Search

Amaç: Bu çalışma Hacettepe Üniversitesi’nde öğrenim görmekte olan ve gönüllü olarak çalışmamıza katılan bireylerin zaman yönetimi becerileri ile aktivite performansları ve memnuniyetleri arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla planlandı. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya, dâhil edilme kriterlerine uygun olduğu görülen 10 total görme engelli öğrenci dâhil edildi. Bireylerin cinsiyet, yaş, eğitim gibi bilgileri kaydedildi. Bireylerin öncelikli aktiviteleri ve bu aktivitelerdeki performans, memnuniyet seviyeleri Kanada Aktivite Performans Ölçümü ile zaman yönetimi becerileri ise Zaman Yönetimi Envanteri ile değerlendirildi. Değerlendirme sonrasında 5 hafta süren bir eğitim planı içerisine alındı. Bireylere bu süre zarfında zaman yönetimi eğitimi ergoterapi perspektifi ile uygulandı. Eğitim sonrasında ikinci bir değerlendirme ile eğitim öncesi durum karşılaştırıldı. Sonuçlar: Bireylerin zaman yönetimi becerileri (p=0,037*), aktivite performansı (p=0,022*) ve memnuniyetlerinde (p=0,01*) eğitim ile beraber istatistiksel açıdan anlamlı artış olduğu görüldü. Tartışma: Bireylerin değişen aktivite performansları farklılık gösterebilmektedir. Bireylerin genel anlamda gün içinde gerçekleştirdiği aktivitelerin zamansal ilişkisi önemlidir. Bireylerin günlük aktivitelerinin temporal boyutu fiziksel ve sosyal çevrenin etkilerinin de eklenerek değerlendirilmesi faydalı olacaktır.

Bu çalışmanın amacı ilk dönem İslam toplumunda var ise denetim uygulamalarını tespit edip değerlendirmektir. Bu bağlamda, Hz. Peygamber ve Râşid halifeler dönemindeki denetimle ilgili olan veriler doküman incelemesi yapılarak oluşturulmuştur. Toplanan veriler içerik analizi yoluyla yorumlanmıştır. Gözetim ve toplumsal denetimin etraflıca anlaşılabilmesi için kavram farklı açılardan ele alınarak genel çerçeve oluşturulmuştur. Araştırmada, denetimin sosyal, iktisadi ve idari alanlardaki uygulamaları irdelenmiş, elde edilen bulgular bu kapsamda ortaya konulmuştur. Hem modern öncesi hem de modern dönem pratikleri ile ilk İslam toplumundaki denetimin farklılaşan ve benzeşen noktalarına dikkat çekilmiştir. Çalışmada yer verilen uygulamalar, denetimin kavramsal çerçevesinin dışına çıkılmadan değerlendirilmiştir. Hz. Peygamber ile Hulefâ-i Râşidîn döneminde, zamanın ihtiyaçları ve şartlarıyla örtüşen, yönetici tarafından dahi olsa tecessüs sınırını aşmayan ve sistematik olmayan toplumsal denetim ve gözetim pratikleri görülmektedir. Elde edilen veriler neticesinde, ilk dönem İslam toplumunun hususi bir denetime sahip olduğu sonucuna ulaşılmıştır. This study aims to establish and evaluate social control practices in the first Islamic society, if there is any. Accordingly, documentation relevant to control practices at the periods of Prophet Mohammad and Rashidun was investigated and analyzed by employing descriptive analysis method. To fully define the scope, we established conceptual framework of surveillance and social control mechanism and discussed various aspects of the definitions. Findings of the study were reported within this framework by analyzing social, administrative, and economical aspects of social control practices. Similarities and differences of control practices in the first Islamic society to the pre-modern and modern practices were highlighted. The examples given in the study were analyzed in accordance with the conceptual framework of social control. Obtained findings indicated the presence of social control practices that are characteristic to the first Islamic society. Such practices that matched with the requirements of the time and conditions were observed during Prophet Mohammad and Rashidun. Even when practiced by ruling class, social control was not inquisitive and systematic.

