Search

“Tinea incognito” is a dermatophytic infection which modifies typical clinical presentation due to improper use of topical or systemic corticosteroids. In this report, we present three cases who had been treated with topical corticosteroid as a result of incorrect diagnosis. The first case, a 30-year-old male patient complained of localized, erythematous, scaling papules and plaques on his genitocrural crease and umbilical region for four months. The second case, a 40-year-old male patient had generalized, erythematous plaques with papules and pustules, and macular hyperpigmentation for one month. The third case, a 23-year-old male patient had erythematous macules with papules on his malar areas for three months. In all presented cases, direct microscopic examination was positive and, in the first and second cases, the fungal cultures were positive for Trichophyton rubrum. The lesions also showed complete resolution with antimycotic treatment. In this report, we have reviewed the recent medical literature about “tinea incognito”. Turkish Başlık: Üç Tinea İnkognito Olgusu Anahtar Kelimeler: Tinea inkognito; yüzeyel mantar infeksiyonu; topikal steroid; yanlış tedavi “Tinea inkognito” yanlış tanı ile topikal veya sistemik kortikosteroid tedavisi uygulanmasına bağlı tipik görünümün değiştiği dermatofit infeksiyonudur. Bu makalede, yanlış tanı ile topikal kortikosteroid tedavisi almış üç olguyu sunmaktayız. Birinci olgumuz olan 30 yaşındaki erkek hastanın yaklaşık dört aydır devam eden, bilateral inguinal ve periumbilikal bölgede lokalize eritemli, skuamlı papül ve plakları mevcuttu. İkinci olgumuz, 40 yaşındaki bir erkek hastadaydı; yaklaşık bir aydır devam eden, vücudunda yaygın olarak bulunan, eritemli zeminde yer yer papülopüstüler plaklara ve hiperpigmente maküler lezyonlara sahipti. Üçüncü olgumuz ise 23 yaşında bir erkek hastaydı ve üç aydır bilateral malar bölgede devam eden, eritemli maküler lezyonların üzerinde yer yer papüler lezyonları mevcuttu. Her üç olgumuzun da yapılan direkt mantar bakısı pozitifti ve ilk iki olgunun mantar kültürlerinde Trichophyton rubrum üredi. Ayrıca, her üç hastanın lezyonları da antimikotik sağaltıma tam yanıt verdi. Bu makale ile “tinea inkognito” ile ilgili son literatür bilgileri yeniden gözden geçirilmek istenmiştir., “Tinea inkognito” yanlış tanı ile topikal veya sistemik kortikosteroid tedavisi uygulanmasına bağlı tipik görünümün değiştiği dermatofit infeksiyonudur. Bu makalede, yanlış tanı ile topikal kortikosteroid tedavisi almış üç olguyu sunmaktayız. Birinci olgumuz olan 30 yaşındaki erkek hastanın yaklaşık dört aydır devam eden, bilateral inguinal ve periumbilikal bölgede lokalize eritemli, skuamlı papül ve plakları mevcuttu. İkinci olgumuz, 40 yaşındaki bir erkek hastadaydı; yaklaşık bir aydır devam eden, vücudunda yaygın olarak bulunan, eritemli zeminde yer yer papülopüstüler plaklara ve hiperpigmente maküler lezyonlara sahipti. Üçüncü olgumuz ise 23 yaşında bir erkek hastaydı ve üç aydır bilateral malar bölgede devam eden, eritemli maküler lezyonların üzerinde yer yer papüler lezyonları mevcuttu. Her üç olgumuzun da yapılan direkt mantar bakısı pozitifti ve ilk iki olgunun mantar kültürlerinde Trichophyton rubrum üredi. Ayrıca, her üç hastanın lezyonları da antimikotik sağaltıma tam yanıt verdi. Bu makale ile “tinea inkognito” ile ilgili son literatür bilgileri yeniden gözden geçirilmek istenmiştir.

