Search

Background: Pilonidal sinus disease (PSD) is an infectious, chronic and benign disorder of the sacrococcygeal area, predominantly encountered in young men. The surgical treatment of PSD has a wide range from minimally invasive interventions to complex flap techniques, however there is no agreement on the surgical approach. Minimally invasive procedures such as crystallized phenol (CP) application, sinusectomy, and pilonidal sinus tract ablation with laser (PiLAT) are easily applied, need a short hospital stay, cause less postoperative pain and minimal tissue loss, and have good cosmetic results. In this study, we aimed to compare the data of PSD patients treated with minimally invasive methods, namely CP and PiLAT. Material and Methods: The files of 245 PSD patients who were treated with the CP or PiLAT in our clinic between January 2016 and January 2020 were retrospectively reviewed. The patients were divided into two groups: 120 patients in the CP group and 125 patients in the PiLAT group. Both group were analyzed for age, gender, the number of sinuses, duration of surgery, severity of postoperative pain and need for analgesics, duration of antibiotic use, postoperative complications (infection, hematoma, seroma, cosmetic), time to return to daily activities, satisfaction for procedure, body mass index (BMI) and recurrence rates. Results: The patients in the PiLAT group were discharged the next day after the procedure, while the patients in the CP group discharged on the same day (p

WOS: 000481718800004, PubMed ID: 31418412, Background/Aims: Patients with colorectal cancer continue to present with relatively advanced tumors that are associated with poor oncological outcomes. The aim of the present study was to assess the association between localization, symptom duration, and tumor stage. Materials and Methods: A prospective, multicenter cohort study was conducted on patients newly diagnosed with a histologically proven colorectal adenocarcinoma. Standardized questionnaire-interviews were performed. Data were collected on principal presenting symptoms, duration of symptoms (time to first presentation to a doctor and time to diagnosis) and treatment, diagnostic procedures, tumor site, and stage of the tumor (tumor, node, and metastasis (TNM)). Results: A total of 1795 patients with colorectal cancer were interviewed (mean age: 60.76 +/- 13.50 years, male patients: 1057, patients aged >50 years: 1444, colon/rectal cancer: 899/850, right side/left side: 383/1250, stage 0-1-2/stage 3-4: 746/923). No statistically significant correlations were found between duration of symptoms and either tumor site or stage. Principal presenting symptoms were significantly associated with left colon cancer. Patients who had "anemia," "change in bowel habits," "anal pruritus or discharge," " weight loss," and "tumor in right colon" had a significantly longer symptom time. Conclusion: Symptom duration is not associated with localization, nor is the tumor stage. Diagnosis of colorectal cancer at an earlier stage may be best achieved by screening of the population.

Amaç: Kan kaynaklı patojenlerle temas; sağlık çalışanları için çok ciddi bir mesleki risk oluşturmaktadır. Çalışmanın amacı elektif cerrahi öncesi hastalarda HBsAg, anti-HCV ve anti-HIV seroprevalansını belirlemektir. Gereç ve yöntem: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Kliniği’ne Ocak 2007 ve Temmuz 2007 tarihleri arasında elektif cerrahi girişim uygulamak amacıyla yatırılan ameliyat hazırlığı döneminde 486 hastanın kan örneklerinde; HbsAg, anti-HCV ve anti-HIV testleri ELISA yöntemiyle çalışıldı. Aynı dönemde Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Kan Bankası’na başvuran gönüllü kan vericilerinden (n=14354) kontrol grubu oluşturuldu. Bulgular: Preoperatif hastalarda HBsAg ve anti-HCV seroprevalansı sırasıyla %6.6, %1.6 olarak bulunmuştur. Kontrol grubunda ise HBsAg ve anti-HCV seroprevalansı sırasıyla %2.9, %0.7 olarak bulundu ve hasta grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düşüktü. Bu sonuç; preoperatif hastalardaki HBsAg ve anti-HCV pozitiflik oranının, kan bankasından elde edilecek verilerden daha yüksek olması beklenilmesi gerektiği göstermektedir. Kontrol ve hasta gruplarının her ikisinde de anti-HIV pozitifliği saptanmamıştır. Sonuç: Kan ve vücut sıvılarıyla bulaşan hastalıklar hakkında tüm sağlık çalışanları eğitilmeli, HBV’ne karşı aşılanmalı, ameliyathanelerde infeksiyon geçişini engelleyecek evrensel önlemlerle ilgili standartlar hazırlanıp ciddiyetle uygulanmalı ve temas edilen her hastanın infekte olabileceği kabul edilmelidir. Objectives: Exposure to blood borne pathogens is the most serious occupational health risk faced by healthcare workers. The aim of this study was to evaluate the preoperative seroprevalences of HBsAg, anti-HCV and anti-HIV. Materials and methods: In this study we evaluated the seroprevalence of HBsAg, anti-HCV and anti-HIV in 486 preoperative patients who admitted to Dicle University Medical Faculty General Surgery Clinic for elective surgical procedures between January 2007 and July 2007; retrospectively. The results were compared with those of 14354 blood donations during the same period as control group. Results: The seroprevalence of HBsAg and anti-HCV were; %6.6 and %1.6 subsequently in preoperative patients. HBsAg and anti-HCV seropositivity rates were lower in the control group. Thus, the positively rates of HBsAg and anti-HCV for preoperative patients should be assessed higher than the data obtained from the blood bank. Anti-HIV seropositivity was not detected in both patient and control group. Conclusion: All healthcare workers must be trained about occupational diseases and vaccinated against hepatitis B. Establishment of universal precautions is necessary and these precautions must be strictly followed particularly in the operating room. In addition all patients should be considered as potential carriers.

