Search

Kültürel mirasın bir parçası olarak gelenekler, varlığını her toplumda sürdürmektedir. Ritüellerden oluşangelenek, sosyalleşme süreci içinde varlık göstermektedir. Her kültürün kendine özgü yaşam biçimi vardır. Öğrenilmiş davranışların nesilden nesile aktarılması olarak karşımıza çıkan kültür toplumun üyeleri tarafındanyaşatılır. Gelenekler toplumun günlük pratikleri içinde yer almaktadır. Bu pratikler doğumdan ölüme yaşamınher bölümünde farklı şekillerde karşımıza çıkmaktadır. Sağlık ve hastalığı sürdürmede kültürel bir varlık olarakinsanın gelenek ve görenekleri içinde birtakım uygulamaları gerçekleştirmesi ve bunu günlük pratiğinde kullanması söz konusudur. İnsanın gelişimsel yaşam dönemleri içinde özellikle kadınlarda dönüm noktası sayılabilecek fizyolojik değişiklikler önemlidir. Bu önemli fizyolojik değişim dönemlerinden ikisi mensturasyon vemenopoz dönemidir. Bu dönemlerin konforunu arttırmak bağlamında kullanılan geleneksel yöntemler bulunmaktadır. Bu çalışmanın çıkış noktası da Akdeniz bölgesinin en doğusunda bulunan Hatay iline bağlı Antakya ilçesine 1980’li yıllarda göçle gelen Özbek asıllı Afgan göçmenlerinin geleneksel uygulamalarını belirlemektir. Göçmenler şehrin belli bir bölgesinde yerleşmiş olup kendi kültürlerini yaşatarak yıllardır varlıklarını sürdürmektedirler. Çalışmada kaynak kişilere ulaşılmış ve görüşme yöntemi ile bölgedeki halk hekimliği uygulamaları ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bölgenin kültürel değerlerini bilen, farklı yaş gruplarından kadınlar çalışmanın kaynak kişileridir. Çalışmada 50 Afgan göçmeni kadınla görüşmeler yapılmıştır. Bu çalışmanın amacı da farklı topraklardan göç edip belli bir coğrafyada yaşamını sürdüren, her geçen gün nüfüsu artan, kendi gelenek ve göreneklerini yaşamın her anında sürdürmeye devam eden nüfusunun yarısının Özbek asıllı Afgan göçmeni kadınların âdet öncesi, âdet dönemi ve menopoz dönemine ilişkin geleneksel uygulamalarını belirlemektir. Bu dönemlerde yaşanan belirtileri gidermek ve bu dönemi konforlu geçirmek bağlamında kadınların evlerindeki olanaklarla yaptıkları bitkisel, hayvansal drogları kullanmaları kültürel açıdan önemlidir. Bu çalışma sonucunda kadınları özel dönemlerinde rahatlamak için genellikle bitkisel ve hayvansal ilaçları kullandığı görülmektedir. Kadınlar tarafından semptomları gidermede günlük yaşamda tüketilen bakliyatlar, çeşitli çaylar, yoğurt en çok kullanılan ürünlerdir. Ağrıları gidermede hayvanın derisinin kullanılması dikkat çeken uygulamadır. Bu ürünlerin ezerek, ısıtılarak, pişirilerek gibi farklı formlarda kullanıldığı görülmektedir. Kimi zaman bu ürünlerden karışımlar yapıldığı görülmektedir. Çeşitli yağlarla yapılan masajlar bölge halkı tarafından tercih edilmektedir. Premenstural-menstural dönemdeki ağrılar ile baş etmede kantaron yağı, zeytinyağı, çam fıstığı yağı, maydanoz, ısırgan otu, nohut, yeşil çay, yoğurt kullanılmaktadır. Ayrıca hamur, taş ve patlıcan ısıtılarak sıcak uygulama için ağrıyan bölgeye konulmaktadır. Özellikle ağrıda koyun derisine girmek, horoz derisini ağrı olan bölgeye bağlamak bölge kadınının temel uygulamaları arasındadır. Mensturasyon döneminde tırnak kesmeme, banyo yapmama, kıl/tüy almama, saç kesmeme yapılan uygulamalar arasındadır. Menopoz dönemi semptomları azaltmaya/gidermeye yönelik havuç, turp, limon, zeytinyağı, yeşil çay en sık kullanılan bitkisel ürünlerdir.Kendi topraklarında uzakta yaşayan bu toplumun günümüzde hâlen kendi geleneklerini sürdürdüğü görülmektedir. Sonuç olarak kadınların günlük mutfakta kullandıkları ürünleri çeşitli semptomları gidermede kullandıklarını söyleyebiliriz.

