Search

Çift çıkışlı sağ ventrikül bütün doğumsal kalp defektlerinin nadir bir kardiyak malformasyondur. Anormal ventriküloarteryal bağlantıların heterojen bir grubudur. Her iki büyük arter (pulmoner arter ve aorta) esas olarak morfolojik sağ ventrikülden çıkmaktadır. Diskordan atriyoventriküler bağlantılı çift çıkışlı sağ ventrikül ve hipoplazik pulmoner arterleri olan bir yenidoğanı sunmaktayız. Ekokardiyografi ile tanı konulan nadir karmaşık bir kardiyak malformasyonu bildirdik. Ekokardiyografi ile segmental yaklaşım ve kardiyak segmentlerin ardışık analizi karmaşık kardiyak malformasyonların tanısında ipucudur., Double outlet right ventricle is a rare cardiac malformation of all congenital cardiac defects. It is a heterogeneous group of abnormal ventriculoarterial connections. Both great arteries (pulmonary artery and aorta) arise primarily from the morphological right ventricle. Double outlet right ventricle with discordant atrioventricular connections have been reported rarely in the literature. We report a newborn with double outlet right ventricle with discordant atrioventricular connections and hypoplastic pulmonary arteries. We reported a rare complex cardiac malformation diagnosed by echocardiography. Segmental approach and sequential analysis of cardiac segments by echocardiography are the clue for diagnosis of complex cardiac malformations.

Parvovirus B19 is the cause of several distinct clinical syndromes. The most common is erythema infectiosum, a febrile exanthem occurring primarily in children. Recent studies have shown that PV can cause acute arthritis and occasionally a chronic arthropathy. PV is also suspected of playing a role in the pathogenesis of various chronic inflammatory and autoimmune diseases, such as systemic lupus erythematosus and rheumatoid arthritis. In this report, we present a case with acute polyarthricular arthropaty associated with PV and spontaneously resolved within 2 months. ©2006, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Parvovirus B19 (PV) enfeksiyonu çok farklı klinik sendromlara sebep olur. Çocuklarda ateşli döküntüyle ortaya çıkan eritema infeksiyozum en sık görülen formudur. Son çalışmalar PV'un akut artrite, bazen de kronik artropatiye neden olabildiğini göstermiştir. PV'un aynı zamanda sistemik lupus eritematozus ve romatoid artrit gibi kronik inflamatuar ve otoimmün hastalıkların patogenezinde rol oynadığından şüphe edilmektedir. Bu yazıda, PV ile ilişkili akut poliartiküler artropati ile seyreden ve iki ay içinde kendiliğinden düzelen bir vaka sunulmuştur. ©2006, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

59 ÖZET Çalışmamız 23.08.1999 ile 23.02.2000 tarihleri arasında Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı Obstetrik servisinde doğan 618 term ve sağlıklı yenidoğan bebekte yapıldı. Bebekler doğumdan sonraki ilk 48-72 saatte, 2.ay (431 bebek) ve 6. ayda (372 bebek) pediatrist tarafından muayene edilip, üfîirüm duyulanlar Pediatrik Kardiyoloji B.D'ye danışıldı ve EKO incelemeleri yapıldı. Kontrol gurubu olarak örnekleme yöntemi ile seçilen üfîirüm duyulmayan 59 bebek yenidoğan döneminde pediatrik kardiyolog tarafından muayene edilip EKO uygulandı. Üfîirüm duyulma oranlan yenidoğan döneminde %9.4, 2.ayda %13.7 ve ö.ayda %11.3 olarak saptandı. Bebeklerin EKO ile değerlendirilmeleri sonucunda KKH prevalansı; yenidoğan döneminde % 3.9, altı aylık izlem sonrasında ise %4.0 olarak bulundu. Yenidoğan döneminde KKH saptamada pediatrist ve pediatrik kardiyologun klinik değerlendirmesinin sensitivitesi düşük (sırasıyla %33.3 ve %40), spesifîtesi ise yüksek (sırasıyla %95.5 ve %98.9) olarak bulunurken; pediatrist ve pediatrik kardiyolog muayene sonuçlan ile EKO sonuçlan arasında da uyum saptanamadı (Kappa < 0,10). Düşük sensitivite ve uyumsuzluğun EKO ile saptanan ancak klinik bulgu vermeyen ASD, PFO, TY gibi bulgulardan kaynaklandığı bulundu. Pediatrist ve pediatrik kardiyologun tam koyamayıp EKO ile saptanan KKH (ASD, VSD, MY gibi) bu dönem için gerek izlem gerekse tedavi açısından sorun yaratmadığı kanısına vanldı. KKH klinik bulgulannm ortaya çıkması sonucunda, bebekliğin ilerleyen dönemlerinde pediatrist ve pediatrik kardiyolog klinik değerlendirmeleri ile EKO sonuçları arasında uyumun arttığı saptandı (Kappa değerleri pediatristin 2.ay 0.30, 6.ay 0.29; pediatrik kardiyologun 2.ay 0.29, 6.ay 0.45). Sonuç olarak yenidoğan döneminde; pediatristin klinik olarak semptomatik olabilecek KKH saptamada güvenilir olduğu, ancak lezyon spesifik tamda ehil ellerde yapılan EKO incelemesinin en güvenilir yöntem olduğu düşünüldü. 648

