Search

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η παχυσαρκία αποτελεί παγκοσμίως στις μέρες μας ένα δημόσιο πρόβλημα υγείας, το οποίο με διαστάσεις επιδημίας. Στην Ελλάδα περίπου το 22,5% του πληθυσμού πάσχει από παχυσαρκία. Η χειρουργική θεραπεία της παχυσαρκίας αποτελεί ένα πρωτοπόρο κεφάλαιο της χειρουργικής, ταχέως αναπτυσσόμενο τις τελευταίες δεκαετίες, που σκοπό έχει την αντιμετώπιση όχι μόνο του περιττού βάρους αλλά και των συνοδών νοσημάτων της παχυσαρκίας. Στις μέρες μας θεωρείται η ενδεδειγμένη θεραπεία της νοσογόνου παχυσαρκίας Η παγκόσμια επίπτωση της παχυσαρκίας και της γαστρο-οισοφαγικής παλινδρόμησης (ΓΟΠ) αυξήθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα, με αποτέλεσμα πολλές μελέτες να προσπαθούν να διερευνήσουν αν αυτή η παράλληλη άνοδος κρύβει μια συσχέτιση ή είναι τυχαίο γεγονός. Στη βιβλιογραφία υπάρχουν αρκετές επιδημιολογικές μελέτες που συσχετίζουν την παχυσαρκία με την ΓΟΠ, με την επίπτωση της ΓΟΠ να εμφανίζεται σχεδόν διπλάσια σε πληθυσμούς παχυσάρκων Οι παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί που έχουν ενοχοποιηθεί για την συσχέτιση μεταξύ ΓΟΠ και αυξημένου δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) περιλαμβάνουν την αύξηση του σπλαχνικού λίπους πέριξ του κάτω οισοφαγικού σφιγκτήρα (ΚΟΣ) που διαφοροποιεί το δυναμικό της πίεσης στην γαστρο-οισοφαγική συμβολή, τις διατροφικές συνήθειες των παχύσαρκων με τα μεγάλα, υψηλά σε θερμίδες γεύματα που οδηγούν σε καθυστέρηση της γαστρικής κένωσης, την διάταση του θόλου που ευνοεί την παροδική χάλαση του ΚΟΣ και τις ορμονικές διαταραχές (π.χ. γρελίνη, χολοκυστοκινίνη). Η ΓΟΠ όμως, δεν είναι μόνο συχνή σε πληθυσμούς παχυσάρκων αλλά υπάρχουν δεδομένα για αύξηση της επίπτωσής της μετά από τις διάφορες βαριατρικές επεμβάσεις. Στη βιβλιογραφία υπάρχουν αρκετές αναδρομικές και προοπτικές μελέτες αλλά και ανασκοπήσεις και μεταναλύσεις που περιλαμβάνουν όλες τις βαριατρικές τεχνικές και πως η καθεμία επιδρά στην ΓΟΠ. Εξαιτίας της ετερογένειας των μελετών και των διαφορετικών ορισμών, τρόπων μέτρησης και αξιολόγησης της ΓΟΠ σε κάθε μελέτη, τα αποτελέσματα είναι αρκετά αμφίσημα. Είναι γεγονός πως ελάχιστες μελέτες της διεθνούς βιβλιογραφίας περιλαμβάνουν αντικειμενική αξιολόγηση της ΓΟΠ με πεχαμετρία μετά από τις βαριατρικές επεμβάσεις. ΣΚΟΠΟΣ: Η παρούσα διδακτορική διατριβή σκοπό έχει να αξιολογήσει με αντικειμενικά μέσα την ΓΟΠ μετά από τις δύο πιο συχνά εφαρμοζόμενες βαριατρικές επεμβάσεις στο τμήμα Βαριατρικής Χειρουργικής της Α’ Προπαιδευτικής Χειρουργικής Κλινικής του Ιπποκράτειου ΓΝΑ, την λαπαροσκοπική επιμήκη γαστρεκτομή (LSG) και την λαπαροσκοπική mini γαστρική παράκαμψη (LmGB).Η 24h εμπεδησιομετρία- πεχαμετρία (multichannel intraluminal impedance- pHmetry- MIIpH) είναι μία αρκετά καινούρια μέθοδος που δίνει την δυνατότητα καταγραφής τόσο των όξινων όσο και των μη όξινων παλινδρομικών επεισοδίων.