Search

Kitap, İpek Yolu yalnızca ticarete konu olan malların değil, aynı zamanda kültür, sanat ve felsefenin de seyahat ettiği bir yoldur. Bu yol sayesinde doğu ve batı arasında kurulan köprüler fikirler ve bilginin yayılımı ile matbaa gibi radikal gelişmeleri ortaya çıkarırken, refaha ve daha yüksek yaşam standartlarına kapı aralamıştır. Tarihsel süreçte, fikirler ve bilginin üretim yeri değiştikçe önde gelen ticaret yolları da zamanla önemini yitirmiştir. Özellikle sanayi devrimi ile birlikte katma değeri yüksek ekonomik çıktılara kaynaklık eden coğrafya adres değiştirirken, batı dünyanın geri kalanına kıyasla bu çıktılara ilişkin ticaretin önemli bir kısmına ev sahipliği yapmaya başlamıştır. Bununla birlikte, son dönemde artan küreselleşme ve bilgi-iletişim teknolojilerindeki ilerlemelere dayalı olarak uluslararası ticaretin dünyanın geri kalanına yönelik çeşitli fırsatlar ortaya çıkardığı görülmektedir. Özellikle 1990'lı yıllardan sonra Tek Kutuplu dünyanın oluşması ile birlikte doğu kapılarını bir yandan yabancı sermayeye açarken, diğer yandan dünya ticaretine entegre olabilmek amacıyla uluslararası ticari normlara uyum sağlamaya başlamıştır. Bugün gelinen noktada, doğu ekonomilerinin birçoğu ucuz işgücüne dayalı maliyet avantajlarının yanı sıra artan sayıdaki dinamik sektörleri ile ekonomik gelişmişlik bakımından batıyla yarış içerisindedir. Bu kapsamda, Çin'in son dönemde gündeme getirdiği “Bir Yol Bir Kuşak” ya da “Kuşak ve Yol” Projesi, Tarihi İpek Yolu'nun yeniden diriltilerek, karayolu, demiryolu ve denizyolu ve doğu ekonomilerini birbirine bağlamayı hedefleyen dev bir projedir. Proje, toplamda 65 ülke, yaklaşık 4,4 milyarlık nüfus ve küresel gelirin %40'ına yakınını kapsaması bakımından da hayati bir öneme sahiptir. Özellikle finansal krizler ve pandeminin gölgesindeki küresel ekonomide, “Bir Yol Bir Kuşak” Projesinin başta Türki Cumhuriyetler ve Türkiye olmak üzere bölgede bulunan gelişmekte olan ülkelerin kalkınma ve dünya ile bütünleşme çabalarına büyük katkı sağlama potansiyeline sahip olduğu görülmektedir. Bu kitabın Yeni İpek Yolu ekseninde gerçekleştirilecek akademik çalışmalar ve politika belgelerine rehberlik etmesini ve bir nebze de konuya ilgi duyanlara farklı bir bakış açısı kazandırmasını ümit ediyoruz.

Uluslararası ticaret ve doğrudan yabancı yatırımlar, çeşitli nedenlerle ülke ekonomileri için fayda sağlamaktadır. Doğrudan yabancı yatırımlar (DYY), sermaye oluşumunu, rekabet gücünü, ölçek ekonomilerini, yabancı bilgiden kaynaklanan yeni teknolojilerin ortaya çıkışını ve dolayısıyla ev sahibi ülkelerde katma değeri yüksek mal ve hizmetlerin ortaya çıkışını teşvik etmektedir. Ekonomik teoriye göre, ticari dışa açıklık kaynakların etkin dağılımı, verimlilik artışları ve ticarette karşılaştırmalı üstünlüklerin sağlanması bakımından büyüme için hayati önem taşımaktadır. Son dönemde, Afrika ülkeleri, ticarete açıklıkta kayda değer bir artışla birlikte Türkiye'den önemli miktarda DYY almıştır. Bu çarpıcı artış, doğrudan yabancı yatırım akışının ticari dış açıklık ile birlikte Afrika'daki ekonomik büyümeyi etkileyip etkilemediği sorusunu önemli hale getirmektedir.Bu çalışma, seçilmiş Afrika ülkelerinde Türkiye kaynaklı DYY girişlerinin ve ticari dışa açıklığın ekonomik büyüme üzerindeki etkisini araştırmaktadır. Çalışmada, 2006-2017 yılları arasında sekiz Afrika ülkesinden oluşan bir panel veri setinde Panel ARDL yöntemine dayalı Havuzlanmış Ortalama Grup ve Ortalama Grup tahmincileri ve Panel VECM Granger nedensellik testi kullanılmaktadır. Sonuçlar ilk olarak, Türkiye kaynaklı DYY girişlerinin ve ticari dışa açıklığın Afrika ülkelerindeki uzun dönem ekonomik büyümenin önemli belirleyicileri olduğunu göstermektedir. İkinci olarak, Türkiye dışındaki DYY akımlarının ekonomik büyüme üzerindeki etkisi önemli ölçüde negatif bulunmuştur. Bu sonucun muhtemel nedenleri arasında, ele alınan ülkelerdeki beşeri sermaye, verimlilik ve altyapı yetersizlikleri gösterilebilir. Son olarak analizde, uzun dönemde ticari açıklıktan ekonomik büyümeye doğru tek yönlü bir nedensellik ilişkisine rastlanmıştır.