Modern birey; yaşam felsefesini, gün geçtikçe, “görünme” üzerinde temellendirmektedir. Dünyayla ilişkisini “görünme” üzerine kurmak, bir anlamda, bireyin kendi kendisini nesne haline getirmesine sebep olmaktadır. Bu durum da onun önce kendi benliğine ardından da çevresine karşı yabancılaşmasına neden olmaktadır. Oysa modern eğitim programları, öğretim etkinlikleri içindeki öğrenci merkezli yaklaşımlarıyla, bireyin günlük hayatın içinde aktif olmasını beklemektedirler. Fakat bu aktifliğin sonucunda elde edilen kazanımların ne işe yarayacağı sorusuna yeterli cevabı verememektedirler. Yani öğretim süreçleri içinde aktif olarak yetişen ve başarılı olan öğrencilerin hayat felsefeleri nasıl olmalıdır? Başkalarından daha başarılı, daha fazla kazanan ve bu sebeple daha fazla “görünür” hale gelen bireyler haline geldikçe kendilerini gerçekleştirmiş sayılırlar mı? Bu soruların cevabı, kuşkusuz, modern -hatta postmodern- bireyin davranışlarına temel oluşturan değer dizgesiyle oldukça yakından ilgilidir. Biz, bu bildiride, modern bireyin davranış tarzına şekil veren değer dizgesinin “görünme” değil, önce “görme”, ardından da “gösterme” düşüncesi çerçevesinde şekillenmesi gerektiğini, İslam düşüncesinin önemli isimlerinden İbn Tufeyl’in “Hayy bin Yakzan” isimli eseri çerçevesinde tartışmayı amaçlıyoruz. Çünkü “görünme” ne kadar bireyi nesne haline getirmekteyse, “görme” de onu tekrardan ilahi teklife muhatap halife haline getirmektedir. Derrida’nın ifadesiyle “görünme” kibir ile ilgiliyken, “görme” insanın kul olmasıyla, Kuran’daki ifadelerden ilhamla, şahit olmasıyla ilgilidir. Dolayısıyla, günümüzde yeniden teşekkül edecek bir İslam eğitim düşüncesinden bahsetmenin yolu, dünya ile olan ilişkilerini “görünme” değil “görme” üzerine kuran bireyler yetiştirmekten geçmektedir. Ancak gerçekten gören bireyler “gösterme” yeteneğine sahip olurlar. Tebliğdeki “gösterme” kavramıyla ifade edilen anlam eğitimcilerin halini imlemektedir. Gerçek bir eğitim için öğretmenin konuları sadece bilmesi değil aynı zamanda anlaması da lazımdır. Anlamak ise “görünme” amacıyla kazanılmış bilgiyle değil, “görme” gayesiyle edinilmiş bilgi vesilesiyle mümkündür. İşte “görme” ve “gösterme” kavramları anlamayı da içine alarak yeni bir eğitim felsefesinin ipuçlarını oluşturmaktadır. Çalışmada, bütün bu değerlendirmeler, “Hayy bin Yakzan”ın geçirmiş olduğu dönüşüm çerçevesinde ele alınarak günümüz İslam eğitim düşüncesinin, kendisini, modern eğitim paradigmalarından hangi noktalarda ayırması gerektiği tartışılacaktır. Çünkü, “Hayy bin Yakzan”, küçük bir çocuğun dünya ile olan ilişkisini “görme” üzerine kurduğunda nasıl gelişeceğini göstermesi açısından oldukça önemlidir.

Felsefi söylemin epistemolojik düzeni üzerine düşünmek, felsefeyi belirleyen hâkim yapı üzerine düşünmek anlamına gelmektedir. Bunu, insanın doğasına ve bilginin yapısına bağlı olarak iki türlü anlamak gerekir. İnsan doğası gereği bilmek ister ve bunu bilginin gücüne sahip olmak için ister. Böylece insan, bilgiyi ortaya çıkaracak yöntemi arar. Yöntem, felsefi söylemin bilgi düzenini belirleyen kavramdır. Bununla birlikte yöntemi felsefi söylem konusu yapmak, yöntemin önce felsefi olarak keşfedilmesini gerektirmektedir. Bilginin yöntemle yapısal bağının keşfedilişi, fenomenolojik görüşle birlikte gelişir. Böylece Husserl’de yöntemin kendisi bilgi olmaktadır. Bilgi, olgusal gerçekliğin noetik bilinç edimlerinde görülenmesinin bir ürünü olarak vardır. Bilginin görmeyle birlikte ele alınması, Platon’un episteme anlayışına kadar geri gitmektedir. Platon’da bilgi, ideanın bilgisidir. Platon’un idea anlayışı tüm felsefe tarihini belirleyen metafizik görme biçimine bağlı bir bilgi anlayışıdır. Bilgi (episteme), ruhun diyalektik görme biçimiyle, karanlık görmeden aydınlık görmeye doğru eğitimi sonucunda açığa çıkar. Platon’un terminolojisinde açığa çıkma bir “anımsama”dır. Ruh kendi özünde taşıdığı bilgiyi görünüşler dünyasının sınavından geçerek yeniden hatırlar. Platon’da görünüşler dünyasının varsaymaya ve inanmaya bağlı sanıların, varlığın özünü ortaya çıkarmaya ve bilmeye yönelik kavram bilgisiyle karşılaştırılması, felsefenin gündeminden hiç düşmemiştir. Görülür ve düşünülür dünya ayrımına Kant’la birlikte bir nokta konmuştur. Kant’ta bilgi, anlama yetisinin görüye bağlı düşünmesiyle, görülür dünyanın sınırları içinde kalan transendental bir fenomendir. Bu transendental bilgide, varsayımlara dayanan emprik bilgi anlayışı sürdürülmektedir. Bununla Kant, bilgide son büyük buluşa kapı açmaktadır. Felsefenin transendental felsefe olarak yeniden varlık kazanması, Husserl’in fenomenolojik yöntem anlayışıyla gerçekleşir. Husserl’de emprik bilginin bilgi anlamı tarihe karışır. Bilgi, yönelimsel bilgi olarak geçerlilik kazanır. Husserl’de bilgi, bir bilinç edimi olarak yönelimsel bilincin bir başarısıdır. Yönelimsel bilinç, bilincin, hep olgusal yönelimlerin bilinci olduğunu söylemektedir. Yönelimlerin toplamı fenomenal dünyadır. Dünya bilincin yönelimsel nesnesidir. Bununla bilgi bilincin dolaysız görme ilkesiyle temellendirilir. Antik Yunan’da başlayan “Bilmek görmektir” anlayışının, fenomenolojide “saf görü”, “özü görüleme” kavramsallığında ilkesellik kazanması, felsefede bilincin ve refleksiyonun önceliği sorununu ortaya çıkarır. Heidegger’le birlikte fenomenoloji, bilinç ve refleksiyon felsefesi olmaktan çıkar ve varlık anlayışından hareket eden ontolojik anlamaya dönüşür. Ontolojik anlamada, Batı felsefe geleneğinin