Search

Taşıdığı risklerden dolayı kaçınılmaya çalışılsa da gebeler çeşitli gerekçelerle ilaç kullanmak zorunda kalmaktadır. Tarafların eldeki sınırlı bilgiyi bile yeterince etkin kullanamaması, yaşanan endişeyi artırmakta, eksik ya da yanlış tedavi sorunlarına kapı aralamaktadır. Başta hekimler olmak üzere sağlık çalışanları, ilaç kullanımında sıradan erişkin bireylere göre gebelerin önemli bazı farklılıkları olduğunu iyi bilmeli ve bunun gerekliliklerine uygun hareket etmelidir. Annenin vücudunda, plasentada, embriyoda ve fötusta gebelik süresince oluşan zamansal değişimlerin ilacın farmakokinetiğine yansımaları, bu farklılıkların başında gelmektedir. Absorpsiyon, dağılım, metabolizma ve atılım olaylarının her birini ilgilendiren önemli değişiklikler, oldukça çeşitlilik gösterir. Bu değişiklikler, gebenin kullanacağı ilacın seçiminden, yarar sağlanabilecek optimal dozun belirlenmesine, tedavi ve takip süresinin ayarlanmasından, etki/advers etki yorumlanmasına kadar klinik süreçte bir dizi işlemin hayata geçirilmesinde belirleyicidir. Gestasyonel yaş, annenin yaşı ve altta yatan hastalıklar, bu hastalıkların farmakokinetik mekanizmaları etkileme durumları vb. bireysel etkenlerin de işin içerisine karıştığı tedavi sürecinin gebelikte başarılı şekilde yönetimi, çeşitli güçlükleri barındırır ve zaman zaman profesyonel yardım gerektirir. Bunun için sağlık çalışanları ve hastalar, başta klinik farmakoloji bilgilendirme servisi desteği olmak üzere günümüzde çeşitli kaynaklardan yararlanma imkanına artık sahiptir. Bu derleme yazıda gebelerin yaşamakta olduğu fizyolojik değişikliklerin farmakokinetik mekanizmaları nasıl ve ne yönde etkiledikleri ve bunun kliniğe yansımaları üzerinde ayrıntılı olarak durulmuştur., Although pharmacotherapy is avoided due to risks during pregnancy, sometimes drugs may be required for specific clinical conditions. Inappropriate use because of limited available information may lead to malpractice. Health professionals, especially physicians, should have a better knowledge of the fact that drug use in pregnant women has some important differences from that in normal adults. Thus, they must comply with these specific requirements. One of the major differences is the change in drug pharmacokinetics during pregnancy. Important changes related to drug absorption, distribution, metabolism, and elimination show wide variability in maternal body, placenta, embryo, and fetus. These changes determine the selection of drug, its dose, and duration of its use. The successful management of treatment process during pregnancy is difficult and sometimes requires professional support due to confounding reasons, including individual factors, gestational age, mothers’ age, and underlying diseases and their impact on drug metabolism. Therefore, health professionals and patients are required to get better benefit from sources, especially from clinical pharmacology information services. The present review discusses the details of how and to what extent the pharmacokinetic mechanisms are affected by the physiological changes that occur during pregnancy and their interpretation to clinical conditions.

Background/aim: Drug-drug interactions (DDIs) can impact patient safety. Occurrence of clinically important DDIs is higher for intensive care unit (ICU) patients. This observational study aimed to evaluate the potential DDIs in medical ICU patients of a university hospital. Materials and methods: The Medical Pharmacology Department organized consultation reports for ICU patients in order to detect the DDIs. To focus on clinically important DDIs, interactions in the C, D, or X risk rating categories of the Lexi-Interact online database were analyzed. Frequency and clinical risk rating categories of DDIs were detected. Relationship between number of prescriptions and DDIs were assessed. The most frequent drug/drug groups were identified. Results: Of 101 ICU patients, 45.5% were found to have DDIs. We detected 125 C (72.2%), 37 D (21.4%), and 11 X (6.4%) risk category interactions. A statistically significant increase in the number of DDIs was shown with the number of prescriptions (P = 0.002). The most frequent DDIs were between agents acting on the cardiovascular system and corticosteroids (12.8%). Conclusion: Results of this study show that pharmacological consultation plays a critical role in the recognition of DDIs for improvement of medication management and effective therapeutic endpoints without any adverse or toxic reactions.

