Search

Amaç: Medulloblastom çocukluk çağında sık görülen beyin tümörlerinden biridir. Erişkin yaşta ise çok nadir olarak görülmektedir. Bu çalışmamızda medulloblastom tanılı hastalarımızın klinik ve patolojik özelliklerini paylaşmayı amaçladık Yöntemler: 2010 Kasım ile 2020 Nisan ayı arasında medulloblastom tanısı alan 28 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Hasta dosya sistemin-den yaş, cinsiyet, tanı tarihi, ex tarihi, progresyon tarihi, tümör lokalizasyonu, tümör histopatolojik alt tipi, cerrahi şekli verileri kaydedildi. Hastaların 5 yıllık ortalama sağkalım ve progresyonsuz sağkalım oranları hesaplandı. Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 32 idi. 16 hasta erkek 12 si ise kadındı. Histopatolojik özelliklerine bakıldığında 17 hasta klasik varyant, 11 hasta ise desmoplastik histopatolojiye sahipti. 15 has-tada nüks saptanırken 13 hasta nüks bulgusuna rastlanılmadı. 28 hastanın 16’sı yaşıyor 12 hasta ise ex olmuştu. Hastaların 5 yıllık OS %59,4, 5 yıllık PFS ise %42,3 idi Sonuç: Medulloblastom erişkin dönemde çok nadir olarak görüldüğü için bu hastalık ile ilgili yeterli veri bulunmamaktadır. Komplet rezeksiyon bu hastalarda sağkalım açısından büyük önem içermektedir.

F-18 FDG PET/CT has a documented role in diagnosis of the patients with radioiodine refractory differentiated thyroid carcinoma (RAIR-DTC) and there are ongoing studies about the treatment response evaluation for tyrosine kinase inhibitor treatment response evaluation. This case report is about the treatment response evaluation of a unique patient with multiple unusual metastatic lesions of RAIR-DTC.

In modern studies, the opposition to Sufism is often emphasized among the characteristic features of Salafis. However, in most studies, the boundaries of this contrast are not clearly drawn. At the point of understanding the Qur’ān, this contrast is embodied in the subject of zāhir (obvious)-bātin (hidden), while the discussions of zāhir-bātin are mainly carried out around the story of Khidr-Moses. In this study, the Sufi analysis of Salafis will be discussed first. Then, in the centre of the story of Khidr-Moses, the views on the distinction between zāhir and bātin will be given. Salafism is a modern phenomenon. In the background of this phenomenon, there are Ashāb al-hadīth and Hanbali heritage. The views expressed by Salafis today are attributed to Ahmad b. Hanbal, the leading name of Ashāb al-hadīth, and his followers. In this respect, the opinions of some people who represent the Ashāb al-hadīth mentality in different periods, especially Ahmad b. Hanbal will be included in the study. Salafists give the impression that they express the ultimate truth in almost every subject they deal with. However, the scholars that the Salafis refer to as their ideas have put forward quite different views on many issues they deal with. These differences of opinion show that no one has the ultimate truth after the prophet's time. Demonstrating these differences of opinion with evidence on almost every issue can be considered a step towards getting rid of the monotony based on ideas and thoughts. Therefore, this study it is aimed to present the views of Ashāb al-hadīth and its intellectual heirs on the distinction between Sufism and zāhir-bātin in a panoramic way. At the same time, it has been tried to prove that the personalities that Salafists attribute themselves are not against mysticism and esoteric knowledge in the absolute sense. The primary method we follow in our research is the depiction method. Primary sources were first scanned for an accurate description, and the data obtained were transferred to the article by considering their internal consistency. Again, the chronology was followed to see the change in thought. Among the scholars who are the subject of our research, the first criticisms of mystics were expressed by Ibn Batta. Along with Ibn Aqīl and Ibn al-Jawzī, the focus of criticisms directed at Sufi circles is the bid'ahs (innovations) seen in Sufis. The main complaints directed at Sufism and often reaching the dimensions of takfir (ex-communication) coincide with the post-Ibn Taymiyya period. Ibn Taymiyya denounces Sufis, especially Ibn al-Arabi, who brought a philosophical aspect to Sufism. After Muhammad ʿAbd al-Wahhāb, material and moral violence were applied to the Sufis by using the excuse of the honour they showed to the sheikhs or the tombs. On the other hand, none of the authors whose views we discussed was ultimately against Sufism. Both Ashāb al-hadīth and Salafis appreciate the early Sufis and welcome a spiritual experience to be lived in the centre of asceticism. In this respect, it can be said that the purpose of Sufi criticism is to draw the Sufis to the borders drawn with the literal indication of the Qur’ān and Sunnah. From the earliest times, mystics saw kashf (intuition/insight) and ilhām (inspiration) as exceptional doors to the knowledge of truth and identified themselves with Khidr. Although Hanbali and Salafis disagreed about the identity of Khidr, they accepted that the information given to him was privileged. However, they argued that the knowledge given to Moses is superior to that given to Khidr. Therefore, they accept cash and ilhām as a source of knowledge, but they insistently emphasize that exploratory knowledge should be by the shari'a's outward appearance (zahir).