bilgi ve varlık sorunu, hem yapısal açıdan hem de öncelikleri bakımından eleştiri konusu yapılır. Böylece varlık sorunu, varlığın anlamı sorusu olarak anlama hermeneutiğini, Dasein hermeneutiğini başlatır. Bununla epistemolojik anlayışın yerini hermeneutik anlayış alır. Hermeneutik anlamayla birlikte felsefede sadece anlamanın yapısı üzerine bir değişim gerçekleşmez, aynı zamanda hermeneutik anlama, felsefede evrensel bir yer edinir. Gadamer’de teorik bilmenin görmeye öncelik veren yapısı değişime uğrar. Bununla hermeneutik anlama, pratik bir bilme olarak ele alınır. Hermeneutik anlamanın toplumsal yaşamdaki uygulaması, soru-yanıt mantığına dayalı bir diyalog modeline göre gerçekleşir. Ortak anlamaya katılmanın bir olanağı olarak diyalog, dilsel bir anlaşmadır. Dilsel bir deneyim olarak hermeneutik anlama böylece, işitmeye bağlı bir anlama sanatı olarak düşünülür. Hermeneutik anlamanın işitsel ve dilsel deneyim bağlamında başkası boyutunu açması, dinleme felsefesi üzerine düşünmenin olanağını açığa vurmaktadır., Thinking about epistemological order of philosophical discourse means thinking on dominant structure, which determines philosophy. It is necessary to understand this in two different ways based on the human nature and the nature of knowledge. Man needs to know by nature, and wants this to have power of knowledge. Thus, man seeks the method to uncover knowledge. The method is a concept that determines the epistemic state of philosophical discourse. Together with this, making the method a subject-matter of philosophical discourse requires a philosophical discovery of the method. The discovery of structural connection between knowledge and the method is developed by phenomenological understanding. Thus, in Husserl, the method itself becomes knowledge. Knowledge exists as a product of phenomenon of factual reality in noetic actions of consciousness. Taking knowledge and seeing together traces back to epistemological understanding of Plato. For Plato, knowledge is the knowledge of idea. Plato’s concept of idea is an understanding of knowledge related to the metaphysical seeing that has determined history of philosophy. Knowledge (episteme) is revealed as a result of training towards enlightened seeing from dark seeing by means of soul’s way of dialectic vision. In Plato’s terminology, revealing is “remembrance.” The soul has knowledge in its own essence and remembers it through examinations in the world of appearances. In Plato contrast between cognitive states based on assumptions and beliefs about appearances and conceptual knowledge based on knowing and uncovering the essence of existence has been an ongoing discussion in philosophy. With Kant, the discussion on the distinction between visible world and intelligible world has come to an end. In Kant, knowledge is a transcendental phenomenon within boundaries of the visible world, by means of thinking of the ability of understanding based on appearances. In this transcendental knowledge, empirical understanding of knowledge based on assumptions continues. By this, Kant paves the way for the last discovery in domain of knowledge. Philosophy's having re-existence as being a transcendental philosophy occurs by means of Husserl's account of phenomenological method. In Husserl, the meaning of knowledge of empirical knowledge becomes history. Knowledge owns its validity as being intentional knowledge. In Husserl, knowledge is a success of intentional consciousness as an act of consciousness. The intentional consciousness states that consciousness is always consciousness of factual intentions. Total of intentions is the phenomenal world. The world is intentional object of consciousness. By this, knowledge is based on the principle of direct vision of consciousness. The view “to know is to see” beginning with Ancient Greece becomes a principle within conceptual framework of “pure vision,” “phenomenon of essence” in phenomenology but this causes problem of priority of consciousness and reflection in philosophy. By Heidegger, phenomenology, which is philosophy of consciousness and reflection, turns out to be an ontological understanding starting from account of existence. In ontological understanding, problem of knowledge and being of Western philosophical tradition is subject to criticism because of both its structure and priorities. Thus, the problem of being opens the way of understanding hermeneutics and Dasein hermeneutics as the question of meaning of existence. With this, epistemological approach in philosophy is replaced by hermeneutics one. By hermeneutic understanding, not only a change in structure of understanding is realized in philosophy, but also hermeneutic understanding takes a universal place in philosophy. In Gadamer, structure of theoretical knowledge which gives priority to seeing changes. Also, hermeneutic understanding is considered as practically knowing. Practice of hermeneutic understanding in social life occurs in accordance with dialogue model based on question-answer logic. Dialogue as an opportunity to participate in common understanding is a linguistic agreement. In this way, hermeneutic understanding as a linguistic experience is considered as an art of comprehension based on hearing. Opening of dimension of “the other” in the context of hearing and linguistic experience of hermeneutic understanding reveals possibility of thinking about philosophy of listening.