Sclerosing encapsulating peritonitis is a rare complication of continuous ambulatory peritoneal dialysis. Sclerosing encapsulating peritonitis causes weight loss, intermittent bowel obstruction and decrease in peritoneal water and solute transport. Mortality may reach up to 50% due to severe malnutrition and ileus. Although the etiology is not fully known, many reasons such as frequent peritonitis attacks, bio-incompatibility of dialysate and catheter, intra-peritoneal contamination with clorhexidine, and use of beta-blockers are held responsible. Diagnosis is difficult in early stage. In this stage, abdominal computed tomography findings are important. It is often diagnosed during operation of the patients who developed complications such as bowel obstruction. Termination of peritoneal dialysis and providing nutritional support, use of immunosuppressive drugs, and surgical approach can be used for treatment. In this article, a 46-year-old male who had been using continuous ambulatory peritoneal dialysis as a renal replacement therapy for 9 years, presenting with peritonitis attacks, severe abdominal paintogether with weight loss and was diagnosed as sclerosing encapsulating peritonitis is presented. Keywords: Continuous ambulatory peritoneal dialysis, abdominal computerized tomography, sclerosing encapsulating peritonitis Özet Sklerozan enkapsüle peritonit, sürekli ayaktan periton diyalizinin nadir bir komplikasyonudur. Sklerozan enkapsüle peritonit kilo kaybı, aralıklı barsak tıkanması ve peritoneal su ve solid taşınmasında azalmaya neden olur. Mortalite oranı ağır malnütrisyon ve ileus nedeniyle %50’ye kadar ulaşabilir. Etyolojisi tam olarak bilinmemekle birlikte, sık peritonit atakları, diyalizat ve kateterin biyo-uyumsuzluğu, klorheksidinle intra-peritoneal kontaminasyon ve beta blokör kullanımı gibi birçok neden sorumlu tutulur. Erken dönemde tanısı zordur. Bu dönemde bilgisayarlı batın tomografisi bulguları önemlidir. Barsak tıkanması gibi komplikasyon gelişen hastalarda sıklıkla operasyon sırasında teşhis edilir. Periton diyalizini sonlandırmak, beslenme desteği sağlamak, immünsupresif ilaçların kullanımı ve cerrahi yaklaşım tedavi için uygulanabilir. Bu makalede dokuz yıldır renal replasman tedavisi olarak sürekli ayaktan periton diyalizi kullanmakta olan, peritonit atakları, şiddetli karın ağrısı ve kilo kaybı semptomları ile başvuran ve sklerozan enkapsüle peritonit tanısı alan 46 yaşında erkek olgu sunulmaktadır. Anahtar sözcükler: Sürekli ayaktan periton diyalizi, bilgisayarlı batın tomografisi, sklerozan enkapsüle peritonit, Sklerozan enkapsüle peritonit, sürekli ayaktan periton diyalizinin nadir bir komplikasyonudur. Sklerozan enkapsüle peritonit kilo kaybı, aralıklı barsak tıkanması ve peritoneal su ve solid taşınmasında azalmaya neden olur. Mortalite oranı ağır malnütrisyon ve ileus nedeniyle %50’ye kadar ulaşabilir. Etyolojisi tam olarak bilinmemekle birlikte, sık peritonit atakları, diyalizat ve kateterin biyo-uyumsuzluğu, klorheksidinle intra-peritoneal kontaminasyon ve beta blokör kullanımı gibi birçok neden sorumlu tutulur. Erken dönemde tanısı zordur. Bu dönemde bilgisayarlı batın tomografisi bulguları önemlidir. Barsak tıkanması gibi komplikasyon gelişen hastalarda sıklıkla operasyon sırasında teşhis edilir. Periton diyalizini sonlandırmak, beslenme desteği sağlamak, immünsupresif ilaçların kullanımı ve cerrahi yaklaşım tedavi için uygulanabilir. Bu makalede dokuz yıldır renal replasman tedavisi olarak sürekli ayaktan periton diyalizi kullanmakta olan, peritonit atakları, şiddetli karın ağrısı ve kilo kaybı semptomları ile başvuran ve sklerozan enkapsüle peritonit tanısı alan 46 yaşında erkek olgu sunulmaktadır.

Hiponatremi; klinik uygulamada en sık görülen elektrolit bozukluğudur. Olguların çoğunluğu asemptomatiktir. Klinik belirtileri büyük ölçüde oluşum hızına bağlıdır. Akut semptomatik hiponatremi ciddi klinik bir durumdur. Patogenezde % 95 olguda antidiüretik hormonun (ADH) nonozmotik salgılanmasının sorumlu temel mekanizma olduğu saptanmıştır. Yani olgularının çoğunda neden sodyum dengesizliğinden çok, su dengesizliğidir. Tanıda öncelikle hiponatreminin su fazlasıyla ilişkili olmayan psödohiponatremi (yüksek düzeylerde plazma lipidleri veya proteinleri serum sodyum yoğunluğunu azaltır) ve translokasyonel hiponatremiden (radyografik kontrast madde, glikoz, glisin ve mannitol gibi hiperozmolar maddelerin hücre içinden, hücre dışına ozmotik olarak su kaydırması) ayırımının yapılması gerekir. Tedavide asemptomatik olgularda sadece sıvı kısıtlaması (0,8 L/gün) yeterli olurken semptomatik olgularda acil tedavi (%3'lük hipertonik tuzlu su infüzyonu) yapılması gerekir. Son yıllarda övolemik ve hipervolemik hiponatremi tedavisinde tuzlu su (% 09 NaCl) infüzyonuna seçenek olarak ADH reseptör antagonistleri klinik kullanıma girmiştir. Hiponatremi tedavisinde serum sodyumunu düzeltme hızı 0,5-1 mEq/L/saat olmalıdır. Daha hızlı düzeltilirse santral pontin miyelinolizis ve beyin kanaması oluşabilir. Bu yüzden hiponatremi tedavisi mümkün olduğu kadar yavaş ve kontrollü yapılmalıdır., Hyponatremia is the most common electrolyte abnormality encountered in clinical practice. The symptoms of hyponatraemia are largely dependent on the rapidity of the development of hyponatraemia. Acute symptomatic hyponatremia is a serious clinical situation. The pathogenesis of hyponatremia has been found to occur secondary to the nonosmotic secretion of ADH in over 95% of cases. In other words, hyponatremia caused by more water imbalance than sodium imbalance in the majority of cases. Pseudohyponatremia(elevation of lipids or proteins in plasma causing artifactual decrease in serum sodium concentration) and translocational hyponatremia(the additional solutes in plasma such as glucose, mannitol and radiographic contrast agent causing osmotic shift of water from intracellular fluid to extracellular fluid) that are not associated excess are excluded on the first step in the differential diagnosis of hyponatraemia. While only fluid restriction is sufficient for treatment of asymptomatic patients, emergency treatment should be given in symptomatic patients. Recently ADH receptor antagonists have been used as an alternative treatment of saline infusion in the treatment of euvolemic and hypervolemic hyponatremia. Correction rate of sodium should be 0,5-1mEq/L/h in the treatment of hyponatremia. Rapidly correction should be avoided in hyponatraemia, because it can lead to celebral hemorrhage and central pontine myelinolysis.