Search

Amaç: Bu çalışmada, taşra olarak tabir edilen bir vilayet olan Trabzon’da, sağlık alanında yayımlanan bir süreli yayın olan Hekim Gazetesi’nde hıfzıssıhha meselesinin ‘’Ahaliye Hıfzıssıhha Dersleri’’ adlı bir yazı dizisi üzerinden nasıl ele alındığı irdelenmiştir. Çalışmamızın amacı hıfzıssıhha konusunda halkı bilgilendirmenin bir yolu olarak süreli bir yayından ne şekilde faydalanıldığını, ilgili tarihsel dönemde hangi tıbbi bilgilerin geçerli olduğunu, halkın sağlığını korumak adına hangi bilgilerin bilinmesinin öğütlendiğini ve bu bilgilerin aktarımının nasıl sağlandığını ortaya koymaktır. Yöntem: Araştırmaya konu olan ve Dr. Rıza Rüstem tarafından 1910-11 yılları arasında Hekim Gazetesi’nde yayımlanan “Ahaliye Hıfzıssıhha Dersleri” adlı yazı dizisine 2019 yılında İstanbul Büyükşehir Belediyesi Atatürk Kitaplığı arşivinde gerçekleştirilen tarama sonucunda ulaşılmıştır. Hekim Gazetesi’nde yer alan yazı dizisi, ulaşılan orijinal metinlere ait Merve Mergen tarafından yapılan çeviriler ile Mustafa Çuflaz tarafından yayımlanan Türkçe transkripsiyonlar karşılaştırılarak yaklaşık üç aylık bir süreçte incelenmiştir. Bulgular: Gazetenin yayımlanmasının amacı, hekimliğin kıymetini, hünerini, ehemmiyetini herkese anlatmak, şehirden uzak tabip olmayan yerlerde hastaların tabibe ulaştırılmasına kadar yapılabilecek müdahaleler ile hastalıkların teşhis ve tedavisine dair bilgilerin aktarılması olarak açıklanmaktadır. Ahaliye Hıfzıssıhha Dersleri adı altında kaleme alınan yazı dizisinde ise halkın anlayabileceği bir dilde hıfzıssıhhanın tanımı yapılarak, önemi açıklanmış, ardından sağlıklı bir hayat sürmeleri için yapmaları gerekenler öğütlenmiştir.Sonuç: Ahaliye Hıfzıssıhha Dersleri adlı yazı dizisinin yayımlandığı dönemin güncel konuları üzerinden bir hekimlik anlayışına ışık tutması ve bu anlayışın halk ile kurduğu bağı göstermesi açısından önem arz etmektedir. Salgın hastalıklar karşısında tıp bilgisi olmayan insanların neler yapabilecekleri hekimler tarafından halkın da anlayabileceği bir dil ile aktarılmıştır., Objective: In this study, it was examined how the issue of hygiene was handled through a series of articles called "Ahaliye Hıfzıssıhha Dersleri" in the Hekim Newspaper, a periodical published in the field of health, in Trabzon Province. The aim of our study is to reveal how a periodical is used as a way of informing the public about hygiene, sanitation, what medical information is valid in the relevant historical period, what information is advised to be known in order to protect the public's health, and how this information is transferred.Methods: The series of article called "Ahaliye Hıfzıssıhha Dersleri" written by Rıza Rüstem has been examined by comparing the original texts in the İstanbul Büyükşehir Belediyesi Atatürk Library and the Turkish transcriptions made by Mustafa Çuflaz.Findings: The purpose of publishing the newspaper has been explained as explaining the value and importance of the medical profession and the skills of physicians to the society. Other purposes of the newspaper are to inform all people about what precautions should have been taken until patients living in rural areas receive health care, and to identify and treat diseases. On the other hand the series of article called Ahaliye Hıfzıssıhha Dersleri, the definition of "Hıfzıssıhha" (hygiene) is made in a way that the society can understand and its importance is explained. In addition, advice has been given on what to do to lead a healthy life.Conclusion: It is important that the series of article named Ahaliye Hıfzıssıhha Dersleri indicates an understanding of medicine and the bond that this understanding establishes with the public through the period in which it was published. What ordinary people can do in the face of epidemics has been conveyed by a physician in a language that the public can understand.

