Search

Bu araştırmanın amacı üniversite öğrencilerinin aile içi şiddet farkındalığının açıklanmasında aktif yurttaşlık özyeterlik algısı ve çeşitli demografik değişkenlerin rolünün incelenmesidir. Nicel araştırma yaklaşımına dayalı olarak tasarlanan bu araştırmanın modeli ilişkisel taramadır. Araştırmanın evrenini 2020-2021 eğitim-öğretim yılında Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi’nin farklı fakültelerinde ve yüksekokullarında öğrenim gören öğrenciler oluşturmuştur. Araştırmanın örneklemi ise bu üniversitenin farklı fakültelerinde ve yüksekokullarında öğrenim gören 720’si (%70,9) kadın ve 296’sı (%29,1) erkek toplam 1016 öğrenciden oluşmuştur. Araştırma sonucunda katılımcıların aile içi şiddet farkındalığı puanlarının ortanca değerin altında, aktif yurttaşlık öz-yeterlik algısı puanlarının ise ortanca değerin üstünde olduğu tespit edilmiştir. Araştırmanın sonuçlarına göre erkeklerin kadınlara; birinci sınıftakilerin ikinci, üçüncü ve dördüncü sınıftakilere; kırsal alanlarda yaşayanların (kasaba/köy) kentsel alanlarda (ilçe, il ve büyükşehir) yaşayanlara; Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde ikamet edenlerin Marmara Bölgesi’nde ikamet edenlere; ailesinin ekonomik durumu düşük düzeyde olanların yüksek düzeyde olanlara oranla aile içi şiddet farkındalığının daha yüksek düzeyde olduğu tespit edilmiştir. Araştırmanın sonucunda üniversite öğrencilerinin aile içi şiddet farkındalığının aktif yurttaşlık öz-yeterlik algısı ile düşük düzeyde, olumlu yönde ve anlamlı bir ilişkisinin olduğu; ancak Aktif Yurttaşlık Öz-Yeterlik Algısı Ölçeğinde yer alan alt boyutların (Siyasi Okuryazarlık, Katılım, Protesto ve Sorumluluk) aile içi şiddet farkındalığının ancak %1’ini açıklayabildiği tespit edilmiştir. The aim of this study is to examine the role of active citizenship self-efficacy perception and various demographic variables in explaining the awareness of domestic violence among university students. This research was designed as a quantitative study in which relational survey method was used. The universe of the research consisted of students studying at different faculties and colleges of Recep Tayyip Erdoğan University in 2020-2021 academic year. The sample of the study consisted of a total of 1016 students. Of the participant students 720 (70.9%) were female and 296 were (29.1%) male. The results of the analyses showed that while the participants’ domestic violence awareness scores were below the median value, their active citizenship self-efficacy perception scores were above the median value. Based on the results, higher level of awareness of domestic violence was found in comparison with male participants to females; freshmen students to the second, third and fourth grades; those living in rural areas (town/village) to those living in urban areas; those residing in the Southeastern Anatolia region to those residing in the Marmara region; and those with a low level of parental economic status than those with a higher level. As a result of the research, it was revealed that the university students' awareness of domestic violence had a low level, positive and significant relationship with their active citizenship self-efficacy perception; however, the sub-dimensions (Political Literacy, Participation, Protest and Responsibility) in the Active Citizenship SelfEfficacy Scale could only explain 1% of the awareness of domestic violence.

Birleşmiş Milletlerin verilerine göre 2020 yılında dünya genelinde 65 yaş ve üstü 727 milyon kişibulunmaktadır. 2050 yılına kadar dünyadaki yaşlı sayısının iki katından daha fazla artacağı ve 1,5milyarın üzerine çıkacağı tahmin edilmektedir. Bu tahmin yaşlılara yönelik yapılması gereken farklıçalışmaları gündeme getirmektedir. Bu çalışmanın temel amacı Manisa ili örnekleminde genç nüfusunyaşlı ayrımcılığına yönelik tutum düzeyinin belirlenmesidir. Tarama modeli kullanılarak gerçekleştirilenbu araştırmada, evren içindeki hedef örnekleme ulaşılabilmek amacıyla kolayda örnekleme yönetimitercih edilmiş ve toplam 601 katılımcıya ulaşılmıştır. Veriler 14 Kasım 2020 - 04 Mart 2021 tarihleri arasındatoplanmıştır. Araştırmada Vefikuluçay Yılmaz ve Terzioğlu (2011) tarafından geliştirilen “Yaşlı AyrımcılığıTutum Ölçeği (YATÖ)” veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. Ölçek puanlarının cinsiyet, medeni durumve ailede yaşlı birey varlığı değişkenlerine göre karşılaştırılmasında bağımsız örneklem t testinden;yaş grupları, yerleşim yeri, istihdam, aylık gelir, aile tipi, herhangi bir yaşlı ile bir araya gelme sıklığı,yaşlı bir birey ile aynı evde yaşama tercihi değişkenlerine göre karşılaştırılmasında ise ANOVA testindenyararlanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre katılımcıların YATÖ toplam puan ortalamaları 85,06±8,49olarak tespit edilmiştir. Bu sonuç Türkiye’de özellikle üniversite öğrencileri arasında gerçekleştirilenaraştırma sonuçlarına benzerdir. Bu benzerlik Türkiye’deki geleneksel, ataerkil ve alturistik toplumsalyapının örneklemde yer alan gençler üzerinde hâlâ etkin şekilde varlığını sürdürdüğünün bir göstergesiolarak değerlendirilebilir., According to United Nations data, there were 727 million people aged 65 and over worldwide in 2020. It isestimated that by 2050, this number will more than double, reaching an excess of 1.5 billion. This figureindicates the need for studies to be conducted with the elderly. This study follows a survey model in itsaim to gauge young people’s attitudes toward ageism in Turkey’s province of Manisa. Using conveniencesampling, we selected 601 participants to make up the study’s sample. We collected data between November14, 2020 and March 04, 2021 using the Ageism Attitude Scale (AAS) developed by Vefikuluçay Yılmaz andTerzioğlu (2011). We conducted an independent sample t-test to compare the scale scores by gender, maritalstatus, and the presence of an elderly member in the family. We then carried out an ANOVA to compare agegroups, places of residence, employment, monthly income, family type, frequency of meeting an elderlyperson, and preference of living in the same house with an elderly individual. The findings revealed thatparticipants’ total average AAS scores were 85.06±8.49. This specific finding bore resemblance to previousstudies carried out with university students in Turkey. The results, therefore, indicate that a traditional,patriarchal, and altruistic social structure prevails among the young people participating in our study.

