Search

Pulmonary thromboembolus is a disease with high mortality and morbidity. In addition to well known and frequent risk factors, there are some rare congenital predisposing factors. In five of 43 patients (11.6%) diagnosed as pulmonary embolus between 1998 and 2001 in our clinic we detected a genetic risk factor for venous thromboemboli. Except one patient, there were no formerly known genetic risk factor. Due to our results, it can be proposed that the genetical predisposition should be searched in patients who developed venous thromboemboli without any known risk factor. We discussed 3 patients with antiphospholipid syndrome, one patient with protein C deficiency and one patient with protein S deficiency and activated protein C resistance (APC-R), in total 5 cases, with regard to current literature. Keywords: Antiphospholipid Syndrome, Protein C Deficency, Protein S Deficency, Activated C Resistance, Pulmonary Thromboemboli, Pulmoner tromboemboli mortalite ve morbiditesi yüksek bir hastalıktır. Hastalık için bilinen ve sık görülen risk faktörlerinin yanı sıra, kongenital predispozisyon yaratan nadir durumlar da vardır. Kliniğimizde 1998-2001 yıllarında takip edilen pulmoner tromboembolili 43 hastanın beşinde (%11.6) venöz tromboemboli için genetik risk faktörü saptadık. Hastaların biri dışında hiçbirisinde daha önceden bilinen bir genetik risk faktörü yoktu. Bu yüzden; bilinen bir risk faktörü olmadığı halde, venöz tromboemboli gelişen hastalarda genetik yatkınlık sebepleri araştırılmalıdır. Biz antifosfolipid sendromlu üç, protein C eksikliği olan bir ve protein S eksikliği- aktive protein C rezistanslı (APC-R) bir olguda gelişen pulmoner tromboembolili toplam beş olguyu, ilgili literatür eşliğinde tartıştık. Anahtar kelimeler: Antifosfolipid Sendromu, Protein C Eksikliği, Protein S Eksikliği, Aktive Protein C Rezistansı, Pulmoner Tromboemboli.

ÖZET Gelişmemiş ülkelerde tüberküloz ilaçlarının teminindeki ve tedavisindeki aksaklıklar halen çözülmemişken, immün yetmezliklerin yanısıra, tek ve özellikle çok ilaca dirençli olguların artması tüberküloz tedavisini daha güç hale getirmiştir. Tüberküloz tedavisindeki sorunlar yeni ilaçların bulunmasıyla azalacaktır. Bu çalışmada, antibakteriyel etkisi bilinen propolisin in vivo ortamda antitüberküloz etkinliğinin araştırılması planlandı. Propolisin sulu ekstratı deneysel kobay tüberküloz modelinde çalışıldı. Bu çalışmada, inguinal bölgesine enjekte edilen H^Ra tüberküloz susu ile enfekte olan ve çalışmayı tamamlayabilen 9 kobaya propolisin sulu ekstratı, 5 kobaya isoniazid verilirken; 6 kobaya ilaç verilmemiş, plasebo olarak yalnızca serum fizyolojik verilmiştir. Çalışmanın 30. gününde kobayların dekapitasyonları yapılarak karaciğer, akciğer ve dalak histopatoloj ileri incelendi, inguinal lenfadenopati ve lokal endurasyon boyutları ölçüldü. Propolis sulu ekstratı kullanılan kobaylarda karaciğer ve dalak histopatoloj i bulgularının daha az görülmesine ve lokal endurasyon çapının daha küçük olmasına rağmen, gruplararası değerlendirmede bü fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Inguinal lenfadenopatinin boyutları propolis sulu ekstrat alan kobaylarda kontrol grubuna göre, isoniazid alanlarda ise her iki gruba göre daha küçük bulunması istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Çalışmamız, propolisin deneysel primer tüberküloz gelişmesini engellemediğini göstermiştir. Propolis ile tedavi edilen kobaylarda bölgesel lenfadenopati çaplarının daha küçük olması, bu konuda daha kapsamlı ve ileri çalışmalar yapılması gerektiğini düşündürmektedir. 33 SUMMARY In underdeveloped countries, while some availability problems of antituberculous drugs and inproper using of them still continue, increasing number of single and especially multi-drug resistant cases has made tuberculosis treatment more difficult. The problems in treatment of tuberculosis may be decreased when new antituberculous drugs become available. In this study, activity of propolis, of which antibacteriel activity is known, against M. tuberculosis was investigated in vivo. A watery extract of propolis was studied in an experimental guinea pig model of tuberculosis. For this purpose, the guinea pigs were infected with H37Ra Mycobacterium tuberculosis isolates by inoculation of them in their inguinal regions. Then, nine, five and six guinea pigs were administered a watery extract of propolis, isoniazid and serum physiologic solution as a placebo, respectively. On the 30th day of study, autopsies of the guinea pigs were performed and histopathologic findings of the lungs, livers and spleens were examined and dimensions of the inguinal lymphadenopathies and local induration sizes were measured. Although the histopathologic findings were less frequently observed in propolis group than the other two groups, the differences were not statistically significant. The dimensions of inguinal lymphadenopathies were found smaller in propolis group than the control group. On the other hand, in isoniazid group they were smaller than those of both propolis and control groups. The smaller dimensions of the lymphadenopathies in both the isoniazid and propolis groups were found as statistically significant. The results of this study show that propolis was not effective in inhibiting the development of experimental primary tuberculosis. However, the development of smaller sized inguinal lymphadenopathies in the propolis group reveal the need for further studies about this subject. 34 38