Search

The ever-greater integration of new technologies in work equipment is regarded by some as the fourth industrial revolution1 and referred to as ‘smart industry’2. Examples that come to mind include automation through the use of embedded software, remotely controlling heavy materials, and the connecting of work equipment to local and public networks such as the internet (for some examples, see the text box on page 6). As well as the opportunities this entails for industry, new threats are also presenting themselves. This includes employees who have to move among robots or autonomous freight vehicles, but also malicious actors who can penetrate computers and computer networks and thereby disrupt processes or bring them to a standstill. The focus in this report lies on the connection between work equipment and cyberspace, including connections to local and public networks such as the internet.

De toenemende integratie van nieuwe technologieën in arbeidsmiddelen wordt ook wel gezien als de vierde industriële revolutie1 en naar verwezen als smart industry2. Denk hierbij aan automatisering door middel van embedded software, het op afstand bedienen van zwaar materiaal en de koppeling van arbeidsmiddelen aan lokale en publieke netwerken waaronder het internet (zie kader volgende pagina voor voorbeelden). Naast de mogelijkheden die deze ontwikkelingen met zich meebrengen voor de industrie, ontstaan ook nieuwe dreigingen. Denk bijvoorbeeld aan personeel dat tussen robots of automatisch rijdende vrachtwagens moet manoeuvreren of kwaadwillenden die van afstand computers en computernetwerken binnen kunnen dringen en daardoor processen kunnen verstoren of stilleggen. De focus in dit rapport ligt op de koppeling van arbeidsmiddelen en ”cyberspace” waaronder koppelingen met lokale en publieke netwerken zoals het internet.

Een handvat voor bedrijven en branches. Er zijn diverse instrumenten om zelfregulering te stimuleren, die bij kunnen dragen aan blijvende aandacht voor gezond en veilig werken op de werkvloer, bijvoorbeeld binnen een branche. Een veelgebruikt zelfreguleringsinstrument is de gedragscode. Een gedragscode is een afspraak tussen partijen over bijvoorbeeld waarden, normen of regels die gelden voor de partijen die zich hier aan hebben gecommitteerd. Deze kan op het niveau van een groep bedrijven of een branche worden opgesteld. Dit handvat helpt u stapsgewijs te verkennen of: Een vorm van zelfregulering passend is om gezond en veilig werken te bevorderen binnen de branche of bijvoorbeeld binnen een keten van bedrijven; Een gedragscode het juiste instrument is om een specifiek doel te bereiken, en Hoe een gedragscode valt te ontwikkelen, implementeren en borgen.

Dit arbokennisdossier gaat in op de kansen en bedreigingen van de opkomst van nieuwe digitale media (software) en technologie (hardware) op de werkplek voor het werk van arboprofessionals, werk-nemers en werkgevers. Het dossier beperkt zich tot het gebruik en de toepassing van mobiele arbo applicaties (zogenaamde apps) en bijbehorende randapparatuur (sensoren, drones). De doorontwikkeling in hardware richting volledige automatisering van het werk en robotisering van de werkplek valt buiten de scope van dit arbokennisdossier.

Bestuurder en or, twee aparte werelden. Of toch niet? Een andere relatie tussen partijen kan veel opleveren, zeker ook op arbo-terrein. Laat los dat Angelsaksische model en kom tot een strategische win-win-situatie. Vakmedia

Een bedrijf of organisatie veiliger en gezonder maken (en daarmee efficiënter en beter) gebeurt in samenspel met de bestuurder, ondernemingsraad (OR) en in- of extern Kam-adviseur. In dit artikel breekt Räphael Gallis een lans voor een benadering waarbij het niet meer gaat over het hoe, maar over het waarom. Gallis houdt een pleidooi om de huidige rollen en werkwijzen te laten varen en in te zetten op het gebruiken van nieuwe inzichten om zodoende een veel beter resultaat te behalen, voor werkgevers én werknemers.

