Search

Bu çalışmada göz içi retinoblastomlu olgularda, kemoredüksiyon tedavisi ile birlikte lokal tedavi yöntemlerinden biri olan transpupiller termoterapinin etkinliğinin değerlendirilmesi amaçlandı. Çalışmaya Kasım 1998-Mart 2002 tarihleri arasında Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı Oküler Onkoloji biriminde retinoblastom tanısı alarak kemoredüksiyon tedavisi ve takiben transpupiller termoterapi uygulanan 48 olgunun 74 gözü dahil edildi. Hasta kayıtları yaş,cinsiyet, aile öyküsü ve tümörün lateralite durumu açısından gözden geçirildi. İlk tam ve tedavi sırasında hastalar ayda bir genel anestezi altında muayene edildiler. Fundus muayenesinde her bir gözdeki tümör odağı sayısı, tümörlerin yerleştiği bölge, ana tümörün taban çapı, kalınlığı ve optik sinire uzaklığı, retina altı tohumlanma, vitreus tohumlanması ve retina altı sıvı olup olmadığı kaydedildi. Tüm olguların evrelendirilmesi Reese-Ellsworth sınıflamasına göre yapıldı. Retinoblastom tanısı kesinleşen olguların pediatrik onkoloji bölümü tarafından sistemik muayene ve tam kan sayımı, periferik yayma, kemik iliği, beyin omurilik sıvısı incelemeleri, orbita ve beyin magnetik rezonans görüntülemeleri yapıldı. Aktif enfeksiyonu olmayıp beyaz küresi yeterli olan hastalara kemoterapi başlandı. Sistemik metastazı olmayan olguların toplam 6 kürden oluşan kemoredüksiyon programına alınması planlandı. Kemoredüksiyonda vinkristin, etoposid, karboplatinden oluşan üçlü kemoterapi, l'er ay ara ile uygulandı. Her kür sonrası genel anestezi altında muayene yapıldı. İki kür kemoredüksiyonu takiben olgulara transpupiller termoterapi (TTT) uygulandı. Tüm olgularda her göz için uygulanan TTT'ler arasındaki süre, toplam TTT sayısı, toplam TTT süresi, TTT gücü ve kullanılan spot büyüklüğü kaydedildi. TTT tüm hastalarda indirekt oftalmoskop aracılığıyla uygulandı. Tüm olgular TTT sonrası ilk ayda muayene edilerek tedavi yanıtları ve komplikasyonlar değerlendirildi. Çalışmaya 22'si kız, 26'sı erkek olmak üzere 48 retinoblastomlu olgu dahil edildi. Olguların 14'ü tek, 34'ü iki taraflıydı. İki taraflı 34 olgudan 8 tanesinin birer gözüne daha önceden enükleasyon uygulandığı için çalışmaya 74 göz alındı. Hastaların ortalama tam konma yaşlan 16. 12 ay olup olguların % 16.7'si ailesel, % 83.3'ü sporadikti. Yetmiş dört gözde toplam 156 tümör odağı mevcut olup göz başına tümör odağı sayısı 2.1(1-7) olarak tespit edildi. Tümörler 1 1 gözde ( % 14.8) sadece maküler, 14 gözde ( % 18.9) sadece maküla-ekvator arası, 12 gözde ( % 16.2) sadece ora serratada, 10 40gözde ( % 13.5) maküla ve maküla-ekvator arası, 17 gözde maküla-ekvator arası ve ora serrata ve 10 gözde ( % 13.5)maküler, maküla-ekvator arası ve ora serratada yerleşmişti. Reese-Ellsworth sınıflamasına göre, 74 gözün 4 tanesi ( % 5.40) grup 1, 23 tanesi (% 31.08) grup U, 5 tanesi ( % 6.75) grup HI, 26 tanesi ( % 35. 