Search

Purpose: The aim of the present study was to investigate the effects of abdominal bracing maneuver (ABM) on quadriceps peak torque (PT), time to peak torque (TTPT) and muscle activation levels during maximal strength testing of the quadriceps muscle in healthy individuals. Methods: Sixteen healthy individuals (Age: 24.63 +/- 1.67 years) participated in the present study. Each participant was taught ABM technique by a physical therapist's guidance. Surface electromyography was used to measure internal oblique/transversus abdominis, vastus medialis, vastus lateralis, and rectus femoris activation levels. Isokinetic dynamometry was used to measure quadriceps PT and TTPT during maximum isometric muscle testing at 60 degrees and 90 degrees of knee flexion angles with and without ABM. Repeated measures of ANOVA was performed for statistical analysis. Results: There was a significant angle by condition interaction for quadriceps PT (F(1,15)=5.30, p=0.04). PT decreased when ABM was performed, but the decrease was greater at 600 compared to 900 of knee flexion (60 degrees: p=0.001, ES=0.68; 90 degrees: p=0.008, ES=0.33). Quadriceps activation levels also decreased during ABM (p=0.04) regardless of knee flexion angle. Conclusion: The present study revealed that ABM may decrease muscle activation levels and peak torque during maximal quadriceps strength testing. Researchers should evaluate compensatory movements of the lumbopelvic region in order to prevent the error of force transfer in test results.

Amaç: Yıldız denge testi (YDT) denge, propriosepsiyon ve kas koordinasyonu bileşenlerini içeren dinamik bir testtir. Ancak literatür incelendiğinde alt ekstremite fonksiyonel performansını değerlendirmek için sıklıkla kullanılan bu testi etkileyen faktörlerde fikir birliğine ulaşılmadığı görülmüştür. Bu çalışmanın amacı, sağlıklı fiziksel aktif bireylerde yıldız denge test sonuçlarını etkileyebilecek faktörleri araştırmaktı.Yöntem: Çalışmaya 30 erkek, 21 kadın olmak üzere 51 sağlıklı fiziksel olarak aktif birey dahil edildi (Yaş: 22.74±1.93 yıl; BKİ: 22.52±2.29 kg / m2, Tegner skoru>5). YDT’yi değerlendirmek anterior, posteromedial ve posterolateral uzanma yönleri seçildi ve uzanma miktarı cm olarak kaydedildi. Alt ekstremite uzunluğunun, gastroknemius/soleus kas esnekliğinin, dorsifleksiyon normal eklem hareketinin (DFNEH) ve kuadriseps kas kuvvetinin test sonuçlarına etkisi değerlendirildi. İstatistiksel analizde doğrusal regresyon analizi kullanıldı.Sonuçlar: Alt ekstremite uzunluğu tüm yönler ile orta düzeyde ve pozitif ilişki gösterdi (p0,05). DFNEH yalnızca anterior yön ile orta düzeyde ve pozitif ilişki gösterirken (p0,05). Kuadriseps kas kuvveti YDT uzanma mesafeleri arasında anlamlı bir ilişki bulunmadı (p>0,05).Tartışma: YDT’de bireyler veya gruplar karşılaştırıldığında objektif değerlendirme yapılabilmesi için alt ekstremite uzunluğunun bireylerin uzanma mesafeleri ile normalize edilmesi gerekmektedir. Anterior yön uzanma mesafesinde limitasyon görülüyorsa DFNEH değerlendirilmesi, limitasyonun sebebini bulmak için faydalı olabilir., Purpose: Star excursion balance test (SEBT) is a dynamic test that includes components of balance, proprioception and muscle coordination. However, when the literature was examined, it was seen that there was no consensus on the factors affecting this test, which is frequently used to evaluate lower extremity functional performance. The purpose of this study was to investigate the effects of the factors on SEBT outcomes in healthy physically active individuals. Methods: Fifty one physically active healthy individuals (30 males, 21 females) were included in this study (Age: 22.74±1.93 years; BMI: 22.52±2.29 kg/m2, Tegner score>5). Anterior (ANT), posteromedial (PM) and posterolateral (PL) directions were chosen for evaluate SEBT and reach distances was recorded as cm. Lower extremity length, gastrocnemius/soleus flexibility, dorsiflexion range of motion and quadriceps muscle strength were evaluated. Linear regression analysis was used for statistical analysis.Results: Lower extremity length showed a moderate and positive correlation with all directions (p 0.05). DFROM showed a moderate and positive relationship with anterior direction (p 0.05). There was no correlation between quadriceps muscle strength and SEBT reach distances (p>0.05).Conclusion: SEBT outcomes should be normalized to lower extremity length while comparing the test outcomes between individuals. In addition, when the deficit is observed for anterior reach direction, ankle dorsiflexion range of motion should be assessed to better undertand the deficits in anterior reach distances.