Türkiye’ye yönelik gerçekleşen uluslararası göç hareketleri 2000’li yıllardan itibaren giderek artmaktadır. Özellikle 2011 yılından itibaren Suriye sınırında gerçekleşen kitlesel sığınma talepleri neticesinde, bugün yaklaşık dört milyon Suriyeli Türkiye’de yaşamaktadır. Tarama deseni kullanılarak Kahramanmaraş’ta gerçekleştirilen bu araştırmada yerel halkın Suriyelilere yönelik tutumu incelenmiştir. Araştırmada Özüdoğru, Kan, Uslu ve Yaman (2018) tarafından geliştirilen Yerel Halkın Suriyelilere Yönelik Tutum Ölçeği (YHSYTÖ) kullanılmıştır. Bu araştırmada veriler kolayda örnekleme yöntemine uygun olarak toplanmış ve 405 katılımcı ile görüşülmüştür. Veriler 20 Ağustos-30 Kasım 2020 tarihleri arasında Kahramanmaraş il merkezinde ikamet eden ve araştırmaya katılmaya gönüllü olan yerel halktan toplanmıştır. Araştırmanın sonuçlarına göre yerel halkın Suriyelilere yönelik tutum puanının cinsiyetine, medeni durumuna, yaş gruplarına, herhangi bir işte çalışma durumuna, ailesindeki kişi sayısına ve memleketine göre anlamlı bir fark göstermediği (p>0,05); buna karşın yerel halkın Suriyelilere yönelik tutum puanında öğrenim düzeyine, mesleğine ve aylık gelir durumuna göre anlamlı bir fark bulunduğu (p, Since the 2000s, international migration toward Turkey has been increasing. Particularly, because of the mass asylum requests on the Syrian border since 2011; in the present day, nearly four million Syrians live in Turkey. Here, a survey design was used to examine the attitudes of local people in Kahramanmaraş toward the Syrians. The “attitude scale of local people toward Syrians” developed by Özüdoğru, Kan, Uslu, and Yaman (2018) was used. Data collection was conducted using the convenience sampling method, and 405 participants were interviewed between 20 August and 30 November 2020. The data were collected from local people who volunteered to participate in the research and resided in Kahramanmaraş. As per the study results, it was determined that the local people’s attitude score toward Syrians did not show a significant difference (p>0.05) according to their gender, marital status, age groups, employment status, the number of members in their family, and hometown. However, a significant difference (p

The aim of this study is to examine the role of active citizenship self-efficacy perception and various demographic variables in explaining the awareness of domestic violence among university students. This research was designed as a quantitative study in which relational survey method was used. The universe of the research consisted of students studying at different faculties and colleges of Recep Tayyip Erdoğan University in 2020-2021 academic year. The sample of the study consisted of a total of 1016 students. Of the participant students 720 (70.9%) were female and 296 were (29.1%) male. The results of the analyses showed that while the participants’ domestic violence awareness scores were below the median value, their active citizenship self-efficacy perception scores were above the median value. Based on the results, higher level of awareness of domestic violence was found in comparison with male participants to females; freshmen students to the second, third and fourth grades; those living in rural areas (town/village) to those living in urban areas; those residing in the Southeastern Anatolia region to those residing in the Marmara region; and those with a low level of parental economic status than those with a higher level. As a result of the research, it was revealed that the university students' awareness of domestic violence had a low level, positive and significant relationship with their active citizenship self-efficacy perception; however, the sub-dimensions (Political Literacy, Participation, Protest and Responsibility) in the Active Citizenship Self-Efficacy Scale could only explain 1% of the awareness of domestic violence., Bu araştırmanın amacı üniversite öğrencilerinin aile içi şiddet farkındalığının açıklanmasında aktif yurttaşlık öz-yeterlik algısı ve çeşitli demografik değişkenlerin rolünün incelenmesidir. Nicel araştırma yaklaşımına dayalı olarak tasarlanan bu araştırmanın modeli ilişkisel taramadır. Araştırmanın evrenini 2020-2021 eğitim-öğretim yılında Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesinin farklı fakültelerinde ve yüksekokullarında öğrenim gören öğrenciler oluşturmuştur. Araştırmanın örneklemi ise bu üniversitenin farklı fakültelerinde ve yüksekokullarında öğrenim gören 720’si (%70,9) kadın ve 296’sı (%29,1) erkek toplam 1016 öğrenciden oluşmuştur. Araştırma sonucunda katılımcıların aile içi şiddet farkındalığı puanlarının ortanca değerin altında, aktif yurttaşlık öz-yeterlik algısı puanlarının ise ortanca değerin üstünde olduğu tespit edilmiştir. Araştırmanın sonuçlarına göre erkeklerin kadınlara; birinci sınıftakilerin ikinci, üçüncü ve dördüncü sınıftakilere; kırsal alanlarda yaşayanların (kasaba/köy) kentsel alanlarda (ilçe, il ve büyükşehir) yaşayanlara; Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde ikamet edenlerin Marmara Bölgesi’nde ikamet edenlere; ailesinin ekonomik durumu düşük düzeyde olanların yüksek düzeyde olanlara oranla aile içi şiddet farkındalığının daha yüksek düzeyde olduğu tespit edilmiştir. Bununla birlikte; aile içi şiddet farkındalığının anne ve babaların eğitim durumu ve daha önce şiddete maruz kalma ya da tanık olma durumlarına göre anlamlı şekilde farklılaşmadığı tespit edilmiştir. Araştırmanın sonucunda üniversite öğrencilerinin aile içi şiddet farkındalığının aktif yurttaşlık öz-yeterlik algısı ile düşük düzeyde, olumlu yönde ve anlamlı bir ilişkisinin olduğu; ancak Aktif Yurttaşlık Öz-Yeterlik Algısı Ölçeği’nde yer alan alt boyutların (Siyasi Okuryazarlık, Katılım, Protesto ve Sorumluluk) aile içi şiddet farkındalığının ancak %1’ini açıklayabildiği tespit edilmiştir.