Doktora Tezi, İçinde bulunduğumuz dönem, dünya genelindeki iletişim teknolojileri ve bilgi transfer ağlarında yaşanan dikkate değer gelişmelerle birlikte küreselleşmenin yaygın etkilerinin yoğun şekilde hissedildiği bir dönem olmuştur. Bu gelişmeler bir yandan yerelleşmiş bilgiyi ulusal sınırların ötesine taşırken, diğer yandan küresel bilginin dağılımında önemli farklılıklar ortaya çıkarmıştır. Bilginin mekânsal dağılımındaki farklılıkların açıklanmasında, taşma etkileri yoluyla bilginin yayılımını sağlayan bazı kanallar önemli birer rol oynamaktadır. Literatürdeki pek çok çalışmada, söz konusu bu kanalların ekonomik çevrede yarattığı sonuçlara ilişkin çeşitli tartışmaların olduğu görülmektedir. Bu çalışmada, uluslararası ölçekte gerçekleşen bilgi taşmalarının verimlilik ve ekonomik büyüme üzerindeki etkileri 16 gelişmekte olan ülkeyi kapsayan bir örneklemde analiz edilmektedir. 1990-2014 yılları arası dönemi içine alan analizde, küresel bilginin ortaya çıkardığı karşılıklı bağımlılıkların yanı sıra, bilgi taşmalarının ülkelere özgü etkilerini dikkate alan ikinci nesil tahmin yöntemlerine başvurulmuştur. Analizden elde edilen bulgularda, ilk olarak, ileri teknolojili ithalatın bilgi taşmalarında önemli bir kaynak olduğu ve bu taşmaların gelişmekte olan ülkelerdeki gerek verimlilik artışlarına gerekse de ekonomik büyümeye anlamlı bir katkı sağladığı görülmektedir. Buna karşılık, doğrudan yabancı yatırımlar (DYY) kanalıyla gerçekleşen bilgi taşmalarının verimlilik ve ekonomik büyümeyi pozitif ve anlamlı bir şekilde etkilediğine dair net bulgulara ulaşılamamıştır. Dolayısıyla, DYY akımlarının bilgi yoğun bir çerçevede tekrar ele alınması gerekliliği ortaya çıkmaktadır. Üçüncü olarak, AR-GE işbirlikleri vasıtasıyla ortaya çıkan bilgi taşmalarının verimlilik ve ekonomik büyümedeki artışları tek başına açıklamadığı sonucuna varılmaktadır. Bu kapsamda elde edilen sonuçlar, ulusal düzeydeki bilgi stoklarına bağlı bilgi massetme kapasitesinin, işbirlikçi AR-GE faaliyetleri sonucu ortaya çıkan bilginin faydalı kullanımına imkân verdiğini göstermektedir., Today, along with remarkable advances in communication technologies and information networks across the world, the widespread effect of globalization has reached a tremendous stage. These advances not only move the localized knowledge beyond the national boundaries, but also bring about considerable differences in distribution of global knowledge. As part of explaining the differences in spatial distribution of knowledge, some channels play an important role through spillover effects. In the literature, there is much debate about implications of such channels on economic sphere. This study aims to investigate the effect of international knowledge spillovers on productivity and economic growth in a sample of 16 developing countries for the 1990-2014 period. The analysis takes into account the interdependencies that global knowledge reveals, as well as the country-specific effects of knowledge spillovers by applying second-generation tests and estimation methods. Firstly, results of the study demonstrate that high-tech imports are an important source of international knowledge spillovers and the effect of such spillovers make a significant contribution to both productivity and economic growth in developing countries. However, there is no clear evidence regarding to significantly positive effect of FDI spillovers in the findings. Therefore, it is necessary to re-examine FDI flows in a technology-intensive framework. Thirdly, it is concluded that knowledge spillovers occurring through R&D collaborations do not explain the increases in productivity and economic growth alone. In this respect, results also show that the knowledge absorption capacity at the national level may enable the beneficial use of foreign knowledge stock via collaborative R&D activities.