Objective: In this study, it is aimed to determine the moral sensitivity levels of all nursing and midwifery students who are studying in first and fourth grade students in a faculty of health sciences at Kocaeli University.Methods: This study is a descriptive study. The research population was composed of students studying in the first and fourth year of midwifery and nursing at Kocaeli University. 'Sociodemographic characteristics of the students' developed by researchers, the scala developed by Kim Lutzen and adapted by Rhonda W. Comrie's for nursing students, Turkish validity and reliability was done in 2015 by Yılmaz Şahin et al “ The moral sensitivity scale” was used. The data obtained from the application were evaluated in the SPSS 20 program.Results: The average value of the moral sensitivity scale was found to be 4.75, indicating that they were neither ethically sensitive nor insensitive. While the score of orientation of women was higher than that of men, the score of ethical dilemma was higher in males than females. The interpersonal orientation score of the midwifery senior students was found lower than the nursing senior students. In the first grade, nursing students experienced more ethical dilemmas and were found helpful.Conclusion: The neutrality of the students' moral sensitivity score suggests the possibility of not being aware of the ethical dilemmas. For this reason, the ethical dilemma during their training should be made more aware of their decision-making mechanisms, roles and responsibilities when compared with ethical dilemmas., Amaç: Bu çalışmada Kocaeli Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi’nde okumakta olan tüm hemşirelik ve ebelik birinci ve dördüncü sınıf öğrencilerinin ahlaki duyarlılık düzeylerini belirlemek hedeflenmiştir. Yöntem: Bu çalışma tanımlayıcı bir araştırmadır. Araştırma evrenini Kocaeli Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Fakültesi, ebelik ve hemşirelik birinci ve dördüncü sınıfta okumakta olan öğrenciler oluşturmuştur. Araştırmada, araştırmacılar tarafından geliştirilen ‘öğrencilerin sosyo-demografik özellikleri ile Kim Lutzen tarafından geliştirilen ve Rhonda W. Comrie’nin hemşirelik öğrencileri için uyarlanan, Türkçe geçerlilik ve güvenilirliği 2015 yılında Yılmaz Şahin ve ark. tarafından yapılan ‘hemşirelik öğrencilerinde ahlaki duyarlılık ölçeği’ kullanılmıştır. Uygulamadan elde edilen veriler SPSS 20 programında değerlendirilmiştir.Bulgular: Uygulamadan elde edilen değer 4,75 bulunmuş olup, öğrencilerin etik açıdan orta düzeyde oldukları gösterilmiştir Kadınların kişiler arası oryantasyon puanı erkeklere göre daha yüksek iken, etik ikilem deneyim puanı erkeklerde kadınlara göre daha yüksek bulunmuştur. Ebelik son sınıf öğrencilerinin kişiler arası oryantasyon puanı hemşirelik son sınıf öğrencilerine göre daha düşük bulunmuştur. Birinci sınıflarda ise hemşirelik öğrencileri daha fazla etik ikilem deneyimlemişler ve daha yardımsever bulunmuşlardır. Sonuç: Öğrencilerin ahlaki duyarlılık puanının orta düzeyde olması etik ikilemlerin farkında olamamaları ihtimalini düşündürmektedir. Bu nedenle eğitimleri sırasında etik ikilem, etik ikilemle karşılaştığında karar verebilme mekanizmaları, rol ve sorumlulukları konusunda daha bilinçli hale getirilmelidirler.

Objective: The aim of this research is to be able to carry out a pilot study of a national study which can help to ensure national standardization of nursing history course in nursing schools in our country.In this context, the opinions of the first year students of the nursing department about the education of nursing history were examined in the research. Material and Method:The research was carried out by qualitative research using phenomenological research method, focus group research design. The research population consisted of students who were studying in the first year of the nursing department of a university.The sample of the study consisted of students who were determined using the homogeneous sampling method from the students who agreed to participate in the research. Permission has been obtained for the realization of the study. “Student Description Form” and “Semi-structured Interview Form” were used to collect research data. Findings:Among the students included in the scope of the research, 4 are female, 3 are male and 19.42±1.65 age average. As a result of the content analysis of the research data, 4 themes were defined as “Contribution to Professional Identity Development”, “Duration of Education”, “Content of the Education”, “Teaching Method” of current nursing history course. Nine sub-themes have been identified in connection with these themes. Conclusion:The results of this study suggest that nursing education education in nursing education will be a basis for shaping other study results at national level., Amaç: Bu araştırmanın amacı, ülkemizde hemşirelik okullarında hemşirelik tarihi dersinin ulusal standardizasyonunu sağlamaya yardımcı olabilecek ulusal bir çalışmanın ön çalışmasını yapabilmektir. Bu bağlamda da araştırmada hemşirelik bölümü birinci sınıf öğrencilerinin hemşirelik tarihi eğitimine ilişkin görüşleri incelenmiştir.Gereç ve Yöntem: Araştırma nitel araştırmalardan fenomenolojik araştırma yöntemi kullanılmış olup, odak grup görüşmesi yapılmıştır. Araştırma evrenini, bir üniversitenin hemşirelik bölümü birinci sınıfında öğrenim gören öğrenciler oluşturmuştur. Araştırmanın örneklemi ise araştırmaya katılmayı kabul eden öğrencilerden amaçlı örnekleme yöntemlerinden olan benzeşik (homojen) örnekleme yöntemi kullanılarak belirlenmiş 7 öğrenci oluşturmuştur. Çalışmanın gerçekleştirilmesi için gerekli izinler alınmıştır. Araştırma verilerinin toplanmasında “Öğrenci Tanıtım Formu” ve “Yarı Yapılandırılmış Görüşme Formu” kullanılmıştır.Bulgular: Araştırma kapsamına alınan öğrencilerin 4’ü kız, 3’ü erkektir ve yaş ortalaması 19,42±1,65 yıl’dır. Araştırma verilerinin içerik analizi sonucunda mevcut hemşirelik tarihi öğretimine ilişkin “Mesleki Kimlik Gelişimine Katkı”, “Eğitim-Öğretim Süresi”, “Eğitimin İçeriği”, “Eğitim-Öğretim Yöntemi” olmak üzere 4 tema belirlenmiştir. Bu temalarla bağlantılı olarak da 9 tane alt tema belirlenmiştir.Sonuç: Bu çalışma sonuçlarının hemşirelik eğitiminde hemşirelik tarihi eğitiminin ulusal boyutta başka çalışma sonuçlarının şekillendirilmesinde bir dayanak olacağı inancındayız.Anahtar Kelimeler: Hemşirelik, tarih, eğitim, fenomenolojik çalışma.AbstractObjective: The aim of this research is to be able to carry out a pilot study of a national study which can help to ensure national standardization of nursing history course in nursing schools in our country.In this context, the opinions of the first year students of the nursing department about the education of nursing history were examined in the research.Material and Method: The research was carried out by qualitative research using phenomenological research method, focus group research design. The research population consisted of students who were studying in the first year of the nursing department of a university.The sample of the study consisted of students who were determined using the homogeneous sampling method from the students who agreed to participate in the research. Permission has been obtained for the realization of the study. “Student Description Form” and “Semi-structured Interview Form” were used to collect research data.Results: Among the students included in the scope of the research, 4 are female, 3 are male and 19.42±1.65 year age average. As a result of the content analysis of the research data, 4 themes were defined as “Contribution to Professional Identity Development”, “Duration of Education”, “Content of the Education”, “Teaching Method” of current nursing history course. Nine sub-themes have been identified in connection with these themes.Conclusion: The results of this study suggest that nursing education education in nursing education will be a basis for shaping other study results at national level.Keywords: Nursing, history, education, phenomenological study.