Son yarım yüzyılda, dünyada ve özellikle Türkiye’de en önemli konulardan birisi göç olgusudur. Toplumların hayatını her dönemde etkilemiştir ve etkisini hissettirmeye de devam etmektedir. Bu araştırmada; göç kavramı, göç çeşitleri, toplumdaki yansımaları ve ayrıca tüm bu verilerin göçmenler ve ülkemiz üzerindeki etkileri incelenmiştir. En nihayetinde, bu çalışmada küresel göç algısının çeşitli problemleri ve bu problemlere çözüm önerileri üzerine odaklanılmıştır. Sonuçlar göstermiştir ki, yer değiştirme hareketi ve ayrıca sosyal değişim süreci olarak da ifade edilen göç gerçeği sosyolojik, psikolojik, siyasal ve iktisadi disiplinler tarafından şekillenmektedir. Bu nedenledir ki ülkemiz için uyum sürecinin sosyal bütünleşme ve sosyal yapıya etkisi bölgesel göç hareketi kadar önemlidir, In the last half century, phenomenon of migration is one of the most important issue in the world and especially in Turkey. It has affected on life of societies in every term and also has still been its affected.. In this research, variables such as meaning and types of migration, reflections of society and also all of these datas’ influence on migrants and our country were examined. Eventually, the paper focused on different type of problems and its models of solutions about dünya çapında phenomenon of migration and the results showed that reality of migration, in the other terms of act of changing place and also social change process has been shaped by the disciplines of such as sociology, psychology, political, economy etc. For this reason; for our country, process of adaptation, social integration and effect on structure of societies are as important as the mobility of regions

Pneumatosis cystoides intestinalis is a rarely seen disorder, characterized by multiple subserosal and/or submucosal gas-filled cysts in the bowel wall. A 56-year-old man with symptoms of attacks of nausea, vomiting, abdominal pain and distension for nearly one year was admitted to our department. In the physical examination, peritoneal irritation findings were present. Direct radiography demonstrated free intraperitoneal air under the right diaphragm. An emergency laparotomy was performed with the diagnosis of acute abdomen. During laparotomy, multiple gas bubbles were observed in the subserosa of the 170 cm ileal segment starting 10 cm proximal from the ileocecal valve, with the biggest cyst reaching 3 cm in diameter. Multiple gas bubbles were detected in the parietal peritoneum of the diaphragm's right section. A perforation closed-hole with a diameter of 5 mm in the center of the pyloroplasty line was noticed and repaired primarily. Postoperatively, chronic obstructive pulmonary disease (COPD) was diagnosed and appropriate treatment and rehabilitation were applied. In conclusion, the reasons for secondary PCI cases, which require urgent operation, should be investigated carefully and the treatment should be done accordingly., Pnömatozis sistoides intestinalis (PSİ), barsak duvarında submukozal ve/veya subserozal hava kistlerinin bulunması ile karakterize, nadir görülen bir hastalıktır. 56 yaşında erkek hasta, yaklaşık bir yıldır ataklar halinde şiddetlenen karın ağrısı, bulantı ve kusma şikayetleri ile kliniğimize başvurdu. Fizik muayenenede peritoneal iritasyon bulguları mevcuttu. Direkt karın grafisinde, sağ diafragma altında serbest hava mevcuttu. Hasta acil şartlarda ameliyata alındı. Yapılan incelemede; ileoçekal valvin 10 cm proksimalinde başlayıp 170 cm'lik ince barsak segmentinin serozal yüzeyini kaplayan ve en büyüğü yaklaşık olarak 3 cm çapa ulaşan çok sayıda hava kesecikleri, sağ diyafragma paryetal periton kısmında da multipl sayıda hava kesecikleri olduğu görüldü. Piloroplasti hattı üzerinde 0,5 cm boyutunda kapalı perforasyon alanı olduğu görüldü ve primer olarak onarıldı. Postoperatif dönemde hastaya kronik obstruktif akciğer hastalığı (KOAH) tanısı konularak buna yönelik tedavi ve rehabilitasyon uygulandı. Sonuç olarak, acil girişim gerektiren sekonder pnömatozis sistoides intestinalisli vakalarda postoperatif dönemde neden araştırılmalı ve buna yönelik tedavi yapılmalıdır.

Objectives: Exposure to blood borne pathogens is the most serious occupational health risk faced by healthcare workers. The aim of this study was to evaluate the preoperative seroprevalences of HBsAg, anti-HCV and anti-HIV. Materials and methods: In this study we evaluated the seroprevalence of HBsAg, anti-HCV and anti-HIV in 486 preoperative patients who admitted to Dicle University Medical Faculty General Surgery Clinic for elective surgical procedures between January 2007 and July 2007; retrospectively. The results were compared with those of 14354 blood donations during the same period as control group. Results: The seroprevalence of HBsAg and anti-HCV were; %6.6 and %1.6 subsequently in preoperative patients. HBsAg and anti-HCV seropositivity rates were lower in the control group. Thus, the positively rates of HBsAg and anti-HCV for preoperative patients should be assessed higher than the data obtained from the blood bank. Anti-HIV seropositivity was not detected in both patient and control group. Conclusion: All healthcare workers must be trained about occupational diseases and vaccinated against hepatitis B. Establishment of universal precautions is necessary and these precautions must be strictly followed particularly in the operating room. In addition all patients should be considered as potential carriers. Keywords: HBsAg, Anti-HCV, Anti-HIV, surgery, Amaç: Kan kaynaklı patojenlerle temas; saglık çalısanları için çok ciddi bir mesleki risk olusturmaktadır. Çalısmanın amacı elektif cerrahi öncesi hastalarda HBsAg, anti-HCV ve anti-HIV seroprevalansını belirlemektir. Gereç ve yöntem: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Klinigi\'ne Ocak 2007 ve Temmuz 2007 tarihleri arasında elektif cerrahi girisim uygulamak amacıyla yatırılan ameliyat hazırlıgı döneminde 486 hastanın kan örneklerinde; HbsAg, anti-HCV ve anti-HIV testleri ELISA yöntemiyle çalısıldı. Aynı dönemde Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Kan Bankası\'na basvuran gönüllü kan vericilerinden (n=14354) kontrol grubu olusturuldu. Bulgular: Preoperatif hastalarda HBsAg ve anti-HCV seroprevalansı sırasıyla %6.6, %1.6 olarak bulunmustur. Kontrol grubunda ise HBsAg ve anti-HCV seroprevalansı sırasıyla %2.9, %0.7 olarak bulundu ve hasta grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düsüktü. Bu sonuç; preoperatif hastalardaki HBsAg ve anti-HCV pozitiflik oranının, kan bankasından elde edilecek verilerden daha yüksek olması beklenilmesi gerektigi göstermektedir. Kontrol ve hasta gruplarının her ikisinde de anti-HIV pozitifligi saptanmamıstır. Sonuç: Kan ve vücut sıvılarıyla bulasan hastalıklar hakkında tüm saglık çalısanları egitilmeli, HBV\'ne karsı asılanmalı, ameliyathanelerde infeksiyon geçisini engelleyecek evrensel önlemlerle ilgili standartlar hazırlanıp ciddiyetle uygulanmalı ve temas edilen her hastanın infekte olabilecegi kabul edilmelidir.

