Search

Amaç: Üniversite öğrencilerinin Covid 19 pandemi öncesi ve sürecinde fiziksel performanslarındaki değişimini ve bu değişimin cinsiyete ve yaş gruplarına göre farklılıklarını incelemektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmamız Covid-19 salgınının ortaya çıkmasıyla okulları kapanan ve evde kendilerini izole eden üniversite öğrencilerine ‘‘Google documents’’ aracılığıyla online olarak anket çalışması şeklinde yapıldı. Ankete üniversitemiz Sağlık Bilimleri Fakültesi Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Bölümü’nde öğrenim gören, gönüllü ve yaşları 18 ile 25 yıl arasında değişen 220 öğrenci katıldı. Çeşitli sağlık problemleri bulunan 20 öğrenci çalışma dışında bırakıldı. Bulgular: Yaş ortalaması 20,65±1,63 olan ve %26’sı erkek olan 200 kişi çalışmaya dahil edildi. Pandemiden öncesine göre gençlerin pandemi süresince anlamlı derecede daha fazla uyudukları belirlendi (p0,05). İki süreç arasında günlük hafif düzeyde ve ağır düzeyde yapılan aktivite süresinde fark yokken (p>0,05), orta düzeyde aktivitede geçirilen sürenin anlamlı olarak azaldığı tespit edildi (p, Objective: To examine the change in physical performance of university students before and during the Covid 19 pandemic and the differences of this change by gender and age groups. Materials and Methods: Our study was conducted as an online survey through ‘Google documents’ for university students who closed down with the outbreak of the Covid-19 outbreak and isolated themselves at home. 220 volunteer students, aged between 18 and 25 years, studying at the Department of Physiotherapy and Rehabilitation at the Faculty of Health Sciences, participated in the survey. 20 students with various health problems were excluded from the study. Results: 200 people, 26% of whom were men, with an average age of 20,65 ± 1,63 were included in the study. It was determined that young people slept significantly more during the pandemic than before the pandemic (p 0,05). While there was no difference in the duration of daily mild and heavy daily activity between the two processes (p>0,05), it was found that the time spent in moderate activity decreased significantly (p

Trakeal bronkus, trakeadan kaynaklanan sağ bronchus lobaris superior olup, ilk olarak 1785’te tanımlanmıştır. Genelde karinanın sağ üst tarafında, sağ akciğerin üst lobunun segmentum apicale’sini havalandıran nadir görülen konjenital bir anomalidir ve üç tipi vardır. Bir yıldır öksürük ve nefes darlığı şikayeti olan 41 yaşındaki erkek hastanın çekilen kontrastlı aksiyal ve koronal reformat toraks bilgisayarlı tomografisinin incelenmesi sonucunda sağ akciğerindeki bronchus lobaris superior’unun karina üstünden ayrıldığı görülmüştür. Tekrarlayan akciğer enfeksiyonu olan hastalarda ve özellikle Down sendromu olmak üzere konjenital kalp hastalıkları, aspleni sendromu ve kosta anomalileri gibi ek anomalisi olan vakalarda olası trakeobronşial anomaliler akılda tutulmalıdır. Bu hastalara uygulanan yanlış endotrakeal entübasyonun, atelektazi ve pnömotoraks gibi komplikasyonlara neden olabileceği düşünülmelidir. Bunun yanı sıra anestezi öncesi bilgisayarlı tomografi ile anatomik yapının değerlendirilmesi varyasyonların tanımlanması açısından önemlidir., Tracheal bronchus is a right superior lobar bronchus originating from trachea, first described in 1785. In general, on the right side of the supracarina, a rare congenital anomaly that ventilates the apical segment of superior lobe of the right lung, and there are three types. Contrast-enhanced axial and coronal reformat thoracic computed tomography of a 41-year-old male patient with complaints of cough and shortness of breath for one year showed that right superior lobar bronchus of right long separated from supracarina of trachea. Possible tracheobronchial anomalies should be kept in mind in patients with recurrent pulmonary infections, especially in cases of Down syndrome, congenital heart diseases, asplenia syndrome, and costa anomalies. It should be considered that wrong endotracheal intubation applied to this patients may cause complications such as atelectasis and pneumothorax. In addition, evaluation of the anatomical structure by computerized tomography prior to anesthesia is important in defining the variations.

Objectives:The aim of the study was to determine the anatomic course of the lateral femoral cutaneous nerve (LFCN) andits branches in relation to certain anatomic landmarks in human fetuses. Methods: This study was performed on 50 thighs from 25 spontaneously aborted fetuses with no detectable malformations. The LFCN position was evaluated according to its relation to the anterior superior iliac spine and its distance from thefemoral nerve and femoral artery were measured along the inguinal ligament (IL). The relationship between the LFCN andfemoral nerve in the pelvic cavity was also evaluated. Results: The branching pattern of the nerve was classified according to number and branching location of the main trunkas: Type I, a single trunk; Type II, two trunks, Type III;: three trunks, and Type IV: LFCN branching above or behind the IL.Sub-types of the LFCN were determined in accordance with the number of branches of the main trunk. Up to four branches of the LFCN were found; two branches originating from a single trunk was the most common type (54%). The most common site of the LFCN was observed nearly adjacent to the anterior superior iliac spine. In 11 lower limbs, the femoral nervewas accompanying with the LFCN on its course in pelvic cavity. Conclusion:The results of this study on the morphological features and variations of the LFCN in fetuses provide understanding of its variability for further studies in the region

Concha nasalis superior (CNS), labyrinthus ethmoidalis'in medial çıkıntısıdır. Meatus nasi superior'un çatısını oluşturur. Üç konkadan en küçük ve sığ olanıdır. CNS'nin lamina basalis'i koronal ve aksiyal olmak üzere iki parçaya sahiptir. Koronal parçası yukarıda kafa tabanına ve lateralde ise lamina papyracea'ya tutunur. Aksiyal parçası arkada sinus sphenoidalis'in ön yüzüne tutunurken, lateralde ise lamina papyracea'ya tutunur. Kronik baş ağrısı şikayetiyle kulak burun boğaz polikliniğine başvuran 52 yaşında, erkek hastaya çekilen bilgisayarlı tomografide, hastanın sol CNS'sinin bağlanma anomalisi tespit edilmiştir. Sol CNS'nin lamina basalisi'nin koronal parçası, kafatabanı yerine orbita medial duvarına tutunduğu belirlenmiştir. CNS'nin olağandan büyük olması, bağlanma anomalileri, pnömatizasyonu gibi anatomik varyasyonlar, klinisyenlerin tercih edecekleri cerrahi metodun belirlenmesinde oldukça önemlidir. Aynı zamanda olfaktor mukozayla kaplı oldukları için CNS ve concha nasalis suprema'nın gereksiz rezeksiyonlarından da kaçınılmalıdır., The superior nasal turbinate (SNT) is the medial process of the ethmoidal labyrinth and describes as a small curved lamina. It roofs the superior meatus and it is the shortest and shallowest of the tree turbinates. There are two parts of the SNT which called coronal and axial part. The coronal part of the SNT basal lamella is attached superiorly to the skull base and laterally to the lamina papyracea, and thus can be used to identify these two vital structures. The axial part is attached posteriorly to the face of sphenoid and laterally to the lamina papyracea. A 52-year-old man was admitted to our hospital with chronic headache complaint. Attachment variation of the left SNT was determinate by computed tomography. Left SNT attach medial wall of the orbita. Anatomical variations of SNT like as huge concha, attachment variation or pneumatization is very important to prefer surgical method. Also, undesirable resection of the SNT and supreme nasal turbinate must be avoided; because of they are lined with olfactory neuroepithelium.