In this study, starting from 3-benzylidene-4-oxopentanoic add derivatives (1a-e), having 5-benzylidene-6-methyl-4,5-dihydropyridazine-3(2H)-one (2a-e) structure and their ester (3a-e), hydrazide (4a-e) and acetic acid (5a-e) derivatives were synthesized. The physical properties and UV absorptions of the five starting compounds (1a-e) and twenty target compounds (2a-5e) were determined. Their chemical structures were achieved by IR and 1H-NMR spectral data. Additionally, elemental analysis data of the new compounds (1b, 2b, 3b, 4b, 5b, 3c, 4c, 5c, 2e, 3e, 4e and 5e) were done to identify the structures. Anticonvulsant activities of the target compounds (2a-5e) were screened by pentylenetetrazole seizure model. It was observed that compound 2a showed an anticonvulsant effect similar to ethosuximide concerning the seizure grade.

In this study, some new 3-oxo-5-benzylidene-6-methyl-(4H)-2-substituted pyridazine derivatives have been prepared by the reaction of 5-substituted benzylidene-6-methyl-(4H)-pyridazin-3-one with several substituted benzoyl-methyl bromides. The structures of the compounds have been elucidated by IR, 1H-NMR and elemental analysis. Antinociceptive (only for compound IIIa) and anti-inflammatory activity studies were evaluated by using in vivo tests. The anti-inflammatory activity was studied by means of the \"carrageenan paw edema\", whereas the \"acetic acid writhing\" test was used to assess the antinociceptive activity. Qualitatively, compound IIIa was shown to exert anti-inflammatory effect as potent as phenylbutazone and antinociceptive effect similar to acetylsalicylic acid.

Objective: \"Genetic Absence Epilepsy Rats from Strasbourg\" (GAERS), an inbred Wistar strain, serve as an experimental venue. These rats generate spontaneous spike-and-wave discharges (SWD) and have increased γ-aminobutyric acid (GABA) levels in the ventrolateral thalamus (VLT). Recently, substantia nigra pars reticulata (SNpr) was reported to act as an endogeneous inhibitory mechanism in the generation, onset and maintenance of various types of seizures. The presence of tonic control exerted by SNpr in absence seizures should also be tested in GAERS. Methods: In this current study, GABA and L-glutamic acid release in VLT of GAERS with partial bilateral electrolytic lesions of SNpr was evaluated by using microdialysis technique with fluorescent detection. Results: GABA levels in VLT were 0.12±0.04 μM and 0.24±0.08 μM in sham-lesioned and SNpr-lesioned GAERS, respectively. L-glutamic acid level was found to be 0.41 5±0.150 μM in sham-lesioned group and 0.324±0.094 μM in SNpr-lesioned GAERS. Statistical analysis revealed no significant difference between sham-lesioned and SNpr-lesioned rats. The number and the duration of SWD were also similar in two groups. Conclusion: These findings show that SNpr does not exert a tonic control in GAERS and we assume that intact SNpr acts as a site that may exert an inhibition on target structures when activated in GAERS.

