Search

Post-Cold War Russian-German relations have been hesitant. The two countries have established various cooperation mechanisms in economic terms. On the other hand, they acted with different perspectives on political issues. This situation has significantly affected the course of relations. In general terms, it is possible to define post-Cold War Russian-German relations as a strategic partnership. The Ukrainian question has significantly affected the course of relations. In particular, energy projects such as Nord Stream-2 have been laid aside in this process, thus replacing economic cooperation with strategic competition. In the name of Western solidarity, Germany risked abandoning the pragmatic cooperation it had built with Russia after the Cold War. However, it is possible to say that this situation will not hold a long-term and sustainable nature. Interdependence and the new balance of powers emerging in Europe directly affect the course of this process. In this context, the interdependence and strategic equations present in the relations should be underlined. The article discusses post-Cold War Russian-German relations. The article also goes into the general structure of relations between Russia and Germany within the framework of the European balance of powers perspective.

Bu çalışma Rusya-İran nükleer enerji ilişkilerinde özellikle 2000-2015 yılları arasında Rusya’nın uyguladığı çok yönlü stratejiye odaklanmaktadır. Söz konusu çok yönlü stratejiyi açıklamak için üç önemli vaka üzerinde durulmaktadır. Birinci vaka olarak, İran’ın 2005’te Batı ile yaşadığı sorunlar ve sonrasında Rusya’nın İran aleyhine uygulanan yaptırımlara katılması araştırılmaktadır. İkinci vaka, 2010’da Batı’nın İran’a karşı uyguladığı yaptırımlarda Rusya’nın Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi kararlarını kabul etmesi hususu bağlamında ele alınmaktadır. Üçüncü vaka ise 2015’te İran-ABD ilişkilerinde bir yumuşamaya tekabül eden Kapsamlı Ortak Eylem Planı perspektifinden analiz edilmiştir. Burada ifade edilen üç vaka karşılaştırmalı analiz yöntemiyle irdelenmektedir. Çalışmanın teorik arka planını ise hedging stratejisi oluşturmaktadır. Hedging stratejisi, dengeleme ve peşinden gitme (bandwagoning) stratejilerinden farklı olarak devletlerin risklerle dolu uluslararası sistemde büyük devletleri karşısına almaktan ve taraf olarak görülmekten kaçınarak, ekonomik ve bölgesel çıkarlarını olabildiğince arttırmaya yöneldiğine dikkat çekmektedir. Rusya’nın ekonomik pragmatizm ve bölgesel çıkarlar bağlamında söylemsel olarak İran’ın müttefiki olarak hareket ettiğini gözlemlemek mümkündür. Fakat Rusya siyasi elitleri uluslararası ilişkilerde var olan koşulları göz önünde bulundurmaktadırlar. Bu bağlamda İran nükleer sorunsalında davranışsal olarak Batı’yı karşısına almaktan kaçınmaktadırlar., This study focuses specifically on the strategy implemented by Russia between 2000 and 2015 in Russia-Iran nuclear energy relations. Three important cases are discussed to explain the mentioned multi-dimensional strategy. The first case investigates Iran's problems with the West in 2005 and subsequent Russian involvement in sanctions against Iran. The second case is dealt with in the context of Russia's adoption of United Nations Security Council resolutions in 2010 in Western sanctions against Iran. The third case was analyzed from the perspective of the Comprehensive Joint Action Plan, which corresponded to a softening in Iran-U.S. relations in 2015. The three cases expressed here are examined by comparative analysis method. The theoretical background of the study is the hedging strategy. Hedging theory notes that unlike balancing and follow-up (bandwagoning) strategies, states tend to increase their economic and regional interests as much as possible by avoiding being seen as parties and opposed to large states in an international system full of risks. It is possible to observe that Russia acts as an ally of Iran rhetorically in the context of economic pragmatism and regional interests. But Russia's political elites consider the conditions that exist in international relations. Accordingly, they are refraining from confronting the West behaviorally in the context of the Iranian nuclear issue.

Rusya Federasyonu’nun (RF) Türkistan politikası dönemsel olarak ciddi değişimlere ve dönüşümlere uğramıştır. Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği’nin (SSCB) dağılmasının hemen ardından, iç ve dış etkenler RF’nin Türkistan politikasını doğrudan etkilemiştir. Bu süreçte RF daha çok Batı sınırlarındaki sorunlara odaklanmış ve bu çerçevede Batı ile işbirliğini daha fazla önemsemiştir. Vladimir Putin’in devlet başkanlığına seçilmesiyle birlikte ise Post-Sovyet coğrafyaya yönelik politikalar ve projeler ivme kazanmıştır. 1996’da Yevgeni Primakov tarafından şekillendirilen dış politika stratejisi bu dönemde uygulanmaya başlamıştır. Putin yönetimi daha çok bölgesel bütünleşme mekanizmaları vasıtasıyla, RF’nin Türkistan’daki politikalarının stratejik çerçevesini belirlemiştir.Avrasya Ekonomik Birliği ve Kolektif Güvenlik Anlaşması gibi örgütler bu politikanın temel araçları olarak ön plana çıkmıştır. 2014’ten itibaren Batı ile yaşadığı jeopolitik sorunlar nedeniyle, Çin ile ilişkilerin geliştirilmesini öncelikli dış politika hedefi olarak belirlemiştir. Yeni jeopolitik gerçeklikleri göz önünde bulunduran RF, Çin ile ortak bir zeminde hareket etmek için “Büyük Avrasya” konseptini geliştirmiştir. Çalışmada, RF’nin Türkistan’a yönelik politikaları ve stratejileri araştırılmaktadır. RF’nin Türkistan politikalarının içeriğini ayrıntılıbir biçimde analiz edilmesi çalışmanın temel amacını oluşturmaktadır.

