Search

This study aims to examine the views of male pre-school teacher candidatesabout the conditions influencing their occupational preferences in depth. Forthe purpose, a questionnaire including demographic information and open-endedquestions was implemented to 112 male students in the pre-school educationdepartment in the 2015-2016 academic year in Turkey. Open-ended questions wereasked regarding the causes of choosing the department, the difficulties thoseencountered in the department selection process and their support, career plansfor the future and opinions about the proposals to candidatesdesiring to preferthe deparment. As a result of the qualitative analysis of the reasons for theparticipants’s pereference for the profession, the themes of the research showsthat “the bussiness oppurtunities which the profession provides” (n=57,%=34.13), “being interesting in working with the children” (n=51, %=30.54), “beinginterested in the teaching” (n=21, %=12.57), “prefer the suitable profession inline with the University Entrance Exam score” (n=20, %=11.98), “the guidance ofthe family and teacher” (n=11, %=6.59), and “uninformed preference” (n=7,%=4.19). And also, it was revealed that the participants were those whosupported them (n=61=, %=41.50), obstructed persons (n=60, %=40.82) and thosewho did not have an influence (n=26, %=17.68) when they preferred theprofession. In the analysis of the participants' career plans, the themes weredetermined as being a teacher in the state institution (n=62, %=37.35), in theprivate sector (n=5, %=3), being a school director (n=38, %=22.90), establish aprivate pre-school education institution (n=28, %=16.87), having an academic career(n=28, %=16.87) and having no certain goals (n=5, %=3). In the qualitativeanalysis of the participants’ suggestions to candidates preferring the pre-schooleducation, the themes, such as those who suggest choosing in terms of theinterest and the ability (n=74, %=47.74), those who suggest being consideredindependently of gender (n=62, %=40), those who do not suggest the departmentfor men (n=15, %=9.68), and those who are irresolute (n=4, %=2.58), have beenfound out. The results have been discussed together with the findings of thesimilar studies in terms of the gender and the beneficial suggestions for theliterature have been made.

Bu araştırmanın amacı karanlık üçlü kişilik özelliklerine göre üniversite öğrencilerinin yaşam doyumlarının incelenmesidir. Uygun örnekleme yönteminin kullanıldığı araştırmaya İstanbul, Ankara, Eskişehir ve Konya'da yaşayan 516 üniversite öğrencisi katılmıştır. Araştırmada kullanılan veri toplama araçları Demografik Bilgi Formu, Yaşam Doyumu Ölçeği ve Karanlık Üçlü Ölçeği şeklindedir. Katılımcılar Karanlık Üçlü Ölçeğinden aldıkları puanlara göre ortalamadan en az bir standart sapma düşük puan alanlar ve ortalamadan en az bir standart sapma yüksek puan alanlar olarak ikiye ayrılmıştır. Bu oluşturulan düşük ve yüksek gruplar arasında bağımsız örneklemler t-testi yürütülerek grup ortalamaları arası farkın anlamlı olup olmadığı incelenmiştir. Narsisizm puanı yüksek olan bireylerin yaşam doyumlarının düşük olan bireylere göre anlamlı olarak düşük olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Makyavelizm ve psikopati puanları yüksek olan bireyler ile düşük olan bireylerin yaşam doyumu puanları arasında ise anlamlı bir fark bulunmamıştır. Narsisizm ile yaşam doyumu arasında bulunan ilişkinin kültürel farklılıklarla açıklanabileceği; Makyavelizm ve psikopati ile yaşam doyumu arasında anlamlı bir ilişkinin bulunmamasının ise karanlık üçlü literatürüyle açıklanabileceği belirtilmiştir. Purpose of this research is to examine life satisfaction of university students based on dark triad. Study group was determined with convenience sampling method and consisted of 516 university students from Istanbul, Ankara, Eskisehir and Konya. Measures were Demographic Information Form, Satisfaction with Life Scale and Dirty Dozen. Participants divided into high and low point groups according to Dirty Dozen points. High point groups included participants who has at least one standard deviation more from average. Low point groups included