Doktora Tezi, Bu çalışma, kelam düşüncesinde yer verilen bilimsel bilgi ve kelamın bilim ile kurduğu ilişkiyi ele almaktadır. Kelamcılar, kelamın teşekkülü ile birlikte bilim tarihi açısından bilim olarak kabul edilen alanlarla ilişki kurmuş, kelam eserlerinde bu bilgi türüne benimseme ya da eleştiri bağlamında yer vermiştir. Allah'ın görülmesinin imkanının tartışıldığı rü'yetullah meselesi, görme duyumunun teorik açıklamasını içermesi bağlamında kelamcıların bilimin araştırma alanına giren görme konusundaki yaklaşımları üzerinden kelam-bilim ilişkisini incelemeye müsait bir konudur. Çalışma iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde rü'yetullah konusu, problemin tarihsel sürecinden başlamak üzere, erken dönem Mu'tezile Eş'arîyye ve Mâtürîdîyye kelamındaki tartışmalar çerçevesinde ortaya konulmuştur. Bu çerçevede Allah'ın görülemeyeceği ve görülebileceği iddialarının akli ve nakli delilleri ele alınmış, zaman ve mekan açısından Allah'ın görülmesinin tartışıldığı bağlamlar ayrıca incelenmiştir. İkinci bölümde rü'yetullah tartışmaları sebebiyle kelam içerisinde yer alan bilim olarak görme duyumunun teorisi tespit edilmiştir. Bu çerçevede kelamcıların görmenin gerçekleşebilmesi için gerekli olan şartlar, görme süreci, görmenin gerçekleşme biçimi, görmeyi engelleyen problemler ve nelerin görülebileceği konularındaki yaklaşımları incelenmiştir. Kelamcıların bilimsel bilgi ile kurduğu ilişki ise, görme olgusu çerçevesinde teolojinin bilimsel açıklamayı belirlemesi ve bilimsel açıklamanın teolojiyi belirlemesinin örnekleri üzerinden açıklanmıştır. Son olarak kelamcıların görme konusundaki temel iddialarının güncel bilim açısından değerlendirmesi yapılmıştır., In this doctoral thesis, the scientific knowledge in Islamic theology (Kalām) and the relationship between theology and science has been studied. Islamic theologians (Mutakallimūn), with the formation of Kalām, established relations with the fields categorized as science in terms of the history of science, and included parts of this knowledge in their books. Vision of God (Ruʿyat Allāh) issue is a suitable subject for examining the Kalām-science relationship because of Mutakallimūn's investigation of the theoretical explanation of the sense of sight within the subject. This study consists of two chapters. In the first chapter, the subject of Ruʿyat Allāh is portrayed within the framework of the discussions in the early Muʿtazilah, Ashʿariya and and Māturīdīyah Kalām, starting with the history of the problem. The proofs of Mutakallimūn about whether Ruʿyat Allāh is possible or not are discussed and various aspects of the issue in terms of time and place are also scrutinized. In the second chapter, Mutakallimūn's theory of vision, which is the science within Kalām due to the problem of Ruʿyat Allāh, is unveiled. In this context, assumptions of Mutakallimūn about the conditions necessary for seeing, the mechanism of seeing, the problems that prevent seeing and what can be seen are examined. The relationship between Kalām and scientific knowledge is explained through examples of theology's determination of scientific explanation and the scientific explanation's determination of theology within the framework of sight. Lastly, principal claims of the Mutakallimūn about vision are evaluated in terms of contemporary science.

Yargıç, eylemi ile insanların hayatlarına doğrudan etkide bulunan bir kamu görevlisidir. Yargıçtan beklenen, her tek durumda ya da olayda adaletsizliği fark etmesi ve adaletsizliği gidererek uyuşmazlığı adil bir çözüme kavuşturmasıdır. Ancak adaletsizlik her zaman ilk bakışta görünmemekte, ancak etik bilgi ile olana bakıldığında görünmezlik perdesi kalkmaktadır. İnsan haklarını korumak ile görevli bir kişi olarak yargıcın etik bilgi sahibi olması ve uyuşmazlıkları seyirci olarak değil de etik ilişkinin bir katılanı olarak değerlendirmesi olanaklıdır. Bu anlamda yargıcın etik bilgisi, normatif yargıç etiğinden farklı eylem olanakları sunmaktadır. Tezin birinci bölümünde etik kavramını anlama biçimi ortaya konularak, yargıcın işinin ve bu işin amacının açıklanmasına çalışılmıştır. İkinci bölümde yargıç etiğinin normatif bir etik olarak anlaşılma biçimi, üçüncü bölümde ise etik ilişkide yargıcın eylemi açıklanmaktadır. Sonuç olarak, yargıcın işini amacına uygun yapması ve insan haklarını koruması için normatif yargıç etiğinin yeterli olmadığı, felsefî değer bilgisinin de gerekli olduğu sonucuna varılmaktadır., The judge is a public official who directly affects the lives of people. In every single situation, the judge is expected to identify what is unjust in the situation or event and to resolve it, thereby ensuring a fair solution to the dispute. However, injustice does not always appear at first sight. But when the incident is evaluated with ethical knowledge, the veil of invisibilitiy can be eliminated. When the judge , as a person in charge of protecting human rights, has ethical knowledge, it is possible to evaluate the disputes not as a spectator, but as a participant in the relation of the disputing parties. In this sense judge’s ethical knowledge offers different possibilites of action , when compared with normative judicial ethics. In the first chapter of the thesis the job of the judge and its purpose is put forward in relation to the concept of ethics as a discipline of philosophy, which deals with value problems. The second chapter deals with judicial ethics as a normative ethics and the third part with the judge’s action in the ethical relation. It is concluded that the normative judical ethics is not sufficient for the protection of human rights and that for such a protection also philosophical-ethical knowledge is necessary.