Teams vormen een belangrijke schakel in het bevorderen van veerkrachtige en wendbare organisaties i.c. resilient organisaties. Wij beschouwen een resilient organisatie of bedrijf als een sociotechnisch systeem dat voldoet aan de definitie van Hollnagel: “the intrinsic ability of a system to adjust its functioning prior to, during, or following changes and disturbances, so that it can sustain required operations even after a major mishap (or in the presence of continuous stress)”. Teams worden in de praktijk blootgesteld aan een scala van eisen vanuit de complexe omgeving waarin zij opereren en beschikken vaak over aanpassingsvermogens en hulpbronnen om potentiële schade te voorkomen, kansen te benutten en om te gaan met negatieve gevolgen. Team resilience kan worden omschreven als het aanpassingsvermogen van een team aan alle vereisten te voldoen door het uitoefenen van vermogens tot het monitoren van, te reageren op, te anticiperen op en het leren van onverwachte gebeurtenissen en verstoringen. Voor ons onderzoek dienden deze vermogens van resilience verder te worden geoperationaliseerd tot meetbare en veranderbare constructen. Het doel van het onderzoek is 1) het identificeren van determinanten van resilient teamgedrag, 2) het ontwikkelen van een conceptueel model van team resilience en 3) uiteindelijk het ontwikkelen van een instrument om team resilience te meten. Gebaseerd op onze literatuurstudie in 2011 en het werk in het ‘Resilience Innovation Lab (RIL)’, hebben we met betrekking tot team-functioneren mogelijke relevante gedragsdeterminanten gevonden. Deze moesten voldoen aan de criteria: 1) relevant voor het realiseren en in stand houden van team resilience, 2) eenvoudig te meten, en 3) de mogelijkheid bieden aan de teamleden tot het verbeteren van team resilience (veranderbaarheid). Team resilience lijkt te worden bepaald door diverse ‘cross-level’ determinanten met eerder het accent op de dynamiek van team processen dan op de team uitkomsten. Vervolgens hebben we op basis van het in de literatuur beschreven IPO-model (Input-Proces-Output) voor team-effectiviteit ons conceptueel model verder ontwikkeld. Dit model illustreert de belangrijkste aanpassingsprocessen van teams die bij kunnen dragen aan team resilience. Vervolgens hebben wij op basis van dit theoretische model een vragenlijst als meetinstrument ontwikkeld die wij in een veldstudie zullen gaan valideren. De ontwikkeling van het meetinstrument is in dit artikel beschreven. Tot slot wordt een toelichting gegeven op de volgende stap in het onderzoek van het valideren van dit instrument in een veldstudie met storingsmonteurs in de Energiesector.

Position paper aangeboden aan de Tweede Kamer. Daarmee wil de stichting een bijdrage leveren aan de professionalisering van veiligheidsmanagement in de zorg.

Op de pagina’s hierna staat de position paper van de Stichting voor Klinische Veiligheidskunde (SVKVK ), die ressorteert onder de NVVK . Hoe is die nu tot stand gekomen? Hieronder een korte toelichting; wellicht kunnen anderen er iets mee.

Bedrijfshulpverlening in de algemene en categorale ziekenhuizen arbocatalogus http://www.betermetarbo.nl.

Brandveiligheid (in Nederland) lijkt op een hoog niveau te staan. Als we dieper kijken zien we dat er nog veel te verbeteren is. Het huidige model is aan het eind van zijn levensduur gekomen. Het nieuwe denken kenmerkt zich door: de omslag van normdenken naar risicodenken, van een zuilgerichte benadering (bouw, techniek, organisatie) naar een intergrale, en van het incorporeren van concepten van zelfredzaamheid, zorg op maat en maximaal aanvaardbaar verlies. Dit artikel beschrijft drie zaken: ten eerste: het proces dat geleid heeft om tot het denken van brandveiligheid 2.0 te komen, door middel van een innovatie roadmap met de meeste betrokken actoren. Ten tweede de inhoud, namelijk de manier waarop de drie zuilen bij elkaar gebracht kunnen worden en hoe daarmee om te gaan. Ten derde worden kort enkele sectoren geschetst, met een nadruk op de gezondheidszorg.

De nieuwe media van vandaag kunnen morgen al achterhaald zijn. Kun je als arboprofessional wel een goede keuze maken uit al die media? In deze serie van 3 artikelen geven we een schets van enkele ontwikkelingen rond nieuwe media en arbeidsomstandigheden. Dit eerste deel geeft een terugblik, want er is de afgelopen vijftien jaar veel gebeurd. Vakmedianet.

65 jaar NVVK is een mooie gelegenheid om eens te kijken bij waar we staan met het denken over veiligheid. Een globaal overzicht van relevante ontwikkelingen en stromingen, bedoeld om discussie te ontlokken aan de overige NVVK -leden. Gepresenteerd in handige tegenstellingen,soms een beetje zwart-wit, ter stimulering van de gedachtewisseling.

