lagen gaven de kleinste verschillen in grasopbrengsten en de (relatief) hoogste grasopbrengsten. De hypothese, dat rekening houden met bodemtemperatuur tot een hogere Nbenutting en daarmee drogestofopbrengst leidt, werd op basis van het onderzoek in 2018 niet bevestigd.

A sufficient potassium (K) supply for whole crop silage maize is necessary for a good yield and nutrient efficiency for nitrogen and phosphorus. In a field trial in 2015, 2016 and 2017 the response of silage maize to K fertilization was limited, both for mineral K and K from cattle slurry, and surface spread and band application, at different levels of soil K supply; the response of K content and dry matter content was clearly present. No difference between mineral and organic fertilizer or surface spread and band application was found. The K-fertilization recommendation is based on K withdrawal by the crop with a negative correction when K-CaCl2 > 60., Een goede kali (K) voorziening bij de teelt van snijmaïs is van belang voor een goede opbrengst en een efficiënte benutting van stikstof en fosfaat. In een veldonderzoek in 2015, 2016 en 2017 is de respons van snijmaïs vastgelegd op K-bemesting met kunstmest en rundveedrijfmest, zowel volvelds als in de rij toegediend bij verschillende K-voorraden in de bodem. De respons van de drogestofopbrengst op K uit bodem en bemesting was beperkt; de respons van K-gehalte en drogestofgehalte was duidelijk aanwezig. Er was geen verschil in respons tussen dierlijke en minerale bemesting en tussen volveldse en rijenbemesting. Het K-bemestingsadvies is gebaseerd op gewasonttrekking met correctie naar beneden bij K-CaCl2 > 60.

In de projecten ‘Amazing Grazing’ en ‘Precisie landbouw 2.0’ wordt gekeken naar het modelmatig schatten van de actuele grasopbrengst en het voorspellen van de groei in de komende dagen. Dit lijkt een goede basis om snel veel informatie te krijgen.

Seven grassland experiments on sandy and clay soils were performed during a period of 4 years to estimate the nitrogen (N) fertilizer replacement value (NFRV) of concentrated liquid fractions of separated pig slurry (mineral concentrate: MC). The risk of nitrate leaching when applying MC was compared to when applying mineral fertilizers. Grassland yields in 2009–2012 fertilized with MC were compared with grassland fertilized with two mineral fertilizers: granulated calcium ammonium nitrate and liquid ammonium nitrate (LAN). The mineral fertilizers comprised 50% nitrate-N and 50% ammonium-N, and MC comprised 95–100% ammonium-N. Treatment application rates included zero N and three incremental rates of N fertilization. The liquid fertilizers were shallow injected (0–5 cm). The NFRV of MCs was 75% on sandy and 58% on clay soil with granulated ammonium nitrate as reference, and 89% on sandy and 92% on clay soil with LAN as reference. Risk of nitrate leaching after application of MC, measured in residual soil mineral N post-growing season and N in the upper groundwater in the following spring, was equal to that for mineral fertilizers.

Hoeveel gras er staat is te bepalen met een grashoogtemeter, maar hoeveel gras er bij gaat groeien is bijzonder lastig te voorspellen. De omstandigheden voor grasgroei wisselen van te nat tot te droog, van te koud tot te warm en de beschikbaarheid van nutriënten is geen vast gegeven. In het project Amazing Grazing is het de ambitie een tool te ontwikkelen die grasgroei voorspelt op basis van de actuele weersverwachting en de beschikbaarheid van stikstof.