In this study, social work practices carried out in Turkey after 1923 is discussed from a chronological perspective. There are two important points that distinguish this study from previous studies. The first of these points is that this study is handled in a different chronological structure and discussed with a critical perspective. Another point is that this study is written in French, unlike the previously published languages (Turkish, English or German). The historical development of social work in Turkey is divided into certain periods and discussed in this study as following; (1) 1923-1945: period of the single party in Turkey, (2) 1946-1979: starting period of professional practice of social work in Turkey, (3) 1980-2000: Neoliberal transformation and institutionalization practices, (4) the 2000s and beyond: Turkey's EU application process, efforts to bring all social work practices together under one ministry, and the madness of social worker training., Dans cette étude, les pratiques de travail social menées en Turquie après 1923 seront systématiquement discutées dans une perspective chronologique. Il y a deux points importants qui distinguent cette étude des études précédentes. Le premier de ces points est que cette étude est traitée dans une structure chronologique différente et discutée avec une perspective critique. Un autre point est que cette étude est rédigée en français, contrairement aux langues précédemment publiées (turc, anglais ou allemand). Dans cette étude, le développement historique du travail social en Turquie est divisé en certaines périodes et discuté comme suivant; (1) Entre 1923-1945: période du parti unique en Turquie, (2) Entre 1946-1979: période initiale de pratique professionnelle du travail social en Turquie, (3) Entre 1980-2000: Transformation néolibérale et pratiques d'institutionnalisation, (4) Les années 2000 et au-delà: le processus de candidature de la Turquie à l'UE, les efforts de regroupement de toutes les pratiques de travail social sous un seul ministère et la folie de la formation des travailleurs sociaux., Bu çalışmada Türkiye’de 1923 yılı sonrası gerçekleştirilen sosyal hizmet uygulamaları kronolojik bir bakış açısıyla ele alınmıştır. Bu çalışmayı önceki çalışmalardan ayıran iki önemli nokta vardır. Bu noktalardan ilki, bu çalışmada Türkiye’de sosyal hizmetin tarihsel gelişiminin farklı bir kronolojik yapıda ele alınıp eleştirel bir bakış açısıyla tartışılmasıdır. Diğer bir nokta ise bu çalışmanın daha önce yayınlanmış dillerden (Türkçe, İngilizce veya Almanca) farklı olarak Fransızca olarak yazılmış olmasıdır. Bu çalışmada Türkiye’deki sosyal hizmetin tarihsel gelişimi belli dönemlere ayrılmış ve dört farklı dönem içinde tartışılmıştır. Buna göre; (1) 1923-1945 yılları arası: Türkiye’de tek parti dönemi, (2) 1946-1980 yılları arası: Türkiye’deki profesyonel sosyal hizmet uygulamalarının başlangıç dönemi, (3) 1980-2000 yıllar arası: Neoliberal dönüşüm ve kurumsallaşma pratikleri, (4) 2000’li yıllar ve sonrası: Türkiye’nin AB’ye adaylığı, sosyal hizmetin bakanlık çatışı altında toplanma çabası ve sosyal hizmet uzmanı yetiştirme telaşı, başlıkları altında değerlendirilmiştir.

The number of international students studying in Turkey is increasing each year. This situation raises the need and necessity of conducting academic studies for international students. The main purpose of this study is to explore the experiences of international students studying at Recep Tayyip Erdoğan University (RTEU) during the COVID-19 and pandemic process. In this study, phenomenological research design was used. The population of this study consists of 587 international students studying at RTEU. Maximum variation sampling, which is among the purposive sampling methods, was used in the study. In-depth interviews were conducted with a total of 20 international students in this research. Descriptive analysis method was used to analyze the data. Findings were presented under five headings: (1) Ideas on COVID-19 and the pandemic, (2) Daily life practices/experiences during COVID-19 and the pandemic, (3) Problems encountered during the pandemic process, (4) Future plans after the pandemic, and (5) Distance education. Considering the impact of COVID-19 and the pandemic on the participants, it has been determined that they have problems in basic needs such as housing, education and health, particularly economic and psychological problems. Despite this, it was concluded that the participants were generally positive about COVID-19 and the pandemic process in the medium and long term, hopeful about their future, negative about the distance education process, and they had insufficient opportunities in terms of accessing information and communication technologies., Türkiye’de eğitim gören uluslararası öğrencilerin sayısı her geçen yıl giderek artmaktadır. Bu durum uluslararası öğrencilere yönelik akademik çalışmaların yapılması ihtiyacını ve gerekliliğini de gündeme getirmektedir. Bu çalışmanın temel amacı Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi’nde (RTEÜ) öğrenim gören uluslararası öğrencilerin COVID-19 ve pandemi sürecindeki deneyimlerinin keşfedilmesidir. Bu çalışmada fenomenolojik araştırma deseni kullanılmıştır. Bu çalışmanın evrenini RTEÜ’de öğrenim gören 587 uluslararası öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada amaçlı örneklem yöntemleri arasında yer alan maksimum çeşitlilik örneklemi kullanılmıştır. Araştırmada toplam 20 uluslararası öğrenci ile derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Elde edilen bulgular (1) COVID-19 ve pandemi hakkındaki düşünceler, (2) COVID-19 ve pandemi sürecindeki gündelik yaşam pratikleri/deneyimleri, (3) Pandemi sürecinde karşılaşılan sorunlar, (4) Pandemi sonrasındaki gelecek planları ve (5) Uzaktan eğitim süreci ile ilgili düşünceler olmak üzere beş başlık altında sunulmuştur. COVID-19 ve pandeminin katılımcılar üzerindeki etkisine bakıldığında ekonomik ve psikolojik sorunlar başta olmak üzere barınma, eğitim ve sağlık gibi temel alanlarda sorunlar yaşadıkları tespit edilmiştir. Buna rağmen katılımcıların genel olarak COVID-19 ve pandemi sürecine ilişkin orta ve uzun vadede olumlu, gelecekleri hakkında umutlu, uzaktan eğitim süreci hakkında olumsuz düşüncelere sahipken bilgi ve iletişim teknolojilerine erişim imkânlarının yetersiz olduğu sonucuna varılmıştır.

Kitap “Bir disiplinin varlığını sürdürebilmesi, gelişebilmesi ve son tahlilde meşruiyetini koruyabilmesi için can suyu kabilinden ihtiyaç duyulan şey eleştiridir. Eleştiriden yoksun ve hatta eleştiriye düşman bir disiplin kaçınılamaz olarak bilimsellikten uzaklaşacak ve sınırlarını muhkemleştirmek gayesiyle taassubun şehvetine kapılarak dogmalar yaratacak ve küçük gettosunda narsistik bir alınganlığa mahkûm olacaktır.” (s. 1) sözleriyle başlamaktadır. Bu sözler kitabın nasıl bir bakış açısıyla yazıldığının ve hangi yönde ilerleneceğinin anlaşılabilmesi açısından çok önemlidir. Akbaş, içindekiler kısmında net bir bölümleme yapmamış olsa da kitabın giriş bölümü dışında kalan (1) Sosyal Çalışma ve Sosyal Teori, (2) Post-modern Eleştiri, (3) Baskı Karşıtı Sosyal Çalışma ve (4) Tinsel Sosyal Çalışma şeklinde ele alabileceğimiz, her biri kıymetli ve ezber bozucu, dört ana bölümden oluştuğunu görebiliriz.