Πρωταρχικός σκοπός της μελέτης είναι να αξιολογηθεί με τη χρήση της 24h MIIpH, η ανάπτυξη de novo ΓΟΠ ή η βελτίωση/επιδείνωση της προϋπάρχουσας ΓΟΠ ένα έτος μετά από LSG και LmGB.Δευτερεύοντες στόχοι της μελέτης αποτελούν:•Η δυνατότητα χρήσης των ερωτηματολογίων βαθμονόμησης της ΓΟΠ σαν εργαλείο διαλογής προεγχειρητικά.•Ο προσδιορισμός των φυσιολογικών τιμών της 24h MIIpH σε πληθυσμό ασυμπτωματικών νοσογόνα παχύσαρκων ασθενών με φυσιολογική ενδοσκόπηση.•Η επίδραση των δύο αυτών βαριατρικών επεμβάσεων στην ποιότητα ζωής των ασθενών.ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Στην μελέτη περιλαμβάνονται ασθενείς με ηλικία μεγαλύτερη ή ίση των 18 ετών, που είναι υποψήφιοι για βαριατρική παρέμβαση –συγκεκριμένα LSG ή LmGB- με βάση τις διεθνείς οδηγίες του ΠΟΥ (ΔΜΣ ≥ 40 kg/m2 ή ΔΜΣ ≥35 kg/m2 με τουλάχιστον ένα συνοδό νόσημα το οποίο να σχετίζεται με την παχυσαρκία), και δίνουν την συγκατάθεσή τους για τη συμμετοχή στη μελέτηΌλοι οι ασθενείς προεγχειρητικά υποβάλλονται σε εξετάσεις αίματος (γενική αίματος, πλήρη βιοχημικό έλεγχο, εξετάσεις πηκτικότητας, έλεγχο ορμονών θυρεοειδούς), σε υπέρηχο άνω κοιλίας και οισοφαγογαστροσκόπηση. Εφόσον από τον έλεγχο αυτό δεν προκύψουν ενδείξεις για περαιτέρω διερεύνηση (πχ. οποιαδήποτε διαταραχή των θυρεοειδικών ορμονών χρήζει ενδοκρινολογικής εκτίμησης), οι ασθενείς υποβάλλονται σε 24h MIIpH.Για την 24h MIIpH χρησιμοποιούμε καθετήρα πάχους 2,3mm (6,9FR) με δύο αισθητήρες καταγραφής του pH και 6 κανάλια εμπεδησιομετρίας με απόσταση 2cm μεταξύ τους [Sandhill Scientific; Highlands Ranch, CO]. Η εμπέδηση μετράται στα 3, 5, 7, 9, 15 και 17cm άνωθεν του ΚΟΣ. Οι αισθητήρες pH τοποθετούνται ένας ενδογαστρικά 10cm κάτωθεν του ΚΟΣ και ο άλλος 5cm άνωθεν του ΚΟΣ. Για την αναγνώριση του ΚΟΣ χρησιμοποιούμε την κλασική μανομετρία με χρήση νερού.Οι ασθενείς συμπληρώνουν επίσης τα ερωτηματολόγια GERD score, HRQL και EORTC-QLQ C30 προεγχειρητικά.Στη συνέχεια υποβάλλονται στην αντίστοιχη βαριατρική επέμβαση (LSG ή LmGB) με βάση την επιλογή του χειρουργού τους και παρακολουθούνται από ομάδα ειδικών (χειρουργό, διαιτολόγο, ενδοκρινολόγο, ψυχολόγο) κάθε τρεις μήνες για τον πρώτο χρόνο.Ένα έτος μετά την βαριατρική επέμβαση, οι ασθενείς υποβάλλονται εκ νέου σε οισοφαγογαστροσκόπηση και 24h MIIpH και συμπληρώνουν τα ερωτηματολόγια GERD score, HRQL και EORTC-QLQ C30.Όλα τα δεδομένα που αφορούν τα δημογραφικά χαρακτηριστικά, τα αποτελέσματα των ερωτηματολογίων, της ενδοσκόπησης, της πεχαμετρίας καθώς και η επέμβαση που εκτελείται καταγράφονται σε βάση δεδομένων.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: 1.Τα ευρέως χρησιμοποιούμενα ερωτηματολόγια GERD score και GERD- HRQL για την βαθμονόμηση της βαρύτητας της ΓΟΠ μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλείο διαλογής των υποψήφιων προς βαριατρικές επεμβάσεις, ώστε να διακριθούν οι υποψήφιοι που πιθανώς πάσχουν από βαριά ΓΟΠ προεγχειρητικά.2.