Search

Purpose Methods and materials Results Conclusion Personal information and conflict of interest References, Purpose: Prostate cancer (Pca) is one of the most common malignancies among men and although Pca related mortality rates are low, it is important to diagnose patients who would benefit from treatment (1). With the use of “standardized Prostate Imaging...

MR Defekografi İle Pelvik Taban Yetmezliğinin DeğerlendirilmesiAmaç: Bu çalışmada amaç kendi hasta grubumuzda pelvik tabanyetmezliğinin MR defekografi bulgularını ortaya koymak ve hem inceleme sırasında,hem de değerlendirmede dikkat edilmesi gereken noktaları vurgulamaktır.Gereç ve Yöntem: Kasım 2013-Haziran 2016 tarihleri arasında ünitemizdeMR defekografi tetkiki yapılmış 124 hasta retrospektif olarak değerlendirildi.İncelemeyi tolere edemeyen ve artefaktlar nedeniyle yeterli kalitede görüntü eldeedilemeyen 5 hasta çalışma dışında bırakıldı. Bütün hastaların görüntüleri biri pelviktaban yetmezliği konusunda deneyimli olmak üzere iki radyolog tarafından fikirbirliği ile değerlendirildi. MR defekografi görüntüleri üzerinden kas, ligament,fasyalar ve anal sfinkterler değerlendirildi. Ön, orta ve arta kompartman patolojileriaraştırıldı, varsa derecelendirilmesi yapıldı. Levator hiatusun aksiyel çapı veiliokoksigeal açı, istirahat ve ıkınma fazında ölçülüp karşılaştırıldı. H çizgisi, Mçizgisi, ARA, istirahat, ıkınma ve defekasyon fazlarında ölçüldü ve ayrı ayrıkarşılaştırıldı.Bulgular: Hastaların %19.3'ünde (n=23) anal sfinkterde geçirilmiş cerrahiyeikincil defektif görünüm mevcuttu. Anal sfinkteri normal olan hastalarda ortalamaanal sfinkter kalınlığı 9.96 mm idi. Hastaların %66.4'ünde (n=79) ön kompartmanbozukluğu, %45.4'ünde (n=54) orta kompartman bozukluğu, %96.6'sında (n=115)arka kompartman bozukluğu mevcuttu. Hastaların %68'inde birden fazlakompartman tutulumu saptandı. Hastaların %7,5'inde (n=9) defekasyon fazındarektum dolu iken ön ve orta kompartman desensusunun seçilemediği ancak rektumunboşaldığı defekasyon fazının geç görüntülerinde desensus olduğu saptandı.Hastaların %8,4'ünde (n=10) ise rektum boşaldıktan sonra alınan geç faz defekasyongörüntülerinde, ön ve orta kompartman desensusun rektum dolu iken yapılan yapılandeğerlendirmelerden daha ileri derecede olduğu tespit edildi. M ve H çizgisininuzunluğu; istirahat ve ıkınma, istirahat ve defekasyon, ıkınma ve defekasyonfazlarında karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu. Levatorhiatusun transvers çapı ve iliokoksigeal açılar istirahat ve ıkınma fazlarında51karşılaştırıldığında ölçümlerde istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu. Spastikpelvik taban sendromu olmayan hasta grubunda ARA istirahat ve ıkınma, istirahat vedefekasyon, ıkınma ve defekasyon fazlarında karşılaştırıldığında istatistiksel olarakanlamlı fark bulundu. Spastik pelvik taban sendromu olan hasta grubunda ARAistirahat ve ıkınma, istirahat ve defekasyon fazlarında karşılaştırıldığında istatistikselolarak anlamlı fark bulundu. Ikınma ve defekasyon fazlarındaki dereceleri arasındaise istatiksel olarak anlamlı fark bulunmadı.Sonuç: MR defekografi, pelvik taban yetmezliğinde ön, orta ve arkakompartman patolojilerini detaylı olarak değerlendirebilmekte ve mükemmelyumuşak doku çözünürlüğü sayesinde kas, fasya, ligament ve sfinkterlerin anatomikolarak incelenmesine imkan sağlamaktadır. Ikınma fazında özellikle desensusa işareteden bulgular gerçekte olduğundan daha hafif derecede ortaya çıkabilir. Defekasyonfazında ilk alınan görüntüler arka kompartmanın değerlendirilmesinde başarılı iken,rektum büyük oranda boşaldıktan sonra alınan geç faz görüntüler ön ve ortakompartman patolojilerinin daha doğru tespit edilebilmesini sağlar.Anahtar Kelimeler: MR defekografi, Pelvik taban yetmezliği, Ikınma fazı,Defekasyon fazı Evaluation Of Pelvic Floor Failure With MR DefecographyPurpose: To reveal MR defecography findings of pelvic floor failure and toemphasize the important points of acquiring and interpreting images.Materials and methods: 124 patients who underwent MR defecographyimaging in our department between November 2013 and June 2016 wereretrospectively evaluated. Five patients who could not tolerate the examination orhad inadequate images were excluded. All