In recent years, it can be argued that a significant part of thecross-country differences in income and economic growth mostly arise from thedifferences in productivity levels. Thus, the examination of the sources ofproductivity is an important issue in the context of growth-oriented policies.This study aims to investigate potential determinants of total factorproductivity. In this respect, the effects of human capital, R&D, tradeopenness and high technology product imports on total factor productivity areanalyzed across the selected 12 OECD countries for the 1993-2014 period. Thefindings of the analysis show that R&D, trade openness and high-technologyimports are important determinants of productivity growth. Also, the resultsindicate no significant evidence for human capital., Günümüzde,ülkelerarası gelir ve ekonomik büyüme farklılıklarının önemli bir kısmıverimlilikte ortaya çıkan farklılıklardan kaynaklanmaktadır. İktisadi büyümeodaklı politikalar çerçevesinde verimliliği belirleyen unsurların incelenmesiönem arz etmektedir. Bu çalışmanın amacı, toplam faktör verimliliğininpotansiyel belirleyicilerini analiz etmektir. Bu kapsamda beşeri sermaye,Ar-Ge, ticari dışa açıklık ve ileri teknolojili ürün ithalatının toplam faktörverimliliği üzerindeki etkileri seçilmiş 12 OECD ülkesine ait 1993-2014 yıllarıarası dönemde ekonometrik olarak incelenmektedir. Analiz sonucu elde edilenbulgular Ar-Ge, ticari dışa açıklık ve ileri teknoloji ürün ithalatınınverimlilik artışlarında önemli birer belirleyici olduğunu gösterirken, beşerisermayeye ilişkin anlamlı bir bulguya rastlanmamıştır.

Concepts of development and growth have often mistaken for each other for years. The development economics which was spotlighted by prominent economists after the Second World War has a shorter history than theories of growth which was the core process of determining wealth of nations after industrial revolution. We can emphasize that differences among the concepts arise from qualification and proportion of progress. The share of economic growth which is identified as increase of production and national income cannot be ignored in the development economics that progress of economic and social capital relate with processes of transforming human resources to intellectual capital. In this context, growth theorists have often been in need of analyzing economic factors which may bring about growth. The “BRIC” acronym which defines Brazil, Russia, India and China as rapidly growth markets is first used by American economist Jim O’Neill to emphasize that these countries’ increasing economic effects in global scale. In recent years Mexico and Hungary are also attended this specific group by some economists who stress their promising economic situation. Therefore this acronym can be also called as “BRIMCH”. There have been various studies in literature about concept of economic growth after global crisis and fluctuations in the early 2000’s. In respect to this concern experts have concerned with investigating determinants of economic growth. In these studies some experts have used single variable models for growth analysis when others have applied economic or structural multivariate models. These models generally aim to determine correlation between economic growth and economic indicators such as inflation, government expenditures, budget deficits, imports, exports and external debts. In this context applied econometric methods comprise of regression analysis, panel data analysis (Kormendi and Meguire, 1985; Barro, 1996; Çakmak and Değer, 2003; Berber and Artan, 2004b; Aykut and Sayek, 2007; Lee and Kim, 2008; Adak, 2010), causality and cointegration tests (Ulusoy and Küçükkale, 1996; Sarı, 2003; Terzi, 2004; Işık and Alagöz, 2005; Yapraklı, 2007; Aktaş, 2009) and they focus on single or country groups. In this study Brazil, Russia, India, Mexico, China, Hungary and Turkey which are called emerging markets are subjected to Panel Data Analysis within the context of structural and economic indicators which connected with economic growth processes. In this framework these countries’ GDP growth data which is generated between years 2000 and 2010 and inflation, population, government expenditures, balance of payment, budget deficit and the balance of trade indicators are subjected to a linear model seeing that possible correlations. This method is important for obtaining more complex findings. Related variables are examined with panel data analysis in order to determine possible correlation with GDP (fixed price) within 7 countries. Panel data analysis is a method which allows estimating parameters belonging to individuals or firms combining their cross section specific data with time series. There are two main methods using in panel data analysis called Fixed Effects and Random Effects. The correlation between error terms and “X” explanatory variable is detected in order to determine which model (Fixed Effects or Random Effects) is applicable for the study. Possible correlation between explanatory “X” and error term is tested with Hausman specification test which is one of the referenced methods in panel analysis. The