Οι φυσιολογικές τιμές (95% όρια αξιοπιστίας) των παραμέτρων του DeMeester score και της εμπέδησης, όπως αυτές προκύπτουν από τη μελέτη νοσογόνα παχύσαρκων ασθενών χωρίς συμπτωματολογία και με φυσιολογική ενδοσκόπηση ανωτέρου πεπτικού, διαφέρουν από τις φυσιολογικές τιμές της κλινικής πράξης. Η διαφορά αυτή μας οδηγεί στην σκέψη του επαναπροσδιορισμού του φυσιολογικού με βάση τον ΔΜΣ.3.Ένα έτος μετά από LSG η προϋπάρχουσα ΓΟΠ επιδεινώθηκε στο 80% ενώ de novo ΓΟΠ εμφανίστηκε στο 85,7% των χειρουργηθέντων.4.Ένα έτος μετά από LmGB η προϋπάρχουσα ΓΟΠ επιδεινώθηκε στο 100% των ασθενών ενώ de novo ΓΟΠ εμφανίστηκε στο 28,6% των χειρουργηθέντων.5.Η συνολική ποιότητα ζωής, η φυσική δραστηριότητα, η συναισθηματική και κοινωνική λειτουργικότητα, το αίσθημα κόπωσης, ο πόνος και η δύσπνοια βελτιώνονται σημαντικά ένα έτος μετά από βαριατρικές επεμβάσεις. Από όλους τους παράγοντες ποιότητας ζωής μόνο η δύσπνοια φάνηκε να σχετίζεται με τον μετεγχειρητικό ΔΜΣ.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Από τα αποτελέσματα της παρούσας διδακτορικής διατριβής συμπεραίνουμε πως και οι δύο αυτές βαριατρικές επεμβάσεις θα πρέπει να εκτελούνται με μεγάλη προσοχή σε νοσογόνα παχύσαρκους ασθενείς με επιβεβαιωμένη ΓΟΠ προεγχειρητικά καθώς η νόσος τους με μεγάλη πιθανότητα θα επιδεινωθεί. Όσον αφορά τους νοσογόνα παχύσαρκους ασθενείς χωρίς ΓΟΠ προεγχειρητικά, με βάση τα αποτελέσματα της μελέτης μας, θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε πως η πιθανότητα ανάπτυξης de novo ΓΟΠ είναι μικρότερη με την LmGB σε σχέση με την LSG.Με βάση τα ανωτέρω θεωρούμε πως είναι πλέον επιβεβλημένη η χρήση της 24h MIIpH στους νοσογόνα παχύσαρκους ασθενείς που είναι υποψήφιοι για κάποια βαριατρική επέμβαση. Η χρήση των ερωτηματολογίων βαθμονόμησης της βαρύτητας της ΓΟΠ θα μπορούσε να κατευθύνει τον προεγχειρητικό έλεγχο.Τα μη αμελητέα ποσοστά εμφάνισης de novo ΓΟΠ μετά από τις δύο αυτές βαριατρικές επεμβάσεις μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως η μετεγχειρητική παρακολούθηση των ασθενών στο θέμα της ΓΟΠ θα πρέπει να είναι στενή. Δυστυχώς, μετεγχειρητικά τα ερωτηματολόγια GERD score και GERD- HRQL δεν μπορούν να διακρίνουν τους ασθενείς με ΓΟΠ επαρκώς και πιθανώς δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλείο διαλογής μετά από βαριατρικές επεμβάσεις. Έτσι θεωρούμε πως η 24h MIIpH έχει θέση και στην μετεγχειρητική παρακολούθηση των ασθενών μαζί με την ενδοσκόπηση ανωτέρου πεπτικού, προκειμένου να διαγνωσθούν οι ασθενείς με μετεγχειρητική ΓΟΠ και να λάβουν θεραπεία πριν την ανάπτυξη επιπλοκών της ΓΟΠ (π.χ. οισοφαγίτιδα, έλκη, Barrett, στενώσεις). Η προφυλακτική μετεγχειρητική χορήγηση PPI αποτελεί μια λογική επιλογή.