participants who has at least one standard deviation less from average. Independent samples t-test was conducted between high and low point groups of personality traits. Results showed that there were significant difference between high and low point groups of narcissism, average life satisfaction point of high point groups of narcissism was lower. There were no significant difference between high and low point groups of Machiavellianism and psychopathy. It is discussed that significant relationship of narcissism and life satisfaction can be understood in cultural context; absence of significant relationship of Machiavellianism and psychopathy with life satisfaction can be understood with dark triad literature. 91

This research aims to develop a scale to measure the gender role conflict of male university students studying in Turkey. It also aims to examine various sociodemographic variables and "Perceived Threats to Manhood" and "Self Stigma in Seeking Psychological Help". The research group consists of 1,129 male university students studying in Turkey. In the study, "Personal Information Form" created by the researcher for the sociodemographic information of the participants, "Male Gender Role Conflict Scale", "Self Stigma in Seeking Psychological Help Scale" and "Perceived Threat to Masculinity Scale" were used. SPSS 25 and AMOS 23 package programs were used for the analysis of the data obtained from these scales. First, validity and reliability studies of the developed scale were conducted. Then, a one-way analysis of variance was applied to determine whether the male gender role conflict showed a significant difference according to age, the class they studied, the status of getting psychological help and the number of siblings. In addition, Pearson Correlation test was used to determine the relationship between male gender role conflict and self-stigmatization in seeking psychological help and perceived threat to masculinity. In addition, Simple and Multiple Linear Regression analysis was performed to determine the predictive level among the total scores of the scales. At the end of the studies, it was found that a valid and reliable measurement tool was developed. The information obtained at the end of the study was discussed and interpreted in the context of the relevant literature and necessary suggestions were presented. Bu araştırma, Türkiye’de öğrenim gören erkek üniversite öğrencilerinin yaşadıkları toplumsal cinsiyet rolü çatışmasını ölçmeye yönelik bir ölçek geliştirmeyi ve yaşadıkları toplumsal cinsiyet rolü çatışmasını çeşitli sosyodemografik değişkenlerin yanı sıra Psikolojik Yardım Aramada Kendini Damgalama ve Erkekliğe Yönelik Algıladıkları Tehdit düzeyleri ile incelemeyi amaçlamaktadır. Ölçek geliştirme grubu ile birlikte toplam araştırma grubunu, Türkiye’de öğrenim gören 1129 erkek üniversite öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada katılımcıların sosyodemografik bilgileri için araştırmacı tarafından oluşturulan “Kişisel Bilgi Formu”, geliştirilen “Erkek Toplumsal Cinsiyet Rolü Çatışması Ölçeği”, “Psikolojik Yardım Aramada Kendini Damgalama Ölçeği” ve “Erkekliğe Yönelik Algılanan Tehdit Ölçeği” kullanılmıştır. Bu ölçeklerden elde edilen verilerin analizi için SPSS 25 ve AMOS 23 paket programları kullanılmıştır. İlk olarak geliştirilen ölçeğin geçerlik ve güvenirlik çalışmaları yapılmıştır. Ardından erkek toplumsal cinsiyet rolü çatışmasının yaşa, okuduğu sınıfa, psikolojik yardım alma durumuna ve kardeş sayısına göre anlamlı bir farklılık gösterip göstermediğini belirlemek amacıyla tek yönlü varyans analizi uygulanmıştır. Bunun yanında erkek toplumsal cinsiyet rolü çatışmasının, psikolojik yardım aramada kendini damgalama ve erkekliğe yönelik algılanan tehdit ile ilişkisini belirlemek amacıyla Pearson Korelasyon testi uygulanmıştır. Ayrıca ölçeklerin toplam puanları arasındaki yordama düzeyini belirlemek amacıyla Basit ve Çoklu Doğrusal Regresyon analizi yapılmıştır. Çalışmaların sonunda geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı geliştirilmiştir. Araştırma sonunda elde edilen bilgiler ilgili literatür bağlamında tartışılıp yorumlanmış ve gerekli öneriler sunulmuştur.