Amaç: Bu çalışma ile çevresel etkenlerden kaynaklanan doğumsal bozuklukları ve anormal prenatal gelişmeyi inceleyen ve doğumsal defektleri önlemenin araştırmalarını yapan bilim dalı olan teratoloji hakkında halkımızın neler bildiğini ve konu ile ilgili farkındalıklarını araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'ne sağlık hizmeti almak üzere başvuran hasta ve hasta yakınlarından oluşan, yaşları 18 - 79 arasında değişen, eşit sayıda kadın ve erkekten oluşan toplam 400 katılımcıya anket uygulaması yapıldı. Elde edilen veriler ortalama standart sapma ve yüzde olarak özetlendi. Bulgular ve Sonuç: Yapılan anket çalışmasında homojen olmayan sonuçlar elde edildi. Bu verilere göre katılımcıların ölü ya da sakat doğumların sebepleri, röntgen, tomografi vb. kullanımının anne karnındaki bebeğe etkileri, ilaçların yan etkilerine dikkat etme, akrabalık derecesinin hastalıklı doğumlara etkisi konularında belirli düzeyde fikir sahibi oldukları saptandı. Anne karnındaki bebeğin hastalıklara karşı en duyarlı olduğu gebelik dönemi hakkında ise yeterli bilgi düzeyine sahip olmadıkları belirlendi., Objectives: In the present study, we aimed to search what our community knows about teratology which is a scientific branch examining congenital disorders and abnormal prenatal growth caused by environmental factors and their awareness about this topic. Materials and Methods: A questionnaire was applied to 400 participants consisting of the patients who referred Medical Faculty Hospital of Selcuk University for healthcare services and their relatives including equal number of males and females with an age range between 18 and 79. Data obtained were summarized as mean ± Standard deviation and percentage. Results and Conclusion: According to these data, it was detected that the participants have a certain level of knowledge about causes for stillbirths or malformed births, effects of x-ray, tomography etc. On a baby inside a mother's womb, care for side effects of the drugs, effects of kinship degree on malformed births. However, they had not a sufficient knowledge on the pregnancy period of which the infant is most sensitive in a mother's womb.

Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Anatomi Anabilim Dalı’nda rutin öğrenci diseksiyonları sırasında, 67 yaşındaki erkek kadavrada n. media- nus varyasyonuna rastlandı. N. medianus kolun proksimalinde plexus brachialis’ten gelen dallarla normal olarak oluşmaktaydı. Kolun ortasında sinire fasciculus lateralis’ten gelen bir bağlantı dalının katıldığı tespit edildi. Radix lateralis nervi mediani ayrıldıktan sonra fasciculus lateralis’in ikiye ayrıldığı ve her iki dalın da musculus coracobrachialis’i deldiği gözlendi. Periferik sinir sisteminin anatomik varyasyonlarının bilinmesinin klinik nörofizyolojinin doğru yorumlanmasında ve farklı klinik bulguların açıklanmasında yararlı olacağı düşüncesindeyiz., The variation of the median nerve was observed incidentally during dissection of a 67 year-old male formalin-fixed Turkish cadaver assigned to the preclinical medical students at the Human Anatomy Laboratory of the Faculty of Meram Medicine, Selcuk University, Konya, Turkey. The median nerve was originating normally from the brachial plexus on proximal arm, but it received a communicating branch originated from the lateral cord on the middle arm. After lateral root of the median nerve leaved, the lateral cord bifurcated (lateral and medial branches) and both of them pierced the coracobrachial muscle. In previous studies, there were different definitions about connections. Knowledge of anatomic variations of the peripheral nervous system is helpful in explaining unusual clinical signs and permits correct interpretation of clinical neurophysiology.

Ventriculus terminalis ya da 5. ventrikül, medulla spinalis'de conus medullaris içinde normal epandim hücreleri ile kaplı, yetişkinlerde nadir görülen ve içerisi BOS ile dolu bir boşluktur. Bu sunumda bel ağrısı ile gelen yetişkin bir vakada, ventriculus terminalis'in kistik dilatasyonu ile ilgili manyetik rezonans (MR) görüntülerinden elde edilen bulgular tanımlanmıştır. Bel ağrısı şikayeti ile başvuran 36 yaşındaki kadın hastanın rutin MR sekansları kullanılarak elde edilen torakolumbar bölge görüntüleri incelendi. Conus medullaris seviyesinde medulla spinalis'in santralinde 33x12 mm büyüklüğünde, tüm MR sekanslarında BOS ile izointens kistik genişleme saptandı. Medulla spinalis'in sinyal intensitesinin doğal olduğu gözlendi. Tespit edilen kist içerisinde septasyon yoktu. Medulla spinalis'in proksimal kısmında canalis centralis içerisinde kanal genişlemesi ve ilave spinal anomali olmadığı gözlendi. Conus medullaris içerisindeki epandimal boşluk olarak da tanımlanan ve nadir görülen ventriculus terminalis'e torakolumbar MR görüntülerinde tesadüfen rastlanmaktadır. Aynı bölgede yerleşen kistik tümörlerden ayrılması için görüntü yoğunluğunun bilinmesinde fayda vardır. Genellikle asemptomatik olup tedavi yöntemi klinik bulgulara ve kistin drene olup olmadığına göre belirlenir. Bu tür varyasyonların tanı ve izleminde MR görüntüleri oldukça önemlidir, Ventriculus terminalis or the fifth ventricle is a space full with CSF which is coated by normal ependyma cells in conus medullaris of medulla spinalis and observed rarely in adults. In the present case, findings obtained by magnetic resonance (MR) imaging associated with cystic dilatation of ventriculus terminalis were identified in an adult case. A 36 years old female patient referred by low back pain and thoracolumbar region images obtained by routin MR sequences were analyzed. A cystic dilatation with dimensions of 33x12 mm which is isointense with CSF was detected in the center of medulla spinalis at conus medullaris level in all MR sequences. Signal intensity of medulla spinalis was normal. No septation existed in the cyst detected. There was not any canal dilatation and additional spinal abnormality in canalis centralis, proximal side of medulla spinalis. Ventriculus terminalis which is identified as an ependymal space in conus medullaris rarely is observed coincidentally in MR images. Considering intensity of the imaging is useful to differantiate ventriculus terminalis from other cystic tumors located on the same site. Ventriculus terminalis generally progresses asymptomatically and treatment method is determined by clinical findings and whether the cyst is drained. MR imaging is quite important for diagnosis and follow-up of such variations

Ventriculus terminalis or the fifth ventricle is a space full with CSF which is coated by normal ependyma cells in conus medullaris of medulla spinalis and observed rarely in adults. In the present case, findings obtained by magnetic resonance (MR) imaging associated with cystic dilatation of ventriculus terminalis were identified in an adult case. A 36 years old female patient referred by low back pain and thoracolumbar region images obtained by routin MR sequences were analyzed. A cystic dilatation with dimensions of 33x12 mm which is isointense with CSF was detected in the center of medulla spinalis at conus medullaris level in all MR sequences. Signal intensity of medulla spinalis was normal. No septation existed in the cyst detected. There was not any canal dilatation and additional spinal abnormality in canalis centralis, proximal side of medulla spinalis. Ventriculus terminalis which is identified as an ependymal space in conus medullaris rarely is observed coincidentally in MR images. Considering intensity of the imaging is useful to differantiate ventriculus terminalis from other cystic tumors located on the same site. Ventriculus terminalis generally progresses asymptomatically and treatment method is determined by clinical findings and whether the cyst is drained. MR imaging is quite important for diagnosis and follow-up of such variations, Ventriculus terminalis ya da 5. ventrikül, medulla spinalis'de conus medullaris içinde normal epandim hücreleri ile kaplı, yetişkinlerde nadir görülen ve içerisi BOS ile dolu bir boşluktur. Bu sunumda bel ağrısı ile gelen yetişkin bir vakada ventriculus terminalis'in kistik dilatasyonu ile ilgili manyetik rezonans görüntülerinden (MRG) elde edilen bulgular tanımlanmıştır. Bel ağrısı şikayeti ile başvuran 36 yaşındaki kadın hastanın rutin MRG sekansları kullanılarak elde edilen torakolumbar bölge görüntüleri incelendi. Conus medullaris seviyesinde (T11-12) medulla spinalis'in santralinde 33x12 mm büyüklüğünde, tüm MRG sekanslarında BOS ile izointens kistik genişleme saptandı. Medulla spinalis'in sinyal intensitesinin doğal olduğu gözlendi. Tespit edilen kist içerisinde septasyon yoktu. Medulla spinalis'in proksimal kısmında canalis centralis içerisinde kanal genişlemesi ve ilave spinal anomali olmadığı gözlendi. Conus medullaris içerisindeki epandimal boşluk olarak da tanımlanan ve nadir görülen ventriculus terminalis'e torakolumbar MR görüntülerinde tesadüfen rastlanmaktadır. Aynı bölgede yerleşen kistik tümörlerden ayrılması için görüntü yoğunluğunun bilinmesinde fayda vardır. Genellikle asemptomatik olup tedavi yöntemi klinik bulgulara ve kistin drene olup olmadığına göre belirlenir. Bu tür varyasyonların tanı ve izleminde MRG oldukça önemlidir.