Background Single anastomosis gastric bypass (SaGB) was introduced in 2001 as an alternative to "loop" gastric bypass. It was considered as a procedure that would eliminate alkaline reflux and associated esophagitis. Objectives Existing evidence about the postoperative incidence of gastroesophageal reflux (GERD) after SaGB is based on studies using symptom questionnaires. The aim of our study was to evaluate GERD 12 months after SaGB by using 24-hour multichannel intraluminal impedance pH metry (24-h MIIpH). Setting Surgical department of a university hospital Methods Morbidly obese candidates for SaGB underwent 24-hour MIIpH prior and 12 months after their bariatric procedure. Results There were 11 patients included in this prospective study. Results of 24-hour MIIpH revealed that DeMeester score (40.48 versus 24.16, P = .339) had an increasing trend 12 months after SaGB. Acid reflux episodes decreased, whereas nonacid reflux episodes increased postoperatively, both in proximal and distal esophagus. Total median bolus clearance time and acid clearance time increased. De novo GERD developed in 2 patients (28.6%) and worsening of already existing GERD developed in all patients with preoperative evidence of GERD. Conclusion The use of symptom questionnaires to assess postoperative GERD after SaGB may not accurately depict the real image. Twenty-four–hour MIIpH in 12 months after SaGB revealed an increase of total number of nonacid reflux episodes and a decrease of total number of acid reflux episodes, with longer duration of each acid reflux episode. Close postoperative follow-up with reflux testing and possibly endoscopy could eliminate the risk of complicated GERD.