Beken, Serdar/0000-0002-8609-2684; BAS, AHMET YAGMUR/0000-0002-1329-2167; Bulbul, Ali/0000-0002-3510-3056; Karatekin, Guner/0000-0001-7112-0323, WOS: 000534242500056, PubMed: 31851725, Objective To investigate the early neonatal outcomes of very-low-birth-weight (VLBW) infants discharged home from neonatal intensive care units (NICUs) in Turkey. Material and methods A prospective cohort study was performed between April 1, 2016 and April 30, 2017. the study included VLBW infants admitted to level III NICUs. Perinatal and neonatal data of all infants born with a birth weight of.1500 g were collected for infants who survived. Results Data from 69 NICUs were obtained. the mean birth weight and gestational age were 1137 +/- 245 g and 29 +/- 2.4 weeks, respectively. During the study period, 78% of VLBW infants survived to discharge and 48% of survived infants had no major neonatal morbidity. VLBW infants who survived were evaluated in terms of major morbidities: bronchopulmonary dysplasia was detected in 23.7% of infants, necrotizing enterocolitis in 9.1%, blood culture proven late-onset sepsis (LOS) in 21.1%, blood culture negative LOS in 21.3%, severe intraventricular hemorrhage in 5.4% and severe retinopathy of prematurity in 11.1%. Hemodynamically significant patent ductus arteriosus was diagnosed in 24.8% of infants. Antenatal steroids were administered to 42.9% of mothers. Conclusion the present investigation is the first multicenter study to include epidemiological information on VLBW infants in Turkey. Morbidity rate in VLBW infants is a serious concern and higher than those in developed countries. Implementation of oxygen therapy with appropriate monitoring, better antenatal and neonatal care and control of sepsis may reduce the prevalence of neonatal morbidities. Therefore, monitoring standards of neonatal care and implementing quality improvement projects across the country are essential for improving neonatal outcomes in Turkish NICUs., Turkish Neonatal Society [2-2016]; Turkish Neonatal Society, This study was supported by the Turkish Neonatal Society, http://www.neonatology.org.tr, number 2-2016, received by AYB. Turkish Neonatal Society funded the study's online registry system. the funder had no role in study design, data collection and analysis, decision to publish, or preparation of the manuscript.

Background To evaluate the prevalence, risk factors and treatment of retinopathy of prematurity (ROP) in Turkey and to establish screening criteria for this condition., Methods A prospective cohort study (TR-ROP) was performed between 1 April 2016 and 30 April 2017 in 69 neonatal intensive care units (NICUs). Infants with a birth weight (BW)=1500 g or gestational age (GA) 1500 g or GA> 32 weeks with an unstable clinical course were included in the study. Predictors for the development of ROP were determined by logistic regression analyses., Results The TR-ROP study included 6115 infants: 4964 (81%) with a GA 32 weeks. Overall, 27% had any stage of ROP and 6.7% had severe ROP. A lower BW, smaller GA, total days on oxygen, late-onset sepsis, frequency of red blood cell transfusions and relative weight gain were identified as independent risk factors for severe ROP in infants with a BW=1500 g. Of all infants, 414 needed treatment and 395 (95.4%) of the treated infants had a BW, Conclusions Screening of infants with a GA