Modern araştırmalarda Selefîlerin karakteristik özellikleri arasında tasavvuf karşıtlığı sıklıkla vurgulanmaktadır. Fakat çoğu araştırmada bu karşıtlığın sınırlarına işaret edilmemiştir. Kur’ân’ın anlaşılması noktasında tasavvuf karşıtlığı zâhir-bâtın konusunda somutlaşmakta, zâhir-bâtın tartışmaları ise çoğunlukla Hızır-Hz. Mûsâ kıssası etrafında sürdürülmektedir. Bu çalışmada öncelikle Selefîlerin tasavvuf analizleri ele alınacaktır. Akabinde Hızır-Hz. Mûsâ kıssası merkezinde zâhir-bâtın ayrımı konusundaki görüşlere yer verilecektir. Selefîllik modern bir olgudur. Bu olgunun arka planında Ashâbü’l-hadîs ve Hanbelî miras bulunmaktadır. Günümüzde Selefîler tarafından dile getirilen görüşler Ashâbü’l-hadîsin önde gelen ismi Ahmed b. Hanbel’e ve takipçilerine atfedilmektedir. Bu bakımdan çalışmada Ahmed b. Hanbel başta olmak üzere farklı dönemlerde Ashâbü’l-hadîs zihniyetini temsil eden bazı şahısların görüşlerine de yer verilecektir. Selefîler, ele aldıkları hemen her konuda nihai hakikati dile getirdikleri izlenimini vermektedir. Oysa Selefîlerin kaynak gösterdiği şahsiyetler, ele aldıkları birçok konuda birbirinden oldukça farklı görüşler öne sürmüştür. Bu görüş farklılıkları, risâlet dönemi sonrasında hiç kimsenin nihai hakikate malik olmadığını göstermektedir. Görüş farklılıklarının müdellel bir şekilde gösterilmesi fikir ve düşünce bazında tekdüzelikten kurtulmaya atılan bir adım olarak değerlendirilebilir. Dolayısıyla bu çalışmada Ashâbü’l-hadîs ve tabilerinin tasavvuf ve zâhir-bâtın ayrımı hususundaki görüşlerini panoramik bir tarzda sunmak amaçlanmıştır. Aynı zamanda Selefîlerin mutlak manada tasavvufa ve bâtınî bilgiye karşı olmadığı ispatlanmaya çalışılmıştır. Araştırmamızda betimleyici-tasvirî bir yöntem takip edilmiştir. Nesnel bir tasvir için öncelikle birincil kaynaklar taranmış, elde edilen veriler iç tutarlılıkları gözetilerek makaleye aktarılmıştır. Yine düşüncedeki değişimi görebilmek maksadıyla kronolojiye riayet edilmiştir. Araştırmamıza konu olan müellifler arasında mutasavvıflara yönelik ilk eleştiriler, İbn Batta tarafından dile getirilmiştir. İbn Akîl ve İbnü’l-Cevzî’yle birlikte tasavvuf çevrelerine yöneltilen eleştirilerin odak noktası mutasavvıflarda görülen bid’atlardır. Tasavvufa yöneltilen ve çoğu zaman tekfir boyutlarına ulaşan asıl eleştiriler, İbn Teymiyye ve sonrasına rastlamaktadır. İbn Teymiyye, İbnü’l-Arabî başta olmak üzere tasavvufa felsefi bir çehre kazandıran mutasavvıfları tekfir etmektedir. Muhammed b. Abdülvehhâb sonrasında ise şeyhlere veya türbelere gösterdikleri tazim bahane edilerek mutasavvıflara maddî ve manevî şiddet uygulanmıştır. Diğer yandan görüşlerini ele aldığımız müelliflerden hiçbiri tasavvufa tümüyle karşı çıkmamıştır. Gerek Ashâbü’l-hadîs gerekse Selefîler, ilk dönem sûfîlerini takdir etmekte ve zühd merkezinde yaşanacak manevî bir tecrübeyi makbul karşılamaktadır. Bu bakımdan tasavvuf eleştirilerinde maksadın, sûfîleri Kur’ân ve sünnetin lafzî delaletiyle çizilmiş sınırlara çekmek olduğu söylenebilir. İlk dönemlerden itibaren mutasavvıflar keşf ve ilhamı hakikat bilgisine açılan müstesna bir kapı olarak görmüşler ve kendilerini Hızır’la özdeşleştirmişlerdir. Hanbelî ve Selefîler Hızır’ın kimliği hakkında ihtilaf etse de ona verilen bilginin ayrıcalıklı bir bilgi olduğunu kabul etmişlerdir. Bununla birlikte onlar, Hz. Mûsâ’ya verilen bilginin, mahiyeti her ne olursa olsun Hızır’a verilen bilgiden üstün olduğunu savunmuşlardır. Dolayısıyla onlar keşf ve ilhamı bir bilgi kaynağı olarak kabul etmektedir. Ancak keşfî bilginin şeriatın zâhirine muvafık olması gerektiğini ısrarla vurgulamışlardır., In modern studies, the opposition to Sufism is often emphasized among the