Search

Personalized dentistry refers to tailoring diagnostics and therapy to an individual according to biological (genomic,microbiomic, proteomic), social (economic, educational), and behavioral (lifestyle) characteristics. Personalized dentistry builds on modeling and prediction making. The data underlying any prediction are the key to successful precision dentistry., Kişiselleştirilmiş (Hassas) diş hekimliği, teşhis ve tedavinin bir bireye, yani kişinin biyolojik (genomik, mikrobiyomik, proteomik), sosyal (ekonomik, eğitimsel) ve davranışsal (yaşam tarzı) özelliklerine veya niteliklerine göre uyarlanması olarak tanımlanmaktadır. Genel olarak kişiselleştirilmiş diş hekimliği modelleme ve tahmin yapma üzerine kuruludur. Bireyin ağız sağlığı hakkında yapılan en uygun öngörü verileri, başarılı bireysel diş hekimliğinin anahtarı olarak kabul edilmektedir

Calcifying odontogenic cyst (COC) is a rare odontogenic cyst with a developmental origin. COC can be associated with unerupted teeth, odontomas, ameloblastomas, adenomatoid odontogenic tumors, and in some cases with other odontogenic cysts. It occurs over a wide age range particularly common in 2nd decade of life. Generally, the treatment method for COC is local excision. For extensive lesions, decompression or marsupialisation can be also used. Long term follow-up is recommended in COC cases. Here, we present a clinical case of COC associated with an impacted mandibular canine tooth and a persistent deciduous tooth and of a smaller size than is normally encountered in a 16-years old male patient.

Adenoid cystic carcinoma (ACC) is a slow-growing but highly recurrent malignant epithelial tumor with approximately 1% of head and neck malignant tumors, 10% of all salivary gland tumors and 30% of minor salivary gland tumors. It is detected at minor salivary glands and mouth are more common in the palate. The 5 year survival rate is between 66% and 92% and the 10-20 year survival rate is between 40% and 70%. There are studies that report that it metastasizes 10 years after the formation of the primary lesion. In this article, the patient with a 17 year history of ACC diagnosis diagnosis showing local invasion in a very wide region in the palate was presented as a case report and current information about the subject was discussed.

Calcifying odontogenic cyst (COC) is a rare odontogenic cyst with a developmental origin. COC can be associated with unerupted teeth, odontomas, ameloblastomas, adenomatoid odontogenic tumors, and in some cases with other odontogenic cysts. It occurs over a wide age range particularly common in 2nd decade of life. Generally, the treatment method for COC is local excision. For extensive lesions, decompression or marsupialisation can be also used. Long term follow-up is recommended in COC cases. Here, we present a clinical case of COC associated with an impacted mandibular canine tooth and a persistent deciduous tooth and of a smaller size than is normally encountered in a 16-years old male patient., Kalsifiye odontojenik kist, nadir görülen gelişimsel odontojenik bir kisttir. Bu lezyonlar, gömülü dişlerle, odontoma, ameloblastoma, adenomatoid odontojenik tümör gibi odontojenik tümörlerle veya bazı vakalarda diğer odontojenik kistlerle birliktelik gösterebilir. Her yaşta görülebilse de en sık 2.dekatta görülmektedir. Genellikle lokal eksizyonla tedavi edilmekle birlikte, büyük lezyonlarda dekompresyon veya marsüpyalizasyon tercih edilebilir. Bu kistlerin uzun dönem takibi önerilmektedir. Bu çalışmada, 16 yaşında erkek hastada, gömülü mandibular kanin diş ve persiste süt dişi ile beraber ortaya çıkan; normalde görülenden daha küçük boyutlarda izlenen bir kalsifiye odontojenik kist vakasının sunulması amaçlanmıştır.

Oral cancer can develop as ‘de Nova’ and/or from a leading lesions called as potentially malignant lesions. In the diagnosis of potentially malignant lesions histopathologic examination is the gold standart. Epithelial dysplasia is a histological definition that generally refers to loss of maturation and disorder with oral mucosal epithelium. The aim of this study is to evaluate the demographic and histological features of potentially oral malignant lesions clinically diagnosed as leukoplakia referred to Gazi University School of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery within a 10-year period.: This study was conducted on total of 38 patients with leukoplakia. The archives of the Oral Pathology Department were scanned and histological grading was made by reviewing the glasses of patients diagnosed with dysplasia and then clinical and histopathological parameters of the patients were statistically evaluated. It was determined that 13 of the patients were male, the rest of 25 were female, and the average age at which patients were diagnosed as dysplasia was 50.7 in male and 53.44 in female patients. In half of the patients, the clinical follow-up was close to 2 years and only 5 of the patients had severe dysplasiaThe results of this study carried from a single institute may indicate that it is how important to biopsied and followed-up oral premalignant lesions within a certain time period., Oral kanser de nova olarak geliştiği gibi bir kısmı da potansiyel malign lezyon olarak adlandırılan öncü lezyonlardan gelişebilmektedir. Oral mukozadaki potansiyel malign lezyonların tanısında histolojik olarak mukoza epitelinde izlenen displazi altın standart olarak kabul edilmektedir. Epitelyal displazi genel olarak oral mukoza epitelinde matürasyon kaybı ve düzensizlik ile karakterli değişiklikleri ifade eden histolojik bir tanımdır. Bu çalışmanın amacı 10 yıllık bir süreçte, klinik olarak lökoplaki ön tanısı olan ve patolojik inceleme ile displazi tanısı almış oral potansiyel malign lezyonları demografik ve histolojik özellikleri ile değerlendirmektir. Bu çalışmada G. Ü. Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı kliniğine başvuran ve klinik olarak lökoplaki ön tanısı almış ve biyopsi alınan, toplam 88 hastaya ait veriler üzerinde yürütülmüştür. Fakültemiz Oral Patoloji Anabilim Dalı arşivi taranarak displazi tanısı alan hastaların camları tekrar değerlendirilerek histolojik derecelendirmesi yapılmıştır. Hastalara ait klinik ve histolojik parametreler incelenerek istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Çalışmaya dahil edilen bireylerin %34.2’sinin erkek, %65.8’inin kadındır. ve Hastaların displazi tanısı aldıkları ortalama yaşın erkeklerde 50.7 ,kadınlarda 53.44 olduğu belirlenmiştir. Hastaların yarısında klinik takibin 2 yıla yakın olduğu ve %13.1’inin ağır displazi tanısı aldığı görülmüştür. Bu çalışma tek bir enstitüye ait 10 yıllık süre içerisinde oral premalign lezyonların biyopsi örneği alınmasının ve takibinin önemli olabileceğini düşündürmektedir..