Arkus aorta varyasyonları disfaji ve stridor gibi klinik belirtiler veebildiği gibi tamamen rastlantısal olarak da tespit edilebilir. Bu varyasyonlar radyolojik incelemeler ve cerrahi operasyonlar sırasında karı?ıklıklara yol açabildiği için anatomistler, radyologlar ve cerrahlar tarafından bilinmesi gereklidir. Bu yazıda, 50 ya?ındakbir erkeğin göğüs bilgisayarlı tomografisi görüntüsünde izlenen sağ arkus aort ve ayna görüntüsü dallanması sunulmaktadır. Sağ aortik arkın üçlü anomali görüntüsü; solda truncus brachiocephalicus varlığı, sağda truncus brachiocephalicus yokluğu ve sağ araftaki arterlerin önce a. carotis communis dextra daha sona a. subclavia dextra olmak üzere ayrı ayrı orijin almalarından olu?maktaydı., Aortic arc variations may cause some clinical symptoms like dysphagia and stridor or may be determined incidentally. These variations may cause commotions during radiologic examinations and surgical operations. Thus, anatomists, radiologists and surgeons should be aware of them. In this paper, we present a case of a right aortic arch with mirror image branching observed in a computed tomography image of a 50 year-old man. The triple anomaly of the right aortic arch consisted of a left brachiocephalic trunk, the absence of a brachiocephalic trunk on the right side and the separate origins of the arteries on the right side, with he right common carotid artery preceding the right subclavian artery.

ÖzetRutin diseksiyonlar esnasında, 55 yaşında bir erkek kadavrada a. mesenterica superior'un varyasyonu tespit edildi. A. hepatica propria'dan ayrılan a. hepatica sinistra karaciğerin sadece sol tarafını beslemekte idi. A. hepatica dextra, a. mesenterica superior'un dalı olup, a. cystica'da bu arterden ayrılmakta idi. A. hepatica propria'nın varyasyonuna karaciğer cerrahisi ve radyolojik değerlendirmelerde önemli bir sorun olarak sık karşılaşılmaktadır. Anahtar Kelimeler: A. hepatica dextra, a. hepatica sinistra, a. mesenterica superior, varyasyonAbstractRight hepatic artery originated from superior mesenteric arteryThe variation of superior mesenteric artery was observed in 55 years old male cadaver during the routine teaching dissections. The left hepatic artery originated from the proper hepatic artery and supplied only the left lobe of the liver. The right hepatic artery was arised from the superior mesenteric artery and supplied the right lobe and then cystic artery originated from this artery. The variation of the proper hepatic artery is often encountered as an important matter in liver surgery and radiological examination.Keywords: Right hepatic artery, left hepatic artery, superior mesenteric artery, variation

Diz ekleminin ekstansör mekanizması, ön çapraz bağ yaralanmaları ile bağlantılıdır. Bu mekanizmanın önemli unsuru olan patella ve patellar tendon uzunluğu hakkında çeşitli çalışmalar yapılmıştır. Bu retrospektif çalışmanın amacı patellar yüksekliği tanımlayan Insall-Salvati oranı ve patellar tendon uzunluğunu ön çapraz bağ rekonstrüksiyonu öncesi ve sonrası karşılaştırmaktır.2010-2020 yılları arasında ön çapraz bağ yaralanması tanısı alan ve hamstring tendon otogrefti ile artroskopik ön çapraz bağ rekonstrüksiyonu yapılan 73 (ortalama yaş ± standart sapma, 27,06 ± 8,3 yıl) hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların 67'si erkek 6'sı kadındı. Tüm hastaların preoperatif ve postoperatif yan diz grafileri üzerinden patellar tendon uzunluğu, patella uzunluğu ölçülüp Insall-Salvati oranı hesaplandı.Operasyon sonrasında, operasyon öncesine göre anlamlı olarak patellar tendon uzunluğunun (48,3 ± 5,2 mm'ye karşı 47,04 ± 5,2 mm) kısaldığı ve Insall-Salvati oranının (1,02 ± 0,14'e karşı 1 ± 0,15) azaldığı bulundu (p, The extensor mechanism of the knee joint is linked to anterior cruciate ligament injuries. Various studies have been conducted on the patella and patellar tendon length, which are important components of this mechanism. This retrospective study aims to compare the length of the patellar tendon and Insall-Salvati ratio, which defines the patellar height, before and after anterior cruciate ligament reconstruction. 73 patients (mean age ± standard deviation, 27,06 ± 8,3 years) who were diagnosed with anterior cruciate ligament tear between 2010-2020 and who underwent arthroscopic anterior cruciate ligament reconstruction with hamstring tendon autograft were included. 67 of the patients were male and 6 were female. The patellar tendon length and patella length were measured from the preoperative and postoperative lateral knee radiographs of all patients, and the Insall-Salvati ratio was calculated. It was found that the patellar tendon length (48,3 ± 5,2 mm vs. 47,04 ± 5,2 mm) was significantly shortened and the Insall-Salvati ratio (1,02 ± 0,14 vs. 1 ± 0,15) decreased after the operation compared to the preoperative period (p

Orbita, görmeyle ilgili oluşumları ve önemli nörovasküler yapıları içeren ve çeşitli bölgelerle komşuluğu bulunan önemli bir boşluktur. Orbita'nın farklı bölgelerle bağlantısını sağlayan canalis opticus (CO) ve fissura orbitalis superior'dan (FOS) önemli nörovasküler yapılar geçer. Orbita ve bu açıklıkların boyut ve varyasyonları, içerdiği yapıları etkileyebileceği gibi bölge yapılarını tanımada radyologlara ve cerrahlara zorluk çıkarabilir. Çalışmamızda normal orbita boyutlarını belirlemeyi, CO ve FOS'un morfometrisi ve varyasyonlarını değerlendirmeyi elde edilen ölçümleri cinsiyet, taraf ve yaş gruplarına göre karşılatırmayı amaçladık. 94'ü erkek, 106'sı kadın olmak üzere toplam 200 bireyin (400 taraf) çok kesitli bilgisayarlı tomografi (ÇKBT) görüntüleri üzerinde ölçümler yapıldı, varyasyonlar tespit edilip sınıflandırıldı. Sağlıklı bireylerde orbita yüksekliği, genişliği ve derinliği sırasıyla sağ tarafta ortalama 36,04±2,97 mm, 32,33±2,59 mm, 38,35±3,32 mm iken sol tarafta 35,79±3,18 mm, 32,29±2,67 mm, 38,13±3,21 mm olarak belirlendi. Orbita'nın yüksekliği ve genişliği her iki tarafta da erkeklerde kadınlardan istatistiksel olarak anlamlı derecede büyük olduğu tespit edildi (p˂0,05). CO'un tipleri değerlendirildiğinde en sık görülen konik tip (sağ: %68, sol: %67,5) olurken, en az görülen ise düzensiz tip (sağ: %1,5, sol: %1,5) olmuştur. CO'un ara bölüm şekli incelendiğinde ise en sık üçgen tipe (sağ ve sol: %51), en az ise elips tipe (sağ: %6,5, sol: %5,5) rastlandı. FOS'un şekli her iki taraf için en sık görülen Tip 3 (sağ: %24,5 ve sol: %26) olurken, en az görülen ise Tip 6 (sağ: %1, sol: %2) olmuştur. Orbita ve ilişkili açıklıklar hakkında kapsamlı bilgi, ilgili bölgede çalışan klinisyenler açısından oldukça önemlidir, bu yapıların zarar görmesi ciddi komplikasyonlara neden olabilir. Bununla birlikte, orbita'nın morfometrisi ve morfolojisini belirlemek adli tıpta cinsiyet, yaş ve ırk tespiti için önemli bir parametre olarak kullanılabilir. Çalışmamız bölge anatomisi açısından referans niteliğinde olup kapsamlı bir araştırmadır., The orbit is an important cavity containing vision-related formations and important neurovascular structures, and adjacent to various regions. Important neurovascular structures pass through the optic canal and superior orbital fissure, which ensure the connection of the orbit with different regions. The size and variations of the orbit and these openings can affect the structures it contains, as well as cause difficulties for radiologists and surgeons in recognizing the structures of the region. We aimed to determine the size of normal orbit, evaluate the morphometry and variations of optic canal and superior orbital fissure, to compare the obtained measurements with respect to age, gender and age. A total of 200 individuals's (94 females,106 males;400 sides) multislice computed tomography images were evaluated, variations were identified and classified. The height, width and depth of the orbit were determined as 36.04±2.97 mm, 32.33±2.59 mm, 38.35±3.32 mm on the right side, 35.79±3.18 mm, 32.29±2.67 mm, 38.13±3.21 mm on the left side, respectively, in healthy subjects. The height and width of the orbit were found to be statistically significantly larger on both sides in men than in women (p˂0.05). When optic canal types were evaluated the most common type among healthy individuals was conical type optic canal (right: %68, left: %67.5), and the least common type was irregular type with (right and left: %1.5). According to the examination of the type of optic waist the most common type among healthy individuals was triangle type intermediate part of optic canal (right and left: %51), and the least common type was ellipse type with (right: %6.5, left: %5.5). The shape of the superior orbital fissure was the most common type 3 (right: %24.5, left: %26) for both sides, while the least common type was type 6 with (right:% 1, left:% 2). Comprehensive information about the orbit and associated apertures is quite important for clinicians working in this area, damage to these structures can cause serious complications. In addition, determining the morphometry and morphology of the orbit can be used as an important parameter for determining gender, age and race in forensic medicine. Our study is a reference in terms of regional anatomy and is a comprehensive research.