High-resolution manometry (HRM) is the gold-standard diagnostic tool for achalasia of the esophagus. Laparoscopic Heller-Dor technique is the preferred surgical approach with success rate estimated 90%. The use of intraoperative HRM provides real-time estimation of intraluminal esophageal pressures and identifies the exact points of esophageal luminal pressure during laparoscopy. Ten patients with achalasia underwent surgery. All patients preoperatively completed 1 manometric study and Quality of Life questionnaires (EORTC QLQ-C30 version 3.0) with Eckardt scores. We collected intraoperative manometry data and repeated manometric studies, EORTC QLQ-C30, and Eckardt scores postoperatively. Median Eckardt score was decreased from 7.5 to 0.5, mean resting pressure decreased from 51.4 to 11.9 mm Hg, whereas mean residual pressure diminished from 45.9 to 9.5 mm Hg postoperatively. The simultaneous use of HRM during the Heller-Dor technique may lead to an individualized management of the disease.

Although several studies reporting normal values of 24h multichannel intraluminal impedance pH (MIIpH) have been published, none of them has ever studied obese individuals. The purpose of this study is to determine overall frequency and duration of reflux episodes (acid and non-acid, supine-upright, post and preprandial) in obese asymptomatic volunteers. Obese volunteers were enlisted during their preoperative evaluation for bariatric surgery. Volunteers had no gastroesophageal reflux disease (GERD) symptoms and no evidence of esophageal mucosal injury on endoscopy. Participants underwent a 24h MIIpH. In this prospective observational study, data of 22 obese individuals were analyzed. Mean age was 41.9 years and mean BMI was 47.1 kg/m2. Mean total reflux episodes was 55.6 and 95th percentile was 99.7. Mean percentage of total time with pH

Laparoscopic sleeve gastrectomy (LSG) effectively reduces weight by restricting gastric capacity and altering gut hormones levels. We designed a prospective study to investigate the correlation of serum uric acid (SUA) concentration and weight loss. SUA and body mass index (BMI) were measured preoperatively and on first postoperative month and year in patients who underwent LSG in our department of bariatric surgery. Data on 55 patients were analyzed. Preoperative SUA concentration had a significant positive correlation with percentage of total weight loss (TWL) on first postoperative month (P = 0.001) and year (P = 0.002). SUA concentration on first postoperative month had a positive correlation with percentage of TWL on first postoperative year (P = 0.004). SUA concentration could be used as a predictor of LSG's success and could help in early detection of patients with rapid loss of weight, in order to prevent complications.

Background Despite improvements in multimodality approach , overall survival of esophageal cancer (EC) is still very low. Because of the rarity of the disease and the lack of large prospective studies, several controversies exist regarding the optimal type of surgery and the use of adjuvant and neoadjuvant therapy. Traditionally, the debate for the extent lymphadenectomy is between transhiatal esophagectomy with 1-field lymphadenectomy (THE-1FL) and transthoracic esophagectomy with 2-field lymphadenectomy (TTE-2FL). The purpose of this study is to evaluate the effect of optimal patient selection for submission to each procedure, on overall survival.

IntroductionEsophageal perforation after bariatric operations is rare. We report two cases of esophageal perforation after bariatric operations indicating the dangers of a common practice – like insertion of esophageal tubes – and we describe our management of that complication.Presentation of caseA 56 year old woman who underwent laparoscopic sleeve gastrectomy and a 41 year old woman who underwent laparoscopic adjustable gastric banding respectively. In both operations a bougie has been used and led to esophageal perforation.DiscussionThe insertion of bougie and especially of inflated bougie is a common practice. It is an invasive procedure that in most cases is performed by the anesthesiologist team.ConclusionBougie insertion is an invasive procedure with risks and should always be attempted under direct supervision of surgical team or should be inserted by a surgeon.

Background Laparoscopic myotomy and fundoplication for the treatment of achalasia presents with 90% success rate. The intraoperative use of manometry during surgery has been previously introduced to improve the outcome. Recently, we presented our pilot study proposing the use of the HRM during surgery. The aim of this study is to evaluate the long-term outcome of the intraoperative use of High-Resolution Manometry (HRM) in achalasia patients. Methods In this prospective study, consecutive achalasia patients underwent laparoscopic myotomy and fundoplication along with real-time use of HRM. Eckardt scores (ES) and HRM results were collected before and after surgery. Results Twenty-three achalasia patients (22% Type I, 57% Type II, 22% Type III, according to Chicago Classification v3.0) with a mean age 48 years underwent calibrated and uneventful myotomy and fundoplication. Eleven myotomies were further extended, while sixteen fundoplications were intraoperatively modified, according to manometric findings. During postoperative follow-up, mean resting and residual pressures of the LES were significantly decreased after surgery (16,1 vs. 41,9, P = 0 and 9 vs. 28,7, P = 0, respectively). The ES was also diminished (1 vs. 7, P = 0). Conclusion The intraoperative use of HRM during laparoscopic myotomy and fundoplication for the treatment of achalasia of the esophagus is a safe, promising and efficient approach aiming to individualize both myotomy and fundoplication for each achalasia patient. Disclosure All authors have declared no conflicts of interest.