characteristic features of Salafis. However, in most studies, the boundaries of this contrast are not clearly drawn. At the point of understanding the Qur’ān, this contrast is embodied in the subject of zāhir (obvious)-bātin (hidden), while the discussions of zāhir-bātin are mainly carried out around the story of Khidr-Moses. In this study, the Sufi analysis of Salafis will be discussed first. Then, in the centre of the story of Khidr-Moses, the views on the distinction between zāhir and bātin will be given. Salafism is a modern phenomenon. In the background of this phenomenon, there are Ashāb al-hadīth and Hanbali heritage. The views expressed by Salafis today are attributed to Ahmad b. Hanbal, the leading name of Ashāb al-hadīth, and his followers. In this respect, the opinions of some people who represent the Ashāb al-hadīth mentality in different periods, especially Ahmad b. Hanbal will be included in the study. Salafists give the impression that they express the ultimate truth in almost every subject they deal with. However, the scholars that the Salafis refer to as their ideas have put forward quite different views on many issues they deal with. These differences of opinion show that no one has the ultimate truth after the prophet's time. Demonstrating these differences of opinion with evidence on almost every issue can be considered a step towards getting rid of the monotony based on ideas and thoughts. Therefore, this study it is aimed to present the views of Ashāb al-hadīth and its intellectual heirs on the distinction between Sufism and zāhir-bātin in a panoramic way. At the same time, it has been tried to prove that the personalities that Salafists attribute themselves are not against mysticism and esoteric knowledge in the absolute sense. The primary method we follow in our research is the depiction method. Primary sources were first scanned for an accurate description, and the data obtained were transferred to the article by considering their internal consistency. Again, the chronology was followed to see the change in thought. Among the scholars who are the subject of our research, the first criticisms of mystics were expressed by Ibn Batta. Along with Ibn Aqīl and Ibn al-Jawzī, the focus of criticisms directed at Sufi circles is the bid'ahs (innovations) seen in Sufis. The main complaints directed at Sufism and often reaching the dimensions of takfir (ex-communication) coincide with the post-Ibn Taymiyya period. Ibn Taymiyya denounces Sufis, especially Ibn al-Arabi, who brought a philosophical aspect to Sufism. After Muhammad ʿAbd al-Wahhāb, material and moral violence were applied to the Sufis by using the excuse of the honour they showed to the sheikhs or the tombs. On the other hand, none of the authors whose views we discussed was ultimately against Sufism. Both Ashāb al-hadīth and Salafis appreciate the early Sufis and welcome a spiritual experience to be lived in the centre of asceticism. In this respect, it can be said that the purpose of Sufi criticism is to draw the Sufis to the borders drawn with the literal indication of the Qur’ān and Sunnah. From the earliest times, mystics saw kashf (intuition/insight) and ilhām (inspiration) as exceptional doors to the knowledge of truth and identified themselves with Khidr. Although Hanbali and Salafis disagreed about the identity of Khidr, they accepted that the information given to him was privileged. However, they argued that the knowledge given to Moses is superior to that given to Khidr. Therefore, they accept cash and ilhām as a source of knowledge, but they insistently emphasize that exploratory knowledge should be by the shari'a's outward appearance (zahir).