De nieuwe media van vandaag kunnen morgen al achterhaald zijn. Kun je als arboprofessional wel een goede keuze maken uit al die media? In deze serie van drie artikelen geven we een schets van enkele ontwikkelingen rond nieuwe media en arbeidsomstandigheden. In dit laatste deel blikken we vooruit.Welke ontwikkelingen kunnen we in de arbowereld verwachten.Vakmedianet

Het niveau van brandveiligheid is met name in de zorg nog acceptabel laag doordat er te veel geleund wordt op wettelijke minimumeisen. Daarnaast worden er onnodig kosten gemaakt bij het realiseren van brandveiligheid. oeg daarbij het feit dat de overheid de verantwoordelijkheid steeds meer bij private partijen legt en dat gebouwen ingewikkelder worden en het zal duidelijk zijn: het is tijd voor een andere, integrale aanpak.

De nieuwe media van vandaag kunnen morgen al achterhaald zijn. Kun je als arboprofessional wel een goede keuze maken uit al die media? In deze serie van drie artikelen geven we een schets van enkele ontwikkelingen rond nieuwe media en arbeidsomstandigheden. In deel twee bekijken we wat er tegenwoordig aan digitale hulpmiddelen is en welke effecten die hebben op de arbowereld. Vakmedianet.

Paper bij het NVVK Veiligheidscongres (N)iemand verantwoordelijk voor Veiligheid?! 16 en 17 maart 2011 Papendal, Arnhem gepresenteerd.

Een veerkrachtige organisatie is in staat om flexibel in te spelen op actuele veiligheidsvraagstukken en kan bovendien in veel gevallen voorkomen dat er problemen ontstaan. Alles begint met voortdurend alert zijn en tijdig de juiste stignalen met elkaar verbinden. Vakmedia

Paper bij het NVVK Veiligheidscongres (N)iemand verantwoordelijk voor Veiligheid?! 16 en 17 maart 2011 Papendal, Arnhem gepresenteerd.

Bij het beïnvloeden van veiligheidsgedrag bij laaggeschoolde werknemers die gevaarlijk werk doen, ligt vaak teveel nadruk op regels en instructies. TNO verkende de waarde van de zachtere aanpak en formuleerde vijf alternatieve werkvormen. Vakmedia

Employees with a low level of education are faced with unsafe working conditions more often than their better educated counterparts. At the same time the lower end of the labour market is evolving rapidly, with workers from new EU member states increasingly being taken on to do low-skilled and generally risky work. Existing approaches to stimulate behavioural change and safe behaviour on the work floor fail to devote explicit attention to the considerable diversity of this group of low-skilled employees, and their different perceptions of work and safety in terms of age, language, culture, religion, gender, and also health status. The aim of the study was to ascertain whether safety interventions can be better geared to the work floor. This will be achieved by appreciating the scale of the problem and by understanding the experiences of this particular group and their perceptions of work and risk. A large dataset representative of the working population in the Netherlands was analysed to establish the problem of safety among low-skilled employees. In addition, an exploratory study into current practices on the work floor was conducted, mainly as part of participative safety programmes, that were aimed at the prevention of unsafe conditions in low-skilled work. The following sectors were represented: construction, transport, agriculture (greenhouse horticulture) and the cleaning industry. Knowledge of diverse disciplines, such as safety sciences, human resource policy, social innovation, occupational psychology and health promotion was accumulated to develop a theoretical framework of do’s and don’ts for interventions. Key aspects of the framework for low-skilled and high-risk work are awareness of risks, motivation, knowledge and skills, control options (actual task opportunities in the working environment) and assurance (lasting change). Parties that exert an influence were also determined. In addition to the low skilled employees themselves, the influencing parties are the peer group, (immediate) management and the organization or branch.

Session 05: New work environment. The composition of the labour market is changing due to trends in society such as globalization, the opening of borders and increasing flexibilization in work. Particularly the lower part of the labour market is evolving rapidly, with workers from new EU member states increasingly being engaged to do low-skilled and usually risky work. This includes work involving exposure to dangerous levels of radiation and substances as well working with machines, working on height and aggression on the work floor. This risky work is often performed by ‘vulnerable’ people such as low skilled employees, older employees without proper qualifications, ‘drop outs’, ethnic and/or migrant workers and so on. It has also been found that 20% of the victims of fatal industrial accidents are ‘non-Dutch residents’ (CBS, 2007). Existing approaches to stimulate behavioural change and safe behaviour on the work floor level fail to devote explicit attention to the great diversity of people (and their different perceptions of work and safety) in terms of age, language, culture, religion, gender and also health status. In this research existing, mainly participative, (safety) programmes, are assessed on their usefulness and effectiveness. Especially we have been looking for ways to adjust these programmes to the specific needs of the target group: the lower part of the labour market. In this study, knowledge of diverse disciplines, such as safety sciences, HR policy, social innovation and health promotion I used. In 2007 an exploratory study was carried out of current practices that were aimed at the prevention of unsafe conditions in low-skilled work. This has lead to a framework and a set of do’s and don’ts for concrete intervention methods. This research is performed in co-development with companies in the following industries: Construction, Transport; Industry, Agriculture (greenhouse horticulture) and Cleaning.