Bu araştırma Rehberlik ve Psikolojik Danışma (RPD) lisans programında öğrenim gören üniversite öğrencilerinin yardım alma tutumlarının incelendiği betimsel bir araştırmadır. Ayrıca RPD lisans öğrencilerinin demografik özelliklerine göre yardım alma tutumu puan ortalamalarında manidar bir fark olup olmadığı araştırılmıştır. Araştırmaya Ankara ve İzmir'de bulunan devletüniversitelerinin RPD lisans programında öğrenim gören 416 öğrenci katılmıştır. Veri toplamak amacı ile Psikolojik Yardım Almaya İlişkin Tutum Ölçeği (PYATÖ) ve Kişisel Bilgi Formu (KBF) kullanılmıştır. Araştırmada nicel verilerin çözümlenmesinde çok yönlü varyans analizi (ANOVA), çoklu karşılaştırmalar için scheffe testi ve bağımsız örneklemler için t testi analiz yöntemlerinden faydalanılmıştır. Araştırma sonucunda, katılımcıların yardım alma tutumlarında yaş, akademik başarı düzeyi, sınıf düzeyi, daha önce aldıkları psikolojik danışma yardımının türü ve süresi, daha önce ailelerinde psikolojik danışma yardımı almış bireylerin aldıkları yardımın türü, katılımcıların ve ailelerinin yaşadıkları yerdeğişkenlerinin manidar bir etkisi olduğu bulunmuştur.Araştırma sonucunda, katılımcıların yardım alma tutumlarının cinsiyet, daha önce psikolojik danışma yardımı almış olma durumu, bölümü seçerken kendi isteği ile gelme durumu, bölümü kendi kişilik, ilgi ve yeteneklerine uygun bulma durumu ve bölümden memnun olma durumu değişkenlerine göre manidar bir fark olduğu bulunmuştur. Anahtar sözcükler: yardım arama, psikolojik danışma, psikolojik yardım almaya ilişkin tutum, rehberlik ve psikolojik danışma This research is a descriptive study examining the attitudes of universitystudentsstudying in a Psychological Counseling and GuidanceProgram (PCG). This investigation sought to understand whether demographic characteristics of PCG undergraduate studentswere related to their attitudes toward seeking help. The sample included 416 students studying in PCG undergraduate programs in state universities in Turkey. The Psychological Assistance Seeking Attitude Scale and Personal Information Form were used to collect information from the participants. Multivariate analysis of variance, Scheffe Test for multiple comparisons, and t-test analysis for independent samples were used. Results indicated that age, grade point average, grade level, type and duration of psychological counseling assistance received, type of help received by individuals who had previously received counseling, and settlement hierarchy of participants, and their families were statistically significant. There was a significant difference between the participants' attitudes to receiving help, gender, the status of having previously received psychological counseling assistance, coming with their own will when choosing the department, finding the department appropriate to their personality, interests and abilities, and being satisfied with the department.Keywords: help seeking, psychological counseling, psychological support, psychological counseling and guidance 108

The study aimed to develop a measurement tool measuring the level of adults’ parentification in a specific way to Turkish culture and to investigate the relationship among levels of parentification, marital satisfaction, depression levels and socio-demographic variables of married individuals. In Study-I, validity and reliability analyzes were performed with 705 adults. There are two subscales of the scale: the first subscale as ‘general parentification’ (22 items-for all adults) explaining 59.52% of the total variance rate; the second subscale as ‘sibling-focused parentification’ (10 items-for adults with at least one sibling) explaining 62.10%. In the reliability study, the first subscale’s internal consistency (Cronbach Alpha) coefficient of the was .89; the second was .88. The correlation coefficient of the test-retest method was .91. The Parentified Child Scale-Adult Version, Beck Depression Scale, The