Search

We would like to thank the esteemed author Anetta Undas for reading our manuscript with interest and for her contributions. We would like to contribute to the author’s valuable comments and answer her questions.

no absract

Giriş:Bu çalışmada, hematolojik parametrelerin ölçümleriile preeklamptik kadınlarda hipertansiyon şiddetini tahmin etmenin mümkün olupolmadığını araştırdık.Hastalarve Yöntem: İki yüz altmış birpreeklamptik ve 51 normal gebe kadın çalışmaya alındı. Preeklampsi olgularıhafif ve ağır preeklampsi olarak sınıflandırıldı.Bulgular:Doğum sonrası sonuçlar karşılaştırıldığında,preeklamptik kadınların trombosit sayıları düşük, ortalama trombosit hacimlerive nötrofil lenfosit oranları yüksekti (sırasıyla; p< 0.001, p< 0.001 vep< 0.001). Çoklu lineer regresyon analizinde, ortalama trombosit hacmi venötrofil lenfosit oranı hipertansiyon şiddeti ile bağımsız bir şekildekorelasyon gösterdi (sırasıyla; β= 0.25, p< 0.001 ve β= 0.31, p< 0.001).Sonuç: Hemortalama trombosit hacmi hemde nötrofil lenfosit oranı preeklamptikgebelerde hipertansiyonun şiddetini öngörmede bağımsız birer belirleyici olarakkullanılabilir., Introduction:This study was undertaken to examine the role ofhematological parameters in predicting the severity of hypertension inpre-eclamptic women.Patientsand Methods: Two hundred sixty-one pre-eclamptic women andfifty-one women with normal pregnancy were included in the study. The severityof preeclampsia was classified as mild or severe. Results:Compared to post-delivery period, pre-eclampticfemales had lower platelet count, raised mean platelet volume and raisedneutrophil lymphocyte ratio (p< 0.001, p< 0.001, p< 0.001,respectively). Multiple linear regression analysis showed an independentcorrelation between the severity of hypertension and mean platelet volume aswell as the neutrophil lymphocyte ratio (β= 0.25, p< 0.001; β= 0.31, p

Objective: We aimed to evaluate our clinical experience and short-term results of percutaneous closure of secun­dum type atrial septal defects (ASD) in adults. Methods: We studied 71 patients (49 female, 22 male, mean age 35±14 years) undergoing percutaneous clo­sure of ASD between January 2010-October 2012 in our clinic. All procedures were performed under sedoanalge­sia without balloon sizing. Clinical characteristics of pa­tients, properties of percutaneous closure intervention, complications and short-term results are evaluated. Results: Defect diameter measured by transesophageal echocardiographic examination was 19.8±6.4 mm. De­vice size used for percutaneous closure was 24.7±6.7 mm. Procedure was successfully performed in 67 patients (94%). Four patients were referred for surgery because of procedural failure. During procedure, a patient developed transient 2nd degree AV block, and another developed device thrombosis. Residual shunt was detected in three patients at first day control echocardiographic examina­tion. In the follow-up of 13±8 months, no residual shunt, embolic or arrhythmic complications were observed. Conclusion: Percutaneous closure of secundum ASD is a safe and effective method with high success and low complication rates in experienced centers. J Clin Exp In­vest 2013; 4 (1): 67-72, Amaç: Bu çalışmada erişkinlerde sekundum atriyal sep­tal defektlerin (ASD) perkütan yolla kapatılması işlemin­deki klinik deneyimlerimiz ve erken dönem sonuçlarımızı değerlendirmeyi amaçladık. Yöntemler: Kliniğimizde Ocak 2010-Ekim 2012 tarihleri arasında sekundum ASD tanısı ile perkütan kapatma iş­lemi uygulanan 49\'u kadın 22\'si erkek toplam 71 hasta (ortalama yaşı 35±14 yıl) çalışmaya dâhil edildi. Hastala­ra sedoanaljezi eşliğinde ve balon ölçümü işlemi uygulan­madan perkütan ASD kapatma işlemi uygulandı. Hasta­ların klinik özellikleri, yapılan perkütan kapatma girişimle­rinin özellikleri, gelişen komplikasyonlar ve erken dönem sonuçları değerlendirildi. Bulgular: Transözofageal ekokardiyografik inceleme­de hastaların ASD çapı 19,8±6,4 mm olarak ölçüldü. Bu hastalarda kullanılan kapatma cihazı çapı ortalama­sı 24,7±6,7 mm olarak saptandı. Toplam 71 hastadan 67\'sinde (%94) işlem başarılı oldu. Dört hastada işlem başarısız olarak kabul edilerek cerrahi tedavi kararı alın­dı. İşlem sırasında bir hastada geçici 2. derece AV blok gelişirken başka bir hastada ise cihaz üzerinde trombüs gelişimi izlendi. Üç hastada birinci gün kontrollerinde rezi­dü ASD geçişi izlendi. Ortalama 13±8 ay (1-31) boyunca izlenen hastalarda rezidü geçiş, aritmi ve embolik kompli­kasyonlar izlenmedi. Sonuç: Perkütan ASD kapatma işlemi deneyimli merkez­lerde yüksek başarı ve düşük komplikasyon oranları ile etkin ve güvenli bir tedavi yaklaşımıdır.

