Search

Objective: The knowledge concerning allergy to legumes is limited. We aimed to evaluate the clinical features and prognosis of legume allergy in children. Materials and Methods: We evaluated patients with legume allergy who were followed up from 2010 to 2017 at the Division of Pediatrics Allergy and Immunology, with their clinical features, laboratory findings, and prognosis. Results: The median age of the enrolled 37 patients in our study was 7 (interquartile range, 4.3-9.2) years. Twenty-nine (78.3%) were male. Thirteen (35.1%) patients were found to have an allergic reaction against more than one legume. The distribution of legume allergies was as follows: peanut (n=21, 56.8%), lentil (n=16, 43.2%), chickpea (n=13, 35.1%), pea (n=6,16.2%), bean (n=5, 13.5%), lupine (n=2, 5.4%), and kidney bean (n=1, 2.7%), with a total of 64 allergic reactions. The distribution of these different legume allergy reactions was as follows: urticaria and angioedema (n=31, 48.4%), anaphylaxis (n=23, 35.9%), atopic dermatitis (n=6, 9.3%), eosinophilic esophagitis (n=3, 7.8%), and food protein-induced enterocolitis syndrome (n=1, 1.5%). Thirty-two (86.5%) of 37 patients had an allergy to a non-legume food. Tolerance to 50 legume allergies affecting 27 patients being followed up for more than 12 months were given. Eight of the 18 patients with a single legume allergy and 1 of the 9 patients who were allergic to multiple legumes developed tolerance. Conclusion: Peanut and lentil were the most frequent legumes that caused allergic reactions in our study. The rate of allergies to non-legume foods was high. In patients who were allergic to a single legume, the tolerance rate was 44.4%.

Amaç: Akut ürtike rçocuklarda hastane başvurularının en sık nedenlerinden biridir. Çalışmanın amacı çocuk alerji polikliniğinde akut ürtikertanısı alan hastaların etiyolojik açıdan değerlendirilmesidir.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya 1 Ocak 2016 - 31 Aralık 2016 tarihleri arasında hastanemizin çocuk alerji polikliniklerinde akut ürtikertanısı alan hastalar alındı. Hasta bilgileri dosya kayıtlarından geriye dönük olarak kaydedildi.Bulgular: Çalışmada akut ürtiker tanısı alan 469 hasta değerlendirildi. Hastaların yaş ortancası (min-maks) 7 yıl (2 ay-18 yıl) olup, %48.8’ierkekti. Hastaların % 33.5’inde (n=157) tekrarlayan akut ürtiker öyküsü vardı ve % 20’sine anjiyoödem de eşlik ediyordu. Öyküde tetikleyiciolarak hastaların % 37.5’ünde (n=176) enfeksiyonlar, % 17.9’unda (n=84) ilaç, % 10.9’unda (n=51) besin, % 3.2’sinde (n=15) böcek ısırığıve % 0.2’sinde (n=1) aşı bulunuyordu. Hastalar anamnez, fizik muayene ve laboratuvar bulguları ile değerlendirildiğinde; %59’unda (n=276)tetikleyici saptanamadı ve bu hastalar idiopatik akut ürtiker olarak tanı aldılar. Tetikleyici saptanan hastalarda enfeksiyonlar (% 37.5; n=176)ilk sırada yer alıyordu. Besin ve ilaç alerjisi ise sadece 1’er hastada doğrulandı. Yaş gruplarına gore etiyolojik dağılıma bakıldığında, 12-18yaş grubunda daha çok idiyopatik akut ürtiker, 2 yaş altı grupta ise enfeksiyonla tetiklenen akut ürtiker olduğu görüldü (p=0.009).Sonuç: Akut ürtiker nedeniyle alerji kliniğine başvuran çocuklarda çoğunlukla tetikleyici bulunamamaktadır. Tetikleyici tespit edilebilenhastalarda ise enfeksiyonlar ilk sırada yer almaktadır. Ancak hastaların klinik öykülerinde şüpheli tetikleyici olarak yiyecek veya ilaç(lar) dabulunabilir ve bu hastaların tanısal alerji testleri ile değerlendirilmesi önemlidir. Böylece hastaların yanlış tanı almaları ve gereksiz besin veyailaç kısıtlamaları önlenebilecektir., Objective: Acute urticaria is one of the most common causes of admission to hospitals in children. The aim of the studyis to evaluate the etiology of acute urticaria in patients who admitted to pediatric allergy outpatient clinics.Material and Methods: The patients who were diagnosed as acute urticaria in pediatric allergy outpatient clinicsbetween January 1, 2016 and December 31, 2016 were included in the study. Patient information was recordedretrospectively from medical files.Results: In this study, 469 patients with acute urticaria were evaluated. The median (min-max) age of the patients was7 years (2 