13) grup IV ve 16 tanesi ( % 21.62) grup V olarak sınıflandırıldı. Tüm olguların ortalama takip süresi 22.7 aydı(4-39 ay). Hastalara ortalama 6.33 kür kemoredüksiyon uygulandı. Hastalara uygulanan ilk ve son TTT tarihleri arasındaki süre ortalama 5.9 aydı. Ortalama TTT sayısı 3 ve ortalama TTT süresi 13.9 dakikaydı(l-45). Uygulanan ortalama TTT gücü 710 mW(500-1000) olarak bulundu. Tedavi sonrası tümör taban çapında ortalama % 48.44 azalma elde edilirken, tümör kalınlığında ortalama % 41.93 azalma elde edildi. Hastaların tedavi sonrası son durumları değerlendirildiğinde, 51 gözde ( % 68.92)gerileme, 18 gözde ( % 24.33) nüks tespit edilirken, 5 gözde ( % 6.75) değişiklik izlenmedi. En sık tip IV gerileme şekli elde edildiği saptandı. Gerileme saptanan 51 gözün 8'inde ( % 15.68) tip I, 4'ünde ( % 7.84) tip II, 6'smda ( % 1 1.76) tip III, 24'ünde ( % 48) tip IV, 9'unda ( % 17.65) tip I ve tip IV gerileme şeklinin birlikte geliştiği tespit edildi. Nükse kadar geçen süre ortalama 9.47 ay olarak bulundu. Nüks gelişen olguların 2 tanesinde bir tedavi henüz uygulanmamışken, 1 tanesinde plak radyoterapi, 4 tanesinde TTT ve krioterapi, 11 tanesinde enükleasyon uygulandı. Enükleasyon uygulanan olguların l'ine enükleasyon öncesi dışsal ışın tedavisi uygulanmıştı. Yetmiş dört gözden 11 'i nüks nedeniyle olmak üzere 14'ü ( % 29.2) enüklee edildi. Enükleasyona kadar geçen süre ortalama 9.43 + 6.59 ay olarak tespit edildi. Sonuç olarak göz içi retinoblastomda, kemoredüksiyon sonrası transpupiller termoterapi lokal tümör kontrolünün sağlanmasında etkin bir yöntem olmakla birlikte, özellikle başlangıçta vitreus ya da retina altı tohumlanma izlenen olgularda nüks oram daha yüksek olmaktadır. Enükleasyon, nüks tümörler ve ileri evredeki tümörlerde göz önünde tutulmalıdır. 41 47

VII. ÖZET Bu çalışmada, retina dekolmanı cerrahisinde preoperatif faktörlerle komplikasyon gelişimi arasındaki bağlantının araştırılması amaçlandı. Çalışmaya, 1991-2001 yıllan arasında Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesinde retina dekolmanı ameliyatı geçirmiş 367 hastanın (252 erkek, 115 kadın) 371 gözü dahil edildi. Hastaların dosyalan retrospektif olarak tarandı ve ilk 6 aylık kontrollerini tamamlamayanlar kontrole çağırılarak oftalmoskopik muayeneri yapıldı. Hastaların refraksion durumu, RD tipi, sistemik hastalığının olması, vitreus dejeneransının olması, dekole kadran sayısı ve lokalizasyonu, delik-yırtık saptanması veya saptanmaması, delik-yırtık sayısı, tipi ve kadranı, Ameliyat öncesi PVR varlığı, üveit, vitreus hemorajisi, hipotoni varlığı, uygulanan cerrahi yöntem, ameliyat sonrası hastalara baş pozisyonu verilmesi ve hastaların komplike olgu olup olmamasıyla komplikasyon gelişimi arasında istatistiksel olarak anlamlı bağlantı saptanmadı (p>0,05), fakat ilk şikayetin başlaması ve RD cerrahisine kadar geçen süre komplikasyon gelişimini istatistiksel olarak anlamlı derecede artırmakta idi (p

25 ÖZET Koroid malign melanomunda diod laserle transpupiller termoterapi etkinliğinin incelenmesi amacıyla prospektif bir çalışma yapıldı. Kliniğimiz tümör birimine başvuran, klinik muayene, fundus floressein anjiografi ve ultrasonografı ile KMM tanısı konmuş, en geniş taban çapı 13mm, kalınlığı ömm'den daha az olan 15 olguya ortalama 2-3 seans TTT uygulandı. Her TTT seansında 2-3mm ışın çapı ve 400-800mW arasında güç kullanıldı, süre 6 ile 28 dakika arasında tutuldu. Tedavi sonrası kontrollerde tümör boyutu izlendi, ultrasonografı ile tümör kalınlığı