The purpose of the study was to examine the active role of Russian liberalism in Russian politics in historical and modern contexts. It was emphasized that Russian liberalism had a decisive role in Russian intellectual and social life. It was emphasized in the study that Russian liberalism was in the fore-front during crises in Russian history offering a certain “prescription” for salvation at various levels. In this respect, the importance of the thesis of Change Through Evolution, which Russian Liberalism defended and internalized fundamentally, was emphasized. The assumption that liberalism is a product of Russia’s original structure just like it is the case in other currents of thought that shaped Russian political life was addressed in the light of historical and modern developments experienced in Russia. The thesis that Russia’s specific political, economic, cultural, and social structure had significant effects on the development of Russian Liberalism was subjected to investigation. It was stated that this original structure created an opportunity for liberalism to define itself in a different dimension in Russia. The importance of Russian liberalism, which had a “from-top-to-bottom” structure, unlike European liberalism, was also discussed in the study. The decisive position of Russian Liberalism in the shaping of society and state was investigated in a historical and modern context., Çalışmada, Rus liberalizminin Rusya siyasetinde tarihsel ve modern bağlamda oynadığı etkin rol incelenmiştir. Rus liberalizminin Rus entelektüel, toplumsal ve düşünsel hayatında belirleyici bir konuma sahip olduğu vurgulanmıştır. Çalışmada, Rus liberalizminin, Rusya tarihindeki kriz dönemlerinde ön plana çıktığı ve kurtuluş için muhtelif düzeyli reçete sunduğu gerçekliği temellendirilmiştir. Bu çerçevede özellikle Rus liberalizminin temelde savunduğu ve içselleştirdiği evrim yoluyla değişim tezinin önemi üzerinde durulmuştur. Rus siyasal hayatına yön veren diğer düşünce akımları gibi, liberalizmin de Rusya’nın özgün yapısının bir ürünü olduğu varsayımı, Rusya’da yaşanan tarihsel ve modern gelişmeler ışığında ele alınmıştır. Rusya’nın özgün siyasi, ekonomik, kültürel ve toplumsal yapısının, Rus liberalizminin gelişimine önemli ölçüde etki sağladığı tezi araştırmaya tabi tutulmuştur. Bu özgün yapının, liberalizmin Rusya’da farklı bir boyutta kendini tanımlamasına fırsat oluşturduğu belirtilmiştir. Rus liberalizminin, Avrupa liberalizminden farklı olarak, yukarıdan aşağıya teşekkül ettiği hususunun öneminden bahsedilmiştir. Çalışmada Rus liberalizminin toplumun ve devletin şekillenmesinde sahip olduğu belirleyici konum, tarihsel ve modern çerçevede incelenmiştir.

Azerbaijan and Kazakhstan are two independent countries that share a common history, traditions, and cultural ties. After independence, both countries have achieved significant political and economic successes. The amicable relations between the two countries were strengthened with the "Amicable relations and strategic partnership declaration between the Republic of Azerbaijan and the Republic of Kazakhstan" signed in Nur-Sultan on 1 March 2004. With the "Agreement on strategic partnership and alliance relations between the Republic of Azerbaijan and the Republic of Kazakhstan" signed in Baku on May 24, 2005, the relationship have reached a strategic level. The economic relations and joint projects between the two countries play an important role in ensuring regional stability and prosperity. A common history, traditions, and cultural ties allow the further expansion and development of the strategic relations between Azerbaijan and Kazakhstan.

Makalenin amacı, Primakov Doktrinin kuramsal yönünü dönemin uluslararası politikalarıve Yakın Çevre kavramı perspektifinden incelemektir. Makale dört bölümden oluşmaktadır. İlkbölümde realist kuramın uluslararası ilişkiler disiplinindeki genel konumu araştırılmıştır. İkincibölümde 90’lı yıllarda RF’de var olan dış politika tartışmaları karşılaştırmalı bir biçimde elealınmıştır. SSCB’nin dağılmasıyla birlikte ortaya çıkan yeni koşullar ve meydan okumalarbağlamında, söz konusu entelektüel dış politika tartışmalarının temel argümanlarına vurguyapılmıştır. Bu vurgu makalenin ikinci bölümünün kapsamını ve istikametini belirlemektedir.Üçüncü bölümde Primakov Doktrinin kavramları realizmin temel ilkeleri ve dinamikleribağlamında analize tabi tutulmuştur. Primakov, RF’nun Soğuk Savaş sonrası küresel vebölgesel bir güç olarak tanımlanmasının temel yönlerini realist perspektiften ele almaktaydı.Primakov, RF’nun öncelikli olarak Yakın Çevre ülkeleri istikametinde realizm temelli ve odaklı birdış politika mekanizması oluşturulmasının üzerinde durmaktaydı. Primakov, Rus dış politikageleneğinde siyasal realizmin önemli temsilcisi olarak görülmektedir. Primakov, Soğuk Savaşsonrası Rus siyasal realizminin entelektüel ve kuramsal kurgusuna da yön vermekteydi.Primakov’un oluşturmaya çalıştığı realizm odaklı dış politika felsefesi dinamik dengeleredayanmaktaydı. Dolayısıyla, RF’nun Soğuk Savaş sonrası oluşan yeni koşullara uyumsağlaması açısından Yakın Çevre ülkelerine yönelik izleyeceği realist perspektifli politikalarhayati öneme sahipti. Bu bağlamda makalenin dördüncü bölümünde, RF’nun yakın çevrecoğrafyasına yönelik uyguladığı politikalarının aşamaları ve temelleri üzerinde durulmuştur. Bubölümde yakın çevreye yönelik politik, ekonomik ve kültürel temelli stratejilerin PrimakovDoktrininde önemli bir yer kapsadığının altı çizilmiştir.