There is a strong association between obesity and gastroesophageal reflux disease (GERD). GERD-related questionnaires have been developed in order to objectify symptoms. However, none of them has been tested in obese population. The purpose of this study is to evaluate if GERD score and GERD-Health-Related Quality of Life (HRQL) can reflect severity of the disease and screen obese patients for GERD preoperatively. GERD’s impact on the quality of life of obese patients is being assessed with the use of EORTC-QLQ C30. Obese patients during their preoperative evaluation were recruited regardless of the presence of GERD symptoms. A targeted GERD symptom history was obtained. Patients completed GERD score, GERD-HRQL, and EORTC-QLQ C30, and then, a 24-h multichannel intraluminal impedance pHmetry (MIIpH) was conducted. Forty-seven consecutive obese patients with mean age 39.91 years and mean BMI 46.94 kg/m2 were included in the study. GERD score and GERD-HRQL have a positive linear correlation with DeMeester score (p = 0.001 and p

A number of experimental protocols have been used to try to reproduce the clinical scenarios of hemorrhagic shock. The present study reports on an experimental swine model of controlled hemorrhagic shock that incorporates microdialysis monitoring for the evaluation of tissue perfusion and oxygenation. The aim of our study was to provide a reproducible, accurate, and reliable model for the testing and evaluation of therapeutic interventions in the area of hemorrhagic shock.Landrace swine (n = 8) were subjected to controlled hemorrhagic shock, with a mean arterial pressure of 35 ± 5 as the endpoint. Six more pigs were used as the control group. Microdialysis monitoring of the tissue lactate/pyruvate ratio was used. The mean arterial pressure, heart rate, hematocrit, hemoglobin, and lactate/pyruvate ratio measurements were obtained just before (phase A) and 30 min after (phase B) hemorrhage in the study group; the control group underwent the same measurements at the corresponding points.The mean arterial pressure, hematocrit, and hemoglobin were lower (P0.05) in the study group than in the control group at phase B and compared with the values for the study group at phase A. Also, the lactate/pyruvate ratio and heart rate were greater (P0.05) in the study group than in control group at phase B and compared with the values for the study group at phase A.This model of hemorrhagic shock is effective and correlates with the clinical parameters of tissue oxygenation, as documented by microdialysis.

Introduction Intramuscular myxoma is a rare benign soft tissue tumor. The lack of specific symptoms and widely used laboratory tests makes the diagnosis quite difficult. We present a case of an Intramuscular myxoma associated with an increased carbohydrate antigen 19.9 level. To the best of our knowledge, there have not been any reported cases of an association of Intramuscular myxoma with tumor markers in the literature. Case presentation A 45-year-old Caucasian woman presented to our department for resection of a mass in her left groin area, discovered incidentally on a triplex ultrasonography of her lower extremities. The diagnosis of Intramuscular myxoma was confirmed on histopathology after the complete surgical excision of the tumor. On laboratory examination, the serum level of carbohydrate antigen 19.9 was found to be elevated, but it returned to normal six months after resection of the mass. Conclusion Carbohydrate antigen 19.9 is a tumor marker that increases in a variety of malignant and benign conditions. After the exclusion of all other possible reasons for carbohydrate antigen 19.9 elevation, we assumed a possible connection of carbohydrate antigen 19.9 elevation and Intramuscular myxoma, an issue that requires needs further investigation.

Transanal excision of rectal polyps with laparoscopic instrumentation and a single incision laparoscopic port is a novel technique that uses technology originally developed for abdominal procedures from the natural orifice of the rectum. Transanal endoscopic microsurgery (TEM) is a well established surgical approach for certain benign or early malignant lesions of the rectum, under specific indications. Our technique is a hybrid technique of transanal surgery, a reasonable method for polyp resection without the need of the sophisticated and expensive instrumentation of TEM which can be applied whenever endoscopic or conventional transanal surgical removal is not feasible.