01 Ocak-15 Mart 2015 tarihleri arasında yapılan bu çalışmada, XIX. yüzyılın sonlarından itibaren Anadolu’da göç yolları üzerinde bulunan Malatya’da yaşanan bulaşıcı hastalıklar ve bu hastalıklara karşı uygulanan mücadeleler hakkında bilgi elde edilmesi amaçlanmıştır. Bu nedenle Başbakanlık Osmanlı Arşiv kataloğu taranarak konu ile ilgili olduğu düşünülen 40 belge tespit edilmiş ve Başbakanlık Osmanlı Arşivinde yapılan araştırma sonucunda bu belgelerden 22’sinin Malatya’da yaşanan bulaşıcı hastalıklar ile karantina uygulamaları hakkında bilgi verdiği görülmüştür. On dokuzuncu yüzyılın başlarından itibaren Osmanlı Devleti, başta kolera olmak üzere veba, sıtma, çiçek, tifo, tifüs, sarıhumma gibi bulaşıcı hastalıkların neden olduğu salgınlardan etkilenmiştir. İstanbul’da ve Anadolu’nun birçok vilayetinde bu salgınlara karşı önlemler alınmasına rağmen ciddi ölümlerin yaşandığı görülmüştür. 1894 yılında, özellikle yaz aylarından itibaren bu salgınlar Mamüretülaziz (Elazığ) vilayetine bağlı bir sancak olan Malatya’yı da etkisi altına almıştır. 1889-1922 yılları arasına ait Başbakanlık Osmanlı Arşiv belgelerinde Malatya ve kazalarında salgınlar yaşandığı, özellikle koleranın ölümlere sebebiyet verdiği ve Mamüretülaziz, Diyarbakır, Sivas gibi vilayetlere salgının geçmesinin önlenmesi için Malatya’da ciddi karantina önlemlerinin alındığı görülmüştür. Örneğin,1894 yılına ait bir belgede Kayseri, Yozgat, Malatya ve Anadolu’nun bazı mahallerinde devam eden koleranın sirayetine meydan verilmemesi için önlem alınması gerektiği belirtilmiştir. Çiçek ve difteri hastalıklarının da Malatya’nın kazası olan Eğin’de salgınlar yaptığı, çocuklara aşı yapıldığı ve difteri için bakteriyoloji haneye başvurulduğu 1906, 1907 ve 1909 tarihli belgelerde ifade edilmiştir. 1920 yıllarına gelindiğinde ise Anadolu’da olduğu gibi Malatya’da da trahom hastalığı etkili olmuş ve bölgede “Körler Mektebi” hastane olarak da hizmet vermiştir, In this work, which was carried on between 1st January and 15th March 2015, it was aimed at getting information about epidemic diseases occured in Malatya in XIXth century and struggles against them. For this reason, it was scanned the Ottoman Archives catalogue and 40 documents related to this subject was identified. At the end of this research, it was found that 22 of these 40 documents gives information about the epidemic disease occured in Malatya and quarantine applications. From the beginning of the XIXth century, Ottoman Empire was influenced by the infections caused by cholera, plague, malaria, small-pox, typhoid, typhus and yellow fever. Although measures were taken against these infections in İstanbul and in many anatolian cities, there were really serious deaths. In 1894, especially in summer time, these infections also affected Malatya, a town of Mamüretülaziz(Elazığ) province. In Ottoman archives documents related to 1889-1922, in Malatya and its counties, it is seen that there were infections and especially cholera caused to deaths and measures were taken in Malatya to prevent spreading these infections to provinces like Mamüretülaziz, Diyarbakır and Sivas. For example, in a document related to 1894, it was suggested to take measures to prevent spreading cholera in Kayseri, Yozgat, Malatya and other Anatolian areas. In 1906, 1907, 1909 documents, it was expressed that Smallpox and diphtheria in Eğin county of Malatya caused to infections and the children were vaccined and for diphtheria it was applied for bacteriology. In 1920, trachoma disease was effective in Malatya as well as Anatolia and in that area Trachoma Hospital, called ‘Blinds School’, served many years.

Hem ireligin iizli olarak kabul edilen "bak11n" insanhk. onurunun korunmas1 fikri iyinde hem ireligin bir ahlak lilkiisli olarak kabul edilmektedir. Yararhhk ve sadakatm temel hem irelik etik ilkesi olarak kabul edilmesi de hem irelikde etigin iinemini vurgulamaktad1r. Gerek hasta bak11m ile ilgili, gerekse meslegin konumu ile ilgili pek 9ok ahlaksal s1kmt1ya 96zlim getirebilecek olan etik egitimi, hem irelik ve profesyonel etigin geli mesine de iinemli katk1 saglayacag1 bir ger9ektir.