Objective: This study was conducted to determine the attitudes of nursing students towards Public Health Nursing lesson and to examine the relationship between different variables. Materials and Methods: This descriptive cross-sectional study was conducted at the undergraduate nursing department of a university in the south of Turkey. The study sample consisted of 109 nursing students. Introductory information form including sociodemographic and lesson characteristics, Sapcı and Güngörmüs's The Public Health Nursing Lesson Attitude Scale were used to collect data. The data were evaluated using number, percentage distribution, min., max. values, arithmetic mean, standard deviation, t-test, One-way ANOVA. Results: The mean age of the participants was 22.38 ± 1.61 and 63.3% were female. Most of the participants reported that they had taken the lesson for the first time and 54.1% of them were considering graduate education in this field. It was determined that nursing students' attitude scores related to the theoretical and application of the lesson were close to each other and medium level. In addition, students' attitudes towards the lesson were found to be related to some variables. Conclusion: In this study, it was determined that the attitudes of the nurses candidates towards the lesson were positive. It was concluded that encouraging students to read articles and conduct scientific studies during their education contributed to the development of positive attitudes towards the lesson., Amaç: Bu çalışma hemşirelik öğrencilerinin Halk Sağlığı Hemşireliği dersine yönelik tutumlarını belirlemek ve farklı değişkenlerle ilişkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Materyal ve Metot: Bu tanımlayıcı ve kesitsel nitelikte olan çalışma Türkiye’nin güneyinde yer alan bir üniversitenin lisans hemşirelik bölümünde öğrenim gören öğrenciler üzerinde yürütülmüştür. Çalışmanın örneklemini 109 hemşirelik öğrencisi oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında sosyodemografik ve derse ilişkin özelliklerin yer aldığı kişisel bilgi formu, Sapçı ve Güngörmüş tarafından geliştirilen Halk Sağlığı Hemşireliği Dersi Tutum Ölçeği kullanılmıştır. Veriler sayı, yüzde dağılımı, min., max. değerleri, aritmetik ortalama, standart sapma, t testi ve One-way ANOVA testi ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Katılımcıların yaş ortalaması 22,38 ± 1,61 olup, %63,3’ü kadındır. Katılımcıların çoğu dersi ilk defa aldıklarını ve %54,1’i bu alanda lisansüstü eğitim almayı düşündüklerini bildirmişlerdir. Hemşirelik öğrencilerinin dersin teorik ve uygulamasına ilişkin tutum puanlarının birbirlerine yakın ve orta seviyede olduğu belirlenmiştir. Ayrıca öğrencilerin derse yönelik tutumlarının bazı değişkenlerle ilişkisi olduğu bulunmuştur. Sonuç: Çalışmada hemşire adayların derse yönelik tutumlarının olumlu olduğu saptanmıştır. Öğrencilerin eğitimleri sırasında makale okumaya ve bilimsel çalışma yapmaya teşvik edilmesinin derse yönelik olumlu tutum geliştirmede katkısı olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Amaç: Bu araştırma Hatay ili Altınözü ilçesinde bir ilkokulakayıtlı zayıf öğrencilere yönelik uygulanan sağlıklı beslenme programınınetkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Materyal ve Metot: Bu randomize kontrollü deneysel çalışma 40zayıf öğrenci ile yürütülmüştür. Deney grubuna davranış değişikliği oluşturmak amacıyla8 hafta boyunca haftada bir kez beslenme eğitimi verilmiştir. Kontrol grubunaeğitim verilmemiştir. Veriler her iki grupta öğrenci tanıtım formu, BeslenmeÖz-yeterlik Ölçeği, Beslenme Tutum Ölçeği ve Beslenme Davranış Ölçeğikullanılarak toplanmıştır. Verilerin analizinde X2 testi, independent t-testi ve paired t-testikullanılmıştır. Bulgular: Deney grubunun beslenme öz-yeterlik,beslenme tutum ve beslenme davranış puanları kontrol grubuna göre önemliderecede ilerlemiştir (p