months-18 years), and 48.8 % of them were male. Angioedema was accompanying in 20 % of the patients.Recurrent acute urticaria was seen in 33.5 % (n = 157) of the patients. In the history, infections were the triggers in37.5 % (n=176) of the patients, drugs in 17.9 % (n=84), food in 10.9 % (n=51), insect bites in 3.2 % (n=15), and 0.2 %(n=1) of them had the vaccine. When the patients were evaluated with the medical histories, physical examination andlaboratory findings; triggers could not be detected in 59 % (n=276) and these patients were diagnosed as idiopathicacute urticaria. Infections (37.5 %; n=176) were in the first place in patients with triggers. Food and drug allergies wereconfirmed in only one patient each. Considering the etiological distribution according to age groups, it was seen thatidiopathic acute urticaria was more common in the 12-18 age group and infection-associated acute urticaria in thegroup under 2 years old (p=0.009).Conclusion: Mostly, triggers cannot be found in children who apply to the allergy clinic due to acute urticaria. In patientswho can be identified triggers, infections are in the first place. However, patients’ clinical histories may also include food ordrug(s) as a suspected trigger, and it is important to evaluate these patients with diagnostic allergy tests. Thus, misdiagnosisof patients and unnecessary food or drug restrictions would be prevented.

Amaç: Astım genetik ve çevresel faktörlerin etkisiyle ortaya çıkan kronik infl amatuvar bir hastalıktır. Deri testi, çeşitli alerjenlere karşı olan Tip 1 aşırı duyarlılık reaksiyonunu göstermektedir. Deri testleri ile alerjik tetikleyiciler ve spesifi k bir ajana karşı hassasiyetin derecesi saptanabilir. Çalışmada; astımlı çocuklarda yapılan deri testi sonuçları; aile öyküsü, eşlik eden alerjik rinit varlığı ve çeşitli faktörlere bağlı sonuçların değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya, 6-18 yaş grubunda kliniğimizde astım tanısı ile takip edilen eşlik eden alerjik rinit dışında kronik hastalığı olmayan hastalar alındı. Her hastaya standart veri toplama formu dolduruldu. Solunum fonksiyon testi yapıldı. Her hastaya deri testi uygulandı. Sonuçlar ailede atopi öyküsü ve tanı gruplarına (Astım/ Astım+ Alerjik Rinit) göre değerlendirildi.Bulgular: Çalışmaya toplam 236 astımlı hasta dahil edildi. Olguların 155'i (%65.7) erkek ve yaş ortalaması 7.9 (7.4-12.2) (IQR) yıldı. Astımlı hasta sayısı 163 iken; 73 hastada hem astım hem alerjik rinit mevcuttu. Deri testi sonuçlarına göre en az bir alerjene karşı duyarlılık sıklığı %42.6 bulundu. En fazla duyarlılık %23.6 ile genel polen duyarlılığıydı. Tanı gruplarına göre astımlı hastalarda atopi sıklığı %39 iken eşlik eden alerjik rinit varlığında bu oran %52.1 bulundu (p=0.061). Ailede atopi öyküsü olan grupta alerjen duyarlılığı %39.8 iken öykü vermeyen grupta %44.3 (p=0.496) bulundu.Sonuç: Çocukluk çağı astımında alerjen duyarlılığı önemli rol oynamaktadır. Astım tanısı konulan her hastada alerjen duyarlılığı araştırılmalıdır. Deri testi yapılan her hastanın sosyodemografi k özellikleri, aile öyküsü, eşlik eden diğer alerjik hastalıklar açısından dikkatle sorgulanması gerekmektedir. Çalışmamızda en çok genel polen duyarlılığı bulunması bölgemizde daha önce yapılan çalışmalarla benzerlik göstermektedir. Astım ve alerjik rinit birlikteliği olan grupta alerjen duyarlılığı sıklığı beklenildiği gibi daha fazla bulunmuştur. Aile öyküsü olan grupta daha fazla alerjen duyarlılığı olması beklenirken bizim çalışmamızda alerjen duyarlılığının daha düşük olduğu tespit edilmiştir. Objective: Asthma is a chronic infl ammatory disease caused by genetic and environmental factors. Skin tests show type 1 hypersensitivity reactions against various allergens. Allergic triggers and degree of sensitivity against a specifi c agent can be determined by skin tests. In this study; the skin test results in asthmatic children, the presence of allergic rhinitis based on family history, and evaluations depending on several factors have been considered.Material and Methods: Patients who had been diagnosed and monitored with asthma together with allergic rhinitis and had no any other disease were enrolled in to the study. A