Değerli okuyucular, Sosyal hizmet, birey, grup ve toplumların yaşam kalitesini arttırmak için -yaşamış oldukları çevre koşularında- maddi ve manevi ihtiyaçlarının karşılanmasını sağlayan, dezavantajlı/risk altındaki gruplar olarak ta- nımlanabilecek toplumdan soyutlanmış veya arka plana itilmiş bireylere yönelik destekleyici uygulamaları kendi içerisinde barındıran uygulama temelli bir disiplindir. Bu yüzdendir ki öncelikle savunmasız, yoksul, top- lumda kendini güçsüz hisseden kesimlere hitap etmektedir. Bu gruplara yönelik sosyal devlet bağlamında sosyal eşitliği sağlayıcı mekanizmaların oluşturulması sosyal refahın sağlanmasında büyük öneme sahiptir. Sosyal Hizmette Dezavantajlı / Risk Altındaki Gruplar adlı bu kitapta öncelikle dezavantajlılığın ne olduğu, dezavantajlı / risk altındaki grup- ların sosyal hizmet ve sosyal politika açısından önemine değinilmiş ar- dından da kitapta tanımlanan 13 farklı grup ayrı bölümlerde ele alınmış- tır. Bölümlerde ilkin grupsal tanımlamalara yer verilmiş ardından da bu gruplara yönelik risk faktörleri ve bu risk faktörlerine yönelik sosyal hiz- met uygulamalarına yer verilmiştir. Çalışmada giriş bölümünün ardından sırasıyla “Çocuklar”, “Kadınlar”, “Yaşlılar”, “Engelliler”, “Yoksullar”, “Göçmen, Sığınmacı, Mülteci ve İnsan Ticareti Mağdurları”, “Madde Ba- ğımlıları”, “Afetzedeler”, “Ordu Mensupları”, “Tutuklu ve Hükümlüler”, “Kronik Hastalığı Olan Bireyler”, “Mevsimlik Tarım İşçileri”, “Romanlar” bölümlerine yer verilmiştir. Müracaatçılar hakkında bilgi edinmek amacıyla başvurulan sosyal in- celeme raporları kişiyi çevresi içerisinde kapsamlı bir şekilde değerlendir- mekte olup sosyal hizmetin uygulama alanı içerisinde önemli bir yer tut- maktadır. Bundan hareketle kitapta ele alınan 13 farklı dezavantajlı / risk altındaki gruba yönelik örnek sosyal inceleme raporlarına yer verilmiş ve sosyal hizmet içerisinde başvurulan en temel bilgi kaynaklarından biri olan sosyal incelemenin okurun zihninde canlandırılması hedeflenmiştir. Sosyal hizmet alanına katkıda bulunmak amacıyla editörlüğümce ha- zırlanan bu kitap çalışmasının ortaya çıkmasına katkıda bulunan yazarlar, Prof. Dr. Yasemin Özkan, Prof. Dr. Mehmet Zafer Danış, Doç. Dr. Hasan Hüseyin Taylan, Doç. Dr. Taner Artan, Doç. Dr. Rıfat Bilgin, Doç. Dr. Ad- nan Küçükali, Dr. Öğr. Üyesi İsmail Dönmez, Dr. Öğr. Üyesi Rumeysa Akgün, Dr. Öğr. Üyesi Beyza Erkoç, Dr. Öğr. Üyesi Deniz Şarlak, Dr. Öğr. Üyesi Bekir Güzel, Dr. Öğr. Üyesi Sayra Lotfi, Dr. Öğr. Üyesi Ayşin Çe- tinkaya Büyükbodur, Dr. Öğr. Üyesi Çetin Yılmaz, Öğr. Gör. Kenan Öz- men, Öğr. Gör. Bekir Altıok, Öğr. Gör. İslam Akçe, Öğr. Gör. Resul Dur- maz, Arş. Gör. Hüseyin Zahid Kara, Arş. Gör. Ayşe Şeyma Turgut, Arş. Gör. Meryem Danışmaz Sevin, Psk. Dan. Percihan Zengin, SHU Aybüke Kaplan’a; çalışmanın olgunlaşma sürecinde desteğini esirgemeyen Prof. Dr. İshak Aydemir’e ve Nika Yayınevi ekibine içtenlikle teşekkür etmek istiyorum. Türkiye’de dezavantajlı / risk altındaki gruplara yönelik oluşturulacak sosyal politikalara katkı sağlama gayesiyle hazırladığımız bu kitabın, tüm öğrencilere ve konuyla ilgilenenlere faydalı olması dileğiyle... Öğr. Gör. Hüseyin Doğan Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Hizmet ve Danışmanlık Bölüm Bşk.

Along with the developments experienced since the 1980s, there have been various changes and transformations in many areas of the world, especially in the economy. These developments, based on globalization and neo-liberalism, have led to many changes in social, cultural, psychological, economic and administrative domains. The evolution of human and managerial ideas has contributed to the emergence of new approaches under the name of human resources management policies. As a result of these policies, studies such as the establishment of new organizational links, consolidation of existing organizational ties and strengthening the relationship between management, professional and service area have gained importance. Particularly, from the administrative point of view, the emergence of new governance in accordance with the principle of “subsidiarity” has affected the whole public administration area. When it comes to the 21st century, changes in administration as well as rights-based social work demands in societies have led to a change in the management approach of social work institutions and organizations. Thus, the changing management approach in social work institutions and organizations will be discussed with this context in this study., Dünya’da 1980’li yıllardan itibaren yaşanan gelişmelerle birlikte ekonomi başta olmak üzere pek çok alanda çeşitli değişim ve dönüşümler yaşanmıştır. Küreselleşme ve neo-liberalizm eksenli bu gelişmeler sosyal, kültürel, psikolojik, ekonomik ve idari açılardan pek çok değişime neden olmuştur. Bu süreçte insan ve yönetim düşüncelerinin evrimi “insan kaynakları yönetimi politikaları” adı altında yeni yaklaşımların ortaya çıkmasına katkı sağlamıştır. Söz konusu politikalar neticesinde yeni örgütsel bağlantıların kurulması, mevcut örgütsel bağların sağlamlaştırılması ve yönetim-profesyonel-hizmet alan ilişkisinin güçlendirilmesi gibi çalışmalar önem kazanmıştır. Özellikle idari açından “yerellik” (subsidiarity) ilkesi gereği ortaya çıkan yeni yönetim şekli tüm kamu yönetimi alanını etkilemiştir. 21. yüzyıla gelindiğinde yönetim alanında yaşanan değişimler hak temelli sosyal hizmet talepleriyle birlikte sosyal hizmet kurum ve kuruluşlarındaki yönetim anlayışının da değişmesine neden olmuştur. Bu çalışmada sosyal hizmet kurum ve kuruluşlarında değişen yönetim anlayışı bu bağlamı ile ele alınıp tartışılacaktır.

