Search

This article urges the necessity to reflect upon architecture - as a professional field as well as in its meaning of 'the built environment' - from a perspective outside this professional and academic field. It also argues why the writings of philosopher Hannah Arendt, even though she did not examine architecture per se, offer a fruitful starting point for such an endeavour., Oase (106), ISSN:0169-6238, ISBN:978-94-6208-564-0, ISBN:978-94-6208-561-9

Hintergrund: Die neuen oralen antiandrogenen Medikamente Enzalutamid und Abirateron, welche in der Therapie des metastasierten, kastrationsresistenten Prostatakarzinom (mCRPC) zur Anwendung kommen, haben ein hohes Potential für verschiedenste Arzneimittelinterkationen. Abirateron ist ein Inhibitor[zum vollständigen Text gelangen Sie über die oben angegebene URL], 42. Gemeinsame Tagung der Bayerischen Urologenvereinigung und der Österreichischen Gesellschaft für Urologie und Andrologie

The text in English, entitled "Hans Scharoun: culture is life with a unified structure", is also available in this article.

This thesis is an investigation of the relationship between cultural politics and architecture in the context of the welfare state in post-war Western Europe. The book focusses on two case studies, the London South Bank and the Stockholm Kulturhus, and examines the discourses informing their institutional concepts and architectural forms.

In 1997 lanceerde Kristin Feireiss, de toenmalige directrice van het Nederlands Architectuurinstituut (NAi) een tentoonstellingenreeks over toen jonge architectenbureaus onder de titel 'Nine+One'. In haar voorwoord voor de catalogus zette Feireiss haar redenen uiteen voor dit initiatief waarmee ze de aandacht wilde opeisen voor een nieuwe generatie architecten in Nederland. Hoe wel de architecten grofweg een generatie vertegenwoordigden en vrijwel allemaal in de jaren tachtig aan de Technische Universiteit Delft waren opgeleid, was er volgens Feireiss niet sprake van een nieuwe beweging of school, maar van een reeks individuele zoektochten, gevoed door een 'sceptische houding ten opzichte van allesomvattende theorieen' voorbij het 'Modernisme zonder dogma' van een generatie eerder. Ondanks deze nadruk op de verscheidenheid van de agenda's van de afzonderlijke bureaus werd de tentoonstelling (die na de presentaties in het NAi op een reis over de we reid werd gestuurd) vooral gezien als een teken van een tendens en als een presentatie van een nieuwe, frisse, onbevangen en lichtvoetige Nederlandse architectuur, en als zodanig markeerde het publiciteitsinitiatief van de NAi-directrice mogelijk het hoogtepunt van de party van de Nederlandse architectuur van de jaren negentig. Acht jaar later vormt de veranderde situatie van de architectuur en de samenleving in Nederland de achtergrond van een gesprek aan een Amsterdamse eettafel. Zijn de thematieken waarmee jonge Nederlandse architecten zich in de jaren negentig profileerden nog relevant in de context van de gepolariseerde samenleving van na 2001 en 2002? En welke perspectieven openen zich, nu de dynamiek van de hoogconjunctuur verdwenen is?