Türk Oftalmoloji Derneği 48. Ulusal Kongresinde sözlü sunu olarak sunulmuştur. Bu retrospektif çalışmada intraoküler yabancı cisim (İOYC) için vitreoretinal cerrahi yapılan olgularda görmeyi etkileyen prognostik faktörlerinin belirlenmesi amaçlanmaktadır. Çalışmaya 2007-2014 arasında İOYC tanısıyla vitreoretinal cerrahi yapılan ve en az 3 ay takip edilen 52 hasta dahil edilmiştir. Olguların demografik özellikleri, preop ve postop en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) kaydedilmiş, postop takiplerindeki anatomik başarı ve EİDGK seviyeleri ile ilişkisi incelenmiştir. Ortalama yaş 34.6 + 14.0 yıl olan bu çalışmada ortalama takip 10,7 ay idi. EİDGK preop 1,74 + 1,15 logMAR iken postop 6. ayda 0,92 + 1,15 logMAR idi. Yabancı cisimin göze giriş yeri ekseriyetle korneal bölge idi. Altıncı ayda anatomik başarı oranı % 88,4 idi. Takiplerde 9 olguda retina dekolmanı geliştiği görüldü. Olguların %42,3’de ilk cerrahiden sonra tekrar cerrahi müdahale yapılması gerekti. Anatomik bütünlük için primer onarım yapılanlarda ve yabancı cismi korneadan çıkarılanlarda 6. aydaki anatomik başarının anlamlı derecede düştüğü tespit edildi (p

Bu çalışmamızın konusu, Cumhuriyet dönemi yazarlarından bireyin iç dünyasını ele alan, modernizmin öncüsü, Ahmet Hamdi Tanpınar'ın hikâye ve romanlarında beş duyunun eserlerdeki yeridir. Beş duyumuz vasıtasıyla dış dünyamızın bilgilerini duyumsadığımız uzun zamandan beri bilinmektedir. Duyu organlarımız vasıtasıyla dışımızdaki dünyayı görürüz, kokusunu alırız, sesini işitiriz, onun değişik tatlarını alırız veya bunların hiçbirisi yetmiyorsa bu sefer de dokunarak ne olduğunu anlamaya çalışırız. Biz duyu organlarımız vasıtasıyla dış dünyamızın, sinir sistemimiz vasıtasıyla kendi iç dünyamızın bilgilerine vakıf olmaya çalışırız. Yazarın hikâye ve romanlarında beş duyunun ele alınışı, duyuların duygulara ve esere etkisi, duyuların metaforik çağrışımları, yazarın bunları eserlerindeki kullanım biçimleridir Ahmet Hamdi Tanpınar, Türk edebiyatının kendisi ve eserleri üzerinde en çok durulan şair / yazarlarından biridir. Bu çalışmada, diğer çalışmalardan farklı olarak beş duyunun ve duyuların esere ve yazara etkisi, katkısı üzerinde durulacak olması özgün tarafıdır. Böyle bir çalışmanın edebiyatımızda yapılması, yazarın estetik ruhunu ortaya çıkarırken duyuların roman veya hikâyelerdeki önemi ve duygulara etkisi incelenerek roman sanatının yeniden eleştirel bakış açısıyla ele alınması sağlanacaktır.ANAHTAR SÖZCÜKLER: Görme, işitme, tatma, koklama, dokunma duyuları The author of the Republican period, the subject of the inner world of the individual, the pioneer of modernism, Ahmet Hamdi Tanpınar's stories and novels of the five senses is a place of work. Through our five senses the outside world since a long time we get our information. Through our senses, we see the world, get a voice we hear, smell her take their different flavors or None if that's not good enough, we'll try to figure out what happened at the touch of this time. We hear through our external organs of our world, our nervous system, our own inner world information through the Foundation, we try to be. This study is the author of the story that our versatile and handling of the five senses, in the novels of the senses, emotions and the effect of the work, the author of this metaphorical connotations of the senses, in his work is the use of formats. Ahmet Hamdi Tanpınar, Turkish literature itself, and the most important works of all — the poet/author. In this study, unlike the other work of the five senses and the effect of the work and the author of the senses, is the original that will focus on the contribution side. Such a study comparing with other works by the author of our literature, aesthetic spirit and senses when you are removing the novel or the novel by examining the influence of emotions from those stories of again addressing critical perspective will be provided.KEYWORDS: Seeing, hearing, tasting, smelling, and touching senses 261

Purpose: To investigate the effect of multi-sensory education on developing hand function, level of participation status and speed of Braille reading in visually impaired individuals. Material and Methods: Twelve people who had the mean age of 20 participated in the study. To assess hand function the Abilhand Manual Ability Measure was used and to determine Braille reading speed, the number of words read in 1 minute was taken into account. To signify the level of participation in selected activities during a conversation, Canada Activity Performance Measurement was applied (COPM). After the first evaluation, multi-sensory education was given for 10 months, 2 days a week for 40 minutes. Manuel Activities of providing proprioceptive, deep pressure and multi-sensory input, and also accelerant awareness kinaesthetic were preferred in training. Results: After 10 months therapy, pre-therapy evaluations were repeated. At the beginning of the therapy COPM score was 3.7 and at the end of the therapy it was 5.4. Before the therapy, the Abilhand Manual Ability Score was 25 and at the end of the therapy it was 36. At the beginning of the therapy mean of the number of words read in 1 minute was 10, at the end of the training it increased to 16. Conclusion: Sensory education contributed to hand skills, activity participation and speed of Braille reading in visually impaired individuals. To promote activity participation of visually impaired individuals, rehabilitation program should include sensory therapy and further studies should be conducted on larger sampling., Amaç: Görme engelli bireylerde duyu eğitiminin el fonksiyonu, aktivite katılım düzeyi ve Braille alfabesi okuma hızına etkisini incelemektir. Gereç ve yöntem: Çalışmaya yaş ortalaması 20 olan on iki