Arcus palmaris profundus (APP) ve arcus palmaris superficialis (APS), sırasıyla arteria radialis (AR) ile arteria ulnaris (AU)'in ramus palmaris profundus'unun, AU ile AR'nin ramus palmaris superficialis (RPS)'inin anastomozu ile oluşur. Elin kompleks arteryel beslenmesine katkı veren APP ve APS tiplerini insan fetuslarında inceleme ve varyasyonlarını tespit etme amaçlandı. APS'nin ve elin morfometrik ölçümlerini insan fetuslarında diseksiyonla değerlendirildi. Çalışmamız, formalinle fikse edilmiş 18-37 haftalık 40 insan fetusunun (19 erkek, 21 kız) 80 membrum superius'unda diseksiyon yapılarak gerçekleştirildi. Diseksiyon mikroskobu ile mm lik ölçekli kağıtlar kullanılarak anatomik yapılar görüntülendi. APS'in tipleri ve varyasyonları incelendi. ACNM görüntülendi. El bilek genişliği, el genişliği, el uzunluğu ve parmak uzunluğu ölçümleri dijital kaliper kullanılarak yapıldı ve el indeksi hesaplandı. APS'yi oluşturan AU çapı, AR çapı, RPS çapı, arteria comitans nervi mediani (ACNM) çapı, APS'nin dalı arteria digitalis palmaris communis (ADPC)'lerin çapı, APS en geniş çapı ve APS uzunluğu ölçümleri Image J yazılımı kullanılarak dijital görüntüler üzerinde gerçekleştirildi. Bu değerlerin cinsiyet, trimester ve taraf durumlarına göre birbirleriyle ilişkisi incelendi. İncelediğimiz trimester fetuslarındaki APP'yi oluşturan dallar ve APP net görüntülenemedi. APS'ler 58 elde (%72,5) komplet tip ve 22 elde (%27,5) inkomplet tip olarak bulundu. Komplet grupta tip A %47,5, tip B %16,25, tip C %3,75, tip D %1,25 ve tip E %3,75; inkomplet grupta tip F %15, tip G %8,75, tip H %2,5 ve tip I %1,25 olarak belirlendi. İki elde (%2,5) AU kaynaklı ve seyri esnasında canalis carpi'den geçen ACNM tespit edildi. Cinsiyet grupları arasında el indeksinde anlamlı fark bulunmazken, trimester grupları arasında anlamlı olarak fark bulundu (p, The deep palmar arch (DPA) and the superficial palmar arch (SPA) are formed by anastomosis of the radial artery (RA) and deep palmar branch of the ulnar artery (UA), UA and the superficial palmar branch (SPB) of RA, respectively. We examined the types of DPA and SPA, which contribute to the complex arterial vascular supply of the hand in human fetuses and determined their variations. It was evaluated the morphometric measurements of the SPA and hand in human fetuses by dissection. Our study was carried out by dissecting 80 upper extremities of 40 formalin-fixed human fetuses (19 male, 21 female) 18-37 weeks of age. Anatomical structures were visualized using mm scaled papers with the dissection microscope. The types and variations of SPA were examined. The MA was imaged. Wrist width, hand width, hand length, and digit lengths measurements were made using a digital caliper and hand index was computed. UA diameter, RA diameter, SPB diameter, median artery (MA) diameter, the diameter of the common palmar digital arteries (CPDA) branching the SPA, SPA widest diameter, and SPA length measurements were performed on digital images using Image J software. The relationship of these parameters with each other was analyzed according to gender, trimester, and side status. The branches forming the DPA and the DPA in the trimester fetuses we examined could not be clearly visualized. SPA was the complete type in 58 hands (72.5%) and incomplete in 22 hands (27.5%). In the complete group, type A was 47.5%, type B was 16.25%, type C was 3.75%, type D was 1.25% and type E was 3.75%. In the incomplete group, type F was 15%, type G was 8.75%, type H was 2.5%, and type I was 1.25%. The MA originating from UA and passing through the carpal tunnel during its course was detected in two hands (2.5%). While there was no significant difference in hand index between gender groups, a significant difference was found between trimester groups (p, Bu araştırma Selçuk Üniversitesi Öğretim Üyesi Yetiştirme Programı Koordinatörlüğü tarafından 20 17ÖYP018 proje numarası ile desteklenmiştir.

Truncus coeliacus ve a. mesenterica superior, gastrointestinal sistemin önemli bir bölümünü besleyen iki damardır. Bu iki damarın ortak bir kök ile aorta abdominalis’ten ayrılması nadir görülen ve oldukça önemli bir varyasyondur. 63 yaşındaki erkek hastanın 256 kesitli multidedektör bilgisayarlı tomografi anjiografi görüntüleri incelendi. Yapılan değerlendirmede truncus coeliacus ve a. mesenterica superior’un ortak bir kök halinde 1. lumbal vertebra’nın alt hizasında aorta abdominalis’in ön yüzünden ayrıldıkları tespit edildi. Bunun yanı sıra; a. gastrica sinistra’nın a. hepatica propria’dan orijin aldığı gözlendi. Truncus coeliacus’un varyasyonları karaciğer nakilleri, safra kesesi ve gastrik bölge cerrahisinin yanı sıra girişimsel radyolojik prosüdürlerde de oldukça önemlidir., The coeliac trunk and superior mesenteric artery. are two vessels that supply a significant portion of the gastrointestinal tract. The separation of these two vessels from the abdominal aorta with a common stem is a rare and quite significant variation. 256 multidetector computed tomography angiography images of a 63 years old male patient were examined. In the evaluation, the coeliac trunk and superior mesenteric artery were separated from the anterior face of the abdominal aorta at the lower level of the first lumbal vertebra as a common trunk. In addition, it was observed that the left gastric artery originated from the hepatic artery proper. Variations of the coeliac trunk are highly important in liver transplants, gallbladder and gastric region surgery, as well as interventional radiological processes.