Giriş: Bu çalışmada, adrenal insidentaloma nedeniyle takip edilen hastaların epidemiyolojik, demografik, klinik özellikleri, tedavi yaklaşımları ve yaşam sürelerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: 2010–2014 yılları arasında Mersin Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi Endokrinoloji Bölümünde adrenal insidentaloma nedeniyle tedavi ve takipleri yapılan 46 hastanın verileri retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Çalışmaya alınan olguların 13’ü erkek, 33’ü kadın ve yaş ortalaması 54.09±10.7 idi. En sık başvuru nedeni %34.78 hastada karın ağrısı, en sık tanı konulan radyolojik yöntem % 60.87 dinamik sürrenal BT, en sık yerleşim yeri sol surrenal bezdi. Kitle çapı ortalama 26.8±16.5 mm arasında idi. Hipertansiyon sıklığı %50, obezite sıklığı %47.8, tip 2 diyabet sıklığı %21.7, osteoporoz sıklığı ise %42.8 ve metabolik sendrom sıklığı %41.3 olarak saptandı. Hormonal değerlendirme sonuçlarına göre %82.61’inde fonksiyonsuz adrenal adenom (FAA), %15.21’inde subklinik Cushing sendromu (SCS), %2.1’inde aldesteronoma görüldü. Adrenalektomiye giden 8 olguda myelolipom, feokromasitoma ve adrenokortikal adenom tanısı konuldu. Bir hasta karaciğer yetmezliğinden exitus oldu. Hastaların takiplerinde hormonal aktivasyon ve lezyon boyutunda büyüme saptanmadı. Sonuç: AI’ların çok farklı patolojik ve radyolojik görünümler ile karşımıza çıkmasından dolayı demografik, etiyolojik, klinik, laboratuar ve radyolojik verilerin bir bütün olarak değerlendirilmesi tedavi ve takibinde önemlidir., Introduction: The aim of this study was to evaluate the epidemiological, demographic, clinical features, treatment approaches and survival of patients followed up for adrenal incidentaloma. Methods: The data of 46 patients who underwent treatment and follow-up for adrenal incidentaloma in Mersin University Health Research and Practice Hospital, Endocrinology Department between 2010 and 2014 were retrospectively analyzed. Results: The study group consisted of 13 male and 33 female patients. The mean age was 54.09 ± 10.7 years. The most common reason for admission was abdominal pain in 34.78% of patients, the most commonly diagnosed radiological method was 60.87% dynamic surrenal CT, and the most common localization was right surrenal gland. The mean diameter of the mass was 26.8±16.5 mm. The prevalence of hypertension was 50%, obesity was 47.8%, type 2 diabetes was 21.7%, osteoporosis was 42.8% and metabolic syndrome was 41.3%. According to the results of hormonal evaluation, 82.61% of the patients had dysfunctional adrenal adenoma (FAA), 15.21% of them had subclinical Cushing syndrome (SCS) and 2.1% of them had aldesteronoma. Myelolipoma, benign pheochromocytoma and adrenocortical adenoma were diagnosed in 8 patients who underwent adrenalectomy. One patient died due to liver failure. No hormonal activation and lesion size growth was detected in the follow-up of the patients. Conclusion: Because of the different pathological and radiological features of AI, it is important to evaluate demographic, etiological, clinical, laboratory and radiological data as a whole in treatment and follow-up.

Yerel halk üzerinde çevresel, kültürel, sosyal ve ekonomik etkileri bulunan turizm, yerel halkın yaşam kalitesini etkilemektedir. Bölgede yaşayan halkın desteği, sürdürülebilir turizmin gelişimi açısından oldukça önemlidir. Yerel halkla bütünleşmiş bir turizm, sürdürülebilir turizmin geliştirilmesinde kilit bir rol oynamaktadır. Yaşam kalitesi kavramı tıp ve iktisat alanında sıkça kullanılan bir kavram olmakla beraber, son yıllarda turizm alanında da güncel bir çalışma konusu haline gelmiştir. Turizm faaliyetleri sadece ziyaretçilerin yaşam kalitesini değil, aynı zamanda o bölgedeki yerel halkın da yaşam kalitesini etkilemektedir. Dolayısıyla bu çalışmanın nihai amacı, turizm faaliyetlerinin turizm bölgesinde yaşayan yerel halkın yaşam kalitesini nasıl etkilediğini araştırmaktır. Araştırma evrenini son zamanlarda Muğla ilinin önemli tatil rotalarından biri olan Akyaka beldesinde yaşayan yerel halk oluşturmaktadır. Veriler yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılarak 30 kişiden elde edilmiştir. Elde edilen veriler betimsel olarak analiz edilmiştir. Elde edilen bulgulara göre, Akyaka’daki turizm gelişiminin, yaşam kalitesini olumlu yönde etkilediği sonucuna varılmıştır.

