Search

Şahin, Nilay (Balikesir Author), Introduction: Aging brings with it an increase in the prevalence of pain. For effective pain treatment, it is important to determine pain prevalence, its nature, and the factors affecting it. However, epidemiologic information on neuropathic pain in the elderly is inadequate. In our cross-sectional multicenter study, we aimed to determining the prevalence of neuropathic pain in elderly patients and the relationship of neuropathic pain with socio-demographic and clinical factors. Materials and Method: Thirteen centers in different regions of Turkey. The study included 1163 individuals over age 65. Physicians conducted face-to-face interviews to obtain clinical and socio-demographic data and The Douleur Neuropathic 4 (DN4) and The Self-completed Leeds Assessment of Neuropathic Symptoms and Signs (S-LANSS) pain scales were used to assess neuropathic pain. Patients who scored >= 4 or >= 12 on the DN4 and S-LANSS scales, respectively, were determined to be experiencing neuropathic pain. Results: Neuropathic pain was found in 52.5% of the patients (n=610) in this study. Approximately 67.5% of the patients with neuropathic pain were in the 65-74 age group, and 72.1% (n=440) were females. Of the patients who were experiencing neuropathic pain, 48.4% were graduates of primary school, 91.6% engaged in very little or no physical activity, and 56.7% were taking four or more medications. Conclusions: Neuropathic pain prevalence was 52.5% in the elderly over age 65 who had presented with pain complaints. Neuropathic pain was more frequently seen in women, patients with comorbidities, those with poor levels of ambulation, those using walking aids, and those using multiple drugs. Interrogating the elderly for neuropathic pain seems important for effective treatment., Girifl: Yafllanma ile birlikte a¤r› s›kl›¤›nda art›fl olmaktad›r. Etkin a¤r› tedavisi için a¤r› s›kl›¤› ve etkileyen faktörleri belirlemek önemlidir. Ancak yafll›larda nöropatik a¤r›n›n epidemiyolojik verisi ile ilgili bilgiler yetersizdir. Çal›flmam›zda amaç; yafll› hastalarda nöropatik a¤r› s›kl›¤›, nöropatik a¤r›n›n sosyodemografik ve klinik özellikler ile iliflkisini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Çal›flmaya Türkiye’nin farkl› bölgelerinden, 13 merkez fizik tedavi ve rehabilitasyon polikliniklerine a¤r› flikayeti ile baflvuran 65 yafl üstü 1163 hasta al›nd›. Klinik ve sosyodemografik veriler yüzyüze sorgulama yöntemi ile elde edildi. Hastalarda nöropatik a¤r›y› de- ¤erlendirmek için DN 4 ve S-LANSS a¤r› ölçe¤i kullan›ld›. DN4 ≥4 veya S-LANSS a¤r› ölçe¤i ≥12 üzerinde olanlarda nöropatik a¤r› oldu¤u kabul edildi. Bulgular: Çal›flmaya dahil edilenlerin %52,5’inde (n=610) nöropatik a¤r› saptand›. Hastalar›n %67,5’si 65-74 yafl aral›¤›nda ve %72,1’i (n=440) kad›nd›. Nöropatik a¤r›s› olanlar›n; %48,4’ü ilkö¤retim mezunu, %91,6’s›n›n fiziksel aktivitesi hiç yok ya da çok düflüktü, %56,7’si 4 ve üzeri ilaç kullan›yor olarak bulundu. Sonuç: A¤r› flikayeti olan 65 yafl üzeri yafll›larda nöropatik a¤r› s›kl›¤› %52,5 olarak saptand›. Kad›nlarda, komorbiditesi olanlarda ,ambulasyon düzeyi kötü olanlarda, yürümede yard›mc› cihaz kullananlarda ve çoklu ilaç kullananlarda nöropatik a¤r› daha s›k görülmekte olup yafll›lar›n nöropatik a¤r› aç›s›ndan sorgulanmas› etkin tedavi aç›s›ndan önem tafl›maktad›r.