Marital Satisfaction Scale and Personal Information Form were implemented to 597 married individuals in study-II. T-test showed that while levels of marital satisfaction of the individiuals with high and low levels of parentification were not significant differences, depression had made a difference. Socio-demographic variables’ effects tested via ANOVA showed that there was a significant difference in levels of parentification according to levels of parents’ education, condition of permanent disease in the family, spending time with parents, parents’ substance dependence, working status of father and mother, working status of parents’ one outside province, number of siblings, and working status of the person. Mother’s working status, gender and level of participants' settlement did not make a significant difference in the levels of parentification. Öz ii Abstract iii Teşekkür iv Tablolar Dizini viii Şekiller Dizini xii Simgeler ve Kısaltmalar Dizini xiii Bölüm 1 Giriş 1 Problem Durumu 1 Araştırmanın Amacı ve Önemi 4 Araştırma Problemi 7 Sayıltılar 8 Sınırlılıklar 8 Tanımlar 8 Bölüm 2 Araştırmanın Kuramsal Temeli ve İlgili Araştırmalar 10 Çocuklukta Ebeveynleştirilme 10 Evlilik Doyumu 13 Depresyon 17 Bölüm 3 Yöntem 33 Araştırmanın Evreni ve Örneklemi 33 Veri Toplama Süreci 34 Veri Toplama Araçları 35 Verilerin Analizi 37 Bölüm 4 Bulgular ve Yorumlar 39 Bölüm 5 Sonuç, Tartışma ve Öneriler 80 Kaynaklar 104 EK-A: Kişisel Bilgi Formu 119 EK-B: Ebeveynleştirilmiş Çocuk Ölçeği Yetişkin Formu Örnek Maddeler 122 EK-C: Evlilik Doyum Ölçeği Örnek Maddeler 124 EK-Ç: Beck Depresyon Envanteri Örnek Maddeler 125 EK-D: Etik Komisyonu Onay Bildirimi 126 EK-E: Etik Beyanı 127 EK-F: Yüksek Lisans Tez Çalışması Orijinallik Raporu 128 EK-G: Thesis Originality Report 129 EK-H: Yayımlama ve Fikrî Mülkiyet Hakları Beyanı 130 Bu çalışmada, yetişkinlerin çocuklukta ebeveynleştirilme düzeylerini ölçen Türkiye kültürüne özgü bir ölçme aracının geliştirilmesi ve evli bireylerin çocuklukta ebeveynleştirilme düzeyleri ile evlilik doyumları, depresyon düzeyleri, ailesel ve kişisel nitelikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışma-I’de araştırma kapsamında geliştirilen Ebeveynleştirilmiş Çocuk Ölçeği-Yetişkin Formu’nun (EÇÖ-Y) geçerlik ve güvenirlik analizleri 705 yetişkin bireyle yapılmıştır. EÇÖ-Y, genel ebeveynleştirilme (22 madde-tüm yetişkinler için) ve kardeş odaklı ebeveynleştirilme (10 madde) olmak üzere iki alt ölçekten ve 32 maddeden oluşmaktadır. İlk alt ölçeğin açıkladığı toplam varyans oranı %59,52; ikinci alt ölçeğin ise %62,10 olarak tespit edilmiştir. Güvenirlik çalışması sonuçlarında ise, ilk alt ölçeğinin iç tutarlık (Cronbach Alpha) katsayısı .89; ikinci alt ölçeğin ise .88’dir. Test–tekrar test yöntemi uygulaması sonucunda, iki uygulama arasındaki korelasyon katsayısı ise .91 olarak bulunmuştur. Geliştirilen EÇÖ-Y’nin yanı sıra, Evlilik Doyumu Ölçeği, Beck Depresyon Envanteri ve Kişisel Bilgi Formu 597 evli bireye uygulanarak, Çalışma-II gerçekleştirilmiştir. Çalışma-II’de, çocuklukta ebeveynleştirilme düzeyleri düşük ve yüksek bireylerin, evlilik doyumu ve depresyon düzeylerine t-testi ile bakılmış, kişisel-ailesel niteliklerin ebeveynleştirilmeye etkisi ANOVA ile test edilmiştir. Çocuklukta ebeveynleştirilme düzeyleri düşük ve yüksek grupların evlilik doyumu düzeyleri arasında manidar bir fark bulunmazken, depresyon düzeyleri arasındaki farkın manidar olduğu görülmüştür. Çocuklukta ebeveynleştirilme düzeylerinde, anne ve baba eğitim düzeyine, ailede kalıcı rahatsızlık durumuna, ebeveynler ile vakit geçirmeye, ebeveynlerin madde bağımlılığı durumuna, babanın çalışma durumuna, ebeveynlerinden birinin il dışında çalışması durumuna, kardeş sayısına ve kişinin çalışma durumuna göre manidar bir fark olduğu tespit edilmiştir. Buna karşın, anne çalışma durumunun, cinsiyetin ve katılımcıların yerleşim biriminin çocuklukta ebeveynleştirilme üzerinde temel bir etkisi gözlenmemiştir.