Amaç: Çalışmanın amacı Aşil tendon tamiri (ATT) uygulanan bireylerde cerrahi taraf ile diğer taraf arasında uzun dönem fonksiyonel sonuçları karşılaştırmaktı.Yöntem: Çalışmaya 20 ATT’li birey (yaş=40,15±7,32 yıl, vücut kitle indeksi=27,17±3,27 kg/m²) dahil edildi. Alt ekstremite fonksiyonel performansını belirlemek için Y denge testi, parmak ucuna yükselme testi ve ayak-ayak bileği araştırması (FAOS) anketi kullanıldı. İstatiksel analiz için cerrahi taraf ile diğer tarafı karşılaştırmada Eşleştirilmiş t testi kullanıldı.Sonuçlar: ATT’li bireylerin cerrahi sonrası geçen süre ortalama 5,02±3,64 yıl (2,00-13,00) idi. ATT’li bireylerin cerrahi taraf Y denge testi öne (p=0,008), arka içe uzanma mesafeleri (p=0,014) ve parmak ucuna yükselme seviyesi cerrahi tarafta daha az bulundu (p, Purpose: The present study aimed to compare long term functional results between the repaired side with the uninjured side in Achilles tendon repair (ATR) individuals.Methods: Twenty individuals with ATR (Age=40.15 ± 7.32 years, body mass index=27.17 ± 3.27 kg/m²) were included in the study. The lower extremity functional performance was assessed with Y balance test, Foot and Ankle Outcome Scale (FAOS) and heel-rise test. The side-to-side differences were assessed by using a Paired samples t-test. Results: The mean time following surgery in individuals with ATR was 5.02 ± 3.64 years (2.00-13.00). Y balance test anterior direction (p=0.008) and posteromedial direction (p=0.014) reach distances and heel-rise levels (p

Demirci, Serdar (Balikesir Author), Amaç: Bu çalışma, ön çapraz bağ rekonstrüksiyonu (ÖÇBR) sonrası pliometrik eğitimin kas kuvveti ve fonksiyon üzerine etkisini araştırmak amacıyla yapıldı. Yöntem: Çalışmaya, ÖÇBR sonrası 12 haftalık rehabilitasyon programını tamamlayan 25 erkek birey dahil edildi. Katılımcılar randomize kontrollü olarak 2 gruba ayrıldı. Birinci gruba (n=13, yaş: 20,15±3,36 yıl) kuvvetlendirme programı ve buna ek olarak 8 hafta boyunca haftada 3 gün pliometrik eğitim programı verildi. İkinci gruba (n=12, yaş: 23,41±5,21 yıl) sadece kuvvetlendirme programı verildi. Her iki grubun da eğitim öncesi ve sonrası kas kuvveti ölçüldü. Ayrıca eğitim sonunda her iki gruba da tek bacak öne sıçrama testi, International Knee Documentation Committee (IKDC) ve Tampa Kinezyofobi Ölçeği uygulandı. Bulgular: Her iki grupta da eğitim sonrası quadriceps kas kuvvetinde artış görülürken (p, Purpose: The aim of this study was to investigate the effect of plyometric training on muscle strength and function after anterior cruciate ligament reconstruction (ACLR). Methods: Twenty-five male subjects who completed 12 weeks of rehabilitation after ACLR were included in the study. The participants were randomly divided into two groups. The first group (n=13, age: 20.15±3.36 year) received a strengthening program and an additional plyometric training program 3 days a week for 8 weeks. The second group (n=12, age: 23.41±5.21 year) received only the strengthening program. Muscle strength was measured before and after training in both groups. In addition, one leg hop test, the International Knee Documentation Committee (IKDC) and Tampa Kinesiophobia Scale were applied to both groups at the end of the training. Results: In both groups, there was an increase in quadriceps muscle strength after training (p