O b je c tiv e : T h e b io a vaila b ility of a single dose (20 m g) o f tw o e n te ric -c o a te d o m e p ra z o le fo rm u la tio n s, m arketed in T urkey, given 10-15 m in b e fo re b reakfast, w as studied in 12 healthy vo lu n te e rs (6 m ales and 6 fem ales) in a d o u b le ­ blind, cro s s o v e r design. M e th o d s : B lood sam ples w ere collected prior to and at 10 tim e points w ithin 12 hrs. after dosing. P la s m a o m e p ra z o le c o n c e n tra tio n s w e re m easured by H P LC te ch n iq u e in our laboratory. R e s u lts a n d C o n c lu s io n s : T he tw o products w ere found to be b io e q u iva le n t in term s of extent of a b s o rp tio n (th e a re a u n d e r the p la s m a c o n c e n tra tio n -tim e cu rve s). M u ltip e a k p la sm a co n ce n tra tio n pro file s w e re seen in m ost of the su b je cts w ith both products. T im e to the e a rlie r peaks w as 1-2 hrs. and those peaks w ere low er in a m p litu d e th a n th e p e a ks re a ch e d a p p ro x im a te ly 4 .5 hrs. a fte r the a p p lica tio n . In te re stin g ly, the m u ltip e a k profile w as m ore fre q u e n t and the e a rlie r peaks w ere sig nificantly higher in fe m a le su b je cts than in m ales. The reason fo r th is g e n d e r d iffe re n ce in m ultipeak p la s m a c o n c e n tra tio n - tim e p ro file of oral o m e p ra zo le needs fu rth e r investigation.

Pregnancy is a critical aspect of rational use of medicine (RUM) and imposes important responsibilities on the parties. This study aimed to analyze the knowledge, attitudes, and behaviors of the physicians and pharmacists regarding pharmacotherapy in pregnancy. The data were collected between April 2016-July 2017 by questionnaires and analyses of the prescriptions in Northern Cyprus. Simulated prescriptions (n=50) for pregnant women (PW) were applied at pharmacies, and pharmacists' (n=95) and obstetricians' (n=30) attitudes were evaluated through surveys. In addition, PW prescriptions (n=122) were collected from pharmacies and evaluated. All data were re-obtained after one year. The mean number of drugs per PW prescription was 1.48 +/- 0.73. In teratogenicity risk evaluation, 6.6% of medicines were in "D/X" and 16.7% were in "C" categories. The ratio of these three categories medicines in scripts was about eight times higher than which was considered as teratogenic based on physicians' opinions. Serious shortcomings were found in writing the format information in prescriptions. In simulated prescription analysis, mean dispensing time was 3.3 +/- 2.3 min. Almost half of the pharmacists were observed to give the drug requested by simulated PW without any confirmation of the prescription. The dispensing performances of the pharmacists were mainly different than their related statements on the survey. Our study highlighted the deficiencies in physicians' and pharmacists' RUM knowledge, attitudes, and behaviors in pregnancy, where the gaps seem unchanged after one year. These findings underline necessity of education and counselling service interventions for healthcare providers to disseminate RUM in pregnancy., NA

Giriş ve Amaç : Travma sonrası stres bozukluğunun (TSSB) seyri sırasında, hastalıkla ilgili süreçlerin etiyopatogenezini aydınlatmak, hastalığın semptomatik tedavisi için uygun ilaç kul-lanımını belirleyebilmek amaçlanmıştır. Yöntem: Tüm prosedürler, Üniversite'nin yerel etik komitesi tarafından kabul edilmiştir. Sıçanlar, karanlık / ışık döngüsünü tersine çevirmek için uyarlandı ve deneyler karanlık döngüde gerçekleştirilmiştir. Sıçanlar kirlenmiş kedi kumuna maruz bırakılmış ve travma hatırlatıcısı olarak temiz kedi kumuna yeniden tabi tutulmuştur. Davranış deneylerinin tamam-lanmasından sonra sıçanlar sakrifiye edilmiştir ve beyin bölgeleri, sıçan beyin atlası koordi-natlarına göre izole edilerek dokular homojenleştirilmiştir. Nörotransmitter düzeylerinin tayini için nörotrasmitterlere spesifik ELISA kitleri kullanılmış ve öncesinde standardize etmek amacıyla yapılan Lowry yöntemi ile protein içeriği hesaplanması sırasında miktarlar mg doku başına düzeltilmiştir.Sonuçlar: Davranış parametrelerinin bütünleyici bir oranı olan anksiyete indeksi değerleri travma sonrası ve travma uygulanmayan sıçanlarda sırasıyla 0,71 ± 0,03 ve 0,91 ± 0,03 olarak bulunmuştur. Travmanın varlığı anksiyete indekslerinde anlamlı derecede farklılık ortaya koymuştur (n=10, P