ölçüldü. Tedaviye yanıt, olası komplikasyonlar ve nüks açısından değerlendirildi. Hastalar ortalama 7.8 ay izlendi. Ortalama en geniş taban çapı 7.3 mm (4-13 mm), tümör kalınlığı 3.6 mm (2- 6 mm), optik diske uzaklık 2.7 mm (0-6 mm), foveolaya uzaklık ise 2.9 mm (0-8 mm) idi. TTT sonrası tümör dokusunda gerileme saptandı. En sık görülen komplikasyonlar vitreus hemorajisi (4 olgu), katarakt (3 olgu) ve iris atrofisi(3 olgu) idi. TTT'nin koroid malign melanomu tedavisinde kullanımı ile erken dönemde başarılı sonuçlar alınmıştır ancak takip süremiz nüks ve metastaz yorumu için kısadır. 34

ÖZET Bu çalışmada, göz içi retinoblastom olgularında kemoredüksiyon tedavisinin etkinliğini, klasik tedavi yöntemi olan enükleasyon ve dışsal ışın tedavisinden ne kadar kaçınılabileceğini araştırdık. Ocak 1997- Mayıs 2000 tarihleri arasında retinoblastom tanısı alıp kemoredüksiyon tedavisi uygulanan 42 hastanın 53 gözü çalışmaya alındı. Her hastanın öyküsü, genel anestezi altında muayenesi, ultrasonu ve çocuk onkolojisi bölümünde tetkikleri yapıldı. Göz ve çocuk onkolojisi bölümlerinin muayenelerine göre kemoredüksiyon tedavisi başlandı. Kullanılan ilaçlar; vinkristin (1,5 mg/m2), etoposid (150 mg/m2) ve karboplatin (560 mg/m2) idi. İlk gün her 3 ilaç da, ikinci gün sadece etoposid çocuk onkolojisinin önerdiği dozlarda kullanıldı. Kemoredüksiyon tedavisi ayda bir olmak üzere 6 ay süreyle uygulandı. Her tedavi öncesi genel anestezi altında ve çocuk onkolojisi bölümünde muayene yapıldı, gerektiğinde lokal tedavi yöntemlerinden biri tedaviye eklendi. Çalışmaya alınan olgularda; tümör taban genişliği, kalınlığı, retina altı sıvısındaki, retina altı ve vitreus tohumlanmasındaki değişim, ek tedavi uygulanıp-uygulanmadığı, tümör nüksü ve bu tedaviye rağmen enükleasyon yapılan olgular araştırıldı. Reese-Ellsworth sınıflamasına göre evre I-II-IIFde 7'şer göz, evre FV'de 10 göz ve evre V'de 22 göz bulunmaktadır. 42 olgudan 18'i erkek 24'ü kadındı. 24 tek, 18 iki taraflı olgu vardı. İki taraflı olgulardan 7 göze daha önce enükleasyon yapıldığı için 53 göz çalışmaya alındı. Hastalara ortalama 5.2 kür kemoredüksiyon tedavisi uygulandı. Hastalar ortalama 16.4 ay izlenmiştir. 53 gözden 16 göze enükleasyon yapılmıştır. 37 gözde tedavi sonrası tümör taban genişliğinde ortalama % 52.6, tümör kalınlığında % 63.3 azalma tespit edilmiştir. Bu azalma istatistiksel olarak anlamlıdır (p

ÖZET: Genleşebilen ve uzun süre göz içinde kalabilen intravitreal gazlar vitreoretinal cerrahi sonrasında göz içi tamponadının sağlanması amacıyla kullanılmakta ve prognozu önemli ölçüde etkilemektedir. Gazlara bağlı olarak ameliyat sırasında ve sonrasında komplikasyonlar gelişebilmektedir. Bu komplikasyonlann sıklığını değerlendirmek ve bu komplikasyonlan etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla bu çalışma gerçekleştirildi. Klasik vitreus cerrahi teknikler olan mebran soyma, mebran segmentasyonu, mebran delaminasyonu, ve subretinal sıvının internal drenajı yapıldı. Gerekli olan hastalarda sub retinal mebranlan almak amacıyla retinotomi yapıldı. Cerrah tararından gerekli görülen vakalarda skleral çevreleme, krioterapi ve endolazer yapıldı. İntraoperatif olarak sıvı