Amaç: Bu çalışma, ön çapraz bağ rekonstrüksiyonu (ÖÇBR) sonrası pliometrik eğitimin kas kuvveti ve fonksiyon üzerine etkisiniaraştırmak amacıyla yapıldı.Yöntem: Çalışmaya, ÖÇBR sonrası 12 haftalık rehabilitasyon programını tamamlayan 25 erkek birey dahil edildi. Katılımcılarrandomize kontrollü olarak 2 gruba ayrıldı. Birinci gruba (n=13, yaş: 20,15±3,36 yıl) kuvvetlendirme programı ve buna ek olarak8 hafta boyunca haftada 3 gün pliometrik eğitim programı verildi. İkinci gruba (n=12, yaş: 23,41±5,21 yıl) sadecekuvvetlendirme programı verildi. Her iki grubun da eğitim öncesi ve sonrası kas kuvveti ölçüldü. Ayrıca eğitim sonunda her ikigruba da tek bacak öne sıçrama testi, International Knee Documentation Committee (IKDC) ve Tampa Kinezyofobi Ölçeğiuygulandı.Bulgular: Her iki grupta da eğitim sonrası quadriceps kas kuvvetinde artış görülürken (p, Purpose: The aim of this study was to investigate the effect of plyometric training on muscle strength and function after anteriorcruciate ligament reconstruction (ACLR).Methods: Twenty-five male subjects who completed 12 weeks of rehabilitation after ACLR were included in the study. Theparticipants were randomly divided into two groups. The first group (n=13, age: 20.15±3.36 year) received a strengtheningprogram and an additional plyometric training program 3 days a week for 8 weeks. The second group (n=12, age: 23.41±5.21year) received only the strengthening program. Muscle strength was measured before and after training in both groups. Inaddition, one leg hop test, the International Knee Documentation Committee (IKDC) and Tampa Kinesiophobia Scale wereapplied to both groups at the end of the training.Results: In both groups, there was an increase in quadriceps muscle strength after training (p

Genel bilgiler: Ön çapraz bağ (ÖÇB) cerrahisi sonrası quadriceps kas kuvvetinde belirgindüşüşler görülmekte ve kas kuvvetinin normal seviyelere çıkması uzun sürealmaktadır.Quadriceps kas kuvvetindeki azalmalar günlük yaşam aktivitelerini olumsuz yöndeetkilerken, ileri dönemde oluşabilecek osteoartrit riskini de arttırmaktadır. Bu nedenle, cerrahisonrası quadriceps kas kuvvetinin hızlı bir şekilde geri kazanımı önemlidir. Hamstringquadriceps ko-kontraksiyon eğitimi ÖÇB cerrahisi sonrası erken dönemde iyileşmekte olangrefte aşırı stres uygulamadan quadriceps kasını kuvvetlendirmek için kullanılabilir.Amaç: ÖÇB cerrahisi sonrası açık kinetik halka pozisyonunda yaptırılan ko-kontraksiyoneğitiminin quadriceps izometrik kas kuvvet gelişimi üzerine etkisini araştırmaktı.Yöntem: Çalışmaya 52 ÖÇB cerrahisi geçirmiş hasta (yaş: 27.5±7.6 yıl, vücut kütle indeksi:24.9±3.7 kg/m2) dahil edildi. Hastalar rastgele iki gruba ayrıldı. Grup1 klasik ÖÇB cerrahisisonrası rehabilitasyon programına ek olarak ko-kontraksiyon eğitimi aldı. Grup 2 ise sadeceklasik rehabilitasyon programına katıldı. Ko-kontraksiyon eğitimine cerrahi sonrası 4. haftadabaşlandı ve eğitim 8 hafta sürdü. Cerrahi sonrası 4., 12. ve 24. haftalarda hastaların etkilenmişve sağlam taraf quadriceps izometrik kas kuvveti izokinetik sistem ile ölçüldü. İstatistikselanalizde tekrarlayan ölçümlerde varyans analizi kullanıldı.Sonuçlar: Grup ile zaman arasındaki etkileşim etkilenmiş taraf için anlamlı bulundu (F(4,98)=2.75, p=0.03). Grup 1’in quadriceps kas kuvvet gelişimi kontrol grubuna göre 12. ve 24.haftalarda daha fazlaydı (p=0.03). Sağlam taraftaki kas kuvvet gelişimi gruplar arası benzerbulundu (F(4,98)= 1.43, p=0.25).Tartışma: ÖÇB cerrahisi sonrası erken dönemde ko-kontraksiyon eğitimi quadriceps kaskuvvetini arttırmada etkili olduğundan ÖÇB cerrahisi sonrası rehabilitasyon programı içinedahil edilebilir.&nbsp