images were evaluated by two radiologistsone of whom is experienced in pelvic floor imaging, in consensus. The images wereassessed in terms of pelvic floor muscles, ligaments, fascias and anal sphincters.Abnormalities of anterior, middle and posterior compartments were investigated andwere graded when present. Axial diameter of the levator hiatus and iliococcygeusangle were measured at rest and during straining and the measurements werecompared. H line, M line and ARA were measured at rest, during straining andduring defecation and the measurements were compared.Results: Anal sphincter defects due to previous surgeries were detected in 23patients. Mean value of anal sphincter thickness was 9,96 mm in patients with nodefects. Anterior compartment abnormalities were seen in 79 patients, middlecompartment abnormalities were seen in 54 patiens and posterior compartmentabnormalities were seen in 115 patients. Multiple compartment involvement waspresent in 68% of the patients. In nine patients, descent of the anterior and/or middlecompartment couldn't be recognized until the gel filled rectum was emptied. In 10patients the descent of anterior and/or middle compartment was more prominentduring the late phase of defecation when rectum was almost empty. There wasstatistically significant difference between rest and straining, rest and defecation,straining and defecation phases in terms of the length of M and H lines. Changes inthe transverse diameter of levator hiatus and iliococcygeus angle between rest andstraining phases were statistically significant. In patients without spastic pelvic floorsyndrome there was statistically significant difference between rest and straining, restand defecation, straining and defecation phases in terms of ARA. In patients with53spastic pelvic floor syndrome, changes in ARA between rest and straining, rest anddefecation phases were statistically significant. There was no statistically significantdifference between straining and defecation phases in terms of ARA.Conclusion: MR defecography gives detailed information about anterior,middle and posterior compartment abnormalities in patients with pelvic floor failure.Due to its high soft tissue resolution, MRI allows good anatomic evaluation of themuscles, ligaments, fascias and sphincters of the pelvic floor. Descent of the pelvicorgans may be less prominent than expected during straining. While early images ofdefecation are more useful for the assessment of the posterior compartment, latephase images would allow more accurate definition of anterior and middlecompartment abnormalities.Key words: MR defecography, pelvic floor failure, straining, defecation 74

Amaç: Bu çalışmada karaciğer transplantasyonu sonrasında ortaya çıkansafra yolu komplikasyonlarının MRKP bulgularını ortaya koymak ve MRKP'ninsafra yolu komplikasyonlarını göstermedeki başarısını saptamak amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Temmuz 2011-Temmuz 2015 tarihleri arasındaünitemizde MRKP tetkiki yapılmış 85 karaciğer transplantlı hasta retrospektif olarakdeğerlendirildi. Hastaların klinik ve biyokimyasal verileri içeren tıbbi kayıtları, varsadiğer radyolojik tetkikleri ve varsa histopatolojik incelemeleri hastane arşivsisteminden retrospektif olarak araştırıldı. Tıbbi kayıtları eksik olan, MRKP tetkikisonrası klinik takip süresi 12 aydan kısa olan ya da solunum artefaktları, metalikartefaktlar vb nedenlerle değerlendirme için yeterli kalitede MRKP görüntüleriolmayan 10 hasta çalışma dışında bırakıldı. MRKP tetkikleri üç radyolog tarafındanfikir birliği ile değerlendirildi. MRKP tetkikleri üzerinden intra ve ekstrahepatiksafra kanallarının çapı ve morfolojisi değerlendirilerek, anastomotik striktür varlığı,iskemik kolanjite bağlı nonanastomotik striktür varlığı, safra yollarında genişlemevarlığı, taş veya çamura bağlı dolum defekti varlığı, alıcı ve verici ortak hepatikkanalları arasında çap uyumsuzluğu, biloma vb koleksiyonlar değerlendirildi. MRKPbulguları takip sürecindeki klinik, radyolojik ve laboratuar bulgularıyla birliktedeğerlendirilerek MRKP tanısı ile kesin tanının uyumu araştırıldı.