standard data form was completed for each patient. Pulmonary function tests were performed. Skin prick tests were also performed for each patient. Results were assessed depending on atopy in the family history and diagnostic groups of Asthma / Asthma and Allergic Rhinitis.Results: In this study, 236 asthmatic patients in total who were 6-18 years old were included: 155 (65.7%) were male and the mean age was 7.9 (7.4-12.2) (IQR) years. The number of asthmatic patients was 163 while the number of patients who had both asthma and allergic rhinitis was 73. The frequency of sensitivity to at least one allergen was 42.6 % according to the result of the skin test. The maximum sensitivity was for pollens with a rate of 23.6%. Atopy frequency according to the diagnostic groups was 39% in asthmatic patients and 52% in those with asthma and allergenic rhinitis (p=0.061). The allergen sensitivity was 39.8% in the group with a family history of atopy and 44.3% in the group without a family history of allergen sensitivity (p=0.496). Conclusion: Allergen sensitivity has an important role in asthma in childhood. Allergen sensitivity should therefore be investigated for all patients who are diagnosed as asthma. The socio-demographic characteristics and family history of each patient who has a skin test done should be carefully questioned in terms of other concomitant allergenic diseases. Our study is similar to other pollen sensitivity studies in general. As expected, the frequency of allergen sensitivity was higher in the group that had asthma together with allergenic rhinitis than those with asthma only. Allergen sensitivity was lower in our study for the group with a family history while it was expected to be higher.

Giriş: Günümüzde internet çok yaygın olarak kullanılan bilgi edinme kaynağıdır. Özellikle sağlıkla ilgili bilgi edinmek için sık kullanılmaktadır. Ancak internet aracılığıyla sunulan bilgilerin güvenilirliği tartışmalıdır. Çalışmada atopik dermatit (AD) hakkında bilgi vermek için hazırlanmış Türkçe web sayfalarının içeriği uluslararası kılavuzlara göre incelenmiştir. Gereç ve yöntem: Çalışmada, değerlendirmeye alınacak siteler; atopik dermatit ve egzema anahtar kelimeleri kullanılarak http://www.google.com.tr/ arama motorları aracılığıyla elde edilmiştir. Veri tabanlarındaki ilk 100 sayfa incelenmiştir. Siteler kaynaklarına göre sınıflandırılmış ve uluslararası kılavuzlar referans alınarak tanım, tanı metotları, tedavi önerileri açısından değerlendirilmiştir. Verilerin analizleri sayı ve yüzde olarak yapılmıştır.Bulgular: Kaynaklarına göre incelenen sayfaların çoğunu (%29) kimliği bilinmeyen kişiler tarafından hazırlanmış blog/forum sayfaları ile kişisel doktor sayfaları (%22) oluşturuyordu. Video ile bilgilendirme yapan sitelerin oranı %6 iken, sosyal paylaşım sitelerinin oranı %2 idi. Sitelerin içerikleri incelendiğinde AD tanımı ve tedavi yaklaşımı açısından tam doğru bilgilerin, çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanları ile çocuk allerji ve immünoloji uzmanlarının kişisel sayfalarında, dernek sayfalarında ve wikipedi internet ansiklopedisinde verildiği görüldü. Tanısal yaklaşım açısından sitelerin içeriğinin oldukça yetersiz olduğu gözlenmiş olup, tam ve doğru bilgiye %5 oranında rastlandı. Tedavi içerikleri açısından da benzer sonuçlar mevcuttu. En doğru tedavi yaklaşımı non farmakolojik (%17) ve koruyucu tedavi (%25) olarak yapılırken, topikal ilaç tedavisi, sitelerin sadece %4'ünde tanımlanmıştı. Alternatif tıp önerilerinde bulunan site sayısının ise oldukça yüksek olduğu gözlendi (%28).Sonuç: Atopik dermatit hakkında bilgi veren internet sitelerinin fazla olmasına karşın; tıbbi bir kaynağa dayanmadığı, kullanıcı yorumlarının ağırlıklı olarak yer aldığı, eksik ya da hatalı bilgi içeriğinin çok fazla olduğu görülmüştür. Yanlış ya da eksik bilgiler AD tedavisinde olumsuz sonuçlara yol açabilir. Bu durumu önlemek için internet sitelerinin içerik açısından düzenlenmesi, var olan bilgilerin güvenilirliği ve güncelliği açısından geliştirilmesi gereklidir. Objective: The Internet is a very widely used information source and frequently used to obtain information about health, in particular. The aim of this study