Bu araştırma evlilik doyum düzeyleri farklı evli bireylerin çatışma yönetim biçimlerinin incelendiği betimsel bir araştırmadır. Ayrıca evli bireylerin demografik özelliklerine göre evlilik doyumu ortalamalarında manidar bir fark olup olmadığı araştırılmıştır. Araştırmaya Ankara'da yaşayan 700 evli birey (366 kadın, 334 erkek) katılmıştır. Araştırmada nitel ve nicel yöntemler birlikte kullanılmıştır. Veri toplamak amacıyla Evlilik Yaşamı Ölçeği, Yarı Yapılandırılmış Görüşme Formu ve Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Araştırmada nitel verilerin analizi için betimsel analiz yöntemi kullanılmıştır. Temalar Gottman Çift Terapisi kuramı temel alınarak oluşturulmuş ve görüşmelerden elde edilen veriler bu temalara göre yorumlanmıştır. Nicel verilerin çözümlenmesinde çok yönlü varyans analizi (ANOVA) ve çoklu karşılaştırmalar için scheffe testi analiz yöntemlerinden faydalanılmıştır. Araştırma sonucunda, evlilik doyum düzeyleri düşük evli bireylerde en sık rastlanılan çatışmaya başlama biçiminin sert başlangıç olduğu, evlilik doyum düzeyleri yüksek evli bireylerde en sık rastlanılan çatışmaya başlama biçiminin ise yumuşak başlangıç olduğu bulunmuştur. Bunun yanı sıra, evlilik doyum düzeyleri düşük evli bireylerde en sık rastlanılan çatışma yönetim biçiminin düşmanca çatışma yönetim biçimi olduğu, evlilik doyum düzeyleri yüksek evli bireylerde ise en sık rastlanılan çatışma yönetim biçiminin onaylayan çatışma yönetim biçimi olduğu ortaya konmuştur. Ayrıca, evlilik doyum düzeyleri düşük evli bireylerin ifadelerine göre eşlerinde en sık rastlanılan çatışma yönetim biçiminin düşmanca çatışma yönetim biçimi olduğu, evlilik doyum düzeyleri yüksek evli bireylerin ifadelerine göre ise eşlerinde en sık rastlanılan çatışma yönetim biçiminin onaylayan çatışma yönetim biçimi olduğu bulunmuştur. Bunun yanı sıra, evli bireylerin evlilik doyum düzeylerinin yaş, evlilik öncesi tanışıklık süresi ve çocuk sayısı değişkenlerine göre manidar olarak farklı olduğu bulunmuştur. Ancak cinsiyet, eğitim düzeyi, meslek, ortalama aylık gelir, evlilik kararı, evlilik süresi ve eşler arasındaki yaş farkı değişkenlerine göre evli bireylerin evlilik doyum düzeyleri arasında manidar fark olmadığı belirlenmiştir. Anahtar sözcükler: evli bireyler, evlilik doyumu, evlilik çatışması, Gottman çift terapisi, çatışma yönetim biçimleri. This descriptive study was conducted with the aim of investigating conflict management styles of married individuals with different marital satisfaction levels. In addition, marital satisfaction levels of married individuals were examined in terms of demographic variables. Participants were 700 married individuals (366 female, 334 male) living in Ankara. In the research, qualitative and quantitative methods were used together. The Marital Life Scale, Semi-Structured Interview Form and Personal Information Form were used to collect data. Descriptive analysis method was used for the analysis of qualitative data. Themes were based on Gottman Method Couples Therapy and the data obtained from the interviews were interpreted according to these themes. Multiple way variance analysis (ANOVA) and scheffe test for multiple comparisons were used in analysing the quantitative data. Results showed that the most frequent way of starting the conflict discussion in married individuals with low levels of marital satisfaction was harsh start-up and the most frequent way of starting the conflict discussion in married individuals with high