Search

Fertilite yogası, fertiliteyi geliştirmeyi ve rahatlamayı destekleyen yoganın bir türüdür. Diğer yoga türleri gibi, vücudun iç dengesini sürdürmeye, düzgün ve en iyi şekilde çalışmasına yardımcı olmaktadır. Fertilite yogası, fertiliteyi olumsuz etkileyen stresi azaltmak için asanalar, pranayama (nefes) ve meditasyonu içermektedir. Fertilite yogasının diğer yogalardan en temel farkı pelvik bölgeye giden kan akımını artıran hareketlere odaklanmasıdır. Diğer bir farkı, fiziksel bedenimizi ve enerjimizi yöneten çakralara, özellikle sakral çakra’ya temellendirilmesidir. Sakral çakra fertilite yogasında aktif tutulması gereken çakradır. Fertilite yogası, fertilite yogası eğitmeni eşliğinde veya danışmanlığında bireylerin kendi kendine uygulayabileceği bir pratiktir. Ancak, fertilite sorunu olan bireyler gebe kalabilme şansını artıracağı düşüncesiyle özellikle tedavi sürecinde fiziksel hareketlerini kısıtlamaktadır. Sağlık profesyonelleri tarafından fertilite yogası gibi fiziksel hareket, pelvik bölgeye taze oksijenlenmiş kan akımını artıran ve ruhsal rahatlama içeren uygulamaların yararları hakkında çiftlerin farkındalıkları artırılabilir. Bu makalenin amacı fertiliteye özgü fertilite yogasının kadın ve erkek fertilitesine etkisini açıklamak ve sağlık profesyonelleri için örnek bir program sunmaktır.

Amaç: Uzaktan eğitim ve yapılandırmacı yaklaşım ile verilen Kadın Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği dersinin hemşirelik üçüncü sınıf öğrencilerinin memnuniyetine olan etkisinindeğerlendirilmesidir.Yöntem: Yarı deneysel tipte yapılmış olan çalışmaya bir devlet üniversitesinin hemşirelik fakültesinde Kadın Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği dersi alan 101 üçüncü sınıf hemşireliköğrencisi dâhil edilmiştir. Veri toplama işlemi Ekim 2020-Ocak 2021 tarihleri arasında Google form platformu aracılığı ile gerçekleştirilmiştir. Verilerin toplanmasında ders değerlendirmesi için hazırlanan birey tanılama formu, E-Derslere Yönelik Memnuniyet Ölçeği ve Yapılandırmacı Öğrenme Ortamlarını Değerlendirme Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde Kolmogorov Smirnov, Spearmen korelasyon ve Friedman Testi uygulanmıştır.Bulgular: Çalışmaya katılan öğrencilerin ders döneminin 4., 8. ve 14. haftalarındaki memnuniyet puan ortalamaları sırasıyla 124.39±8.02, 120.01±19.42 ve 118.15±21.10 olup aralarında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmemiştir (FX2= 4.617; p=0.099). E-memnuniyet ölçeğinin materyal-iletişim ve öğretmen-öğrenci etkileşimi alt boyutları arasında tekrarlı ölçümlerde anlamlı bir fark olduğu belirlenmiştir (FX2=12.505, p=0.002; FX2=6.935, p=0.031). Öğrencilerin ders döneminin 4., 8. ve 14. haftalarındaki yapılandırmacı ortam değerlendirme puan ortalamaları sırasıyla 154.13±23.72, 150.63±28.83 ve 146.10±29.09 olup puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmemiştir (FX2=3.608; p= 0.165). Yapılandırmacı öğrenme ortamı değerlendirme ölçeğinin öğrenci merkezli ve işbirlikli alt boyutları arasında tekrarlayan ölçümlerde anlamlı bir fark olduğu belirlenmiştir (FX2=10.273, p= 0.006; FX2=6.360, p= 0.042). Öğrencilerin e-derslere yönelik memnuniyet düzeyleri ile yapılandırmacı öğrenme ortamına ilişkin değerlendirmeleri toplam puanları arasında orta düzeyde pozitif ve anlamlı bir ilişki saptanmıştır (pSonuç: Yapılandırmacı öğrenme genellikle yüz yüze eğitim ortamlarında uygulansa da teknolojik gelişmeler bu ortamı çevrimiçi öğrenmede de kullanmayı mümkün kılmıştır. Öğrencilerin memnuniyetlerini artırmak için çevrimiçi sınıf ortamlarının daha yapılandırılmış hale getirilmesi gerekmektedir. Amaç: Uzaktan eğitim ve yapılandırmacı yaklaşım ile verilen Kadın Sağlığı ve HastalıklarıHemşireliği dersinin hemşirelik üçüncü sınıf öğrencilerinin memnuniyetine olan etkisinindeğerlendirilmesidir.Yöntem: Yarı deneysel tipte yapılmış olan çalışmaya bir devlet üniversitesinin hemşirelikfakültesinde Kadın Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği dersi alan 101 