The main purpose of this study is to examine the role of various demographic variables in explaining the xenophobia levels of university students. The research was carried out within the framework of a relational screening model based on a quantitative research approach. The sample of the study consists of students studying in associate, undergraduate and graduate programs of a public university. The sample consisted of 653 volunteer students. While collecting the data, Xenophobia Scale and Personal Information Form were used as data collection tools. In the analysis of the data, t test and ANOVA test were used. At the end of the research, the average level of xenophobia of university students was found to be 3,92±1,22. A significant relationship was found between the xenophobic attitude of the students and the gender, the faculty in which they were educated, the geographical region where the family lived and the presence of foreign students in their class. Among female students, the level of xenophobia was significantly lower among those who studied in theology faculty, whose families lived in the Black Sea region, and those who had contact with international students. In the discussion section, the factors affecting students' attitudes towards xenophobia and causing significant differences between the participants were associated with the studies carried out at national and international level. In conclusion, a general evaluation was made about the research topic and its results. Besides, the suggestions were given to improve the attitudes of university students towards foreigners in a positive way or to keep the level of xenophobia at a low level., Bu araştırmanın amacı; üniversite öğrencilerinin yabancı düşmanlığı düzeylerinin açıklanmasında çeşitli demografik değişkenlerin rolünün incelenmesidir. Araştırma nicel araştırma yaklaşımına dayalı ilişkisel tarama modeli çerçevesinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın örneklemini bir devlet üniversitesinin önlisans, lisans ve lisansüstü programlarında öğrenim gören ve seçkisiz olarak belirlenen 653 gönüllü öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Yabancı Düşmanlığı (Zenofobi) Ölçeği ve Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Elde edilen verilerin analizinde t testi ve ANOVA testi kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda; üniversite öğrencilerinin yabancı düşmanlığı düzeyi ortalaması 3,92±1,22 bulunmuştur. Öğrencilerin yabancı düşmanlığı tutumuyla cinsiyet, öğrenim görülen fakülte, ailenin yaşadığı coğrafi bölge ve bölümünde ya da sınıfında yabancı öğrenci bulunma durumu arasında anlamlı ilişki olduğu tespit edilmiştir. Kadın öğrencilerin, ilahiyat fakültesinde öğrenim görenlerin, ailesi Karadeniz bölgesinde yaşayanların ve yabancı uyruklu öğrenciyle teması olanların yabancı düşmanlığı düzeylerinin anlamlı ölçüde düşük olduğu görülmüştür. Öğrencilerin yabancı düşmanlığına yönelik tutumlarına etki eden ve katılımcılar arasında anlamlı farkların oluşmasına neden olan faktörler ulusal ve uluslararası düzeyde gerçekleştirilen çalışmalarla ilişkilendirilerek tartışılmıştır. Sonuç bölümünde genel bir değerlendirme yapılarak, üniversite öğrencilerinin yabancılara yönelik tutumlarını olumlu yönde geliştirebilecek veya yabancı düşmanlığı düzeyini düşük seviyede tutabilecek önerilere yer verilmiştir.

In the 21st century, the world becoming a "global village", especially as a result of globalization and neoliberal developments, increases the likelihood andproportion of people to live together with different ethnic, cultural, religious, linguistic and social characteristics. In this study, three different good practice examples will be examined, organized and/or supported by local governments in three different countries. One of these best practice examples is the practice in Boston, USA, called as "Boston Back Street Program". The other is the "A Charter of Rights for Urban Citizens" document produced and disseminated by the municipal council in Montréal, Canada. The last example of these good practices is the "Haus am Sandberg" elderly care center, which was established in 1997 in Duisburg, Germany, but is also supported by the municipality. When these examples of good practice are examined, it is observed that all stakeholders sharing the same social area live in mutual harmony. It is foreseen that these developments will have positive effects on the cultural, economic and political developments of the countries in time., 21. yüzyılda özellikle küreselleşme ve neo-liberal gelişmeler sonucunda dünyanın “küresel bir köy” haline gelmesi farklı etnik, kültürel, dinsel, dilsel ve sosyal niteliklere sahip insanların bir arada yaşama ihtimalini ve oranını arttırmaktadır. Bu çalışmada üç farklı ülkede yerel yönetimler tarafından organize edilen ve/veya desteklenen üç farklı iyi uygulama örneği incelenecektir. Bu iyi uygulama örneklerinden ilki ABD’nin Boston şehrinde uygulanan ve “Boston Back Street Program” adı ile anılan bir uygulamadır. Diğeri Kanada’nın Montréal şehrinde belediye meclisi tarafından oluşturulan ve yaygınlaştırılan “A Charter of Rights for Urban Citizens” belgesidir. Bu örneklerin sonuncusu ise Almanya’nın Duisburg kentinde 1997 yılında özel olarak kurulan ancak belediye tarafından da desteklenen “Haus am Sandberg” yaşlı bakım merkezi örneğidir. Bu iyi uygulama örnekleri incelendiğinde aynı toplumsal alanı paylaşan tüm paydaşların karşılıklı uyum içerisinde yaşadıkları gözlemlenmektedir. Bu gelişmelerin zamanla ülkelerin kültürel, ekonomik, iktisadi ve siyasi gelişimlerine de olumlu etkileri olacağı öngörülmektedir.