Introduction: This study was conducted for determining the efect of a walking exercise program on quality of life and sleep in elderly individuals. Materials and Method: The study was designed as a randomized controlled trial that was stratifed by gender, age, and physical activity levels. The study was conducted with 60 elderly individuals, 30 participants in the exercise walking group who participated in the walking program, and 30 participants in the control group without any intervention. The exercise walking group participated in the 40-minute walking program twice a week for 8 weeks. No intervention was made for the control group. In the study, data were collected using the introductory information form, World Health Organization Quality of Life Scale-Elderly Module, and Pittsburgh Sleep Quality Index. The same data collection forms were re-administered to the both groups after the walking program. Results: A signifcant improvement was found in the daily walking time (mean±sd=32.16±13.43), quality of life (mean±sd=81.30±2.87) and sleep quality (mean±sd=4.33±2.39), of the exercise walking group participating in the walking program compared with the control group (p, Giriş: Bu çalışma yürüyüş programının yaşlıların yaşam kalitesi ve uykusuna etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışma, cinsiyet, yaş ve fiziksel aktivite düzeylerine göre tabakalandırılmış randomize kontrollü bir araştırmadır. Çalışma yürüyüş programına katılan 30 deney grubu ve her hangi bir girişim uygulanmayan 30 kontrol grubu olmak üzere 60 yaşlının katılımı ile gerçekleşmiştir. Deney grubu sekiz hafta boyunca haftada iki kez, günde 40 dakikalık yürüyüş programına alınmıştır. Kontrol grubuna herhangi bir girişimde bulunulmamıştır. Çalışmada veriler her iki grupta, tanıtıcı bilgi formu, Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeği-Yaşlı Modülü ve Pittsburgh Uyku Kalitesi İndeksi kullanılarak toplanmıştır. Yürüyüş programından sonra her iki gruba aynı veri toplama formları tekrar uygulanmıştır. Bulgular: Yürüyüş programına katılan deney grubunun günlük yürüyüş süresi (ortalama±ss=32.16±13.43), yaşam kalitesi (ortalama±ss=81.30±2.87) ve uyku kalitesinde (ortalama±ss=4.33±2.39) kontrol grubuna göre önemli derecede ilerleme belirlenmiştir (p

Giriş: Öfke ergenlerde karşılanmayan beklentilere, doyurulmamış isteklere ve istenmeyen sonuçlara verilen duygusal tepkidir. Ergenlerde görülen öfke hem birey hem de toplum için olumsuz sonuçlar doğuran ciddi bir problem olarak tanımlanmaktadır. Amaç: Araştırma, sekizinci sınıf öğrencilerine bilişsel davranışçı yaklaşıma göre uygulanan öfke kontrol programının etkinliğinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Araştırmanın örneklemini Ankara/Gölbaşı'nda bir ortaokulun sekizinci sınıfında öğrenime devam eden 40 öğrenci oluşturmuştur. Araştırma örnekleminin oluşturulması amacıyla öğrencilere Sürekli Öfke-Öfke İfade Tarzı Ölçeği (SÖÖTÖ) uygulanmış; ön test ölçümünden ortalamanın üzerinde puan alan 40 öğrenci randomizasyon yöntemiyle seçilerek müdahale grubu oluşturulmuştur. Seçilen öğrenciler üç gruba ayrılarak bilişsel davranışçı yaklaşım teknikleri doğrultusunda hazırlanmış, yedi hafta süreyle uygulanan 40-45'er dakikalık Öfke Kontrol Programı oturumlarına dâhil edilmişlerdir. Program sonrası öğrencilere SÖÖTÖ tekrar uygulanmıştır. Bulgular: Öğrencilerin sürekli öfke alt ölçeği puan ortalamasının uygulama öncesine göre azaldığı ve farkın önemli olduğu (p = .000) saptanmıştır. Öfke içte ve öfke dışta