gaz değişimi yapıldı. Göz içi tamponad olarak hava, C2F6, C3F8 gazlan kullanıldı. Uzun tamponad istendiği durumda C2F6 yada C3F8 gazlarının havayla karışımı kullanıldı. Olgular ameliyattan sonra 7- 12 gün klinikte izlenip taburcu olduktan sonra gaz kabarcığı kaybolana kadar başlangıcda haftada bir, daha sonra iki haftada bir izlendi. Kontrollerde olguların görme keskinliği, göz içi basıncı, ön segment muayenesi, fundus ve göz içi gazı hacminin değerlendirilmesi yapıldı. Çalışma kapsamına alınan hastalar yaş, cins, etyoloji, tanı, göz içi basınçları, görme keskinlikleri, ameliyat esnasında, ameliyat sonrası gelişen komplikasyonlar yönünden inceklendi. Elde edilen veriler SPSS programına yüklendi. İstatistiksel değerlendirmeler Kruskal - Wallis varyans analizi, Man - Whitney - U testi, Ki - Kare testi ile değerlendirilmiştir. Preoperatif, ameliyat sonrası ve son görmelerin karşılaştırılmasında Eşleştirilmiş örneklerde Wilcoxon testi kullanılmıştır. Ameliyat sonrası istatistiksel olarak anlamlı derecede iyi görme elde edilebilmesine rağmen hastalar uzun dönem takip edildiğinde gelişen komplikasyonlara bağlı olarak istatistiksel olarak anlamlı görme azalmalmalan tesbit edildi. Parsplana vitrektomi ve gaz verilen hastalarda ameliyat esnasında, ameliyat sonrası erken dönemde ve geç dönemde çok ciddi komplikasyonlar gelişmekte ve hastaların çok yakından takib edilmeleri gerekmektedir. Hastaların sık takibi komplikasyonlan önlemede ve görme prognozunu olumlu yönde etkileyecektir. 68 71

AMAÇ: Konjonktivanın intraepitelial neoplazisi, yassı hücreli karsinoması ve malign melanomasında cerrahi tedavi, strontium-90 temas ışın tedavisi ve krioterapinin karşılaştırılması. YÖNTEM: 1965-1994 yılları arasında, histopatolojik olarak konjonktivanın intraepitelial neoplazisi tanısı almış 102 olgu (102 göz), yassı hücreli karsinoma tanısı almış 311 olgu (313 göz) ve malign melanoma tanısı almış 99 olgu (99 göz) geriye dönük olarak yaş, cins, yerleşim yeri ve uygulanan tedavi açısından incelendi. Yeterli izlem ve bilgi olmayan hastalar kontrole çağrıldı.BULGULAR: Konjonktivanın intraepitelial neoplazisi tanısı almış olguların % 31.37'sinin kadın (32), % 68.63'ünün erkek (70), yaş ortalamasının 53.83±15.97 (11-95) yıl olduğu saptandı. İlk tedavi olarak gözlerin % 46.1'ine total eksizyonel biyopsi (TEB), % 2.9'una parsiyel lameller sklerokeratoplasti, % 7.8'ine TEB-krioterapi, % 41.2'sine TEB-Strontium-90 temas ışın tedavisi (Str-90), % 2'sine enükleasyon tedavisi yapıldı. İlk tedaviyi takiben gözlerin % 22.5'inde nüks gelişti. İlk nüks gelişen gözlerin % 26.1'ine TEB, % 8.7'sine TEB-krioterapi, % 39.1'ine TEB-Str-90 yapıldı. Gözlerin % 26.1'i tedaviyi kabul etmedi. İkinci tedaviyi takiben gözlerin % 35.3'ünde nüks gelişti. İkinci nüks gelişen gözlerin % 16.7'sine TEB-krioterapi, % 33.3'üne TEB-Str-90, % 16.7'sine enükleasyon yapıldı. Gözlerin % 33.3'ü tedaviyi kabul etmedi. Konjonktivanın yassı hücreli karsinoması tanısı konan gözlerin % 45.4'ü (142) kadın, % 54.6'sı (171) erkek, yaş ortalaması 53.46±15.82 (10-85) yıl idi. İlk tedavi olarak gözlerin % 34.5'ine TEB, % 4.5'ine sklerokeratoplasti, % 4.8'ine TEB-krioterapi, % 28.8'ine TEB-Str-90, % 