İmplante edilen kardiyoverter defi brilatörler primer ve sekonder korumada ani ölümü önlemek amacıyla yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu cihazlar gerektiği zaman doğru akım şoku uygulayarak ventriküler taşikardi ve ventriküler fi brilasyon ataklarını sonlandırmaktadır. Ancak bu yararlı etkilerine rağmen uygunsuz şok implante edilen kardiyoverter defi brilatörlerin önemli bir yan etkisi olarak kalmaya devam etmektedir. Uygunsuz implante edilen kardiyoverter defi brilatör şokları hastalarda ağrı ve psikolojik yan etkilere neden olarak yaşam kalitesini bozmakta, hatta yeni aritmi gelişimini indükleyebilmektedir. Bu yazıda tremorun neden olduğu uygunsuz implante edilen kardiyoverter defi brilatör şoku alan bir olgu sunulmaktadır. Implantable cardioverter defi brillators are widely used for primary and secondary prevention from sudden death. These devices terminate attacks of ventricular tachycardia and ventricular fi brillation by applying direct current shock, if it necessary. Despite these benefi cal effects, inappropriate shocks are important side effects of implantable cardioverter defi brillators. Inappropriate implantable cardioverter defi brillator shocks impair life quality by causing pain and psychological side-effects, and even induce new arrhytmias. In this paper we present a case of inappropriate implantable cardioverter defi brillator shock due to tremor.

Öz: Giriş: Ankilozan spondilit kronik infl amatuvar bir hastalık olup, kardiyovasküler komplikasyonlarla ilişkili olabilmektedir. Bu çalışmada amacımız, kardiyak tutulum olmayan ankilozan spondilit hastalarında aortun elastik özellikleri ile serum asimetrik dimetilarjinin (ADMA) düzeylerinin araştırılmasıdır.Hastalar ve Yöntem: Elli beş ankilozan spondilit hastasıyla benzer yaş ve cinsiyette 30 sağlıklı birey çalışmaya alındı. Açlık glukoz, serum lipidleri, C-reaktif protein (CRP), eritrosit sedimentasyon hızı (ESH) ve ADMA düzeyleri çalışıldı. Aortik strain, distensibilite ve sertlik indeksi transtorasik ekokardiyografi de aort çapı ölçümleri ve eş zamanlı kan basıncı ölçümleriyle hesaplandı. Bulgular: Ankilozan spondilit grubunda ESH ve CRP düzeyleri yüksekti. Serum ADMA düzeyleri ankilozan spondilit grubunda kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksekti (0.76 ± 0.19 ve 0.55 ± 0.12, p< 0.001). Alt grup analizinde, anti-TNF-alfa tedavisi alan grupta konvansiyonel tedavi grubuna göre daha düşük ADMA düzeyi ölçüldü (0.68 ± 0.15 ve 0.87 ± 0.18, p< 0.001). Ortalama aortik strain ve distensibilite değerleri ankilozan spondilit grubunda daha düşük iken, sertlik indeksi daha yüksek saptandı. Korelasyon analizinde ADMA düzeyleri ile aortun elastik özellikleri arasında ilişki izlenmezken, ankilozan spondilit grubunda hastalık süresi ile aortik strain ve distensibilite arasında ters yönde anlamlı korelasyon izlendi.Sonuç: Çalışmamızda elde ettiğimiz sonuçlar kardiyak tutulumun olmadığı ankilozan spondilit hastalarında aortik elastisitenin bozulduğunu ve ADMA düzeylerinin arttığını göstermektedir. Ayrıca, aortun elastik özellikleri ile ADMA düzeyleri arasında anlamlı ilişki saptanamamıştır. Abstract: Introduction: Ankylosing spondylitis is a chronic infl ammatory disease which may be associated with cardiovascular complications. The aim of the study was to investigate aortic elastic properties and serum asymetric dimethylarginine (ADMA) levels in patients with ankylosing spondylitis without any cardiac involvement.Patients and Methods: Fifty-fi ve ankylosing spondylitis patients and 30 age/gender matched healthy subjects were enrolled into this study. Fasting glucose, serum lipids, C-reactive protein (CRP), erythrocyte sedimentation rate (ESR) and ADMA were studied. Aortic strain, distensibility and stiffness index were calculated from aortic diameters measured by transthoracic echocardiography and simultaneous blood pressure measurements.Results: ESR and CRP were higher in patients group. Serum ADMA levels were also higher in ankylosing spondylitis than in controls (0.76 ± 0.19 vs. 0.55 ± 0.12, p< 0.001). In subgroup analysis, ADMA was signifi cantly lower in anti-TNF-alfa treatment group than conventional treatment group (0.68 ± 0.15 vs. 0.87 ± 0.18, p< 0.001). Mean aortic strain and distensibility were lower and stiffness index was higher in ankylosing spondylitis group than controls. No correlation between ADMA and aortic elastic properties was observed. In ankylosing spondylitis group, a negative signifi cant correlation was found between duration of ankylosing spondylitis and aortic strain and distensibility.Conclusion: Our study suggest that patients with ankylosing spondylitis without cardiac involvement, aortic elasticity was impaired and ADMA levels were increased, while there was no signifi cant correlation between aortic elastic properties and ADMA levels.