Karaciğer; karın boşluğunun sağ üst kadranında, regio epigastrica, hypochondriaca dextra ve sinistra bölgesinde yerleşmiş olan vücuttaki en büyük organ ve salgı bezidir. Safra üretimi, kanın filtrasyonu ve metabolik fonksiyonları gibi birçok olayda önemli rol oynar. Karaciğerin beslenmesi hepatik arteryel sistem tarafından sağlanır.Çalışmamızda, karaciğerin beslenmesini sağlayan arterlerin çıkış yerlerindeki çaplarını ve bu damarların varyasyonlarını multidedektör bilgisayarlı tomografi görüntüleri üzerinde araştırmayı amaçladık.Bu araştırmada, batın bölgeleri multidedektör bilgisayarlı tomografi ile çekilen 500 olgunun görüntüleri değerlendirildi. Karaciğerin besleyen arterlerin çapları ölçüldü ve varyasyonları değerlendirildi. Çalışma sonucunda klasik ve varyasyonlu anatomiye uygun dağılım gösteren arterlerde ortalama çap ölçümleri belirlendi. Klasik ve varyasyonel anatomiye uygun ortalama çap ölçümleri sırası ile; aorta abdominalis 21,85 mm, truncus coeliacus 6,99 mm, a. hepatica communis 5,07 mm, a. hepatica propria 3,83 mm, a. hepatica dextra 2,87 mm ve a. hepatica sinistra 2,09 mm ve aorta abdominalis 21,95 mm, truncus coeliacus 7,2 mm, a. hepatica communis 4,3 mm, a. hepatica propria 2,93 mm, a. hepatica dextra 2,92 mm ve a. hepatica sinistra 2,51 mm olarak belirlendi. Varyasyonlar bakımından değerlendirildiğinde olguların %85,6'sında klasik anatomiye uygun dallanma görülürken (Michels Tip I), %14,4'ünde farklı dallanma paternleri görüldü. Bunlar arasında Michels Tip III (%87,5) en sık gözlenen varyasyon olarak tespit edildi. Liver that is the largest organ and secretory gland, is located in the upper right quadrant of the abdominal cavity, epigastric, right and left hypochondriaca region. It plays an important role in many events such as bile production, blood filtration and metabolic functions. The liver is supplied by the hepatic arterial system.In our study, we aimed to determine the diameters and variation of the arteries supplying the liver with multidetector computed tomography images.In this research, we evaluated the images of 500 cases whose abdominal areas were taken by multidetector computed tomography. Diameters of arteries supplying the liver were measured and variations were evaluated. As a result of the study, mean diameters of classical and variational anatomy were determined. According to mean measurements of classical and variational anatomy were abdominal aorta 21,95 mm, celiac artery 7,2 mm, common hepatic artery 4,3 mm, proper hepatic artery 2,93 mm, right hepatic artery 2,92 mm, left hepatic artery 2,51 mm and abdominal aorta 21,85 mm, celiac artery 6,99 mm, common hepatic artery 5,07 mm, proper hepatic artery 3,83 mm, right hepatic artery 2,87 mm ve left hepatic artery 2,09 respectively. When evaluated in terms of variations, 85.6% of the cases had branching according to classical anatomy (Michels Type I), 14.4% had different branching patterns. Michels Type III (87.5%) was the most observed variation among them. 62

Çalışmamızda subacromial sıkışma sendromuna ve rotator cuff yırtıklarına zemin hazırlaması bakımından önem arz eden acromion tiplerinin ve omuz etrafındaki yapıların Manyetik Rezonans Görüntüleme ile morfometrik olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Çalışmamız; 59'u kadın, 41'i erkek olmak üzere 100 hastanın görüntüleri kullanılarak retrospektif olarak yapıldı. Scapula, acromion tiplerine göre sınıflandırıldı. Çalışmaya dahil edilen acromion tiplerini incelediğimizde tip I (düz) acromion %21 oranında, tip II (kavisli) acromion %62 oranında, tip III (çengelli) acromion ise %17 oranında bulundu, tip IV (konveks) acromion ise çalışmamıza dahil ettiğimiz hastalar arasında gözlenmedi. Cinsiyet ve acromion tipleri arasında anlamlı bir ilişki tespit edilmedi (p değeri>0,05). Acromion tiplerini yaş ortalamalarına göre kıyasladığımızda ise aralarında anlamlı bir fark bulunmadı (p>0,05). Acromion eğimlerini ayrı ayrı tiplere göre incelediğimizde tip II acromion ile tip III acromion arasında eğimlerinin ortalamasına ilişkin anlamlı bir fark bulunmazken (p>0,05), tip I acromion ile tip II acromion'un ve tip III acromion'un ortalama eğimi arasında anlamlı fark bulundu (p0,05).Acromion tiplerine göre acromion ve proc. coracoideus uzunluğu ortalamaları arasında anlamlı fark bulunmazken, cinsiyete göre kıyaslandığında bu değerler arasında anlamlı fark bulundu. Acromion ve proc. coracoideus arasındaki mesafeyi hem acromion tipleri arasında hem de cinsiyetler arasında incelediğimizde istatistiki olarak anlamlı fark bulunmadı (p>0,05).LAA, AI, CSA değerlerini hem acromion tipleri arasında hem de cinsiyetler arasında incelediğimizde anlamlı bir fark bulunmadı (p>0,05); LAA, AI, CSA'nın aralarında korelasyon tepit edildi. Bu korelasyon LAA ile AI ve CSA arasında negatif yönde, AI ile CSA arasında pozitif yönde idi. Acromiohumeral mesafe'yi acromion tipleri arasında kıyasladığımızda anlamlı fark yokken, cinsiyetler arasında kıyasladığımızda fark anlamlıydı (p0.05). When we compared acromion types according to their average age, there was no significant difference between them (p>0.05).When we examine the acromion slopes according to the individual types, there is no difference between the type II acromion and the type III acromion regarding the average of the slopes (p>0.05) however, there is also a significant difference between type II and type III with the average slope of type I (p 0.05). While there is no significant difference between the acromion and proc. coracoideus length averages according to acromion types, there is a significant difference between these values compared to gender.When we examined the distance between acromion and proc. coracoideus both between acromion types and between genders, there was no statistically significant difference (p> 0.05).When we examine LAA, AI, CSA values both between acromion types and between genders, there is no significant difference (p> 0.05). There are correlations between LAA, AI, CSA. While this correlation is negative between LAA with AI and CSA, there is a positive correlation between AI and CSA.There is no significant difference when we compare acromiohumeral distance between acromion types, there is a significant difference when we compare between genders.When we look at the distribution of os acromiale, there are 5 os acromiale in 3 women and 2 men. When we examine the presence of os acromiale between genders, there is no statistically significant difference. 113

Her bir dış kulak şekli, boyutu ve yönelimi parmak izi kadar eşsizdir. Bu nedenle normal kulak boyutlarının, pozisyonunun ve simetrisinin bilinmesi işitme cihazı tasarımı, cerrahi rekonstrüksiyonlar, cinsiyet, yaş ve etnikle ilgili veri bankaları üretilebilmesi, çoklu teşhis ve adli işlemler için referans bilgi sağlanması açısından önem arz etmektedir. Aynı zamanda dış kulağın anatomik yapısı konjenital anomalilerin ve sendromların klinik tanısında da önemli rol oynar. Bu çalışmamızda yenidoğan auricula'sının morfometrik boyutlarını belirlemeyi ve karşılaşılan anomali tiplerini sınıflandırmayı amaçladık. Çalışmaya İşitme Tarama testi için getirilen 550 yenidoğan dahil edildi. Auricula'ya ait yükseklik, genişlik, cephalo-auricular mesafe ve auricula-cephalic açı ölçümleri yapıldı. Ölçümlerde dijital kumpas ve cetvel, açı ölçümlerinde goniometre kullanıldı.Yenidoğanların %52,70'i erkek %47,30'u kız ve yaş otalaması 3,34 gündü. Auricula yüksekliği sağda ortalama 36,45mm ve solda ortalama 36,39 mm olarak tespit edilmiştir. Auricula genişliği sağda ortalama 23,52 mm ve solda ortalama 23,82 mm olarak bulunmuştur. Auriculo-cephalic açı sağda ortalama 6,340 ve solda ortalama 6,400 saptanmıştır. Çalışmamızda aynı zamanda auricula'da rastlanan anomaliler de değerlendirilmiş, sağda 96 ve solda 103 anomali tespit edilmiştir. Anomaliler kendi aralarında malformasyonel ve deformasyonel anomaliler olarak sınıfladırılmıştır. Malformasyonlardan en çok Ear tag'a rastlanırken deformasyonlardan en çok Conchal crus tespit edilmiştir.Yenidoğanlarda dış kulağın normal yapısının iyi bilinmesi; plastik cerrahi, cinsiyet ayrımı ve kimlik tespitinde oldukça önemlidir. Karşılaşılan anomali çeşitlerinin ayırt edilmesi, ilerleyen dönemlerde alınması gereken önlemler ve gerekli olabilecek cerrahi müdahaleler için önem arz etmektedir.Anahtar kelimeler: Anomali, auricula, morfometri, yenidoğan. Each external ear shape, size and orientation are as unique as fingerprints. Therefore, knowing normal ear sizes, position and symmetry is important in terms of hearing aid design, surgical reconstructions, producing data banks related to gender, age and ethnicity, and providing reference information for multiple diagnoses and forensic procedures. The anatomical structure of the external ear also plays an important role in the clinical diagnosis of congenital anomalies and syndromes. In this study, we aimed to determine the morphometric dimensions of newborn auricle and to classify the anomaly types encountered.550 newborns who were brought for the Hearing Screening Test were included in the study. Height, width, cephalo-auricular distance and auricula-cephalic angle measurements of auricle were measured. Digital caliper and ruler were used for measurements and goniometer was used for angle measurements.52,70% of the newborns were male, 47.30% were female and the mean age was 3.34 days. Auricle height was 36.45 mm on the right and 36.39 mm on the left. Auricle width was 23.52 mm on the right and 23.82 mm on the left. The auriculo-cephalic angle was 6,340 on the right and 6,400 on the left. In the present study, 96 anomalies on the right and 103 anomalies on the left were detected in the auricle. The anomalies were classified as malformational and deformational anomalies among themselves. Ear tag was the most common malformation and Conchal crus was the most common deformation.To know the normal structure of the external ear in newborns; plastic surgery, gender discrimination and identification is very important. Distinguishing the types of anomalies encountered is important for the precautions to be taken in the future and surgical interventions that may be required.Key words: Anomaly, auricula, morphometry, newborn. 82