11.2'sine enükleasyon, % 1'ine enükleasyon-radyoterapi, % 4.8'ine ekzenterasyon, % 8.9'una ekzenterasyon-radyoterapi tedavilerinin uygulandığı saptandı. Gözlerin % 1.6'sı tedaviyi kabul etmedi. İlk tedaviyi takiben % 14.6 gözde nüks tespit edildi. İlk nüks gelişen gözlerin % 2.2'sine TEB-krioterapi, % 40'ına TEB-Str-90, % 4.4'üne enükleasyon, %2.2'sine TEB-radyoterapi, % 13.3'üne ekzenterasyon, % 6.7'sine ekzenterasyon-radyoterapi uygulandı. Gözlerin % 31.1'i tedaviyi kabul etmedi. İkinci tedaviyi takiben gözlerin % 12.9'unde nüks gelişti. İkinci kez nüks gelişen gözlerin % 75'ine TEB-Str-90, %25'ine ekzenterasyon uygulandı. Üçüncü tedaviyi takiben gözlerin % 25'inde üçüncü nüks saptandı. Konjonktivanın malign melanoması tanısını almış olguların % 51.7'si (51) kadın, % 48.5'i (48) erkek, ortalama yaş 49.80±17.54 (12-88) idi. İlk tedavi olarak gözlerin % 32.3'üne TEB, % 10.1'ine TEB-krioterapi, % 42.4'üne TEB-Str-90, % 3'üne TEB-radyoterapi, %1'ine TEB-krioterapi-Str-90, %1'ine enükleasyon, % 4'üne egzenterasyon, % 6.1'ine egzenterasyon-radyoterapi uygulandı. Birinci tedaviyi takiben % 39.4 gözde nüks saptandı. İlk nüks gelişen gözlerin % 7.7'sine TEB, % 12.8'ine TEB-krioterapi, % 33.3'üne TEB-Str-90, % 2.6'sına enükleasyon, % 15.4'üne egzenterasyon, % 12.8'ine egzenterasyon-radyoterapi, % 2.6'sına enükleasyon-radyoterapi uygulandı. Gözlerin % 12.8'i ikinci tedaviyi kabul etmedi. İkinci tedavi sonrası % 32.4 ikinci nüks gelişti. İkinci kez nüks gelişen gözlerin % 9.1'ine TEB, % 9.1'ine TEB-Str-90, % 27.3'üne egzenterasyon, %18.2'sine radyoterapi uygulandı. Gözlerin % 36.4'ü üçüncü tedaviyi kabul etmedi. Üçüncü tedaviyi takiben % 28.6 gözde üçüncü nüks gelişti.SONUÇ: Konjonktivanın intraepitelyal neoplazisinin tedavisinde, nüks gelişimi açısından cerrahi tedavi, str-90 ve krioterapi arasında istatistiksel açıdan anlamlı fark bulunmadı (Ki-kare testi; p: birinci tedaviler için 0.325, ikinci tedaviler için 0.760). Konjonktiva intraepitelyal neoplazisinin tedavisi, geniş lokal eksizyon ve nüksleri önlemeye yönelik krioterapi ve str-90 gibi ikincil tedavilerdir.Konjonktivanın yassı hücreli karsinomlarında birinci tedavi olarak uygulanan cerrahi tedavi, str-90 ve krioterapi nüks gelişimi açısından karşılaştırıldığında aralarında istatistiksel açıdan anlamlı fark bulundu. Nüks, egzenterasyon veya egzenterasyon-radyoterapi uygulanan olgularda anlamlı olarak daha azdı. İkinci olarak uygulanan tedavi yöntemleri nüks gelişimi açısından karşılaştırıldığında aralarında istatistiksel açıdan anlamlı fark bulunmadı. (Ki-kare testi; p: birinci tedaviler için 0.034, ikinci tedaviler için 0.608). Konjonktiva yassı hücreli karsinomlarının en yaygın tedavisi geniş lokal eksizyon ve nüksleri önlemeye yönelik krioterapi ve Str-90 gibi ikincil tedavilerdir. Yetersiz tedavilerde nüks sonucu enükleasyon, egzenterasyon gibi radikal cerrahi girişimlerin gündeme gelebileceği unutulmamalıdır. Konjonktivanın malign melanomasında ilk tedavi olarak uygulanan cerrahi tedavi, str-90 ve krioterapi, nüks gelişimi açısından karşılaştırıldığında aralarında istatistiksel açıdan anlamlı fark bulundu. Nüks, TEB-Str-90 uygulanan olgularda anlamlı olarak daha