Objective: We sought to analyze short-term clinical, echocardiographic, and hemodynamic consequences of percutaneous mitral balloon valvuloplasty (PMBV) in the treatment of rheumatic mitral stenosis (MS) in our clinic. Methods: We retrospectively reviewed 53 patients (49 females, 5 males; mean age 38±11 years) who underwent PMBV for moderate or severe MS between January 2010 and October 2014. Procedural success was defined as the reaching a mitral valve area (MVA) >1.5 cm2 and absence of grade 3 mitral regurgitation. Results: We were able to perform PMBV in 48 of 53 patients (91%) and all the procedures that were completed were successful. PMBV couldn\'t be performed in 3 patients due to inability to pass the mitral valve, 1 patient due to membranous obstructive vena cava and 1 patient due inability to perform septostomi. Two patients who underwent successful PMBV became symptomatic after an average of 14 months follow-up and mitral valve replacement was performed due to moderate-to-severe MS. Patients were followed for an average of 13 ± 8 months and atrial fibrillation development or embolic complications were not observed. Conclusion: Percutaneous mitral balloon valvuloplasty procedure is a safe and effective treatment approach with high success and low complication rates in experienced centers., Amaç: Bu çalışmada kliniğimizdeki romatizmal mitral darlıklı (MD) erişkin hastalara uygulanan perkütan mitral balon valvüloplastinin (PMBV) erken dönem klinik, ekokardiyografik ve hemodinamik sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık. Yöntemler: Kliniğimizde Ocak 2010-Ekim 2014 tarihleri arasında orta ya da ciddi MD nedeniyle PMBV uygulanan 53 hasta (49 kadın, 5 erkek; ortalama yaş 38±11 yıl) geriye dönük olarak değerlendirildi. İşlem başarısı, işlem sonrası mitral kapak alanının (MKA) >1,5 cm2 olması ve 3. derece mitral yetersizlik (MY) olmaması olarak kabul edildi. Bulgular: Toplam 53 hastadan 48\'inde (%91) PMBV işlemi uygulanabildi ve tamamlanabilen tüm işlemler başarılı oldu. Hastalardan 3\'üne kapak geçilememesi, 1\'ine membranöz obstrüktif vena kava, 1\'ine de septostomi yapılamaması nedeniyle PMBV uygulanamadı. Başarılı PMBV uygulanan 2 hastaya ortalama 14 ay sonra semptomatik orta-ciddi MD nedeniyle mitral kapak replasmanı yapıldı. Ortalama 13±8 ay boyunca izlenen hastalarda atrial fibrilasyon gelişmesi veya embolik komplikasyonlar izlenmedi. Sonuç: Perkütan mitral balon valvüloplasti işlemi deneyimli merkezlerde yüksek başarı ve düşük komplikasyon oranları ile etkin ve güvenli bir tedavi yaklaşımıdır.