İçsel büyüme teorileri, teknolojiye öncelik vererek ve Neo-Klasik yaklaşımın varsayımlarını değiştirerek iktisat literatürüne büyük bir katkıda bulunmuştur. Son yıllarda, beşeri sermaye ekonomik büyümeyi belirleyen önemli bir faktör olarak kabul edilmektedir. Klasik üretim faktörlerinin yanında beşeri sermayenin öneminin artması, gelişme politikalarının tekrar gözden geçirilmesine neden olmuştur. Artık tek başına fiziki sermaye ekonomik büyümeyi açıklamakta yetersiz kalmaktadır. Bu yüzden, ekonomik gelişme sürecinde sadece fiziki sermayenin değil aynı zamanda beşeri sermayenin de etkin bir şekilde kullanılması için gerekli önlemler alınmalıdır. Bu çalışma, beşeri sermaye ve ekonomik gelişme arasındaki ilişkileri teorik ve ampirik literatür çerçevesinde incelemektedir. Öte yandan, Dünya deneyimi ve Türkiye ile ilgili gözlemlere bağlı olarak karşılaştırmalı bir analiz de yapılmaktadır

Amaç: H.Pylori pozitifliğinin ITP'li hastalardaki oranını belirlemek ve buhastalarda H.Pylori eradikasyonu sonrası anlamlı trombosit artışı olup olmadığınıdeğerlendirmektir. ITP etyopatogenezinin tam olarak bilinememesi ve mevcut tedaviyöntemlerinin yan etkilerinin ağırlığı ve başarısının istenen ölçüde olmaması nedeni ileyeni çalışma, araştırma ve tedavi yöntemlerine ihtiyaç duyulmaktadır. H.Pylori'ninimmün sistem üzerine ne kadar etkili olduğu bilindiğinden, H.Pylori'nin ITP'lihastalarda eradike edilmesi, pratik uygulamalarda seçilmiş hastalarda rutin olarakuygulanırsa hastaların tedavilerine ve yaşam kalitelerine katkı sağlaması yanında pahalıtedavilerin kullanımını da azaltabilir.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya Kronik ITP nedeni ile takip edilen ve dahaönce yapılmış olan tedavi veya tedavilere rağmen trombosit düzeyi 80 binin altında olanhastalar alınmıştır. Çalışmaya 12'si erkek 26'sı kadın 38 ITP'li hasta alındı ve 14C'luÜre Nefes Testi (UBT) uygulandı. UBT ile H.Pylori enfeksiyonu saptanan hastalara 2hafta eradikasyon tedavisi verdikten sonra 4 hafta beklendi ve UBT tekrarlandı. EğerH.Pylori eradike edilememişse ikinci basamak eradikasyon tedavisi yine 2 hafta verildive tedavi bittikten 4 hafta sonra tekrar UBT yapıldı ve 4 haftada bir trombosit sayısıtakibi yapıldı.Bulgular: H.Pylori enfeksiyonu prevelansı % 60'tır. 38 ITP'li hastanın 23'ünde,saptandı. 23 ITP'li H.Pylori ile enfekte hastaya eradikasyon tedavisi verildi ve 17hastada (% 74) klasik üçlü tedavi rejimi ile H.Pylori eradikasyonu başarıldı. İkincibasamak, dörtlü rejimle de 2 hastada daha eradikasyon sağlanarak toplam 19 hastada (%82,6) H.Pylori eradikasyonu sağlanmış oldu. Sonrasında H.Pylori eradike edilen 19hastanın 3'ünde (% 15,7) eradikasyon sonucu belirgin ve kalıcı trombosit sayısı artışısağlanmıştır.Sonuçlar: ITP'li hastalarda H.Pylori eradikasyonu halen standart bir tedaviyaklaşımı olarak yerini almamıştır. Ancak çalışmamızda da gösterildiği gibi H.Pyloripozitif tespit edilenlerde yapılması mantıklı görünmektedir. Bizim çalışmamızdaeradikasyon tedavisine belirgin cevap oranı görülmüştür. Literatürde cevap oranlarıarasında halen büyük farklılıklar mevcuttur. Intraduction-Aims: To determinate the H.Pylori infection rate in the patientswho has ITP and to evaluate in this patients whether a significant increase in plateletcount after eradication of H.Pylori. The etiopathogenesis of ITP is not known fully, andmethods of treatment have many side effects, success of treatments are not well, so thatwe need new researchs and methods of treatment. H.Pylori that how to be effective onthe immun system is known, eradication in patients with ITP may contribute thetreatment, quality of life in addition reduce use of expensive treatments if practicalapplications are routinely applied in selected patients.Materials And Methods: This study followed up because of patient withchronic ITP who has under 80.000 platelet levels despite previous treatments. Thisstudy include 38 patients with ITP, consist of 12 male, 26 female patients that UBT wasperformed. Patients with H.Pylori enfection who are diagnosed with UBT, aftereradication treatment of two weeks UBT was repeated later 4 weeks. When H.Pyloriwasn?t eradicated, second line eradication therapy was performed two weeks and after 4weeks end of the treatment, UBT was repeated. After the eradication platelet count wasperiodically investigated.Findings: The prevelance of H.Pylori who has ITP is %60 (23 patients with ITPhave infection with H.Pylori in 38 patient with H.Pylori). Eradication treatment wasapplied 23 patients with ITP who have H.Pylori infection so, in 17 patients eradicationwas achieved with classic tripple therapy, addition quadry therapy then in 2 patientseradication was achieved. With these regimens eradication rate reached %82,6. H.Pyloriachieved 3 of 19 patients (%15,7) as a result of eradication, who has been significantand sustained platelet response.Results: H.Pylori eradication in patients with ITP still didn?t take place as astandart treatment approach (Grade 2C). However, the study also seems logical to bedone UBT in determinated H.Pylori positive. In our study, eradication therapy showed asignificant platelet increase. There are still large differences between response rates inthe literature. 78