In the process of cancer treatment and care, the ethical duties of the cancer nurses contribute to preventing ethical dilemmas, resolving ethical problems, and most importantly maintaining an ethical cancer care system. The ethical duties of humanistic caregiving, disclosure, honesty, relief of pain and suffering, fair distribution of resources, provision of adequate palliative care, and assistance to patients and families for imminent death, which are the hallmarks of oncology nursing, are justified by the values, professional standards and the contemporary roles of nursing. Therefore, ethical competency of the oncology nurse is an inevitable requirement., Günümüzde kanser tedavi ve bakım sürecinde kanser hemşiresine yüklenen etik ödevler olası etik ikilemlerin engellenmesine, etik sorunun çözümlenmesine ve en önemlisi etiğe uygun kanser bakım sisteminin sürdürülmesine büyük katkı sağlamaktadır. Onkoloji hemşireliğinin ayırıcı özelliği olan insani bakım verme, aydınlatma, gerçeği söyleme, ağrı-acıyı dindirme, kaynakları adil paylaştırma, en uygun palyatif bakımı sağlama ile hastayı ölüme hazırlama yönünde etik ödevler, hemşireliğin değerleriyle, mesleki standartlarıyla ve çağdaş rolleriyle haklılandırılmaktadır. Bu nedenle onkoloji hemşiresinin etik yeterliliğinin bulunması kaçınılmaz bir gerekliliktir.

The development of new treatments for patients of the future is an admirable objective and it is admirable if patients participate as subjects in biomedical research. For this objective, researchers have to obtain an informed consent of patients/subjects. Doctors have no right to assume the consent of their patients to participate in research designed to benefit others. Unfortunately autonomy, informed consent, rights of the patient, respect for persons-all these concepts still do not play a sufficiently significant role in our research ethics.Ethics committees have been designed to protect all these concepts. Ethics committees serve the needs of patients/subjects. They also help doctors and nurses, providing collegial assistance in resolving ethical dilemmas., Geleceğin hastaları için yeni tedaviler geliştirmek arzu edilen bir amaçtır. Özellikle biyomedikal araştırmalara hastaların denek olarak katılması tercih edilmektedir. Bu amaçla araştırmacılar hastaların/deneklerin aydınlatılmış onamlarını elde etmek zorundadırlar. Doktorlar, başkalarının yararı adına tasarlanmış araştırmaya katılmak üzere hastalarının onamını varsayma hakkına sahip değildirler. Ne yazık ki, bizim araştırma etiğimizde özerklik, aydınlatılmış onam, hasta hakları ve bireye saygı gibi kavramlar henüz yeterince anlamlı rol oynamamaktadır.Etik kurullar bu kavramları korumak için oluşturulmuştur. Hastaların, deneklerin ihtiyaçlarına hizmet ettiği gibi, doktorların, hemşirelerin de etik ikilemlerini çözmelerine mesleki yardım sağlar.

149 kısmını, engelleyebilmek için bazı çözüm yollarına başvurulması önerilmek tedir. Bunlar, öncelikle, doktorların etik eğitimin -hem tıp eğitimi sırasın da, hem de mezuniyet sonrasında eğitim şeklinde- sağlanması ile cerrahi tedaviler için aydınlatılmış onam formlarının düzenlenmesi gerektiğidir. Hastanın aydınlatılmasında ve açıklanan bilgilerin hatırlanmasında kolay lık sağladığı savunulan ve çalışmamıza katılan cerrahlar ile hastaların çoğu tarafından da yararlı olacağına inanılan, standart meslek bilgi formla rının hazırlanması gerektiğidir.147 ÖZET Ülkemizde, sağlık hizmetlerinin çoğu yataklı tedavi kurumların da hastalara sağlanmaktadır. Hastanelerde de, tedavi süreci içinde, bazı etik sorunların çıktığı gözlenilmektedir. Araştırma cerrahi tedavi ile sınır landırılarak, cerrahi tedavide, hastanın aydınlatılması ve aydınlatılmış ona nımın alınması ile ilgili etik sorunları belirlemek ve de ülkemizde kullanı lan cerrahi rıza formlarının yeterli bulunup bulunmadığını öğrenmek ama cıyla yapılan bu çalışma sonuçlarına göre, bazı etik sorunların bulunduğu nu gördük. Çoğunlukla da bu etik sorunların, doktorun ahlak, etik yükümlü lüğü ile hastanın en iyi yararına göre davranma alışkanlığından kaynaklan dığı hükmüne vardık. Araştırmamız, 118 cerrah ile 118 cerrahi hastasını içermiştir. Cerrahların tamama yakını(114) ile cerrahi hastalarının yarıya yakını- nın(58) erkek olduğu, cerrahlarda ortalama yaşın 32; (24-59), hastalar ise 45; (14-80) olduğu bulunmuştur. Cerrahlarının çoğunun(75) cerrahi uzman lık öğrencisi olduğu, hastalraın çoğunun(46) ise, ilkokul mezunu olduğu belirlenmiştir. Genel bir değerlendirmeye göre de, bu cerrahi hastalarının tama ma yakınının(HO) yeterli olduğu bulunmuştur. Açıklama ile ilgili etik sorunların; 30 yaş üstündeki hastalarda149 kısmını, engelleyebilmek için bazı çözüm yollarına başvurulması önerilmek tedir. Bunlar, öncelikle, doktorların etik eğitimin -hem tıp eğitimi sırasın da, hem de mezuniyet sonrasında eğitim şeklinde- sağlanması ile cerrahi tedaviler için aydınlatılmış onam formlarının düzenlenmesi gerektiğidir. Hastanın aydınlatılmasında ve açıklanan bilgilerin hatırlanmasında kolay lık sağladığı savunulan ve çalışmamıza katılan cerrahlar ile hastaların çoğu tarafından da yararlı olacağına inanılan, standart meslek bilgi formla rının hazırlanması gerektiğidir. 