Acute cardiac tamponade requires urgent diagnosis and treatment. We report a case of a 43-year-old man who was receiving warfarin treatment for 8 months following mitral valve replacement. The patient had complaint of dyspnea and fatigue for a few days. Cardiac tamponade was diagnosed, and the INR at that time was 10.4. Urgent pericardiocentesis were undertaken and 1400 ml of peri­cardial blood was drained. Following surgery the patient\'s recovery was uneventful. An intravenous vitamin K injec­tion and fresh frozen plasma transfusion were adminis­tered to reverse the patient\'s over-anticoagulated state. The final pathology revealed chronic inflammation and there was no malignancy, and no bacteria or mycobacte­rium were seen. Emergency physicians should remember that over-anticoagulation with warfarin may contribute to certain complications, including hemopericardium, and that strict control of target INR should be the goal for pa­tients who require continuous warfarin treatment. J Clin Exp Invest 2013; 4 (2): 229-233, Akut kardiyak tamponad acil tanı ve tedavi gerektirir. Biz 43 yaşında, erkek ve mitral valv replasmanı sonrası sekiz aydır warfarin tedavisi alan bir olguyu aldık. Hastanın bir­kaç gündir başlayan nefes darlığı ve halsizlik şikayetikleri mevcuttu. Kardiyak tamponad tanısı konuldu ve 1400 ml mai perikardiyosentezle acil olarak drene edildi. Tanı sı­rasında İNR değeri çok yüksek olan hastaya Vitamin K antagonistleri ve taze donmuş plazma verilerek yuksek koagülasyon durumu geriye döndürüldü. Patolojik incele­me sonucunda enfeksiyon ve malingnensi saptanmadı. Hastada kronik inflamasyon düşünüldü. Sonuç olarak warfarin overdoz acil bir durum olup hemoperikardiyumla tamponada yol açabilmektedir. Bunun için warfarin teda­visi başlanılan hastalarda warfarin dozu ve hedef İNR de­ğerleri sıkı kontrol edilmelidir.

Objectives: Our aim was to evaluate whether more than one observer or fractional flow reserve has the same re­sults in assessing coronary lesion severity in intermediate lesions. Methods: Our hospital\'s database was searched for frac­tional flow reserve procedures and then these patient\'s lesions were assessed visually by three experienced in­terventional cardiologist. Results: 8 of 46 patients were (17.4%) female and 38 of 46 were (82,6%) male. Average age was 61±11 years (Male: 60±11 / Female: 70±7 years). One observer could only detect 66.7% of severe lesions and 76.2% of non-severe lesions. When two observers agreed about lesion sever­ity, true detection of severe lesions was (max) 76.7%, and true detection of non-severe lesions was (max) 66.7%, so a decrease in true detection of non-severe lesions was observed. When one of the observers called a lesion “se­vere” and the lesion was assumed as “severe”, detection of a severe lesion was 83.3% (p=0.017); if all of the ob­servers agreed that the lesion was “non-severe” then true detection of a non-severe lesion was 90.5% (p, Amaç: Koroner arter hastalığında orta dereceli lezyonla­rın ciddiyetinin değerlendirilmesinde, çok gözlemci ile ya­pılan değerlendirmenin fraksiyonel akım rezervi ile benzer sonuçlar elde edip edemeyeceği belirlenmek istenmiştir. Yöntemler: Hastanemizin veritabanı fraksiyonel akım re­zervi işlemleri açısından tarandı ve hastalara ait lezyonlar üç deneyimli girişimsel kardiyolog tarafından görsel ola­rak değerlendirildi. Bulgular: 46 olgunun 8\'i (%17,4) kadın ve 38\'i (%82,6) erkekti. Yaş ortalaması 61±11 yıl idi. (Erkek: 60±11 / Ka­dın: 70±7 yıl). Tek gözlemcinin ciddi lezyonların ancak %66,7\'sini saptayabildiği, ciddi olmayan lezyonların ise en fazla %76,2\'sini saptayabildiği gözlendi. İki gözlemci­nin ortak kararına bakıldığında ise ciddi lezyonları sap­tama olasılığının maksimum %76,7, ciddi olmayan lez­yonları saptama olasılığının ise maksimum %66,7 olduğu saptandı, yani iki gözlemcinin ortak kararı ile ciddi olma­yan lezyonların değerlendirilmesinde yanlışlık olasılığının arttığı görüldü. Üç gözlemciden biri lezyona ciddi dediğin­de ciddi çıkma ihtimalinin %83,3 e yükseldiği (p=0,017), üç gözlemcinin de ciddi değil olarak değerlendirdiği lez­yonların ciddi çıkmama olasılığının %90,5\'e yükseldiği (p