marital satisfaction levels was soft start-up. Besides, the most frequent style of conflict management in married individuals with low levels of marital satisfaction was the hostile style, while the most frequent style of conflict management in married individuals with high levels of marital satisfaction was the validating style. Moreover, according to the expressions of married individuals with low levels of marital satisfaction, the most frequent style of conflict management in their spouses was hostile style, while in high levels' spouses was validating style. It was also found that marital satisfaction levels were significantly different according to age, length of acquaintance before marriage and number of children. However, marital satisfaction levels of married individuals were not significantly different according to gender, education level, occupation, average monthly income, decision of marriage, duration of marriage and age difference between spouses. Keywords: married individuals, marital satisfaction, marital conflict, Gottman method couples therapy, conflict management styles. 127

In this study, it is aimed that examining the relation between the separation anxiety of the children and separation anxiety of parents and their attitudes towards parenting. For this purpose, 467 mothers-fathers resident in Ankara were reached. It is the “Separation Anxiety Evaluation Scale – Parents Form” which was adapted into Turkish by Teze and Arslan (2016) used in this study to determine the level of separation anxiety of the children. On the other hand, what were used that “Questionnaire of Separation Anxiety of Adults” which was adapted into Turkish by Diriöz and at al. (2011) to measure the separation anxiety of parents, and “Attitude Towards Parenting Scale” which was adapted into Turkish by Seçer and others (2008) to determine their attitudes towards parenting. “Personal Information Form” created by the researcher was used to obtain demographic information about participants. SPSS 21.0 program was used to analyze the data gotten from the research. Whether there is a significant difference between the level of separation anxiety of mothers-fathers of the children, of whom separation anxiety level is low or high, and their attitudes towards parenting is examined by independent sample t test. According to this, children were classified into two groups, which are separation anxiety is low and high, by using the notes (by forming 27% base and top groups) that they got from Parenting Form of Separation Anxiety Evaluation Scale. The same method was used for the fear of abandonment and fear of being alone which are the base dimensions of separation anxiety variable, as well. Both mothers’ and fathers’ of the children whose fear of being alone and abandonment are high, separation anxiety found (also) high. When mothers of children with high level of ‘fear of being alone’ compared to mothers of children with low level of ‘fear of being alone’, their attitudes towards parenting found low. According to the findings acquired from this research, the parents of children whose ‘fear of being alone’ is high, have less satisfaction from parenting. It has been observed that the mothers of children with high level of ‘fear of abandonment’ have low level of attitude and interest towards parenting. However, there is no significant difference between the average score of general perceived ability towards parenting and the average score of