kişi alınmıştır. Çalışmaya katılan bireylere el fonksiyonunu değerlendirmek için Abilhand Elle İlgili Yetenek Ölçeği(AEYÖ) uygulanırken Braille alfabesi okuma hızını belirlemek için 1dakika sürede okunan kelime sayısı dikkate alınmıştır. Görüşme sırasında ortak olarak seçilen aktivitelere katılım düzeyini belirmek için Kanada Aktivite Performans Ölçümü(COPM) uygulanmıştır. Yapılan ön değerlendirmeden sonra tedavi programı haftada iki kez 40 dakika olacak şekilde ve 10 hafta boyunca uygulanmıştır. Eğitimde proprioseptif, derin basınç ve çoklu duyu girdisi sağlayan ve aynı zamanda kinestetik farkındalığı artırmaya yönelik el aktiviteleri tercih edilmiştir. Sonuçlar: 10 haftalık tedavi programı sonucunda tedavi öncesi değerlendirmeler tekrarlanmıştır. COPM puan ortalamaları tedavi öncesinde 3.7 iken tedavi sonrası 5.4’e yükselirken; Abilhand Ölçeği puan ortalaması tedavi öncesinde 25 iken tedavi sonrası 36 puana yükseldiği gözlemlenmiştir. Bir dakikada okunan ortalama kelime sayısı tedavi öncesinde 10 iken sonrasında 16 ‘ya çıkmıştır.Tartışma: Duyu eğitimi, görme engelli bireylerin el becerileri, aktivitelere katılımları ve Braille alfabesi okuma hızlarına olumlu katkı sağlamıştır. Görme engelli bireylerde aktivite katılım düzeyini artırmak için rehabilitasyon programlarına duyu eğitiminin de eklenmesi ve bu konuda daha fazla olgu ile çalışmalar yapılması gerektiği düşünülmektedir

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2010, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2010, Bu çalışmada mimarlık ve sinema arasındaki etkileşim mekan kavramı üzerinden incelenirken; her iki disiplin için de mekanın sadece fiziksel öğeleri ile öne çıkan özellikleri değil, barındırdığı tüm kimlikleri ve yan anlamları ile zihinlere hitap eden yönlerine de değinilmiştir. Film içinde mekanın dönüştüğü biçimler ele alınırken, mekansal imge kullanımıyla mekanın dönüştüğü yan anlamlar ve kimliklerin kurguya olan canlandırıcı ve dinamik etkisi saptanmıştır. Bilinçaltıyla sınırlanan mekanların imgesel ve biçimsel öğeleri ile zihinsel mekanları görselleştirilmesi olgusu incelenirken, mekansal imge kullanımı ve dönüştürücü etkisi üzerinde durulmuştur. Literatür araştırması ve örnek olarak seçilen “Eternal Sunshine of Spotless Mind” filminin mekansal analizi sonucunda sinemanın mimari mekan üzerinden söylem iletebilme gücünün; kültürel ve duygusal detayları mimari ilişkiler ve kontrastlar üzerinden temsil eden mekanlardaki mekansal imge kullanımının insan zihnindeki algısının dinamik ve akıcı olmasıyla orantılı olduğu saptanmıştır. Görme ve görselleştirmenin mekan deneyime katkısının rolünün yanında mekanların insan zihniyle bütünleşmesini sağlayan mekansal imge kullanımın getirdiği farklı bakış açılarının mekan deneyiminin gücünü arttırmakta olduğu belirtilmiş, mimarlığın mekan tasarımını sadece biçimsel kurgularla değil, insan zihninde bıraktığı izler doğrultusunda tartışması gerektiği vurgulanmıştır., While the interaction between architecture and cinema is examined in the notion of location; in this work it’s also touched upon, not only to features that are becoming prominent with the physical objects of the location for both disciplines, but also to mind-addressing aspects which are all the identities and side-meanings, that it houses. While in the movie, shapes that the location transforms into are handled with the usage of spatial image, all the side-meanings of the location and the refreshing and dynamic effects of the identities are also detected. While the subject of visualization of mental locations with the imaginary and figural subjects bound by the subconscious are examined, the usage of spatial image and transformative effect is also emphasized. Chosen as a literature research and an example, in the result of spatial analysis of the movie “Eternal Sunshine of The Spotless Mind”, it’s determined that the cinema’s power to transfer on the media of architectural location is directly proportional with the perception of spatial image usage on the locations which represents the cultural and emotional details on the architectural interactions and contrasts, is dynamic and flowing in human’s mind. Besides the addition of visual and visualization to spatial experience, it’s stated that the usage of spatial image which provides an integration of locations with human minds is causing different perspectives and empowering the spatial experience, it’s emphasized that the spatial design should not be discussed with figural fictions only, but also in the aspect of the traces it leaves in a human’s mind., Yüksek Lisans, M.Sc.

Amaç: Bu çalışma infantil ezotropya olgularında cerrahi zamanlamanın binokülergörme ve stereopsis üzerine etkisini değerlendirmek amacıyla gerçekleştirildi.Gereç ve Yöntem: Cerrahi tedavi uygulanarak takipleri yapılan 19 infantilezotropya olgusu, retrospektif olarak incelendi. Olgular 12 aydan önce, 13-24 ayarasında ve 25 ay ve sonra opere edilenler olarak 3 gruba ayrıldı. Ayrıca postoperatifkayma miktarı açısından ? 10PD ve >10PD olarak iki gruba ayrıldı. Gruplarstereopsis ve füzyon varlığı, geçirilen ameliyat sayısı açısından karşılaştırıldı.Füzyonu belirlemede sinoptofordan faydalanıldı, stereopsis için ise sinoptofor, TNOve Lang testleri kullanıldı.Bulgular: Cerrahi zamanlamaya göre ayrılan gruplar füzyon açısındandeğerlendirildiğinde istatistiksel olarak anlamlı fark elde edilmedi (p=0.59, kikare=1.024). Cerrahi sonrası kayma miktarına göre ayrılan gruplarda füzyonincelendiğinde istatistiksel olarak anlamlı fark gözlendi (p=0.03, ki-kare=5.43).Cerrahi zamanlamaya göre ayrılan gruplar stereopsis açısından değerlendirildiğindeistatistiksel olarak anlamlılığa yakın bir sonuç elde edildi (p=0.07, ki-kare=5,30).Anlamlı sonuç elde edilememesi olgu sayısının azlığına bağlandı. Cerrahi sonrasıkayma miktarına göre ayrılan gruplarda stereopsis incelendiğinde istatistiksel olarakanlamlı idi (p=0.04, ki-kare=4.93). Cerrahi sonrası kayması ? 