üçüncü sınıf hemşireliköğrencisi dâhil edilmiştir. Veri toplama işlemi Ekim 2020-Ocak 2021 tarihleri arasında Googleform platformu aracılığı ile gerçekleştirilmiştir. Verilerin toplanmasında ders değerlendirmesiiçin hazırlanan birey tanılama formu, E-Derslere Yönelik Memnuniyet Ölçeği ve YapılandırmacıÖğrenme Ortamlarını Değerlendirme Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde KolmogorovSmirnov, Spearmen korelasyon ve Friedman Testi uygulanmıştır.Bulgular: Çalışmaya katılan öğrencilerin ders döneminin 4., 8. ve 14. haftalarındakimemnuniyet puan ortalamaları sırasıyla 124.39±8.02, 120.01±19.42 ve 118.15±21.10 olup aralarındaistatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmemiştir (FX2= 4.617; p=0.099). E-memnuniyetölçeğinin materyal-iletişim ve öğretmen-öğrenci etkileşimi alt boyutları arasında tekrarlıölçümlerde anlamlı bir fark olduğu belirlenmiştir (FX2=12.505, p=0.002; FX2=6.935, p=0.031).Öğrencilerin ders döneminin 4., 8. ve 14. haftalarındaki yapılandırmacı ortam değerlendirme193puan ortalamaları sırasıyla 154.13±23.72, 150.63±28.83 ve 146.10±29.09 olup puan ortalamalarıarasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmemiştir (FX2=3.608; p= 0.165).Yapılandırmacı öğrenme ortamı değerlendirme ölçeğinin öğrenci merkezli ve işbirlikli altboyutları arasında tekrarlayan ölçümlerde anlamlı bir fark olduğu belirlenmiştir (FX2=10.273,p= 0.006; FX2=6.360, p= 0.042). Öğrencilerin e-derslere yönelik memnuniyet düzeyleri ileyapılandırmacı öğrenme ortamına ilişkin değerlendirmeleri toplam puanları arasında ortadüzeyde pozitif ve anlamlı bir ilişki saptanmıştır (pSonuç: Yapılandırmacı öğrenme genellikle yüz yüze eğitim ortamlarında uygulansa dateknolojik gelişmeler bu ortamı çevrimiçi öğrenmede de kullanmayı mümkün kılmıştır.Öğrencilerin memnuniyetlerini artırmak için çevrimiçi sınıf ortamlarının daha yapılandırılmışhale getirilmesi gerekmektedir.

Amaç: Çalışma iki aşamalı olduğu için iki amacı bulunmaktadır: 1) Fertilite Desteği Alan Kadınlar için Fertilite Hazıroluşluk Ölçeği'ni geliştirmek, 2) Hipnofertilite felsefesine dayalı girişimlerin İn Vitro Fertilizasyon tedavisi gören kadınların fertilite hazıroluşlukları, kortizol düzeyleri ve gebelik sonuçlarına etkisini saptamaktır.Yöntem: Metodolojik tipte olan ilk aşamada fertilite tedavisi gören 230 kadına Fertilite Desteği Alan Kadınlar için Fertilite Hazıroluşluk Ölçeği'nin taslak hali uygulanmıştır. İkinci aşama olan randomize kontrollü çalışmada 30 kadın girişim, 31 kadın kontrol grubuna dahil edilmiştir. Girişim grubuna tedavinin ilk gününden itibaren gebelik testi gününe kadar Hipnofertilite felsefesine dayalı girişimler uygulanmıştır. Her iki grubun üç kez Fertilite Hazıroluşluk Ölçeği ile fertilite hazıroluşluğu, dört kez tükürük örneği ile kortizol değeri değerlendirilmiş ve gebelik testi sonuçları kaydedilmiştir. Bulgular: İlk aşamadaki Fertilite Desteği Alan Kadınlar için Fertilite Hazıroluşluk Ölçeği `Umut ve Farkındalık`, `Olumlu Duygu ve Düşünceler` ve `Hazır Beden ve Beyin` üç alt boyuttan oluşmuştur. Ölçeğin Cronbach alfa değeri .84 olarak bulunmuştur. İkinci aşamada uygulanan Hipnofertilite felsefesine dayalı girişimlerin girişim grubundaki kadınların kortizol düzeylerini kontrol grubundaki kadınlara göre istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde azalttığı görülmüştür (p= .00). Girişim ve kontrol grubu kadınların fertilite hazıroluşluk puan ortalamaları (p= .17) ve gebelik sonuçları (p= .75) arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır. Sonuç: Fertilite Desteği Alan Kadınlar için Fertilite Hazıroluşluk Ölçeği, fertilite hazıroluşluğu ölçmede geçerli ve güvenilir bir ölçüm aracıdır. İkinci aşamada uygulanan Hipnofertilite felsefesine dayalı girişimlerin kadınların kortizol düzeylerini anlamlı derecede azalttığı, fertilite hazıroluşlukları ve gebelik sonuçlarını etkilemediği saptanmıştır.Anahtar Sözcükler: Hipnofertilite, Fertilite Hazıroluşluk, Kortizol Düzeyi, Gebelik Sonucu. Objective: The study had