The aim of this study was to investigate the relationship between weight bearing ankle dorsiflexion range of motion (ROM) and dynamic balance in volleyball players with chronic ankle instability. Thirty-five female volleyball athletes were included in the study. Dynamic balance was evaluated by star excursion balance test with anterior, posteromedial and posterolateral reach distances. Weight bearing lunge test was used to measure ankle dorsiflexion ROM. Spearman correlation test was conducted for statistical analysis. There were significant correlation between ankle dorsiflexion ROM and SEBT anterior (p= 0.006) and posteromedial reach (p=0.009) in injured ankle. Posterolateral reach of SEBT was not correlated with ankle dorsiflexion ROM (p>0.05). Deficits in ankle dorsiflexion ROM due to chronic ankle instability may be responsible for decreased balance performance in volleyball athletes.

Purpose: The aim of this cross-sectional study was to investigate the effects of different angular velocities and sport types on hamstring to quadriceps ratio in adolescent female athletes. Methods: 74 adolescent female subjects (soccer: 24, volleyball: 25, physically active subjects: 25) participated in this study. Isokinetic dynamometer (IsoMed®2000 D&R GmbH, Germany) was used for measuring quadriceps and hamstring strength. To calculate the hamstring to quadriceps (H:Q) ratio, the maximum peak torque value of hamstring muscles was divided to maximum peak torque value of quadriceps muscles at 180°/s and 60°/s angular velocities. Results: The interaction between sport type and angular velocity was found significant for H:Q ratio (F(2,148)= 3.68, p=0.02). In 180°/s, H:Q ratio was significantly lower in volleyball players when compared to soccer players and physically active subjects (p

Purpose: The aim of this study was to investigate the correlation between anterior cruciateligament return to sport index after injury (ACL-RSI) score and self-reported knee function,and physical performance in anterior cruciate ligament reconstructed individuals.Methods: Ninety ACL reconstructed individuals at 6 months post-surgery were included inthis study. To evaluate psychological responses, ACL-RSI score; and to assess self-reportedknee function, International Knee Documentation Committee Subjective Knee Form (IKDC),Knee Injury and Osteoarthritis Outcome (KOOS) and Lysholm scores were selected. One leghop test and anterior, posteromedial and posterolateral reach distances of star excursionbalance test were used to measure physical performance. Pearson correlation test was usedfor statistical analysis.Results: ACL-RSI score was positively correlated with IKDC, Lysholm and KOOS scores; oneleg hop test; and posteromedial and posterolateral reach distances of the star excursionbalance test (p, Amaç: Bu çalışmanın amacı ön çapraz bağ cerrahisi geçirmiş bireylerde ön çapraz bağ sporadönüş indeksi (ACL-RSI) ile hasta bildirimli diz fonksiyonu ve fiziksel performans arasındakiilişkiyi araştırmaktı.Yöntemler: Çalışmaya 90 ön çapraz bağ cerrahisi geçirmiş ve cerrahi sonrası 6. aya gelmişbireyler dahil edildi. Psikolojik yanıtı değerlendirmek için ACL-RSI skoru, hasta bazlı dizfonksiyonunu değerlendirmek içinse Uluslararası Diz Dokümentasyon Komitesi SubjektifDiz Formu (IKDC), Lysholm skoru ve Diz Yaralanma ve Osteoartrit Sonuç skoru (KOOS)seçildi. Tek bacak sıçrama testi ve ‘star excursion balance’ testin anterior, posteromedial veposterolateral uzanma yönleri fiziksel performansı ölçmek için kullanıldı. İstatistiksel analizPearson korelasyon testi ile yapıldı.Sonuçlar: ACL-RSI skoru, IKDC, Lysholm ve KOOS skorları ile tek bacak sıçrama mesafesive ‘star excursion balance test’in posteromedial ve posterolateral uzanma yönleri ile pozitifilişkili bulundu (p