Objective: We aimed to investigate short term effects of oral and infusion dosages of amiodarone on thyroid function. Methods: A hundred and fifty-five prospectively consecutive patients with a diagnosis of atrial or ventricular arrhythmias admitted to our clinic whom amiodarone were applied enrolled to our study. 134 patients received 16 mg/kg amiodarone iv infusion for 24 hours and oral 500±100 mg/day amiodarone as the maintenance dose for one month. 21 patients received only oral 500±100 mg/day amiodarone dose for one month. Follow up visit was performed in the first month of amiodarone therapy. Results: In this study 68% of patients were male and the average age of the patients was 62.8±13.5. The indications for amiodarone treatment were atrial fibrillation (41%), ventricular tachycardia (41%), and preoperative (5%), supraventricular tachycardia (5%), atrial flutter (5%), and ventricular fibrillation (3%). At the first month of follow up 83% of patients were in euthyroid state, 17% of the patients had amiodarone induced thyroid dysfunction (TD), 5% of patients had subclinical hyperthyroidism, 5% of patients had manifest hypothyroidism, 7% of patients had subclinical hyperthyroidism, and 1% of the patients developed overt hyperthyroidism. Conclusion: In this study we showed that amiodarone can cause adverse effects on thyroid function in a short time of period. For this reason patients should be followed in the first, third, sixth and twelfth months of amiodarone therapy and thyroid function should be evaluated. J Clin Exp Invest 2014; 5 (2): 280-285, Amaç: Bu yazıda amiodaronun tiroid fonksiyonları üzerindeki kısa dönem etkilerini, oral ve infüzyon dozlarınının tiroid fonksiyonları üzerindeki etkisini araştırmak amaçlanmıştır. Yöntemler: Kliniğimize atrial ve ventriküler aritmilerle başvurup amiodaron başlama endikasyonu olan ardışık 155 ötroid hasta çalışmaya alındı. Hastaların 134\'üne 16 mg/kg dozunda 24 saat IV amiodaron infüzyonu takiben bir ay boyunca oral 500±100 mg/gün, geriye kalan 21 hastaya ise sadece oral 500±100 mg/gün amiodaron başlandı. Hastalar tedavinin birinci ayında kontrole çağrıldı. Bulgular: Çalışmaya alınan hastaların %68\'i erkek olup hastaların ortalama yaşı. 62,8±13,5 idi. Amiodaron başlama endikayonu olan hastaların %41\'i atrial fibrilasyon, % 41\'i ventriküler taşikardi, %5\'i preoperatif, %5\'i supraventriküler taşikardi, %5\'i atriyal flutter, %3\'ü ventriküler fibrilasyondu. Birinci ay kontrolünde %83 hastada ötiroid durum, % 17 hastada ise amiodarona bağlı tiroid disfonksiyonu (TD) saptandı. TD saptanan hastaların %5\'i subklinik hipotiroidi, %5\'i aşikar hipotiroidi, %7\'si subklinik hipertiroidi, %1\'inde de aşikar hipertiroidi gelişmişti. Sonuçlar: Bu çalışmada amiodaronun kısa dönemde de tiroid fonksiyonları üzerinde olumsuz etki yapabileceğini gösterdik. Bu nedenle amiodaron tedavisi başlanan hastalar birinci ay, üçüncü ay, altıncı ay ve onikinci ay kontrole çağrılmalıdır. Böylece amiodaron tedavisi alması zorunlu hastalarda gelişecek olan TD erkenden tespit edilebilecek ve uygun tedavi başlanabilecektir.

İmplante edilen kardiyoverter defi brilatörler primer ve sekonder korumada ani ölümü önlemek amacıyla yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu cihazlar gerektiği zaman doğru akım şoku uygulayarak ventriküler taşikardi ve ventriküler fi brilasyon ataklarını sonlandırmaktadır. Ancak bu yararlı etkilerine rağmen uygunsuz şok implante edilen kardiyoverter defi brilatörlerin önemli bir yan etkisi olarak kalmaya devam etmektedir. Uygunsuz implante edilen kardiyoverter defi brilatör şokları hastalarda ağrı ve psikolojik yan etkilere neden olarak yaşam kalitesini bozmakta, hatta yeni aritmi gelişimini indükleyebilmektedir. Bu yazıda tremorun neden olduğu uygunsuz implante edilen kardiyoverter defi brilatör şoku alan bir olgu sunulmaktadır., Implantable cardioverter defi brillators are widely used for primary and secondary prevention from sudden death. These devices terminate attacks of ventricular tachycardia and ventricular fi brillation by applying direct current shock, if it necessary. Despite these benefi cal effects, inappropriate shocks are important side effects of implantable cardioverter defi brillators. Inappropriate implantable cardioverter defi brillator shocks impair life quality by causing pain and psychological side-effects, and even induce new arrhytmias. In this paper we present a case of inappropriate implantable cardioverter defi brillator shock due to tremor.

BSTRACT Objective: the neutrophil/lymphocyte ratio (NLR), the platelet/lymphocyte ratio (PLR), and uric acid (UA) are inflammatory markers in cardiovascular disease. However, there are not enough data on infarct-related artery (IRA) patency in ST-segment elevation myocardial infarction (STEMI). We aimed to investigate the association of NLR, PLR, and UA with IRA patency before percutaneous coronary intervention (PCI) in STEMI. Methods: the study was designed as a retrospective study. Three hundred and twenty-four consecutive patients with STEMI were divided into two groups according to pre-PCI Thrombolysis in Myocardial Infarction flow grade (TIMI). Patients with a TIMI flow grade of into the spontaneous reperfusion (SR) group, while patients with TIMI flow grade of 0, 1 and 2 were placed into the non-SR group. the χ2 and independentsamples t-test, Mann-Whitney U test, multivariate logistic regression analysis, and receiver-operator characteristic (ROC) curve analysis were used for the statistical analysis. Results: PLR, NLR, and UA values in the SR group were lower than in the non-SR group (p190, UA>5.75 mg/dL, and NLR>4.2 predicted non-SR. the sensitivity and specificity of the association between low IRA TIMI flow grade and PLR were 88% and 84%, 72% and 66% for UA, and 74% and 44% for NLR, respectively. Conclusion: We determined that PLR and UA are novel predictors of IRA patency before PCI. We suggest that PLR and UA may be used in riskstratifying STEMI. (