azdı. (Ki-kare testi; p: 0.036) ilk tedavi sonrası nüks gelişen olgularda uygulanan tedavi yöntemleri nüks gelişimi açısından karşılaştırıldığında aralarında istatistiksel açıdan anlamlı fark vardı. Nüks; egzenterasyon, egzenterasyon-radyoterapi uygulanan olgularda anlamlı olarak daha azdı (Ki-kare testi; p: 0.044). Bu iki tedavi yöntemi arasında ise anlamlı fark bulunmadı. İkinci olarak uygulanan tedavi yöntemleri nüks gelişimi açısından karşılaştırıldığında aralarında istatistiksel açıdan anlamlı fark yoktu (Ki-kare testi; p: 0.719). Konjonktivanın malign melanomasında, riskli olgularda radikal cerrahi yöntemleri gündeme gelebilir. OBJECTIVE: To compare surgical treatment, strontium-90 treatment and cryotherapy in intraepitelial neoplasia, squamous cell carcinoma and malignant melanoma of conjunctiva.METHODS: In the period between 1965 and 1994, 102 cases (102 eyes) with the histopathological diagnosis of intraepithelial neoplasia of conjunctiva, 311 cases (313 eyes) with histopathological diagnosis of squamous cell carcinoma and 99 cases (99 eyes) with histopathological diagnosis of malignant melanoma were included in this retrospective study. The location of the lesion and treatment technique, patients' age and sex were investigated. Patients without adequate follow up and information were invited for control.RESULTS: It was found that 31.37% of the cases having conjunctival intraepithelial neoplasia were female (32), 68.63% were male (70), and the mean age was 53.83 ± 15.97 (11-95) years. As a first treatment, total excisional biopsy (TEB) was performed in 46.1% of the cases, partial lamellar sclerokeratoplasty in 2.9%, TEB-cryotherapy in 7.8%, TEB-Strontium-90 contact radiation therapy (Str-90) in 41.2%, enucleation in 2% of the eyes were performed. Recurrence occurred in 22.5% of the eyes after the first treatment. In the eyes with the first recurrence; 26.1% TEB, 8.7% TEB-cryotherapy, 39.1% TEB-Str-90 treatments were performed. 26.1% of the eyes with recurrence did not accept the treatment. Following the second treatment, recurrence occurred in 35.3% of the eyes. In the eyes having the second recurrence, 16.7% had TEB-cryotherapy, 33.3% had TEB-Str-90 and 16.7% had enucleation, 33.3% of the eyes did not accept the any treatment.45.4% (142) of the eyes diagnosed as squamous cell carcinoma of the conjunctiva were female, 54.6% (171) were male, mean age was 53.46 ± 15.82 (10-85) years. The first treatment was 34.5% TEB, 4.5% sclerokeratoplasty, 4.8% TEB-cryotherapy, 28.8% TEB-Str-90, 11.2% enucleation, 1% enucleation-radiotherapy, 4.8% exenteration and 8.9% exenteration-radiotherapy treatments. 1.6% of the eyes did not accept the any treatment. Recurrence was detected in 14.6% of eyes after the first treatment. The second treatment was TEB-cryotherapy 2.2%, TEB-Str-90 40%, enucleation 4.4%, TEB-radiotherapy 2.2%, exenteration 13.3%, and exenteration 6.7% radiotherapy in the eyes with first recurrence. 