147 ÖZET Ülkemizde, sağlık hizmetlerinin çoğu yataklı tedavi kurumların da hastalara sağlanmaktadır. Hastanelerde de, tedavi süreci içinde, bazı etik sorunların çıktığı gözlenilmektedir. Araştırma cerrahi tedavi ile sınır landırılarak, cerrahi tedavide, hastanın aydınlatılması ve aydınlatılmış ona nımın alınması ile ilgili etik sorunları belirlemek ve de ülkemizde kullanı lan cerrahi rıza formlarının yeterli bulunup bulunmadığını öğrenmek ama cıyla yapılan bu çalışma sonuçlarına göre, bazı etik sorunların bulunduğu nu gördük. Çoğunlukla da bu etik sorunların, doktorun ahlak, etik yükümlü lüğü ile hastanın en iyi yararına göre davranma alışkanlığından kaynaklan dığı hükmüne vardık. Araştırmamız, 118 cerrah ile 118 cerrahi hastasını içermiştir. Cerrahların tamama yakını(114) ile cerrahi hastalarının yarıya yakını- nın(58) erkek olduğu, cerrahlarda ortalama yaşın 32; (24-59), hastalar ise 45; (14-80) olduğu bulunmuştur. Cerrahlarının çoğunun(75) cerrahi uzman lık öğrencisi olduğu, hastalraın çoğunun(46) ise, ilkokul mezunu olduğu belirlenmiştir. Genel bir değerlendirmeye göre de, bu cerrahi hastalarının tama ma yakınının(HO) yeterli olduğu bulunmuştur. Açıklama ile ilgili etik sorunların; 30 yaş üstündeki hastalarda151 As a result of our study, it was determined that ethical problems occured in surgical treatment were surgeons' paternalistic attitudes toward patients (90.6%); the prevention of patient's right of self-determination (75.4%); lack of sufficient disclosure (63.5%); failure to establish the amount of disclosure (62.7%); failure to meet patients' expectations sufficiently (62.3%); physicians' in adequacies regarding ethics and law (56.8%); failure to obtain patient's consent (66.7%), in general, neglect of using written consent forms (66.1%); and finding standart consent forms used in our country incomprehensible (51.6%) and inadequate (92.3%). Several solutions to prevent the occurence of many, if not most, of the ethical problems -medical ethics seminars and courses for physicians, preparing standard professional information forms and informed consent forms for surgical treatment - can be proposed. 190

ÖZET Bu çalışmada Bursa tıbbi folklorunda kırık-çıkıkla ilgili tedavi yöntem lerinden örnekler verilmiş ve modern tıp bakımından bazı sonuçlara varılmış tır» Bunun için Bursa'nın tarihi' gelişimi kısaca incelendikten sonra, bu ken timizin tıbbi folklorumuzdaki yeri belirtilmiştir. Kırık-çıkıkla ilgili teda vilerin tarihi de detaylı olarak incelenerek bu tedavilerin tarih öncesi dö nemlere kadar dayandığı belirlenmiştir. Tarihi ve folklorik yönden çok eski bir kentimiz olan Bursa'nın il merkezinde belirlediğimiz iarık-çıkıkçılardan ve bunların tedavi ettikleri.hastalardan elde edilen örnekler, istatistiksel verilerle belirtilmeye çalışılmıştır. Çalışmamızda belirlenen kırık-çıkıkla ilgili ilkel tedavi yolları Ulu dağ Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji KliniğindekL mo dern tıp yöntemleriyle karşılaştırılarak yararlı bir sonuca varılmağa çalı şılmıştır. Belirlediğimiz sonuçlara göre kırık-çıkıkçıların kırıkla ilgili tedavi yöntemleri çoğu zaman komplikasyonlar oluşturmaktadır. Komplikasyonlu has taların bir kısmı hastaneye başvurmakta, diğer bir kısmı ise komplikasyon- ların sonucunu çaresiz bir durumda beklemekte, ya da başka bir kırıkçıya gitmektedir. Kırık-çıkıkçıların, çıkıkla ilgili tedavi yöntemlerinden oluşan komplikasyonlar daha azdır, bunların bazılarında modern tıp yöntemleriyle benzerlikler görülmektedir. Bütün bu tedavi yöntemleri yüzyıllardan beri halk arasında uygulanmakta olup bu durum elde ettiğimiz istatistiksel verilerden, bazı tarihsel ve tıbbi yazma kitaplardan ve yerli -yabancı tıp tarihi kitaplarının incelenmesinden anlaşılmıştır. Çalışmamızın son kısmında kırık-çıkıkla ilgili ilkel tedavi yöntemleri modern tıp metodlarıyla karşılaştırılarak bazı sonuçlara varılmıştır. SUMMARY SAMPLES FROM THE THERAPEUTI CAL METHODS Iff BURSA MEDICAL FOLKLORE AMD SOME RESULTS PROM THE POINT OF MODERN MEDICINE. In this work, study samples on therapy methods on dislocation-fracture in Bursa's Medical folklore are given and some results are also obtained under the modern medicine point of view» For that reason, the historical development of Bursa has been investigated shortly, and the importance of the city in the medical folklore has been determined. It has been found that therapies related to the dislocation-fracture had gone to prehistoric periods, Samples obtained from the patients treated by the well-known bone-setters of an ancient city Bursa, are analyzed from statistical point of view and the results are given in tables. In this work, the primitive therapies made by bone-setters are compared. with the modern methods applied in Orthopedics and Traumatology Department of Faculty of Medicine, Uludağ University. According to the results obtained, most of the therapies done by bone- setters ends with complications. Some of the patients with complications apply hospitals, but the others either go to another bone-setter or accept the destiny. Bone-setters are more succesfull in dislocation treatment than in fracture because some of the dislocation methods have similarities with modern medical methods. These primitive therapeutical methods have been used among the people for centuries according to medical manuscripts and medical historical books of native and foreign authors. In the last part of own study, the primitive methods in the treatment of dislocation-fracture are compared with modern medical methods and the results obtained are given. 81