ÖZET Finansal gelişme literatürü incelendiğinde; finansal piyasaların önemli ölçüde derinlik kazanması, finansal araçların çeşitlenmesi ve finansal kurumların daha rekabetçi koşullarda çalışmasının, ancak finans sistemine dönük reformlarla mümkün olabileceğini, bunun da finansal liberalizasyon politikalarının uygulanmasına bağlı olduğunu savunan Neo Liberal görüşün Mc Kinnon-Shaw hipotezine ve dolayısıyla Neo Klasik temellere dayandığı görülmektedir. Bu görüşe göre; gelişmekte olan ülkelerde finansal piyasaların derinleşmesi, mali baskıya son verilmesi ve finansal sistemin liberalizasyonu ile ilgili uygulamalara gidilmesi bir yandan tasarruflar, yatırımlar ve büyüme hızını arttırarak diğer yandan da enflasyonu düşürerek kaynak dağılımında etkinliği sağlamaktadır. öte yandan, finansal gelişme ve ekonomik kalkınma arasındaki nedensellik ilişkilerini ele alan ampirik çalışmaların ulaştıkları sonuçlar, gelişmekte olan ülkeler için önemli ölçüde farklılık göstermektedir. Sözgelimi, Asya deneyimine bakıldığında, devletin finansal sistemin işleyişinde üstlendiği düzenleyici ve yönlendirici rolün, ekonomik büyümeyi hızlandıran faktörlerin başında geldiği gözlenmekte ve bu anlamda söz konusu deneyimin başarısı, finansal liberalizasyona dönük uygulamalardan kaynaklanmamaktadır. Latin Amerika deneyimi ise, finansal liberalizasyon politikalarının ekonomik istikrarsızlık ve kriz ortamını sürekli kılarak, düşük tasarruf ve yatırımlarla, yavaş büyüme ve yüksek enflasyon gibi sorunlara yol açtığını kanıtlamaktadır. Finansal liberalizasyon politikalarının, gelişmekte olan ülkelerde kendisinden beklenen olumlu sonuçlan doğurmaması, literatürde liberalizasyonun hızı ve sıralaması ile ilgili tartışmaların büyümesine neden olurken, aynı zamanda Neo Liberal yaklaşıma alternatif olarak belli başlı üç teorik yaklaşımın ortaya çıkmasına yol açmıştır. Bunlar; Yeni Yapısalcı, PostKeynesyen ve Yeni Keynesyen yaklaşımlardır. Her üç yaklaşımın da birbirinden ayrılan yönleri olmakla birlikte, ulaştıkları ortak bir sonuç vardır. O da, gelişmekte olan ülkelerde finansal gelişme ve ekonomik kalkınmanın her zaman finansal piyasaların derinleşmesi ve finansal sistemin liberal izasyonu ile mümkün olamayacağıdır. Yeni Yapısalcı yaklaşımın temel argümanları; gelişmekte olan ülkelerde organize olan (resmi) ve organize olmayan (gayri resmi) finansal piyasalar şeklindeki ikili piyasa ayrımının yanısıra, oligopolcü piyasa yapısına ve mark-up fiyatlama davranışlarına dayanmaktadır. Post Keynesyen yaklaşımın temel argümanları; ağırlıklı olarak bankacılık sektörüne dayalı bir finans sistemine, kırılgan bir finansal yapıya ve finansal istikrarsızlık ile kriz olgularına dikkat çekmektedir. Yeni Keynesyen yaklaşımın temel argümanları ise; bankacılık sektörünün yanısıra, sermaye piyasasını da ön plana çıkarmakta ve gelişmekte olan ülkelerdeki finansal piyasaların aksak bir şekilde işlemesi ve asimetrik bilgi dağılımı sonucu, ters seçim ve ahlaki risk gibi sorunlarla kredi tayınlaması durumunun ortaya çıktığını vurgulamaktadır. Türkiye'de, 1980'li yılların başında uygulamaya konulan iç finansal liberalizasyona dönük politikalar sonucu, reel faiz oranları önemli ölçüde yükselmiş, ancak söz konusu politikalar tasarruflar, yatırımlar ve büyüme hızını arttırıcı, enflasyon oranını ise düşürücü yönde etkili olamamıştır. 1980'li yılların sonlarında, dış finansal liberalizasyon sürecine girilmesiyle, sermaye hareketleri serbest bırakılmış, bu dönemde izlenen yüksek faiz ve aşırı değerli döviz kuru politikaları, ülkeye önemli ölçüde bir sıcak para girişinin olmasına yol açmıştır. Türkiye ekonomisi, 1980 sonrası dönemde giderek kronikleşen bir yüksek enflasyon ve istikrarsız büyüme süresine girmiştir. Bu sürece girilmesinin en önemli sebeplerinden biri de, sürekli artan kamu finansman açıkları sorununa bir türlü çözüm bulunamamasıdır. Öte yandan, söz konusu dönemde Türkiye'nin bir üretim ekonomisinden rant ekonomisineIll dönüşmesinde, oldukça yükselen faiz oranlarının, kamu kesiminin finansmanı amacıyla, hazine tarafından rantiye kesimine adeta bir gelir transfer aracı olarak kullanılması da önemli ölçüde rol oynamıştır. 