Amaç: Atriyum fibrilasyonu (AF) önlenebilir iskemik inmenin en sık nedenlerinden biri olup artmış kardiyovasküler morbidite ve mortaliteyle ilişkilidir. Ülkemizde yeni oral antikoagülan kullanım sıklığı, vitamin K antagonisti kullanan hastalarda Uluslararası Düzeltme Oranının (INR) etkin düzeyde kalma oranı ve AF tedavi yönetimi ile ilgili büyük bir çalışma mevcut değildir. Bu çok merkezli çalışmada amacımız nonvalvüler AF hastalarında epidemiyolojik verilerin analizi, takibi ve değerlendirilmesidir. Çalışma planı: Kırk iki merkezden elektrokardiyografisinde en az bir defa AF atağı tespit edilmiş ardışık 4100 erişkin hasta çalışmaya alınacaktır. Romatizmal mitral darlığı ve protez kapak hastalığı olan AF hastaları çalışmaya alınmayacaktır. Hastalar birinci yılın sonunda majör kardiyak sonlanım noktaları (ölüm, geçici iskemik atak, inme, sistemik tromboembolizm, majör kanama ve hastane yatışı) açısından değerlendirilecektir. Bulgular: İlk sonuçlar Haziran 2015 yılında bekleniyor. Majör kardiyak sonlanım noktaları açısından veriler Ocak 2016da elde edilecektir. Sonuç: AFTER-2 çalışması ile ülkemizdeki non-valvüler AF hastalarının oral antikoagülan tedavi kullanım sıklığı ve çeşidi, varfarin alan hastalarda etkin INR düzeylerinde kalma oranı ve benimsenen tedavi yönetimi belirlenecektir. Ayrıca, ülkemizde AFli hastalarda majör istenmeyen olay sıklığı ve bu olayların bağımsız belirteçleri de ortaya çıkarılacaktır (AFTER-2 Study ClinicalTrials.gov number, NCT02354456). Anahtar Kelimeler: Antikoagülan ilaç; atriyum fibrilasyonu/epidemiyoloji; ilaç kullanımı; elektrokardiyografi; uluslararası düzeltme oranı; varfarin. Objectives: Atrial fibrillation (AF) is one of the most common causes opreventable ischemic stroke and is related to increased cardiovasculamorbidity and mortality. There is a lack of data in Turkey on the use onew oral anticoagulants (NOACs), and time in therapeutic INR range (TTR) in vitamin K antagonist users and AF management modalityIn this multi-center trial, we aimed to analyze, follow and evaluate the epidemiological data in non-valvular AF patients. Study design: Four thousand one hundred consecutive adulpatients from 42 centers with at least one AF attack identified on electrocardiography will be included in the study. Patients with rheumatic mitral valve stenosis and prosthetic valve disease will be excluded from the study. At the end of one year, the patients will be evaluated in terms of major cardiac end points (death, transient ischemic attack, strokesystemic thromboembolism, major bleeding and hospitalization). Results: First results are expected in June 2015. Data about majocardiovascular end-points will be available in January 2016. Conclusion: The rates and kind of oral anticoagulant use, TTR in vitamin K antagonist users and main management modality applied in non-valvular AF patients will be determined by AFTER-2 studyIn addition, the rate of major adverse events (MACEs) and the independent predictors of these MACEs will be detected (AFTER-2 Study ClinicalTrials.gov number, NCT02354456.).

PubMed ID: 23936946 [No abstract available]

