Search

INTRODUCTION: It is known that anxiety disorder, depression and other psychiatric disorders are more common in patients with smoking and tobacco use. In our study, it was aimed to investigate whether there was any difference in the first-year follow-up between patients who applied to the smoking cessation clinic and those who were not consulted to psychiatry at the first evaluation. METHODS: A total of 197 cases who applied to our smoking cessation policlinic in 2017 were included in the study. Among the patients who applied to the smoking cessation outpatient clinic, 96 patients who were consulted to psychiatry were evaluated as "group 1" and 101 patients who were not consulted to psychiatry as "group 2". Demographic data and smoking attitudes and habits of all cases, comorbid diseases, treatments they received, and smoking cessation in the first year were recorded. RESULTS: When group 1 and group 2 were compared, there was no significant difference in the cases referred to psychiatry in terms of smoking cessation rates in the first year [Ngrup 1 quitters = 22 (22.90%), Ngrup 2 quitters = 23 (22.70%), p = 0.67]. In the subgroup analysis, in cases who quit smoking in the first year; It was observed that group 1 cases received behavioral treatment and NRT treatment at higher rates than group 2 cases (Ngrup 1 quitters = 33 (44.60%), Ngrup 2 quitters = 17 (21.80%); p = 0.002). It was determined that group 2 cases received behavioral treatment and varenicline treatment more than group 1 cases [Ngrup 1 quitters = 6 (8.10%), Ngrup 2 quitters = 33 (51.10%); p = 0.002]. DISCUSSION AND CONCLUSION: It was found that the patients who were found to have a high need for psychological support who applied to the smoking cessation clinic were able to quit smoking at rates similar to those with low anxiety and depression scores with effective pharmacological and psychiatric support.

INTRODUCTION: Inflammation and acute phase reactions lead to altered high-density lipoprotein cholesterol (HDL-C) concentrations. This study aimed to evaluate HDL-C levels in community-acquired pneumonia (CAP) and to determine the predictive value of disease severity in CAP. METHODS: In this prospective cross sectional study was conducted in the Department of Pulmonary Diseases. One hundred twenty-five adult patients with CAP were included in the study. Patients were classified into three groups as follows: Group 1; outpatients, Group 2; hospitalized patients and Group 3; patients admitted to the intensive care unit. C-reactive protein (CRP), procalcitonin (PCT) and HDL-C levels were evaluated at baseline, 7th and 30th days in all CAP patients. The relationship between CRP, PCT and HDL-C levels was investigated. Diagnostic performance of baseline HDL-C levels was assessed using receiver-operating characteristic (ROC) curve analyses. RESULTS: HDL-C levels were found to be decreased in all groups compared to their normal ranges. There was a significantly negative correlation between HDL-C and CRP and PCT (Spearman's r= -0.557, r= -0.841, respectively; p< 0.001). The sensitivity and specificity of HDL-C cut-off value were 0.738 (95% CI: 0.580-0.861) and 0.875 (95% CI: 0.732-0.958), with an overall accuracy of 0.861 (95% CI: 0.728-0.935). DISCUSSION AND CONCLUSION: HDL-C levels can be used as an acute phase reactant in patients with CAP.

Amaç: Pasif içicilik sigara içmeyen bireylerin tütün dumanına istemsiz olarak maruziyetini tanımlar ve önemli bir halk sağlığı problemidir. Tüm dünyada, çocukların %40'ı ve sigara içmeyen yetişkinlerin %34'ü sigara dumanına maruz kalmaktadır. Uzun süredir tütün dumanının sigara içmeyen kişilerde sağlığa zararlı etkileri olduğu bilinmektedir. Biz de bu çalışma ile, hastanemiz Sigara Bırakma ve Göğüs Hastalıkları Polikliniğimize başvuran hasta ve yakınlarının pasif içiciliğin sağlık üzerine etkileri hakkında bilgi ve görüşlerini değerlendirmeyi amaçladık. Materyal ve Metot: Çalışmamız, hastanemiz Sigara Bırakma ve Göğüs Hastalıkları Polikliniği’ne başvuran, hasta ve hasta yakınlarından gönüllü olan kişiler ile yapıldı. Gönüllü olan kişilere, demografik özellikleri ve pasif içiciliğin sağlık üzerindeki etkileri hakkında bilgi ve görüşlerini değerlendiren anket uygulandı. Ankette pasif içiciliğin tanımı ve sonuçlarını içeren 17 ifade bulunmakta idi. Katılımcılara bu ifadeler için “Katılıyorum”, “Katılmıyorum” ya da “Bilmiyorum” seçenekleri sunuldu. Bulgular: Çalışmaya 520 kişi dahil edildi. Katılımcıların yaş ortalaması 42,73 ± 15,40, 328’si (%63,10) erkek ve 192’si (%36,90) kadındı. Katılımcıların %41,70’i halen sigara içmekte, %42,50’si hiç sigara içmemiş, %15,80’i ise sigarayı bırakmıştı. Katılımcıların çoğu (%89,10) pasif içiciliğin tanımını biliyordu. Pasif içicilik kalp hastalığı, astım, akciğer kanseri, bronşit, zatüre, kalp-damar hastalıkları, KOAH riskini artırdığına yönelik ifadelere katılım yüksek iken, diabetes mellitus, demans, ani bebek ölümü gibi riskleri artırdığına ait ifadelere katılım ise düşük düzeyde bulundu. “Sigara içenlerin bebeklerinde uykuda ani bebek ölümü daha fazla görülür” ve “Sigara içenlerin çocuklarında öksürük, balgam ve hışıltılı solunum daha fazla görülür” ifadelerine halen sigara içenlerin katılımı hiç sigara içmemiş ve sigarayı bırakanlara göre daha azdı (sırasıyla p=0,037 ve p=0,005). “Sigara içenlerin çocuklarında öksürük, balgam ve hışıltılı solunum daha fazla görülür” ifadesine katılmayanların çoğunluğunu erkekler oluşturmaktaydı (p= 0,033). Sonuç: Çalışmamızda katılımcıların pasif içiciliğin sağlık üzerindeki olumsuz etkilerinin bir kısmı hakkında bilgi sahibiydiler. Her ne kadar ülkemizde on yıldır uygulanmakta olan dumansız hava sahası politikası toplumun sigara dumanının etkileri hakkında farkındalığını artırsa da yeterli değildir. Pasif içiciliğin zararlarından korunmak kapalı alanlarda sigara içilmesinin önlenmesi ve toplum bilincinin artırılması ile mümkün olabilir. Özellikle çocuklar üzerindeki etkilerin bilinmesi ebeveynlerin çocuklarının sağlığını korumaya yönelik tedbirler almasını sağlayacaktır.