1994 yılında yaşanan finansal krizin olumsuz etkileri, daha sonra reel kesime sıçramış ve Türkiye ekonomisi, tarihindeki en yüksek enflasyon oranı (%150) ile en düşük büyüme hızını (-%6) görmüştür. Önümüzdeki dönemde, ülke ekonomisinin buna benzer finansal ve reel krizlerle karşı karşıya kalmaması için, öncelikli olarak kamu finansman açığı sorununa çözüm bulunmalıdır. Bunun yolu da, daha fazla iç borçlanmaya gitmek yerine, vergi gelirlerinin arttırılmasından geçmektedir. Bugüne kadar, ekonomi yönetiminde para politikası tek başına etkili bir araç olmaktan çıktığı için, artık maliye politikasına daha fazla ağırlık verilmelidir, öte yandan, devletin finansal sisteme ilişkin olarak düzenleyici ve yönlendirici rolünün etkin bir şekilde sağlanması, finansal piyasalarda görülen aşırı dalgalanmaların ve istikrarsızlıkların önlenmesi bakımından büyük önem taşımaktadır. Çünkü, 1997 yılından bu yana yaşanmakta olan ve Asya'dan Latin Amerika'ya kadar birçok ülkeye yayılma etkisi gösteren global finans krizi de bunun yapılmasını zorunlu kılmaktadır. IV ABSTRACT In reviewing the literature on financial development, it is seen that the Neo Liberal view which contends that for the financial markets to gain significant depths, for the financial instruments to attain more varieties and for the financial institutions to operate under more competitive conditions, are only possible with reforms oriented towards the financial system and that this is contingent on the implementation of financial liberalization policies, is based on Mc Kinnon-Shaw hypothesis and consequently on Neo Classic foundations. According to this view, gaining of depths by the financial markets, putting an end to financial repression and carrying out the liberalization of the financial system in developing countries, provide the efficiency on the allocation of resources by increasing savings, investments and growth rates on the one hand, while decreasing inflation on the other. The results obtained by the empirical studies which deal with the causality relations between financial development and economic growth, show significant differences for developing countries. For example, in looking at the Asian experience, it is seen that the regulating and directing role assumed by the government in the functioning of the financial system comes first from the point of view of the factors which accelerate economic growth and in this sense, the success of this experience does not stem from the implementations related to the financial liberalization. As for the Latin American experience, this proves that financial liberalization policies bring about some problems such as low savings and investments, slow growth and high inflation by making the atmosphere of economic instability and crisis in permanent. While the inability of the financial liberalization policies to create positive results expected from it in developing countries causes to grow the discussions on the speed and sequence of liberalization in literature, at the same time it has initiated to occur three significant theoretical approaches as an alternative to the Neo liberal view. These are Neo Structuralist, PostKeynesian and New Keynesian approaches. Although all three approaches have different aspects, they all reach a common result. This result is that financial development and economic growth in developing countries can not only be possible with financial deepening and financial liberalization. The main arguments of the Neo Structuralist approach are based on the oligopolistic market structure and the behaviour of mark-up pricing, in addition to the discrimination of dual market in the form of organized (formal) and unorganized (informal) financial markets in developing countries. The main arguments of Post Keynesian approach pay attention to a financial system based largely on the banking sector, the fragility of financial structure, financial instability and crisis. As for the main arguments of New Keynesian approach, these arguments give a priority to the capital market in addition to the banking sector and emphasize to occur the problems such as adverse selection and moral hazard and the situation of credit rationing as a result of imperfect functioning of the financial markets and assymetric distribution of information in developing countries. As a result of the implementation of policies oriented towards internal financial liberalization in Turkey at the begining of 1980s, real interest rates increased considerably, however these policies were not be able to effective in increasing savings, investments and growth rate and decreasing inflation. With the start of the external financial liberalization process at the end of 1980s, capital movements were set free, the implementation of high interest rates and over-valued foreign exchange rates policies during this