result of the test is as below. (Chi Square (6): 45.791, p: 0,000) Thus null hypothesis that we established “There isn’t a correlation between error term (εi) and X explanatory variable” is rejected. Therefore Fixed Effects is chosen as applied method. Besides Levin, Lin & Chu unit root test is applied in order to examine stationary of dataset. As a consequence of this test it isn’t encountered unit root between variables and coefficients of these variables are significant at significance level of 1% (see table 6.). Hence a possible unsafe situation which may arise from stationary problem is eliminated. The estimated linear model with applying Fixed Effects method is as below. GSYH = β0 + β1ENF.it + β2NUF.it + β3TKHit + β4ODit + β5BAit + β6DTDit + uit As a result of the Fixed Effects analysis coefficients of population, total government expenditures, budget deficit and balance of trade variables are found as significant. Here, balance of trade variable is statistically significant at significance level of 10% and other variables are significant at level of 1%. Moreover coefficient of population variable is positive (see table.7). Considering the model it can be argued that each unit increase in the population resulted in an increase on the growth of a 3.87 unit. Coefficient of balance of trade variable is also positive and accordingly each unit increase in the balance of trade resulted in an increase on the GDP growth of a 0.017 unit. This effect is relatively much less compared to the coefficient of the population. On the other hand total government expenditures variable’s coefficient is found negative. In other words a unit increase in the total government expenditures resulted in a decrease on the GDP growth of a 1.188 unit. Similarly it is found that a unit increase in budget deficit resulted in a decrease on the GDP growth of a 0.066 unit as a result of the analysis. Additionally coefficient of inflation variable is found statistically insignificant although it’s positive. Identically balance of payments variable’s coefficient is negative and insignificant. Looking at the coefficient of determination (R square) which is an indicator of explanation level of independent variables on dependent one, obtained value of 0,6319 shows that approximately 63% of changes in dependent variable is explained by explanatory variables. This value represents goodness of fit analysis. F-test which is identifying the model that best fits the statistical population from which the data were sampled is also found significant. Goldman Sachs (O’Neill and Stupnytska, 2009) which is a global financial management firm prepared a report as a part of these economies including “BRIMCH” countries, Turkey and the next 11 emerging economies (N-11) in order to assess their future projections. In this report it is argued that the BRIC and N-11 economies, collectively, appear to be emerging from the global credit crisis better than the major economies. Moreover it is emphasized that the BRICs could become as big as the G7 by the year 2032 and China could become as big as the US by 2027 (O’Neill and Stupnytska, 2009). Hence determining factors about economic growth of these economies gain importance because of their promising position on global scale. Similarly, removal of a portion of these variables, or to join different types of economic or structural factor can reveal a more different type of view. Besides working on different or longer time series can vary the obtained results since current data set involves a period that coincides with global fluctuations and crisis., Büyüme ve kalkınma, yıllardan bu yana iktisadi gelişimin açıklanmasında çoğu zaman karıştırılabilen kavramlar olmuşlardır. II. Dünya Savaşı’ndan sonra önde gelen iktisatçılar tarafından ilgi odağı olmuş kalkınma ekonomisinin, sanayi devriminden sonra ulusların zenginliğini belirlemede temel ölçüt olmuş büyüme kuramlarından daha kısa bir geçmişi vardır. Bu iki kavram arasındaki farklılığın, gelişimin niteliği veya niceliğinden kaynaklandığını vurgulayabiliriz. İktisadi ve sosyal sermayenin gelişimini ve sürdürülebilirliğini, insan kaynağını entelektüel sermayeye dönüştürme süreçleriyle alakalandıran kalkınma ekonomisi içerisinde, üretimin ve milli gelirin artması olarak tanımlanan iktisadi büyümenin de payı göz ardı edilemez. Bu kapsamda, büyüme kuramcıları sıklıkla iktisadi büyümeyi meydana getiren ekonomik faktörleri inceleme ihtiyacı içerisinde olmuşlardır. Bu çalışmada, Türkiye ve yükselen piyasalar olarak tanımlanan Brezilya, Rusya, Hindistan, Meksika, Çin ve Macaristan (BRIMCH) gibi ülkelerin 2000 - 2010 yılları arası nüfus ve belirli makroekonomik göstergelerinin büyüme üzerindeki etkilerinin tahminine yönelik ekonometrik analize tabi tutulmuştur. Tahmin sonucu nüfus ve dış ticaret değişkenlerinin büyüme üzerindeki etkileri anlamlı ve pozitif çıkmıştır. Ele alınan diğer değişkenlerden toplam kamu harcamaları ve bütçe açığının ise büyüme üzerindeki etkileri negatif ve anlamlıdır. Ayrıca analiz sonucu enflasyon ve ödemeler dengesi değişkenlerinin iktisadi büyüme ile olan ilişkileri istatistiksel olarak anlamsız bulunmuştur.