Doğum sonrası göbek bağının bağlanmasında en uygun zamanlama ile ilgili öneriler ilk çağlardan itibaren farklılıklar göstermiştir. Erken kord klempleme (EKK) işlemi modern tıpta doğumun üçüncü evresinin yönetiminde bir rutin haline gelmiştir ancak bu durumun fizyolojik bir temelinin olmadığı düşünülmektedir. EKK hızlı resüsitasyona olanak sağlarken plasental transfüzyon yöntemleri de özellikle prematüre bebeklerde morbidite ve mortaliteyi azaltabilecek olumlu hemodinamik katkılar sağlamaktadır. Yenidoğanlarda kardiyak output ve damar akımlarının değerlendirilmesinde Doppler ultrason güvenilir bir yöntemdir. Ancak özellikle doğum sonrası erken adaptasyon döneminde fetal yolaklar açık olduğundan geleneksel yöntemlerle hemodinamik değerlendirme yapabilmek mümkün gözükmemektedir. Üst gövde venöz sisteminin drenajını (%80'i beyin kaynaklı) sağlayan superior vena cava (SVC) akımının ölçümü serebral perfüzyonun iyi bir göstergesi olarak kabul edilmektedir. Fetal şantlardan etkilenmemesi doğum sonrası erken adaptasyon döneminde kullanımını değerli kılmaktadır. Bu çalışmada plasental transfüzyon yöntemlerinden olan umbilikal kord sıvazlamanın (UKS) term bebeklerin hemodinamisi üzerine olan etkilerini değerlendirdik. Çalışma grubumuz 150 term bebekten (74 erkek, 76 kız) oluştu. UKS işlemi göbek bağı klemplenmeden 20 cm'lik kısmın yaklaşık 10 cm/sn hızla en az 3 kez (3-5 kez) anneden bebeğe doğru sıvazlanması şeklinde uygulanırken, UKS uygulanmayacak grupta (EKK) klempleme işlemi doğumdan sonra ilk 10 saniye içerisinde yapıldı. SVC akımı ölçümleri ile ilgili görüntüler doğum sonrası ilk 6 saat içerisinde randomizasyondan bilgisi olmayan deneyimli bir çocuk kardiyoloğu tarafından kayıt altına alındı ve daha sonra yapılan ölçümler de bu görüntüler üzerinden aynı araştırmacı tarafından yapıldı. Çalışmaya alınan hastaların maternal ve neonatal demografik özellikleri benzerdi. SVC akımı UKS grubunda 132,47±37,04 ml/kg/dk iken, EKK grubunda 126,62±34,35 ml/kg/dk idi. Beklentimiz doğrultusunda çalışma grubunda SVC akımı istatiksel olarak anlamlı düzeyde olmasa da daha yüksek çıktı. Çalışmamıza katılan obstetrisyenlerin UKS konusundaki deneyimlerinin benzer düzeyde olmamasının istatiksel anlamlılık açısından olumsuz etkide bulunmuş olabileceğini düşünüyoruz ve daha geniş populasyonlu çalışmaların istatiksel anlamlılık ortaya koyabileceğini öngörmekteyiz. Bununla birlikteprematüre bebeklerin aksine term bebeklerde plasental transfüzyon ile elde edilen kan hacmi artışı kompanze edilmiş olabilir ve serebral kan akımı otoregülasyonu ile birlikte SVC akımında anlamlı bir artış oluşması engellenmiş olabilir. Sonuç olarak bu çalışmamızla sağlıklı term bebeklerde ilk altı saat içerisindeki SVC akım normatif değerlerini ortaya koymuş ve plasental transfüzyon yöntemlerinin bu bebeklerin SVC akımında anlamlı düzeyde olmasa da yükselme sağladığını göstermiş olduk. Recommendations regarding the optimal timing of postnatal umbilical cord attachment have been different from the earliest ages. Immediately cord clamping (ICC) has become a routine in the management of the third phase of birth at modern medicine, but this is thought to be without a physiological basis. While ICC allows rapid resuscitation, placental transfusion methods provide positive hemodynamic contributions, especially in premature infants, which may reduce morbidity and mortality. Doppler ultrasound is a reliable method for evaluating cardiac output and vascular flow in newborns. However, it is not possible to perform haemodynamic evaluation by conventional methods because of open fetal pathways, especially during the early postnatal adaptation. Measurement of superior vena cava flow, which provides drainage of the upper body venous system (80% from the brain) is considered a good indicator of cerebral perfusion. It is not affected by fetal shunts and this characteristic makes it valuable to use during early postnatal adaptation period. In this study, we evaluated the effects of umbilical cord milking (UCM), which is a placental transfusion method, on hemodynamics of term babies. Our study group consisted of 150 term babies (74 males, 76 females). The UCM procedure was performed by milking from the mother to the baby at least 3 times (3-6 times) at a speed of about 10cm/sec at 20cm without clamping the umbilical cord, whereas the clamping in the non-UCM group (ICC) was performed within the first 10 seconds after birth. Images of SVC flow measurements were recorded by an experienced child cardiologist without randomization within the first 6 hours postpartum and then measurements were made by the same investigator over these images. Maternal and neonatal demographic characteristics of the patients in the study were similar. The SVC flow was 132,47 ± 37,04 ml/kg/min in the UCM group and 126,62 ± 34,35 ml/kg/min in the ICC group. Unsurprisingly SVC flow volume was higher in study group but not statistically significant. The experiences of the participating obstetricians were not at similar level about the UCM and this may have affected adversely about the statistical significance. We anticipate that studies with wider populations may change this situation.With this, contrary to premature infants, blood volume increase which obtained by placental transfusion may be compensated and a significant increase in SVC flow may be prevented together with the cerebral blood flow autoregulation. In conclusion, we have revealed normative values of SVC flow volume in the first six hours in healthy term babies and we have shown that placental transfusion methods increase these infants SVC flow volume, but not to a significant extent. 53