period led to the entry of hot money into country considerably. After the period of 1 980s, Turkish economy entered into a process of chronic high inflation and instable growth. One of the main reasons that led to this process is the inability to find solution to the problem of ever growing public finance deficits. On the other hand, the use of considerable high interest rates as a means of income transfer to the rentier from the treasuryVI in order to finance the public sector, played a key role in the transition of Turkey from the production economy to the rent economy during this period! The negative effects of the financial crises experienced in 1994, were thrown out the real sector later, the highest inflation rate (150%) and the lowest growth rate (-6%) were observed in the history of Turkish economy. In order to prevent Turkey from encountering similar financial and real crisis in the future, the solution to the problem of public finance deficit must be found urgently. The way to do this is to increase tax revenues more than increasing internal debts. More emphasis should be given to the fiscal policy, owing to the monetary policy has not been effective by itself in the management of economy up to date. On the other hand, the achievement of regulating and directing role of the state efficiently in the financial system, is very important to prevent the excessive fluctuations and instabilities which have been seen in the financial markets. Because, the global financial crises which has been experienced since 1997 and had a contagion effect on the most countries from Asia to Latin America, has also needed to do this. 355

107

Yoksulluk geçmişten günümüze varlığını devam ettiren bir olgudur. Genel anlamda yoksulluk, maddi kaynaklardan bazen de kültürel kaynaklardan yoksun kalındığını ifade eden bir durum ya da bir süreç olarak tanımlanmaktadır. Dünya'da ve ülkemizde süregelen yoksulluk olgusu, yoksullukla mücadeleyi önemli kılmaktadır.Yoksullukla mücadelede uygulanan politikalar arasında mikrofinans sistemi önemli bir yer tutmaktadır. Mikrofinans sisteminin amacı küçük birikimleri üretken hale getirerek, bunların uygun faiz oranlarıyla mikro girişimcilere kullandırmak yoluyla yoksulluğun etkilerinin azaltılmasıdır.Bu çalışmada mikrofinans sisteminin yoksullukla mücadeledeki etkisinin ve Türkiye'de özellikle ege bölgesindeki uygulanabilirliğinin ortaya konması amaçlanmıştır. Çalışma genel olarak kavramsal, örnekler, Türkiye uygulamaları ve ampirik olmak üzere dört bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde mikrofinans ve yoksulluk kavramları çeşitleriyle incelenirken, ikinci bölümde mikrofinans sisteminin dünyadaki uygulamalarına değinilmiştir. Üçüncü bölümde ise Türkiye'de yoksulluk ve mikrofinans uygulamaları incelenmiştir.Uygulama bölümü olan dördüncü bölümde ise mikrofinans sisteminin uygulanabilirliliği üzerine Muğla merkeze bağlı köylerde yapılmış bir alan araştırması yer almaktadır. Araştırmada veri toplama yöntemi olarak anket metodu seçilmiştir. Anket formları, Muğla ili merkeze bağlı köylerde toplam 408 kişiyle birebir görüşme yoluyla yapılmıştır. Elde edilen veriler ise SPSS programında analiz edilmiştir. Poverty is a phenomenon maintaining its existence from past to present. In a general sense, it is described as an expression of being devoid of either financial resources or cultural resources. The concept of poverty prevailing in our country and throughout the world makes the struggle with poverty an important issue.Among the policies followed to fight poverty, microfinance system has an important place. The purpose of microfinance system is to channel the small savings into production, and decrease the adverse effects of poverty by enabling micro entrepreneurs to make use of these savings with suitable interest rates.In this present study, the aim is to investigate the efficiency of the microfinance system in fighting poverty and its applicability in Turkey and especially in Aegean region. The present study consists of four parts where related concepts, examples, applications in Turkey and empirical study are presented. In the first part of the study, microfinance system and its varieties are reviewed; the second part looks at the applications of microfinance system in the world. In the third part, the states of poverty in Turkey and microfinance applications are examined.In the fourth; that is, empirical part of the study, a field study carried out in the villages around Muğla city is presented. In the study, questionnaire method was selected to collect data. Questionnaire forms were administered to 408 people from the villages through face to face interviews. The data obtained were analyzed through SPSS program package. 251