Bilateral arcus axillaris was found on a 55-yearold male cadaver in our laboratory of anatomy during routine dissection. This variation which is also called as axillary arch, axillopectoral muscle or axillary arch of Langer could be fibromuscular or muscular. In our case, a fasciculus separating from latissimus dorsi muscle ended at the tendon of pectoralis major muscle after overlying the neurovascular bundle in the axilla. Althought left muscular arch was innervated by intercostobrachial nerves, right muscular arch's nerve was not identified. It might have caused neurovascular symptoms in the hand, arm and forearm. Turkish Başlık: Bilateral Arkus Aksillaris Olgusu Anahtar Kelimeler: Aksilla; varyasyon; m. latissimus dorsi Rutin kadavra disseksiyonu esnasında 55 yaşında bir erkek kadavrada bilateral arcus axillaris'e rastlandı. Literatürlerde “Arcus axillaris”, “Aksillopektoral kas” veya “Langers'in aksillar arkı” olarak da bildirilen bu yapı fibröz yada muskuler karakterde olabilmektedir. Bizim olgumuzda m. latissimus dorsi'den ayrılan bir kas demeti aksillar damar sinir paketinin önünden geçip m. pectoralis major'un tendonunda sonlanıyordu. Sol muskuler ark interkostobrakiyal sinir tarafından innerve edilmesine karşın sağ taraftakini innerve eden herhangi bir sinire rastlanmadı. Arkus aksillaris, kol, ön kol ve elde nörovasküler semptomlara yol açabilmektedir., Yetmiş altı yaşında, 114 kg ağırlığında bayan hasta iki yıldır kötüleşen göğüs ağrısı ve efor ile nefes darlığı şikayetleri ile başvurdu. Öyküsünde travma yoktu. Düz ve kesitsel görüntülemede kardiyak posterior itilmeye neden olan dev anterior diyafragmatik herni saptandı. İleri tetkik ve tedavi için genel cerrahi bölümüne sevk edildi. Herniye bölümlerin redüksiyonu ve bilateral diyafragmatik defektin onarımı laparotomi kullanılarak yapıldı. Posterior kardiyak itilmeye neden olan bilateral dev Morgagni hernisi çok nadir bir olgudur

A 76-year-old woman weighing 114 kg presented with shortness of breath and worsening chest pain for 2-year duration. There was no history of trauma. Plain and cross-sectional imaging identified a giant anterior diaphragmatic hernia which caused cardiac posterior shifting. She was transferred to general surgery department for further investigations and treatment. Reduction of herniated contents and repairing of bilaterally diaphragmatic defect were performed via laparotomy. Bilateral, giant Morgagni hernia which causes cardiac shifting to the backward is extremely rare. Turkish Başlık: Kardiak İtilmeye Neden Olan Bilateral Dev Morgagni Hernisi Anahtar Kelimeler: Diafragmatik herni; Morgagni; kardiyak itilme; cerrahi; onarım Yetmiş altı yaşında, 114 kg ağırlığında bayan hasta iki yıldır kötüleşen göğüs ağrısı ve efor ile nefes darlığı şikayetleri ile başvurdu. Öyküsünde travma yoktu. Düz ve kesitsel görüntülemede kardiyak posterior itilmeye neden olan dev anterior diyafragmatik herni saptandı. İleri tetkik ve tedavi için genel cerrahi bölümüne sevk edildi. Herniye bölümlerin redüksiyonu ve bilateral diyafragmatik defektin onarımı laparotomi kullanılarak yapıldı. Posterior kardiyak itilmeye neden olan bilateral dev Morgagni hernisi çok nadir bir olgudur.

Amaç: Çalışmanın amacı kalıcı ve geçici ostomi yapılmış kişilerde yaşam kalitesi, depresyon ve anksiyete durumlarını karşılaştırmaktır. Yöntem: Kalıcı ostomi yapılmış 22 ve geçici ostomi yapılmış 31 hastaya sosyode-mografik ve ostomiye ait bilgi formu, ostomili hastalar için geliştirilmiş 20 maddelik yaşam kalitesi ölçeği, SCID-I’in depresyon ve yaygın anksiyete ile ilgili bölümü, Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği ve Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri uygulandı. Kalıcı ve geçici ostomi yapılmış iki grubun değerleri karşılaştırıldı. Bulgular: Tüm olgularda depresyon oranı %35.85, anksiyete oranı %56.60 olarak saptandı. Kalıcı ve geçici ostomi hasta grubu karşılaştırıldığında yaşam kalitesinin 4 maddesinde yaşanan sorun veya kaygı oranında fark saptanırken, depres-yon ve anksiyete oranları arasında fark saptanmadı. Kalıcı ve geçici ostomili gruplar arasında Hamilton Depres-yon Derecelendirme Ölçeği ve Sürekli Anksiyete Ölçeği ortalama puanları arasında fark saptanmazken, durumluk anksiyete ortalama puanı geçici ostomili grupta kalıcı ostomili gruptan daha yüksek bulundu. Sonuç: Ostomi, kalıcı veya geçici olmasına bakılmaksızın fiziksel, sosyal ve psikolojik alanlarda yaşam kalitesini olumsuz yönde etkileyip yaygın şekilde depresyon ve anksiyeteye yol açmaktadır. Objective: The aim of this study is to compare quality of life, depression and anxiety after ostomy among patients who have undergone permanent or temporary ostomy. Methods: Twenty two patients who were undergone permanent and thirty one patients who were undergone temporary ostomy were included in the study. Sociodemographic and ostomy information form, quality of life scale which had 20 questions and developed for patients with ostomy, the section of SCID-I which was deal with depression and anxiety, Hamilton Depression Rating Scale and State-Trait Anxiety Inventory were applied to those patients. The results determined in the two groups, permanent and temporary ostomy were compared. Results: Depression and anxiety diagnosing rates were 35.85%, and 56.60% among all our patients respectively. Permanent and temporary ostomy groups were compared and a difference was obtained in the answers of these groups to four questions, which was about encountered problem, or anxiety, of quality of life test. On the other hand, any difference was not found in the rates of depression and anxiety. Hamilton Depression Rating Scale and trait anxiety average score were not found between the two groups. But state anxiety average score of temporary ostomy group was obtained higher than permanent ostomy group. Discussion: The presence of ostomy -temporary or permanent- clearly affects the quality of life of patients physically, sociological, and psychologically without regarding temporary or permanent. Also it commonly leading to psychiatric disorders of depression and anxiety. Patients should be routinely screened for these disorders in order to provide early intervention and treatment.