Amaç: Travma sonrası stres bozukluğunun (TSSB) tedavisinde öğrenme ve bellek fonksiyonlarının epigenetik modifikasyonlardan yararlanılarak artırılmasını sağlamak ve TSSB etiyopatogenezinin aydınlatılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Tüm deneyler ters siklusta, karanlık döngüde gerçekleştirilmiştir. Sıçanlar kirli kedi kumuna maruz bırakılarak travma modeli oluşturulmuş, travma hatırlatıcısı olarak temiz kedi kumu kullanılmıştır. Deneyin 7. gününde travma hatırlatıcısına maruz bırakmadan 2 saat önce i.p. 100 mg/kg valproik asit(VPA) enjeksiyonu yapılmıştır. Davranış deneyleri sonrasında denekler dekapite edilmiş, hipokampüs, sıçan beyin atlası koordinatlarına göre ayrıştırılmış, dokular homojenizasyon ve nüklear ekstraksiyon uygulanmıştır. Histon deasetilaz aktivitesi ELISA yöntemi ile, Histon 3 ve Histon 4 asetilasyon düzeyleri, c-Fos protein ekspresyonu WESTERN emdirimi yöntemi ile tain edilmiştir.Bulgular: EPM üzerinde hesaplanan anksiyete indeksine değerlendirildiğinde varyansın kaynağı valproik asitin etkisi olarak bulunmuştur (p< 0.001). HDAC inhibisyonu açısından yine gruplar arasındaki farklılık iki yönlü varyans analizi sonuçlarına göre VPA uygulamasından kaynaklanmaktadır (p

