Search

El Plan Estratégico del Puerto de La Unión Centroamericana es un hito que supone la culminación de un largo trabajo en común, en el cual se expresa la voluntad colectiva de todos los actores de la comunidad portuaria. La Formulación del Plan Estratégico ha sido fruto del estudio, reflexión y debate colectivo de la Autoridad Marítima Portuaria de El Salvador y CEPA, con la colaboración de la presidenta de El Plan Mesoamérica y el responsable del Plan Estratégico e Innovación del Puerto de Barcelona; con fondos de: Becas FANTEL (El Salvador) y Becas AlBan (Unión Europea). Mediante un análisis del entorno se han plantean las líneas estratégicas por las cuales se debe caminar para llegar a ser un puerto de clase mundial que agregue valor a la Cadena Logística en la que este inmerso. El Plan Estratégico no ha sido, un mero resultado de las tendencias del entorno, no es un paso inevitable dentro de la puesta en marcha del Puerto de La Unión Centroamericana. Incorpora una consciente decisión colectiva sobre el futuro y sobre el camino para llegar a ser un eje de desarrollo. El Plan Estratégico representa el inicio de un proceso para acrecentar la capacidad competitiva del puerto. Es evidente que aún queda mucho por hacer, ya que el entorno competitivo y la crisis mundial representan importantes desafíos. A pesar de ello, con el Plan, se dispone de una importante herramienta de partida para hacer frente a los retos del futuro. Se busca que el Plan Estratégico funcione como un articulador global de la Comunidad Portuaria abarcando el conjunto del negocio portuario. La ejecución del Plan; es decir, la organización para el accionar permanente; debe estar liderado por la Comunidad Portuaria en colaboración con CEPA. Finalmente, y como se afirma más adelante en este documento: "Como consecuencia del Plan Estratégico, las empresas y organizaciones que forman parte de la Comunidad Portuaria tendrán que adaptar sus estrategias, sus procesos y su cultura de manera que permitan alcanzar los objetivos consensuados".

Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να αποκρυσταλλώσει τις μορφές ιδιοκτησιακού καθεστώτος που κυριαρχούν στα 15 μεγαλύτερα λιμάνια διαχείρισης εμπορευματοκιβωτίων της Ευρώπης και να διερευνήσει εάν το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς σχετίζεται με το επίπεδο παραγωγικότητας που παρουσιάζουν. Η μεθοδολογία στην οποία στηρίζεται η εργασία, βασίζεται πρώτον στην αποκρυστάλλωση των διαφόρων μορφών ιδιοκτησιακού καθεστώτος που απαντώνται στη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία. Δεύτερον, στην προσπάθεια κατηγοριοποίησης των 15 μεγαλύτερων σε κίνηση εμπορευματοκιβωτίων λιμένων της ΕΕ, στις μορφές εκείνες που προέκυψαν. Επελέγησαν τα 15 μεγαλύτερα βάσει κίνησης φορτίου κατά το έτος 2002. Τα στοιχεία για την κατηγοριοποίηση θα συλλεχθούν από τα αντίστοιχα sites των λιμανιών. Τέλος, εξήχθησαν δείκτες παραγωγικότητας για το καθένα από αυτά, κάνοντας σύγκριση μεταξύ τους αλλά και βάσει του ιδιοκτησιακού καθεστώτος τους. Η δομή της εργασίας αποτελείται από πέντε κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζεται η έννοια της ιδιωτικοποίησης, πώς αυτή εφαρμόζεται στους λιμένες καθώς και ο διαχωρισμός της από άλλες έννοιες που αφορούν στην αναμόρφωση της οργανωσιακής δομής του λιμένα. (port reform). Στο δεύτερο κεφάλαιο, γίνεται μία ανασκόπηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που παρουσιάζουν οι επενδύσεις στη λιμενική υποδομή. Εξετάζεται κατά πόσο οι επενδύσεις αυτές είναι ελκυστικές για τον ιδιώτη. Στο τρίτο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι τύποι λιμένων βάσει ιδιοκτησιακού καθεστώτος που απαντώνται στη διεθνή βιβλιογραφία. Στο τέταρτο κεφάλαιο, παρουσιάζεται το ιδιοκτησιακό καθεστώς των 15 μεγαλύτερων σε κίνηση Ε/Κ της Ευρώπης και το καθένα από αυτά κατατάσσεται στην αντίστοιχη κατηγορία, σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία που συλλέξαμε μέσω διαδικτύου. Επιπλέον, γίνεται μία αναφορά στην έννοια της λιμενικής παραγωγικότητας και εξηγούνται οι λόγοι για τους οποίους επιλέξαμε τους συγκεκριμένους δείκτες. Στη συνέχεια, στο πέμπτο κεφάλαιο, παρουσιάζεται η σύγκριση μεταξύ των λιμένων ανά δείκτη παραγωγικότητας και εξετάζεται ποια λιμάνια είναι εκείνα που εμφανίζουν το παραγωγικότερο αποτέλεσμα, σε συνάρτηση με το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς. Τέλος, ακολουθούν τα συμπεράσματα στα οποία καταλήξαμε, καθώς και μερικές προτάσεις για έρευνα σε μεγαλύτερο βάθος στο συγκεκριμένο ζήτημα, οι οποίες πιθανότατα θα υιοθετηθούν από μελλοντικούς μελετητές.