ÖZET Cerrahinin hastalarda immündepresyon yaptığı uzun yıllardır bilinmektedir. Bunun için hastanın metabolizma ve immün sistemlerine en düşük oranda zarar verecek cerrahi teknik ve metotlar geliştirilmektedir. Laparaskopik cerrahi metodu son yıllarda çok fazla kullanılmaya başlanmıştır. Laparaskopik cerrahi ile açık cerrahinin immun sisteme olan etkilerim gözlemlemek için planladığımız bu çalışmada 30 adet 250 - 350 gr ağırlığında Sprague - Dawley cinsi erişkin erkek sıçan kullanıldı. Denekler 10' arlı üç gruba ayrıldı. Grup 1: Bu sıçanlar kontrol grubunu oluşturdu. Ketamin anestezisinden bir saat sonra sıçanların kuyruk bölgeleri %I0 Povidon İyot ile silinerek, kuyruk yenlerinden steril insülin enjektörü ile lcc kanalındı. Grup 2: Bu gruptaki sıçanlara, batın 2 cm 'lik median insizyondan sonra bir saat boyunca açık bırakıldı. Birinci saatten sonra sıçanların kuyruk bölgeleri %/0 Povidon İyot ile silinerek ve kuyruk yenlerinden steril insülin enjektörü ile lcc kan alındı. Sıçanların kuyruk bölgeleri, 24. saat ve 72. saat sonunda %10 Povidon İyot ile silinerek, kuyruk venlerinden steril insülin enjektörü ile lcc kanalındı (Resim 2). Grup 3: Bu gruptaki sıçanlara, karın alt orta kadrandan veress iğnesi ile batına girildi. Elektronik COı insuflatörüne bağlanarak 0,2 It/dk gidecek şekilde ayarlandı, intraabdominal basınç 10 mmHg 'a getirildi. Birinci saatte pneumoperitoneum sonlandırıldı. Sıçanların 1. saat, 24. saat ve 72. saat sonunda kuyruk bölgeleri % 10 Povidon İyot ile silinerek, kuyruk venlerinden steril insülin enjektörü ile 1 cc kan alındı ( Resim 3,4). Grup 2' deki sıçanlara bir saat süre ile laparatomi uygulandı. Grup 3' teki sıçanlara ise bir saat süre ile pneumoperitoneum uygulandı. Bu işlemler sonrası 1., 24., 72. saatlerde alınan kan örnekleri biyokimya laboratuarında, Heraeus RPM 1000 cihazıylas 5000 devirde 4 dakika süre ile santrifüj edilerek serum haline getirildi. Serum TNF-a, İL -ip, İL -6 ve İL -8 değerlerini ölçmek için chemiluminescent enzyme immunometric assay yöntemi ile ölçümü yapan, immulite otomatik analizör kullanıldı.Sonuç olarak laparatominin, serum sitokin düzeylerini belirgin olarak artırdığı görüldü. Bununla beraber, laparaskopik cerrahi prosedürü uygulandığı zaman serum sitokin düzeylerinin karşılaştırılmalı düşüklüğü, operatif stresinde karşılaştırmalı düşüklüğünü göstermektedir. Böylece bizim verilerimiz laparaskopik cerrahi 'nin açık cerrahiye göre avantajlı olduğunu göstermiştir. SUMMARY It has been known that surgery makes immunodepression on patients for a long time. For this reason several surgery techniqs, and methods, which give the least harm to metabolism, and immun system of the patients, have been deveoloped. Recently laparascopic surgery method is used very widely. Thirty Sprague - Dawley adult masculin rats, which had 250-300 gr mass, were used in this study. Rats were divided into three groups. Group 1 : These rats formed the control group. After an hour from kethamin anesthesis, teil section of the rats were cleaned with %10 Povidon lode and 1 cc blood were taken from the teil section of these rats with sterilize insulin injector. Group 2: Abdomen of the rats in this group was left open for an hour after 2 centimeter median incision, done. After the first hour, tail section of the rats were cleaned with %10 Povidon lode and I cc blood were taken from the teil section of these rats with sterilize insulin injector. Then abdomen of these rats were closed, and at the end of the twenty fourth, and seventy second hours tail section of the rats were cleaned with %10 Povidon lode and 1 cc blood were taken from the teil section of these rats with sterilize insulin injector (Picture 2). Group 3: The abdomen of the rats in this group was entered from the abdomen bottom mid - quadrant with veress needle. Then needle was connected to electronic CO2 insuflatory which has tuned to 0.2 lt/min transmission. The rats' abdominal pressures were rised to 10 mniHg level. After the end of the first, twenty fourth, and seventy second hours tail section of the rats were cleaned with s %10 Povidon lode and 1 cc blood were taken from the teil section of these rats with sterilize insulin injector (Picture 3, 4). Laparatomy was applied to the rats in the second group for an hour. Also pneumoperitoneum was applied to the rats in the third group for an hour. After these processes, all the blood samples, taken at the first, twenty fourth, and seventy second hours, were converted to serum by centrifüging with Heraeus RPM 1000 tester in biochemical laboratory at 5000 revolution for four minutes. Immulite automatical chemiluminescent j jenzyme immunometric assay method, was used for measuring serum TNF-a, IL-ip, 1L-6 and IL-8 parameters. As a result, it was seen that laparotomy increased the serum cytokine levels significantly. In addition to this, comparatively being less of the serum cytokine levels, when laparoscopic surgery procedure is applied, shows the comparatively being less of the operative stress. Thus our data also shows that laparoscopic surgery is more advantageous with respect to the open surgery. 34 37