alt ölçeği uygulama öncesi ve sonrası puan ortalamaları arasındaki farkın önemli olmadığı saptanmıştır (p < .050). Öfke kontrolü puan ortalamasının uygulama öncesine göre belirgin şekilde artış gösterdiği ve farkın önemli olduğu (p = .000) bulunmuştur. Sonuç: Çalışmada öfke kontrol programının öğrencilerin öfke kontrollerini sağlamalarında etkili bir yöntem olduğu sonucuna varılmıştır. Öğrencilerde öfke kontrolünü sağlamaya yönelik eğitimlerin etkisinin yapılacak çalışmalarla izlenmesi önerilmektedir., Giriş: Öfke ergenlerde karşılanmayan beklentilere, doyurulmamış isteklere ve istenmeyen sonuçlara verilen duygusal tepkidir. Ergenlerde görülen öfke hem birey hem de toplum için olumsuz sonuçlar doğuran ciddi bir problem olarak tanımlanmaktadır. Amaç: Araştırma, sekizinci sınıf öğrencilerine bilişsel davranışçı yaklaşıma göre uygulanan öfke kontrol programının etkinliğinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Araştırmanın örneklemini Ankara/Gölbaşı’nda bir ortaokulun sekizinci sınıfında öğrenime devam eden 40 öğrenci oluşturmuştur. Araştırma örnekleminin oluşturulması amacıyla öğrencilere Sürekli Öfke-Öfke İfade Tarzı Ölçeği (SÖÖTÖ) uygulanmış; ön test ölçümünden ortalamanın üzerinde puan alan 40 öğrenci randomizasyon yöntemiyle seçilerek müdahale grubu oluşturulmuştur. Seçilen öğrenciler üç gruba ayrılarak bilişsel davranışçı yaklaşım teknikleri doğrultusunda hazırlanmış, yedi hafta süreyle uygulanan 40-45’er dakikalık Öfke Kontrol Programı oturumlarına dâhil edilmişlerdir. Program sonrası öğrencilere SÖÖTÖ tekrar uygulanmıştır. Bulgular: Öğrencilerin sürekli öfke alt ölçeği puan ortalamasının uygulama öncesine göre azaldığı ve farkın önemli olduğu (p = .000) saptanmıştır. Öfke içte ve öfke dışta alt ölçeği uygulama öncesi ve sonrası puan ortalamaları arasındaki farkın önemli olmadığı saptanmıştır (p < .050). Öfke kontrolü puan ortalamasının uygulama öncesine göre belirgin şekilde artış gösterdiği ve farkın önemli olduğu (p = .000) bulunmuştur. Sonuç: Çalışmada öfke kontrol programının öğrencilerin öfke kontrollerini sağlamalarında etkili bir yöntem olduğu sonucuna varılmıştır. Öğrencilerde öfke kontrolünü sağlamaya yönelik eğitimlerin etkisinin yapılacak çalışmalarla izlenmesi önerilmektedir.

Bu çalışma Ankara/Gölbaşı'nda yaşayan yetişkin diyabetli kadınlara Değişim Aşamaları Modeli (DAM) ile yapılan eğitimin egzersiz davranışı üzerine etkisini belirlemek amacıyla yapılmış yarı deneysel bir çalışmadır. Çalışma 3 Aile Sağlığı Merkezi'nde yürütülmüştür. Örneklem için power analizi yapılmış, uygunluk örnekleme yöntemiyle belirlenen 55 kadınla (müdahale 27, kontrol 28) çalışma tamamlanmıştır. Veriler, tanıtım formu ve DAM ölçekleri ile yüz yüze görüşülerek toplanmıştır. Müdahale grubu için DAM'a göre Egzersiz Alışkanlığı Kazandırma Rehberi hazırlanmıştır. Müdahale grubundaki kadınlar ilk değerlendirmeden sonra birer ay ara ile toplam yedi kez ev ziyareti aracılığıyla izlenmiş ve davranış değişimi için kadınlara motivasyonel görüşmeler yapılmıştır. Yedinci ve sekizinci görüşmelerde son değerlendirme yapılmıştır. Kontrol grubuna iki kez görüşme düzenlenmiştir. Kontrol grubunun görüşmeleri müdahale grubunun ilk ve son görüşmeleri ile aynı zaman diliminde yapılmıştır. Araştırma için İl Halk Sağlığı Müdürlüğü'nden, Gazi Üniversitesi Etik Komisyonu'ndan ve araştırmaya katılmayı kabul eden bireylerden yazılı izin alınmıştır. Çalışmanın verileri sayı, yüzde, ortalama, Pearson ki kare, t testi, One-Way ANOVA, Friedman testi, Benforroni düzeltmeli wilcoxon işaretli sıra testi ile değerlendirilmiştir. Yapılan istatistiksel analize göre müdahale grubunun ilk ve son görüşmedeki değişim aşamaları arasındaki fark önemli bulunmuştur (p