Bu çalışmadaki amacımız, sinus rectus'un anatomik varyasyonlarını, açıldığı yapıların çeşitliliğini ve onu oluşturan yapıları, manyetik rezonans venografi ile değerlendirmektir.Çalışmamıza, Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde Mayıs 2018 – Temmuz 2019 tarihleri arasında manyetik rezonans venografisi istenmiş 223 hasta dahil edildi. Bu 223 hastanın 23'ü venöz tromboz ve kitle invazyonu nedeni ile değerlendirme dışı bırakıldı. Yaşları 10 ile 73 arasında değişen, 111'i kadın 89'u erkek olmak üzere, toplam 200 hasta değerlendirildi. Sinus rectus'un confluens sinuum'da sonlanma tipleri; tip I (tam kesişim): Sinus rectus, sinus sagittalis superior ve her bir sinus transversus'un bağlantılı olduğu tip, tip II (kısmi kesişim): 4 yapıdan 3'ünün bağlantılı olduğu tip, tip III (kesişmeyen): Sadece 2 yapının direk bağlantıda olduğu, kesişimin olmadığı tip olarak incelendi. Sinus rectus'un oluşumunda ise, sinus sagittalis inferior ve vena magna cerebri'nin katkıları incelendi.Vakaların sonlanma tiplerine bakıldığında; 68 hasta (%34) tip I, 110 hasta (%55) tip II, 22 hasta (%11) tip III olarak bulunmuştur. Sinus rectus'un oluşumuna katılan sinus sagittalis inferior, 53 hastada aplazik (%26,5), 67 hastada hipoplazik (%33,5) olarak görüldü. Geriye kalan 80 hastada ise net olarak gözlendi (%40). Vena magna cerebri 200 hastanın tamamında gözlendi ve sinus rectus'un oluşumuna katıldı (%100).Sinus durae matris'lerin varyasyonlarının iyi bilinmesi, özellikle fossa cranii posterior operasyonlarında cerrahlara, olası komplikasyonların önlenmesinde yardımcı olabilmektedir. Ayrıca bazı varyasyonların sinus ven trombozu ve kitle invazyonları gibi durumları taklit etmesinden ötürü tanı konulmasında da destekleyici bilgiler sunmaktadır. The aim of this study was to evaluate the anatomical variations of the straight sinus, the variety of structures in which it was opened, by magnetic resonance venography.A total of 223 patients who were requested to have magnetic resonance venography between May 2018 - July 2019 were included in the study. Twenty-three of these 223 patients were excluded because of venous thrombosis and mass invasion. A total of 200 patients, 111 women and 89 men, aged between 10 and 73 years were evaluated. Types of termination of straight sinus on sinus confluence; type I (true confluence): straight sinus, superior sagittal sinus and each transvers sinus are connected, type II (partial confluence): three of four structures are connected, type III (non-confluence): only two structures are in direct connection, no intersection. The inferior sagittalis sinus and great cerebral vein's contributions were examined, in the formation of the straight sinus.Considering the types of termination of cases; 68 patients (34%) were type I, 110 patients (55%) were type II, 22 patients (11%) were type III. Inferior sagittal sinus, which was involved in the formation of straight sinus, was seen as aplasic at 53 patients (26,5%) and hypoplasic at 67 patients (33,5%). The remaining 80 patients (40%) were observed. Great cerebral vein was observed in all 200 patients (100%) and was involved in the formation of the straight sinus.A good knowledge of the variations of dural venous sinuses can help surgeons to avoid possible complications, especially in the posterior cranial fossa operations. It also provides supportive information at diagnosis because some variations mimic conditions such as sinus vein thrombosis and mass invasions. 63

Koroidea, bulbus oculi'nin tunica vasculosa bulbi tabakasındadır. Sklera'nın arka kısmında yer alır. Bulbus oculi'nin ışığa hassas tunica nervosa bulbi tabakasına retina denir. Retina, koroidea'dan corpus vitreum'a doğru on tabakadan oluşmaktadır. Çalışmamızda sağlıklı Türk bireylerdeki retina sinir hücre lifi tabakası (RNFL), GCL/IPL (ganglion hücre tabakası/iç pleksiform tabaka ), ILM/IPL (iç limitans tabaka/iç pleksiform tabaka), koroidea (CSI), total retina tabakasının kalınlıklarını optik koherens tomografi (OKT) aracılığıyla belirlemek ve oküler hastalıkların tedavisi için yararlı veriler elde edilmesi hedeflenmiştir.Çalışma, Selçuk Üniversitesi Göz Hastalıkları Anabilim dalında 100 hasta üzerinde yapıldı (47 erkek 53 kadın, 51 sağ 49 sol,18-38 yaş arası 32, 39-59 yaş arası 34, 60 yaş üstü 34). Ölçümler RNFL,GCL/IPL,ILM/IPL, koroidea ve total retina kalınlıkları diyabetik retinopati çalışmaları erken tedavi alanına göre (ETDRS) yapıldı.Yapılan çalışma sonucunda yaş grupları arasında koroidal tabaka kalınlıkları arasında anlamlı fark bulunmuştur. Koroidal tabakası en kalın olan 18-38 yaş grubudur (18-38 yaş Koroidal Tabaka: 271.95±72.83, 39-59 yaş Koroidal Tabaka: 228.24±39.94, 60 yaş üstü Koroidal Tabaka: 211.11±80.84) GCL/IPL, ILM/IPL, RNFL ve total retina katmanları arasında yaş grupları arası anlamlı farklılık gözlenmemiştir. Sağ koroidal tabaka sol koroidal tabakadan daha kalın olmasına rağmen RNFL,GCL/IPL, ILM/IPL ve total retina katmanlarında sol, sağdan daha kalındır (Sağ koroidal tabaka: 242.42±68.96, sol koroidal tabaka: 236.12±68.03).Tabakalarda sol ve sağ katmanlar ve cinsiyetler arasında istatistiksel olarak anlamlı fark gözlenmemiştir.Anahtar Kelimeler: Optik koherens tomografi, retina katmanları, koroidea, kalınlıklar. Choroid is located in the vascular layer of eyeball. At the back of sclera. Retina is called the light sensitive bulbus oculi's tunica nervosa bulbi layer. Retina consist of ten layers from choroidea to corpus vitreum. This study was performed on healthy Turkish peoples retinal nerve fiber layer, GCL/IPL (ganglion cell layer, inner plexiform layer), ILM/IPL (inner limitance layer/inner plexiform layer), CSI (choroidea) and total retinal layer thicknesses determined with Optical Coherence Tomography and aimed to obtain useful data for the treatment of ocular diseases.This study was performed on 100 patients of Selçuk University Faculties of Eye Diseases medicine (47 male, 53 female, 51 right, 49 left,18-38 age 32, 39-59 age 34, 60+age 34). RNFL, GCL/IPL,IPL/ILM, choroidea and total retina thicknesses made according to early treatment diabetic retinopathy study.As a result of this study, significant difference was found between the age groups and choroidal layer thicknesses. The thickest choroidal layer is seen at the 18-38 age group (18-38 age choroidal layer: 271.95±72.83, 39-59 age choroidal layer: 228.24±39.94, 60+age choroidal layer: 211.11±80.84). There was no significant difference in GCL/IPL,ILM/IPL,RNFL and total retinal layers between age groups. Although right choroidal layer thicker than left choroidal layer, RNFL, GCL/IPL,ILM/IPL and total retinal layers left layers thicker than right layers. (Right choroidal layer: 242.42±68.96, left choroidal layer: 236.12±68.03). There was no statistically significant difference between the left - right layers and sex.Key Words: Optical coherence tomography, retinal layer, choroidea, thickness. 61