AMAÇ:Akut mezenter iskemilerinin %5-15'ini mezenter ven trombozları oluşturur. Genellikle mezenter ventrombozu, hiperkoagulasyon bozuklukları ile ilişkilidir ve bir hiperkogulasyon bozukluğu olan Protein Ceksikliği, mezenter ven trombozu oluşumu için önemli bir risk faktörüdür. Bu çalışmada, protein C eksikliğinebağlı mezenter ven trombozu gelişen 4 olguyu inceledik.OLGULAR:Olgularımızın ikisi bayan, ikisi ise erkek olup, ortak hastaneye başvuru şikayetleri karın ağrısı idi.Fizik muayenede 3 olguda akut batın bulguları bulunduğundan laparotomi yapıldı. Nekroze barsaksegmentlerine rezeksiyon yapıldıktan sonra hastalara jejunojejunal anastomoz (olgu 1), uç jejunostomi (olgu 2)ve çifte namlulu enterostomi (olgu 3) yapıldı. İntestinal nekroz bulgusu saptanmayan diğer olguda (olgu 4)mezenter ven trombozu tanısı, batın tomografisi ile konuldu. Bu olguya 5.000 Ü bolus ve 1.000 Ü/ saat olacakşekilde heparin infüzyonu 10 gün süre ile yapıldı. Olguların hiperkoagulabilite testleri yapıldığında protein Cdüzeyi sırası ile %42.20, %38.50 , %35.40 ve %29.25 şeklinde düşük oldukları saptandı. Bütün hastalara düşükmolekül ağırlıklı heparin verildikten sonra warfarin tedavisine geçildi.SONUÇ:Mezenter ven trombozu tanısı konulan hastalarda etiyolojik sebep mutlaka araştırılmalıdır. Protein Ceksikliği mezenter ven trombozu gelişmesi için önemli bir risk faktörüdür. İntestinal nekroz gelişen hastalardalaparotomi yapılmalı ancak intestinal nekroz bulgusu olmayan hastalarda ise nonoperatif tedavi uygulanabilir, OBJECTIVE: Mesenteric venous thrombosis is seen in 5-15% of acute mesenteric ischemia patients. Mesenteric venous thrombosis is generally related to hypercoagulation disorders and proteinCdeficiency, which is a hypercoagulation disorder and one of the important risk factors for mesenteric venous thrombosis development. In this study, we investigated 4 cases of mesenteric venous thrombosis related to protein C deficiency. CASES: Cases included 2 male and 2 female patients and the main symptom was abdominal pain. The patients with physical examination findings of acute abdomen undergone emergency laparotomy. During operation, following resection of necrotic part of bowel; in Case 1, jejunojejunal anastomosis; in Case 2 end jejunostomy and in Case 3 double jejunocolic ostomy were performed. In one patient, mesenteric venous thrombosis was diagnosed by abdominal tomography without any finding of acute abdomen. This patient had 5000 U bolus and 10000 U/h heparin infusions for 10 days. Hypercoagubility tests' results for Protein C levels were as 42.20%, 38.50% , 35.40% and 29.25%, for Cases 1-4, respectively. All patients had low molecular heparin initially then continued with warfarin therapy. CONCLUSION: Etiology of mesenteric venous thrombosis must be investigated in patients diagnosed with mesenteric venous thrombosis. Protein C deficiency is one of the important risk factors of mesenteric venous thrombosis development. Laparotomy is necessary in patients with intestinal necrosis whereas patients without intestinal necrosis might be followed with nonoperative treatment.

Kale, Ebru/0000-0002-1194-6649; H, Ozturk/0000-0001-5608-5742; Akpolat, Veysi/0000-0002-2435-7800 WOS: 000270038600002 Background. Low-frequency magnetic fields have been shown to affect biological processes. In this article the effects of 50-Hz sinusoidal magnetic field (MF) stimulation and application of fibrin glue on the healing of experimental colonic anastomoses were investigated. Material and Methods. Twenty-eight rats were divided into four groups. Group 1 underwent 2-cm left colonic resection and primary anastomosis. Group 2 underwent normal resection anastomosis and the area was covered with fibrin glue. Group 3 underwent normal resection anastomosis and the rats were exposed to a 50-Hz sinusoidal MF. Group 4 underwent normal resection anastomosis, the anastomosis area was covered with fibrin glue, and the rats were exposed to a 50-Hz sinusoidal MF. Investigations included bursting pressure measurement, hydroxyproline content, and histopathological changes. Results. Tissue hydroxyproline levels and anastomotic bursting pressures of groups 2, 3, and 4 were significantly higher than in group 1. Collagen deposition and fibroblast infiltration in groups 2, 3, and 4 had higher scores than in group 1. Furthermore, these results were significantly higher in group 4 rats than in the other groups. Histopathological examination of the anastomosis revealed significantly better healing patterns for group 4 than for groups 1, 2, and 3. Conclusions. A50-Hz sinusoidal MF stimulation and application of fibrin glue provided a significant gain in anastomotic healing in the large intestine. A combination of a 50-Hz sinusoidal MF and fibrin glue has significantly favorable effects on healing of experimental colon anastomosis (Adv Clin Exp Med 2009, 18, 1, 13-18).

PMID: 34955513 Coronavirus disease-19 (COVID-19) is caused by the severe acute respiratory syndrome coronavirus-2 (SARS-CoV- 2) and has resulted in increased mortality worldwide. Several studies have identified the involvement of the gastrointestinal tract, respiratory tract, and other tissues. Although it has been reported that the angiotensin-converting enzyme-2 receptor affected by SARS-CoV is expressed more in the pancreas than in the lungs, the issue regarding the occurrence of pancreatitis is controversial. SARS Cov-2 rarely causes acute necrotizing pancreatitis without significantly affecting the respiratory and other systems. This paper presents a patient who underwent laparotomy due to acute necrotizing pancreatitis and hemodynamic instability caused by COVID-19 without any known risk factors.