Objective: We sought to evaluate our clinical experience and short-term results of percutaneous closure of patent ductus arteriosus (PDA). Methods: We studied 20 patients (17 female, mean age 24±8 years) undergoing percutaneous closure of PDA between March 2010-March 2013 in our clinic. Amplatzer duct occluder (ADO) I was used in 13 patients and ADO II was used in 7 patients for PDA closure. Clinical characteristics of patients, properties of percutaneous closure intervention, complications and short-term results are evaluated. Results: The mean ductus waist diameter measured by angiographic examination was 5±2 mm (2-9 mm). Procedure was successfully performed in all patients. Occluder device embolization was occurred in one patient in whom device was retrieved by snare catheter and PDA was successfully closed with same device. The early total occlusion rate was 85%. Occlusion rate as determined by echocardiographic control performed the day after was 95% whereas 100% at first month. In the follow-up of 19±9 months, no complications were observed. Conclusion: Percutaneous closure of PDA using ADO I and II devices are safe and effective., Amaç: Bu çalışmada erişkinlerde patent ductus arteriosusların (PDA) perkütan yolla kapatılması işlemindeki klinik deneyimlerimiz ve erken dönem sonuçlarımızı değerlendirmeyi amaçladık. Yöntemler: Kliniğimizde Mart 2010-Mart 2013 tarihleri arasında PDA tanısı ile perkütan kapatma işlemi uygulanan 20 hasta (ortalama yaşı 24±8 yıl, 17 kadın) çalışmaya dahil edildi. PDA kapatma işleminde 13 hastada Amplatzer duct ocluder (ADO) I cihazı, 7 hastada ise ADO II cihazı kullanıldı. Hastaların klinik özellikleri, yapılan perkütan kapatma girişimlerinin özellikleri, gelişen komplikasyonlar ve erken dönem sonuçları değerlendirildi. Bulgular: Anjiografik ölüçümde duktus en dar yeri ortalaması 5±2 mm (2-9 mm) ölçüldü. İşlem tüm hastalarda başarılı sonuçlandı. Yalnızca bir hastada ADO I cihazı bırakıldıktan hemen sonra embolize oldu. Embolize olan cihaz yakalayıcı kateter kullanılarak başarılı bir şekilde geri alındı ve aynı cihaz ile başarılı bir şekilde PDA kapatıldı. İşlem sonrası erken kapanma oranı %85, birinci gün ekokardiyografi kontrolünde tam kapanma oranı %95, 1. ay kontrolde kapanma oranı %100 izlendi. Ortalama 19±9 ay (2-37 ay) boyunca izlenen hastalarda herhangi bir komplikasyon izlenmedi. Sonuç: ADO I ve ADO II cihazlarıyla perkütan PDA kapatma işlemi başarılı ve güvenilir bir yöntemdir.

akil, mehmet ata/0000-0001-6004-1822; KAYA, HASAN/0000-0003-3923-4026 WOS: 000319517900003 PubMed: 23661513 OBJECTIVE: This study aimed at the assessment of the clinical approach to atrial fibrillation (AF) in the older population and the consistency with the guidelines based on the records of the multicenter, prospective AFTER (Atrial Fibrillation in Turkey: Epidemiologic Registry) study. PATIENTS AND METHODS: 2242 consecutive patients admitted to the Cardiology Outpatient Clinics of 17 different tertiary Health Care Centers with at least one AF attack determined on electrocardiographic examination, were included in the study. Among the patients included in the study, 631 individuals aged 75 years and older were analyzed. RESULTS: The mean age of the patients was determined as 80.3 +/- 4.2 years. The most frequent type of AF in geriatric population was the persistent-permanent type with a percentage of 88%. 60% of the patients with AF were female. Hypertension was the most common co-morbidity in patients with AF (76%). While in 16% of patients a history of stroke, transient ischemic attack or systemic thromboembolism was present, a history of bleeding was present in 14% of the patients. 37% of the patients were on warfarin treatment and 60% of the patients were on aspirin treatment. In 38% of the patients who were on oral anticoagulant treatment, INR level was in the effective range. CONCLUSIONS: The rate of anticoagulant use in the elderly with AF was 37% and considering the reason of this situation was the medication not being prescribed by the physician, one should pay more attention particularly in the field of treatment.

29th Turkish Cardiology Congress of the Turkish-Society-of-Cardiology (TSC) with International Participation -- OCT 26-29, 2013 -- Antalya, TURKEY Kaya, Hasan/0000-0003-3923-4026; WOS: 000329858400146 … Turkish Soc Cardiol