Down sendromlu (DS) çocuklarda, solunum sistemini etkileyen morbiditeler sık görülmektedir. Bu çocuklarda anormal trakea, bronş veya segmental bronşiyal dallanma ve trakeomalazi insidansı daha yüksektir. Çalışmamızda DS'li çocuklarda solunum yolu hastalıklarının sık görülmesinden yola çıkarak, bununla trakeobronşial sistem yapısının ilişkisini ÇKBT ile araştırmayı ve sağlıklı çocuklardaki yapı ile karşılaştırmayı amaçladık.Yaş aralığı 0-18 yıl olan 20 DS'li ve 20 sağlıklı olmak üzere toplam 40 çocuğun normal BT görüntüleri grup ve cinsiyete göre değerlendirildi. Trakea anteroposterior (AP) ve transvers (T) çapları ölçüldü. AP: T oranından yararlanılarak oluşturulan formül ile 2 farklı trakea tipi tespit edildi. DS'li çocuklarda en sık (%65) oval tip trakea, sağlıklı çocuklarda ise en sık (%65) at nalı tip trakea'ya rastlandı. Trakea AP ve T çapları, DS'li çocuklarda sağlıklı çocuklara göre daha küçük bulundu. Trakea kesit alanı (KA), cinsiyetler arası anlamlı farklılık göstermeksizin DS'li çocuklarda sağlıklı çocuklara göre daha küçük bulundu. Ana bronşların ve lobar bronşların çapları, uzunlukları ve açıları ölçüldü. Sol interbronşial açı her iki grupta da anlamlı derecede kız çocuklarında erkek çocuklarına göre daha büyük bulundu. Sağlıklı çocuklarda sol interbronşial ve subkarina açıları, sağ interbronşial ve subkarina açılarına göre daha büyük bulundu. Her iki grupta da bronchus principalis sinister (BPS) çap ve uzunluğu bronchus principalis dexter (BPD)'in çap ve uzunluğundan daha büyük tespit edildi. Trakeobronşial ağacın morfometrik ölçümleri değerlendirildiğinde her iki cinste ve gruplar arasında çoğu parametrede anlamlı farklılıklar bulundu. ÇKBT ile trakeobronşial ağacın olası varyasyonları incelendiğinde DS'li 64 aylık bir kız çocuğunda tracheal bronchus'a rastlandı.Bu çalışma ile DS'li ve sağlıklı çocuklarda hava yolu anomalileri belirlenerek bronkoskopi sırasında ve endotrakeal tüp uygulamalarında oluşabilecek olası komplikasyonların azaltılması yönünde destek sağlanacaktır.Anahtar Sözcükler: Down sendromu; trakeobronşial ağaç; ÇKBT; morfometri. In children with Down syndrome (DS), morbidity affecting respiratory system is common. Abnormal trachea, bronchus or segmental in these children bronchial branching and tracheomalacia. The incidence is higher. In our study, we aimed to investigate the relationship of tracheobronchial system structure with MSCT and compare with the structure in healthy children.The normal CT images of 40 children with 20 Down Syndrome and 20 healthy subjects with age range 0-18 years were evaluated according to group and gender. Trachea anteroposterior (AP) and transverse (T) diameters were measured. Two different trachea types were determined by using the AP: T ratio. The most common (65%) oval type trachea in DS children and the most common (65%) horseshoe type trachea were found in healthy children. The trachea AP and T diameters were smaller in children with DS than in healthy children. Trachea cross-sectional area (CA) was found to be smaller in children with DS than healthy children without showing any significant difference between genders. The diameters, lengths and angles of the main bronchi and lobar bronchi were measured. Left interbronchial angle was significantly higher in girls than in boys. Left interbronchial and subcarina angles were found to be greater in the healthy children than the right interbronchial and subcarina angles. In both groups, the diameter and length ofthe left main bronchus were greater than the diameter and length of the right main bronchus. When the morphometric measurements of the tracheobronchial tree were evaluated, significant differences were found in both parameters and between groups. When the possible variations of the tracheobronchial tree with MDCT were examined, a 64-month-old girl with DS was tracheal bronchus.With this study, airway anomalies in DS and healthy children will be determined and it will be provide support for reduction the possible complications during bronchoscopy and endotracheal tube applications.Keywords: Down syndrome; tracheobronchial tree; MDCT; morphometry. 101

Sella turcica'nın önemli yapılarla komşuluğu onun morfolojisini ve morfometrisini önemli hale getirir. Sella turcica'nın boyut veya şeklinin değişikliği komşu yapılara bası yapabileceği veya işlevlerini etkileyebileceği için bazı patolojilerin sebebi olabilir, bölge yapılarını tanımada cerraha zorluk çıkarabilir. Çalışmamızda normal sella turcica'nınboyutlarını, hacmini belirlemeyi,şekillerini ve anatomik varyasyonlarını tanımlamayı, sinus sphenoidale hacmini ve tiplerini belirlemeyi, elde edilen ölçümleri yaş, cinsiyet ve hipofiz adenom varlığı açısından karşılaştırmayı amaçladık. Çalışmamızda 24'ü hipofiz adenomlu olmak üzere toplam 200 birey (101 kadın, 99 erkek) incelendi. Çok kesitli bilgisayarlı tomografi ile sella turcica anteroposterior çapı, transvers uzunluğu, derinliği, hacmi ölçüldü. Sella turcica ve sinus sphenoidale varyasyonları tespit edilip sınıflandırıldı. Elde edilen veriler cinsiyet, yaş ve hipofiz adenom varlığına göre istatistiksel olarak değerlendirildi. Sağlıklı bireylerde sella turcica anteroposterior çapı, transvers uzunluğu ve derinliği sırasıyla kadınlarda ortalama 0,97±0,176 cm, 1,117±0,162 cm, 0,906±0,151 cm iken erkeklerde 1,017±0,196 cm, 1,156±0,164 cm, 0,896±0,178 cm olarak belirlendi. Sella turcica anteroposterior çapı, transvers uzunluğu ve derinliğinin cinsiyete göre istatistiksel açıdan önemli fark oluşturmadığı tespit edildi(p>0,05). Sella turcica transvers uzunluğu hipofiz adenomlu bireyler ve sağlıklı bireyler arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p>0,05). Sella turcica anteroposterior çapı ve derinliği hipofiz adenomlu bireylerde sağlıklı bireylere göre istatistiksel olarak büyük bulunmuştur ( , ). Sella turcica şekli; normal sella turcica, düzensiz dorsum sella, piramit şekilli dorsum sella,oblik anterior duvar, çift konturlu sella, sella turcica köprüsüolmak üzere altı grupta incelendi. Sağlıklı bireylerde en sık görülen tip normal sella turcica (%53,4) olurken, en az görülen tip %13,6 ile oblik anterior duvar olmuştur. Sinus sphenoidale hacimleri erkeklerde (ortalama: 11,23 5,14 cm³, kadınlardan (ortalama: 9,32 3,97 cm³) istatistiksel olarak büyük bulunmuştur(p, The important structures around the sella turcica make its morphology and morphometry important. The sella turcica may cause some pathologies because the size or shape change can press or affect the function of the neighboring structures,and it can be difficult to identify various problems or regional structures in surgical interventions. We aimed to determine the size and volume of normal sella turcica in our study, to identify the shapes and anatomical variations of sella turcica and sinus sphenoidale, volume of sinus sphenoidale, to compare the obtained measurements with respect to age, gender and pituitary adenoma. A total of 200 individuals (101 females, 99 males) with 24 pituitary adenomas were evaluated in our study. Sella turcica anteroposterior diameter, transverse length, depth, volume were measured by multislice computerized tomography. The obtained data were statistically evaluated according to gender, age and presence of pituitary adenoma. In healthy individuals, sella turcica anteroposterior diameter, transverse length and depth were determined to be 0,97±0,176cm, 1,117±0,162cm and 0,906±0,151cm in females and 1,017±0,196cm, 1,156±0,164cm and 0,896±0,178cm in males respectively. The difference between gender of sella turcica anteroposterior diameter, transverse length and depth wasn't statistically significant (p>0,05). The difference between group mean of sella turcica transverse length pituitary adenomatous individuals and healthy individuals wasn't statistically significant (p>0,05).Sella turcica anteroposterior diameter, depth were found statistically larger in pituitary adenomatous individuals than in healthy individuals ( , ).The shape of sella turcica was examined in six groups including normal sella turcica, oblique anterior wall, double contour sella, sella turcica bridge, irregular dorsum sella, pyramid shaped dorsum sella. The most common type among healthy individuals was normal sella turcica (%53,4), and the least common type was oblique anterior wall with %13,6. The volumes of sinus sphenoid were found statistically large in males (mean:11,23±5,14cm³, females (mean:9,32±3,97cm³).The most common type was sellar type (%41,5), the least common type was presellar type (%9). While the data obtained by the measurements in our study support the normal sella turcica, sinus sphenoidale numerically, the identification of the detected variations and different shapes to be obtained will reduce the possible complications in surgical procedures.