Amaç; GBK teknikleri yüksek İAB, AKS, İBH veya şüphesi olan ve reoperasyon gerekecek hastalarda sık kullanılmaktadır. Açık abdomen sonrası uygulanan GBK teknikleri son 20 yılda travma, İBH ve şüphesi olanlar ayrıca yaygın intraabdominal sepsis gibi durumlarda hayat kurtarıcı bir durum olarak gelişmiştir. Günümüzde GBK teknikleri olarak farklı teknikler kullanılmaktadır. Bu tekniklerin birbirine üstünlükleri ve dezavantajları olsa da henüz hangi yöntemin en uygun olduğuna dair ortak bir görüş yoktur. Bu çalışmamızda DÜTF Genel Cerrahi anabilim dalı yoğun bakım ünitesinde takip edilen ve çeşitli nedenlerle dekompresif laparatomi yapılıp, GBK tekniği uygulanan hastalarda iki farklı GBK yöntemi olan Bogota bag ile cilt kapama tekniklerini karşılaştırmayı amaçladık. Materyal metod; Bu çalışmamızda Ocak 2006 ile Mart 2011 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Kliniğinde abdominal operasyon geçiren hastalarda GBK tekniklerinden Bogota bag veya ciltile kapatılan 109 hastanın dosyaları retrospektif olarak incelendi. Hastalarda yaş, cinsiyet, tanı, İAB, GKS, MPİ, APACHE II skoru, CRP değeri, WBC sayısı, HCT değeri, PLT sayısı, serum albumin değeri, organ yetmezliği, morbidite ve mortaliteleri retrospektif olarak incelendi. Bulgular; Bu çalışmamızda GBK tekniklerinden 85 hastanın batını grup 1 ile, kalan 24 hastanın batını grup 2 ile kapatıldı. Her iki hasta grubunda yaş, cinsiyet, tanı, İAB, GKS, MPİ, APACHE 2 skoru, CRP değeri, WBC sayısı, HCT değeri, PLT sayısı, serum albumin değeri, organ yetmezliği, morbidite ve mortalite açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı gözlendi. Ancak hastaların hastanede ortalama kalış süreleri ve ortalama operasyon sayısı açısından anlamlı fark olduğu gözlendi. Batını cilt ile kapatılan hastaların ortalama hastanede kalış süresi 20,38 gün iken batını Bogota bag ile kapatılan hastaların ortalama hastanede kalış süresi 34,46 gün olduğu gözlendi. Batını cilt ile kapatılan hastaların ortalama operasyon sayısı 1,92 iken, batını Bogota bag ile kapatılan hastaların ortalama operasyon sayısı 2,50 olduğu gözlendi. Sonuç; Bu bulgulara dayanılarak bogota bag ve cilt kapama arasında mortalite ve morbidite açısından anlamlı bir fark saptanmadı. GBK yöntemi uygulanan hastalarda; seçici vakalarda bogota bag uygulamaktayız, diğer uygun vakalarda ise cilt kapamasını önermekteyiz. Anahtar kelimeler; Bogota bag, Cilt kapatılması, Batın kapama tekniği, İntraabdominal hipertansiyon. Purpose The TAC techniques are used very often for the patients with high intraabdominal pressure (IAP), abdominal compartment syndrome (ACS) and ischemic enteropathy (IE) which is suspected or needed a reoperation. The techniques (TAC), applied after open abdominal surgery, was developed as lifesaving techniques in situations such as trauma, diagnosed or suspected ischemic enteropathy (IE) and prevalent intraabdominal sepsis (IAS) in recent two decades. Today, the different techniques are used as TAC. Despite the fact that these techniques have disadvantages or superiorities to one another, yet; there has been no common agreement about which technique the best is. In this study, two different techniques of TAC, Bogota Bag and Skin Closure, were compared on the patients, followed up in the Intensive Care Unit, Department of General Surgery, the Faculty of Medicine, at Dicle University and underwent decompressive laparotomy because of various reasons. Material and Method In this study the records of 109 patients, underwent abdominal surgery with two techniques of TAC; Bogota Bag and Skin Closure; in the Department of General Surgery, the Faculty of Medicine, at Dicle University were scrutinized retrospectively between Jenuary 2006 and March 2011. The age, gender, diagnosis, IAP, Glasgow Coma Scale (GCS), Mannheim Peritonitis Index (MPI), APACHE II Score, C-reactive protein value (CRP), White Blood Cell count (WBC), hematocrit value (HCT), platelet count (PLT),serum albumin levels, organ failure, morbidity and mortality rates of the patients were investigated retrospectively. Results and Discussion While the abdomens of 85 patients were enclosed with Skin Closure (i.e., group 1), the other 24 were treated with Bogota Bag (i.e., group 2). In each group there was no statistically significance in point of IAP, GCS, MPI, APACHE II Score, CRP value, WBC count, HCT value, PLT count, serum albumin levels, organ failure, and morbidity and mortality rates. Nonetheless, it was found that there was statistically significant difference between average number of surgeries and average length of stay in hospital of the patients.The length of stay in hospital for the first group was found as 20,38 days while it was established as 34,46 days for the second group. As for average number of surgeries, they were found 1,92 and 2,50 for the patients underwent Skin Closure and Bogota Bag treatments respectively. Conclusion: By relying on the results above, it was established that there was no statistical difference between Skin Closure and Bogota Bag techniques from the point of mortality and morbidity rates. Consequently, it can be suggested that Bogota Bag is appropriate for the selective cases whereas Skin Closure fits better in other appropriate cases for the patients that TAC applied. Keywords; Bogota bag, Skin Closure, Abdominal Closure Technique, Intra abdominal hypertension.