Tarihsel süreç içerisinde refah artırımını hedefleyen ekonomik birimlerin öncelikli çabası, iktisadi büyümeye kaynak sağlayacak vasıtaların teşkili ve geliştirilmesine yönelik olmuştur. İnsan ihtiyaçlarının artan bir şekilde değiştiği günümüz dünyasında ise bu çaba, yeni bilgi düzeyi ve teknolojilerin yaratımına ilişkin olmaktadır. İktisadi refah kapsamında yeniliğe duyulan bu ihtiyaç, inovasyonlara gösterilen ilginin de merkezini oluşturmaktadır. Bununla beraber, son zamanlarda bu ilginin yönü, inovasyonun kendine has doğasını içerisinde barındıran ulusal ve bölgesel inovasyon sistemlerine doğru kaymıştır. Bu çalışma, ulusal inovasyon sistemlerinin bir alt dalı olan bölgesel inovasyon sistemleri içerisindeki çeşitli bileşenler kapsamında, Türkiye'deki bölgelerin yenilikçi kapasitelerinin ve ilgili bölgeler arası karşılaştırılabilir homojen bir ölçütün ortaya konmasını amaçlamaktadır. Bu amaçla, İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması 2. Düzey kapsamında yer alan 26 bölgenin inovasyon indeksleri, inovasyon girdi ve çıktı bileşenleri altındaki bir dizi gösterge kullanılarak hesaplanmıştır. Temel olarak dört bölümden oluşan çalışmanın ilk bölümünde, inovasyon ve iktisadi büyüme arasındaki ilişki ve sistem yaklaşımı teorik bir çerçevede verilmiştir. İkinci bölümde inovasyon sistemleri kavramı, içerisinde barındırdığı bir dizi belirleyiciyle birlikte Türkiye kapsamında incelenmiştir. Çalışmanın ampirik kısmını oluşturan üçüncü bölümde, inovasyon ölçümüne yönelik çeşitli çalışmalar ile indekslerin oluşturulmasında kullanılan ölçütler ve yöntem yer almaktadır. Dördüncü ve son bölümde ise, uygulanan yöntem sonucu elde edilen bulgular 26 bölge kapsamında ayrı ayrı değerlendirilmiştir., Economic agents have primarily aimed to constitute and improve resources for building welfare in the historical process. In today?s world, these resources are related to creating knowledge and new technologies since human needs increasingly vary and renew. In context to economic welfare, the need for regeneration accounts for underlying attentions to numerous innovations. Besides the increasing attentions have directed to national and regional innovation systems which contain the specific nature of innovations in recent times.This study aims to constitute a comparable homogenous benchmark across the regions in Turkey to present their innovative capabilities within the regional innovation systems which is a sub-branch of the national innovation systems. For this purpose, regional innovation indexes of 26 NUTS 2 regions in Turkey have been calculated using a set of indicators in innovation input and output components. Basically in the first part of this four-part study, the relationship between innovation and economic growth are given in the theoretical framework and system approach. In the second part of the study the concept of innovation systems are examined together with Turkey within the scope of a number of determining element. The empirical part of the study is in the third chapter with several studies about measuring innovations and indices which are used to establish the criteria and methods of the study. The fourth and last part presents the findings of the 26 regions separately as a result of applied methods.