was to investigate, with reference to the international guidelines, the contents of Turkish web pages, prepared to provide information about atopic dermatitis (AD). Materials and Methods: The web sites evaluated in this study were obtained through the search engine http://www.google.com. tr/, using the keywords atopic dermatitis and eczema. Sites were classified according to their source and were examined in terms of definition, diagnostic methods, and treatment recommendations with reference to the international guidelines. Results: In the analysis according to source, most of the pages (29%) were blog/forum pages, prepared by unknown persons, and personal physician pages (22%). While the proportion of sites with video information was 6%, the proportion of social networking sites was 2%. In the analysis according to their content, complete and accurate information in terms of diagnosis and treatment of AD were found in child health and disease and child allergy and immunology specialist personal pages, the page of associations and the Internet encyclopedia Wikipedia. While the most accurate treatment approaches were non-pharmacological treatment (17%) and prophylactic treatment (25%), topical medications were defined in an insufficient number of sites. The number of sites with proposals of alternative medicine was found to be quite high (28%). Conclusion: Despite the large number of Internet sites providing information on atopic dermatitis, many sites were not based on medical resources, and there was a lot of content that was incomplete or incorrect, mainly involving reviews by users. We believe that Internet sites need to be reviewed for their content and the existing information needs to be improved in terms of reliability and timeliness.

Giriş: İlaç aşırı duyarlılık reaksiyonları, yaşamı tehdit eden durumlara neden olması, hastanede yatış süresini uzatabilmesi ve tedavi maliyetini artırabilmesi nedeniyle önemli bir sorundur. Çalışmamızda pediatri ve aile hekimliği asistanlarının ilaç allerjileri konusundaki bilgi düzeyleri ve tutumlarının değerlendirilmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Ankara ve Muğla'da pediatri ve aile hekimliği uzmanlık eğitimindeki hekimler alındı. Çalışmaya katılmayı kabul edenlere anket dolduruldu.Bulgular: Çalışmaya %73.2'si (n: 60) pediatri asistanı ve %26.8'i (n:22) aile hekimliği asistanı olan 82 hekim katıldı. Yaşları 27.54±1.75 (minimum-maksimum:25-33) yıl olup %80.5'i (n:66) kadın idi. Katılımcıların %48.8'i (n: 40) ayda 1-2 kez ilaç allerjisiyle karşılaştığını belirtirken, sadece %24.4'ü (n: 20) reçete yazarken her zaman ilaç allerjisini sorgulamaktaydı. İlaç alımı sonrası gelişebilecek ürtiker/anjioödem ve anafilaksiyi, katılımcıların çoğu (%80.5) tip I hipersensitivite reaksiyonu olarak değerlendirdi. Parenteral ilaç uygulanması sonrası vazovagal senkop tanımlanan hastayı, katılımcıların %54.9'unun (n:645) anafilaksi olarak değerlendirdiği görüldü. Objective: Drug hypersensitivity is an important problem because of its fatal consequences, prolonged hospitalization and increased treatment cost. In our study, we aimed to evaluate the knowledge level and attitude of the pediatrics and family health assistant physicians regarding drug hypersensitivity. Materials and Methods: Pediatrics and family health assistant physicians in Ankara and Muğla were enrolled into the study. Physicians who accepted to participate in the study completed a survey form. Results: 73.2% (n: 60) of the participating physicians were pediatrics assistants and 26.8% (n: 22) were family health assistants; thus a total of 82 assistants were included in the study. The average age was 27.54± 1.75 (minimum-maximum: 25 - 33) years and 80.5% (n: 66) were female. 48.8% (n: 40) of the participants stated that they were encountering 1-2 drug allergy cases per month. Only 24.4% (n: 20) of them questioned drug allergy before prescribing. 80.5% (n: 66) of the participants stated that urticaria/angioedema emerging after drug administration is a type I hypersensitivity reaction and 81.7% (n: 67) claimed that anaphylaxis is a type I hypersensitivity reaction. We observed that patients diagnosed with vasovagal syncope after.