two objectives as it had two stages: 1) To develop the Fertility Preparedness Scale for Women Receiving Fertility Treatment, 2) To determine the effect of interventions based on Hypnofertility on fertility preparedness, cortisol levels and pregnancy outcomes of women undergoing In Vitro Fertilization treatment.Method: In the first stage that was methodological type, 230 women who had been treated for fertility were applied a draft form of Fertility Preparedness Scale for Women Receiving Fertility Treatment. In the second stage that was randomized controlled trial, 30 women for intervention group and 31 women for control group were included in the study. Interventions based on Hypnofertility were applied to the intervention group from the first day of treatment to the day of pregnancy test. Fertility preparedness with Fertility Preparedness Scale for Women Receiving Fertility Treatment for three times, cortisol levels with salivary sample for four times were evaluated for both groups and pregnancy test results were recorded.Results: In the first stage, Fertility Preparedness Scale for Women Receiving Fertility Treatment consisted of three sub-dimensions `Hope and Awareness`, `Positive Feelings and Thoughts`, and `Prepared Body and Brain`. The Cronbach alpha of the scale was .84. In the second stage, it was observed that the interventions based on the Hypnofertility decreased the cortisol levels of the women in the intervention group compared to the control group (p = .00). There was no significant difference between the fertility preparedness mean scores (p = .17) and pregnancy outcomes (p = .75) in the intervention group and control group.Conclusion: Fertility Preparedness Scale for Women Receiving Fertility Treatment is a valid and reliable measurement tool for evaluating fertility preparedness in Turkish culture. Interventions based on the Hypnofertility applied in the second stage reduce the cortisol levels of women and do not affect fertility preparedness and pregnancy outcomes.Key Words: Hypnofertility, Fertility Preparedness, Cortisol Level, Pregnancy Outcome. 198

Background: Postpartum fatigue appears in the early weeks and after childbirth has a clear impact on maternal functioning and breastfeeding.Aim: This study aimed to examine the relationship between fatigue and breastfeeding self‑efficacy.Materials and Methods: This descriptive study was conducted at three family health centers (FHCs) in Izmir, Turkey, between June 2013 and March 2014. We used the Self‑Description Form for Mothers, the Breastfeeding Self‑Efficacy Scale Short Form (BSES‑SF), and the Brief Fatigue Inventory (BFI) to collect data from 184 breastfeeding women during the postpartum period.Results: At week 1 postpartum, 98.9% of the mothers in this study experienced fatigue; of those, 12.6% had minor fatigue, 48.3% had moderate fatigue, 36.8% had excessive fatigue, and 0.7% had the highest level of fatigue. At week 8 postpartum, 46.7% of the mothers experienced fatigue, 50.0% of whom experienced fatigue on a minor level, 16.2% on a moderate level, and 2.5% on an excessive level. The present study found that 55.4% and 1.1% of the mothers had BSES‑SF mean scores below 50 at weeks 1 and 8 postpartum, respectively. The mean BSES‑SF score was 51.21 ± 6.95 (min–max = 19.00–70.00) at week 1 postpartum, which increased to 64.54 ± 9.65 (min–max = 15.00–70.00) at week 8 postpartum. The statistical results indicated that there were no significant relationships between the BSES‑SF and the BFI at week 1 postpartum (r = 0.007, P > 0.05) and week 8 postpartum (r = 0.111, P > 0.05).Conclusion: In this study, the mothers’ fatigue during the postpartum period was not associated with breastfeeding self‑efficacy. Many of the variables identified may be considered modifiable and amenable to interventions. Targeted interventions should be directed toward improved breastfeeding outcomes among Turkish women.Keywords: Breastfeeding, fatigue, nursing, self‑efficacy