Depending on the increasing migration throughout the world; recently, migration movements towards Turkey have also increased in comparison to the past years. This increase revealed the need for migration studies and interest in the study of migration in Turkey and constitutes the primary source of motivation for this study. This study which is carried out from the perspective of the social work discipline and shaped by principles such as human rights, social justice, equality, dignity and dignity; has two different reasons for choosing Georgian migrants as research universe. The first reason is related to the personal life of the researcher. The second is the increase in the needs, problems and grievances of Georgian migrants since 2011 due to the rising movement of irregular migration in the Eastern Black Sea Region. This qualitative study employs a phenomenological research design and investigates issues such as the Georgian migrants’ experiences of irregular migration in the Eastern Black Sea Region, understanding of the conditions they live in, communication with the local community in daily life, organization of the relations with the local community, and the local community’s ideas about the Georgian migrants, communication with the Georgian migrants and treatment for the Georgian migrants. Within the scope of this research, which is conducted by using the maximum diversity sample, in-depth interviews are conducted with 48 participants, 25 of whom are Georgian and 23 are members of the local community. The data obtained as a result of the interviews are analyzed in accordance with the phenomenological data analysis processes and presented as three different themes: (1) Findings about the experiences of Georgian immigrants, (2) Findings about the experience of the local community, (3) Findings about coexistence and mutual acceptance. Based on the findings and inferences of this research process, characteristic features of the Georgian migration to the region, issue of the determination and elimination of the needs of the Georgian migrants working in the region, and the development of necessary migration and social policy measures for the coexistence and mutual harmony with local community are identified and related recommendations are provided. KABUL VE ONAY i BİLDİRİM ii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iii ETİK BEYAN iv TEŞEKKÜR v ADAMA vii ÖZET viii ABSTRACT x İÇİNDEKİLER xii KISALTMALAR DİZİNİ xv TABLO VE ŞEKİLLER DİZİNİ xvi GİRİŞ 1 BÖLÜM I 3 1.1. ARAŞTIRMANIN SORUNSALI 6 1.2. ARAŞTIRMANIN AMACI 8 1.3. ARAŞTIRMANIN ÖNEMİ 9 1.4. ARAŞTIRMANIN SINIRLILIKLARI 10 1.5. ARAŞTIRMA KONUSUYLA İLGİLİ ÖNCEKİ ÇALIŞMALAR 11 BÖLÜM II 13 2. KAYNAK ÜLKE GÜRCİSTAN PROFİLİ 13 2.1. Gürcistan’ın Siyasi ve İdari Tarihi 13 2.2. Gürcistan Ekonomisi 18 2.3. Gürcüler ve Gürcü Kimliği 20 2.4. Gürcistan’dan Türkiye’ye Yönelen Göçün Tarihsel Arka Planı 23 BÖLÜM III 26 3. KAVRAMSAL VE KURAMSAL ÇERÇEVE 26 3.1. Kavramsal Çerçeve: Göç ve Göçmenler ile İlgili Kavramlar 26 3.1.1. Göç 26 3.1.2. Uluslararası göç 26 3.1.3. Düzensiz göç 28 3.1.4. Transit göç 33 3.1.5. Mekik göçü 34 3.1.6. İşgücü göçü 35 3.2. Kuramsal Çerçeve: Göç Kuramları ve İlgili Diğer Kuramlar 37 BÖLÜM IV 45 4. ARAŞTIRMA YÖNTEMİ 45 4.1. Metodoloji ve Araştırma Deseni 45 4.2. Araştırma Evreni ve Örneklem 48 4.3. Araştırma Süreci 51 4.4. Saha Çalışmasına Hazırlık 52 4.5. Veri Toplama Süreci 54 4.6. Özneler 59 4.7. Verilerin Yorumlanması 60 4.8. Verilerin Geçerlilik ve Güvenirliği 63 BÖLÜM V 65 5. BULGULAR 65 5.1. GÜRCÜ GÖÇMENLERİN DENEYİMLERİNE İLİŞKİN BULGULAR 65 5.1.1. Göç Öncesi Deneyimler ve Göçe Yol Açan Etkenler 65 5.1.2. Göç Süreci ve Sınırdan Geçiş Deneyimleri 74 5.1.3. Yerel Topluma ve Türkiye'deki Yaşama Yönelik Düşünceler ile Deneyimler 88 5.1.4. Çalışma Koşulları, Ücretler ve İşverenlerle Olan İletişim 98 5.1.5. Bugüne ve Geleceğe Yönelik Düşünceler ile Beklentiler 125 5.1.6. Toplumsal Cinsiyet: Gürcü Kadın Göçmen Deneyimleri 133 5.2. YEREL TOPLUMUN DENEYİMİNE İLİŞKİN BULGULAR 147 5.2.1. Sınıra ve Bölgeye Yönelik Algı 147 5.2.2. Gürcistan ve Gürcüler Hakkında Düşünceler 152 5.2.3. Gürcü Göçmenlerin Bölgedeki İstihdamına Yönelik Düşünceler 165 5.2.4. Yerel Toplum İle Gürcü Göçmenler Arasındaki İletişim 175 5.3. BİRLİKTE YAŞAM VE KARŞILIKLI UYUMA YÖNELİK BULGULAR 185 5.3.1. Benzer ya da Farklı Yönlere Dair Düşünceler 185 5.3.2. Gürcü Göçmenlerin Bölgedeki Yaşama Uyum Sağlamalarına Yönelik Düşünceler 195 5.3.3. Yerel Toplumun Gürcü Göçmenlere Yönelik Duygu, Düşünce ve Davranışları 205 5.3.4. Birlikte Yaşam ve Karşılıklı Uyum Hakkındaki Düşünceler 212 5.3.5. Birlikte Yaşamı Kolaylaştırmak İçin Öneriler ve Beklentiler 224 BÖLÜM VI 234 6. SONUÇ VE ÖNERİLER 234 6.1. Sonuç 234 6.2. Öneriler 249 KAYNAKÇA 261 EK 1. Orijinallik Raporu 283 EK 2. Etik Kurul İzni 284 EK 3. Bölgede Bulunan Gürcü Vatandaşları İçin Hazırlanmış Yarı Yapılandırılmış Görüşme Formu 285 EK 4. Bölgede Bulunan Gürcü Vatandaşları İçin Hazırlanmış Yarı Yapılandırılmış Görüşme Formu (Gürcüce) 287 EK 5. Bölgede Yaşayan Yerel Toplum İçin Hazırlanmış Yarı Yapılandırılmış Görüşme Formu 290 EK 6. Katılımcılara Ait Demografik ve Tanıtıcı Bilgiler 292 Dünya genelinde artan göç hareketlerine bağlı olarak son yıllarda Türkiye’ye yönelik gerçekleşen göç hareketleri de önceki dönemlerle karşılaştırılamayacak kadar artmıştır. Bu artış Türkiye’deki göç çalışmalarına olan gereksinimi ve ilgiyi de arttırmakta ve bu çalışmanın yapılması için öncelikli motivasyon kaynağını oluşturmaktadır. İnsan hakları, sosyal adalet, eşitlik, bireyin onuru ve saygınlığı gibi ilkeler üzerinden şekillenen sosyal hizmet disiplininin bakış açısıyla gerçekleştirilen bu çalışmada Gürcü göçmenlerin araştırma evreni olarak seçilmesinde iki farklı neden bulunmaktadır. Bu nedenlerden ilki araştırmacının kişisel yaşantısıyla ilgilidir. Diğeri ise Gürcü göçmenlerin 2011 yılından itibaren Doğu Karadeniz Bölgesi’ndeki düzensiz göç hareketlerinin giderek yoğunlaşmasına bağlı olarak ortaya çıkan gereksinimlerinin, yaşadıkları sorunların ve oluşan mağduriyetlerinin artmasıdır. Nitel araştırma yöntemleri içinde fenomenolojik araştırma deseni kullanılarak yapılan bu çalışmada genel olarak Gürcü göçmenlerin Doğu Karadeniz Bölgesi’nde gerçekleşen düzensiz göçü nasıl deneyimledikleri, içinde bulundukları koşulları nasıl anlamlandırdıkları, gündelik yaşam içinde yerel toplum ile nasıl iletişime geçtikleri, onlarla olan ilişkilerini nasıl düzenledikleri, yerel toplumun Gürcü göçmenler hakkında neler düşündükleri, onlarla nasıl iletişim kurdukları ve onlara nasıl davrandıkları gibi konular araştırılmıştır. Maksimum çeşitlilik örneklemi kullanılarak gerçekleştirilen bu araştırma kapsamında 25 Gürcü göçmen ve 23 yerel toplum üyesi olmak üzere toplam 48 katılımcı ile derinlemesine görüşmeler yapılarak veriler toplanmıştır. Görüşmeler sonucunda elde edilen veriler fenomenolojik veri analiz süreçlerine uygun olarak analiz edilerek (1) Gürcü göçmenlerin deneyimlerine ilişkin bulgular, (2) Yerel toplumun deneyimine ilişkin bulgular, (3) Birlikte yaşam ve karşılıklı uyuma yönelik bulgular olmak üzere üç farklı tema altında yorumlanmıştır. Bu araştırma süreci sonunda elde edilen bulgular ve yapılan yorumlardan hareketle bölgeye yönelik gerçekleşen Gürcü göçünün karakteristik özelliklerinin tanımlanması, bölgede çalışan Gürcü göçmenlerin gereksinimlerinin belirlenmesi ve giderilmesi, yerel toplum ile birlikte yaşam ve karşılıklı uyum konularında gerekli göç ve sosyal politika tedbirlerinin geliştirilmesine yönelik tespitler yapılmış ve öneriler sunulmuştur.