Giriş: Çalışmada beslenme ve diyet uzman ve öğrencilerinin besin allerjisi ile ilgili bilgi düzeyleri değerlendirilmiştir. Gereç ve yöntem: Diyetisyenler ve diyet bölümü öğrencilerinin besin allerjisi yönetimi konusunda bilgileri bir anket yoluyla incelenmiştir.Bulgular: Dağıtılan 150 anketin, 122'si geçerli anket olarak döndü. Yanıtlama oranı %81.3 idi. Tüm katılımcıların %51.4'ü hastanede çalışmaktaydı. Katılımcıların yaklaşık %60'ı kendilerini besin allerjisinin bazı klinik belirtilerini ayırt etme, eliminasyon diyetleri geliştirme, allerjenlerden sakınma eğitim bilgilerini ve inek sütü allerjili çocukların diyet yönetimi konusundaki bilgi düzeylerini orta derece olarak değerlendirmişti. Katılımcıların sadece %72.1'i besinlerin anafilaksiye neden olabileceğini doğru cevaplandırdı. Katılımcıların yaklaşık %40'ı gıda allerjenlerinin bıçak ve kaşıklar gibi servis araçları vasıtasıyla iletilebileceğini bilmiyordu ve pişirilirken gıda buharının allerjik reaksiyonlara neden olmayacağını düşünmüştü. Katılımcıların yaklaşık %60'ı da gıdalara dokunmanın asla allerjik reaksiyonlara neden olmadığını düşünmüştü. İnek sütü allerjili çocuklar için tüm katılımcıların sadece %18.9'u aminoasit bazlı formüla, %23 tam hidrolize formüla, %39.3 laktoz içermeyen formüla verilebileceğini önermişti.Conclusion: This study revealed that there are some gaps in the knowledge of dietitians about food allergy. Dietitians should be given training on this subject and there should be a re-evaluation of health policies with a wider global perspective.Sonuç: Çalışma, besin allerjisi konusunda diyetisyenlerin bilgisinde bazı eksiksiklikler olduğunu ortaya koymuştur. Diyetisyenlere bu konuda eğitim verilmeli ve daha geniş bir küresel bakış açısı ile sağlık politikaları yeniden değerlendirilmelidir. Objective: The aim of this study was to evaluate the knowledge of dietitians and dietetic students about food allergy in order to develop suggestions for educational activities. Materials and Methods: Dietitians and dietetics students were surveyed via a questionnaire aimed to document their knowledge about food allergy management. Results: Of the 150 questionnaires distributed, 122 valid questionnaires were returned. The response rate was 81.3%. Of all the respondents, 51.4% were working in a hospital. About sixty percent of respondents rated themselves 'moderate' for identifying some clinical manifestations of FA, developing elimination diets, providing avoidance education, managing the dietary needs of children with cows' milk allergy (CMA). Only 72.1% of respondents answered the questions about foods that can cause anaphylaxis correctly. About forty percent of respondents did not recognize that food allergens could be transmitted by means of tools used for service such as knives and spoons and thought that smoke of the cooking food does not cause allergy. About sixty percent of respondents also thought that touching the food never causes allergic reactions. Of all the respondents, only about 18.9% suggested amino acid based formulas for children with CMA, 23% suggested fully hydrolized formulas and 39.3% thought that lactose free formulas can be given to patients with CMA. Conclusion: This study revealed that there are some gaps in the knowledge of dietitians about food allergy. Dietitians should be given training on this subject and there should be a re-evaluation of health policies with a wider global perspective. https://doi.org/10.21911/aai.6006