INTRODUCTION:Turkey is constitutionally secular with a Muslim majority. There is no legal basis for limiting life-support at the end-of-life (EOL) in Turkey. We aimed to investigate the opinions and attitudes of intensive care unit (ICU) physicians regarding EOL decisions, for both their patients and themselves, and to evaluate if the physicians' demographic and professional variables predicted the attitudes of physicians toward EOL decisions. METHODS:An online survey was distributed to national critical care societies' members. Physicians' opinions were sought concerning legalization of EOL decisions for terminally ill patients or by patient-request regardless of prognosis. Participants physicians' views on who should make EOL decisions and when they should occur were determined. Participants were also asked if they would prefer cardiopulmonary resuscitation (CPR) and/or intubation/mechanical ventilation (MV) personally if they had terminal cancer. RESULTS:A total of 613 physicians responded. Religious beliefs had no effect on the physicians' acceptance of do-not-resuscitate (DNR) / do-not-intubate (DNI) orders for terminally ill patients, but atheism, was found to be an independent predictor of approval of DNR/DNI in cases of patient request (p50%) terminally ill patient ratio (p

Amaç: Çocukluk döneminin bağımlılığından kurtulup kendi kendilerini yönetebilen özerk bireyler olma çabasındaki ergenlerin, ebeveynlerinin ve çocuk cerrahlarının demografik, sosyal ve mesleki özellikleri ile ergenin aydınlatılmış onamı hakkında tutumlarının, deneyimlerinin, tercihlerinin ve beklentilerinin belirlenmesini, dolayısıyla ülkemizde cerrahi tedavide ergenin aydınlatılmış onamı konusunda yaşanan etik sorunların belirlenerek, çözüm yolları ve olası katkı sağlayabilecek bilgilerin üretilmesini hedefledik. Gereç ve Yöntem: 15 Temmuz 2014 – 15 Ocak 2015 tarihleri arasında üç grupla yürüttüğümüz çalışmamıza, Kocaeli ilinde çocuk cerrahisi hizmeti veren 5 hastanede ameliyat olmak üzere yatırılmış, henüz cerrahi girişim yapılmamış 14-17 yaş aralığında olan 91 hasta ergen, 88 onların ebeveyni ve Türkiye Çocuk Cerrahisi Derneği (TÇCD)'ne üye olan 60 çocuk cerrahı katılmıştır. Bulgular: Çalışmamıza katılan ergenlerin %92,3 (n=84)'ü aydınlatılmış onam bilgisi istediği halde sadece %7,7 (n=7)'sine aydınlatılmış onam bilgisi verilmişti. Ebeveynlerin ise %27,6 (n=23)'sı kendilerine aydınlatılmış onam bilgisi verildiğini, ancak bu bilgilendirmenin yeterli olmadığını düşünmekteydi. Ergenlerin %37,4 (n=34)'ü bir ergenin hastalığı ve tedavisi için en iyi kararı kendisinin verebileceğini, %27,5 (n=25)'i ve ebeveynlerinin %62,5 (n=55)'i ise ergen, ebeveyn ve doktorun birlikte karar vermesi gerektiğini belirtmişti. Ergenler gibi ebeveynleri ve çocuk cerrahları da 12 yaş ve üzerinde olan hasta ergenlere bilgi verilmesi gerektiğini belirtirken, ergenin karar verme sürecine dâhil edilme yaşını ergenler ve ebeveynler 15 olarak belirlemişti. Çocuk cerrahları ise mesleki uygulamalarında 15 olan karar verme sürecine dâhil edilme yaşının 14 olması gerektiğini bildirmişti. Sonuç: Bulgularımız, ergenin ve ebeveynlerinin bilgilendirilmesinde ve ergenlerin karar verme sürecine dahil edilmesinde ciddi etik sorunlar olduğunu göstermektedir. Bu etik sorunların çözümü için hekimlere mezuniyet sonrasında da etik eğitimi sağlanmasının yanı sıra başta Sağlık Bakanlığı ve ilgili bakanlıklar olmak üzere ulusal çocuk/meslek derneklerinin/birliklerinin, hatta hastanelerin egenin özerkliğini yükseltmek ve haklarına saygı gösterebilmek adına ergenlerin aydınlatılmış onamı konusunda politikaların ve rehber kuralların oluşturulması önerilmiştir. Object: We aimed at determining the demographic, social and professional characteristics of pediatric surgeons, the parents and the adolescents who is trying to be autonomous individual, who can manage himself/herself by rescuing from childhood period dependence, and experiences, approaches, choices and expectation of adolescent about informed consent, thus we intended to generate knowledge which can provide solution and contribution through determining ethical problems about adolescent informed consent in surgeon treatment in our country.Materials and Methods: We carried out our study with three groups between 15th of July 2014 and 15th of January 2015. The participants were 91 adolescent patient whose ages range 14-17 years and hospitalized in 6 different pediatric surgeon clinics to have an operation in Kocaeli, 88 parents of these adolescent and 60 pediatric surgeon who are members of Turkey Pediatric Surgery Association(TÇCD).Findings: 92.3% (n=84) of the adolescents who participate our study wanted to have informed consent ,but only 7.7% (n=7) of them had informed consent. 27.6% (n=23) of the parents had informed consent but they thought that they were not informed enough. 