Search

Dit TNO-rapport is het verslag van een verkennend onderzoek naar de vraag of er verschillen in effecten tussen publieke en private uitvoering van de WGA te verwachten zijn in met name de lengte van de privaat verzekerde periode van de WGA. De vraag is vanuit drie invalshoeken onderzocht: gekeken is naar de effecten van verlenging van de loondoorbetaling van 1 naar 2 jaar op het aantal ingezette interventies door verzekeraars; de WAO-schadelast bij werkgevers die na invoering van Pemba uitgetreden zijn uit het publieke bestel is berekend; er zijn expert opinions gevraagd over de verschillen tussen private en publieke uitvoering van de WGA. De resulaten maken het aannemelijk dat private uitvoering van de WGA tot een lager WGA-volume zal leiden dan een zuiver publieke uitvoering. Door een verdere toename van het verzekerd belang, zal de prikkel voor verzekeraars om reïntegratie-inspanningen te verrichten nog groter worden dan nu reeds het geval is in de loon- doorbetalingsperiode. De gunstige ontwikkeling van de WAO-instroom onder eigen risicodragers, in vergelijking tot werkgevers in het publieke bestel, laat bovendien zien dat de reïntegratie-inspanningen van eigen risicodragers en private verzekeraars effectief zijn. De mogelijkheid, bij private uitvoering van de WGA, om eigen risicodrager te zijn en eventueel (een deel van) het risico te verzekeren, zal daarom naar verwachting ook effectief zijn bij de beperking van de instroom in de WGA.

Dit TNO-rapport is het verslag van een verkennend onderzoek naar de vraag of er verschillen in effecten tussen publieke en private uitvoering van de WGA te verwachten zijn in met name de lengte van de privaat verzekerde periode van de WGA. De vraag is vanuit drie invalshoeken onderzocht: gekeken is naar de effecten van verlenging van de loondoorbetaling van 1 naar 2 jaar op het aantal ingezette interventies door verzekeraars; de WAO-schadelast bij werkgevers die na invoering van Pemba uitgetreden zijn uit het publieke bestel is berekend; er zijn expert opinions gevraagd over de verschillen tussen private en publieke uitvoering van de WGA. De resulaten maken het aannemelijk dat private uitvoering van de WGA tot een lager WGA-volume zal leiden dan een zuiver publieke uitvoering. Door een verdere toename van het verzekerd belang, zal de prikkel voor verzekeraars om reïntegratie-inspanningen te verrichten nog groter worden dan nu reeds het geval is in de loon- doorbetalingsperiode. De gunstige ontwikkeling van de WAO-instroom onder eigen risicodragers, in vergelijking tot werkgevers in het publieke bestel, laat bovendien zien dat de reïntegratie-inspanningen van eigen risicodragers en private verzekeraars effectief zijn. De mogelijkheid, bij private uitvoering van de WGA, om eigen risicodrager te zijn en eventueel (een deel van) het risico te verzekeren, zal daarom naar verwachting ook effectief zijn bij de beperking van de instroom in de WGA.

Een effectieve beheersing van de risico's van het werk vraagt om meer professionaliteit op het gebied van risicomanagement, zowel bij beslissende managers als bij adviserende deskundigen. Net als in de sport is het onderscheid tussen amateurs en professionals vooral tussen de oren te vinden. Eigenlijk komt het neer op een verschil in persoonlijk risicomanagement. Dit artikel behandelt hoe adviseurs omgaan met hun afbreukrisico.

Een effectieve beheersing van de risico's van het werk vraagt om meer professionaliteit op het gebied van risicomanagement, zowel bij beslissende managers als bij adviserende deskundigen. Net als in de sport is het onderscheid tussen amateurs en professionals vooral tussen de oren te vinden. Eigenlijk komt het neer op een verschil in persoonlijk risicomanagement. Dit artikel behandelt hoe adviseurs omgaan met hun afbreukrisico.

Eigen risico bij ziekte is al geregeld. Als de Eerste Kamer akkoord gaat, wordt op 1 januari 1998 de Wet Premiedifferentiatie en marktwerking bij arbeidsongeschiktheidsverzekeringen (Pemba) ingevoerd. In dit artikel geeft staatssecretaris De Grave van Sociale Zaken en Werkgelegenheid zijn mening over meer individuele verantwoordelijkheden bij arbeidsongeschiktheid, ziekte en arbeidsomstandigheden. De kern van zijn beleid is meer eigen verantwoordelijkheid voor bedrijven. Daarvoor staat ook een nieuwe Arbowet met meer doelvoorschriften op stapel. Niet langer zal van hogerhand worden bepaald waaraan de ondernemer moet voldoen. Financiële prikkels moeten de ondernemer wijzen op het belang van een goed arbeidsomstandighedenbeleid, zodat ziekte en arbeidsongeschiktheid beperkt blijven.

Eigen risico bij ziekte is al geregeld. Als de Eerste Kamer akkoord gaat, wordt op 1 januari 1998 de Wet Premiedifferentiatie en marktwerking bij arbeidsongeschiktheidsverzekeringen (Pemba) ingevoerd. In dit artikel geeft staatssecretaris De Grave van Sociale Zaken en Werkgelegenheid zijn mening over meer individuele verantwoordelijkheden bij arbeidsongeschiktheid, ziekte en arbeidsomstandigheden. De kern van zijn beleid is meer eigen verantwoordelijkheid voor bedrijven. Daarvoor staat ook een nieuwe Arbowet met meer doelvoorschriften op stapel. Niet langer zal van hogerhand worden bepaald waaraan de ondernemer moet voldoen. Financiële prikkels moeten de ondernemer wijzen op het belang van een goed arbeidsomstandighedenbeleid, zodat ziekte en arbeidsongeschiktheid beperkt blijven.