Çocuklarda Allojeneik Hematopoetik Kök Hücre Transplantasyonunun Kemik Mineral Dansitesi Üzerine EtkisiGiriş ve Amaç: Hematopoetik Kök Hücre Transplantasyonu (HKHT), son yıllarda dünyada ve ülkemizde artan sıklıkta uygulanan bir tedavi yöntemi haline gelmiştir. Dünyada her yıl 50.000' den fazla hastaya HKHT uygulanmaktadır. Günümüzde transplantasyon tekniklerindeki gelişmeler, myeloablatif olmayan transplant rejimlerinin kullanıma girmesi, daha iyi enfeksiyon kontrolü ve destek tedavilerdeki gelişmelerle birlikte HKHT sonrası hastalar uzun süreli yaşam şansı bulmuştur. HKHT sonrası yaşam oranlarının artmasıyla birlikte ilk zamanlarda fazla gündeme gelmeyen geç dönem komplikasyonları dikkat çekmeye başlamıştır. Kemik mineral dansitesinde azalma (osteopeni/osteoporoz) HKHT sonrası geç dönemde görülebilen, hayati tehlike yaratmayan ancak yaşam kalitesini belirgin olarak etkileyen bir komplikasyondur. Bu çalışmada temel amaç; çocuklarda uygulanan allojeneik hematopoetik kök hücre transplantasyonunun, kemik mineral dansitesi üzerine etkisini araştırmaktır.Metot: Bu çalışmada; Mayıs 1996 ? Eylül 2008 tarihleri arasında Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Pediatrik Kemik İliği Transplantasyon Ünitesi' nde, hematolojik hastalıkları nedeniyle allojeneik HKHT uygulanan 70 hasta üzerinde çalışılmıştır. Tüm hastaların bazal ve HKHT sonrası 1. yıldaki kemik mineral dansiteleri değerlendirilmiştir. Hastaların HKHT uygulaması sırasındaki ortalama yaşı 11 (0,9-17,5)' dir ve %60' ı erkek, %40' ı ise kız cinsiyettedir. Hastaların tanılarına bakıldığında, 34 (%48,5) hasta thalasemi major, 14 (%20) hasta akut myelositer lösemi, 8 (%11,5) hasta Fankoni aplastik anemisi 4 (%5,5) hasta akkiz aplastik anemi, 3 (%4,3) hasta kronik myelositer lösemi, 3 (%4,3) hasta myelodisplastik sendrom, 2 (%3) hasta hemofagositik lenfohistiyositoz, 1 (%1,5) hasta akut lenfoblastik lösemi ve 1 (%1,5) hasta orak hücreli anemi tanılıdır.Bulgular: Hastaların bazal KMD Z skoru -0,32 ± 1,44 ve HKHT sonrası 1. yılda ise -0,68 ± 1,38 olup HKHT sonrası KMD Z skorunda anlamlı oranda azalma olduğu görülmüştür. Hastaları Z skoru normal olan (?-1) ve normal olmayan (

The fashion for temporary ""black henna tattoo"" is becoming increasingly more common among young adults and teens. An adolescent case with itching, erythema, edema, and inflammatory discharge on the right forearm two days after a temporary tattoo application is presented in this report. To determine the contact sensitizer, a patch test was performed one month after the end of the treatment. A bullous strong positive reaction (3+) was observed against para-phenylenediamine at the 48th and 72nd hours of evaluation after the application. Despite the common belief that henna tattoo application is harmless, the ingredients used in henna tattoo especially paraphenylenediamine can lead to allergenic reactions that can even be severe., NA

Background: currently, there are no reliable clinical tools available for predicting asthma in pre-school-aged children with recurrent wheezing. The aim of this study was to evaluate the usefulness of serum periostin, YKL-40, and osteopontin biomarkers in wheezy pre-school-aged children for predicting the development of asthma in school ages. Methods: the study was prospectively conducted between 2011 and 2017. The clinical features of the pre-school-aged children with recurrent wheezing and the levels of serum periostin, YKL-40, and osteopontin were measured. The same participants were reevaluated in school-age period, and participants with asthma were identified. Relative risk (RR) for the development of asthma was analyzed. Results: of the 197 pre-school-aged children with recurrent wheezing who were reevaluated in school-age years, 32% of them had asthma. Serum periostin, YKL-40, and osteopontin levels at admission could not predict participants who would have asthma symptoms in school-age years. The RR for continuing of asthma symptoms was higher in participants who had their first wheezing episode before 1 year of age, preterm birth, cesarean section delivery, prenatal smoking exposure, multi-trigger wheezing, parental asthma, modified asthma predictive index positivity, prophylactic vitamin D intake < 12 months, breastfeeding times 12 month, and aeroallergen sensitivity [RR (95% CI) and P value: 2.813 (1.299-6.091), 0,002; 1.972 (1.274-3.052), 0.009; 1.929 (1.195-3.114), 0.004; 2.232 (1.463-3.406), NA