37.4% (n=34) of the adolescents explained that they can make the best decision about their illness and its treatment, 27.5% (n=25) of them explained that their parents can make the best decision and 62.5% (n=55) of them explained that adolescent, parent and doctor together should make the decision. Like the adolescent, the parents and the pediatric surgeons also said that 12 years and over adolescent patients have to be informed. The adolescents and their parents thought that the age of involving in making decision is 15, the pediatric surgeons suggest that the age should be 14, but, in their professional procedure, it is 15.Conclusion: Our findings show that there are serious ethical problems about the involving adolescent in making decision. For solution of these problems, after graduating, the doctors should have ethic education, and also it is suggested that Ministry of Health and related Ministries, national child/profession associations/unions an deven the hospitals should form policies and guidance of rules about adolescent's informed consent for raising the autonomy of the adolescent and respecting his/her rights. 140

Amacımız genetik bilginin klinik ortamda kullanılması, paylaşılması ve saklanması konusunda hekimler ve test yaptıranların tutum ve görüşlerini öğrenmektir.Tanımlayıcı çalışmamız Kocaeli'de kayıtlı kadın hastalıkları ve doğum uzmanları, çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanları ve bir genetik laboratuarına bu uzmanlık dalları hekimleri tarafından genetik tanı testi yaptırmak üzere yönlendirilmiş olan kişiler/ebeveynleri ile yürütüldü. Araştırmacılar tarafından hazırlanan çalışma formu hekimlerce doldurdu, test yaptıranlar ile yüzyüze görüşüldü. Grupların genetik bilginin özelliklerine ilişkin tutumları, paylaşımı ve saklanmasına ilişkin tercihleri, genetik bilginin üçüncü kişilerle paylaşılması konusunda etik ikilemler içeren olgulara ilişkin yanıtları ile kişisel özellikleri arasındaki ilişkiler Ki-Kare, Mann-Whitney U ve Kruskal-Wallis analizleriyle değerlendirildi.Çalışmamıza hekimlerin %68 (N=155)'i, test sahiplerinin %46 (N=104)'sı katıldı. Hekimlerin %32'si genetik testleri hakkında yeterli bilgiye sahip olduğunu, test sahiplerinin %44'ü hiç bilgisi olmadığını bildirdi. Test hakkında bilgilendirildiğini bildiren (%58) test sahiplerinin %80'inin testler hakkında hiç bilgisi yoktu veya yetersizdi. Hekimlerin %41'i, test sahiplerinin %83'üne göre genetik bilgiler diğer tıbbi bilgilerden farklıydı. Hekimlerin %62'si genetik bilginin bireye ait olup, saklama hakkı olduğuna (%68), test sahiplerinin ise %49'u aileye ait olup, saklama hakkı olmadığına (%69) inanıyordu. Hekimler en fazla erken tanı ihtimalinde (%96), test sahipleri üreme kararlarını etkilediğinde (%97) genetik bilgiyi paylaşma taraftarıydı. Olgulara yanıtlarında tarafların tıbbi bir fayda sağlamayacak da olsa yakınların hekim tarafından uyarılmasını ve bireyin yakınlarını uyarma ödevini destekledikleri görüldü.Bulgularımız tarafların genetik testleri konusunda bilgi eksikliği olduğunu, aydınlatılmış onamda yetersizlikler bulunduğunu, hekimlerin liberal bireyci, test sahiplerinin komüniteryan bakış açısına sahip olduğunu düşündürmüştür. Sonuçlarımıza dayanarak tarafların eğitimine, ulusal politikaların oluşturulmasına ve gelecekteki araştırmalara yönelik uygulanabilir öneriler sunulmuştur. Aim of this study was to examine the attitudes of the physicians and testees towards using genetic information (GI) in clinical setting, in Kocaeli.Participants were paediatricians and gynaecologists, and patients had genetic testing with paediatricians/gynaecologists referral. A-self-administered questionnaire was given to the physicians, and face-to-face interviews were conducted with the patients. The relationship between dependant and independent variables were analyzed using Chi-Squared, Mann-Whitney-U and Kruskal-Wallis tests.Of the total 155 physicians (68% response-rate), and 104 testees (46% response-rate) 32% of the physicians had adequate knowledge on genetic testing while 44% of the testees had no knowledge. Most of the (80%) testees who had been informed about genetic tests (58%) stated that they had no knowledge. The proportion of physicians and testees who agreed that GI was different from other medical information was 41% and 83%, respectively; 26% of physicians and 49% of patients believed that GI belongs to the family. 68% of the physicians believed the privacy right of the GI, 69% of the testees believed otherwise. The physicians mostly preferred (96%) to share GI if early diagnosis was available; the testees preferred sharing (97%) if it affected reproductive choices. In response to the questions about cases the groups preferred informing relatives by physicians although there is no medical benefit.Our results suggested that there were deficiencies in the process of informed consent and genetic counselling. While physicians? approach was highly liberal-individualistic, testees? more communitarian. Based on our results we offered applicable recommendations on education, policies and future researches. 153

Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitelerinde (YYBÜ) Yaşam Sonu Kararlarına İlişkin Hekim ve Hemşirelerin Tutumları? başlıklı bu tez çalışmasının amacı ülkemizde yenidoğan hekim ve hemşirelerinin yaşamın sonuyla ilgili tercih, görüş ve uygulamaları hakkında bilgi edinmektir.Türkiye'yi temsilen 160 yenidoğan hekim ve hemşiresi seçilmiştir. Veriler, yetişkin yaşam sonu kararlarına ilişkin ETICHAT formunun yenidoğana uyarlanmasıyla elde edilen bir çalışma formu kullanılarak postayla toplanmıştır. YYBÜ çalışanlarının yaşamın sonuna ilişkin tercih, görüş ve uygulamaları ile kişisel ve mesleki özelliklerinin ilişkisi ki-kare testi ile değerlendirilmiş ve p< 0,05 anlamlı kabul edilmiştir.Elde edilen verilere göre ülkemizde YYBÜ çalışanları yenidoğan hekiminin ödevinin yalnız yaşamı sürdürmek değil aynı zamanda yaşam kalitesini de korumak olduğu görüşündeydi. Yaşamı destekleyen tedaviye başlamama ve tedaviyi sonlandırma kararlarını inançlarına aykırı bulmakla birlikte, nadiren de olsa hekimler uygulamaları sırasında bu tür kararlar vermekteydi. Yaşam sonu kararlarına her zaman ailenin katılması istense de riskli yenidoğan için en uygun karar verici olarak sağlık çalışanı görülmekteydi. Yaşam sonu kararları sırasıyla ünitedeki yatak sayısından ve yenidoğanın tıbbi durumundan etkilenmekteydi. Hipotetik vaka için verilen kararlar ise ailenin varlığı ve bildirdiği tercihler yanında çocuk sahibi olmak, dindar olmak gibi kişisel özelliklerden ve uzmanlık alanından etkilenmekteydi. Ailenin yenidoğana yararı bulunan tedaviyi reddetmesi durumunda yenidoğanın yüksek yararını koruma yönünde gösterilen duyarlılık, yararsız tedavi talebinde gözlenmemekteydi. YYBÜ çalışanları nafile tedavi kavramını bilmelerine rağmen hastaları ve kendi bebekleri için nafile tedavi uygulayabileceklerdi. Hastaları, daha çok kendi bebekleri için ağrı acının dindirilmesini isteyen yenidoğan çalışanları ötanaziye şiddetle karşıydı. Ancak acı çeken kendi bebekleri olduğunda ötanazi talep edebileceklerdi. Etik ikilem karşısında etik danışmanlık hizmeti alamayan çoğu YYBÜ çalışanı, kararlarına rehberlik edecek ulusal politikalara ve etik eğitime ihtiyaç duymaktaydıSonuç olarak ülkemizde yenidoğan yoğun bakım ünitelerinde yaşamı destekleyen tedavi kararları bağlamında önemli etik sorunlar yaşanmakta ve yenidoğan çalışanları yararlılık, zarar vermeme ve adalet ödevlerini ihlal edebilmektedir. Bu nedenle geç kalınmadan iyi niyetli çabaların etiğe uygunluğunu sağlamaya yardım edebilecek rehber kurallar geliştirilmeli ve yenidoğan etik eğitimi planlanmalıdır.Anahtar Kelimeler: Etik, yenidoğan, yenidoğan yoğun bakım ünitesi, yaşam sonu kararları, tedaviye başlamama, tedaviyi sonlandırma, etik karar verme, etik eğitim The purpose of the present study which titled ?Attitudes of physicians and nurses towards end of life decisions in neonatal intense care units (NICU)? was to assess preferences, opinions and practices of Turkish newborn physicians and nurses towards end-of life decisions.One hundred and sixty NICU practitioners were selected to represent Türkiye. A self-administered questionnaire which was adapted to newborn end-of life decisions from ETICAT was used to collect data. The relationships between preferences, opinions and practices of NICU practitioners and their personal and professional characteristics were analysed by using the chi-squared statistic.NICU practitioners believed that the duty of neonatologist not only to sustain but also to keep quality of life. Although they thought decisions of withholding and withdrawing life-sustaining treatment contrary to their faith, physicians rarely made such decisions in their practice. NICU practitioners were willing to parent? participation in the decision-making process at the end-of-life, however; they found NICU practitioners the best decision-maker for critical newborns. Their end-of-life decisions were firstly affected the number of NICU beds and secondly the medical condition of newborn. Also, their decisions for hypothetical case were affected the parent?s presence and preferences as well as NICU practitioners? personal and professional characteristics such as maternity/paternity situation, religiousness and speciality. Participants were sensitive to protect the best interest of the newborn when parent refuse the medically beneficial treatment, however; when family demand futile treatment they were not. Although practitioners could define treatment futility, they could perform futile treatment to their patient even if the patient was their child. They were willing to relieve pain and suffering of the patients, especially if it was their child and though they were strongly opposed to, they could demand euthanasia if sufferer was their own child. Most of the NICU practitioners could not get ethics counselling, they need ethics training and national policies which will guide their decisions.Consequently in Türkiye there are some important ethical problems about end-of-life decisions in NICUs and practitioners can violate their duties of beneficence, do not harm, and justice. Therefore guidelines and ethics training about newborn end-of-life care should be planned and established in order to prevent unethical practices as soon as possible.Keywords: medical ethics, newborn, newborn intensive care, end-of-life decisions, withholding treatment, withdrawing treatment, ethical decision-making, ethics training 167