Amaç: Bu çalışmanın amacı; göğüs hastalıkları kliniğinde venöz kan gazlarının (VKG), arter kan gazları (AKG) yerine kullanılabilirliğini araştırmaktır. Materyal ve Metot: Bu kesitsel çalışma Aralık 2017- Mayıs 2018 tarihleri arasında Göğüs Hastalıkları Kliniği’nde yapıldı. Çalışmaya primer akciğer hastalıkları nedeni ile solunum yetmezliği gelişen 86 hasta dahil edildi. Olgulardan eş zamanlı AKG ve VKG alındı ve karşılaştırıldı. Olgularda; arter ve venöz kan gazlarında pH, parsiyel karbondioksit basıncı (pCO2), parsiyel oksijen basıncı (pO2), oksijen saturasyonu (SO2) ve bikarbonat (HCO3) ilişkisi araştırıldı. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 86 olgunun yaş ortalaması 70,89±15,54’di. Olguların 36’sı (%41,90) kadın, 50’si (%58,10) erkekti. 66’sı (%76,70) tip 1, 20’si (%23,30) tip 2 solunum yetmezliğine sahipti. Arter-venöz kan gazlarında pH, pCO2, HCO3, değerlerinde pozitif korelasyon mevcuttu (sırasıyla; r=0,780, p

Amaç: Yoğun bakım ünitelerinde (YBÜ) çalışan sağlık personelinde tükenmişlik sendromu yaygın olup bu durum sağlık çalışanlarının mesleki bakım kalitesini ve performansını etkileyebilmektedir. Bu çalışma yoğun bakım ortamında gün ışığı faktörünün tükenmişlik sendromuna etkisini incelemek amacıyla planlanmıştır. Materyal ve Metot: Yoğun bakım ünitesinde çalışan doktor ve hemşirelere iki bölümden oluşan anket formu uygulanmıştır. Anketin ilk bölümünde sosyo-demografik veriler, çalıştıkları yoğun bakımın koşulları ve yoğun bakım ortamı ile ilgili sorular, ikinci bölümde ise “Maslach Tükenmişlik Ölçeği” bulunmaktadır. Çalışmada pencereli ve penceresiz YBÜ’de çalışanlar iki gruba ayrılarak karşılaştırıldı. Bulgular: Araştırmaya gün ışığı alan olan üst YBÜ’nde çalışan 46 ve penceresiz olan alt YBÜ’lerde çalışan 59; toplam 105 kişi katıldı. Yaş ortalaması sırasıyla 31,17±6.00 ve 28,53±5,23 (p=0,02) bulundu. Katılanların 75'i (%71,4) hemşire ve 30'u (%28,6) doktordu. Katılımcıların %98'i "çalışma ortamınızda pencere bulunsun mu?" sorusuna evet cevabını verdi, %89' u ise ortam gün ışığının performansını olumlu etkileyeceğini belirtti. Alt katlarda bulunan penceresiz YBÜ’de çalışanlarda duygusal tükenmişlik ve duyarsızlaşma gün ışığı alan üst kat YBÜ çalışanlarına göre anlamlı oranda yüksek bulundu (sırasıyla p=0,02, p=0,002). Sonuç: Yoğun bakım ünitelerinin gün ışığı alacak şekilde düzenlenmesi, tükenmişlik sendromu gelişme oranını azaltarak YBÜ’nde çalışan sağlık personelinin iş performans ve verimliğini arttıracağı gibi, tıbbi hata yapma olasılıklarını da azaltacaktır.