Amaç: Atriyum fibrilasyonu (AF) klinik pratiğimizde en sık rastlanan ritm bozukluğu olup ülkemizde bu konuda yapılmış çok merkezli bir epidemiyolojik çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışmanın amacı ülkemizde ilk kez yapılmış olan çok merkezli, ileriye dönük Atrial Fibrillation in Turkey: Epidemiologic Registry (AFTER) çalışmasının kayıtlarından yararlanarak AFye klinik yönden yaklaşımımızı değerlendirmektir. Çalışma planı: Ülkemizde nüfus dağılımı göz önünde bulundurularak 17 ayrı üçüncü basamak merkezden, elektrokardiyografisinde en az bir defa AF atağı tespit edilmiş olan ardışık 2242 hasta çalışmaya alındı. Acil polikliniğine başvuran ya da yatmakta olan hastalar çalışmadan dışlandı. Hastaların epidemiyolojik verileri ve uygulanan tedaviler değerlendirildi. Bulgular: Çalışma popülasyonunu oluşturan hastaların %60ı kadındı, hastaların ortalama yaşı 66.812.3 yıl olarak saptandı. Türk nüfusunda en sık görülen AF tipi non-valvular AF (%78) olup, AFli hastaların %81i ısrarcı-kalıcı AFli idi. AFye en sık eşlik eden komorbid durum hipertansiyon (%67) olarak bulundu. Hastaların %15.3ünde inme, geçici iskemik atak ve sistemik tromboemboli hikayesi mevcut iken kanama öyküsü hastaların %11.2sinde kaydedildi. Çalışma süresinde hastaların %50si warfarin, %53ü de aspirin kullanıyordu. Oral antikoagülan ilaç kullanan hastaların %41.3ünde etkin INR düzeyi saptandı. Oral antikoagülan ilaç kullanmamanın en sık nedeni (%69) hekim ihmali olarak saptandı. Sonuç: Bu veriler klinik pratiğimizde özellikle AFli hastaların antitrombotik tedavileri konusunda daha dikkatli olunması gerektiğini göstermektedir., Objectives: Although atrial fibrillation (AF) is one of the most com- mon rhythm disorders observed in clinical practice, a multicenter epidemiological study has not been conducted in our country. This study aimed to assess our clinical approach to AF based upon the records of the first multicenter prospective Atrial Fibrillation in Tur- key: Epidemiologic Registry (AFTER) study. Study design: Taking into consideration the distribution of the population in our country, 2242 consecutive patients with at least one AF attack determined by electrocardiographic examination in 17 different tertiary health care centers were included in the study. Inpatients and patients that were admitted to emergency depart- ments were excluded from the study. Epidemiological data of the patients and the treatment administered were assessed. Results: The mean age of the patients was determined as 66.8±12.3 years with female patients representing 60% of the study popula- tion. While the most common AF type in the Turkish population was non-valvular AF (78%), persistent/permanent AF was determined in 81% of all patients. Hypertension (%67) was the most common co- morbidity in patients with AF. While a stroke or transient ischemic at- tack or history of systemic thromboembolism was detected in 15.3% of the patients, bleeding history was recorded in 11.2%. Also, 50% of the patients were on warfarin treatment and 53% were on aspi- rin treatment at the time of the study. The effective INR level was detected in 41.3% of the patients. The most frequent cause of not receiving anticoagulant therapy was physician neglect. Conclusion: These results demonstrate the necessity for improved quality of physician care of patients with AF, especially with regards to antithrombotic therapy.

Objectives: In this study, we aimed to compare the effects of infarct localization in patients with ST Elevated Myocardial Infarction (STEMI) on the right ventricular (RV) functions by using advanced echocardiographic methods. Materials and methods: A total of 89 patients with STEMI were included into the study and patients were divided to three groups as anterior, isolated-inferior and inferior+RV MI groups. In addition to standard echocardiographic mesurements, RV tissue doppler, RV Ejection Fraction (RVEF), Myocardial performance index (MPI) and TAPSE measurements of all patients were performed between 24-72 hours after the event. Results: Compared to groups, RV functions in inferior MI with RV involvement group were deteriorated. Tricuspid annular plane systolic excursion (TAPSE) value for the inferior MI with RV involvement (19±1mm) group were lower than those for Inferior MI group without RV involvement (23±1mm) and anterior MI (23±1mm) (p, Amaç: Bu çalışmada amacımız ST elevasyonlu miyokard infarktüsü (STEMİ) hastalarında ileri ekokardiyografik metodlar kullanarak infarkt lokalizasyonunun sağ ventrikül fonksiyonları üzerindeki etkilerini karşılaştırmaktır.Gereç ve yöntem: Çalışmaya toplam 89 STEMİ hastası alındı. Hastalar infarkt lokalizasyonuna göre anteriyor, izole inferior ve inferior+sağ ventrikül miyokard infarktüsü (Mİ) olmak üzere üç gruba ayrıldı. Tüm hastalara ilk 2472 saat içinde ekokardiografik inceleme yapılarak rutin ekokardiografik ölçümlere ek olarak sağ ventrikül doku Doppler, sağ ventrikül ejeksiyon fraksiyonu (SağVEF), miyokard performans indeksi (MPİ) ve Triküspit Anüler Düzlem Sistolik Hareketlerinin (TAPSE) ölçümleri alındı.Bulgular: Gruplar karşılaştırıldığında, sağ ventrikül tutulumu olan inferior Mİ grubunda sağ ventrikül fonksiyonlarının bozulmuş olduğu görüldü. TAPSE, sağ ventrikül tutulumu olan inferior MI (19±1mm) grubunda izole inferior MI (23±1mm) ve anterior MI (23±1mm) gruplarına göre daha düşüktü (p