Bel ağrısı, oldukça sık görülen, yaşam kalitesi üzerindeki olumsuz etkilerinin yanı sıra ekonomik kayıplar nedeni ile topluma maliyeti yüksek önemli bir sağlık sorunudur. Bu çalışmada amacımız kronik mekanik bel ağrısı tedavisinde uygulanan yatarak ve ayaktan fizik tedavi uygulamaları ile bel okulu eğitimini maliyet etkinlik açısından karşılaştırmaktır.Kronik bel ağrısı nedeniyle tedavi programı düzenlenen 105 hasta arasından serviste yatarak fizik tedavi (elektroterapi,yüzeyel-derin sıcak uygulama ve temel bel egzersiz programı) gören 34 hasta, ayaktan fizik tedavi (aynı tedavi programı) gören 35 hasta ve bel okulu eğitimi alan 36 hasta üç grup olarak çalışmaya alındı. Hastalar, ağrı şiddeti görsel analog skala (GAS), spinal mobilite ölçümleri (inklinometre), hastaların genel değerlendirimi (GAS), fonksiyonel yetersizlik ölçümü (Roland Morris Özürlülük Sorgulaması), yaşam kalitesi (kısa form-36) ve bel ağrısı nedeniyle yapılan tüm harcamalar açısından tedavi öncesi, tedavi sonrası, takip eden 1. ayda, 3. ayda ve 6. ayda olmak üzere toplam beş kez değerlendirildi.Grupların hepsinde, altı aylık prospektif izlem sonunda, daha önce belirtilen tüm etkinlik parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlı düzelme saptandı. Spinal mobilite, RMÖS ve SF 36 özet skorlarındaki düzelme yatarak fizik tedavi grubunda diğer gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksek bulundu. Direkt maliyetler ve total maliyetler yatarak tedavi grubunda en yüksek, bel okulu grubunda ise en düşük olarak bulundu. Bu fark istatistiksel olarak anlamlı idi. İndirekt maliyetler açısından ise gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Maliyet etkinlik analizi sonucu, fonksiyonel durum ve yaşam kalitesi dikkate alındığında yatarak fizik tedavi uygulaması, ayaktan fizik tedavi ve bel okulu eğitimine göre daha maliyetli ve daha etkili bulundu. Yatarak tedavi grubunda bu parametrelerdeki bir birim düzelmenin fazladan maliyeti açısından gruplar arasında anlamlı fark gözlenmedi.Sonuç olarak, kronik bel ağrısı tedavisinde üç uygulamanın da etkili olduğu görüldü. Bununla beraber, yatarak fizik tedavi uygulaması, fonksiyonel durum ve yaşam kalitesindeki düzelme göz önüne alındığında, diğer uygulamalara göre daha maliyetli ve daha etkili bulundu. Bu fazladan maliyetin kabul edilebilir düzeyde olduğu görüldü. Bu nedenle ağrıya bağlı fonksiyonel durum ve yaşam kalitesindeki bozulmanın ön planda olduğu hastalara maliyet-etkinlik açısından hastanede yatarak fizik tedavi ve rehabilitasyon uygulanması önerilmektedir. Low back pain is a common health problem with negative effects on quality of life, and is quite important because of high costs for the community resulting from economic losses. The aim of this study is to compare cost-effectiveness of inpatient and outpatient physical therapy with back school education program.A total of 105 patients with previously ordered treatment plans for chronic low back pain were included in the study. Patients were divided into three groups; 34 patients received inpatient physical therapy (electrotheraphy, superficial-deep heat administration and basic lumbar exercise program), 35 patients received outpatient physical therapy (the same treatment program) and 36 patients received back school education program. Patients were assessed five times during the entire study: before treatment, just after treatment, and after one, three and six months post-treatment with Visual analog scale for pain, inclinometer for spinal range of motion, patients? self assessment, physician?s global assessment, Rolland Morris disability questionnaire for functional status, Short form-36 for quality of life evaluation and all expenses spent for low back pain treatment.After six months of prospective follow up, we found statistically significant improvements in all aforementioned parameters on effectiveness. Improvement in spinal range of motion, Rolland Morris disability and Short form 36 scores were statistically significant in the inpatient therapy group. Direct and total costs were highest in the inpatient group, whereas were lowest in the back school program group with statistically significant difference. On the other hand, there was no statistically significant difference in terms of indirect costs among groups. As a result of cost-effectiveness analyses, inpatient physical therapy program was more costly and more effective than other programs when functional status and quality of life were considered. There was no statistically significant difference in the incremental cost-effectiveness ratio of one unit of improvement in these parameters between study groups.As a result, this study suggested that all three interventions were effective in chronic low back pain treatment. However, considering the improvements in functional status and quality of life after treatment, inpatient physical therapy program was more costly and more effective than other programs. Considering the acceptable excess costs, hospitalized administration of physical therapy and rehabilitation is suggested in patients with pain related impairment in functional status and quality of life. 94

Amaç: Bu çalışmamızda Afyon Kocatepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı'na başvuran serebrovasküler olay sonrası inme gelişen hastalardan elde edilen sempatik deri yanıtları (SDY) ve elektrodiagnostik refleks çalışmalarından (F dalgası, H refleksi) elde edilen değerlerin fonksiyonel kapasite ile ilişkisini belirlemeyi amaçladGereç ve Yöntem: Çalışmaya 40 hemipleji/hemiparezi'li (yaş ortalaması 57,8 ± 10,9 yıl, 22'si erkek, 18'i kadın) hasta ve 40 sağlıklı gönüllü (yaş ortalaması 55,7 ± 8,5 yıl, 18'i erkek, 22'si kadın) dahil edildi. Bu hastalardan 17'si akut dönemde, 23'ü kronik dönemdeydi.Hastaların SDY ölçümleri bilateral üst ve alt ekstremiteden median sinir uyarılarak elde edilmiştir. F dalgası kayıtları bilateral median, ulnar ve tibial sinir uyarılarak yapıldı. H refleksi kayıtları bilateral tibial sinirden yapıldı.Hastaların fonksiyonel kapasitelerini değerlendirmek amacı ile tüm hastaların Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçümü (FBÖ), RiverMead Mobilite İndeksi (RMİ), Brunnstrom evrelemesi ve Modifiye Ashworth Skalası (MAS) skorlarına bakıldı. Elde edilen değerler elektrofizyolojik parametreler ile karşılaştırıldı. İstatistiksel değerlendirme için Student's t- testi, Mann Whitney-U, Ki-kare ve pearson korelasyon analizi kullanıldı.Bulgular: Çalışmaya alınan hemipleji/hemiparezi hastaları ile gönüllülerin yaş ortalaması ve cinsiyetleri benzerdi. Hastaların sağlam tarafı ve tutulan tarafı SDY latans ve amplitüd değerleri karşılaştırıldığında istatistiksel anlamlı fark bulunamadı (p> 0.05). Hastaya ait üst ve alt ekstremite SDY latans değerleri, kontrol grubuna göre bilateral üst ekstremite ve alt ekstremite latans değerlerine göre anlamlı şekilde yüksektir (p 0.05). SSR latancy values of hemiplegia group both in upper and lower extremities were higher than the latancy values of control group (p