Amaç; GBK teknikleri yüksek İAB, AKS, İBH veya şüphesi olan ve reoperasyon gerekecek hastalarda sık kullanılmaktadır. Açık abdomen sonrası uygulanan GBK teknikleri son 20 yılda travma, İBH ve şüphesi olanlar ayrıca yaygın intraabdominal sepsis gibi durumlarda hayat kurtarıcı bir durum olarak gelişmiştir. Günümüzde GBK teknikleri olarak farklı teknikler kullanılmaktadır. Bu tekniklerin birbirine üstünlükleri ve dezavantajları olsa da henüz hangi yöntemin en uygun olduğuna dair ortak bir görüş yoktur. Bu çalışmamızda DÜTF Genel Cerrahi anabilim dalı yoğun bakım ünitesinde takip edilen ve çeşitli nedenlerle dekompresif laparatomi yapılıp, GBK tekniği uygulanan hastalarda iki farklı GBK yöntemi olan Bogota bag ile cilt kapama tekniklerini karşılaştırmayı amaçladık.Materyal metod; Bu çalışmamızda Ocak 2006 ile Mart 2011 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Kliniğinde abdominal operasyon geçiren hastalarda GBK tekniklerinden Bogota bag veya ciltile kapatılan 109 hastanın dosyaları retrospektif olarak incelendi. Hastalarda yaş, cinsiyet, tanı, İAB, GKS, MPİ, APACHE II skoru, CRP değeri, WBC sayısı, HCT değeri, PLT sayısı, serum albumin değeri, organ yetmezliği, morbidite ve mortaliteleri retrospektif olarak incelendi.Bulgular; Bu çalışmamızda GBK tekniklerinden 85 hastanın batını grup 1 ile, kalan 24 hastanın batını grup 2 ile kapatıldı. Her iki hasta grubunda yaş, cinsiyet, tanı, İAB, GKS, MPİ, APACHE 2 skoru, CRP değeri, WBC sayısı, HCT değeri, PLT sayısı, serum albumin değeri, organ yetmezliği, morbidite ve mortalite açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı gözlendi. Ancak hastaların hastanede ortalama kalış süreleri ve ortalama operasyon sayısı açısından anlamlı fark olduğu gözlendi. Batını cilt ile kapatılan hastaların ortalama hastanede kalış süresi 20,38 gün iken batını Bogota bag ile kapatılan hastaların ortalama hastanede kalış süresi 34,46 gün olduğu gözlendi. Batını cilt ile kapatılan hastaların ortalama operasyon sayısı 1,92 iken, batını Bogota bag ile kapatılan hastaların ortalama operasyon sayısı 2,50 olduğu gözlendi.iiSonuç; Bu bulgulara dayanılarak bogota bag ve cilt kapama arasında mortalite ve morbidite açısından anlamlı bir fark saptanmadı. GBK yöntemi uygulanan hastalarda; seçici vakalarda bogota bag uygulamaktayız, diğer uygun vakalarda ise cilt kapamasını önermekteyiz.Anahtar kelimeler; Bogota bag, Cilt kapatılması, Batın kapama tekniği, İntraabdominal hipertansiyon PurposeThe TAC techniques are used very often for the patients with high intraabdominal pressure (IAP), abdominal compartment syndrome (ACS) and ischemic enteropathy (IE) which is suspected or needed a reoperation. The techniques (TAC), applied after open abdominal surgery, was developed as lifesaving techniques in situations such as trauma, diagnosed or suspected ischemic enteropathy (IE) and prevalent intraabdominal sepsis (IAS) in recent two decades. Today, the different techniques are used as TAC. Despite the fact that these techniques have disadvantages or superiorities to one another, yet; there has been no common agreement about which technique the best is. In this study, two different techniques of TAC, Bogota Bag and Skin Closure, were compared on the patients, followed up in the Intensive Care Unit, Department of General Surgery, the Faculty of Medicine, at Dicle University and underwent decompressive laparotomy because of various reasons.Material and MethodIn this study the records of 109 patients, underwent abdominal surgery with two techniques of TAC; Bogota Bag and Skin Closure; in the Department of General Surgery, the Faculty of Medicine, at Dicle University were scrutinized retrospectively between Jenuary 2006 and March 2011. The age, gender, diagnosis, IAP, Glasgow Coma Scale (GCS), Mannheim Peritonitis Index (MPI), APACHE II Score, C-reactive protein value (CRP), White Blood Cell count (WBC), hematocrit value (HCT), platelet count (PLT),serum albumin levels, organ failure, morbidity and mortality rates of the patients were investigated retrospectively.Results and DiscussionWhile the abdomens of 85 patients were enclosed with Skin Closure (i.e., group 1), the other 24 were treated with Bogota Bag (i.e., group 2). In each group there was no statistically significance in point of IAP, GCS, MPI, APACHE II Score, CRP value, WBC count, HCT value, PLT count, serum albumin levels, organ failure, and morbidity and mortality rates. Nonetheless, it was found that there was statistically significant difference between average number of surgeries and average length of stay in hospital of the patients. ivThe length of stay in hospital for the first group was found as 20,38 days while it was established as 34,46 days for the second group. As for average number of surgeries, they were found 1,92 and 2,50 for the patients underwent Skin Closure and Bogota Bag treatments respectively.ConclusionBy relying on the results above, it was established that there was no statistical difference between Skin Closure and Bogota Bag techniques from the point of mortality and morbidity rates. Consequently, it can be suggested that Bogota Bag is appropriate for the selective cases whereas Skin Closure fits better in other appropriate cases for the patients that TAC applied.Keywords; Bogota bag, Skin Closure, Abdominal Closure Technique, Intra abdominal hypertensionv 56

Üst gastrointestinal sistem kanamaları, özefagusun üst kısmı ile Treitz ligamanı arası herhangi bir yerden lümen içine olan kanamaları kapsar. Üst gastrointestinal sistem kanamalarının uzun zamandır %10 olan mortalite oranı ve kanayan peptik ülserler nedeniyle yapılan acil operasyonların insidansı pek değişmemiştir. Ölümlerin çoğu 60 yaş üzeri yaşlı hastalarda ve ciddi kalp hastalığı, kanser, böbrek yetmezliği gibi yandaş ağır hastalığı bulunanlarda olmaktadır. Bu çalışmada cerrahi uygulanan varis dışı üst gastrointestinal sistem kanamalarında, morbidite ve mortaliteyi etkileyen faktörleri belirlemeyi amaçladık.Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Genel Cerrahi Kliniği ' nde Ocak 1998 ile Mart 2008 tarihleri arasında varis dışı nedenlere bağlı olarak opere edilen, üst gastrointestinal sistem kanamalı, 62 hasta retrospektif olarak incelendi. Hastalarda morbidite ve mortaliteye etkili faktörleri belirlemek için; yaş, cinsiyet, şok mevcudiyeti (?90/60 mmHg TA, >100 Nb), sistemik hastalık varlığı, nabız sayısı, serum hemoglobin, serum beyaz küre, serum üre, serum kreatinin, serum sodyum, serum potasyum, serum albumin değerleri, operasyon süresi, kan transfüzyon sayısı, Rockall risk skoru ve yatış süresi incelendi. Morbidite ve mortaliteye etkili faktörlerin belirlenmesi için univaryant analiz yapıldıktan sonra, p100 per min), pulse rate, hemoglobin, WBC, blood urea, creatinin, Na, K and albumins values, length of operation, unit of blood transfusions, Rockall risk score and length of hospital stay were evaluated statistically by univariate analysis and all p values