Oral squamous cell carcinoma (OSCC) is the most common malignant tumor of the oral cavity and the development and progression of this tumor is due to the accumulation of genetic alterations. On the other hand, tumor necrosis factor alpha (TNF-α) is known to play an important role in tumor invasion. The aim of this study was to detect genetic alterations in oral cancer and to investigate the possible relationship between molecular subtype, inflammation and TNF-α expression. The study was conducted on 39 tissue samples, 25 of which were diagnosed as OSCC. All were subjecte to DNA isolation from paraffin embedded blocks and followed by next-generation sequencing (NGS) platform that examined the complete coding sequence of in 28 cancer-related genes. TNF-α expression in tissues was determined by immunohistochemical studies. Inflammation scoring was performed in hemotoxylin & eosin sections for each case. Eighteen of 25 (72%) OSCC cases showed alterations in at least in one gene. P53 was the most frequent altered gene in all lesions. Three or more gene alterations were detected in 3 of all cases (%12). TNF-α was overexpressed in tumors with mutation. The mutation spectrum revealed by the next-generation sequence analysis (NGS) suggests that genetic alterations in OSCC are diverse and complex. The results of the study suggest that there is a relationship between genetic alterations and inflammation/TNF-α expression., Oral kavitenin en sık izlenen malign tümörü olan oral skuamöz hücreli karsinomun (OSHK) gelişmesi ve ilerlemesi, genetik alterasyonların birikmesinden kaynaklanmaktadır. Diğer taraftan Tümör nekrozis faktör-alfa (TNF-α)'nın tümör invazyonunda önemli rol oynadığı da bilinmektedir. Bu çalışmanın amacı, oral kanserdeki genetik alterasyonları saptayıp, moleküler alttipleme ile inflamasyon ve TNF- α ekspresyonu arasındaki ilişkiyi incelemektir. Çalışma, 25’i OSHK tanısı almış toplam 39 doku örneği üzerinde gerçekleştirildi. Parafine gömülü bloklardan elde edilen DNA izolasyonunu takiben, 28 adet kanser ilişkili gene ait genetik değişiklikler yeni nesil dizileme analizi (NGS) ile tayin edildi. Dokulardaki TNF- α ekspresyonu immünhistokimyasal çalışmalar ile tayin edildi. İnflamasyon skorlaması, her vaka için hemotoksilen-eosin kesitlerde yapıldı. Toplam 25 adet OSHK vakasının 18’inde (%72) bir veya birden fazla mutasyon izlenmiştir. En sık mutasyonu görülen gen, P53 geni olarak saptanmıştır. Tüm vakalardan 3 tanesi (%12) üç ve daha fazla gen mutasyonu göstermiştir. TNF- α ekspresyonu mutasyon saptanan tümörlerde daha fazla izlenmiştir. Yeni nesil dizileme analizi (NGS) ile ortaya çıkan mutasyon spektrumu, OSHK'deki genetik değişikliklerin ne kadar çeşitli ve karmaşık olduğunu göstermektedir. Çalışma sonuçları genetik değişiklikler ile inflamasyon ve TNF-α ekspresyonu arasında ilişki olduğunu düşündürmektedir. OSHK’nin tanı ve tedavisinde histopatolojik incelemenin yanı sıra, genetik alterasyonları da ortaya koymak hedefe yönelik tedavide yeni alternatifler sunacaktır.

This study was aimed to evaluate the effect of hyaluronic acid on bone healing in an angulus mandible defect of a rabbit. Twenty-four New Zealand white male rabbits were used in this study. Bilateral 9x5 mm defects were made on the left and right angulus mandible of each rabbit. The left defect was filled with hyaluronic acid gel (experimental one), while the right defect was left for normal healing (control one). The rabbits were randomly divided and sacrificed during the 1st ,2nd ,3rd and 4th weeks postoperatively. The defect sites were evaluated by histologic analyses for bone healing at all healing interval. According to the histopathological examination results, there was statistically significant difference in the amount of new bone formation between hyaluronic acid and control groups (P < 0.05). On the 21st and 28th days, the amount of new bone formation was higher in hyaluronic acid groups. The inflammation scores were statistically lower in the hyaluronic acid group than the control group on the 28th day. Local injections of hyaluronic acid in mandibular critical size bone defect may improve new bone formation. Hyaluronic acid could be taken as a graft material for bone defects.