İntrahepatik ve ekstrahepatik safra kanallarında görülebilen çeşitli anatomik varyasyonlar, cerrahi girişimlerde değişik problemlere yol açabilmektedir. Bu nedenle çalışmamızda, normal vakalarda safra kanallarının anatomik varyasyonlarının görülme sıklığını ve tiplerini araştırmayı amaçladık.Çalışmada Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı'nda manyetik rezonans kolanjiyopankreatografi (MRKP) çekilen 303 olgunun (146 erkek, 157 kadın) görüntüleri üzerinde değerlendirme yapılmıştır. Bu vakalarda intrahepatik ve ekstrahepatik safra kanallarının varyasyonları ile safra kesesinin anatomik varyasyonları belirlenmiştir. Bu vakalarda yaş, cinsiyet, safra kanallarında taş olması da kaydedilmiştir. Ayrıca bu vakaların biliyer konfluens açısı, ductus choledochus'un ductus pancreaticus ile birleşmeden önceki çapı (çap1) ve birleşimi ile oluşan kanalın çapı (çap2), ductus choedochus ile ductus pancreaticus'un ayrı ayrı duodenum'a girdiği vakalarda ise ductus choedochus'un duodenum'a girmeden hemen önceki çapı ve kısa sistik kanal uzunluğu ölçülmüştür.Çalışma sonucunda hepatik kanallarla ilgili olarak 12 vakada (%4) ductus hepaticus sinister'e açılan ductus segmentalis posterior dexter anomalisi, 26 vakada (%8,6) ductus hepaticus dexter ve ductus hepaticus sinister'in birleşim düzeyinde ductus segmentalis posterior dexter ile oluşturduğu trifurkasyon varyasyonu, 15 vakada (%5) ductus hepaticus communis'e açılan aberran sağ hepatik kanal varyasyonu belirlendi. Ductus cysticus ile ilgili 20 vakada (%6.6) uzun sistik kanal varyasyonu, 8 vakada (%2,6) ductus cysticus'un medial birleşim varyasyonu, 7 vakada (%2,3) da kısa sistik kanal varyasyonu tespit edildi. Panktreatobiliyer seviyede ise 7 vakada (%2,3) ductus choledochus ile ductus pancreaticus'un ayrı ayrı duodenuma açıldığı tespit edilmiştir. Safra kesesinin lokalizasyon değerlendirmesi sonucunda ise; 4 olguda (%1,3) safra kesesinin yukarı lokalizasyonlu, 7 olguda (%2,3) transfer lokalizasyonlu yerleşimi tespit edilmiştir.Bu araştırmalar ışığında; yaş ile konfluens açısı arasında negatif yönde bir ilişki, yaş ile çap1 ve çap2 arasında pozitif yönde bir ilişki, uzun sistik kanal varyasyonu ile taş oluşumu arasında, yine uzun sistik kanal varyasyonu ile çap1 ve çap2 arasında, cinsiyet ile ductus hepaticus sinister'e açılan ductus segmentalis posterior dexter anomalisi arasında anlamlı ilişki olduğu bulunmuştur.Günümüzde kullanılan MRKP tekniği ile noninvaziv olarak safra yollarının anatomik değerlendirmesi ve varyasyonlarının belirlenmesi; cerrahi planlamaya yardımcı olması, operasyonlar sırasında oluşabilecek komplikasyonların en aza indirilmesi ve transplantasyon cerrahisinde yardımcı olması yönünden önemlidir. A variety of anatomic variations seen in intrahepatic and extrahepatic bile ducts may cause different kinds of problems in surgical intervention.For this reason, in this study it was aimed to investigate prevalence and types of anatomic variations of bile ducts in normal cases.In this study an evaluation was conducted on 303 (146 male, 157 female) magnetic resonance cholangiopancreatography images (MRCP) which were taken at Selcuk University, Medical Faculty, Department of Radiology. In these cases, intrahepatic and extrahepatic bile duct variations and anatomic variations of gallbladder were determined.In this cases, age, gender and stones in the bile duct are evaluated.Moreover, bilier confluence angle, diameter (D1) of choledochductbefore merging with pancreatic duct, diameter of duct which is formed by choledoch duct and pancreatic duct (D2) were measured. If choledochal duct and pancreatic duct were entered separatedly to the duodenum, the diameter (D3) of choledochal duct before entering duodenum as wellas short cystic duct length were measured.In consequence of the study corresponding with hepatic canals; in 12 cases (4%) right posterior sectorial duct anomaly opening into left hepatic ducts, in 26 cases (8,9%) trifurcation variation formed with right posterior sectorial duct on combination level of left hepatic ducts and right hepatic ducts, in 15 cases (5%) aberrant right hepatic canal variation opening into common hepatic duct were found. Corresponding with ductus cysticus; in 20 cases (6,6%) long cystic duct variation, in 8 cases (2,6%) a medial cystic duct insertion, in 7 cases (2,3%) short cystic channel variation were found. On panktreatobiliyer level in 7 cases (2,3%) it is found that choledoch duct and pancreatic duct opened to duodenum separately. As a result of investigation of gallbladder localization, it is found that in 4 cases (1,3%) gallbladder was high localized and in 7 cases (2,3%) it was transfer localized.In the light of this reaserch; negative corelation between age and confluence angle, positive corelation between age and the D1 and D2, positive corelation between long cystic duct variation and biliar stone occuring as well as D1 and D2 measures were observed. Also, between right posterior sectorial ductopening into left hepatic duct anomaly and gender, significant corelation were determined.Anatomic investigation of bile ducts with non-invasive MRCP technique and defining variations are important in terms of helping surgical planning, minimizing possible complications occurring during operations and helping transplantation surgery. 62

Kesintili arkus aorta nadir rastlanan, fatal seyirli konjenital kardiyak bir anomali olup, aorta ascendens ile aorta descendens arasındaki bir segmentte atrezinin olması şeklinde tanımlanır ve %98 oranında diğer kardiovasküler anomalilerle birlikte bulunur. Üç tipi mevcuttur. Tip A’ da kesinti, a. subclavia sinistra’nın distalindedir. Tip B’de, a. carotis communis sinistra ile a. subclavia sinistra, tip C’de, a. carotis communis sinistra ile a. carotis communis dextra arasındadır. Selçuk Üniversitesi pediatrik kardiyoloji kliniğine başvuran postnatal 5. gününde bir erkek bebeğin çekilen ekokardiyografisinde; truncus brachiocephalicus’un distalinden itibaren tip B kesintili arkus aorta, ventriküler septal defekt, biküspit aorta, patent ductus arteriosus, atrial septal defekt, annulus aorticus hipoplazisi tespit edildi. Bilgisayarlı tomografi anjiyografisinde ise, a. carotis communis sinistra ile a. subclavia sinistra arasında bağlantı olmadığı görüldü. Bu vakada, arcus aorta anomalisi ve eşlik eden diğer kardiovasküler anomalilerin erken tanı ve tedavisinde radyolojik görüntüleme yöntemlerinin önemi vurgulanmaktadır., Interrupted aortic arch is a rare, fatal, congenital cardiac anomaly characterized by the presence of a segmental atresia between the descending and ascending aorta. In type A, the interruption is distal to left subclavian artery. In type B, between left common carotid artery and left subclavian artery; in type C, between left and right common carotid artery. Interrupted aortic arch is present to 98% with other cardiovascular anomalies. Echocardiography of a male baby at the 5th postnatal day referring to Selçuk University pediatric cardiology clinic revealed; type B interrupted aortic arch starting from distal truncus brachiocephalicus, ventricular septal defect, bicuspid aorta, patent ductus arteriosus, atrial septal defect and aortic annulus hipoplasia. The computer tomograpy angiography revealed interruption between left common carotid artery and left subclavian artery. This study highlights the importance of radiologic imaging methods in the early diagnosis and treatment of aortic arch anomaly and accompanying other cardiovascular anomalies.