interest towards parenting of mothers of the children whose ‘fear of being alone’ are high and low. When individual and educational qualifications are observed ‘fear of abandonment’ varies significantly by growing age. When the number of the children in a family is evaluated, children in families with single child have higher level of ‘fear of abandonment’ than children in families with two or more children. KABUL VE ONAY ii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iii ETİK BEYANNAMESİ iv TEŞEKKÜR v ÖZ vii ABSTRACT ix İÇİNDEKİLER xi TABLOLAR DİZİNİ xiv SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ xv 1. GİRİŞ 1 1.1. Problem Durumu 1 1.2. Araştırmanın Amacı ve Önemi: 4 1.3. Problem Cümlesi: 6 1.3.1. Alt Problemler: 7 1.4. Sayıltılar: 7 1.5. Sınırlılıklar: 8 1.6. Tanımlar: 8 1.7. Araştırmanın Kuramsal Temeli 9 1.7.1. Çocuklarda Ayrılık Kaygısı 9 1.7.1.1. Bağlanma Kuramı Çerçevesinde Ayrılık Kaygısı 10 1.7.2. Yetişkin Ayrılık Kaygısı 13 1.7.3. Ebeveynliğe Yönelik Tutum 16 1.7.3.1. Çocuk Gelişim Sürecinde Anne Babanın Rolü 16 1.7.3.2. Çocuk Gelişimi Sürecinde Anne Baba Tutumları ve Ebeveynliğe Yönelik Tutum 17 2. İLGİLİ ARAŞTIRMALAR 23 2.1. Çocuklarda Ayrılık Kaygısı ile İlgili Çalışmalar 23 2.2. Yetişkin Ayrılık Kaygısı ile İlgili Çalışmalar 25 2.3. Ebeveynliğe Yönelik Tutum ile İlgili Çalışmalar 26 2.4. İlgili Araştırmalar Özet 28 3. YÖNTEM 30 3.1. Araştırmanın Yöntemi 30 3.2. Çalışma Grubu 30 3.2.1. Çalışma Grubunun Özellikleri 30 3.2.2. Katılımcılarla İlgili Demografik Özellikler 30 3.3. Veri Toplama Araçları 32 3.3.1. Kişisel Bilgi Formu 32 3.3.2. Ayrılık Kaygısı Değerlendirme Ölçeği 32 3.3.3. Yetişkin Ayrılma Anksiyetesi Anketi (YAA) 34 3.3.4. Ebeveynliğe Yönelik Tutum Ölçeği 35 3.4. Veri Toplama Araçlarının Uygulanışı 36 3.5. Verilerin İşlenmesi ve Çözümlenmesi 36 4. BULGULAR VE TARTIŞMA 38 4.1. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Anne Babaların Yetişkin Ayrılık Kaygısı ve Ebeveynliğe Yönelik Tutum Düzeylerine İlişkin Bulgular 38 4.1.1. Yalnız Kalma ve Terk Edilme Korkusu Yüksek ve Düşük Olan Çocukların Anne Babalarının Yetişkin Ayrılık Kaygılarına İlişkin Bulgular 38 4.1.2. Yalnız Kalma ve Terk Edilme Korkusu Yüksek ve Düşük Olan Çocukların Anne Babalarının Yetişkin Ayrılık Kaygılarına İlişkin Tartışma 39 4.1.3. Yalnız Kalma ve Terk Edilme Korkusu Yüksek ve Düşük Olan Çocukların Anne ve Babalarının Ebeveynliğe Yönelik Tutumlarına İlişkin Bulgular 42 4.1.4. Yalnız Kalma ve Terk Edilme Korkusu Yüksek ve Düşük Olan Çocukların Anne ve Babalarının Ebeveynliğe Yönelik Tutumlarına İlişkin Tartışma 46 4.2. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Çocukların Bireysel ve Eğitsel Niteliklerine İlişkin Bulgular ve Tartışma 50 4.2.1. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Çocukların Bireysel ve Eğitsel Niteliklerine İlişkin Bulgular 50 4.2.2. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Çocukların Bireysel ve Eğitsel Niteliklerine İlişkin Tartışma 51 4.3. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Çocukların Ailesel Niteliklerine İlişkin Bulgular ve Tartışma 54 4.3.1. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Çocukların Ailesel Niteliklerine İlişkin Bulgular 54 4.3.2. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Çocukların Ailesel Niteliklerine İlişkin Tartışma……… ………………………………………56 5. SONUÇ ve ÖNERİLER 60 5.1. Sonuçlar 60 5.1.1. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Anne Babaların Yetişkin Ayrılık Kaygısı ve Ebeveynliğe Yönelik Tutumlarına İlişkin Sonuçlar 60 5.1.2. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Çocukların Bireysel ve Eğitsel Niteliklerine İlişkin Sonuçlar 61 5.1.3. Çocuklarda Gözlenen Ayrılık Kaygısı İle Çocukların Ailesel Niteliklerine İlişkin Sonuçlar 61 5.2. Öneriler 62 5.2.1. Araştırmaya Dönük Öneriler 62 5.2.2. Uygulamaya Dönük Öneriler 63 5.2.3. Politika Yapıcılara Dönük Öneriler 64 KAYNAKÇA 66 EKLER DİZİNİ 73 EK 1. ETİK KOMİSYONU ONAY BİLDİRİMİ 74 EK 2. ORİJİNALLİK RAPORU 75 EK 3. AYRILIK KAYGISI DEĞERLENDİRME ÖLÇEĞİ (EBEVEYN FORMU) ÖRNEK MADDELERİ 77 EK 4. YETİŞKİN AYRILMA ANKSİYETESİ ANKETİ ÖRNEK MADDELERİ 78 EK 5. EBEVEYNLİĞE YÖNELİK TUTUM ÖLÇEĞİ- BABA FORMU ÖRNEK MADDELERİ 79 EK 6. EBEVEYNLİĞE YÖNELİK TUTUM ÖLÇEĞİ- ANNE FORMU ÖRNEK MADDELERİ 80 EK 7. KİŞİSEL BİLGİ FORMU 81 EK 8. GÖNÜLLÜ KATILIM VE AYDINLATILMIŞ ONAM FORMU 82 EK 9. ÖZGEÇMİŞ 83 Bu araştırmada çocukların ayrılık kaygısı ile anne babalarının ayrılık kaygısı ve ebeveynliğe yönelik tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla Ankara ilinde ikamet eden 467 anne babaya ulaşılmıştır. Araştırmada çocukların ayrılık kaygısı düzeylerinin belirlenmesi amacıyla Teze ve Arslan (2016) tarafından Türkçe’ye uyarlanan “Ayrılık Kaygısı Değerlendirme Ölçeği - Ebeveyn Formu” alt ölçekleri olan ‘Yalnız Kalma Korkusu’ ve ‘Terk Edilme Korkusu’ uygulanmıştır. Anne babaların ayrılık kaygıları ise Diriöz ve arkadaşları (2011) tarafından Türkçe’ye uyarlanan “Yetişkin Ayrılık Anksiyetesi Anketi” ve ebeveynliğe yönelik tutumlarını belirlemek amacıyla da Seçer ve diğerleri (2008) tarafından Türkçe’ye uyarlanan “Ebeveynliğe Yönelik Tutum Ölçeği” kullanılmıştır. Katılımcılara ilişkin demografik bilgilerin elde edilmesi amacıyla araştırmacı tarafından geliştirilen “Kişisel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen verilerin analizi için SPSS 21.0 programı kullanılmıştır. Ayrılık kaygısı düşük olan çocukların, anne babaların ayrılık anksiyete düzeyi ve ebeveynliğe yönelik tutumlarının, ayrılık kaygısı yüksek olan çocukların anne ve babalarınınkinden manidar olarak farklı olup olmadığı bağımsız örneklemler t testi ile incelenmiştir. Buna göre öncelikle, çocuklar, ayrılık kaygısı değerlendirme ölçeği ebeveyn formu alt ölçeklerinden aldıkları puanlar kullanılarak (alt üst %27’lik gruplar oluşturularak) yalnız kalma korkusu ve terk edilme korkusu düşük ve yüksek olmak üzere iki gruba ayrılmıştır. Yalnız kalma korkusu ve terk edilme korkusu yüksek olan çocukların hem annelerinin hem de babalarının ayrılık kaygıları yüksek bulunmuştur. ‘Yalnız kalma korkusu’ yüksek olan çocukların annelerinin ebeveynliğe yönelik tutumları yalnız kalma korkusu düşük olan çocukların annelerine kıyasla daha düşük bulunmuştur. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre yalnız kalma korkusu yüksek çocukların anne ve babalarının ebeveynlikten aldıkları doyum düşüktür. Terk edilme korkusu yüksek olan çocukların annelerinin ebeveynliğe yönelik genel tutum ve ilgilerinin de düşük olduğu gözlenmiştir. Ancak yalnız kalma korkusu yüksek ve düşük olan çocukların annelerinin, ebeveynliğe ilişkin öz yeterlik düzeyleri ve ebeveynliğe yönelik ilgi düzeyleri farklı bulunmamıştır. Bireysel ve eğitsel niteliklere bakıldığında çocuklarda terk edilme korkusu, yaşa göre manidar olarak farklılık göstermektedir. Ailelerin sahip olduğu çocuk sayısı değerlendirildiğinde tek çocuk sahibi ailelerdeki çocukların terk edilme korkusu, 2 ve daha fazla çocuğa sahip ailelere kıyasla daha yüksektir.