10PD olan olgulardastereopsisin daha yüksek oranda mevcut olduğu saptandı. Cerrahi zamanlamaya göreayrılan gruplardan geçirilen ameliyat sayısı açısından değerlendirildiğinde birameliyat geçirenler ile 1'den fazla ameliyat geçirenler kıyaslandığında gruplararasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmasa da yüzdeler kıyaslandığındadaha geç yaşta cerrahi uygulanmasının tek bir ameliyat geçirme olasılığını arttırdığısonucuna varıldı [birinci grupta (%50), ikinci grupta (%87.5), üçüncü grupta(%71.5)]. Cerrahi sonrası kayma miktarına göre ayrılan gruplar geçirilen ameliyatsayıları açısından karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı sonuç eldeedilemedi (p=0.57, ki-kare=0.65).Sonuçlar: Çalışmamızda cerrahi sonrası ?10PD kayma açısı bulunmasınınbinoküler görme açısından en önemli kriter olduğu ve 12 aydan önce cerrahiuygulanan olgularda stereopsisin daha yüksek oranda geliştiği bulundu. İnfantilezotropya olgularına cerrahi için en uygun zaman, cerrahi sonrasında en iyi sonucuelde edebilme açısından, kayma miktarının ve göz hareketlerinin doğru olarakdeğerlendirilebildiği en erken zamandır. Cerrahi düzeltmenin erken tamamlanmasıile sınırlı da olsa binoküler fonksiyonların kazanılması sağlanabilir. Purpose: This study was designed to evaluate the effect of surgical timing onbinocular vision and stereopsis in infantile esotropia patients.Materials and Methods: Nineteen patients who underwent surgery for infantileesotropia were evaluated retrospectively. Patients were divided into three groupsaccording to surgical timing as: surgery applied before 12 months, between 12-24months and after 24 months. The patients were also divided into two groups basedon the postoperative angle of deviation as ? 10PD and >10PD. All groups wereevaluated in terms of fusion, stereopsis and number of surgeries. Sinoptofor is usedto evaluate fusion. Sinoptofor, TNO and Lang stereotests are used for evaluatingstereopsis.Results: When the groups that divided according to the surgical timing wereevaluated for fusion, the statistical difference was insignificant (p=0.59, chisquare=1.02). Groups divided based on the postoperative angle of deviation showedstatistically significant difference with regard to fusion (p=0.03, chi-square=5.43).Comparison of surgical timing groups for stereopsis, the statistical difference valuewas close to significance (p=0.07, chi-square=5,30). The reason not to obtain asignificant difference may be due to the small number of patients. The postoperativeangle of deviation groups showed statistically significant difference for stereopsis(p=0.04, chi-square=4.93). Patients with small angle of deviation (? 10PD) weremore likely to have stereopsis. The groups were also evaluated in terms of surgerynumber (1 or >1). Although the surgical timing groups did not show a statisticallysignificant difference with respect to the number of surgeries, patients that have latersurgeries were more likely to have only one surgery [first group (%50), secondgroup (%87.5), third group (%71.5)]. There was no significant difference of numberof surgeries among postoperative angle of deviation groups (p=0.57, chisquare=0.65).Conclusions: This study revealed that the most important determinant of binocularvision is the postoperative angle of deviation (? 10PD). Stereopsis developed in ahigher percentage of patients who underwent surgery before 12 months. In infatileesotropia cases, surgery should be performed as soon as accurate determination ofthe angle of deviation and the ocular movements can be made. With early surgicalintervention, a limited binocular function can be achieved. 56

Bu çalışmada, Pinhan ve Mahrem romanları odağında, Elif Şafak'ın romanlarında Klasik Türk Edebiyatı dönemine ait kültür unsurlarını saptamayı ve bu unsurların romanlarda nasıl ve hangi amaçla kullanıldığını belirlemeyi amaçladık.Pinhan romanın tematik olarak da biçimsel olarak da tasavvuf düşüncesi üzerine inşa edildiğini gördük. Anasır-ı erbaa, devir, tekerrür, zıtlık, Aşk, içsel yolculuk, denge, insan sevgisi, halka, isimler, inci gibi tasavvuf kavramlarının yanında çift cinsiyetlilik, eski İstanbul mahalle yaşamı, hurafeler gibi temaların masalsı, fantastik bir biçimde anlatıya dönüştürüldüğünü saptadık. Romanın biçimsel düzenlenişinin dört unsura göre tasarlandığını, kurgunun da çember kavramına göre düzenlendiğini belirledik.Mahrem romanında görme ve görülme sorunları anlatılırken, yazarın bu soruna tarihsel bir arka plan kurgulayarak mitolojiden, dinsel metinlerden, efsanelerden, Şamanizm'den, Kuran'dan yaptığı alıntılarla metinlerarasılık çerçevesinde mahrem kavramını derinliğine sorunsallaştırdığını gördük. Her iki romanın anlatımında Klasik Türk Edebiyatı metinlerinde görülen telmih, teşhis, teşbih, seci, aliterasyon ve tekrarlara bolca yer verildiğini, böylece masalsı-şiirsel bir üsluba ulaşıldığını saptadık. Yazarın; Şehrin Aynaları, Bit Palas, Baba ve Piç, Araf, Siyah Süt, Aşk romanlarında ise bireysel ve toplumsal temaları belirledik. Bireysel tema olarak sorunlu aile bireylerinin iç dünyalarının, yalnızlığın, yabancılaşmanın, köksüzleşmenin, sevgisizliğin, korku ve endişenin, intihar ve ölüm düşüncesinin, arada kalmışlığın, aşkın, varoluş sıkıntısının, aidiyet duygusunun, çocukluk acılarının, ruhsal sorunların sıklıkla işlendiğini gördük. Toplumsal tema olarak geçmişin, tasavvufun, dinsel çatışmanın ve hoşgörünün, azınlık sorunlarının, geleneksel mahalle yaşamının, hurafelerin, kadın sorunlarının, modern dünyanın getirdiği sorunların, kaderin, zamanın, Doğu-Batı sorunlarının ele alındığını belirledikSonuç olarak, Elif Şafak'ın