Generalize peritonit terimi intraabdominal infeksiyon ile aynı anlamda kullanılmakta olup, acil cerrahi girişimlerin önemli bir kısmını oluşturmaktadır. Bu çalışmada amaç, generalize peritonitlerde oksidatif stresin göstergesi olan MDA, SOD ve katalaz düzeylerinin peritonit şiddeti ve takibinde etkinliğini belirlemektir. Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Genel Cerrahi Kliniğinde Mart-Eylül 2008 tarihleri arasında başvuran hastalardan prospektif ve randomize olarak yapılmıştır. Hastalar; grup 1 (n=50), generalize peritonitli laparotomi yapılan, grup 2 (n=50), elektif şartlarda laparotomi yapılan peritonit tablosu bulunmayan hastalar, grup 3 (n=50), kontrol grubu şeklinde oluşturuldu. Grup 1 ve grup 2'deki hastalardan 0., 1. ve 3.günlerde MDA, SOD, Katalaz, CRP seviyelerini ölçmek için kan örnekleri alındı. Grup 3'den ise bir kez venöz kan örneğii alındı. İstatistiksel değerlendirme yapılırken gruplar arası parametrik değişkenlerin ortalamalarının karşılaştırılmasında oneway Anova testi kullanılırken, grup içi parametrelerin karşılaştırılmalarında ise tekrarlı Anova testi kullanılarak değerlendirmeler yapıldı. Grup 1'in 0., 1. ve 3. gün MDA değerleri grup 2 ve grup 3 ile karşılaştırıldığında aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Grup 1'in ve grup 2'nin 0.,1. ve 3. gün MDA ortalamaları arasında fark olduğu saptandı. Grup 1 ve grup 2'nin 0.gün katalaz değerleri ile grup 3'ün katalaz değerleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu. Grup 1'in, grup 2'nin 3.gün katalaz değerleri ile grup 3'ün katalaz değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu. Grup 1'in ve grup 2'nin 0.,1. ve 3.gün katalaz değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olduğu görüldü. Grup 1 ve grup 2'nin 0.gün SOD değerleri ile grup 3 SOD değerleri karşılaştırıldığında anlamlı fark olduğu bulundu. Grup 2'nin 1.gün SOD değerleri ile grup 3 SOD değerleri arasında anlamlı fark tespit edildi. Grup 1 ve grup 2'nin 3.gün SOD değerleri ile grup 3 SOD değerleri arasında anlamlı fark görüldü. Grup 1'in ve grup 2'nin 0.,1.ve 3. günde bakılan SOD değerleri korele edildiğinde istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu. Grup 1 ve grup 2'nin 0., 1. ve 3. gün CRP değerleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edildi. Grup 1'in 0.,1. ve 3. gün değerleri arasındaki fark anlamlı bulundu. Grup 2'nin ise 0. ve 3. gün ile 1. ve 3. gün değerleri arasındaki farkın anlamlı olduğu görüldü.. Sonuçta; generalize peritonitin şiddetinin belirlenmesinde ve takibinde SOD, katalaz ve MDA düzeylerinin kullanılabilir parametreler olduğunu düşünmekteyiz. Generalized peritonitis term is used as synonym with intraabdominal infection and it constitutes an important part of emergent surgical interventions. The aim of this study is to determine the strength and proceded efficiency of MDA, SOD, and catalase levels that are indicators of oxidative stress in generalized peritonitis This study was conducted as prospective and randomized with patients who applied at Dicle University, Faculty of medicine, Clinic of General Surgery between March-September 2008. Patients were composed as group 1 (n=50), who had generalized peritonitis laparotomy; group 2 (n=50) who had laparotomy under elective conditions and who did not have table of peritonitis; and group 3 (n=50) as control group. In order to measure limits of MDA, SOD, CRP and catalese, blood samples were drawn from the patients in group 1 and group 2 on 0. 1st and 3rd days.However, venous blood samples were drawn from Group 3 When making statistical evaluation, one-way Anova test was used to compare the average of intergroup parametric variables. Repeated Anova test was used to compare intragroup parameters When the MDA values of group 1 on 0. 1st 3rd, day were compared to group 2 and group 3, the difference was found statistically meaningful. It was found out that there was a difference between the MDA averages of group 1 and group 2 on 0. 1st 3rd, day When the catalase values of group 1 and group 2 on 0. day were compared to catalase value of group 3, meaningful statistical difference was found. When the catalese values of group 1 and group 2 on 3rd day were compared to group 3?s catalase value, statistically meaningful difference was found Among the catalase values of group 1 and group 2 on 0. 1st, and 3rd day statistically meaningful difference was found When the SOD values of group 1 and group 2 on 0. day were compared to SOD value of group 3, meaningful statistical difference was found. Between the SOD values of group 2 on 1st day, and SOD values of group 3, statistically meaningful difference was found. Between the SOD values of group 1 and group 2 on 3rd day and SOD values of group 3, statistically meaningful difference was observed When the SOD values of group 1 and group 2 on 0. 1st, and 3rd. day were correlated with SOD value of group 3, statistically meaningful difference was found When the CRP values of group 1 and group 2 on 0. 1st, and 3rd. day were compared , meaningful statistical difference was detected. When there was a difference between values of group 1 on 0. 1st, and 3rd days, the difference between the values of group 2 on 0. and 3rd days and 1st and 3rd was found meaningful Consequently, we consider limits of SOD, MDA and catalases as usable parameters for the following and detection of generalized peritonitis strength.