1.ÖZETTravma sonrası stres bozukluğu sıçan modelinde glukokortikoidlerin rolüAmaç: Travma sonrası stres bozukluğu (TSSB) yaşanılan bir travmayı çağrıştıran hatırlatıcının kişide travmayı yeniden oluşturması ile seyreden bir anksiyete bozukluğudur. Bu çalışmada, steroidlerin rolünü göstermek üzere TSSB sıçan modelinde travma öncesi prednizolon ve steroid sentez inhibitörü metirapon kullanılarak, anksiyete indeksi, donakalma süresi ve rostral pons bölgesinde noradrenalin (NA) düzeyi üzerindeki etkileri incelenmiştir.Gereç ve Yöntem: 200-250 gram ağırlığındaki Sprague- Dawley suşu dişi sıçanlar fizyolojik tuzlu su (FTS; 0,1 ml/100g), prednizolon (20 mg/kg) veya metirapon (100 mg/kg) dozlarında farklı gruplara ayrılmıştır. Enjeksiyonları takiben, kontrol grupları ve travmatize gruplar iki oturumdan oluşan gerekli temiz ya da kirli kedi kumuna maruz bırakılmışlardır. Yükseltilmiş artı labirent (EPM) testinde anksiyete indeksi ve donakalma süreleri ve başka bir aşamada ise rostral ponstaki NA düzeyleri belirlenmiştir.Bulgular ve Sonuçlar: Davranış deneylerinde iki yönlü varyans analizi hem travmanın, hem de ilaç uygulamalarının varyansa neden olduğunu ve ikisi arasında etkileşme olduğunu göstermiştir. Bonferroni post-testi ile davranış parametreleri incelendiğinde, FTS’nin varyansa neden olduğu görülmüştür. Rostral ponsta metiraponun NA düzeyine etkisi travma grubunda kontrol gruplarına göre anlamlı derecede farklı bulunmuştur. Travmadan hemen önce uygulanan prednizolonun, TSSB gelişimini engellediğini ve metirapon uygulamasının anksiyeteyi bir miktar artırsa da, TSSB’nin gelişmesinde farmakolojik glukokortikoid uygulamasının, endojen steroidlerden daha önemli olduğunu göstermiştir.ANAHTAR KELİMELER: Anksiyete indeksi; Yükseltilmiş artı labirent; Locus Coeruleus; Noradrenalin; Rostral pons. The role of glucocorticoids in rat model of post-traumatic stress disorderSUMMARYThe role of glucocorticoids in rat model of post-traumatic stress disorderThe aim: Post-traumatic stress disorder (PTSD) is an anxiety disorder where the subjects re-experience the trauma with a reminder steroid have important roles during stress has been shown in previous studies. In this study, the roles of steroids on anxiety index were studied using a steroid prednisolone and steroid synthesis inhibitor metyrapone.Methods: Female Sprague-Dawley weighing 200-250 g were adopted to reverse light-dark cycle for one week and received physiological saline (PS; 0,1 ml /100g), prednisolone (20 mg /kg) or metyrapone (100 mg /kg). Following injections, the rats were subjected to dirty cat litter in plexiglass cage for 10 minutes. One week following trauma, the rats were subjected to clean cat litter that served as trauma reminder, the behavioral parameters were calculated in elevated plus maze test. NA level was detected in rostral pons area.Results and Conclusion: In the non-traumatized control group the anxiety index was calculated as 0,63;traumatized controls anxiety index was calculated as 0,86. Two-way analysis of variance indicated a variance and an interaction was found between trauma and treatments. Bonferroni post-test showed the PS treatment caused the variance. Noradrenaline content of the rostral pons of the traumatized groups treated with metyrapone was significantly different than the content of control groups.We have observed that prednisolone administered immediately before the trauma can prevent the development of PTSD. Collectively a non-significant increase in the anxiety has been observed with metyrapone treatment, pharmacological use of glucocorticoids seems to be more important than the endogenous steroids in the development of PTSD.Keywords: Anxiety index; Elevated Plus Maze; Locus coeruleus; Noradrenaline; Rostral pons.

ÖZETTravma sonrası stres bozukluğu (TSSB), travmadan sonra en sık karşılaşılan ve temelinde hafıza disfonksiyonlarının yattığı düşünülen psikiyatrik bir bozukluktur. Kolinerjik sistemin ve özellikle M1 reseptörlerinin öğrenme ve hafızada rollerinin olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada saldırgan hayvan kokusu ile oluşturulmuş TSSB modelinde M1 reseptörlerinin rollerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla, kullanılmış kedi kumuna maruz bırakılaran Sprague-Dawley suşu dişi sıçanlara bir hafta boyunca selektif M1 reseptör antagonisti olan pirenzepin (1mg/kg ve 2mg/kg) ya da fizyolojik tuzlu su (FTS) intraperitonal olarak uygulanmıştır. Bu sıçanlar, bir hafta sonra yükseltilmiş artı labirenti testine tabi tutularak anksiyete parametreleri ölçülmüş ve rostral pons bölgelerindeki noradrenalin (NA) konsantrasyonları yüksek basınçlı sıvı kromatografi (HPLC) sistemi ile analiz edilmiştir. Saldırgan hayvan kokusuna maruz bırakılarak oluşturulan travma; anksiyete indeksi, dona kalma süreleri ve NA konsantrasyonlarında değişime sebep olmuştur. Travmaya maruz bırakılan ve FTS uygulanan sıçanların anksiyete indeksleri diğer tüm gruplara göre anlamlı derecede yüksek bulunurken (p0,05). Rostral pons bölgesindeki NA konsantrasyonları travmaya maruz bırakılan ve FTS uygulanan sıçanlarda tüm gruplara göre anlamlı derecede yüksektir (p

69