romanlarında tema ve anlatım açısından Klasik Dönem Türk Edebiyatı unsurlarının belirleyici bir öneme sahip olduğu görüşüne vardık.Anahtar Kelimeler: Çift cinsiyetlilik, halka, sır, isim, vuslat, geçmiş, Avrupalılaşma, görme. In this study, we aim to identify the cultural aspects of Classical Turkish Literature present in Elif Safak?s novels with the main focus on Pinhan and Mahrem and determine the ways in which these aspects are employed.We argue that Pinhan is both formally and thematically built on Sufism. We assert that Sufist themes such as four principles, recurrence, opposition, love, spiritual journey, balance, love of humanity and names along with other themes such as hermaphrodism, street life of old Istanbul and superstitions have been worked into the narrative as fantasy themes. We claim that the formal organization of the novel is carried out according to the four principles while the narrative follows the concept of cycle.We argue that in Mahrem, the author constructs a historical background regarding the questions of ?to see? and ?to be seen? as the concept of intimacy is problematized within the framework of intertextuality through mythology, religious texts, legends, Shamanism and the Quran. We identify the achievement of poetic style in both novels through the frequent use of techniques of Classical Turkish such as allusion, personification, metaphor, prosaic rhyme, alliteration and repetition. We also point out the individual and social themes present in the novels Sehrin Aynalari, The Flea Palace, The Bastard of Istanbul, The Saint of Incipient Insanities, Siyah Sut and The Forty Rules of Love. We demonstrate the frequent occurrence of individual themes such as solitude, isolation, alienation, fear and anxiety, rootlessness, thoughts of suicide and death, being in-between, love, existential angst, the sense of belonging, childhood suffering and psychological problems of the members of dysfunctional families. We also indicate the presence of social themes such as the past, Sufism, religious conflict and tolerence, minority issues, traditional street life, superstitions, issues of women, complications of modernity, destiny, time and the divide between the East and the West. In conclusion, we argue that the Classical Turkish Literature has a significant impact on Elif Safak?s novels in terms of themes and narration.Keywords: Hermaphrodism, the circle, the secret, name, reunion, the past, Westernization, Sufism. 273

Bu çalışmada görme tabanlı bir mobil robotun değişik renklerdeki nesneleri takibi gerçekleştirilmiştir. Bina içi düz zeminlerde hareket edebilen görme tabanlı mobil robot, navigasyon çeşitlerinden nesne tabanlı bina içi navigasyona temel teşkil edecek şekilde tasarlanmıştır. Ayrıca robot; keşif, güvenlik ve gözlem alanlarındaki faaliyetlerde de kullanılabilecek özelliklere sahiptir. Bu görme tabanlı mobil robotun, görüntü işleme ve robotik görme teknikleri kullanılarak otonom bir şekilde hareket ettirilmesi hedeflenmiş ve kamera dışında herhangi bir algılayıcı kullanılmadan, geliştirilen algoritmalar sayesinde bu işlem gerçekleştirilmiştir. Bu çalışma; mekanik, elektronik, yazılım ve haberleşme olmak üzere dört farklı disiplinden oluşmaktadır. Mekanik kısımda; elektronik kartları, kablosuz kamerayı ve motorları taşıyan üç tekerlekli bir taşıyıcı kullanılmıştır. Elektronik kısım; mikrodenetleyici kartı, dc motor sürücü kartı, besleme kartı, kablosuz kamera ve Bluetooth modülünden oluşmaktadır. Yazılım kısmı ise mikrodenetleyici algoritması, görüntü işleme algoritması ve haberleşme algoritmalarını içermektedir. Sistemin en önemli kısmı olan haberleşme için görüntünün bilgisayara aktarılması işlemi kablosuz kameranın alıcı ve vericisiyle sağlanırken, görüntü işleme sonucu elde edilecek ve robotun hareketini sağlayacak olan verinin gönderilmesi ise Bluetooth tekniği ile gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmada, mikrodenetleyici yazılımı dışındaki bütün yazılımlar için Matlab programı kullanılmıştır. Ayrıca, projede taşınabilir bilgisayar ile mobil robotun haberleşmesi bina içinde 65 metre mesafeye kadar kablosuz olarak yapılmıştır., In this study, a tracking application of different coloured targets with a vision based mobile robot has been implemented. The vision based mobile robot moved on even surfaces in the fields is fundamentally designed navigation using object recognition which is one of navigation types. Morever, this robot has some features that can be used in the fields of exploration, security and observation. This vision based mobile robot is autonomously operated by using image processing and robot vision techniques. In other words, this operation has been implemented with developing algorithms without using any sensors except camera. In this study, four different disciplines as mechanics, electronics, software and communication have been combined for the purposes. Mechanical parts of the unit consist three wheeled robot vehicle which carries electronic cards, wireless camera and the motors. Electronic part however consists the microcontroller card, dc motor driver card, power supply card, wireless camera and Bluetooth module. Software part comprises the microcontroller algorithm, image processing algorithm, communication algorithm. For communication which is the most important part of this study, the image is sent to a portable computer by means of wireless camera, data which are obtained using image processing are transmitted to driving system using by Bluetooth technique. All software except from microcontroller software has been implemented by Matlab programming language in this system. Moreover, communication between a portable computer and mobile robot has been provided as wireless up to 65 m in indoor conditions.