Yüksek Lisans Tezi, Günümüzde gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerin büyük kısmı, verimlilikte sağladıkları artışlar neticesinde dikkate değer bir büyüme performansı elde etmişlerdir. Verimlilik artışlarında, inovasyonlar sonucu ortaya çıkan ileri teknolojilerin yanı sıra mevcut teknolojilerin taklit edilmesi veya benimsenmesine dayalı teknoloji düzeyi önemli bir belirleyicidir. Konuyla ilgili literatürde, ülkelerin sahip oldukları teknoloji düzeyine bağlı olarak, beşerî sermayenin verimlilik değişimlerinde oynadığı role ilişkin güncel bir tartışma alanının olduğu görülmektedir. Bu çalışmanın amacı, beşerî sermayenin verimlilik üzerindeki etkisini, ülke teknoloji düzeyi ile referans bir teknoloji sınırı arasındaki uzaklığı dikkate alarak incelemektir. Çalışmada, 1994–2017 dönemi için yüksek gelirli ülkeler ile orta ve düşük gelirli ülkeleri kapsayan iki ayrı veri seti kullanılmıştır. Analizde, teknoloji sınırına uzaklığa ilişkin olası içsellik sorunundan hareketle, araç değişken tekniklerinden birisi olan Genelleştirilmiş Momentler Yöntemi tercih edilmiştir. Elde edilen sonuçlarda ilk olarak, verimlilik artışlarının hem yüksek hem de orta ve düşük gelirli ülkelerdeki önceki dönem verimlilik düzeyine bağlı olarak gerçekleştiği görülmüştür. İkinci olarak, teknoloji sınırına uzaklığın orta ve düşük gelirli ülkelerde verimlilik artışlarını olumsuz etkilediğine dair kısmi bazı sonuçlara ulaşılmıştır. Üçüncü olarak, orta ve düşük gelirli ülkelerde teknoloji sınırına uzaklıktaki artışa bağlı şekilde, beşerî sermayenin verimlilik üzerindeki pozitif etkisinin arttığına dair önemli bulgular elde edilmiştir. Bu durum, teknoloji açığı görece fazla olan ülkelerde, beşerî sermayenin taklit ve benimsemeye dayalı teknolojik kabiliyetler yoluyla verimlilik artışlarına katkı sağladığına işaret etmektedir. Son olarak, beşerî sermayenin verimlilik üzerindeki etkisinin, ülkelerdeki teknoloji açığının kapatılmasına bağlı olarak pozitif ve anlamlı olduğu görülmektedir. Buradan hareketle, verimlilik odaklı beşerî sermaye yatırımlarının hem yüksek hem de orta ve düşük gelirli ülkeler için etkin bir politika aracı olduğu söylenebilir., Today, most of the developed and developing countries have achieved remarkable growth performance as a result of the increase in productivity. The level of technology based on imitation or adoption of existing technologies as well as advanced technologies emerging as a result of innovation is an important determinant in productivity improvements. In the literature, it is seen that there is a current debate on the role of human capital in productivity changes, based on the technology level of countries. This study aims to examine the effect of human capital on productivity by considering the distance to the technology frontier. Dataset of the study consists of two separate country groups covering high-income countries and middle- and low-income countries for the period 1994–2017. Based on the possibility of endogeneity problems related to the distance to the technology frontier, the Generalized Method of Moments estimator, which is one of the instrumental variable techniques, is preferred. Firstly, the results of the analysis show that the productivity growth is directly proportionate to the previous level of productivity in both high and middle- and low-income countries. Secondly, some partial results are obtained that the distance to the vi technological frontier negatively affects productivity growth in middle and low-income countries. Thirdly, in middle and low-income countries, the positive effect of human capital on productivity growth increases, along with the distance to the technological frontier. This result indicates that human capital contributes substantially to productivity growth through technological capabilities based on imitation and adoption in countries with a relatively large technology gap. Lastly, it is seen that the effect of human capital on productivity is positive and significant in both country groups, depending on the closing of the technology gap. Thus, it is concluded that productivity-oriented human capital investments are an effective policy tool for both high- and middle- and low-income countries.