Coğrafi olarak Asya ve Avrupa kıtaları arasındaki Anadolu topraklarındayer alan Türkiye’nin uzun bir göç tarihi bulunmaktadır. Türkiye uluslararasıgöç çalışmaları içinde uzun yıllar boyunca transit bir ülke olarak elealınmıştır. Ancak bu çalışmada Türkiye hedef ülke olarak ele alınacaktır.Türkiye’de uluslararası koruma statüsü altında bulunan bireylerin çeşitlihakları 2013 yılında kabul edilen Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu (YUKK)ile garanti altına alınmıştır. Örneğin, bu kanuna göre tüm uluslararası korumastatüsü başvuru sahibi kişiler birinci, ikinci ve üçüncü basamak sağlıkhizmetlerinden ücretsiz olarak yararlanabilmektedir. Bu çalışmada uluslararasıkoruma statüsü sahibi kişilere sağlanan söz konusu sağlık hizmetleri detaylıbir şekilde değerlendirilecektir., Situated in the Anatolian geography between Asia andEurope, Turkey has actually a long migration history. For many years, Turkeyhas been involved in immigration studies as a transit country with a focus oninternational migration. However in this study, Turkey will be analyzed as adestination country. The rights granted to persons having internationalprotection status in Turkey are explained in detail in the Law on Foreignersand International Protection. For instance, according to this law, allinternational protection status applicants or holders can benefit primary,secondary and tertiary health care services free of charge. So, within thescope of this study, health services provided to persons having internationalprotection status will be evaluated in detail.

The perception of women in the society differs depending on various social, cultural, religious, political and economical factors. The aim of this study is to ascertain perspectives of undergraduate students, who participated in Erasmus Exchange Program, towards the perception of women both in Turkey and Europe. Firstly, general assessment is made under the titles of ‘Women in Turkey’ and ‘Women in Europe’. So, the current state in Turkey and Europe is presented. One of the qualitative research methods and being extensively used in social sciences, ‘Case Study’ method is applied for this study. Ten undergraduate students participated in Erasmus Exchange Program from Recep Tayyip Erdogan University are interviewed within the study. Participants are comprised of six females and four males. During data collection period, a pre-interview is conducted with 1 female and 1 male student in order to design open-ended questions for the study. After interviews with students, voice records are resolved for content analysis. As a result of content analysis, findings are designated under three themes: Sociocultural Background of the Students, The Perception of Women Through Exchange Students’ Eyes, The Perception of Women Through, Toplumlardaki kadın algıları çeşitli sosyal, kültürel, dini, siyasi ve ekonomik değişkenlere bağlı olarak faklılaşmaktadır. Buradan hareketle çalışmamızda Erasmus Değişim Programına katılan lisans öğrencilerinin hem Türkiye’de hem de Avrupa’daki kadın algısına yönelik görüşlerinin tespit edilmesi amaçlanmıştır. İlk olarak Türkiye’de Kadın ve Avrupa’da Kadın başlıkları altında genel bir değerlendirme yapılmıştır. Böylece hem Türkiye’deki hem de Avrupa’daki mevcut durum ortaya konulmuştur. Çalışmada yöntem olarak sosyal bilimler alanında yaygın olarak kullanılan nitel araştırma yöntemlerinden biri olan durum çalışması (case study) yöntemi kullanılmıştır. Çalışma kapsamında Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi’nden Erasmus Değişim Programına katılan 10 lisans öğrencisi ile görüşme yapılmıştır. Katılımcıların cinsiyet dağılımı 6 kız ve 4 erkek öğrenci şeklindedir. Veri toplama sürecinde ilk olarak Erasmus Değişim Programına katılmış 1 kız ve 1 erkek öğrenci ile ön görüşme yapılarak araştırmada kullanılacak açık uçlu sorular belirlenmiştir. Öğrencilerle gerçekleştirilen görüşmeler sonrasında elde edilen ses kayıtları içerik analizi yapılmak üzere çözümlenmiştir. İçerik analiz sonucunda elde edilen bulgular üç ana tema altında toplanmıştır. Öğrencilerin sosyokültürel yapıları, Değişim öğrencileri gözünden Türkiye’de kadın algısı ve Değişim öğrencileri gözünden Avrupa’da kadın algısı.Anahtar Sözcükler: Erasmus Değişim Programı, toplum, kadın, algı, Türkiye, Avrupa.