Bu çalışmanın amacı hamstring tendon otogrefti kullanılarak ön çapraz bağ cerrahisi geçirmiş bireylerde farklı kinetik halka pozisyonunda verilen stabilizasyon eğitiminin quadriceps ve hamstring kas kuvvet gelişimi üzerine etkisini araştırmaktı. 52 hasta randomize olarak 3 gruba ayrıldı. Grup 1 (n=17, yaş: 28.3±9.0 yıl, VKİ: 24.0±3.7 kg/m2) standart rehabilitasyona ek olarak izokinetik sistemde (ISOMED 2000) açık kinetik halka (AKH) stabilizasyon eğitimine, Grup 2 (n=18, yaş: 27.3±7.8 yıl, VKİ: 26.1±4.0 kg/m2) standart rehabilitasyona ek olarak fonksiyonel squat aletinde (Monitered Rehab System) kapalı kinetik halka (KKH) stabilizasyon eğitimine dahil edilirken, Grup 3 (n=17, yaş: 27.0±6.3 yıl, VKİ: 24.4±3.2 kg/m2) ise sadece standart rehabilitasyon programına dahil edildi. Stabilizasyon eğitimi, quadriceps ve hamstring kaslarının ko-kontraksiyonu ile birlikte 60˚ diz fleksiyonunda yapıldı. Stabilizasyon eğitimi cerrahi sonrası 1.ayda başlatıldı ve 8 hafta süreyle 3 gün/hf olacak şekilde yapıldı. Quadriceps ve hamstring kaslarının cerrahi sonrası 1, 3 ve 6.aydaki izometrik kas kuvvetleri ve kasların 6.aydaki 60˚/s, 90˚/s ve 180˚/s'de konsentrik ve 90 ˚/s'de eksentrik kas kuvvetleri izokinetik dinamometre ile ölçüldü. Verilerin analizinde 2 yönlü (Zaman X grup) tekrarlayan ölçümlerde varyans analizi kullanıldı. Zaman ile grup arasındaki etkileşim quadriceps kuvvet gelişimi için anlamlı bulundu (F(4,98)= 2.75, p=0.03). Eğitim sonunda, 1. ve 2. grubun quadriceps kuvveti 3. gruptan daha fazla bulunurken (p0.05). Sonuç olarak, quadriceps kas kuvveti gelişiminde, AKH ve KKH pozisyonlarında yapılan stabilizasyon eğitimleri standart rehabilitasyona göre daha etkili bulundu. Bu nedenle, quadriceps kas kuvvetinin artırılması için dirençli hamstring quadriceps ko-kontraksiyon eğitimi ÖÇB cerrahisi sonrası rehabilitasyon programına dahil edilmelidir. The aim of this study was to investigate the effects of different kinetic chain stabilization trainings on quadriceps and hamstring strength recovery in anterior cruciate ligament reconstructed patients with hamstring tendon autograft. 52 patients were randomly allocated into 3 groups. Group 1 (n=17, age: 28.3±9.0 yrs, BMI: 24.0±3.7 kg/m2) was included in both standard rehabilitation and open kinetic chain (OKC) stabilization training in isokinetic system (ISOMED 2000); Group 2 (n=18, age: 27.3±7.8 yrs, BMI: 26.1±4.0 kg/m2) was included in both standard rehabilitation and closed kinetic chain (CKC) stabilization training in functional squat system (Monitered Rehab System), while Group 3 (n=17, age: 27.0±6.3 yrs, BMI: 24.4±3.2 kg/m2) was only included in standard rehabilitation. 2 way repeated measures of ANOVA (time by group) was used for statistical analysis. Time by group interaction was found significant for quadriceps strength recovery (F(4,98)= 2.75, p=0.03). At the end of the training, quadriceps strength of Group 1 and Group 2 was greater than Group 3 (p0.05). As a result, for quadriceps strength recovery, stabilization trainings in OKC and CKC positions were found more effective than standard rehabilitation. Therefore, resistive hamstring quadriceps co-contraction training should be included in ACL rehabilitation program so as to increase quadriceps strength. 109