31.1% of the eyes did not accepted the treatment. Recurrence occurred in 12.9% of eyes following the second treatment. The third treatment was TEB-Str-90 in 75% of eyes and exenteration in 25% of the eyes with second recurrence.Of the cases diagnosed with malignant melanoma of the conjunctiva, 51.7% (51) were female and 48.5% (48) were male. The mean age was 49.80 ± 17.54 (12-88) years. The first treatment was 32.3% TEB, 10.1% TEB-cryotherapy, 42.4% TEB-Str-90, 3% TEB-radiotherapy, 1% TEB-cryotherapy-Str-90, 1% enucleation, 4% exenteration, 6.1% exenteration-radiotherapy. Recurrence was detected in 39.4% of the patients after the first treatment. In the first recurrence eyes, 7.7% TEB, 12.8% TEB-cryotherapy, 33.3% TEB-Str-90, 2.6% enucleation, 15.4% exenteration, 12.8% exenteration-radiotherapy, 2.6% enucleation-radiotherapy was performed. 12.8% of the eyes did not accept the second treatment. After the second treatment, 32.4% had a second recurrence. In the second recurrence eyes, 9.1% TEB, 9.1%, TEB-Str-90, 27.3% exenteration, 18.2% radiotherapy treatments were applied. 36.4% of the eyes did not accept the third treatment. The third recurrences occurred in 28.6% of the eyes after the third treatment.CONCLUSION: In the treatment of intraepithelial neoplasia of conjunctiva, no statistically significant difference was found between surgical treatment, str-90 and cryotherapy in terms of recurrence (chi-square test; p: 0.325 for first treatments, 0.760 for second treatments).Treatment of conjunctival intraepithelial neoplasm is extensive local excision and secondary therapies such as cryotherapy and str-90 to prevent and recurrence.When the surgical treatment, str-90 and cryotherapy were used as the first treatment in squamous cell carcinoma of the conjunctiva, a statistically significant difference was found between them. Recurrence was significantly less in cases who underwent exenteration or exenteration-radiotherapy. When the second treatment were compared in terms of recurrence, there was no statistically significant difference between them. (Chi-square test; p: 0.034 for the first treatments, 0.608 for the second treatments). The most common treatment of conjunctival squamous cell carcinomas is large local excision and secondary therapies such as cryotherapy and str-90 to prevent and recurrence. It should be kept in mind that radical surgical interventions such as enucleation and exenteration may result in inadequate treatment.When the surgical treatment, str-90 and cryotherapy were used as the first treatment for malignant melanoma of the conjunctiva were compared in terms of recurrence, a statistically significant difference was found between them. Recurrence was significantly less in TEB-Str-90 cases. (Chi-square test; p: 0.036) There was a statistically significant difference between the treatment methods in cases who developed recurrence after the first treatment. Recurrence was significantly less in exenteration and exenteration-radiotherapy (Chi-square test; p: 0.044). There was no significant difference between exenteration and exenteration-radiotherapy treatment methods. When the second treatment were compared in terms of recurrence, there was no statistically significant difference between them (Chi-square test; p: 0.719). In malignant melanoma of the conjunctiva, radical surgical methods may be considered in risky cases. 68