19. yüzyıl çok sayıda önemli toplumsal, ekonomik ve bilimsel gelişmenin yaşandığı bir dönemdir. Özellikle fizik, kimya, biyoloji ve tıp gibi pozitif bilimlerde yaşanan gelişmeler insan ömrünün uzamasına ve teknolojik gelişmelerin gerçekleşmesine neden olmuştur. Bu süreçlerin sonunda da başta İngiltere olmak üzere, Almanya ve Fransa'da sanayi devrimi gerçekleşmiştir. Böylece kapitalizm ateşi Avrupa'da alevlenmiş ve bütün dünyayı sararak kendi acımasız düzenini kurmuştur. Kapitalist düzen sınıflar arasındaki eşitsizliğin giderek artmasına sebep olmuştur. Bu eşitsizlikten en çok etkilenenlerin başında çocuklar gelmektedir. Bunun en önemli sebebi bu yüzyılda köleliğin pek çok ülke tarafından yasaklanması veya engellenmeye çalışılmasıdır; zira işverenler kölelerden sağladıkları ucuz işgücünün yerine çocukları kullanmaya başlamışlardır. Bu durum toplum ile yakından ilgilenen yazarların da dikkatini çekmiştir. Özellikle yüzyılın ikinci yarısında yazılan ve işçileri anlatan eserlerin pek çoğunda çocuk işçilerin durumlarına vurgu yapılmıştır. Émile Zola ve Alphonse Daudet gibi natüralist yazarlar bu durumu kendi bakış açılarına göre ele almışlardır. Bu yüzden konunun toplumsal boyutu göz önüne alındığında, sosyolojik bir yaklaşımın yazınsal metne daha fazla ışık tutacağı açıktır. Bu alanda akla gelen ilk eleştirmen şüphesiz Georg Lukács'tır. Ancak bizim bu çalışmamızda yararlanacağımız eleştirmen onun en önemli takipçilerinden birisi olan Lucien Goldmann'dır. Lucien Goldmann adına `le structuralisme génétique` dediği kuramını açıklama ve anlama olarak nitelediği iki kavram üzerine kurmuştur. Goldmann'a göre insana ait olan bir şey toplumsal yapıdan bağımsız düşünülemez ve edebi eserler gerçek anlamlarını ancak toplumsal gerçeklikler aracılığıyla kazanırlar. Ayrıca, her yazarın içinde yaşadığı bir toplum vardır ve ortaya çıkan eser de bu toplumun bir ürünüdür. Dolayısıyla edebi eserler yazarların bireysel bilinçlerinin değil; toplumların kolektif bilincinin yansımalarıdır.Bu çalışmamızda topluma yönelik bir değerlendirme yapılırken, Dr. Louis-René Villermé'nin o dönem için tuttuğu raporlar ile de bir karşılaştırma yapılmıştır. Söz konusu yazarların Germinal ve Jack isimli eserleri L. Goldmann'ın kuramından yola çıkılarak, kendi yapıları içerisinde incelenmiştir. Sonrasında bu eserler meydana geldikleri toplumdaki gerçekliklerle açıklanmıştır. Elde edilen sonuçlar ise Sonuç bölümünde değerlendirilerek paylaşılmıştır.Anahtar Sözcükler: Sanayi Devrimi, işçi çocuklar, edebiyat sosyolojisi, oluşumsal yapısalcılık, bireysel bilinç, toplumsal bilinç. Le XIXe siècle est une période où de nombreuses découvertes scientifiques ont vu le jour. Notamment, les progrès enregistres dans les sciences telles la physique, la chimie, la biologie et la médecine ont favorisé d‟une part la longévité humaine et de l‟autre les évolutions technologiques. Ainsi, à la suite de ces processus, la révolution industrielle est née tout d'abord en Angleterre et puis en Allemagne et en France. C'est ainsi que lecapitalisme a pris en essor considérable en Europe et a instauré par la suite son régime asservissant le reste du monde.Le système capitaliste a aggravé les inégalités sociales au profit de la classe bourgeoise. Ce fut plutôt les enfants les plus touchés. La raison en est que la lutte contre l'esclavage menée par plusieurs pays à cette époque-là a réduit l‟usage de la main d‟œuvre des esclaves. Les employeurs ont donc commencé à utiliser les enfants au lieu de ces derniers comme main-d'œuvre peu coûteuse. Cette situation a attiré aussi l'attention des auteurs préoccupés par les problèmes sociaux. En particulier, plusieurs romans écrits dans la deuxième moitié de ce siècle décrivent l‟abominable condition des enfants ouvriers. Les auteurs naturalistes comme Émile Zola et Alphonse Daudet ont traité ce sujet selon leurs propres points de vue. C'est pourquoi, vu le poids des problèmes socio-économiques qui gagnent de plus en plus d‟ampleur, il sera plus utile de procéder à une approche sociologique lorsqu‟on tente d‟effectuer une étude autour des œuvres traitant des sujets pareils souvent scandaleux. Dans notre travail, nous nous inspirerons largement des idées de Lucien Goldmann, dont l‟approche sociologique nous aidera mieux à révéler le complexe mécanisme des rapports sociaux.Goldmann a établi sa théorie du `structuralisme génétique` sur deux concepts : l'explication et la compréhension. Selon lui, chaque propos exprimé par l'homme ne peut pas être considéré indépendamment de la structure sociale dans laquelle il évolue, viiet les œuvres littéraires ne peuvent exprimer leur sens réel que par le biais de l‟étude des réalités sociales dans lesquelles elles ont été produites. Par ailleurs, chaque auteur est lié directement ou indirectement à un milieu social et l'œuvre de ce dernier n‟est que leproduit de ce milieu. Par conséquent, les œuvres littéraires sont le reflet de la conscience collective et non celui de la conscience individuelle des auteurs.D‟autre part, au cours de notre travail, nous avons eu également recours à des comptes rendus élaborés par Dr. Louis-René Villermé, le rapporteur officiel de la République française de l‟époque. Dans le cadre de notre travail, nous avons donc réalisé, selon les principes de base de la théorie de Goldmann, une étude sociologique sur Germinal de Zola et Jack de Daudet tout en prenant en considération les réalités de la société auxquelles elles appartiennent. Mots clés: Révolution industrielle, enfants ouvriers, sociologie de la littérature, structuralisme génétique, conscience individuelle, conscience collective. 143