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen karaciğer transplantasyonu yapılan 75hastanın MRKP incelemelerinin değerlendirilmesi sonucu 27 (%36) hasta normalradyolojik tanı alırken, 48 (%64) hastada safra yolu komplikasyonu tanısıkonulmuştur. Bu komplikasyonlar arasında safra yolu anastomozu darlığı (n=28,%37,3), safra yollarında genişleme (n=36, %48), nonanastomotik darlık (n=4, %5,3),kaçak (n=5, %6,7), kolanjit (n=17, %22,7), biloma (n=8, %10,7), kolanjitikabse(n=6, %8), safra yollarında taş-çamur (n=6, %8) ve çap uyumsuzluğu (n=5,%6,7) bulunmaktadır. MRKP'nin safra yolu komplikasyonlarını göstermedekibaşarısı referans görüntüleme olarak kabul edilen ERKP, PTK ve/veya TTKtetkikleri ile karşılaştırıldığında; sensitivitesi %98, spesifisitesi %100, pozitifprediktif değeri %100 ve negatif prediktif değeri %75 olarak belirlenmiştir.Sonuç: MRKP pankreatobiliyer hastalıkların tanısında kullanılan, invazivolmayan, anestezi gerektirmeyen, iyonizan radyasyon içermeyen bir görüntülemeyöntemidir. Bizim çalışmamızın ulaştığı sonuç MRKP'nin safra yolukomplikasyonlarını göstermedeki üstün başarısı, zararlı olmaması, kullanışlı ve kolaytekrar edilebilir olması, kullanıcı bağımlı olmaması nedeniyle tanı ve takip açısındaninvaziv direkt kolanjiyografik yöntemlerin yerini alması gerektiğidir. İnvazivyöntemler ise taşıdığı göreceli yüksek komplikasyon oranı nedeniyle tanıdan dahaçok tedavi amaçlı kullanılmalıdır.Anahtar Kelimeler: Karaciğer transplantasyonu, Safra yolukomplikasyonları, MRKP The Diagnostic Role Of MR Cholangiopancreatography In Biliary TractComplications After Liver TransplantationPurpose: The aim of this study is to present the MRCP findings of biliarytract complications after liver transplantation and to assess the diagnostic accuracy ofMRCP in demonstrating these complications.Materials and methods: 85 patients who underwent MRCP in ourdepartment between July 2011-July 2015 after liver transplantation wereretrospectively evaluated. Medical records including the clinical and biochemicalfindings, additional imaging studies and histopathological examinations of thesepatients were investigated from the database of our instution. Ten patients whosemedical records were missing, whose follow-up period after MRCP was less than 12months and who had insufficient MRCP images due to respiratory, motion ormetallic artifacts were excluded from the study. The MRCP images were reevaluatedby three radiologists in consensus. The diameter and morphology of thebiliary ducts was assessed on MRCP images and anastomotic strictures,nonanastomotic strictures due to ischemic cholangitis, dilatation of the biliary ducts,filling defects due to stone or sludge, donor-to-recipient bile duct disproportion,biloma and other fluid collections were noted. The MRCP findings and the clinical,radiological and laboratory findings during the follow up period were evaluatedtogether and the correlation between the diagnosis on MRCP and the final diagnosiswas assessed.Results: 75 patients were included in this study. 27 patients(36%) hadnormal MRCP findings and 48 patients (64%) had at least one type of biliary tractcomplications. These complications included anastomotic stricture (n=28, 37,3%),dilatation of the biliary tract (n=36, 48%), nonanastomotic stricture (n=4, 5,3%),biliary leakage (n=5, 6,7%), cholangitis (n=17, 22,7%), biloma (n=8, 10,7%),abscess due to cholangitis (n=6, 8%), biliary stone-sludge (n=6, 8%) and donor-torecipientbile duct disproportion (n=5, 6,7%). MRCP had a sensitivity of 98% andspecificity of 100% in demonstrating biliary tract complications with respect toreference imaging studies (ERCP, PTC and/or TTC). The positive predictive valuewas 100% and the negative predictive value was 75%.Conclusion: MRCP is a noninvasive imaging technique in the diagnosis ofpancreatobiliary diseases which does not utilize ionizing radiation, and which doesnot require anesthesia, We suggest that MRCP should replace invasive directcholangiographic techniques in the diagnosis and follow-up of biliary tractcomplications due to its outstanding achievements, harmless, useful, easy to repeatand user-undependent features. Because of their relative high complication rate,invasive techniques should be used for treatment rather than diagnosis.Key words: Liver transplantation, Biliary tract complications, MRCP 82