Er vinden regelmatig ongevallen in bedrijven plaats waarbij hulp moet worden verleend. Om de gevolgen van een ongeval of brand te beperken, moet elk bedrijf en iedere organisatie een bedrijfshulpverleningsorganisatie hebben. In dit Arbo-informatieblad worden de wettelijke bepalingen behandeld en worden ook uitgebreide adviezen gegeven over de inrichting en borging van (bedrijfs-)noodorganisaties voor bedrijven die zich niet willen beperken tot de arbeidsveiligheid of die verder willen gaan dan de wettelijke eisen. De relatie met externe en publieksveiligheid komt aan bod en er wordt ingegaan op zowel de bovengrondse als de ondergrondse infrastructuur. Het blad biedt praktische aanpakken, illustraties, voorbeelden en checklists op het gebied van het ontwerpen, oefenen of borgen van de BHV- of noodorganisatie.

Het blijkt in de praktijk dat ongelukken veelal te wijten zijn aan onjuiste procedures, falend onderhoud of slechte communicatie. Naar aanleiding hiervan is in het kader van het Nieuw Initiatief 'Systeem Systeem Innovatie Maatschappelijke Veiligheid' deze methodiek ontwikkeld en getest. Daarbij is een expliciete link gelegd tussen het (dynamisch) optreden van het crisismanagement team en andere relevante actoren binnen de organisatie en de (statische) organisatorische andvoorwaarden die dit optreden mogelijk moet maken. Met dit het model en de protocollen kunnen de verschillende delen van een crisismanagementorganisatie op input, throughput, resultaat en evalueren (leren van de incidenten) beoordeeld worden. Het instrument dient door gebruik in de praktijk verder ontwikkeld te worden. Met behulp van dit intrumentarium kunnen organisaties zich beter voorbereiden op mogelijke crises. Verder kan het in de toekomst een onderdeel gaan vormen van een development center voor crisismanagementteams.

Zowel nationaal als internationaal heeft een aantal ingrijpende gebeurtenissen geleid tot een toegenomen aandacht voor veiligheid in het algemeen en voor arbeidsveiligheid en veiligheidsmanagement in het bijzonder. Het blijvend hoge aantal arbeidsongevallen was voor het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid aanleiding om een programma ‘Versterking arbeidsveiligheid’ te initiëren. Eén van de onderdelen van dit deelprogramma is onderzoek naar de wijze waarop bronaanpak in bedrijven gestalte krijgt en de mogelijkheden en onmogelijkheden om met behulp van bronaanpak (grote) ongevallen te voorkomen. De centrale vraag in het onderzoek luidt: "Wat zijn de factoren die een effectieve, brongerichte aanpak van (externe) risico’s belemmeren of bevorderen?" Voor een antwoord op die vraag dient verder te worden gekeken dan het huidig dominante technologisch-rationele paradigma in de veiligheidskunde. Voorafgaand aan de casestudies is een internationale literatuurscan uitgevoerd. Na afloop van de casestudies is een secundaire analyse uitgevoerd en zijn interviews gehouden met kennisdragers en stakeholders.

De beroepsziekte ‘latex allergie' komt steeds meer voor. Op verzoek van de branchebegeleidingscommissie in het kader van het arboconvenant algemene ziekenhuizen heeft TNO Arbeid een analyse gemaakt van de kosten en baten van de invoering van non-latex handschoenen. De analyse van kosten en baten richt zich onder meer op de vraag of de ziekenhuisbranche eventueel kostenneutraal kan overgaan op latexvrije handschoenen. Voor dit onderzoek is literatuuronderzoek gedaan en zijn enkele belanghebbenden geïnterviewd. In de analyse worden twee stappen onderscheiden, de overgang naar ‘non-powder' en de overgang naar ‘non-latex'. Ook is onderscheid gemaakt tussen het jaar van invoering en de volgende jaren, wanneer de eenmalige kosten van invoering niet meer niet meer van toepassing zijn. Het rapport is als volgt opgebouwd: eerst wordt ingegaan op de gevolgen van latex, daarna wordt in beeld gebracht hoe groot de blootgestelde populatie is. Vervolgens wordt het berekeningsmodel besproken en ingevuld. Aan de hand van de resultaten van het model worden conclusies getrokken.