Yüksek Lisans Tezi., Dördüncü Sanayi Devrimi olarak adlandırılan ve ilk kez 2011 yılında Almanya'daki Hannover fuarında tanıtılan Endüstri 4.0 teknolojileriyle küresel çaptaki ekonomik faaliyetlerde köklü değişimlerin ortaya çıkması beklenmektedir. Dördüncü Sanayi Devrimi'nin beraberinde getirdiği bu değişim özellikle imalat sanayinde önemli gelişmelere neden olacaktır. Buradan hareketle, devrimi yakalama hızına bağlı olarak ortaya çıkacak bazı rekabetçi avantajlar birçok ülkenin gündeminde yer alan önemli bir konudur. Gelişmekte olan bir ülke olarak Türkiye'nin de sanayisini yeni devrime tam ve hızlı bir şekilde adapte ederek söz konusu avantajları elde etmeye ilişkin uzun vadeli hedeflerinin olduğu görülmektedir. Bu çalışma temel olarak, Türkiye'de bölgesel düzeyde Endüstri 4.0 farkındalığının imalat sanayisi özelinde incelenmesini amaçlamaktadır. Ayrıca, Endüstri 4.0'a yönelik firma hedefleri ve altyapı durumunun incelenmesi de çalışmanın hedefleri arasındadır. Bu kapsamda, "İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması" Düzey 2 bölgelerinden, Konya ve Karaman illerinin oluşturduğu TR52 bölgesindeki 180 firmadan çevrimiçi anketler aracılığıyla elde edilmiş bir veri seti kullanılmıştır. (i)Firma Demografisi, (ii)Endüstri 4.0 Farkındalığı ve (iii) Firma Hedefleri ve Altyapı olmak üzere toplam 3 bölüm ve 44 sorudan oluşan anket araştırması sonucu elde edilen bulgularda, katılımcı firmaların Endüstri 4.0'la birlikte ortaya çıkan gelişmelere ilişkin farkındalıklarının görece yüksek bir düzeyde olduğu görülmektedir. Firmalar, devrimle birlikte ulusal ve uluslararası rekabette önemli avantajlar sağlanacağını ve gelecekte var olmak için Endüstri 4.0 altyapılarının geliştirilmesine ihtiyaç olduğunu belirtmişlerdir. Bu bağlamda firmalar, üretimde verimlilik artışı ve müşteri portföyüne ilişkin gelişmelerin Endüstri 4.0 ile mümkün olacağını düşünmektedir. Firma düzeyinde, Endüstri 4.0'ın istihdam yaratma potansiyeline ilişkin net bir sonuca ulaşılamamakla birlikte, devrimin yeni iş kollarını beraberinde getireceği belirtilmiştir. Araştırma sonucunda, firmaların Endüstri 4.0 yatırımlarını tek başlarına finanse edemeyecekleri ve devletten destek bekledikleri görülmektedir. Ayrıca, firma bünyesinde Endüstri 4.0 ilişkin kısıtlı insan ve Ar-Ge kaynağı, danışmanlık ve eğitim hizmetlerinin yetersizliği ve iş birliklerinin eksikliği de diğer öne çıkan sonuçlar arasındadır., Along with the Industry 4.0, which are also called the Fourth Industrial Revolution and introduced for the first time at the Hannover fair in Germany in 2011, it is expected that a radical change will occur in global economic activities. It is seen that this will be evident especially in the manufacturing industry. Hence, some competitive advantages that may arise depending on the speed of catching up with the revolution are an important issue on the agenda of many countries. As a developing country, Turkey have also long-term goals to achieve such advantages by adapting quickly the new industrial revolution. This study aims to investigate awareness of the 4.0 Industry in manufacturing sector at a regional level in Turkey. In addition, the study examines the firm targets and current state of infrastructures in the context of Industry 4.0. Accordingly, a dataset is obtained by online surveys from 180 firms in the NUTS 2 TR52 region, including Konya and Karaman provinces. The survey consists of 3 sections, namely (i) Firm Demography, (ii) Industry 4.0 Awareness, and (iii) Firm Targets and Infrastructure. The findings show that the awareness level of the participating firms about the Industry 4.0 advances is relatively high. The firms state that the Industry 4.0 will provide significant advantages to firms in national and international competition and Industry 4.0 infrastructures is essential to exist in the future. In this regard, it is seen that improvements in production efficiency and customer portfolio will be enable with Industry 4.0 technologies. Although there is not a clear finding regarding the potential of Industry 4.0 to create employment, while firms state that the revolution would bring new professions in near future. Also, it is inferred from the results that firms cannot finance their Industry 4.0 investments alone and expect support from the government. In addition, limited human and R&D resources, insufficiency of consultancy and training services and lack of cooperation within the firm are among the other prominent results.